Romans voor oudere meisjes

yasmijn schreef op 05 juli 2008 @ 17:38:

En hij ging naar de West. Met knevel en al. Ik was erg ongelukkig. Maar Vader hield een oogje in het zeil, en ik hield het vlugzout bij me en lag te kwijnen op de sofa in de salon in mijn middagtoiletje.

En ik stuurde het hitje om taartjes.

Tarantelle schreef op 05 juli 2008 @ 17:40:

En mijn verloofde had een degelijke betrekking bij een bank. Ik mocht hem alleen niet opzoeken zonder chaperonne, dat gaf geen pas.



Wel mocht ik moppen spelen op de piano tijdens de krans. Als dank kreeg ik dan een ruikertje uit de Ivy Shop.



Als ik probeerde Joop ter Heultaal te imiteren, werd het altijd een dramatische Van De Koele Meren Des Doods. Ik bleef te veel hangen in de ruischende rokken, het edel en fijnbewerktuigd gemoed en de hoogste, zuiverste zielsbeleving.

borodini schreef op 05 juli 2008 @ 21:34:

Ik heb dan geen Joop thuis, maar wel van mijn Oma gekregen "de zonnebloem" serie boeken. Met titels als "domme dwaze hanny" en "bloemen uit tirol" enz.



Altijd over meisjes van een jaar of 20 , met een strenge vader. Dan komt er die onbereikbare man. ( vaak rijk, of artestiek, of zendeling ) waar ze voor vallen. Vader doet er eerst alles aan om zijn kleine meid voor het grote onheil te hoeden. Uiteindelijk komen ze bij elkaar en komt er een heuse verloving. Met een feestje en een cocktail-jurk.



Heerlijk die boeken. ( er staat op de eerste pagina ook " roman voor oudere meisjes" ) Oma had smaak

Tarantelle schreef op 05 juli 2008 @ 21:38:

En dan vlijt het meisje haar gefriseerd kopje tegen zijn schouder, en mag zij zelfs even rusten aan zijn brede borst!



Edoch, als zij zich muizenissen in haar hoofd haalt, dan spreekt haar aanstaande haar vermanend toe.

borodini schreef op 05 juli 2008 @ 21:42:

dat werk ja

Heerlijk.



Samen fietsen, en dan op een kleedje heel zedig een picknikje houden, geen gekus of gefrummel, hoogstens een hand vast, of zijn sweater om haar schouders.

En Vader die bij het tuinhekje staat te wachten tot zijn dochter weer thuis is.

Tarantelle schreef op 05 juli 2008 @ 21:45:

Wat dacht je van 'Stijfkopje'. De titel voldoet bepaald niet aan de verwachtingen. Stijfkopje is zo akelig meegaand, dat je geneigd bent het arme kind op eigen rekening naar een assertiviteitscursus te sturen.

borodini schreef op 05 juli 2008 @ 21:49:

Stijfkopje



Carla is geen kind meer – Hella Jansonius



Ontmoeting in Tirol – Mien van ’t Sant



Waar ben ik thuis? – Leni Saris





Zulk soort titels waren ( zijn ) het allemaal. Heerlijk.

Denk dat ik mijn zoldertje maar weer eens op moet om die boeken tevoorschijn te halen.



Ik kreeg ze vanaf dat ik een jaar of 10 was, af en toe 1, als ik de andere uit had van Oma. De laatste 2 heb ik vorig jaar gehad, vlak voor ze overleed. Allemaal netjes voor haar kleindochter bewaard. En ik ga dat ook maar doen denk ik. ( al betwijfel ik of tegen die tijd kinderen dat nog leuk vinden, maar je weet maar nooit )

Tarantelle schreef op 05 juli 2008 @ 21:51:

De liefdesverklaring is ook altijd zo prachtig. Eerst is er een misverstand, waardoor er 'woorden' komen. Het meisje is in tranen, en dan plotsklaps... pakt hij haar bij de kin. Begrijp je dan niet, popje, dat ik van je houd? En dat ik wil dat je voor altijd mijn vrouwtje bent? En dan voor een ogenblik, rusten zijn lippen op de hare...

borodini schreef op 05 juli 2008 @ 21:53:

Wat weet je dat toch weer precies te brengen.



Vaak bleek dat ze haar lief met een achternicht van hem had gezien, of een stiefzuster - waar zij het bestaan niet van wist -



Domme Dwaze Hanny stampvoet zelfs een keer boos als ze haar dokter met de hoofdverpleegster ziet. Van boosheid ( nijd ? ) En dan tilt de dokter met zijn wijsvinger haar kin idd omhoog, en veegt haar tranen weg met zijn witte ongekreukte zakdoek