Entertainment
alle pijlers
Romans voor oudere meisjes
zaterdag 5 juli 2008 om 22:08
Joop Ter Heul, Dolle Dwaze Hanny, Stijfkopje, boeken van Leni Saris... De liefhebber weet nu genoeg.
Hier houden we virtuele krans en kunnen we lustig keuvelen over middagtoiletjes, leutige jongens, en alles wat een bakvis nog meer bezighoudt.
Hier houden we virtuele krans en kunnen we lustig keuvelen over middagtoiletjes, leutige jongens, en alles wat een bakvis nog meer bezighoudt.
:
Ik heb dan geen Joop thuis, maar wel van mijn Oma gekregen "de zonnebloem" serie boeken. Met titels als "domme dwaze hanny" en "bloemen uit tirol" enz.
Altijd over meisjes van een jaar of 20 , met een strenge vader. Dan komt er die onbereikbare man. ( vaak rijk, of artestiek, of zendeling ) waar ze voor vallen. Vader doet er eerst alles aan om zijn kleine meid voor het grote onheil te hoeden. Uiteindelijk komen ze bij elkaar en komt er een heuse verloving. Met een feestje en een cocktail-jurk.
Heerlijk die boeken. ( er staat op de eerste pagina ook " roman voor oudere meisjes") Oma had smaak
:
En dan vlijt het meisje haar gefriseerd kopje tegen zijn schouder, en mag zij zelfs even rusten aan zijn brede borst!
Edoch, als zij zich muizenissen in haar hoofd haalt, dan spreekt haar aanstaande haar vermanend toe.
:
dat werk ja
Heerlijk.
Samen fietsen, en dan op een kleedje heel zedig een picknikje houden, geen gekus of gefrummel, hoogstens een hand vast, of zijn sweater om haar schouders.
En Vader die bij het tuinhekje staat te wachten tot zijn dochter weer thuis is.
:
Stijfkopje
Carla is geen kind meer – Hella Jansonius
Ontmoeting in Tirol – Mien van ’t Sant
Waar ben ik thuis? – Leni Saris
Zulk soort titels waren ( zijn ) het allemaal. Heerlijk.
Denk dat ik mijn zoldertje maar weer eens op moet om die boeken tevoorschijn te halen.
Ik kreeg ze vanaf dat ik een jaar of 10 was, af en toe 1, als ik de andere uit had van Oma. De laatste 2 heb ik vorig jaar gehad, vlak voor ze overleed. Allemaal netjes voor haar kleindochter bewaard. En ik ga dat ook maar doen denk ik. ( al betwijfel ik of tegen die tijd kinderen dat nog leuk vinden, maar je weet maar nooit )
:
Wat weet je dat toch weer precies te brengen.
Vaak bleek dat ze haar lief met een achternicht van hem had gezien, of een stiefzuster - waar zij het bestaan niet van wist -
Domme Dwaze Hanny stampvoet zelfs een keer boos als ze haar dokter met de hoofdverpleegster ziet. Van boosheid ( nijd ? ) En dan tilt de dokter met zijn wijsvinger haar kin idd omhoog, en veegt haar tranen weg met zijn witte ongekreukte zakdoek
zondag 6 juli 2008 om 10:45
O Yas! 
Wat leuk dat jij de Van Ovenreeks ook kent! Echt ik ken niemand die dat ook had gelezen!
Jaaaa en dat haar van Elizabeth, dat deed altijd whohooo aan de zijkant inderdaad.
Ik zit zowat vol te schieten van het jeugdsentiment. Die boekjes waren in mijn af en toe wat verwarrende jeugd echt een soort anker voor me......
Wat leuk dat jij de Van Ovenreeks ook kent! Echt ik ken niemand die dat ook had gelezen!
Jaaaa en dat haar van Elizabeth, dat deed altijd whohooo aan de zijkant inderdaad.
Ik zit zowat vol te schieten van het jeugdsentiment. Die boekjes waren in mijn af en toe wat verwarrende jeugd echt een soort anker voor me......
zondag 6 juli 2008 om 10:45
Cissy van Marxveldt is een pseudoniem van Setske Beek-de Haan. Ze werd geboren in Oranjewoud (Fr.) op 24 november 1889 en overleed in Bussum op 31 oktober 1948.
Op 3 februari 1916 trouwde Cissy met Leo Beek, reserve tweede luitenant bij het 18e regiment infanterie. Later werkte Leo Beek als personeelschef bij De Bijenkorf te Amsterdam. In het door haar geschreven boek "Het Hoogfatsoen van Herr Feuer" vertelt ze iets over haar verloving met Leo Beek. Overigens is dit boek niet echt een meisjesboek, maar gaat het meer over haar problemen met haar werkgever, de Duitse Herr Feuer.
Zoals ik verder op deze pagina vermeld, gebruikte Cissy als pseudoniem enkele keren Betty Bierema. Zij hanteerde dit pseudoniem voornamelijk in boeken.
Maar voordat zij met het schrijven van boeken begon, schreef zij korte verhalen in tijdschriften onder een ander pseudoniem, n.l. Ans Woud. Haar eerste verhaal schreef zij op 16e jarige leeftijd onder dit pseudoniem in een tijdschrift. Dit deed zij zonder toestemming van haar ouders, vandaar dit pseudoniem. Overigens kreeg zij geen honorarium voor dit gepubliceerde verhaal, terwijl het verhaal volgens haar vader goed geschreven was. Hij wist toen nog niet dat zijn eigen dochter de schrijfster was.
Uit het huwelijk van Leo en Setske werden twee zoons geboren, n.l. Ynze en Leo. Haar jongste zoon Leo heeft na de dood van zijn moeder een aantal boeken uitgegeven. Voordat zijn moeder met haar meisjesboeken begon, heeft zij in de toen bekende damesweekbladen losse verhalen gepubliceerd. Enkele van deze verhalen zijn door haar zoon (uiteraard aangepast aan de huidige tijdsomstandigheden) in boeken uitgegeven. Als pseudoniem heeft hij ook de naam Jan van Marxveldt gebruikt.
In "De zoon van Joop ter Heul" heeft Jan van Marxveldt (dus Leo Beek) een aantal verhalen van zijn moeder Cissy gepubliceerd. Dit zijn verhalen die òf nooit gepubliceerd werden òf in zoek geraakte tijdschriften hebben gestaan. In dit boek staan o.a. 9 episodes "Uit het leven van Joop ter Heul",die tot dusverre onbekend waren. Zoals hij zelf meerdere malen opmerkte, heeft hij in werkelijkheid steeds als zoon model gestaan in verhalen van zijn moeder.
Cissy schreef o.a. de 5 delen van Joop ter Heul. Onderstaand een 3 tal afbeeldingen van de delen van deze serie.
Samen met een collega-auteur heeft Cissy van Marxveldt een heel leuk boek geschreven, n.l. Confetti. Deze collega-auteur was Emmy Belinfante-Belinfante. Emmy was iets ouder dan Cissy, zij is geboren op 11 november 1875. Verder op deze site kom ik op Emmy Belinfante terug.
Confetti is een boek waarin leuke verhalen en artikelen, door hen beiden geschreven, staan. Ook hebben Cissy en Emmy apart enkele verhalen hierin geschreven. Het boek is rijkelijk voorzien van oude foto's, zowel van Cissy als van Emmy.
Behalve de Joop ter Heul serie is ook de "Marijke" serie heel erg enthousiast ontvangen. In de "Marijke serie" komt duidelijk tot uiting dat Marijke zelf een baan moet zoeken. Marijke is in huis bij haar oudste zuster en zwager. Ofschoon het niet echt nodig is dat Marijke geld moet verdienen, willen haar zuster en zwager haar toch bijbrengen dat ze niet voor niets in huis kan zijn. Dit in tegenstelling tot de Joop ter Heul serie. Deze boeken spelen in een zeer gefortuneerde omgeving. De Marijke serie bestaat uit 3 delen.
Buiten de hierboven genoemde boeken zijn er van de hand van Cissy van Marxveldt meerdere titels uitgegeven.
De boeken "Kingfordschool" en "Kwikzilver" hebben één ding gemeen, n.l. een moeilijke werkgever. De omstandigheden in deze beide boeken zijn heel anders. Cissy heeft in de Kingfordschool de Engelse werkgever op een typeschool leuk getypeerd. Onvoorstelbaar voor ons is dat hier nog gewerkt wordt op ouderwetse schrijfmachines, maar er werd wel resultaat mee bereikt.
De boeken "Puck van Holten" en "De enige weg" zijn 2 opvolgende delen. Hierin wordt beschreven hoe Puck, geboren in Friesland, als au-pair met hoge verwachtingen naar Engeland gaat en heel teleurgesteld weer naar Nederland terugkeert. In het volgende deel beleeft zij een aantal liefdesavonturen. Natuurlijk is het eind dat Puck, getrouwd en met een kindje een gelukkig leven, heeft.
"Pim de Stoetel" is echt een leuk boek. De titel wijst het al uit: de hoofdpersoon is een meisje dat erg onhandig is en dat wordt haar niet altijd in dank afgenomen.
Het boek "De Louteringkuur" geeft de belevenissen weer van een getrouwde vrouw die haar man verdenkt dat hij zich een beetje laat inpalmen door een jong meisje. Het betreffende echtpaar is een aantal weken met vakantie in een pension, waar ook dit meisje met haar moeder en vader verblijft. Pittig boek. Aan te bevelen om eens te lezen.
Het Boek "Zomerzotheid" is wel zo bekend en zo vaak herdrukt dat het eigenlijk overbodig is hiervan nog iets op te merken. Het enige dat ik kwijt wil is, dat Cissy in dit boek heel goed het standsverschil beschreven heeft van de z.g. "chauffeur" en één van meisjes (uit de "betere stand") die een rol in dit vrolijke boek spelen. Dit boek is eigenlijk te betitelen als een echte "Cissy van Marxveldt".
Het is over het algemeen bekend dat Cissy van Marxveldt een zeer gewaardeerde schrijfster was.
Enkele van haar boeken, geschreven ver vòòr de tweede wereldoorlog, zijn een aantal keren onder een andere titel herdrukt.
Ik begin met Het hoogfatsoen van Herr Feuer (heb ik hierboven al aangehaald). De eerste twee drukken van dit amusante verhaal van haar belevenissen als secretaresse op een Duits kantoor, heeft zij geschreven onder haar pseudoniem Betty Bierema.
De derde druk van dit boek is als eerste druk later weer verschenen en dan onder de titel "Het hoogfatsoen van Herr Feuer van Cissy van Marxveldt".
Het boek De Stormers is na de tweede wereldoorlog herdrukt onder de titel Burgemeesters Tweeling. Als reden werd opgegeven dat dit boek onder de titel "De Stormers" in de oorlog moeilijkheden opleverde. Vandaar de gewijzigde naam "Burgemeesters Tweeling". Helaas heeft de illustrator van Burgemeesters Tweeling (Hans Borrebach) het boek niet goed gelezen. Op de linnen kaft staat n.l. een afbeelding van een meisjes-tweeling, terwijl de tweeling waarover het boek De Stormers gaat, een meisjes- en jongenstweeling is. De titelnaam De Stormers is door de auteur gekozen vanwege de naam van de tweeling, n.l. Storm van Waveren en de vader van de betreffende tweeling is burgemeester op een klein Fries dorp.
Omstreeks 1935 heeft Cissy een boek uitgegeven met de titel Game and Set. Op zich niets bijzonders, het vreemde is echter dat dit boek enkele jaren later verscheen met de titel "Vriendinnen". Na de oorlog werd dit boek opnieuw uitgegeven onder de titel "Op eigen benen". Waarom deze veranderingen van titelnamen geweest zijn, is niet duidelijk. Het boek is een heel normaal boek, heeft niets te maken met eventuele moeilijkheden die verband zouden hebben gehouden met de oorlog. Het handelt gewoon over 2 vriendinnen.
De onderstaande drie boeken zijn niet te betitelen als meisjesboeken. De "Arcadia" beschrijft een reis naar Spitsbergen en is voorzien van een aantal foto's van die reis.
De "Blokkendoos" en "Mensen uit een klein dorp" zijn eigenlijk meer verhalenbundels. Deze beide verhalenbundel zijn niet geïlustreerd.
In 1970 is door Uitgeverij Kruseman in 's-Gravenhage een boek verschenen met de titel "Mijn dorp in Friesland". "Mijn dorp in Friesland" omvat novellen en vertellingen. Het is voorzien van vele illustraties en een uitvoerige levensbeschrijving van Cissy van Marxveldt door Dr. Tjaard W.R. de Haan. Het is een ingenaaid boek en het is voorzien van een omslag. De tekening op dit omslag is verzorgd door Anke van Dun-Verstegen.
Het is heel jammer dat Cissy kort na de tweede wereldoorlog overleden is. Haar al slechte gezondheid is na het overlijden van haar man Leo (gefusilleerd tijdens de oorlog) nog meer verergerd. De drie laatste boeken (1946/1947) die gepubliceerd werden, hebben jammer genoeg niet meer de vrolijkheid en blijheid van de boeken die zij in de jaren 1930-1940 geschreven heeft. Deze 3 boeken, met de titels De dochter van Joop van ter Heul, Ook zij maakte het mee en Hazenhart, wijken werkelijk van de overige collectie af.
Op 3 februari 1916 trouwde Cissy met Leo Beek, reserve tweede luitenant bij het 18e regiment infanterie. Later werkte Leo Beek als personeelschef bij De Bijenkorf te Amsterdam. In het door haar geschreven boek "Het Hoogfatsoen van Herr Feuer" vertelt ze iets over haar verloving met Leo Beek. Overigens is dit boek niet echt een meisjesboek, maar gaat het meer over haar problemen met haar werkgever, de Duitse Herr Feuer.
Zoals ik verder op deze pagina vermeld, gebruikte Cissy als pseudoniem enkele keren Betty Bierema. Zij hanteerde dit pseudoniem voornamelijk in boeken.
Maar voordat zij met het schrijven van boeken begon, schreef zij korte verhalen in tijdschriften onder een ander pseudoniem, n.l. Ans Woud. Haar eerste verhaal schreef zij op 16e jarige leeftijd onder dit pseudoniem in een tijdschrift. Dit deed zij zonder toestemming van haar ouders, vandaar dit pseudoniem. Overigens kreeg zij geen honorarium voor dit gepubliceerde verhaal, terwijl het verhaal volgens haar vader goed geschreven was. Hij wist toen nog niet dat zijn eigen dochter de schrijfster was.
Uit het huwelijk van Leo en Setske werden twee zoons geboren, n.l. Ynze en Leo. Haar jongste zoon Leo heeft na de dood van zijn moeder een aantal boeken uitgegeven. Voordat zijn moeder met haar meisjesboeken begon, heeft zij in de toen bekende damesweekbladen losse verhalen gepubliceerd. Enkele van deze verhalen zijn door haar zoon (uiteraard aangepast aan de huidige tijdsomstandigheden) in boeken uitgegeven. Als pseudoniem heeft hij ook de naam Jan van Marxveldt gebruikt.
In "De zoon van Joop ter Heul" heeft Jan van Marxveldt (dus Leo Beek) een aantal verhalen van zijn moeder Cissy gepubliceerd. Dit zijn verhalen die òf nooit gepubliceerd werden òf in zoek geraakte tijdschriften hebben gestaan. In dit boek staan o.a. 9 episodes "Uit het leven van Joop ter Heul",die tot dusverre onbekend waren. Zoals hij zelf meerdere malen opmerkte, heeft hij in werkelijkheid steeds als zoon model gestaan in verhalen van zijn moeder.
Cissy schreef o.a. de 5 delen van Joop ter Heul. Onderstaand een 3 tal afbeeldingen van de delen van deze serie.
Samen met een collega-auteur heeft Cissy van Marxveldt een heel leuk boek geschreven, n.l. Confetti. Deze collega-auteur was Emmy Belinfante-Belinfante. Emmy was iets ouder dan Cissy, zij is geboren op 11 november 1875. Verder op deze site kom ik op Emmy Belinfante terug.
Confetti is een boek waarin leuke verhalen en artikelen, door hen beiden geschreven, staan. Ook hebben Cissy en Emmy apart enkele verhalen hierin geschreven. Het boek is rijkelijk voorzien van oude foto's, zowel van Cissy als van Emmy.
Behalve de Joop ter Heul serie is ook de "Marijke" serie heel erg enthousiast ontvangen. In de "Marijke serie" komt duidelijk tot uiting dat Marijke zelf een baan moet zoeken. Marijke is in huis bij haar oudste zuster en zwager. Ofschoon het niet echt nodig is dat Marijke geld moet verdienen, willen haar zuster en zwager haar toch bijbrengen dat ze niet voor niets in huis kan zijn. Dit in tegenstelling tot de Joop ter Heul serie. Deze boeken spelen in een zeer gefortuneerde omgeving. De Marijke serie bestaat uit 3 delen.
Buiten de hierboven genoemde boeken zijn er van de hand van Cissy van Marxveldt meerdere titels uitgegeven.
De boeken "Kingfordschool" en "Kwikzilver" hebben één ding gemeen, n.l. een moeilijke werkgever. De omstandigheden in deze beide boeken zijn heel anders. Cissy heeft in de Kingfordschool de Engelse werkgever op een typeschool leuk getypeerd. Onvoorstelbaar voor ons is dat hier nog gewerkt wordt op ouderwetse schrijfmachines, maar er werd wel resultaat mee bereikt.
De boeken "Puck van Holten" en "De enige weg" zijn 2 opvolgende delen. Hierin wordt beschreven hoe Puck, geboren in Friesland, als au-pair met hoge verwachtingen naar Engeland gaat en heel teleurgesteld weer naar Nederland terugkeert. In het volgende deel beleeft zij een aantal liefdesavonturen. Natuurlijk is het eind dat Puck, getrouwd en met een kindje een gelukkig leven, heeft.
"Pim de Stoetel" is echt een leuk boek. De titel wijst het al uit: de hoofdpersoon is een meisje dat erg onhandig is en dat wordt haar niet altijd in dank afgenomen.
Het boek "De Louteringkuur" geeft de belevenissen weer van een getrouwde vrouw die haar man verdenkt dat hij zich een beetje laat inpalmen door een jong meisje. Het betreffende echtpaar is een aantal weken met vakantie in een pension, waar ook dit meisje met haar moeder en vader verblijft. Pittig boek. Aan te bevelen om eens te lezen.
Het Boek "Zomerzotheid" is wel zo bekend en zo vaak herdrukt dat het eigenlijk overbodig is hiervan nog iets op te merken. Het enige dat ik kwijt wil is, dat Cissy in dit boek heel goed het standsverschil beschreven heeft van de z.g. "chauffeur" en één van meisjes (uit de "betere stand") die een rol in dit vrolijke boek spelen. Dit boek is eigenlijk te betitelen als een echte "Cissy van Marxveldt".
Het is over het algemeen bekend dat Cissy van Marxveldt een zeer gewaardeerde schrijfster was.
Enkele van haar boeken, geschreven ver vòòr de tweede wereldoorlog, zijn een aantal keren onder een andere titel herdrukt.
Ik begin met Het hoogfatsoen van Herr Feuer (heb ik hierboven al aangehaald). De eerste twee drukken van dit amusante verhaal van haar belevenissen als secretaresse op een Duits kantoor, heeft zij geschreven onder haar pseudoniem Betty Bierema.
De derde druk van dit boek is als eerste druk later weer verschenen en dan onder de titel "Het hoogfatsoen van Herr Feuer van Cissy van Marxveldt".
Het boek De Stormers is na de tweede wereldoorlog herdrukt onder de titel Burgemeesters Tweeling. Als reden werd opgegeven dat dit boek onder de titel "De Stormers" in de oorlog moeilijkheden opleverde. Vandaar de gewijzigde naam "Burgemeesters Tweeling". Helaas heeft de illustrator van Burgemeesters Tweeling (Hans Borrebach) het boek niet goed gelezen. Op de linnen kaft staat n.l. een afbeelding van een meisjes-tweeling, terwijl de tweeling waarover het boek De Stormers gaat, een meisjes- en jongenstweeling is. De titelnaam De Stormers is door de auteur gekozen vanwege de naam van de tweeling, n.l. Storm van Waveren en de vader van de betreffende tweeling is burgemeester op een klein Fries dorp.
Omstreeks 1935 heeft Cissy een boek uitgegeven met de titel Game and Set. Op zich niets bijzonders, het vreemde is echter dat dit boek enkele jaren later verscheen met de titel "Vriendinnen". Na de oorlog werd dit boek opnieuw uitgegeven onder de titel "Op eigen benen". Waarom deze veranderingen van titelnamen geweest zijn, is niet duidelijk. Het boek is een heel normaal boek, heeft niets te maken met eventuele moeilijkheden die verband zouden hebben gehouden met de oorlog. Het handelt gewoon over 2 vriendinnen.
De onderstaande drie boeken zijn niet te betitelen als meisjesboeken. De "Arcadia" beschrijft een reis naar Spitsbergen en is voorzien van een aantal foto's van die reis.
De "Blokkendoos" en "Mensen uit een klein dorp" zijn eigenlijk meer verhalenbundels. Deze beide verhalenbundel zijn niet geïlustreerd.
In 1970 is door Uitgeverij Kruseman in 's-Gravenhage een boek verschenen met de titel "Mijn dorp in Friesland". "Mijn dorp in Friesland" omvat novellen en vertellingen. Het is voorzien van vele illustraties en een uitvoerige levensbeschrijving van Cissy van Marxveldt door Dr. Tjaard W.R. de Haan. Het is een ingenaaid boek en het is voorzien van een omslag. De tekening op dit omslag is verzorgd door Anke van Dun-Verstegen.
Het is heel jammer dat Cissy kort na de tweede wereldoorlog overleden is. Haar al slechte gezondheid is na het overlijden van haar man Leo (gefusilleerd tijdens de oorlog) nog meer verergerd. De drie laatste boeken (1946/1947) die gepubliceerd werden, hebben jammer genoeg niet meer de vrolijkheid en blijheid van de boeken die zij in de jaren 1930-1940 geschreven heeft. Deze 3 boeken, met de titels De dochter van Joop van ter Heul, Ook zij maakte het mee en Hazenhart, wijken werkelijk van de overige collectie af.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 6 juli 2008 om 10:52
zondag 6 juli 2008 om 10:55
Sanne van Havelte:
Hun Geheim ] [ Miek's moeilijkheden ] [ Hanna's vlucht ] [ Ietje's hongerkuur ] [ In de storm ] [ Het ene talent ] [ Toen kwam Tjeerd ] [ De rozen van Hofwijck ] [ De verloren melodie ] [ De verborgen fontein ] [ Voorspel in Florence ] [ Ontmoeting aan het meer ] [ Jils roeping ]
Wat een jeugdsentiment!
Hun Geheim ] [ Miek's moeilijkheden ] [ Hanna's vlucht ] [ Ietje's hongerkuur ] [ In de storm ] [ Het ene talent ] [ Toen kwam Tjeerd ] [ De rozen van Hofwijck ] [ De verloren melodie ] [ De verborgen fontein ] [ Voorspel in Florence ] [ Ontmoeting aan het meer ] [ Jils roeping ]
Wat een jeugdsentiment!
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 6 juli 2008 om 10:56
Ja, wat een heerlijk topic!
Ik ben meteen naar mijn boekenrek(ken) gelopen. Haha, de serie kleine boekjes met de gele rug, van Leni Saris.
'Hun geheim', geweldig.
Op rommelmarkten koop ik af en toe voor een klein bedragje nog soms van dit soort boekjes. Joop ter Heul vorig jaar weer hervonden. Genieten!!
Ik ben meteen naar mijn boekenrek(ken) gelopen. Haha, de serie kleine boekjes met de gele rug, van Leni Saris.
'Hun geheim', geweldig.
Op rommelmarkten koop ik af en toe voor een klein bedragje nog soms van dit soort boekjes. Joop ter Heul vorig jaar weer hervonden. Genieten!!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 6 juli 2008 om 10:57
Volgens mij werden de toespraken van de directrice van Malory Towers ook altijd uitgeschreven, maar dat kan ik mis hebben.
Eleonora, de boeken geven mij ook een gevoel van veiligheid. Bij mij heeft het vooral te maken met de manier van denken als je kind bent, je neemt alles heel makkelijk aan, je neemt bijvoorbeeld de onzin en stereotypen uit die boeken meteen voor lief en je hoeft totaal zelf niet uit te dokteren hoe het allemaal zit. Het is ook duidelijk: als je niet goed bent, dan word je of gelouterd of gestraft. Deug je wel, dan komt het goed met je, hoe dan ook.
Zoals geschreven voelde ik als kind soms al wel een klein steekje, bijvoorbeeld als Eline zo buitengesloten werd. Het rare was dat ik alle eventuele kritiek op een boek als kind meteen afkapte of wegdrukte. Dat was een boek en wat in een boek staat is waar, niet aan te tornen. Zo ging ik ook met films en televisieprogramma's om. Heel af en toe vond ik een boek of een film niks aan en dan legde ik het weg, over het algemeen liet ik me er totaal door meeslepen.
Eleonora, de boeken geven mij ook een gevoel van veiligheid. Bij mij heeft het vooral te maken met de manier van denken als je kind bent, je neemt alles heel makkelijk aan, je neemt bijvoorbeeld de onzin en stereotypen uit die boeken meteen voor lief en je hoeft totaal zelf niet uit te dokteren hoe het allemaal zit. Het is ook duidelijk: als je niet goed bent, dan word je of gelouterd of gestraft. Deug je wel, dan komt het goed met je, hoe dan ook.
Zoals geschreven voelde ik als kind soms al wel een klein steekje, bijvoorbeeld als Eline zo buitengesloten werd. Het rare was dat ik alle eventuele kritiek op een boek als kind meteen afkapte of wegdrukte. Dat was een boek en wat in een boek staat is waar, niet aan te tornen. Zo ging ik ook met films en televisieprogramma's om. Heel af en toe vond ik een boek of een film niks aan en dan legde ik het weg, over het algemeen liet ik me er totaal door meeslepen.
zondag 6 juli 2008 om 10:59
Wat een deceptie. Freddy Hagers was een man!
Marjoleintje van het pleintje
Geschreven door Freddy Hagers
Illustraties van Hans Borrebach
Uitgeverij Kluitman - Alkmaar
Voor het eerst verschenen in 1948
Boek uit de Zonnebloem-Serie
Freddy Hagers is het pseudoniem van Frederik August Betlem, geboren in Amsterdam in 1905 en overleden in 1977 in Italië.
Zijn meest succesrijke boeken, waren de boeken over Marjoleintje. Hiervan zijn 17 delen verschenen. Beginnend bij de leeftijd 8 - 10 jaar en eindigend bij het huwelijk van Marlolein en de jaren daarna, wanneer ze met haar man in Parijs woont.
Marjoleintje van het pleintje, 1948
Belt u Marjoleintje even?
Marjoleintje op Vlieland
Marjoleintje doe je mee?
Hallo Marjolein
Marjolein's gouden hart
Goéd zo Marjolein
Succes Marjolein
Als ik jou was Marjolein
Net iets voor Marjolein
Een leuke baan voor Marjolein
Weet wat je doet Marjolein
Zeg jij 't maar Marjolein
Marjolein op nieuwe wegen
Een nieuwe taak voor Marjolein
Marjoleintje Bronkhorst woont samen met haar vader en moeder en broertje Mario, die twee jaar jonger is, op een pleintje in een kleine stad. Iedereen op het pleintje kent elkaar. Daar wonen haar vriendinnetjes, Lonneke Veltman, Liedje de Bock en Winnie Hoekstra.
Meneer Van Kalckhoven is hun onderwijzer, en speelt een belangrijke rol in Marjoleintjes schooljaren.
Fragment uit het boek:
Li was de derde. Ze probeerde een heel onverschillig gezicht te zetten. Marjoleintje zelf bibberde als een rietje.
-Geschiedenis 7, Taal 6, Rekenen 6, Aardrijkskunde 6.... het viel waarempel nog wel mee. Niet één onvoldoende. Erger was de opmerking, die meneer opzij van het rapport had geschreven, want daar zou vader maar weinig over te spreken zijn.
- Kan veel beter! stond er in dikke letters. Dat betekende dat Li haar best niet deed....
"O, alsjeblieft!" smeekte Marjoleintje in stilte. En dan schokte ze recht in haar bank, toen meneer Vuick, het hoofd, haar naam noemde.
"Marjoleintje Bronkhorst."
Daar zou je 't hebben. Wat zou er bij haar opzij staan? Moet beter opletten, niet zo babbelen, meer aandacht hebben bij het werk.... Zoveel ruimte was er niet eens.
Als van heel ver weg hoorde ze de stem van het hoofd, die haar cijfers voorlas: acht, zeven, acht, zeven... 't ging om beurten. Gommie, dan was ze voor rekenen een heel punt vooruitgegaan, voor taal een half en voor geschiedenis, nee aardrijkskunde ook een punt. Ze zat van opwinding te wippen in haar bank.
"Een heel goed rapport," prees meneer, "er staat zelfs een opmerking opzij, zie ik: Doet beter haar best. Goed zo, Marjoleintje, ga zo verder."
Juffertje korenbloem
Geschreven door Freddy Hagers,
(pseudoniem van Frederik August Betlem, 1905-1977)
Geïllustreerd door H. Giesen
Een boek voor meisjes van 8 - 10 jaar
Zonnebloem Serie
Uitgeverij Kluitman - Alkmaar, 1955
Josientje heeft 2 grote blauwe ogen en daarom noemt de meester op school haar Juffertje Korenbloem.
Josientje wordt ziek, zo erg dat een langdurig verblijf in een sanatorium noodzakelijk wordt.
Gelukkig is het daar ook best gezellig en krijgt ze er veel vriendinnetjes. Toch duurt het voor haar erg lang, voordat zij weer naar huis mag. Maar als het dan zover is, wordt er natuurlijk feest gevierd!
Fragment uit het boek:
Aan alle bedden komt er beweging. Leonientjes moeder alleen maakt nog geen aanstalten om te vertrekken. Zij mag wat langer blijven, ze komt ook van zó ver. En bovendien komt ze niet iedere week. Nee, Josientje is echt niet jaloers hoor, alleen..... Tja, daar staan vader en moeder dan alweer, moeder heeft haar handschoenen al aan.
"Josineke," zegt vader, "tot zondag, hè. Dat is maar drie daagjes. Lief zijn voor zuster en gehoorzaam. Dag meiske...."
O, die afschuwelijke tranen, moet dat iedere keer zo gaan? Dan wil Josientje helemaal geen bezoek meer hebben. Tenminste.... och, malligheid natuurlijk, alleen het afscheid moest er niet bij horen.
Moeder bukt zich.
"Dag vrouwke, flink zijn hè? Toe nu, het is net als vader zegt: maar drie daagjes. Geef mams maar een dikke pakkerd, zo."
Josientje is flink. Ze bijt haar tanden in haar onderlip en zwaait, zwaait, terwijl ze samen naar de deur lopen. Maar voor haar ogen is een donker floers en ze ziet wel twee, drie vaders en moeders, terwijl een dikke druppel alweer bungelt aan het puntje van haar neus. Met de rug van haar hand boent ze die weg.
Ziezo, en nu is het afgelopen. Ze wil niet meer huilen, daar. Voor moeder, voor vader is het immers even erg. Nu moeten ze samen terug in die akelige bus, helemaal naar Amsterdam en onderweg praten ze natuurlijk aan één stuk over Josientje. Josientje voor, Josientje na....
Uit het bed naast haar hangt Ankie. Ook haar ogen glanzen een beetje.
"Wat heb jij gekregen?" vraagt ze.
"Sinaasappelen," wijst Josientje, "en.... en pinda's, en snoepjes."
"Wat een boel," bewondert Ankie. "Ik heb chocolaatjes, wil je er één?"
"Mag dat?"
"O ja, we delen altijd alles samen."
Daar krijgt Josientje een kleur van, want aan delen heeft ze eerlijk gezegd niet gedacht....
Marjoleintje van het pleintje
Geschreven door Freddy Hagers
Illustraties van Hans Borrebach
Uitgeverij Kluitman - Alkmaar
Voor het eerst verschenen in 1948
Boek uit de Zonnebloem-Serie
Freddy Hagers is het pseudoniem van Frederik August Betlem, geboren in Amsterdam in 1905 en overleden in 1977 in Italië.
Zijn meest succesrijke boeken, waren de boeken over Marjoleintje. Hiervan zijn 17 delen verschenen. Beginnend bij de leeftijd 8 - 10 jaar en eindigend bij het huwelijk van Marlolein en de jaren daarna, wanneer ze met haar man in Parijs woont.
Marjoleintje van het pleintje, 1948
Belt u Marjoleintje even?
Marjoleintje op Vlieland
Marjoleintje doe je mee?
Hallo Marjolein
Marjolein's gouden hart
Goéd zo Marjolein
Succes Marjolein
Als ik jou was Marjolein
Net iets voor Marjolein
Een leuke baan voor Marjolein
Weet wat je doet Marjolein
Zeg jij 't maar Marjolein
Marjolein op nieuwe wegen
Een nieuwe taak voor Marjolein
Marjoleintje Bronkhorst woont samen met haar vader en moeder en broertje Mario, die twee jaar jonger is, op een pleintje in een kleine stad. Iedereen op het pleintje kent elkaar. Daar wonen haar vriendinnetjes, Lonneke Veltman, Liedje de Bock en Winnie Hoekstra.
Meneer Van Kalckhoven is hun onderwijzer, en speelt een belangrijke rol in Marjoleintjes schooljaren.
Fragment uit het boek:
Li was de derde. Ze probeerde een heel onverschillig gezicht te zetten. Marjoleintje zelf bibberde als een rietje.
-Geschiedenis 7, Taal 6, Rekenen 6, Aardrijkskunde 6.... het viel waarempel nog wel mee. Niet één onvoldoende. Erger was de opmerking, die meneer opzij van het rapport had geschreven, want daar zou vader maar weinig over te spreken zijn.
- Kan veel beter! stond er in dikke letters. Dat betekende dat Li haar best niet deed....
"O, alsjeblieft!" smeekte Marjoleintje in stilte. En dan schokte ze recht in haar bank, toen meneer Vuick, het hoofd, haar naam noemde.
"Marjoleintje Bronkhorst."
Daar zou je 't hebben. Wat zou er bij haar opzij staan? Moet beter opletten, niet zo babbelen, meer aandacht hebben bij het werk.... Zoveel ruimte was er niet eens.
Als van heel ver weg hoorde ze de stem van het hoofd, die haar cijfers voorlas: acht, zeven, acht, zeven... 't ging om beurten. Gommie, dan was ze voor rekenen een heel punt vooruitgegaan, voor taal een half en voor geschiedenis, nee aardrijkskunde ook een punt. Ze zat van opwinding te wippen in haar bank.
"Een heel goed rapport," prees meneer, "er staat zelfs een opmerking opzij, zie ik: Doet beter haar best. Goed zo, Marjoleintje, ga zo verder."
Juffertje korenbloem
Geschreven door Freddy Hagers,
(pseudoniem van Frederik August Betlem, 1905-1977)
Geïllustreerd door H. Giesen
Een boek voor meisjes van 8 - 10 jaar
Zonnebloem Serie
Uitgeverij Kluitman - Alkmaar, 1955
Josientje heeft 2 grote blauwe ogen en daarom noemt de meester op school haar Juffertje Korenbloem.
Josientje wordt ziek, zo erg dat een langdurig verblijf in een sanatorium noodzakelijk wordt.
Gelukkig is het daar ook best gezellig en krijgt ze er veel vriendinnetjes. Toch duurt het voor haar erg lang, voordat zij weer naar huis mag. Maar als het dan zover is, wordt er natuurlijk feest gevierd!
Fragment uit het boek:
Aan alle bedden komt er beweging. Leonientjes moeder alleen maakt nog geen aanstalten om te vertrekken. Zij mag wat langer blijven, ze komt ook van zó ver. En bovendien komt ze niet iedere week. Nee, Josientje is echt niet jaloers hoor, alleen..... Tja, daar staan vader en moeder dan alweer, moeder heeft haar handschoenen al aan.
"Josineke," zegt vader, "tot zondag, hè. Dat is maar drie daagjes. Lief zijn voor zuster en gehoorzaam. Dag meiske...."
O, die afschuwelijke tranen, moet dat iedere keer zo gaan? Dan wil Josientje helemaal geen bezoek meer hebben. Tenminste.... och, malligheid natuurlijk, alleen het afscheid moest er niet bij horen.
Moeder bukt zich.
"Dag vrouwke, flink zijn hè? Toe nu, het is net als vader zegt: maar drie daagjes. Geef mams maar een dikke pakkerd, zo."
Josientje is flink. Ze bijt haar tanden in haar onderlip en zwaait, zwaait, terwijl ze samen naar de deur lopen. Maar voor haar ogen is een donker floers en ze ziet wel twee, drie vaders en moeders, terwijl een dikke druppel alweer bungelt aan het puntje van haar neus. Met de rug van haar hand boent ze die weg.
Ziezo, en nu is het afgelopen. Ze wil niet meer huilen, daar. Voor moeder, voor vader is het immers even erg. Nu moeten ze samen terug in die akelige bus, helemaal naar Amsterdam en onderweg praten ze natuurlijk aan één stuk over Josientje. Josientje voor, Josientje na....
Uit het bed naast haar hangt Ankie. Ook haar ogen glanzen een beetje.
"Wat heb jij gekregen?" vraagt ze.
"Sinaasappelen," wijst Josientje, "en.... en pinda's, en snoepjes."
"Wat een boel," bewondert Ankie. "Ik heb chocolaatjes, wil je er één?"
"Mag dat?"
"O ja, we delen altijd alles samen."
Daar krijgt Josientje een kleur van, want aan delen heeft ze eerlijk gezegd niet gedacht....
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
zondag 6 juli 2008 om 10:59
Was er ook niet een 'Sietske' reeks?
Jongelui wat een geweldig jeugdsentiment hier. Tarantelle sprak over de transgender van Enid Blyton. Ergens staat mij bij dat deze schrijfster in het geheim een lesbische relatie had, ook al was ze braaf getrouwd. We hebben het hier vooral over de jaren 20-30-40 waarin ze haar boeken schreef. Op Wikipedia staat onder meer:
Literaire kritiek
Enid Blyton heeft een oeuvre van ongeveer 600 titels. Ook heeft ze in veel tijdschriften geschreven. Er wordt wel verteld dat ze soms 10.000 woorden per dag schreef, hierdoor is wel eens gesuggereerd dat ze hulp moet hebben gehad van andere schrijvers, maar deze zijn nooit gevonden. In een interview legde ze haar methode van werken uit: een avontuur van De Vijf stond in 4 dagen op papier.
Sleutelwoorden in haar boeken zijn 'geheim' en 'avontuur'. Er komen vaak tunnels en geheime kamers in voor. De hoofdpersonen zijn vaak prepuberale kinderen. De rol van de volwassenen is zeer beperkt. Enid Blyton was een van de voorlopers in dit 'volwassenloze' genre jeugdliteratuur.
Hoewel ze zeer populair is en was bij kinderen, waren ouders, leraren en ook bibliothecarissen vaak tegen haar boeken gekant omdat ze van slechte literaire kwaliteit zouden zijn.
Een ander bezwaar is inhoudelijk. Sinds de eerste publicatie zijn de inzichten m.b.t. sekseverschillen, klassenverhoudingen en rassenverschillen grondig gewijzigd en dat wordt in de boeken van Enid Blyton soms tenenkrommend duidelijk. In de boeken van 'de Vijf' zijn zigeuners bijvoorbeeld meestal schurken. In 2002 is er o.a. van De Vijf een hervertaling gemaakt, waarin imperialistische, seksistische, snobistische en racistische trekken zijn weggewerkt. De vertaler van de nieuwe versie werkt onder het pseudoniem J.H. Gever. De nieuwe versie is gebaseerd op het Engelse origineel.
Mijn staat overigens ook bij dat er nog niet zo lang geleden een versie van Pitty is gemaakt door Nederlandse schrijvers die, eh, een stukje piitiger en moderner was, zullen we maar zeggen.
Jongelui wat een geweldig jeugdsentiment hier. Tarantelle sprak over de transgender van Enid Blyton. Ergens staat mij bij dat deze schrijfster in het geheim een lesbische relatie had, ook al was ze braaf getrouwd. We hebben het hier vooral over de jaren 20-30-40 waarin ze haar boeken schreef. Op Wikipedia staat onder meer:
Literaire kritiek
Enid Blyton heeft een oeuvre van ongeveer 600 titels. Ook heeft ze in veel tijdschriften geschreven. Er wordt wel verteld dat ze soms 10.000 woorden per dag schreef, hierdoor is wel eens gesuggereerd dat ze hulp moet hebben gehad van andere schrijvers, maar deze zijn nooit gevonden. In een interview legde ze haar methode van werken uit: een avontuur van De Vijf stond in 4 dagen op papier.
Sleutelwoorden in haar boeken zijn 'geheim' en 'avontuur'. Er komen vaak tunnels en geheime kamers in voor. De hoofdpersonen zijn vaak prepuberale kinderen. De rol van de volwassenen is zeer beperkt. Enid Blyton was een van de voorlopers in dit 'volwassenloze' genre jeugdliteratuur.
Hoewel ze zeer populair is en was bij kinderen, waren ouders, leraren en ook bibliothecarissen vaak tegen haar boeken gekant omdat ze van slechte literaire kwaliteit zouden zijn.
Een ander bezwaar is inhoudelijk. Sinds de eerste publicatie zijn de inzichten m.b.t. sekseverschillen, klassenverhoudingen en rassenverschillen grondig gewijzigd en dat wordt in de boeken van Enid Blyton soms tenenkrommend duidelijk. In de boeken van 'de Vijf' zijn zigeuners bijvoorbeeld meestal schurken. In 2002 is er o.a. van De Vijf een hervertaling gemaakt, waarin imperialistische, seksistische, snobistische en racistische trekken zijn weggewerkt. De vertaler van de nieuwe versie werkt onder het pseudoniem J.H. Gever. De nieuwe versie is gebaseerd op het Engelse origineel.
Mijn staat overigens ook bij dat er nog niet zo lang geleden een versie van Pitty is gemaakt door Nederlandse schrijvers die, eh, een stukje piitiger en moderner was, zullen we maar zeggen.
zondag 6 juli 2008 om 11:01
Geweldig dat ook de Mieke reeks bekend is. Ik lag in het ziekenhuis (heel lang) en heb die Mieke reeks toen verslonden.
Mooi die herkenning Tarantelle, ik vond de manieren van met elkaar omgaan altijd fascinerend. Beleefd en zo, ook al waren die kostschoolmeiden wel etters zo nu en dan en zo kei- en keihard. Maar ik heb er een hoop van geleerd. Serieus.
Mooi die herkenning Tarantelle, ik vond de manieren van met elkaar omgaan altijd fascinerend. Beleefd en zo, ook al waren die kostschoolmeiden wel etters zo nu en dan en zo kei- en keihard. Maar ik heb er een hoop van geleerd. Serieus.
zondag 6 juli 2008 om 11:04
"Dag vrouwke, flink zijn hè? Toe nu, het is net als vader zegt: maar drie daagjes. Geef mams maar een dikke pakkerd, zo." 
Prachtig he? Dat 'vrouwke' en 'flink zijn'......mijn dochter ging vrijdag logeren, die keurde me geen blik meer waardig toen ik wegging, ze had het druk op de schommel. En die is 4........
Prachtig he? Dat 'vrouwke' en 'flink zijn'......mijn dochter ging vrijdag logeren, die keurde me geen blik meer waardig toen ik wegging, ze had het druk op de schommel. En die is 4........
zondag 6 juli 2008 om 11:04
Ik wil geen modernere versie van Pirry! Zo was het in die jaren, klaar uit!
En bij de Vijf Detectives, er waren kokkies, tuinmannen, alles aanwezig, de Engelse Upperclass.
Bij Pitty en de Dolle Tweeling ook, anders konden ze toch niet naar zo'n dure boardingschool?
En dat is nog steeds zo in Engeland.
En bij de Vijf Detectives, er waren kokkies, tuinmannen, alles aanwezig, de Engelse Upperclass.
Bij Pitty en de Dolle Tweeling ook, anders konden ze toch niet naar zo'n dure boardingschool?
En dat is nog steeds zo in Engeland.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
