The truth about size zero

quote:ellen2_ schreef op 03 maart 2009 @ 09:19:

HPL, als je beweert dat mensen die zich volvreten of uithongeren niet sporen, dat kan ik nog volgen.

Maar waar je het vandaan haalt dat je "dus" met maat 50 niet spoort, snap ik niet.Ellen2, je gaat me niet wijs maken dat je maat 50 hebt vanwege je gezonde levenswijze. Te dik of te dun, je maakt het je lijf in beide gevallen knap moeilijk en het is allebei ongezond. In beide gevallen doe je het ook nog eens bewust. Nou, dan spoor je niet in dat opzicht.

Nog een kleine toevoeging aan de discussie:



Je hoort vaak dat mensen zeggen 'ja, maar ik word al dik van water' of 'ik kan alles eten zonder aan te komen'.

En dat zijn dus ook fabeltjes.

Zag een tijd terug een docu waarin ze dit soort dingen eens onderzochten. Hadden ze een stel hartsvriendinnen gevonden, 1 dik, de ander dun en die twee beweerden bij hoog en bij laag dat de dunne véél meer en ongezonder at dan de dikke. En dat de dikke veel gezonder en bewuster at dan de dunne, maar 'van water al dik werd'.



Toen hebben ze dus, zonder dat de dames het wisten, ze een drankje gevoerd waardoor ze achteraf precíes konden zien hoeveel calorieen en wat ze gegeten hadden. (hoe het werkt ben ik vergeten, maar goed). Ze wisten dit dus niet, dus ze wisten ook niet dat ze in de gaten gehouden werden.



Vervolgens zijn ze een dag of 2 gevolgd. En wat bleek? De dunne at véél minder op een dag én veel gezonder dan de dikke. Alleen als ze samen waren veranderden die patronen, als ze aten. Zodat het léék dat de dunne veel ongezonder at.



Ze wilden het zelf eerst niet geloven. Maar de dikke at gewoon 2000 calorieen méér dan de dunne.

Ik denk dat het vaak zo gaat. Mensen die zeggen 'ik ben slank, maar ik eet gewoon alles'. Hebben een gezonder eetpatroon, waardoor ze dénken dat ze 'alles' eten, en dat doen ze ook, maar in gezonde verhoudingen. Een dikzak kan wel roepen dat ze 'gezond eet' maar vaak ís dat helemaal niet zo.



De slanke persoon kan vinden dat ze 'alles eet' terwijl ze gewoon 3 maaltijden en 2 gezonde tussendoortjes eet, en regelmatig een patatje of een gevulde koek. Dat is voor haar 'alles'. Terwijl dat voor iemand met een ongezond eetpatroon juist 'weinig' is.



Ik heb zelf nooit geleerd wat een gezond eetpatroon was. Dus ik heb echt tot mijn 20e niet geweten dat je níet elke dag een gevulde koek bij de koffie kon eten en 's avonds ook nog even chips en overdag vette dingen op brood, enzovoorts.

Nu weet ik dat ik best ongezonde dingen kan eten, maar gewoon met mate. Dáár zit het verschil denk ik.



Dus mensen die roepen 'ik eet echt héél ongezond, maar heb toch maat 34' of 'ik eet echt héél verantwoord, maar ik blíjf maar aankomen' neem ik met een grote korrel zout.



Tuurlijk hebben je genen wel enige inspraak, maar je genen zorgen er écht niet alleen voor dat je te dik of te dun bent.

Eigenlijk dus gewoon de smoesjes die Ellen gebruikte... Heb je gelijk een antwoord op je vraag, Ellen.

Hier 2 meiden op kantoor die tijdens kantoortijd regelmatig patat met toebehoren en saus halen, diverse malen aan de vette saucijzenbroodjes zitten en die 'n zak chips of 'n pak koekjes op hun bureau hebben liggen en daar gedurende de dag flink van grazen. Beide maatje 34. Zelfs al eten ze thuis vrijwel niets of gezond, dan nog snacken ze gedurende de werkdag behoorlijk veel calorieën weg die mijn lichaam in elk geval niet kan hebben zonder uit te dijen.

Zó eens met meisje22!

Ik ben 1.74 en heb ook altijd zo tussen de 54 en 58 kg gewogen. De opmerkingen die mensen dan zomaar denken te kunnen maken zijn niet van de lucht! 'Heb je een eetstoornis', 'mannen houden niet van dunne vrouwen', 'je ziet er slecht/ziek uit', en misschien wel de ergste 'échte vrouwen hebben rondingen'. Ook termen als 'gratenpakhuis', 'wandelend skelet' en 'zak met botjes' heb ik meerdere keren naar mijn hoofd gekregen.

Dit soort opmerkingen zijn net zo kwetsend als opmerkingen over je te dik bent, maar dát is een taboe. Tegen dunne mensen mag je kennelijk alles zeggen...



Inmiddels na zwangerschap zijn er zo'n 6 kg blijven hangen en krijg ik (gelukkig) niet langer dit soort opmerkingen.

Ik vind het overigens ook onzin dat het bij dikke mensen taboe is om er iets van te zeggen, en bij dunne mensen niet.



Het ligt er maar aan hoe je er zelf in staat lijkt me. Ik hoor ook van dikke mensen dit soort opmerkingen, van 'zou je dat nou wel doen' en andere dingen. Zelf heb ik er nóóit last van gehad.



1x op straat door een wildvreemde, toen ik een jaar of 18 was. 'Weet je dat jij best wel dik bent'.

Mijn antwoord: 'Weet jij dat je best wel dom bent?'.



Verder nooit een nare opmerking gehad. En als ik 'andere dikke mensen' moet geloven krijgen ze die opmerkingen voortdurend. Het ligt ook aan je houding en aan hoe je opmerkingen oppakt, lijkt me.



Ik zal misschien dingen die tegen mij gezegd worden over mijn gewicht niet zien als kritiek of een belediging, waar anderen dat wel doen.

quote:Eowynn_ schreef op 04 maart 2009 @ 08:29:

Eigenlijk dus gewoon de smoesjes die Ellen gebruikte... Heb je gelijk een antwoord op je vraag, Ellen.Eerlijk gezegd geef ik Ellen wel gelijk, ik vind het ook raar dat jij zomaar even bepaalt dat wat zij zegt wel niet zal kloppen. Wat ze ook beweert, je gelooft haar toch niet. Als ik haar was zou ik weinig zin hebben om daar nog op in te gaan.

quote:tilalia2 schreef op 03 maart 2009 @ 23:13:

Geraldine, prima als NL niet je moedertaal is, dan is het moeilijk uitdrukken. Maar we hebben hier nu geen 'gesprek met een anorect', maar gewoon een algemene discussie op internet. Dan mag je dus wel gewoon duidelijk zeggen wat je vindt. Dat moet zelfs, omdat je op internet al moeilijkere communicatie hebt omdat je de lichaamstaal mist. Duidelijk zeggen wat je vindt of denkt, dan kan niemand het misverstaan.

dik is dik, dun is dun, psychiatrisch ziek = gek ( :lame: ) etc.



Ik vind het in der daad niet altijd makkelijk om me goed uit te drukken en dan zit ik me soms een beetje te schaamen voor mijn Nederlands want wil het zo graag goed doen.Moet ook meer mijn best doen dan een Nederlander om me goed uit te drukken en dat is af en toe erg moeilijk.



Het beste is altijd nog in der daad gewoon te vragen als er iets onduidelijk is in iemand zijn postingen want dan krijgt degene de kans het uit te leggen.Verder vind ik het hier leuk discussieren en dat is alleen maar goed voor mijn Nederlands.Anders leer ik niets.En,iedereen heeft recht op een eigen mening en al ben ik het met iemand niet eens zo zal ik degene nooit veroordelen daarom.Verschillende mensen,verschillende meningen!Dat is maar goed ook.En ik ben altijd bereid om onduidelijke dingen uit te leggen,no problem!En verder heb je natuurlijk gelijk met wat je zegt.



Ik ga nu weer ontopic.



Ben meestal bij met mijn maat,heb altijd maat 40/42 bij 1.75 gehad.Behalve als ik prikkelbaar ben of als ik een baalmoment heb dan ben ik meer geneigt om mezelf met anderen te vergelijken,gebeurt gelukkig niet zo vaak.Verder vind ik het jammer,weet niet meer wie de poster was die dit schreef want er staat hier zoveel,dat iemand zich uithongert om in een bepaald jurkje te passen.Heb ook de uitzending niet gezien.Probeer me hier dus,zo ver het mogelijk is,een beeld te maken ervan.

Om weer even on-topic te gaan: ik heb het gezien en vond het erg intrigerend. Ik ben er erg gevoelig voor en ik vind veel foto's van die hele magere modellen erg mooi, ook al weet ik dat ik dat misschien niet mooi zou moeten vinden.



Ik ben 1m76 en weeg nu zo'n 65 kilo. Ik vind mijn lichaam niet passen bij hoe ik me voel Ja, ik pas in maat 38/40, maar verder vind ik dat ik er te oud uit zie voor hoe ik me voel.Ook mijn werkelijke leeftijd is trouwens hoger dan dat ik me voel. Aan mijn lichaam kan ik niet veel veranderen. Buiten een mooi stel neptieten (zoek nog een sponsor) is het enige wat ik er zelf aan invloed op hebben het afvallen.



Ik heb bewondering voor mensen die zoveel kunnen afvallen, die eten zo goed kunnen weerstaan, die de discipline kunnen opbrengen om zoveel te sporten. Soms heb ik ook bewondering voor mensen met anorexia. Sorry. Is niet goed. Maar ik vond Louise nog best mooi in haar nieuwe maatje en zelfs de nietszeggende ogen (die je vaker bij anorexiameisjes ziet) vind ik getuigen van kracht op de één of andere manier. De kracht om door te gaan met je afvallen /sporten ondanks een huisarts die zegt dat je moet stoppen, een man die zegt dat je moet stoppen en je eigen verstand dat zegt dat je moet stoppen. Ik kan me dan ook voorstellen dat anorexiameisjes niet veel opschieten met het kijken naar deze documentaire. Het zal misschien zelfs eerder motiveren om nóg verder te gaan dan dat het ze in zal laten zien dat zo grondig afvallen niet gezond is.



(Pilous: applaus!)

quote:Pilous schreef op 04 maart 2009 @ 07:57:

[...]





Hey Geraldine.

Ik heb er een jaar over gedaan. Ik was 75 kilo afgevallen, maar ik zag er uit als een ernstig ziek persoon. Kwam ook door de vele vitaminetekorten die ik had opgebouwt en mijn lichaam had het gewoon zwaar. Ik begon haargroei op mijn hele lichaam te krijgen en had het altijd maar koud. Uiteindelijk ben ik 5 kilo, bewust, weer aangekomen. Nu is het 4 jaar stabiel rond de 75 kilo. Soms kilootje meer, soms kilootje minder. Ik moet van mezelf op de weegschaal staan om te zien of ik wel 'slank' ben, want mijn zelfbeeld klopt niet met hoe ik eruit zie. In mijn hoofd ben ik nog regelmatig dat dikke meisje van 145 kilo.



@ Zoyla: Ik heb je gezien en je bent inderdaad tenger, maar wat ik zo mooi vind aan jou, het is allemaal in verhouding en je ziet er gewoon heel fijntjes uit. Niet mager. Vind ik dan....Hoi Pilous,75 kilo is in der daad erg veel.Vind het ook knap.En ik las ook dat sommige mensen die veel af zijn gevallen zich nog steeds als dik zien.Ben je ergens ook weer bang aan te komen?En in der daad het is niet niets wat je vertelt.Heb je dat dan vaak dat jij jezelf anders ziet dan dat anderen je zien?Verder sterkte meid!Ben er stil van...

Meisje22, helemaal met je post eens. Briljant verwoord.



Overigens scherm ik hier liever helemaal niet mee, vind het ook zo lekker onbelangrijk onderhand. Maar net als Pilous ( hai meid hoe is het met je buikje??) ben ik ruim 70 kilo afgevallen....niet alles bij mekaar in delen, maar gewoon in 1 keer binnen 8 maanden, nou ja, die eerste 70 dan, die andere gingen eraf door stress en waren ook niet de bedoeling. Ik heb geen maagband gehad, of ander hulpmiddel. Ik ben gewoon in 1 keer keihard voor mezelf geweest en ging als een tiet. Ik was er nml helemaal klaar mee, met mezelf, met mijn hele voorkomen, met alles. Ik heb lang getracht mijzelf te accepteren, en eventjes zat ik ook wel op dat punt, maar ik bén niet dik van mezelf, ik was tijdelijk dik door omstandigheden. Vrienden die mij jaren niet hebben gezien, van voor de periode dat ik dik was, zien nagenoeg geen verschil. En mensen die me juist in die tijd hebben leren kennen, lopen me straal voorbij hahaha. Ik ben nu alweer bijna 6 jaar zo dun als nu. Tussendoor nog wat kids gekregen. Ik ken de cijfers dat 95% weer binnen een jaar terugvalt en aankomt keer zoveel bonus. Ik niet. En nevernooitniet ook. Ik eet alles, beweeg momenteel voor geen meter, ik leef zo ongezond als de neten, thank you god voor die potten vol vitamine pillen elke dag die nog een tikkeltje compenseren hier en daar ( tegen beter weten in, maar liever een placebo effect, dan echt de feiten onder ogen zien, zo ver ben ik nog niet helaas, hehehehe).



Het verschil is wel dat ik nu een normale stofwisseling heb, en geen antidepressiva meer slik. Ik heb mijn levens en eetstijl blijvend omgegooid en heb veel meer ritme en regelmaat erin gegooid. Dat was voor mij het ei van columbus. Ik was niet altijd dik. Ik was ziek. Ik was er inderdaad zo eentje die voor ten minste 85% dik was door een niet vindbare schildklier waarde ( de hypotherioedie patienten hier snappen precies wat ik bedoel) en een enorme dosis aan old scool antidepressiva en bijnierschorshormonen. Ik zwol op waar ik bijstond, dat idee.

Ik ben vrijwel ongevoelig voor mensen die zeggen dit te zijn door een te trage schildklier. Want weten die mensen werkelijk wat dat betekend? En waarom lopen ze niet bij een internist dan, endocrinoloog? Als je schilklier haar werk niet doet, zoals veel dikke vrouwen beweren, dan zijn er pilletjes die ervoor zorgen dat die klier wel weer naar behoren gaat functioneren. Natuurlijk is het geen wondermiddel, maar het helpt je wel naar een zo normaal mogelijke stofwisseling toe, waardoor afvallen een stukje gemakkelijker wordt. Ik heb medisch iets onverklaarbaars gedaan destijds volgens mijn endocrinoloog, nml ruim 70 kilo afvallen met een nagenoeg niet werkende klier. Had ie nog nooit gezien



Alle gekheid op een stokje, size sero nastreven als je van nature, zoals de meeste normale gezonde vrouwen, geen size zero hebt, is jereinste flauwekul en roofbouw. Het is niet mooi, als je niet petite gebouwd bent, het is niet gezond, als je van jezelf een gemiddelde bouw hebt, en bovendien houdt geen mens een dieet vol van enkel gestoomde kikkererwten en proteine shakes. Maar goed, be my guest, ik moet er iig niet aan denken. En ik hoop mijn kinderen ook niet. Mijn oudste was altijd een hele slanke den, maar door haar behandeling voor leukemie heeft ze onderandere door de stootkuren pred en dexamethason een andere vetverdeling gekregen, waardoor ze nu een dikkere buik heeft en een bollere toet. Dat vindt ze afschuwelijk. Ik zal nooit ontkennen dat ze voller is geworden, maar prijs haar tevens de hemel in dat ze een schitterend prachtige meid is en dat haar buikje en ronde koppie, dalijk weer zullen slinken, zonder dat ze daarvoor op een raar dieet hoeft te gaan. Ze zit nu net aan de voet van de pubertijd en mensenkinderen wat is het soms een absurde wereld waarin onze pubers opgroeien. Je wordt al vanaf de wieg bijwijze van geindoctrineerd door ge-airbrushte en gefotoshopte fotomodellen, die doorgaans niet ouder zijn dan henzelf, maar er middels make-up en fototrukage uitzien als een volwassen vrouw met een kinderlichaampje. Ik vraag me zomaar af of die ingevallen bakkies nog wel kinderen kunnen krijgen later. Als ik soms foto's zie grijpt het me echt naar de keel. Dat is toch, helemaal los van wat wel of niet mooi wordt gevonden, totaal ongezond. Sommige, wat zeg ik, vele van die jonge meiden zien er uit of ze regelrecht uit het strafkamp komen. Holle ogen, dof haar, grote hoofden op uitgemergelde lichaampjes.



Je hebt slank en je hebt dun, en je hebt mager. Daartegenover staat; stevig, mollig, voloptieus en weeldigerig en dik.

Meestal word je niet dik-dik geboren, en meestal is het toch een verkeerde eet en levensstijl. Andersom idem ( uitzonderingen daargelaten, maar jullie snappen mijn punt).



Ik wil hier nog wel honderd dingen over toevoegen, maar het meeste is door iedereen hier wel gezegt. Dus ik laat het hierbij, ik moet nml weg.



Tjuus.

quote:FullHouse schreef op 04 maart 2009 @ 09:52:

Om weer even on-topic te gaan: ik heb het gezien en vond het erg intrigerend. Ik ben er erg gevoelig voor en ik vind veel foto's van die hele magere modellen erg mooi, ook al weet ik dat ik dat misschien niet mooi zou moeten vinden.



Ik ben 1m76 en weeg nu zo'n 65 kilo. Ik vind mijn lichaam niet passen bij hoe ik me voel Ja, ik pas in maat 38/40, maar verder vind ik dat ik er te oud uit zie voor hoe ik me voel.Ook mijn werkelijke leeftijd is trouwens hoger dan dat ik me voel. Aan mijn lichaam kan ik niet veel veranderen. Buiten een mooi stel neptieten (zoek nog een sponsor) is het enige wat ik er zelf aan invloed op hebben het afvallen.



Ik heb bewondering voor mensen die zoveel kunnen afvallen, die eten zo goed kunnen weerstaan, die de discipline kunnen opbrengen om zoveel te sporten. Soms heb ik ook bewondering voor mensen met anorexia. Sorry. Is niet goed. Maar ik vond Louise nog best mooi in haar nieuwe maatje en zelfs de nietszeggende ogen (die je vaker bij anorexiameisjes ziet) vind ik getuigen van kracht op de één of andere manier. De kracht om door te gaan met je afvallen /sporten ondanks een huisarts die zegt dat je moet stoppen, een man die zegt dat je moet stoppen en je eigen verstand dat zegt dat je moet stoppen. Ik kan me dan ook voorstellen dat anorexiameisjes niet veel opschieten met het kijken naar deze documentaire. Het zal misschien zelfs eerder motiveren om nóg verder te gaan dan dat het ze in zal laten zien dat zo grondig afvallen niet gezond is.



(Pilous: applaus!)





Fullhouse, het siert je enorm dat je zo eerlijk bent over je bewondering voor.



Ik denk alleen dat je een ietwat vertekend beeld hebt van de zelfdiscipline van anorecten: het is namelijk echt niet alleen zelfdiscipline: het is dwangmatig. Als je gezond in je bolletje bent, dan zal je inderdaad een enorme dosis vastberadenheid moeten hebben wil je zo'n dieet volhouden. Bij anorecten zegt het verstand echter niet dat ze niet goed bezig zijn. Dat verstand zegt dat partner en arts niet goed bij hun hoofd zijn. En dat verstand zegt ook dat de aborect niet moet laten blijken dat ze het niet eens is met hun visie, waardoor de kwaal nog gevaarlijker wordt: ze gaan het verstoppen dat ze zo weinig eten of zoveel sporten.



Qua wezenloze ogen: die zie je ook wel bij heroineverslaafden. Vind je dat ook mooi, of getuigt dat juist van zwakte? Of ook van een ziekte?



Ik wil je met mijn post echt niet aanvallen. Ik wil alleen duidelijk maken dat er niets bewonderenswaardig is om zo ziek te zijn dat je jezelf de vernieling in helpt. Daar is echt niets dappers aan. Het is gewoon heel erg kut.

Hier kun je 'm terug zien: http://www.veoh.com/brows...ent/watch/v327346qA5A3e4D



(wel met Veohplayer)

Eowynn en HPL,



ik heb nergens beweerd dat ik er helemaal niks aan kan doen dat ik dik ben. Ik heb gezegd dat ik gezond eet, maar te weinig beweeg en een geschiedenis van ongezonde dieten achter de rug heb.



Ik heb een BMI van 28 en dat is beslist te zwaar. Zeker waar. Maar nog steeds geen reden om van iemand te zeggen dat ze niet spoort.

Ik zal bijvoorbeeld van iemand die rookt hooguit zeggen dat het ongezond is wat diegene doet, maar niet dat diegene niet spoort. Misschien verschilt jullie mening over dit soort uitdrukkingen, maar ik vind het van eenzelfde grofheid als gratenpakhuis en tyfuslijer. Dat zeg je gewoon niet tegen andere mensen.



En ook Eowynns hardnekkige bewering dat ik smoesjes loop te verkopen vind ik onbeschoft. Ik heb geen zin meer in deze discussie. Ik ben gewend eerlijk te zijn, maar als iemand maar blijft volhouden dat je liegt, dan is dat gewoon irritant. Dat maakt een discussie of gesprek onmogelijk, dan wordt het moddergooien.

Ik zeg niet dat je liegt, dat is iets anders. Ik ben ervan overtuigd dat je zelf écht denkt dat het zo werkt, en dat is prima.

Waarom is het zo erg als iemand zegt dat je als veel te dik mens niet spoort?



Ik rook als een ketter en als iemand vind dat ik daarom niet spoor, so be it. Ik vind zelfs dat ik ten opzichte van iemand die niet rookt inderdaad niet spoor. Waarom zou je je longen en je huid vrijwillig verknallen?



Ten opzichte van een gezond gewicht spoort jouw gewicht inderdaad niet. En als jouw gewicht niet spoort, spoor jij niet. What's the big deal? No pun intended.

Ik ben 1.63 en weeg 53,5 kg.

Mag dat?

quote:Eowynn_ schreef op 04 maart 2009 @ 08:28:

Nog een kleine toevoeging aan de discussie:



Je hoort vaak dat mensen zeggen 'ja, maar ik word al dik van water' of 'ik kan alles eten zonder aan te komen'.

En dat zijn dus ook fabeltjes.

Zag een tijd terug een docu waarin ze dit soort dingen eens onderzochten. Hadden ze een stel hartsvriendinnen gevonden, 1 dik, de ander dun en die twee beweerden bij hoog en bij laag dat de dunne véél meer en ongezonder at dan de dikke. En dat de dikke veel gezonder en bewuster at dan de dunne, maar 'van water al dik werd'.



Toen hebben ze dus, zonder dat de dames het wisten, ze een drankje gevoerd waardoor ze achteraf precíes konden zien hoeveel calorieen en wat ze gegeten hadden. (hoe het werkt ben ik vergeten, maar goed). Ze wisten dit dus niet, dus ze wisten ook niet dat ze in de gaten gehouden werden.



Vervolgens zijn ze een dag of 2 gevolgd. En wat bleek? De dunne at véél minder op een dag én veel gezonder dan de dikke. Alleen als ze samen waren veranderden die patronen, als ze aten. Zodat het léék dat de dunne veel ongezonder at.



Ze wilden het zelf eerst niet geloven. Maar de dikke at gewoon 2000 calorieen méér dan de dunne.

Ik denk dat het vaak zo gaat. Mensen die zeggen 'ik ben slank, maar ik eet gewoon alles'. Hebben een gezonder eetpatroon, waardoor ze dénken dat ze 'alles' eten, en dat doen ze ook, maar in gezonde verhoudingen. Een dikzak kan wel roepen dat ze 'gezond eet' maar vaak ís dat helemaal niet zo.



De slanke persoon kan vinden dat ze 'alles eet' terwijl ze gewoon 3 maaltijden en 2 gezonde tussendoortjes eet, en regelmatig een patatje of een gevulde koek. Dat is voor haar 'alles'. Terwijl dat voor iemand met een ongezond eetpatroon juist 'weinig' is.



Ik heb zelf nooit geleerd wat een gezond eetpatroon was. Dus ik heb echt tot mijn 20e niet geweten dat je níet elke dag een gevulde koek bij de koffie kon eten en 's avonds ook nog even chips en overdag vette dingen op brood, enzovoorts.

Nu weet ik dat ik best ongezonde dingen kan eten, maar gewoon met mate. Dáár zit het verschil denk ik.



Dus mensen die roepen 'ik eet echt héél ongezond, maar heb toch maat 34' of 'ik eet echt héél verantwoord, maar ik blíjf maar aankomen' neem ik met een grote korrel zout.



Tuurlijk hebben je genen wel enige inspraak, maar je genen zorgen er écht niet alleen voor dat je te dik of te dun bent.



Ik kom hier zomaar binnenvallen en heb niet de hele discussie gelezen. Maar ik wilde hier wel even op reageren.



Ik ben namelijk zo'n maatje 34 dat alles eet, vaak gezond, maar even vaak ongezond. (Heb gisteren ontbeten in de file met een hamburger en warme choco van de Mac, )

Ook snoep ik buitensporig veel. Zelfs mijn kinderen kunnen me wat dat betreft niet bijhouden.

Ik sport nooit, zit veel in de auto, maar heb wel een actief leven in de zin van 'always on the move'. Ik kan me de laatste keer op een fiets niet herinneren.

Ik eet het liefst roomboter op brood, gebruik nooit light-produkten. Ik kook elke dag vers, maar zeker niet 'mager'.

Ik denk er gewoon nooit over na. Ik eet wat ik wil, wanneer ik wil.



Ik ben benieuwd wat zo'n onderzoek bij mij uit zou komen. Maar voorlopig beweer ik in volle overtuiging dat ik alles kan eten, dat ook doe, in behoorlijke hoeveelheden en dat ik dus nooit aankom.

Zo alles gelezen, wat een topic.

Size zero lijkt mij vooral erg ongezond als je de lengte en de bouw er niet voor hebt.

Nologoes, dat kan natuurlijk best, dat zeg ik niet. Maar in veel gevallen is het beeld van 'een normaal eetpatroon' gewoon bepalend voor wat je eet, en dan blijkt dat het 'normale eetpatroon' per persoon nogal kan verschillen.

Wat Eowynn zegt is gewoon: het is niet normaal om je lijf iets moedwillig aan te doen. Waarom vindt iedereen het totaal ziek dat meisjes zich uithongeren, maar niet dat vrouwen boven de 100 kilo wegen? Lijkt mij hetzelfde, en als ik het goed heb bedoelt Eow iets in die trant.



Wel interessant Eow, dat dacht ik ook al. Ik had een vriendin die ook zei dat ze aankwam van water en sla. Dat kan gewoon niet. Haar familie (ouders, broertje) waren ook allemaal dik. Dat was voor haar een teken dat het genetisch is. Voor mij een teken dat ze een gestoord voedingspatroon had meegekregen van haar ouders.



Overigens, je kunt veel zooi eten als chips enzo, en toch niet aankomen of zelfs afvallen. Als je een zak chips eet en nog wat vette koekjes, kom je nog niet aan 2000kcalorieen.



Ik vind het wel enigszins getuigen van doorzettingsvermogen als je minder eet, maar dat moet net doorslaan naar anorexia. Dan is het gewoon een ziekte en vind ik het niet bewonderingswaardig (meer). Ik raak ook totaal niet geinspireerd door de docu. Ik vond het ook vertekend: op de 'dikke' foto's stond die dame gebogen, op de dunne foto's stond ze kaarsrecht.



Al honger ik mezelf uit, ik pas niet in size zero. Ik heb 90cm aan heup en tieten die niet verdwijnen want nep, dus dat gaat niet passen. Hoeft ook niet, ik vind mijn maat prima in orde. Slank is mooi, mager niet. Helaas gebruiken mensen steeds vaker 'mager' ipv 'slank', heb ik gemerkt. En inderdaad, mee eens Meisje22.

Ik heb altijd 56-58 kilo gewogen bij een lengte van 1.71, ben ook heel tenger gebouwd met kleine handjes en smalle voetjes, bijna geen tiet (kleine en mooie slanke benen, maat 34-36. Als puber vond ik dat dunne vreselijk, maar later heb ik het geaccepteerd als iets dat bij mij hoort en past.



Toen ik 19 was en aan de pil ging vond ik het in eerste instantie ook niet erg dat ik aan kwam, maar voor ik het wist had ik er 13 kilo bij gevreten (ik kreeg meer honger door het slikken van de pil en het terwijl ik jaren kon eten als een bouwvakker zonder aan te komen, zat het er nu ineens in no-time aan).

Vervolgens werd ik zwanger en kwam 18 kilo aan, waarvan er 3 bleven hangen. Daarna werd ik weer zwanger en weer bleven er 3 hangen. Ik woog dus 'ineens' ongeveer 75 kilo en toen was ik het zat. Ik droeg maat 40/42 en hoewel ik dat bij ieder ander niet lelijk vind maar juist mooi, hoorde het gewoon niet bij mij. Ik werd er doodongelukkig van. Je zag ook echt dat het niet bij me hoorde, ik zag er opgeblazen uit en had bijv. nog wel steeds kleine handjes wat een vreemd beeld gaf.



Ik heb toen een soort dieet gevolgd en mijn eetpatroon aangepast. Ik ben daar 9 maanden na mijn tweede zwangerschap mee begonnen, toen ik ontzwangerd was en mijn hormoonhuishouding weer op orde. Mijn streefgewicht was 60 kilo en dat lukte me ook redelijk snel.Maar vervolgens viel ik automatisch nog 3 kilo af zodat ik weer op mijn oude gewicht zat, zonder dat ik er iets voor deed en het hoefde ook niet van mij. Het kwam er ook niet weer aan, ik heb gewoon -als ik niet zwanger of aan de pil ben- een hele snelle stofwisseling.



Ondertussen weet ik dat ik als mijn hormoonhuishouding niet normaal is (dus zwanger of een hormoonhoudend anticonceptiemiddel gebruik) mijn schildklier en stofwisseling niet optimaal werken, waardoor ik snel aan kom en moeilijk afval.



Ik ben half december bevallen van de 4e en zit nog 5 kilo boven mijn oude gewicht (ben 63 kilo nu). Ik weet dat ik nu niet hoef te beginnen met lijnen omdat ik nog niet helemaal ontzwangerd ben en alles wat er dan met veel pijn en moeite afgaat ook er in no-time weer op zit.

Toch baal ik daar soms van en doe ik, heel eigenwijs, alvast een poging, zodat ik weer in mijn kleren pas.



Veel mensen vinden mijn gewicht prima zo, en natuurlijk ben ik ook niet dik, en vinden mijn gewone gewicht van 57 kilo ongezond. Maar dat is het dus niet, ik ben altijd tenger geweest. Het heeft mijns inziens dus ook heel erg met je bouw te maken welk gewicht bij je past.



Waarom ik dit schrijf? Misschien omdat ik weet dat het moeilijk is jezelf te accepteren. Ik heb me jaren veel te dun gevonden en ook als je dun bent is het commentaar aanwezig en kijken mensen er op aan als je eens een taartje afslaat. En maat 34 is dus niet standaard 'eng dun'.

Ik weet niet, het topic sprak me aan denk ik. Ik denk ook dat bepaalde vrouwen niet gemaakt zijn om dun te zijn en vaak vind ik die vrouwen juist heel erg mooi, mooier dan mezelf.

Overigens ben ik dan misschien wel dun, maar zeker niet strak na 4 kids

Ja, idd, dat hoor ik ook vaak 'het zit in de familie, want mijn hele familie is dik'. Ja, duh, je hele familie eet dus verkeerd...

Trouwens, eens met eowynn, ik vind het niet normaal als je jezelf uitmergelt, maar ook niet als je het zover laat komen dat je veels te dik bent en nee, ik heb het echt niet over maat 42-44 bij 'veels te dik'.

Hier nog een sprietje van 42 kilo bij 1.53. Heb een bmi van 17... te licht dus..

Maar..dat is al jaren zo. Ik ben nooit dik of vol geweest.

Heb vroeger zelfs medicatie gekregen om in tijden dat ik niet zoveel eetlust had om die te stimuleren.

Mijn moeder zei laatst nog..' ik wist vroeger niet beter of je woog 11 kilo!" . Als ik daar nu aan denk krijg ik daar de kriebels van want mijn zoontje van 2.5 weegt al bijna 15 kilo!



Ik kan eten wat ik wil,maar kom (bijna) niet aan..

Zelfs na 2 zwangerschappen is er niks van blijven hangen helaas.

Dus maatje zero.. mensenlief...dat pas ik niet eens! te groot!

Van bovenmaat zou het kunnen,maar broeken en rokken maar zero zakken nog steeds standaard van mn ' bevallige' reet!

En ik eet gewoon, soms zelfs veel. Ben niet zo'n zoetebek,maar een zak chips gaat er echt wel in.



En idd eens met de post van meisje22...

Je kan niet eens op visite gaan en een gebakje overslaan omdat je misschien net zelf gegeten hebt want dan zijn de opmerkingen meestal niet van de lucht. ' Oh, ja, stel je voor dat je te dik wordt...' jij kunt het hebben...neem nou gewoon'.



Het ' ergste' wat ooit tegen me gezegd is, is dat ik een vrouwtje ben in een kinderlijf! Nou, en bedankt!

Dit ' kinderlijf heeft toevallig wel 2 zwangerschappen voldragen, zelf 1 kind gebaart (oudste is gehaald met spoedks) en 2 kinderen gevoed, DUS!



Een kilootje of 7 erbij zou ik echt niet erg vinden..daar doe ik erg hard mn best voor om dat te bereiken,maar helaas gaat dat bij mij niet zo gemakkelijk.