Entertainment
alle pijlers
Welk boek moet je echt lezen ?
woensdag 10 juni 2009 om 23:28
quote:Winterdip schreef op 29 mei 2009 @ 00:11:
En, weet je al welke boeken er op je lijstje komen Zoetje? Ik ben gister helemaal geinspireerd naar bol gesurfd en heb besteld:
- Het spel van de Engel van C. R. Zafon
- Taal is zeg maar echt mijn ding van Paulien Cornelisse
- Haar naam was Sarah van Tatiana de RosnayHaar naam was Sarah heb ik pas gelezen, erg mooi!
En, weet je al welke boeken er op je lijstje komen Zoetje? Ik ben gister helemaal geinspireerd naar bol gesurfd en heb besteld:
- Het spel van de Engel van C. R. Zafon
- Taal is zeg maar echt mijn ding van Paulien Cornelisse
- Haar naam was Sarah van Tatiana de RosnayHaar naam was Sarah heb ik pas gelezen, erg mooi!
woensdag 10 juni 2009 om 23:48
quote:Margaretha2 schreef op 10 juni 2009 @ 23:30:
Echt de moeite waard: De wereld van Gisteren - Stefan Zweig.
Nymeria, ik heb oorlog en vrede en ben op pagina vijf ofzo maar heb nog niet de moed gehad verder te gaan, maar het is dus echt de moeite?Ja, het is zeker de moeite. Maar het kost misschien inderdaad wel tijd om er in te komen gezien de enorme hoeveelheid achtergrond informatie/plaatsen/namen. Dat heb ik trouwens wel vaker bij boeken. Dat ik me de eerste 50 pagina's er door moet slepen en dat ik het daarna pas mooi ga vinden.
Echt de moeite waard: De wereld van Gisteren - Stefan Zweig.
Nymeria, ik heb oorlog en vrede en ben op pagina vijf ofzo maar heb nog niet de moed gehad verder te gaan, maar het is dus echt de moeite?Ja, het is zeker de moeite. Maar het kost misschien inderdaad wel tijd om er in te komen gezien de enorme hoeveelheid achtergrond informatie/plaatsen/namen. Dat heb ik trouwens wel vaker bij boeken. Dat ik me de eerste 50 pagina's er door moet slepen en dat ik het daarna pas mooi ga vinden.
donderdag 11 juni 2009 om 08:01
De Waterspuwer van Andrew Davidson.
De verteller van De waterspuwer is een aantrekkelijke dertiger, type hip en cynisch, veel vrijblijvende seks en zoekende in het morele vacuüm van het moderne leven. In een donkere nacht ziet hij een zwerm brandende pijlen uit het bos komen, recht op zijn auto af. Hij verliest de macht over het stuur en stort in een ravijn. Overdekt met ernstige brandwonden belandt hij in het ziekenhuis, waar medepatiënte Marianne Engel hem gezelschap houdt tijdens het lange en pijnlijke herstel. Ze vertelt hem dat ze al eerder geliefden waren en dat zij hem in de middeleeuwen ook al eens heeft verzorgd in de ziekenzaal van een Duits klooster. Marianne is psychisch labiel, maar kent ook details van zijn leven die ze onmogelijk kan weten. Hij raakt in de ban van deze mysterieuze vrouw en de prachtige verhalen die ze vertelt over oneindige liefde. Langzaam voelt hij de levenskracht terugkeren en gloort er een nieuwe toekomst. Dan breekt het moment aan om de verhalen in te ruilen voor de werkelijkheid buiten het ziekenhuis. Welk lot wacht hun hervonden liefde ditmaal?
De waterspuwer is een adembenemende liefdesgeschiedenis over de zuiverende kracht van lijden. Een romance die eeuwen en continenten overbrugt en waarin een verteller de bevrijdende liefde vindt van een vrouw die beweert dat ze elkaar zeven eeuwen eerder hebben ontmoet. Een weergaloos debuut in de traditie van Umberto Eco, Carlos Ruiz Zafón en Patrick Süskind.
Bol.com
Ik ben net begonnen in de Mayfairtrilogie van Anne Rice, Het Heksenuur, het Heksenkind en de Heksenmeester. Schrijfster van oa. Interview with the Vampire.
De verteller van De waterspuwer is een aantrekkelijke dertiger, type hip en cynisch, veel vrijblijvende seks en zoekende in het morele vacuüm van het moderne leven. In een donkere nacht ziet hij een zwerm brandende pijlen uit het bos komen, recht op zijn auto af. Hij verliest de macht over het stuur en stort in een ravijn. Overdekt met ernstige brandwonden belandt hij in het ziekenhuis, waar medepatiënte Marianne Engel hem gezelschap houdt tijdens het lange en pijnlijke herstel. Ze vertelt hem dat ze al eerder geliefden waren en dat zij hem in de middeleeuwen ook al eens heeft verzorgd in de ziekenzaal van een Duits klooster. Marianne is psychisch labiel, maar kent ook details van zijn leven die ze onmogelijk kan weten. Hij raakt in de ban van deze mysterieuze vrouw en de prachtige verhalen die ze vertelt over oneindige liefde. Langzaam voelt hij de levenskracht terugkeren en gloort er een nieuwe toekomst. Dan breekt het moment aan om de verhalen in te ruilen voor de werkelijkheid buiten het ziekenhuis. Welk lot wacht hun hervonden liefde ditmaal?
De waterspuwer is een adembenemende liefdesgeschiedenis over de zuiverende kracht van lijden. Een romance die eeuwen en continenten overbrugt en waarin een verteller de bevrijdende liefde vindt van een vrouw die beweert dat ze elkaar zeven eeuwen eerder hebben ontmoet. Een weergaloos debuut in de traditie van Umberto Eco, Carlos Ruiz Zafón en Patrick Süskind.
Bol.com
Ik ben net begonnen in de Mayfairtrilogie van Anne Rice, Het Heksenuur, het Heksenkind en de Heksenmeester. Schrijfster van oa. Interview with the Vampire.
donderdag 11 juni 2009 om 08:30
donderdag 11 juni 2009 om 10:21
Nymeria, dat had ik ook bij Anna Karenina. Vooral omdat er zevenmiljoen personen zijn die allemaal voor- achter- en bijnaam hebben
De wereld van gisteren:
In zijn voorwoord schrijft Stefan Zweig (1881-1942), dat hij als Oostenrijker, als jood, als pacifist onophoudelijk de aardschokken van z'n Europese aarde heeft gevoeld, dat hij driemaal in een dramatische leegte is geworpen en daarmee derhalve voldoet aan de hoofdvoorwaarde voor een eerlijk tijdsbeeld: oprechtheid en onbevangenheid. En deze sfeer ademt dit boek ten volle. Zweig geeft op sublieme wijze een tijdsbeeld weer van het Europa en met name van het Oostenrijk van zijn tijd (eerste decennia van de 20e eeuw). Hij schrijft over zijn kinderjaren, de school die hij haatte, z'n studententijd, z'n reizen en ontmoetingen. Het boek besluit met een uitvoerig personenregister. Een klassiek meesterwerk in het memoires-genre in een mooie vertaling. Kleine druk.
Mooi aan het boek is dat het zijn eigen herinneringen zijn, die je een kijkje geven in het Europa van begin twintigste eeuw (ik leerde bijvoorbeeld dat je zonder paspoort kon reizen in die tijd!), een periode waar ik eigenlijk héél weinig over wist.
Hij vertelt vanaf het einde van de 19e eeuw tot aan WO2.
Zweig is een jood en in de oorlog is hij naar Brazilië gevlucht, daar heeft hij dit boek geschreven, opgestuurd naar zijn uitgever, en toen heeft hij zelfmoord gepleegd, een heel rationele keuze, hij verwachtte niet dat de wereld ooit nog beter kon worden.
De wereld van gisteren:
In zijn voorwoord schrijft Stefan Zweig (1881-1942), dat hij als Oostenrijker, als jood, als pacifist onophoudelijk de aardschokken van z'n Europese aarde heeft gevoeld, dat hij driemaal in een dramatische leegte is geworpen en daarmee derhalve voldoet aan de hoofdvoorwaarde voor een eerlijk tijdsbeeld: oprechtheid en onbevangenheid. En deze sfeer ademt dit boek ten volle. Zweig geeft op sublieme wijze een tijdsbeeld weer van het Europa en met name van het Oostenrijk van zijn tijd (eerste decennia van de 20e eeuw). Hij schrijft over zijn kinderjaren, de school die hij haatte, z'n studententijd, z'n reizen en ontmoetingen. Het boek besluit met een uitvoerig personenregister. Een klassiek meesterwerk in het memoires-genre in een mooie vertaling. Kleine druk.
Mooi aan het boek is dat het zijn eigen herinneringen zijn, die je een kijkje geven in het Europa van begin twintigste eeuw (ik leerde bijvoorbeeld dat je zonder paspoort kon reizen in die tijd!), een periode waar ik eigenlijk héél weinig over wist.
Hij vertelt vanaf het einde van de 19e eeuw tot aan WO2.
Zweig is een jood en in de oorlog is hij naar Brazilië gevlucht, daar heeft hij dit boek geschreven, opgestuurd naar zijn uitgever, en toen heeft hij zelfmoord gepleegd, een heel rationele keuze, hij verwachtte niet dat de wereld ooit nog beter kon worden.
donderdag 11 juni 2009 om 23:08
quote:Nymeria schreef op 10 juni 2009 @ 23:48:
[...]
Ja, het is zeker de moeite. Maar het kost misschien inderdaad wel tijd om er in te komen gezien de enorme hoeveelheid achtergrond informatie/plaatsen/namen. Dat heb ik trouwens wel vaker bij boeken. Dat ik me de eerste 50 pagina's er door moet slepen en dat ik het daarna pas mooi ga vinden.
Oprah Winfrey heeft ooit op haar site een soort namenlijst in bladwijzerformaat gehad, waar alle namen van personen in Oorlog en Vrede opstonden (ik geloof zelfs in "volgorde van opkomst"). Dat was, zeker bij het begin van het boek, best handig. Misschien kun je het nog terugvinden?
Als je eenmaal de structuur doorhebt, is het wel een erg mooi boek.
Ik had veel meer moeite met Anna Karenina.
[...]
Ja, het is zeker de moeite. Maar het kost misschien inderdaad wel tijd om er in te komen gezien de enorme hoeveelheid achtergrond informatie/plaatsen/namen. Dat heb ik trouwens wel vaker bij boeken. Dat ik me de eerste 50 pagina's er door moet slepen en dat ik het daarna pas mooi ga vinden.
Oprah Winfrey heeft ooit op haar site een soort namenlijst in bladwijzerformaat gehad, waar alle namen van personen in Oorlog en Vrede opstonden (ik geloof zelfs in "volgorde van opkomst"). Dat was, zeker bij het begin van het boek, best handig. Misschien kun je het nog terugvinden?
Als je eenmaal de structuur doorhebt, is het wel een erg mooi boek.
Ik had veel meer moeite met Anna Karenina.
vrijdag 12 juni 2009 om 09:31
quote:keeprunning schreef op 12 juni 2009 @ 09:26:
Boeken van Wally Lamb zijn echt prachtig. Goed geschreven, mooie diepgang en toch makkelijk om te lezen. Ben nu in zijn derde boek bezig.Helemaal mee eens! Had alleen laatst zijn derde boek in mijn handen en de omschrijving sprak me niet zo aan. Wat vind je er tot nu toe van?
Boeken van Wally Lamb zijn echt prachtig. Goed geschreven, mooie diepgang en toch makkelijk om te lezen. Ben nu in zijn derde boek bezig.Helemaal mee eens! Had alleen laatst zijn derde boek in mijn handen en de omschrijving sprak me niet zo aan. Wat vind je er tot nu toe van?
vrijdag 12 juni 2009 om 09:51
Ik had precies hetzelfde, op de flaptekst staat zoiets als 'combinatie van mythen en psychologie...', vond ik behoorlijk eng klinken Maar het boek is geweldig en helemaal niet zweverig! vind het meer lijken op Vergeef me dan op Walvismuziek. Tot nu toe: een echte aanrader.
Als jij ook zo van zijn boeken houdt, ben ik erg benieuwd of je nog aanraders voor mij hebt
Als jij ook zo van zijn boeken houdt, ben ik erg benieuwd of je nog aanraders voor mij hebt
vrijdag 12 juni 2009 om 09:55
Ik weet niet of ze al genoemd zijn maar ik lees graag de boeken van Tess Gerritsen,het zijn medische thrillers en ze lezen erg fijn weg vind ik lekker spannend en soms gruwelijk.
Verder heb ik afgelopen week De jongen in de gestreepte pyama gelezen en ik krijg hem niet uit mijn hoofd,ben er van onder de indruk...
Verder heb ik afgelopen week De jongen in de gestreepte pyama gelezen en ik krijg hem niet uit mijn hoofd,ben er van onder de indruk...
vrijdag 12 juni 2009 om 09:57
vrijdag 12 juni 2009 om 10:20
Jonna, grappig - allemaal gelezen en m.u.v. De schaduw van de wind, wat ik echt helemaal tien keer niks vond, zou ik ze ook allemaal aanraden.
Nymeria, je hebt me overtuigd om deze zomer Oorlog en Vrede mee te slepen. Ik heb Anna Karenina verslonden, kan me ook niet herinneren dat ik moeilijk op gang kwam in dat boek.
Ik vond het eerste deel van Lord of the Rings trouwens niet om door te komen, meerdere malen weggelegd. Pas als ze uit de shire vertrekken komt het verhaal op gang en vervolgens heb ik alle drie delen in een week gelezen. Blij dat ik heb doorgezet.
Nymeria, je hebt me overtuigd om deze zomer Oorlog en Vrede mee te slepen. Ik heb Anna Karenina verslonden, kan me ook niet herinneren dat ik moeilijk op gang kwam in dat boek.
Ik vond het eerste deel van Lord of the Rings trouwens niet om door te komen, meerdere malen weggelegd. Pas als ze uit de shire vertrekken komt het verhaal op gang en vervolgens heb ik alle drie delen in een week gelezen. Blij dat ik heb doorgezet.
mahna mahna tuduuuudududu
