Entertainment
alle pijlers
wie is mijn vader?
donderdag 28 april 2011 om 21:21
Wie is mijn vader? Ruim 40.000 kinderen in Nederland kunnen deze vraag niet beantwoorden. Hun vader is een zaaddonor en die bleven tot voor kort strikt anoniem.
In het programma Wie Is mijn Vader?, gepresenteerd door Irene Moors, worden donorkinderen ondersteund bij de zoektocht naar hun biologische vader en mogelijke halfbroers en halfzussen. Ze krijgen hulp van een gespecialiseerd team dat gebruik maakt van de nieuwste DNA-technieken. Samenvattend gezegd wordt er in Wie is mijn vader? een grote DNA database gecreëerd. Het programma werkt samen met Stichting Ambulante Fiom en Stichting Donorkind.
Het doel van het programma is het faciliteren van kennismaking tussen onbekende bloedverwanten:
a. een donorkind met zijn of haar zaaddonor
b. een donorkind met diens halfbroers of halfzussen
c. een zaaddonor met 'zijn' donorkinderen
In het programma Wie Is mijn Vader?, gepresenteerd door Irene Moors, worden donorkinderen ondersteund bij de zoektocht naar hun biologische vader en mogelijke halfbroers en halfzussen. Ze krijgen hulp van een gespecialiseerd team dat gebruik maakt van de nieuwste DNA-technieken. Samenvattend gezegd wordt er in Wie is mijn vader? een grote DNA database gecreëerd. Het programma werkt samen met Stichting Ambulante Fiom en Stichting Donorkind.
Het doel van het programma is het faciliteren van kennismaking tussen onbekende bloedverwanten:
a. een donorkind met zijn of haar zaaddonor
b. een donorkind met diens halfbroers of halfzussen
c. een zaaddonor met 'zijn' donorkinderen
donderdag 28 april 2011 om 21:40
Ik zit nu te kijken en begrijp dat zowel donorkinderen als donorvaders zich vrijwillig aan kunnen melden voor een dna-databank.
Ik vind het wel een mooi initiatief, alhoewel het voor mij ook een prachtig initiatief was geweest als het achter de schermen ipv op het scherm had plaatsgevonden. Maar wellicht kan juist het programma meer donorvaders over de streep trekken, ik denk dat veel donorkinderen graag meer info zouden willen.
Ik vind het wel een mooi initiatief, alhoewel het voor mij ook een prachtig initiatief was geweest als het achter de schermen ipv op het scherm had plaatsgevonden. Maar wellicht kan juist het programma meer donorvaders over de streep trekken, ik denk dat veel donorkinderen graag meer info zouden willen.
donderdag 28 april 2011 om 21:53
donderdag 28 april 2011 om 22:07
Dit is waar ik als kind over fantaseerde... Dat mijn echte vader onbekend was en dat ik hem ooit zou ontmoeten en dan zou het leuk zijn.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog baby was. Mijn vader was afwezig - ook als parttime vader. Daar heb ik niets aan gehad Ik kan op 1 hand tellen hoe vaak ik de man heb gezien (ben nu 37, laatste keer was per toeval tegenkomen toen ik +/-25 was).
Ik weet dus wel wie mijn vader is en waar hij woont e.d. Maar ik zou het liever nooit hebben geweten - het aan de fantasie hebben overgelaten.
Natuurlijk snap ik dat dat wellicht moeilijk te verkroppen zou zijn als je werkelijk in die positie zit... Maar op deze manier heb ik er ook niets aan - hij kan contact met mij opnemen, maar heeft dat nooit gedaan (ik trouwens ook niet).
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog baby was. Mijn vader was afwezig - ook als parttime vader. Daar heb ik niets aan gehad Ik kan op 1 hand tellen hoe vaak ik de man heb gezien (ben nu 37, laatste keer was per toeval tegenkomen toen ik +/-25 was).
Ik weet dus wel wie mijn vader is en waar hij woont e.d. Maar ik zou het liever nooit hebben geweten - het aan de fantasie hebben overgelaten.
Natuurlijk snap ik dat dat wellicht moeilijk te verkroppen zou zijn als je werkelijk in die positie zit... Maar op deze manier heb ik er ook niets aan - hij kan contact met mij opnemen, maar heeft dat nooit gedaan (ik trouwens ook niet).
donderdag 28 april 2011 om 22:10
donderdag 28 april 2011 om 22:24
Het lijkt mij overweldigend om te beginnen met zoeken... En dan maar hopen dat de man nog leeft en interesse heeft.
Ik weet wel zeker dat dat veel erger is dan wel weten wie het is, al heb je er niets aan.
Dat staat haaks op mijn andere post - dat besef ik... Voor mezelf had ik het graag anders gezien (dus het niet weten ipv weten + teleurstelling).
Ik weet wel zeker dat dat veel erger is dan wel weten wie het is, al heb je er niets aan.
Dat staat haaks op mijn andere post - dat besef ik... Voor mezelf had ik het graag anders gezien (dus het niet weten ipv weten + teleurstelling).
donderdag 28 april 2011 om 23:29
@poeszie
dat vind ik dan wel weer erg (vanuit tv ook wel begrijpelijk)
jammer dat het voor jou een 'barriere' is om mee te doen. Kan me voorstellen dat in gezinnen waar bijv. de vader onvruchtbaar is, dat je dat binnensdeur wilt houden (ik heb absoluut geen enkel idee van het percentage single moeders, twee moeders en heterosexuele stellen)
dat vind ik dan wel weer erg (vanuit tv ook wel begrijpelijk)
jammer dat het voor jou een 'barriere' is om mee te doen. Kan me voorstellen dat in gezinnen waar bijv. de vader onvruchtbaar is, dat je dat binnensdeur wilt houden (ik heb absoluut geen enkel idee van het percentage single moeders, twee moeders en heterosexuele stellen)
donderdag 28 april 2011 om 23:35
Dit is eigenlijk de reden dat ik steeds vaker hoor dat lesbische koppeltjes naar het buitenland uitwijken voor zaaddonatie of KI. Omdat dan de vader later niet alsnog in beeld kan komen, doordat het in het buitenland nog wel anoniem kan (o.a. Denemarken)
Geen idee wat ik er van vind.....voor die kinderen lijkt het me wel belangrijk....anders geven ze zich hier toch ook niet voor op.
Geen idee wat ik er van vind.....voor die kinderen lijkt het me wel belangrijk....anders geven ze zich hier toch ook niet voor op.
vrijdag 29 april 2011 om 14:01
quote:Lizzl schreef op 28 april 2011 @ 22:07:
Dit is waar ik als kind over fantaseerde... Dat mijn echte vader onbekend was en dat ik hem ooit zou ontmoeten en dan zou het leuk zijn.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog baby was. Mijn vader was afwezig - ook als parttime vader. Daar heb ik niets aan gehad Ik kan op 1 hand tellen hoe vaak ik de man heb gezien (ben nu 37, laatste keer was per toeval tegenkomen toen ik +/-25 was).
klinkt aardig als mijn verhaal.
Ouders scheidden toen ik 13 was,maar vader was nooit thuis,zat in de muziek.
Kwam hem ook pas weer tegen toen ik al lang en breed kinderen had.Hij vertelde dat het hem niet echt uitmaakte of ik hem wel wilde zien of niet.En daarbij weet ik niet zeker of ie echt mijn vader is.
Mijn moeder heeft ruim een jaar voor mij ook een kind gekregen,en afgestaan.Dus niet van mijn vader.
Als mijn vader en moeder ruzie hadden,schreeuwde hij ook altijd,dat ik zijn dochter niet was.Van mijn zusje en broertje ontkent ie dat hij de vader is. En dat is bevestigd door vrienden van hem,die toevallig bij mij in de straat woonden.Nice.
Maar toch wilde ze hem zien,wat uit is gelopen op een fiasco.
We weten dus niet of we hele of halve zusjes zijn.
Ik heb geen behoefte om dit uit te zoeken.
Ook niet wie mijn halfbroer is,die afgestaan is.
Ik voel me wel alleen in deze wereld,zonder familie.Ik zie niemand meer,soms zusje.Terwijl mijn moeder 9 kinderen heeft gekregen.
Ik wil geen levens overhoop gooien,omdat ik wil weten hoe en wat.
Ik denk als je weet waar je vandaan komt,en broers en zussen zou leren kennen,dat het een heleboel overhoop haalt.
Dat wil ik mijn gezin niet aandoen(ineens nieuwe ooms,tantes,opa)
Je weet ook helemaal niet wat het met een ander doet.
Voor mij zijn vaders meer niet meer dan een zaadje(als je hem niet gekend hebt he?)
En broertjes,zusjes,idem.
We hebben niets opgebouwd of een band.
Maar....ik kan me wel voorstellen dat het voor anderen anders ligt.
Ik heb ook wel een gevecht met mezelf gehad hoor.
Ik weet dus wel wie mijn vader is en waar hij woont e.d. Maar ik zou het liever nooit hebben geweten - het aan de fantasie hebben overgelaten.
Natuurlijk snap ik dat dat wellicht moeilijk te verkroppen zou zijn als je werkelijk in die positie zit... Maar op deze manier heb ik er ook niets aan - hij kan contact met mij opnemen, maar heeft dat nooit gedaan (ik trouwens ook niet).
Dit is waar ik als kind over fantaseerde... Dat mijn echte vader onbekend was en dat ik hem ooit zou ontmoeten en dan zou het leuk zijn.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog baby was. Mijn vader was afwezig - ook als parttime vader. Daar heb ik niets aan gehad Ik kan op 1 hand tellen hoe vaak ik de man heb gezien (ben nu 37, laatste keer was per toeval tegenkomen toen ik +/-25 was).
klinkt aardig als mijn verhaal.
Ouders scheidden toen ik 13 was,maar vader was nooit thuis,zat in de muziek.
Kwam hem ook pas weer tegen toen ik al lang en breed kinderen had.Hij vertelde dat het hem niet echt uitmaakte of ik hem wel wilde zien of niet.En daarbij weet ik niet zeker of ie echt mijn vader is.
Mijn moeder heeft ruim een jaar voor mij ook een kind gekregen,en afgestaan.Dus niet van mijn vader.
Als mijn vader en moeder ruzie hadden,schreeuwde hij ook altijd,dat ik zijn dochter niet was.Van mijn zusje en broertje ontkent ie dat hij de vader is. En dat is bevestigd door vrienden van hem,die toevallig bij mij in de straat woonden.Nice.
Maar toch wilde ze hem zien,wat uit is gelopen op een fiasco.
We weten dus niet of we hele of halve zusjes zijn.
Ik heb geen behoefte om dit uit te zoeken.
Ook niet wie mijn halfbroer is,die afgestaan is.
Ik voel me wel alleen in deze wereld,zonder familie.Ik zie niemand meer,soms zusje.Terwijl mijn moeder 9 kinderen heeft gekregen.
Ik wil geen levens overhoop gooien,omdat ik wil weten hoe en wat.
Ik denk als je weet waar je vandaan komt,en broers en zussen zou leren kennen,dat het een heleboel overhoop haalt.
Dat wil ik mijn gezin niet aandoen(ineens nieuwe ooms,tantes,opa)
Je weet ook helemaal niet wat het met een ander doet.
Voor mij zijn vaders meer niet meer dan een zaadje(als je hem niet gekend hebt he?)
En broertjes,zusjes,idem.
We hebben niets opgebouwd of een band.
Maar....ik kan me wel voorstellen dat het voor anderen anders ligt.
Ik heb ook wel een gevecht met mezelf gehad hoor.
Ik weet dus wel wie mijn vader is en waar hij woont e.d. Maar ik zou het liever nooit hebben geweten - het aan de fantasie hebben overgelaten.
Natuurlijk snap ik dat dat wellicht moeilijk te verkroppen zou zijn als je werkelijk in die positie zit... Maar op deze manier heb ik er ook niets aan - hij kan contact met mij opnemen, maar heeft dat nooit gedaan (ik trouwens ook niet).
