Entertainment
alle pijlers
Zomergasten 2009 - fans?
zondag 26 juli 2009 om 22:11
Wie is er ook fan van Zomergasten?
Zomergasten 2009: vanaf zondag 26 juli, zes zondagen drie uur lang op Nederland 2. De uitzending begint om 20.12 uur.
Zondag 26 juli: Viktor & Rolf
Zondag 2 augustus: Prem Radhakishun
Zondag 9 augustus:Trudy Dehue
Zondag 16 augustus: Carice van Houten
Zondag 23 augustus: Alexander Pechtold
Zondag 30 augustus: Jaap van Zweden
Margriet van der Linden nieuwe presentator Zomergasten
http://www.vpro.nl/programma/zomergasten/
Zomergasten 2009: vanaf zondag 26 juli, zes zondagen drie uur lang op Nederland 2. De uitzending begint om 20.12 uur.
Zondag 26 juli: Viktor & Rolf
Zondag 2 augustus: Prem Radhakishun
Zondag 9 augustus:Trudy Dehue
Zondag 16 augustus: Carice van Houten
Zondag 23 augustus: Alexander Pechtold
Zondag 30 augustus: Jaap van Zweden
Margriet van der Linden nieuwe presentator Zomergasten
http://www.vpro.nl/programma/zomergasten/
donderdag 30 juli 2009 om 14:14
Ik vond het als geheel ook een vrij slechte uitzending zondag. En saai, die eenzijdige focus op mode. Ik vond V&R conceptueel altijd erg sterk (en die naam hebben ze natuurlijk ook) dus ik was erg benieuwd naar hun invloeden en verwachtte op dat gebied ook wel een aantal interessante fragmenten te zien. Dat was dus nogal een deceptie.
Ik vond de interviewster bij nader inzien ook niet zo geweldig. Inderdaad wel goed voorbereid, maar ook veel te dwingend in haar vragen en vrij veel aan het woord. Dat is helemaal niet de rol die ze zou moeten spelen. De zomergast zou de toon moeten zetten, en de presentator dient vooral als aangever en inleider. De opzet van het programma is om "de ideale tv-avond van de zomergast" te tonen, niet om de betreffende gast aan een kruisverhoor te onderwerpen.
Nee, duidelijk geen hoogtepunt in de zomergastengeschiedenis.
Ik vond de interviewster bij nader inzien ook niet zo geweldig. Inderdaad wel goed voorbereid, maar ook veel te dwingend in haar vragen en vrij veel aan het woord. Dat is helemaal niet de rol die ze zou moeten spelen. De zomergast zou de toon moeten zetten, en de presentator dient vooral als aangever en inleider. De opzet van het programma is om "de ideale tv-avond van de zomergast" te tonen, niet om de betreffende gast aan een kruisverhoor te onderwerpen.
Nee, duidelijk geen hoogtepunt in de zomergastengeschiedenis.
zondag 2 augustus 2009 om 20:20
Ik vind Zomergasten een enorm overschat programma. Volgens mij wordt het vooral bekeken door mensen die hun culturele zelfbeeld wat willen opvijzelen en die daarnaast ook nog eens te veel tijd hebben.
Ik heb van beide kwalen geen last en houd Zomergasten ook nooit langer dan 10 minuten uit. De interviewers zijn meestal niet in staat om aan zo'n avond een echt interessante wending te geven, maar los daarvan.. wat moet de gemiddelde kijker met drie uur gekeuvel en favoriete beelden van bijvoorbeeld Viktor en Rolf? Het zal wel aan mij liggen, maar ik vind dit soort TV ongeveer net zo interessant als mijn vissenkom.
Ik heb van beide kwalen geen last en houd Zomergasten ook nooit langer dan 10 minuten uit. De interviewers zijn meestal niet in staat om aan zo'n avond een echt interessante wending te geven, maar los daarvan.. wat moet de gemiddelde kijker met drie uur gekeuvel en favoriete beelden van bijvoorbeeld Viktor en Rolf? Het zal wel aan mij liggen, maar ik vind dit soort TV ongeveer net zo interessant als mijn vissenkom.
zondag 2 augustus 2009 om 20:37
Ze luístert echt niet. Prem wilde net gaan vertellen over zijn fascinatie voor macht, lijkt me interessant, en zij er weer pats overheen. Ze heeft ook zo'n zakelijke, kille stem. En die gesloten vraaaagen.... aarrgh.
Zonde, want stiekem was ik er gewoon van uit gegaan dat de hoofdredacteur van de Opzij wel leuk moest zijn (heb vorige week niet gezien). Valt me tegen.
Zonde, want stiekem was ik er gewoon van uit gegaan dat de hoofdredacteur van de Opzij wel leuk moest zijn (heb vorige week niet gezien). Valt me tegen.
zondag 2 augustus 2009 om 20:45
Prem bewondert bescheiden mensen? Goh, zou je niet zeggen Zijn haar is wel veel beter!
En de verhouding Prem/interviewer is zoek.
En de verhouding Prem/interviewer is zoek.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
zondag 2 augustus 2009 om 20:57
Prem is best een goede gozer, maar hij werkt gewoon een beetje op mijn irritatiespieren.
Oh en dit interview met Pim Fortuyn is inderdaad geweldig. Ik kan wel genieten van mensen die op zo'n wijze gedold worden, leerzaam.
Oh en dit interview met Pim Fortuyn is inderdaad geweldig. Ik kan wel genieten van mensen die op zo'n wijze gedold worden, leerzaam.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
zondag 2 augustus 2009 om 21:45
Zit nu weer met een half oog te kijken net als vorige week. Ik vind haar idd heel erg irritant. Ze luistert niet. Ze stelt vooringenomen vragen en alle dingen die niet in haar draaiboekje staan raakt ze van in de war (zo lijkt het in ieder geval).
Prem vind ik dan weer wel leuk. Jammer dat ik dat interview met Fortuyn gemist heb.
Prem vind ik dan weer wel leuk. Jammer dat ik dat interview met Fortuyn gemist heb.
zondag 2 augustus 2009 om 22:32
Redelijk juiste recensie van vorige week:
Zomergasten: Viktor en Rolf
Uitgegeven: 27 juli 2009 07:17
Laatst gewijzigd: 27 juli 2009 21:29
Dat Margriet van der Linden presentatie-ervaring heeft moge duidelijk zijn. De manier waarop zij in de promo de eerste Zomergasten-aflevering van dit seizoen aankondigde, verraadde het vorige leven als anchor van 5 in het Land. Een heel verschil met de voorgaande Zomergasten-presentatoren, zoals Joris Luyendijk en Bas Heijne. Door Bert Brussen
© NU.nl/Styletoday
Van der Linden bleek vooral degelijk journalistiek: kritisch, snel en streng met de lijntjes stevig in handen. Een ware Zomergasten-stijlbreuk, omdat voorheen het juist de gasten waren die de avond en richting bepaalden, maar voor veel critici zal het koele optreden van Van der Linden en het zo goed als volledig ontbreken van het Freudiaanse gepeuter in de ziel een verademing zijn geweest.
Of zomergasten Viktor & Rolf, twee bedeesde maar niet onaardige Brabantse jongensachtige heren, hun deelname aan deze eerste uitzending van 2009 ook als een verademing hebben ervaren valt te betwijfelen.
Kluizenaars
Voor de twee kluizenaars die doorgaans liever mode ontwerpen dan in de spotlights verschijnen, moet het een lange drie uur zijn geweest. Ze zullen zich daar aan die tafel, in dat nieuwe maar wederom afstandelijke en eenzaam stemmende typische VPRO-décor, hebben gevoeld zoals ze zich voelden tijdens een mondeling tentamen op de academie. Bescheiden, introvert en soms haast verlegen gaven ze braaf antwoord op het spervuur van vragen dat werd afgevuurd door strenge juf Van der Linden. Niks ruimte voor de gast. Niks uitweiden door associaties of gedachtesprongen. Antwoorden moesten er komen en snel ook.
Staccato
Van der Linden stelde een vraag, bij voorkeur eindigend met een eigennaam (“Rolf?”), vervolgens gaf de charismatische Viktor het antwoord en vulde de timide Rolf de gaten op, zodat daar weer een nieuwe vraag overheen kon. Vraag, antwoord, vraag antwoord. In dit staccato ritme van vragen, korte antwoorden, vragen, strompelde de aflevering van fragment naar fragment.
Nee, zomergast zijn bij Van der Linden is niet bepaald hetzelfde als in een warm bad stappen. Van enige oprechte interesse leek in eerste instantie nauwelijks sprake, soms werden antwoorden droogjes afgekapt met een “Jaja…volgende fragment”, en de chemie tussen gastvrouw en gasten spatte niet van het scherm af. Maar toegegeven: het presenteren van een drie uur durend live prestigeprogramma met nota bene een duo als gast is ook wel een heel verre sprong in onbekend troebel water.
Binnenvetters
Bovendien bleken de heren Viktor en Rolf niet het soort van gasten dat graag in het middelpunt van de belangstelling staat. Ze hadden enige sturing en gerichte vragen hard nodig om ze door de drie uur te slepen, zoveel werd wel duidelijk. Viktor en Rolf waren echte binnenvetters.
Typische kunstenaars die juist in hun creaties alles zeggen wat ze te zeggen hebben. Veel van hun gekozen fragmenten (die veelal “de evolutie van 50 jaar modeshows” moesten illustreren) waren wat dat betreft als hun couture: van een grote zeggenschap, maar dan wel uitsluitend geschikt voor de echte liefhebber.
Kloof
Op de vragen van Van der Linden volgde soms een lange, diepzinnige maar pijnlijke stilte, om uiteindelijk met een droog “hoe bedoel je dat eigenlijk?” als antwoord te komen. Er gaapte overduidelijk een kloof tussen gasten en gastvrouw, tussen gasten en kijkers en te vrezen valt dat ook de kloof tussen gastvrouw en kijkers zeker in de eerste twee uur van de uitzending onoverbrugbaar leek.
Toch, het laatste uur werden er bruggen gebouwd en helpende handen aangereikt. Het kostte de heren en dame twee uur om op stoom te komen, het ijs te breken, de kat uit de boom te kijken, over de drempel te kruipen en het ritme van de hartstocht te vinden maar uiteindelijk vond men dat karakteristieke Zomergasten-gevoel.
Betrokken geïnteresseerde vragen werden beantwoord met eerlijke passievolle antwoorden. Dat leverde mooie menselijke verhalen op over eenzaamheid, creatie, kunstenaarschap, de “polaroidmomenten” op de rode lopers van de roem, eureka-belevenissen, zolderkamerromantiek, wereldbestormers, romantische naïviteit, de homoseksuele identiteit en, na wat duw en trekwerk, de existentiële eenzaamheid van de kunstenaar. De kunstenaar die creëert uit frustratie of om te ontsnappen uit het beklemmende leven van een Nederlands provinciedorpje waar nou eenmaal nooit stimulerende rolmodellen wonen.
Te kort
Uiteindelijk was er tijd te kort. Tijd te kort om naar aanleiding van een heftige vrijscène tussen Jeroen Krabbé en Thom Hoffman in De Vierde Man, dieper in te gaan op de verharding van de maatschappij ten opzichte van homo’s. Tijd te kort om stil te staan bij het onvermogen mee te doen met “de modescene”. Tijd te kort om zelf uit te drukken wat het fragment uit de documentaire Paris is Burning zo duidelijk wist te maken: de onoverwinbare eenzaamheid van het “anders zijn”.
Viktor, Rolf en Margriet van der Linden: die moet je met de camera’s uit eerst twee uur laten inweken en antichambreren en dan pas drie uur live gooien. Dát levert pas Zomergasten op.
© NU.nl/Bert Brussen
Zomergasten: Viktor en Rolf
Uitgegeven: 27 juli 2009 07:17
Laatst gewijzigd: 27 juli 2009 21:29
Dat Margriet van der Linden presentatie-ervaring heeft moge duidelijk zijn. De manier waarop zij in de promo de eerste Zomergasten-aflevering van dit seizoen aankondigde, verraadde het vorige leven als anchor van 5 in het Land. Een heel verschil met de voorgaande Zomergasten-presentatoren, zoals Joris Luyendijk en Bas Heijne. Door Bert Brussen
© NU.nl/Styletoday
Van der Linden bleek vooral degelijk journalistiek: kritisch, snel en streng met de lijntjes stevig in handen. Een ware Zomergasten-stijlbreuk, omdat voorheen het juist de gasten waren die de avond en richting bepaalden, maar voor veel critici zal het koele optreden van Van der Linden en het zo goed als volledig ontbreken van het Freudiaanse gepeuter in de ziel een verademing zijn geweest.
Of zomergasten Viktor & Rolf, twee bedeesde maar niet onaardige Brabantse jongensachtige heren, hun deelname aan deze eerste uitzending van 2009 ook als een verademing hebben ervaren valt te betwijfelen.
Kluizenaars
Voor de twee kluizenaars die doorgaans liever mode ontwerpen dan in de spotlights verschijnen, moet het een lange drie uur zijn geweest. Ze zullen zich daar aan die tafel, in dat nieuwe maar wederom afstandelijke en eenzaam stemmende typische VPRO-décor, hebben gevoeld zoals ze zich voelden tijdens een mondeling tentamen op de academie. Bescheiden, introvert en soms haast verlegen gaven ze braaf antwoord op het spervuur van vragen dat werd afgevuurd door strenge juf Van der Linden. Niks ruimte voor de gast. Niks uitweiden door associaties of gedachtesprongen. Antwoorden moesten er komen en snel ook.
Staccato
Van der Linden stelde een vraag, bij voorkeur eindigend met een eigennaam (“Rolf?”), vervolgens gaf de charismatische Viktor het antwoord en vulde de timide Rolf de gaten op, zodat daar weer een nieuwe vraag overheen kon. Vraag, antwoord, vraag antwoord. In dit staccato ritme van vragen, korte antwoorden, vragen, strompelde de aflevering van fragment naar fragment.
Nee, zomergast zijn bij Van der Linden is niet bepaald hetzelfde als in een warm bad stappen. Van enige oprechte interesse leek in eerste instantie nauwelijks sprake, soms werden antwoorden droogjes afgekapt met een “Jaja…volgende fragment”, en de chemie tussen gastvrouw en gasten spatte niet van het scherm af. Maar toegegeven: het presenteren van een drie uur durend live prestigeprogramma met nota bene een duo als gast is ook wel een heel verre sprong in onbekend troebel water.
Binnenvetters
Bovendien bleken de heren Viktor en Rolf niet het soort van gasten dat graag in het middelpunt van de belangstelling staat. Ze hadden enige sturing en gerichte vragen hard nodig om ze door de drie uur te slepen, zoveel werd wel duidelijk. Viktor en Rolf waren echte binnenvetters.
Typische kunstenaars die juist in hun creaties alles zeggen wat ze te zeggen hebben. Veel van hun gekozen fragmenten (die veelal “de evolutie van 50 jaar modeshows” moesten illustreren) waren wat dat betreft als hun couture: van een grote zeggenschap, maar dan wel uitsluitend geschikt voor de echte liefhebber.
Kloof
Op de vragen van Van der Linden volgde soms een lange, diepzinnige maar pijnlijke stilte, om uiteindelijk met een droog “hoe bedoel je dat eigenlijk?” als antwoord te komen. Er gaapte overduidelijk een kloof tussen gasten en gastvrouw, tussen gasten en kijkers en te vrezen valt dat ook de kloof tussen gastvrouw en kijkers zeker in de eerste twee uur van de uitzending onoverbrugbaar leek.
Toch, het laatste uur werden er bruggen gebouwd en helpende handen aangereikt. Het kostte de heren en dame twee uur om op stoom te komen, het ijs te breken, de kat uit de boom te kijken, over de drempel te kruipen en het ritme van de hartstocht te vinden maar uiteindelijk vond men dat karakteristieke Zomergasten-gevoel.
Betrokken geïnteresseerde vragen werden beantwoord met eerlijke passievolle antwoorden. Dat leverde mooie menselijke verhalen op over eenzaamheid, creatie, kunstenaarschap, de “polaroidmomenten” op de rode lopers van de roem, eureka-belevenissen, zolderkamerromantiek, wereldbestormers, romantische naïviteit, de homoseksuele identiteit en, na wat duw en trekwerk, de existentiële eenzaamheid van de kunstenaar. De kunstenaar die creëert uit frustratie of om te ontsnappen uit het beklemmende leven van een Nederlands provinciedorpje waar nou eenmaal nooit stimulerende rolmodellen wonen.
Te kort
Uiteindelijk was er tijd te kort. Tijd te kort om naar aanleiding van een heftige vrijscène tussen Jeroen Krabbé en Thom Hoffman in De Vierde Man, dieper in te gaan op de verharding van de maatschappij ten opzichte van homo’s. Tijd te kort om stil te staan bij het onvermogen mee te doen met “de modescene”. Tijd te kort om zelf uit te drukken wat het fragment uit de documentaire Paris is Burning zo duidelijk wist te maken: de onoverwinbare eenzaamheid van het “anders zijn”.
Viktor, Rolf en Margriet van der Linden: die moet je met de camera’s uit eerst twee uur laten inweken en antichambreren en dan pas drie uur live gooien. Dát levert pas Zomergasten op.
© NU.nl/Bert Brussen
