Eten
alle pijlers
Iedereen lust het, behalve jij
zondag 18 februari 2018 om 14:06
maandag 19 februari 2018 om 09:55
maandag 19 februari 2018 om 09:57
maandag 19 februari 2018 om 09:59
Precies! Olijfolie heeft nog zo'n penetrante smaak ook! Gelukkig lijkt de hype er wat af want veel dingen die je in olie koopt (vis, peppadews etc) zie je nu tenminste weer in zonnebloem- of raapolie in de supermarkt.nartjie schreef: ↑19-02-2018 09:54Ik eet het sowieso niet, dus bord hoeft niet in magnetron.
Ik heb ergens gelezen dat het genetisch bepaald is of jij koriander lust, heeft geloof ik met een gen te maken. Hoe precies het zat weet ik niet meer.
En olijfolie, yak, allemaal verpest door die tv koks, gooi er nog een scheut overheen, en dat snap ik niet, dan proef je het eten niet meer alleen zo'n ranzige vette hap olie
maandag 19 februari 2018 om 10:20
Ja dat lust echt iedereen
KOFFIE
en paddestoelen
maandag 19 februari 2018 om 10:32
redbulletje schreef: ↑19-02-2018 10:26rauw ui vind ik ook heerlijk, de snippertjes bij je frikandel/friet speciaal tot gewoon bij de tomaat en op een broodje filet americain natuurlijk!
Maar jij bent heel speciaal
maandag 19 februari 2018 om 10:33
Ik heb het al eerder geschreven, maar ik ben ervan overtuigd dat het grotendeels aanleg is. Heb ik ook wel eens iets over gelezen, maar mijn eigen gezin van herkomst en mijn huidige gezin 'bewijzen' dat opvoeding er weinig mee te maken heeft.NYC schreef: ↑19-02-2018 09:31Ik lees veel voorbeelden van 'wel veel moeten eten en toch niks lusten' maar hoe zit het met 'nooit iets hoeven proberen/weinig afwisseling aangeboden krijgen en ook niks lusten'. Zien jullie dat dan ook als opvoeding of is dat enkel het genetische aspect?
Nu zullen er genoeg mensen zijn die groot geworden zijn op een handjevol gerechten die ze allen even smerig vonden en die later heel experimenteel geworden zijn op culinair gebied, maar ik denk dat het voor veel mensen misschien als een grotere drempel wordt ervaren om zelf nieuwe dingen te gaan proberen als je dat nog nooit in je leven hebt gezien of geleerd.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 19 februari 2018 om 10:35
Maar dat bedoel ik niet. Jij schrijft al dat je ouders experimenteel waren. Dus ongeacht of jij iets wel of niet lustte, wel of niet hoefde te proeven, je zag dat bepaalde dingen bestonden. Sperziebonen, rijst, paprika's etc. En niet alleen in de supermarkt, je zag dat het gekocht werd, dat je ouders het (neem ik aan) wel met plezier aten.lilalinda schreef: ↑19-02-2018 09:49ik geloof (onderbouwd door wetenschappelijk onderzoek) dat het heel normaal is, dat kinderen zaken niet lusten.
Mijn ouders waren zeer experimenteel qua koken, alles kwam voorbij. Maar ik vond veel vies.
Ondertussen lust ik heel veel wel.
Maar dingen als spruitjes staan er toch om bekend, dat die voor de kindersmaak gewoon nog te bitter zijn, die ga je echt pas waarderen als je smaakpapillen volwassen zijn.
heb mijn kinderen werkelijk nooit iets opgedrongen. Zelfs niet "drie hapjes proeven", en die (nu tieners) eten van alles. Ook rare dingen.
Dat vind ik (denk ik) wel een verschil met kinderen die opgroeien dat eten sowieso iets vervelends is. En er zullen uitzonderingen zijn. Er zullen kinderen opgroeien met zeer eenzijdig voedsel die later (zelf) wel heel graag gaan experimenteren met allerlei ingrediënten, maar ik denk ook dat er vrij grote groep is die (zeker als het twee ouders betreft) dan én al niet de smaak-genen mee hebben maar voor wie het ook als een drempel voelt om iets te willen proeven. Zeker voor degenen die in hun hele leven nog nooit zelf hebben gekookt en het laten afhangen van wat anderen hen voorzetten.
Ik heb toch een beetje het idee dat opvoeding het genetische aspect dan wel kan versterken.
Toen ik de eerste hapjes ging koken werd er op het ene hapje smaakvoller gereageerd dan op het andere hapje. Schoonmoeder vond het heel zielig als ik na drie, vier weken dan bijv nog eens probeerde of het "minder lekkere hapje" nog eens wilde aanbieden, onder het mom van: geef toch gewoon elke dag hetzelfde, dat wordt met smaak gegeten en hij kan ook groot worden op 1 groente.
Terwijl ik denk: als het nu minder lekker wordt gevonden hoeft dat over een maand misschien niet zo te zijn. En "minder van iets eten omdat je het niet zó lekker vindt" is iets anders dan iets compleet niet lusten. Als ik eten superlekker vind dan eet ik ook doorgaans meer dan wanneer ik het maar zozo vind. Toch wissel ik voor mijzelf favoriete gerechten af met minder favoriete gerechten.
maandag 19 februari 2018 om 10:37
Van wat ik begreep ga je bitter niet zozeer meer waarderen als wel minder proeven. Gewoon omdat je smaakpapillen niet meer zo fris en jong zijn. Maar geen idee of dat klopt.lilalinda schreef: ↑19-02-2018 09:49ik geloof (onderbouwd door wetenschappelijk onderzoek) dat het heel normaal is, dat kinderen zaken niet lusten.
Mijn ouders waren zeer experimenteel qua koken, alles kwam voorbij. Maar ik vond veel vies.
Ondertussen lust ik heel veel wel.
Maar dingen als spruitjes staan er toch om bekend, dat die voor de kindersmaak gewoon nog te bitter zijn, die ga je echt pas waarderen als je smaakpapillen volwassen zijn.
heb mijn kinderen werkelijk nooit iets opgedrongen. Zelfs niet "drie hapjes proeven", en die (nu tieners) eten van alles. Ook rare dingen.
Ik heb nog steeds de smaakvoorkeuren van een kleuter. Betekent dat mijn smaakpapillen nog steeds hartstikke jong zijn.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 19 februari 2018 om 10:40
ik kook nooit iets, wat ik zelf niet graag eet. Mijn kinderen gaan past andijvie eten, als ze het bij een ander krijgen.NYC schreef: ↑19-02-2018 10:35Maar dat bedoel ik niet. Jij schrijft al dat je ouders experimenteel waren. Dus ongeacht of jij iets wel of niet lustte, wel of niet hoefde te proeven, je zag dat bepaalde dingen bestonden. Sperziebonen, rijst, paprika's etc. En niet alleen in de supermarkt, je zag dat het gekocht werd, dat je ouders het (neem ik aan) wel met plezier aten.
Dat vind ik (denk ik) wel een verschil met kinderen die opgroeien dat eten sowieso iets vervelends is. En er zullen uitzonderingen zijn. Er zullen kinderen opgroeien met zeer eenzijdig voedsel die later (zelf) wel heel graag gaan experimenteren met allerlei ingrediënten, maar ik denk ook dat er vrij grote groep is die (zeker als het twee ouders betreft) dan én al niet de smaak-genen mee hebben maar voor wie het ook als een drempel voelt om iets te willen proeven. Zeker voor degenen die in hun hele leven nog nooit zelf hebben gekookt en het laten afhangen van wat anderen hen voorzetten.
Ik heb toch een beetje het idee dat opvoeding het genetische aspect dan wel kan versterken.
Toen ik de eerste hapjes ging koken werd er op het ene hapje smaakvoller gereageerd dan op het andere hapje. Schoonmoeder vond het heel zielig als ik na drie, vier weken dan bijv nog eens probeerde of het "minder lekkere hapje" nog eens wilde aanbieden, onder het mom van: geef toch gewoon elke dag hetzelfde, dat wordt met smaak gegeten en hij kan ook groot worden op 1 groente.
Terwijl ik denk: als het nu minder lekker wordt gevonden hoeft dat over een maand misschien niet zo te zijn. En "minder van iets eten omdat je het niet zó lekker vindt" is iets anders dan iets compleet niet lusten. Als ik eten superlekker vind dan eet ik ook doorgaans meer dan wanneer ik het maar zozo vind. Toch wissel ik voor mijzelf favoriete gerechten af met minder favoriete gerechten.
Had zelf een bloedhekel aan al die nieuwe dingen, die ik niet graag at. ´trauma´s´van op de trap mijn bord leegeten.
Vooral dingen als vetblubbers aan stoofvlees, gadverdergavder.
Dat doe ik mijn kinderen gewoon niet aan.
Sterker nog, als ze iets niet lusten- Mogen ze gerust laten staan en een boterham pakken.
Ben niet zo calvinistisch ingesteld
maandag 19 februari 2018 om 10:42
Ik denk ook dat het grotendeels aanleg is, ook omdat ik dat aan mijn kinderen merk, maar ik denk dat opvoeding wel een versterkende werking kan hebben. Of misschien niet eens zozeer opvoeding... Meer de gelegenheden die een kind wel/niet krijgt. En hoe minder gelegenheden er zijn, hoe minder groot de kans misschien is dat een kind uit zichzelf zegt: "Zullen we vandaag eens een avocado/makreel kopen?"
maandag 19 februari 2018 om 10:43
.lilalinda schreef: ↑19-02-2018 09:49ik geloof (onderbouwd door wetenschappelijk onderzoek) dat het heel normaal is, dat kinderen zaken niet lusten.
Mijn ouders waren zeer experimenteel qua koken, alles kwam voorbij. Maar ik vond veel vies.
Ondertussen lust ik heel veel wel.
Maar dingen als spruitjes staan er toch om bekend, dat die voor de kindersmaak gewoon nog te bitter zijn, die ga je echt pas waarderen als je smaakpapillen volwassen zijn.
heb mijn kinderen werkelijk nooit iets opgedrongen. Zelfs niet "drie hapjes proeven", en die (nu tieners) eten van alles. Ook rare dingen.
Ik kan me er dan ook best over opwinden, soms, dat er op andere topics geroepen wordt dat het kinderachtig is, als een volwassene iets niet lust. Fijn dat het hier wel genoemd kan worden mét onderbouwing
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
Later is nu
maandag 19 februari 2018 om 10:44
maandag 19 februari 2018 om 10:47
Maar je kookt wel met afwisseling? Kinderen hebben ondanks dat ze iets niet hoefden te proeven wel de gelegenheid gekregen om iets te kúnnen proeven? Meer dan pakweg drie, vier gerechten?lilalinda schreef: ↑19-02-2018 10:40ik kook nooit iets, wat ik zelf niet graag eet. Mijn kinderen gaan past andijvie eten, als ze het bij een ander krijgen.
Had zelf een bloedhekel aan al die nieuwe dingen, die ik niet graag at. ´trauma´s´van op de trap mijn bord leegeten.
Vooral dingen als vetblubbers aan stoofvlees, gadverdergavder.
Dat doe ik mijn kinderen gewoon niet aan.
Sterker nog, als ze iets niet lusten- Mogen ze gerust laten staan en een boterham pakken.
Ben niet zo calvinistisch ingesteld
maandag 19 februari 2018 om 10:53
ja joh, ik lust heel veel wel hoor. en alle keukens van de wereld komen langs.
Mijn tieners eten ondertussen ook de ´rare´dingen als olijven, garnalen etc. Alleen andijvie bijvoorbeeld krijgen ze niet.
maandag 19 februari 2018 om 10:54
Normaal gesproken vind ik hartig met zoet soms best lekker (ananas op pizza of door de chili con carne, ananas met kaas op een broodje uit de oven) maar die krentenbol met kaas... nee. (Uiteraard wel heeeel veeeel boter er op) Of jam of appelstroop op kaas op je brood...nee ook niet. Heb ook wel eens naturelribbelchips gegeten met een laagje chocola er om heen, heerlijk was datredbulletje schreef: ↑19-02-2018 10:44Dit ja! Sowieso hou ik niet van hartig met zoet gecombineerd. Snapte vroeger ook niet dat veel kinderen appelmoes bij de patat aten bijv. Of pannenkoek met spek en stroop. En de huidige zoute karamelhype snap ik ook niet.
maandag 19 februari 2018 om 10:55
ze zijn ook avontuurlijk genoeg, als we in een toko lopen, kopen ze zelf dingen die ze er lekker uit vinden zien. Ook als het etiket onleesbaar is
Heel veel zaken met kinderen... komen vanzelf goed. En wij maar ons best doen als bewuste ouders
maandag 19 februari 2018 om 11:01
Dat begrijp ik Lilalinda, maar jouw kinderen hebben dus óók in de fase dat ze weinig wilden proeven wél keukens voorbij zien komen, en jullie er met plezier en smaak van zien eten. Ik denk dat dat - al is het maar een beetje - iets met kinderen doet.
Mijn vrouw lust weinig maar is ook opgevoed (of komt uit een thuissituatie laat ik het zo dan zeggen) met een beetje een vijandige houding ten opzichte van eten. Eten moet, is nooit leuk, is nooit lekker en bij voorkeur eet je gewoon elke dag hetzelfde, want leuk of lekker wordt het toch niet. Haar moeder is al net zo grootgebracht.
En hoewel het best had gekund dat iemand zelf had willen gaan experimenteren, denk ik dat zo'n moeilijke houding die je bij je ouders ziet ten opzichte van eten het genetische aspect versterkt. Of zou het echt compleet niks doen?
Mijn vrouw lust weinig maar is ook opgevoed (of komt uit een thuissituatie laat ik het zo dan zeggen) met een beetje een vijandige houding ten opzichte van eten. Eten moet, is nooit leuk, is nooit lekker en bij voorkeur eet je gewoon elke dag hetzelfde, want leuk of lekker wordt het toch niet. Haar moeder is al net zo grootgebracht.
En hoewel het best had gekund dat iemand zelf had willen gaan experimenteren, denk ik dat zo'n moeilijke houding die je bij je ouders ziet ten opzichte van eten het genetische aspect versterkt. Of zou het echt compleet niks doen?
