Geld & Recht
alle pijlers
dikke bult, eigen schuld?
maandag 15 december 2008 om 15:00
Hoi allemaal,
Ik ben Kaatje, en net als vele anderen heb ik een enorme schuld opgebouwd, waar ik niet weet uit te komen.
laat ik beginnen bij het begin;
Vroeger was ik een onwijze dagdromer, kon niet met en niet zonder vrienden, was van tijd tot tijd een ongelooflijke driftkikker en werd naarmate ik ouder werd steeds moeilijker.
Ik kon geen keuzes maken, was voortdurend moe, was impulsief, stopte met school en het leek alsof ik totaal geen doorzettingsvermogen had.
Dit alles heeft ertoe geleid dat ik op mijn 23e moeder van 3 kids was, een eigen huis ( met eigen schulden etc) had en mezelf helemaal van de rest van de buitenwereld afsloot.
In de loop van de jaren werd alles alleen maar moeilijker, de middelste bleek een behoorlijke stoornis te hebben, ik kon niet eens met guldens overweg, laat staan met euro's, was niet in staat om buitenshuis te werken en de problemen stapelden zich op. Tussen de bedrijven door leek het naar buiten toe alsof ik alles helemaal voor elkaar had, niemand realiseerde zich hoe bang ik was, niemand wist dat er dagen waren dat ik mezelf voor alles afsloot, niemand wist dat ik zo onzeker was en nog minder mensen waren op de hoogte van het feit dat tijdens de pieken ik bijna manisch was. Gedurende deze pieken wist ik de problemen nog groter te maken door veels te veel geld uit te geven en totaal geen realiteitszin meer te hebben.
Inmiddels zijn er behoorlijk wat jaren verstreken en ben ik 36 jaar oud, heb ik al menig psycholoog versleten en is gebleken dat ik een vorm van ADHD heb; het ADD stukje. Doordat ik ook een zoon met PDDNOS en ADHD heb, weet ik van beide stoornissen al heel veel, en ben ik van mening dat ieder mens wel een stukje van een stoornis bezit, alleen de plek waar je wieg staat heeft waarschijnlijk invloed op hoe dit zich ontwikkeld.
Let op ik zeg beslist niet dat ADHD of iets dergelijks niet bestaat, ik zeg alleen maar dat mensen om je heen heel veel invloed hebben over hoe je jezelf verder ontwikkeld, en als je een dergelijke stoornis in een grote mate , dan zal deze ook altijd voor beperkingen gedurende je leven zorgen. En bij mij en mijn kinderen is dit zeker aan de orde. En nu?
Ik ben aan het eind van mijn latijn, probeer aan alle kanten oplossingen te bedenken, maar heb het gevoel dat niets wil lukken.
Ik kan niet meer, mijn hoofd wil niet meer en ondertussen blijf ik proberen, èèn ding weet ik zeker, ik heb enorm veel doorzettingsvermogen, ik heb alleen waarschijnlijk altijd in de verkeerde richting gezocht.
Alles bij elkaar opgeteld blijf ik mezelf alleen maar afvragen is dit nu dikke bult, eigen schuld? Had ik alles kunnen voorkomen?
Zijn er meer mensen die dit herkennen?
Ik ben de schaamte allang voorbij, ik ben bezig met een hyves waarop ik meer over mezelf vertel, en probeer ondertussen te ontdekken wie mijn echte vrienden zijn.
Geloof mij dat zijn er niet veel, maar ik zet door, want als ik straks geen dak meer boven mijn hoofd heb ,wie gaat er dan voor mij en mijn kinderen zorgen, waar zal ik dan eindigen?
Ik ben Kaatje, en net als vele anderen heb ik een enorme schuld opgebouwd, waar ik niet weet uit te komen.
laat ik beginnen bij het begin;
Vroeger was ik een onwijze dagdromer, kon niet met en niet zonder vrienden, was van tijd tot tijd een ongelooflijke driftkikker en werd naarmate ik ouder werd steeds moeilijker.
Ik kon geen keuzes maken, was voortdurend moe, was impulsief, stopte met school en het leek alsof ik totaal geen doorzettingsvermogen had.
Dit alles heeft ertoe geleid dat ik op mijn 23e moeder van 3 kids was, een eigen huis ( met eigen schulden etc) had en mezelf helemaal van de rest van de buitenwereld afsloot.
In de loop van de jaren werd alles alleen maar moeilijker, de middelste bleek een behoorlijke stoornis te hebben, ik kon niet eens met guldens overweg, laat staan met euro's, was niet in staat om buitenshuis te werken en de problemen stapelden zich op. Tussen de bedrijven door leek het naar buiten toe alsof ik alles helemaal voor elkaar had, niemand realiseerde zich hoe bang ik was, niemand wist dat er dagen waren dat ik mezelf voor alles afsloot, niemand wist dat ik zo onzeker was en nog minder mensen waren op de hoogte van het feit dat tijdens de pieken ik bijna manisch was. Gedurende deze pieken wist ik de problemen nog groter te maken door veels te veel geld uit te geven en totaal geen realiteitszin meer te hebben.
Inmiddels zijn er behoorlijk wat jaren verstreken en ben ik 36 jaar oud, heb ik al menig psycholoog versleten en is gebleken dat ik een vorm van ADHD heb; het ADD stukje. Doordat ik ook een zoon met PDDNOS en ADHD heb, weet ik van beide stoornissen al heel veel, en ben ik van mening dat ieder mens wel een stukje van een stoornis bezit, alleen de plek waar je wieg staat heeft waarschijnlijk invloed op hoe dit zich ontwikkeld.
Let op ik zeg beslist niet dat ADHD of iets dergelijks niet bestaat, ik zeg alleen maar dat mensen om je heen heel veel invloed hebben over hoe je jezelf verder ontwikkeld, en als je een dergelijke stoornis in een grote mate , dan zal deze ook altijd voor beperkingen gedurende je leven zorgen. En bij mij en mijn kinderen is dit zeker aan de orde. En nu?
Ik ben aan het eind van mijn latijn, probeer aan alle kanten oplossingen te bedenken, maar heb het gevoel dat niets wil lukken.
Ik kan niet meer, mijn hoofd wil niet meer en ondertussen blijf ik proberen, èèn ding weet ik zeker, ik heb enorm veel doorzettingsvermogen, ik heb alleen waarschijnlijk altijd in de verkeerde richting gezocht.
Alles bij elkaar opgeteld blijf ik mezelf alleen maar afvragen is dit nu dikke bult, eigen schuld? Had ik alles kunnen voorkomen?
Zijn er meer mensen die dit herkennen?
Ik ben de schaamte allang voorbij, ik ben bezig met een hyves waarop ik meer over mezelf vertel, en probeer ondertussen te ontdekken wie mijn echte vrienden zijn.
Geloof mij dat zijn er niet veel, maar ik zet door, want als ik straks geen dak meer boven mijn hoofd heb ,wie gaat er dan voor mij en mijn kinderen zorgen, waar zal ik dan eindigen?
maandag 15 december 2008 om 15:03
't Is jammer dat je niet onder behandeling bent gegaan toen je nog geen kinderen had, dan had je die grote kostenpost in elk geval kunnen voorkomen.
En is de vader (of vaders) van die kids nog in beeld? Waarom heb je 't zo uit de hand laten lopen? Het is idd een zootje waar je nu mee te maken hebt, je gaat de put pas dempen nu 't kalf al lang en breed verzopen is.
En is de vader (of vaders) van die kids nog in beeld? Waarom heb je 't zo uit de hand laten lopen? Het is idd een zootje waar je nu mee te maken hebt, je gaat de put pas dempen nu 't kalf al lang en breed verzopen is.
maandag 15 december 2008 om 15:16
Waarom zou je een Hyves beginnen met een verhaal over jezelf?
Je wilt toch dat er een einde komt aan de ellende. Door er een Hyves over te openen doe je volgens mij het tegenovergestelde.
Zonde van je tijd, tijd die je hard nodig hebt om weer wat met je leven te doen.
Zo'n Hyves laat je in die negatieve sfeer. Laat de buitenwereld eerder weten wat voor een positieve dingen je doet i.p.v. melden wat voor een problemen je allemaal hebt. Daar maak je geen vrienden mee, en dat wil je juist zo graag.
Je wilt toch dat er een einde komt aan de ellende. Door er een Hyves over te openen doe je volgens mij het tegenovergestelde.
Zonde van je tijd, tijd die je hard nodig hebt om weer wat met je leven te doen.
Zo'n Hyves laat je in die negatieve sfeer. Laat de buitenwereld eerder weten wat voor een positieve dingen je doet i.p.v. melden wat voor een problemen je allemaal hebt. Daar maak je geen vrienden mee, en dat wil je juist zo graag.
maandag 15 december 2008 om 15:20
quote:emmenn schreef op 15 december 2008 @ 15:16:
Zo'n Hyves laat je in die negatieve sfeer. Laat de buitenwereld eerder weten wat voor een positieve dingen je doet i.p.v. melden wat voor een problemen je allemaal hebt. Daar maak je geen vrienden mee, en dat wil je juist zo graag.Mee eens! Door zo'n hyves blijf je in je ellende hangen. Je kunt die tijd beter besteden aan het zoeken van een goeie baan, of het volgen van een opleiding met uitzicht op een goede baan. Dit geeft ook nog eens een goed voorbeeld aan je kinderen. Want zoals je zelf al aangeeft, het maakt voor de kinderen heel veel uit hoe hun ouders zich gedragen.
Zo'n Hyves laat je in die negatieve sfeer. Laat de buitenwereld eerder weten wat voor een positieve dingen je doet i.p.v. melden wat voor een problemen je allemaal hebt. Daar maak je geen vrienden mee, en dat wil je juist zo graag.Mee eens! Door zo'n hyves blijf je in je ellende hangen. Je kunt die tijd beter besteden aan het zoeken van een goeie baan, of het volgen van een opleiding met uitzicht op een goede baan. Dit geeft ook nog eens een goed voorbeeld aan je kinderen. Want zoals je zelf al aangeeft, het maakt voor de kinderen heel veel uit hoe hun ouders zich gedragen.
maandag 15 december 2008 om 15:22
ik vroeg mij ook gelijk af waar de vader(s) zijn/waren...
ik herken het een beetje, ik ben 25 met twee kinderen en ik heb een andere stoornis (die opmerking over waar je wieg stond ben ik t overigens wel mee eens en ondanks dat ik dat 'weet' blijf ik bang voor stoornissen bij mijn eigen kinderen)
hoe en wat lijkt mij voor nu niet van belangrijkste hoe je er uit komt wel. wie je vrienden zijn merk je ook vanzelf, zelfs daar zou ik mijn energie niet insteken. hoe groot is je schuld?
ik herken het een beetje, ik ben 25 met twee kinderen en ik heb een andere stoornis (die opmerking over waar je wieg stond ben ik t overigens wel mee eens en ondanks dat ik dat 'weet' blijf ik bang voor stoornissen bij mijn eigen kinderen)
hoe en wat lijkt mij voor nu niet van belangrijkste hoe je er uit komt wel. wie je vrienden zijn merk je ook vanzelf, zelfs daar zou ik mijn energie niet insteken. hoe groot is je schuld?
maandag 15 december 2008 om 15:27
je kan contact opnemen met de maatschappelijk hulpverlening in jou gemeente.ook zal er een bureau schuldhulpverlening zijn.ook daar aanmelden is een mooie stap vooruit.met deze instanties zal je dmv plan van aanpak er uit kunnen komen.daarmee kan je ook verder kijken voor je eigen toekomst.opleiding/ passend werk enz. blijven zitten voor je beeldscherm en piepen hoe erg ut allemaal wel niet is,en je afvragen hoe ut allemaal zo ver gekomen is,zal niks veranderen in je leven.handelen =veranderen.
suc6!!!!!
suc6!!!!!
maandag 15 december 2008 om 15:35
Even voor alle duidelijkheid, ik ben getrouwd met de vader van alle drie mijn kinderen, maar ik laat hem er liever buiten.
Ik ben beslist niet negatief, ik werk een paar uur op een dag buitenshuis en ben bezig met het opzetten van een webwinkel, waarin ik de spullen die ik zelf maak kan verkopen.
Ik weiger te geloven dat ik de put pas ga dempen nu het kalf verdronken is, dan kan ik net zo goed de gaskraan open zetten.
Op de èèn of andere manier heb ik tot dit punt moeten komen om alles te gaan veranderen, heel erg vervelend, maar het is niet meer te veranderen.
Ik ben beslist niet negatief, ik werk een paar uur op een dag buitenshuis en ben bezig met het opzetten van een webwinkel, waarin ik de spullen die ik zelf maak kan verkopen.
Ik weiger te geloven dat ik de put pas ga dempen nu het kalf verdronken is, dan kan ik net zo goed de gaskraan open zetten.
Op de èèn of andere manier heb ik tot dit punt moeten komen om alles te gaan veranderen, heel erg vervelend, maar het is niet meer te veranderen.
maandag 15 december 2008 om 15:43
Hoezo laat je hem er liever buiten? Hij is toch al jaren bij je en is dus onderdeel van het probleem. Zou hem er snel bij betrekken.
Of het te voorkomen was geweest? Vast wel. Of het je eigen schuld is? Ja. Wiens schuld moet het anders zijn?
Zoals een aantal anderen al eerder zeiden zou ik me niet zo druk maken om een Hyvespagina waar je uitzoekt wie je vrienden zijn. Word zelf je beste vriendin en werk je uit de sores.
Waar zoek je nu eigenlijk oplossingen voor? Voor de financiele ellende? Voor de ADD? Voor het feit dat je geen echte vrienden hebt?
Kortom, wat wil je bereiken met dit topic?
Of het te voorkomen was geweest? Vast wel. Of het je eigen schuld is? Ja. Wiens schuld moet het anders zijn?
Zoals een aantal anderen al eerder zeiden zou ik me niet zo druk maken om een Hyvespagina waar je uitzoekt wie je vrienden zijn. Word zelf je beste vriendin en werk je uit de sores.
Waar zoek je nu eigenlijk oplossingen voor? Voor de financiele ellende? Voor de ADD? Voor het feit dat je geen echte vrienden hebt?
Kortom, wat wil je bereiken met dit topic?
maandag 15 december 2008 om 15:50
Als antwoord op je openingszin...dikke bult eigen schuld? zeg ik ja. Jij bent degene die de schulden hebt gemaakt en nu ben jij degene die de problemen moet gaan oplossen. Pak het telefoonboek/internet en ga bellen. Maatschappelijk werk/schuldsanering...doe iets. Een hyvespagina aanmaken lost jouw schuld niet in...je blijft idd in het negatieve hangen.
De gaskraan open zetten zoals in je laatste post gaat ook wel wat ver...denk in hemelsnaam aan je kinderen. Borst vooruit en kin omhoog en gaan voor je kinderen.
De gaskraan open zetten zoals in je laatste post gaat ook wel wat ver...denk in hemelsnaam aan je kinderen. Borst vooruit en kin omhoog en gaan voor je kinderen.
maandag 15 december 2008 om 15:50
ok dan, om deze rede laat ik hem er liever buiten; ik heb al verschillende malen bij hulpverlenende instanties aangeklopt, maar deze kunnen niets voor mij doen, omdat hij zich overal voor afsluit. Hij heeft 5 jaar geleden een burn out gehad, drinkt veels te veel en kan zichzelf niet eens reddden, wat moet ik dan verder nog van hem verwachten. Hij weigert om hulp te zoeken (vind dat hij dit niet nodig heeft), en ik vind het niet eerlijk om hem in de steek te laten, welke opties zijn er dan nog over?
maandag 15 december 2008 om 15:52
Het klinkt nu als een warboel van problemen en het is me niet duidelijk wat nu je vraag eigenlijk is.
1) de schulden. Als je daar nog niet mee aan de slag bent, moet je zorgen dat je met hulp van maatschappelijk werk en/of de gemeentelijke kredietbank die schulden aanpakt.
2) dan is er je psychische problematiek/ADD. Ik weet daar geen oplossingen voor. Misschien kun je iets met de huisarts, de reguliere hulpverlening of een lotgenotengroep oid.
3) je vrienden of het gebrek daaraan. Vrienden zijn er niet om jou onderdak te verschaffen of om voor je te zorgen. Goede vrienden zullen je een nachtje of wat logeergelegenheid kunnen bieden, maar ze kunnen niet jouw huisvestingsprobleem op zich nemen. Als je dat als criterium neemt voor "wie zijn mijn echte vrienden", kan ik je nu alvast vertellen dat je onrealistische eisen stelt aan vrienden.
4) je verwerking van dit alles en de vraag wiens schuld het is. Je hebt gelijk dat het vette pech is als je in een milieu opgroeit waarin je minder kansen hebt. Dat geldt voor psychische problemen, ontwikkeling, beschaving, geld, culturele bagage en ook voor hoe je met levensproblemen omgaat. Helaas zijn de kansen niet gelijk verdeeld.
Dit alles gaan uitspitten op een hyve lijkt me weinig zinvol. Als je het voor jezelf wilt opschrijven kan dat wel zinvol zijn, maar je gaat er niet meer vrienden mee maken of meer begrip mee kweken. Mensen zijn vrienden met je omdat je een leuk mens bent, niet omdat je een moeilijke jeugd hebt gehad.
Aan jou de opgave om een evenwicht te vinden: enerzijds moet je jezelf "gunnen" je te realiseren dat opvoeding en omgeving van invloed zijn en dat je dus maar beperkt "schuld" hebt aan je moeilijke start. Anderzijds moet je je realiseren dat jíj nu de enige bent die jezelf kan helpen, en dat jíj de instrumenten hebt om er nog wat van te maken.
1) de schulden. Als je daar nog niet mee aan de slag bent, moet je zorgen dat je met hulp van maatschappelijk werk en/of de gemeentelijke kredietbank die schulden aanpakt.
2) dan is er je psychische problematiek/ADD. Ik weet daar geen oplossingen voor. Misschien kun je iets met de huisarts, de reguliere hulpverlening of een lotgenotengroep oid.
3) je vrienden of het gebrek daaraan. Vrienden zijn er niet om jou onderdak te verschaffen of om voor je te zorgen. Goede vrienden zullen je een nachtje of wat logeergelegenheid kunnen bieden, maar ze kunnen niet jouw huisvestingsprobleem op zich nemen. Als je dat als criterium neemt voor "wie zijn mijn echte vrienden", kan ik je nu alvast vertellen dat je onrealistische eisen stelt aan vrienden.
4) je verwerking van dit alles en de vraag wiens schuld het is. Je hebt gelijk dat het vette pech is als je in een milieu opgroeit waarin je minder kansen hebt. Dat geldt voor psychische problemen, ontwikkeling, beschaving, geld, culturele bagage en ook voor hoe je met levensproblemen omgaat. Helaas zijn de kansen niet gelijk verdeeld.
Dit alles gaan uitspitten op een hyve lijkt me weinig zinvol. Als je het voor jezelf wilt opschrijven kan dat wel zinvol zijn, maar je gaat er niet meer vrienden mee maken of meer begrip mee kweken. Mensen zijn vrienden met je omdat je een leuk mens bent, niet omdat je een moeilijke jeugd hebt gehad.
Aan jou de opgave om een evenwicht te vinden: enerzijds moet je jezelf "gunnen" je te realiseren dat opvoeding en omgeving van invloed zijn en dat je dus maar beperkt "schuld" hebt aan je moeilijke start. Anderzijds moet je je realiseren dat jíj nu de enige bent die jezelf kan helpen, en dat jíj de instrumenten hebt om er nog wat van te maken.
maandag 15 december 2008 om 15:55
quote:kaatjecarpediem schreef op 15 december 2008 @ 15:50:
ok dan, om deze rede laat ik hem er liever buiten; ik heb al verschillende malen bij hulpverlenende instanties aangeklopt, maar deze kunnen niets voor mij doen, omdat hij zich overal voor afsluit. Hij heeft 5 jaar geleden een burn out gehad, drinkt veels te veel en kan zichzelf niet eens reddden, wat moet ik dan verder nog van hem verwachten. Hij weigert om hulp te zoeken (vind dat hij dit niet nodig heeft), en ik vind het niet eerlijk om hem in de steek te laten, welke opties zijn er dan nog over?
een hele harde schop onder zn kont geven!
Sorry hoor maar met deze man blijf je toch in dezelfde cirkel zitten
ok dan, om deze rede laat ik hem er liever buiten; ik heb al verschillende malen bij hulpverlenende instanties aangeklopt, maar deze kunnen niets voor mij doen, omdat hij zich overal voor afsluit. Hij heeft 5 jaar geleden een burn out gehad, drinkt veels te veel en kan zichzelf niet eens reddden, wat moet ik dan verder nog van hem verwachten. Hij weigert om hulp te zoeken (vind dat hij dit niet nodig heeft), en ik vind het niet eerlijk om hem in de steek te laten, welke opties zijn er dan nog over?
een hele harde schop onder zn kont geven!
Sorry hoor maar met deze man blijf je toch in dezelfde cirkel zitten
maandag 15 december 2008 om 15:57
Ze kunnen niets voor jóu doen omdat híj zich overal voor afsluit? Dat begrijp ik niet.
In je openingspost maak je toch vrij duidelijk dat jíj in de problemen zit. Dat je daarnaast ook nog een probleemman hebt is vervelend, maar doet niets af aan het feit dat jíj problemen hebt die jíj op moet lossen. En je man moet zijn problemen oplossen. Bij voorkeur doe je dit samen, vooral ook omdat de problemen natuurlijk elkaar versterken maar als hij niet wil is dat geen reden om zelf niet op volle kracht vooruit te gaan.
En wat betreft dat je geen opties meer zou hebben? Natuurlijk wel. Je zit in de financiele shit, dat kan je man niet ontgaan zijn. Dus als hij straks ook zijn huis uitmoet heeft hij ook een probleem. Het lijkt me dat dit aan zijn verstand te peuteren is. Praat dus met hem. En dan écht praten. Duidelijk maken dat het zo niet meer kan, dat je ook inzet van hem verwacht, rekeningen erbij, financiele situatie doorspreken en een plan maken.
Schakel instanties in die je daarbij kunnen helpen, daar zijn ze voor.
Succes.
In je openingspost maak je toch vrij duidelijk dat jíj in de problemen zit. Dat je daarnaast ook nog een probleemman hebt is vervelend, maar doet niets af aan het feit dat jíj problemen hebt die jíj op moet lossen. En je man moet zijn problemen oplossen. Bij voorkeur doe je dit samen, vooral ook omdat de problemen natuurlijk elkaar versterken maar als hij niet wil is dat geen reden om zelf niet op volle kracht vooruit te gaan.
En wat betreft dat je geen opties meer zou hebben? Natuurlijk wel. Je zit in de financiele shit, dat kan je man niet ontgaan zijn. Dus als hij straks ook zijn huis uitmoet heeft hij ook een probleem. Het lijkt me dat dit aan zijn verstand te peuteren is. Praat dus met hem. En dan écht praten. Duidelijk maken dat het zo niet meer kan, dat je ook inzet van hem verwacht, rekeningen erbij, financiele situatie doorspreken en een plan maken.
Schakel instanties in die je daarbij kunnen helpen, daar zijn ze voor.
Succes.
maandag 15 december 2008 om 16:03
Inderdaad een warrig verhaal!! Vervelend hoe alles loopt en gelopen heeft.
eigen schuld dikke bult, is niet aan een ander om te oordelen, alleen jouw eigen oordeel telt. Elk huisje heeft zijn kruisje, daar kan niemand anders een oordeel over vormen!
Mijn interesse op dit gebied:
Misschien beter voor de kids om ze een tijdje ergens anders onder te brengen zodat jij de zaakjes op orde kan krijgen?
Je zegt in een reactie dat iedereen wellicht een stoornis heeft maar het ligt aan de plaats van de wieg hoe die zich wel al dan niet ontwikkeld.
Naar ik hier kan uitmaken uit jouw eigen berichten, is de vader niet echt een voorbeeldfiguur. Jij hebt het klaarblijkelijk ook niet op orde en bent nog veel met jezelf bezig. Dit is allemaal niet aanvallend bedoeld maar ben je niet bang dat daardoor jouw kinderen hun eigen stoornis ontwikkelen?
Overigens, of jouw gedachtegang over de plek van je wieg staat in het midden gelaten. Ben een jurist in spe geen psycholoog
eigen schuld dikke bult, is niet aan een ander om te oordelen, alleen jouw eigen oordeel telt. Elk huisje heeft zijn kruisje, daar kan niemand anders een oordeel over vormen!
Mijn interesse op dit gebied:
Misschien beter voor de kids om ze een tijdje ergens anders onder te brengen zodat jij de zaakjes op orde kan krijgen?
Je zegt in een reactie dat iedereen wellicht een stoornis heeft maar het ligt aan de plaats van de wieg hoe die zich wel al dan niet ontwikkeld.
Naar ik hier kan uitmaken uit jouw eigen berichten, is de vader niet echt een voorbeeldfiguur. Jij hebt het klaarblijkelijk ook niet op orde en bent nog veel met jezelf bezig. Dit is allemaal niet aanvallend bedoeld maar ben je niet bang dat daardoor jouw kinderen hun eigen stoornis ontwikkelen?
Overigens, of jouw gedachtegang over de plek van je wieg staat in het midden gelaten. Ben een jurist in spe geen psycholoog
maandag 15 december 2008 om 16:32
Niet meer achterom kijken, maar vooruit.
Maak een stappenplan.
1. Ga naar de huisarts en kijk of je hulp kunt krijgen met alle afkortingsproblemen (sorry, ben niet zo thuis in de aadddff's)
2. Bel je schuldeissers en kijk of je een betalingsregeling kunt treffen.
3. Ga op zoek naar iemand die je op financieel gebied kan helpen. Bel het Nibud en vraag wat ze je adviseren. Ga niet zomaar met een schuldsaneringskantoortje in zee. Daar zitten louche partijen tussen.
4. Zoek hulp bij de opvoeding van je kinderen. Kunnen je ouders helpen, of maatschappelijk werk?
Je bent nog jong, als je je schouders eronder zet, is er licht aan het einde van de tunnel.
Maak een stappenplan.
1. Ga naar de huisarts en kijk of je hulp kunt krijgen met alle afkortingsproblemen (sorry, ben niet zo thuis in de aadddff's)
2. Bel je schuldeissers en kijk of je een betalingsregeling kunt treffen.
3. Ga op zoek naar iemand die je op financieel gebied kan helpen. Bel het Nibud en vraag wat ze je adviseren. Ga niet zomaar met een schuldsaneringskantoortje in zee. Daar zitten louche partijen tussen.
4. Zoek hulp bij de opvoeding van je kinderen. Kunnen je ouders helpen, of maatschappelijk werk?
Je bent nog jong, als je je schouders eronder zet, is er licht aan het einde van de tunnel.
maandag 15 december 2008 om 16:32
quote:kaatjecarpediem schreef op 15 december 2008 @ 15:50:
ok dan, om deze rede laat ik hem er liever buiten; ik heb al verschillende malen bij hulpverlenende instanties aangeklopt, maar deze kunnen niets voor mij doen, omdat hij zich overal voor afsluit. Hij heeft 5 jaar geleden een burn out gehad, drinkt veels te veel en kan zichzelf niet eens reddden, wat moet ik dan verder nog van hem verwachten. Hij weigert om hulp te zoeken (vind dat hij dit niet nodig heeft), en ik vind het niet eerlijk om hem in de steek te laten, welke opties zijn er dan nog over?
Tuurlijk vind hij hulp zoeken niet nodig, jij doet toch alles? Jij neemt alles op je? Waarom zou hij? Hij krijgt z'n natje en droogje en laat jou tobben.
Als ikje stuk lees valt mij op dat je op verschillende vlakke problemen hebt. Verstandig is het om de brei van problematiek in meer hapklare brokken te verdelen, structuur erin te brengen. Dit kun je beter met een professional doen, zoals bij het maatschappelijk werk. Probeer voor jezelf te bepalen welk probleem het eerst aangepakt moet worden. Kijk hoe je er aan kan werken, wat je nu eenmaal moet accepteren en wat belemmert in de weg naar een fijner leven.
Ik kan voor jou niet zeggen wat je precies moet doen, dat zal ook geen enkele hulpverlener voor jou doen, ze geven alleen handvatten om jezelf uit deze situatie te helpen. verwacht dus geen vonderen, verslijt geen psychologen en andere hulpverleners...zij geven jou "de tools", jij moet ze aanpakken en gebruiken.
Succes met alles en heel veel sterkte en laat zien dat je doorzettingvermogen hebt!
oja...aangezien ik hier toch niet op mijn werk zit (ervaren hulpverleenster) toch een kant en klaar advies: die kerel van jou!! Alsjeblieft, probeer even voor jezelf na te gaan wat voor positieve inbreng hij in jou leven en in die van je kinderen heeft!! Ga daar eens je conclusies uittrekken....
ok dan, om deze rede laat ik hem er liever buiten; ik heb al verschillende malen bij hulpverlenende instanties aangeklopt, maar deze kunnen niets voor mij doen, omdat hij zich overal voor afsluit. Hij heeft 5 jaar geleden een burn out gehad, drinkt veels te veel en kan zichzelf niet eens reddden, wat moet ik dan verder nog van hem verwachten. Hij weigert om hulp te zoeken (vind dat hij dit niet nodig heeft), en ik vind het niet eerlijk om hem in de steek te laten, welke opties zijn er dan nog over?
Tuurlijk vind hij hulp zoeken niet nodig, jij doet toch alles? Jij neemt alles op je? Waarom zou hij? Hij krijgt z'n natje en droogje en laat jou tobben.
Als ikje stuk lees valt mij op dat je op verschillende vlakke problemen hebt. Verstandig is het om de brei van problematiek in meer hapklare brokken te verdelen, structuur erin te brengen. Dit kun je beter met een professional doen, zoals bij het maatschappelijk werk. Probeer voor jezelf te bepalen welk probleem het eerst aangepakt moet worden. Kijk hoe je er aan kan werken, wat je nu eenmaal moet accepteren en wat belemmert in de weg naar een fijner leven.
Ik kan voor jou niet zeggen wat je precies moet doen, dat zal ook geen enkele hulpverlener voor jou doen, ze geven alleen handvatten om jezelf uit deze situatie te helpen. verwacht dus geen vonderen, verslijt geen psychologen en andere hulpverleners...zij geven jou "de tools", jij moet ze aanpakken en gebruiken.
Succes met alles en heel veel sterkte en laat zien dat je doorzettingvermogen hebt!
oja...aangezien ik hier toch niet op mijn werk zit (ervaren hulpverleenster) toch een kant en klaar advies: die kerel van jou!! Alsjeblieft, probeer even voor jezelf na te gaan wat voor positieve inbreng hij in jou leven en in die van je kinderen heeft!! Ga daar eens je conclusies uittrekken....
maandag 15 december 2008 om 16:38
En oja: even je vraag beantwoorden: natuurlijk ben je verantwoordelijk voor je eigen daden. dat betekent niet dat ik het heel erg voor je vindt en dat je geen hulp mag aanvaarden!
Probeer verantwoordelijkheid te nemen vanaf nu en verder en jouw hulpverleningsproces! Geloof mij, dat is niet makkelijk. Je zult nog een hoop tegenslagen tegenkomen. Gezien jouw stoornis ADD, moet je er op bedacht zijn dat het dan extra moeilijk is om door te zetten en je niet af te laten leiden of bij de pakken neer gaan zitten en roepen dat het toch allemaal toch niet werkt. "Het" werkt niet inderdaad, jij moet eraan werken!
ga voor jezelf na (met evt een professional) hoe je dit zoveel mogelijk kunt voorkomen...
SUCCES en toch heel fijne feestdagen!
Succes!!
Probeer verantwoordelijkheid te nemen vanaf nu en verder en jouw hulpverleningsproces! Geloof mij, dat is niet makkelijk. Je zult nog een hoop tegenslagen tegenkomen. Gezien jouw stoornis ADD, moet je er op bedacht zijn dat het dan extra moeilijk is om door te zetten en je niet af te laten leiden of bij de pakken neer gaan zitten en roepen dat het toch allemaal toch niet werkt. "Het" werkt niet inderdaad, jij moet eraan werken!
ga voor jezelf na (met evt een professional) hoe je dit zoveel mogelijk kunt voorkomen...
SUCCES en toch heel fijne feestdagen!
Succes!!
maandag 15 december 2008 om 16:42
quote:absoluteEinstein schreef op 15 december 2008 @ 16:32:
Niet meer achterom kijken, maar vooruit.
Maak een stappenplan.
1. Ga naar de huisarts en kijk of je hulp kunt krijgen met alle afkortingsproblemen (sorry, ben niet zo thuis in de aadddff's)
2. Bel je schuldeissers en kijk of je een betalingsregeling kunt treffen.
3. Ga op zoek naar iemand die je op financieel gebied kan helpen. Bel het Nibud en vraag wat ze je adviseren. Ga niet zomaar met een schuldsaneringskantoortje in zee. Daar zitten louche partijen tussen.
4. Zoek hulp bij de opvoeding van je kinderen. Kunnen je ouders helpen, of maatschappelijk werk?
Je bent nog jong, als je je schouders eronder zet, is er licht aan het einde van de tunnel.Inderdaad. Wil er alleen nog aan toevoegen dat je als moeder de verantwoordelijkheid hebt dit op te lossen voor je kinderen. Je man erbuiten laten, is volgens mij het laatste wat je moet doen. Ik zou hem eerder bij zijn kladden grijpen en als hij niet van plan is zijn en daarmee jullie leven op orde te brengen, dan moet je je kinderen tegen hem (en zijn negatieve invloed) in bescherming nemen.
Niet meer achterom kijken, maar vooruit.
Maak een stappenplan.
1. Ga naar de huisarts en kijk of je hulp kunt krijgen met alle afkortingsproblemen (sorry, ben niet zo thuis in de aadddff's)
2. Bel je schuldeissers en kijk of je een betalingsregeling kunt treffen.
3. Ga op zoek naar iemand die je op financieel gebied kan helpen. Bel het Nibud en vraag wat ze je adviseren. Ga niet zomaar met een schuldsaneringskantoortje in zee. Daar zitten louche partijen tussen.
4. Zoek hulp bij de opvoeding van je kinderen. Kunnen je ouders helpen, of maatschappelijk werk?
Je bent nog jong, als je je schouders eronder zet, is er licht aan het einde van de tunnel.Inderdaad. Wil er alleen nog aan toevoegen dat je als moeder de verantwoordelijkheid hebt dit op te lossen voor je kinderen. Je man erbuiten laten, is volgens mij het laatste wat je moet doen. Ik zou hem eerder bij zijn kladden grijpen en als hij niet van plan is zijn en daarmee jullie leven op orde te brengen, dan moet je je kinderen tegen hem (en zijn negatieve invloed) in bescherming nemen.
maandag 15 december 2008 om 16:47
Beste Kaatje,
Mijn man heeft ook ADD en is daardoor ook op verschillende gebieden vastgelopen. Op praktisch gebied (werk, huishouden) etc., maar ook op sociaal en emotioneel vlak.
Een paar jaar geleden heeft hij een persoonsgebonden budget aangevraagd. Dat was vrij makkelijk omdat hij een officiele diagnose voor ADD had. Vervolgens is hij toen begeleid door een coach gespecialiseerd in volwassenen met AD(H)D. Dat heeft hem heel erg geholpen.
Het lijtk mij dat jij ook zo'n PGB moet kunnen krijgen en het lijkt mij een ontzettend goed idee als je ook een coach krijgt. Het goede van coaching is dat ze je helpen op allerlei gebieden, dus ook op praktisch gebied als je daarin vastloopt. Zo'n coach kan je o.a. helpen met financiën etc. maar je ook helpen met de emotionele/psychische problemen die je aandoening met zich mee hebben gebracht. Ook kan je evt. in samenwerking met huisarts en coach medicatie proberen.
Mijn man heeft het ontzettend geholpen, hij heeft nu een fijne baan en de zaken een stuk beter op orde.
Mijn man heeft ook ADD en is daardoor ook op verschillende gebieden vastgelopen. Op praktisch gebied (werk, huishouden) etc., maar ook op sociaal en emotioneel vlak.
Een paar jaar geleden heeft hij een persoonsgebonden budget aangevraagd. Dat was vrij makkelijk omdat hij een officiele diagnose voor ADD had. Vervolgens is hij toen begeleid door een coach gespecialiseerd in volwassenen met AD(H)D. Dat heeft hem heel erg geholpen.
Het lijtk mij dat jij ook zo'n PGB moet kunnen krijgen en het lijkt mij een ontzettend goed idee als je ook een coach krijgt. Het goede van coaching is dat ze je helpen op allerlei gebieden, dus ook op praktisch gebied als je daarin vastloopt. Zo'n coach kan je o.a. helpen met financiën etc. maar je ook helpen met de emotionele/psychische problemen die je aandoening met zich mee hebben gebracht. Ook kan je evt. in samenwerking met huisarts en coach medicatie proberen.
Mijn man heeft het ontzettend geholpen, hij heeft nu een fijne baan en de zaken een stuk beter op orde.
maandag 15 december 2008 om 17:09
Hi Lexis, wat goed dat jouw man zulke hulp heeft gezocht!
Kreeg hij dat vergoed door zijn ziektekostenverzekeraar?Natuurlijk wel handig om te weten voor Kaatje, aangezien haar financiele situatie niet rooskleurig is.
Kaatje, ik lees dat je een aantal uur per week werkt en bezig bent met het opzetten van een webwinkel.
Wat doet jou man voor de kost, of hebben jullie hiernaast een uitkering? Mocht dit zo zijn: ook de uitkerende instantie kan met jou verder kijken welke hulp jij in jouw buurt kan krijgen!
Kreeg hij dat vergoed door zijn ziektekostenverzekeraar?Natuurlijk wel handig om te weten voor Kaatje, aangezien haar financiele situatie niet rooskleurig is.
Kaatje, ik lees dat je een aantal uur per week werkt en bezig bent met het opzetten van een webwinkel.
Wat doet jou man voor de kost, of hebben jullie hiernaast een uitkering? Mocht dit zo zijn: ook de uitkerende instantie kan met jou verder kijken welke hulp jij in jouw buurt kan krijgen!
