Geld & Recht
alle pijlers
Mag een kind zelf kiezen bij welke ouder het wil wonen?
donderdag 28 januari 2021 om 07:19
https://www.uiteenfamilierecht.nl/mag-e ... aat-wonen/
Het kind een wordt gehoord door een rechter, maar wat het kind zegt is niet automatisch hoe het gaat.
Het kind een wordt gehoord door een rechter, maar wat het kind zegt is niet automatisch hoe het gaat.
donderdag 28 januari 2021 om 07:20
donderdag 28 januari 2021 om 07:23
Nee, dat mag een 15 jarige niet zelf weten. Dit wordt bepaald door degenen met gezag over het kind. Kinderen vanaf 12 jaar krijgen een uitnodiging van de rechtbank en kunnen hun verhaal doen als ze dat willen. De rechter luistert dan naar hen.
https://ak-advocaten.eu/vanaf-12-jaar-m ... nd-kiezen/
https://ak-advocaten.eu/vanaf-12-jaar-m ... nd-kiezen/
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
donderdag 28 januari 2021 om 07:24
Ja dat wist ik. Toen we de omgangsregeling afspraken is kind ook gehoord door de rechter en dat was niet meer dan formaliteit want het ouderschapsplan wat we hebben gemaakt was gewoon leidend.Handbal schreef: ↑28-01-2021 07:19https://www.uiteenfamilierecht.nl/mag-e ... aat-wonen/
Het kind een wordt gehoord door een rechter, maar wat het kind zegt is niet automatisch hoe het gaat.
Alleen nu is kind een paar jaar ouder en wil kind niet meer volgens afspraak naar de andere ouder. Als de andere ouder niet meewerkt en het tot een rechtszaak komt..is mijn vraag
donderdag 28 januari 2021 om 07:30
Dan gaat de rechter alles afwegen.Blauw_bloempje schreef: ↑28-01-2021 07:24Ja dat wist ik. Toen we de omgangsregeling afspraken is kind ook gehoord door de rechter en dat was niet meer dan formaliteit want het ouderschapsplan wat we hebben gemaakt was gewoon leidend.
Alleen nu is kind een paar jaar ouder en wil kind niet meer volgens afspraak naar de andere ouder. Als de andere ouder niet meewerkt en het tot een rechtszaak komt..is mijn vraag
donderdag 28 januari 2021 om 07:32
Dan zal de rechter zaken afwegen. Tenzij er hele zwaarwegende omstandigheden zijn is het uitgangspunt over het algemeen dat er omgang gefaciliteerd wordt met beide ouders.Blauw_bloempje schreef: ↑28-01-2021 07:24Ja dat wist ik. Toen we de omgangsregeling afspraken is kind ook gehoord door de rechter en dat was niet meer dan formaliteit want het ouderschapsplan wat we hebben gemaakt was gewoon leidend.
Alleen nu is kind een paar jaar ouder en wil kind niet meer volgens afspraak naar de andere ouder. Als de andere ouder niet meewerkt en het tot een rechtszaak komt..is mijn vraag
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
donderdag 28 januari 2021 om 07:59
Ik zou voor mezelf wel de gedachte loslaten 'als de andere ouder niet meewerkt'... Als het tot een rechtszaak komt zal de rechter het wel in eerste instantie zo zien dat jij de ouder bent die niet meewerkt met de afspraken die al bestaan en nageleefd horen te worden. Dus je kind wel laten gaan, tenzij er hele goede redenen zijn om dat niet te doen. En dat volhouden tot de afspraken gewijzigd zijn.Blauw_bloempje schreef: ↑28-01-2021 07:24Ja dat wist ik. Toen we de omgangsregeling afspraken is kind ook gehoord door de rechter en dat was niet meer dan formaliteit want het ouderschapsplan wat we hebben gemaakt was gewoon leidend.
Alleen nu is kind een paar jaar ouder en wil kind niet meer volgens afspraak naar de andere ouder. Als de andere ouder niet meewerkt en het tot een rechtszaak komt..is mijn vraag
donderdag 28 januari 2021 om 08:17
Waarom zou de andere ouder moeten meewerken aan het door jou weghouden van het kind bij die ouder?Blauw_bloempje schreef: ↑28-01-2021 07:24Ja dat wist ik. Toen we de omgangsregeling afspraken is kind ook gehoord door de rechter en dat was niet meer dan formaliteit want het ouderschapsplan wat we hebben gemaakt was gewoon leidend.
Alleen nu is kind een paar jaar ouder en wil kind niet meer volgens afspraak naar de andere ouder. Als de andere ouder niet meewerkt en het tot een rechtszaak komt..is mijn vraag
donderdag 28 januari 2021 om 08:25
Meer algemeen dan deze kwestie: ik hoor wel eens dat kinderen horen of het in ieder geval zo aan elkaar (en dus ook aan een kind van gescheiden ouders dat binnenkort 12 wordt) vertellen dat 'je als je twaalf wordt mag kiezen'. Ik zou daar dus zeker (indien mogelijk 'preventief') even een gesprek over voeren met kind om uit te leggen hoe het zit. De onterechte overtuiging van kunnen kiezen kan ook leiden tot loyaliteitsissues bij het kind. In een voorbeeld waar ik e.e.a. van meekrijg is kind zelf al aan het nadenken over een plan hoe het allemaal zo goed mogelijk geregeld zou kunnen worden, inclusief de belangen van de ouders voor zover het kind die kan overzien.
donderdag 28 januari 2021 om 08:31
Als het kind echt goede redenen hiervoor heeft zal de rechter hier ook naar luisterenBlauw_bloempje schreef: ↑28-01-2021 08:20De insteek is niet dat mijn kind helemaal niet meer gaat, maar kind wil minder dan de 50/50 regeling. Dat is op kinds eigen verzoek. Kind heeft daar goede redenen voor. Het blijkt tot nu toe niet makkelijk metde andere ouder onderling afspraken te maken hierover.
donderdag 28 januari 2021 om 08:32
Gezellig!Blauw_bloempje schreef: ↑28-01-2021 08:28Laat ik een andere vraag stellen dan, wanneer is een kind wel oud genoeg om zelf te mogen kiezen? En tot welke leeftijd ga je eenkind dwingen tot een omgangsregeling waar het zich ongelukkig bij voelt?
Je doet het zelf hoor, dit gezeik. Want je draagt wat je hier zegt echt wel over op je kind.
Dit wordt ruzie: daar wordt je puber ook niet blij van, wedden??
donderdag 28 januari 2021 om 08:43
Het gaat over jouw kind, kennelijk.Blauw_bloempje schreef: ↑28-01-2021 08:28Laat ik een andere vraag stellen dan, wanneer is een kind wel oud genoeg om zelf te mogen kiezen? En tot welke leeftijd ga je eenkind dwingen tot een omgangsregeling waar het zich ongelukkig bij voelt?
Ik wilde toen ik vijftien was niet meer naar mijn vader. Mijn moeder vond dat een fantastisch plan, volkomen terecht (want zij had na de scheiding nog steeds wel appeltjes te schillen met mijn vader) en steunde mij hier volledig in.
Ik heb mijn vader van mijn 15e tot mijn 30e niet gezien en daarna hard gewerkt om het contact met hem min of meer te herstellen. Het is nog steeds niet zo onvoorwaardelijk als het zou moeten zijn tussen vader en dochter, omdat die 15 jaar een grote bres hebben geslagen.
Ik werd niet door mijn vader mishandeld, er was eigenlijk niet veel aan de hand, maar ik was een puber en ik was dwars. Mijn moeder had me een groter plezier gedaan - als je op langere termijn kijkt - als ze me had geholpen om met mijn vader te praten, hetzij zelf hetzij door iemand anders te vragen me daarin bij te staan, en door het contact op welke manier dan ook in stand te houden. Dat zij moeilijk met elkaar overeen kwamen lijkt me toch meer hun probleem dan dat van een kind van 15, en dat is ze niet gelukt.
Gebaseerd op deze ervaring zou ik zeggen: trek je grote mensen schoenen aan en ga in gesprek met je mede-ouder. Je kunt je kind dit niet alleen op laten knappen en ze is ook nog niet oud en wijs genoeg om te overzien wat voor gevolgen dit soort beslissingen hebben op een lange termijn. Tel daarbij op het onvermijdelijke loyaliteitsconflict waar kinderen van gescheiden ouders mee moeten dealen en voilà.
Wat eten we vanavond?
donderdag 28 januari 2021 om 08:44
Blauw_bloempje schreef: ↑28-01-2021 08:28Laat ik een andere vraag stellen dan, wanneer is een kind wel oud genoeg om zelf te mogen kiezen? En tot welke leeftijd ga je eenkind dwingen tot een omgangsregeling waar het zich ongelukkig bij voelt?
18 jaar.
Ik ben nog steeds benieuwd naar je antwoord op mijn vraag:
Wat is er ondertussen ingezet aan externe hulp om te kijken wat exact het probleem is en hoe dat opgelost kan worden? Daar zal een rechter ook naar kijken namelijk.
donderdag 28 januari 2021 om 09:00
zó eens met deze post. bij mij was het niet mijn moeder, maar de omstandigheden waardoor ik als 13 jarige niet naar pap kon en toen die omstandigheden weg waren heb ik de weigering van contact als dwarse puber voortgezet. vanaf mijn 21ste weer voorzichtig contact dat uiteindelijk in een heel hechte band resulteerde tot hij overleed toen ik 29 was...makreel schreef: ↑28-01-2021 08:43Het gaat over jouw kind, kennelijk.
Ik wilde toen ik vijftien was niet meer naar mijn vader. Mijn moeder vond dat een fantastisch plan, volkomen terecht (want zij had na de scheiding nog steeds wel appeltjes te schillen met mijn vader) en steunde mij hier volledig in.
Ik heb mijn vader van mijn 15e tot mijn 30e niet gezien en daarna hard gewerkt om het contact met hem min of meer te herstellen. Het is nog steeds niet zo onvoorwaardelijk als het zou moeten zijn tussen vader en dochter, omdat die 15 jaar een grote bres hebben geslagen.
Ik werd niet door mijn vader mishandeld, er was eigenlijk niet veel aan de hand, maar ik was een puber en ik was dwars. Mijn moeder had me een groter plezier gedaan - als je op langere termijn kijkt - als ze me had geholpen om met mijn vader te praten, hetzij zelf hetzij door iemand anders te vragen me daarin bij te staan, en door het contact op welke manier dan ook in stand te houden. Dat zij moeilijk met elkaar overeen kwamen lijkt me toch meer hun probleem dan dat van een kind van 15, en dat is ze niet gelukt.
Gebaseerd op deze ervaring zou ik zeggen: trek je grote mensen schoenen aan en ga in gesprek met je mede-ouder. Je kunt je kind dit niet alleen op laten knappen en ze is ook nog niet oud en wijs genoeg om te overzien wat voor gevolgen dit soort beslissingen hebben op een lange termijn. Tel daarbij op het onvermijdelijke loyaliteitsconflict waar kinderen van gescheiden ouders mee moeten dealen en voilà.
wat was ik graag gestimuleerd toen ik 15 was om het anders te doen....
En doooooor!
