Mijn kind meenemen naar mijn Land... voor goed

Eerst wil ik mijn excuses aanvragen, mijn Nederlands is niet helemaal goed ik ga proberen zo duidelijker mogelijk te zijn. Ik kom uit Colombia woon in Nederland al 10 jaar, kwam hier door het liefde, ik ben getrouwd geweest met een Nederlandse man, we zijn drie jaar geleden door zijn werk naar Spanje verhuisd. Afgelopen jaar in June uit het niks na 11 jaar samen, via de telefoon heeft hij tegen mij verteld dat hij iemand anders had en dat hij niet meer met mij wilde zijn, dat hij naar Praag ging verhuizen met zijn nieuwe liefde en dat hij niet van plan was om in Spanje te blijven en ook niet naar Nederland terug te komen , tja daar was ik alleen met 2 kinderen (eentje is van mij eerste relatie en eentje samen met mijn ex man), dus binnen twee maanden hebben we ingepakt en dankzij mijn schoenfamilie die zijn geweldige mensen, heb ik een kleine appartement kunnen vinden, en hier zijn we weer. de scheiding liep niet echt fijn, aangezien mijn ex man ex niet lief was, lange verhaal.

Ik heb hier in Nederland geen familie, ik heb vrienden en de familie van mijn ex die me met alles en wat dan ook helpen. Maar eigenlijk heb ik hier niemand, mijn ex komt een keer per maand zijn kind te zien want hij zei dat meer dan dat kan (of wil) hij eigenlijk niet.

Ik vraag me af wat zullen mijn opties zijn om gewoon bij de rechter aanvragen dat ik naar mijn land kan verhuizen. in Colombia heb ik mijn eigen huis, mijn eigen familie, ik ben maatschappelijk werker, een diploma die ik hier helaas door mijn niet goed Nederlands niet kan gebruiken (ik ben hard aan het solliciteren tot nu toe zonder succes) in Colombia kan ik opnieuw mijn leven opbouwen in mijn eigen land... maar mijn ex zegt gelijk dat voor hem geen optie is, dat hij niet meer dan een keer per maand kan komen en zo zou blijven maar , dat hij naar Nederland nooit zou terug komen om hier weer te gaan wonnen maar dat hij zou toch nooit akkoord gaan dat ik voor goed naar Colombia verhuist. Nederland is een geweldige land, daar ben ik helemaal eens, maar hier zonder familie te zijn en toch twee kinderen opvoeden , vind ik te zwaar en ja eigenlijk na zo een klap je wilt niks anders dan gewoon terug naar je roots te gaan.

HI mensen

ten eerste bedankt voor alle reacties. Ik ga proberen alle vragen te antwoorden om de situatie wat duidelijker te maken.
De afgelopen ten jaar heb ik als vertaler gewerkt (Spaans - Engels) , ik ben zelfstandig ondernemer. Mijn ex ik hebben dat beslissing genomen dat ik iets ging doen thuis aangezien hij altijd voor zijn werk heel veel in het buitenland zat, was ik meestal alleen thuis met de kinderen, Mijn kinderen zijn trouwens de oudste 17 en de jongste 7 bijna 8, . Ik heb wel een Nederlandse Inburgering cursus gevolgd, en heb altijd mijn best gedaan om goed te kunnen functioneren, ik bedoel gewoon mijn eigen dingen regelen zoals bank, belasting, verzekeringen enzovoort, dus het is niet dat ik de afgelopen jaren alleen thuis zonder niks te doen ben gebleven. en plus drie jaar geleden in binnen twee maanden hebben we alles ingepakt, huis verhuurd en doei Brabant, mijn ex had een nieuwe baan gekregen, de baan van zijn droom en we zijn naar Spanje verhuisd en het idee was daar een nieuwe leven op te bouwen, mijn kinderen hebben daar hun Spaans verbeterd en nu kunnen ze prima twee talen spreken (Nederlands en Spaans natuurlijk)

Het is niet dat ik 10 jaar in Nederland ben geweest. alleen denk ik dat voor mijn beroep Maatschappelijk werker mijn Nederlands niet goed genoeg is. OP dit moment werk ik twee dagen per week als vertaler thuis en de andere drie dagen als productie medewerker. Financieel gezien komen me en de kinderen niks te kort. Alleen zoals e mediator die mijn scheiding heb geregeld heeft gezegd "Het is niet dat met dit inkomst je ooit aan een hypotheek zou komen of zelf een particulier woning kunnen krijgen, maar je zou wel een goede leven kunnen hebben"

Maar niet alles is het geld, ja mijn schoenfamilie is er voor mij, maar iedereen heeft hun eigen leven, ik weet dat Colombia anders dan Nederlands is, maar de kinderen konden hun eigen weg in Spanje vinden (vertrouw me maar Spanje is een soort Zuid America in Europa) Mijn oudste vindt dat als we gaan dat ze opnieuw moet beginnen maar ze zei ook mama we zijn eigenlijk hier alleen, mijn jongste is alleen bang dat ik ooit ook weg gaat (zijn vader zoals ik heb gezegd heeft een dag gewoon via de telefoon gezegd ik ga van jou weg, thuis aangekomen koffer gepakt met de kinderen gesproken, en duidelijk verteld ik hou niet meer van jullie moeder ik heb een nieuwe vriendin ik hou van jullie maar ik ga weg en doei en ik blijft niet eens in Spanje hoor ik ga naar Praag) dus voor hem het is eng dat mama ook ooit weg zou gaan. Ik zou nooit gewoon koffers inpakken en mijn jongste ontvoeren, echt niet, ik ben van plan en daar is mijn familie in Colombia al bezig mee, om scholen te bekijken, werk vinden, zien wat ik moet gaan weer studeren om weer te kunnen als maatschappelijk werker kunnen werken, mijn kinderen zijn voor me het belangrijkste, dus als een gek naar mijn land te gaan alleen omdat het voor mij prettiger zou zijn zou ik nooit maar echt nooit doen,
ik kom trouwens uit een nette familie daar, iedereen heeft een werk, iedereen heeft het goed voor elkaar, en iedereen is er klaar voor om ons te helpen. we wonnen daar in een kleine hele rustige stad, waar toch alles te vinden is, en ik heb daar mijn eigen huis met een kleine appartement die ik verhuurd, ik weet dat alles zou anders dan Nederland zijn maar ik zou niet kunnen zeggen beter, gewoon anders. En ja de vader van mijn oudste woon in Colombia dus hij heeft gewoon gezegd da hij weet dat ik altijd het best voor mijn kinderen zou doen dus als ik het beslist neem om onze dochter naar Colombia terug brengen zou hij blij zijn maar als ik hier toch moet blijven zou hij ook volledig begrijpen.

Maar soms denk ik wat als ik ziek wordt, wat als ik een keer niet kan, op wie kan ik hier rekenen? Ja mijn schoenfamilie... maar zelf ze op een gegeven moment kunnen denken nu hebben we genoeg, mijn schoenvader wordt ook niet jonger dus op een gegeven moment kan hij ook me niet helpen. Ik doe trouwens zo veel mogelijk zelf hoor, mijn schoonzus soms klaag dat ik weinig hulp vraag en ze snapt ook, terwijl ik nog nooit met hen heb besproken over mijn idee om naar mijn land terug te gaan, dat ik ooit zou terug naar Colombia willen gaan, ze snap wel het is zo veel tijdens de scheiding gebeurd dat ik een hele boek zou kunnen schrijven, een van de vele dingen is dit: voor mijn ex thuis ging om zijn koffers in te pakken had hij de weinig spaargeld dat we toen hadden naar een andere rekening opgenomen en dat was en is niet eens het ergste dat hij met mij ons heb gedaan. Dus ik ben nu letterlijk mijn leven aan het opbouwen, zonder niks. Maar ik kan ik klaag niet, ik werk hard, heb altijd gedaan en zou altijd doen, ik wil niet afhankelijk zijn en wil altijd het beste voor mijn kinderen.

Ik blijft kijken naar de opties in mijn land, ik kijk naar scholen, verzekeringen, en tja ik wil ook niet dat mijn kind geen contact met zijn vader geeft maar waarom kan hij zeggen "Naar Nederland terug te komen is voor mij geen optie"waarom kan hij zijn zoon allen komen zien als het hem goed uit komt, hij komt altijd met zijn nieuwe vriendin die ook 2 dochter heeft dus ze komen als haar dochters bij hun vader zijnen dat is een keer per maand'meer is het voor me niet mogelijk, heeft die duidelijk gezegd en staat in de ouderschaarplan. Weet je ik heb tegen hem gezegd dat ik in de zomer Naar Colombia zou gaan, de eerste drie weken die hem bij mij zou zijn , het is al zo lang geleden en na zo een rot jaar heb ik het wel nodig, mijn familie heeft gelijk gezegd "zorg je voor jouw ticket we helpen je met de tickets van de kleintjes en hier hoeft je om niks zorg te maken" mijn ex zijn zijn eerste reactie was, "niet de eerste drie weken ik ga de datum van mijn trouwdag niet veranderen dus nee neem hem de laatste drie weken", gelukkig stond in de ouderschaap plan dat als ik naar mijn land ga moet hij me toestemming geven en dat ik altijd de eerste 3 weken zou hebben (dan zijn de tickets goedkoper en dan heeft die jongen tijd genoeg om van de jetlag af te zijn). Dus mer dan een email met een OK heeft de meneer niks meer gezegd

Het is niet makkelijk en terwijl ik het beste voor mijn kinderen wilt , denk ik waarom zou ook niet goed voor mijn kinderen daar zijn in mijn land, met mijn familie, een plek waar mama ook zelf kan ontwikkelen, een blije mama is ook een betere mama denk ik.

Maar zoals ik heb gezegd ik blijft kijken en denk dat mijn beste optie is naar een advocaat te gaan en als het toch hier moet blijven dan doe ik en blijft werken en vechten voor mijn kids.

wow sorry voor de lange verhaal/

rosings schreef: ↑

10-01-2020 13:39

Ik snap je wel. Ik zou eens bij een advocaat navragen of hij/zij denkt dat een rechter hier in mee zou gaan.

ja ik denk dat een advocaat zou een goede optie zijn, misschien kunnen ze me gelijk zeggen of het mogelijk is dat een rechter zo een toestemming zou hebben

EN trouwens voor de mensen zo positief over mijn Nederlands Dan jullie wel!! jullie taal is niet makkelijk maar ik heb altijd mijn best gedaan om zo veel mogelijk Nederlands praten, lezen en schrijven. Dat was voor mij vanaf het moment dat ik hier ben gekomen een doel. het is een mooie land, met hele lieve en vriendelijk mensen, het beste dat je kan doen is hun taal leren hoor, integreren en je best doen.

Het is niet dat ik niet van Nederlands hou of niet dat ik een slechte land vind, nee total niet. Maar wat ik denk als je toch opnieuw moet beginnen na zo een moeilijk tijd... is jouw mensen, jouw land, jouw roots et beste plek om te zijn.

fashionvictim schreef: ↑

10-01-2020 16:15

Nee, ze moet gewoon terug naar Spanje of Colombia of een ander Spaanstalig land gaan en lekker op niveau gaan werken. Je gaat toch niet hier als een soort tweederangsallochtoon schoonmaken als je thuis gewoon een huis, baan, vangnet en sociaal leven hebt? Ze zou wel gek zijn.

Amen!!

Star² schreef: ↑

10-01-2020 16:09

Tien jaar niet werken beter dan?

Zoals ik in mijn nieuwe post heb geschreven, ik heb wel gewerkt, altijd, zelf voor mijn jongste naar de Peuterspeelzaal ging heb ik voor 2 jaar ieder avond achter de pc minimaal 4 uur gezeten om mijn werk als vertaler te kunnen doen. Ik werk nu 2 dagen per week thuis nog steeds als vertaler en 3 dagen per week als productie medewerker (order picker in een kleding bedrijf)

Ceylon schreef: ↑

10-01-2020 14:15

Heel eerlijk? Ik zou ook gewoon gaan. Het mag vast niet, maar ik vraag me serieus af wat hij eraan zou kunnen doen. Verdiep je wel in de wetten van Colombia, want als de man daar alle rechten heeft is het wellicht niet zo´n goed idee.

Maar ook ik vraag me af waarom je hier nog geen baan hebt kunnen vinden. Je nederlands is niet slecht. Niet foutloos nee, maar ´mijn´ schrijven ipv ´me´ en de d, dd, t, tt en dt zijn voor veel Nederlanders ook te moeilijk. Zijn je diploma´s wel omgezet? Anders heb je naar Nederlands recht dus geen diploma en dan wordt het sowieso lastig.

Ja mijn diploma heb ik hier laten waarderen, denk ik is de juiste naam anders mijn excuses, "Sociaal - Pedagogische Hulpverlening (HBO - Bachelor)"

En heb wel overal gesolliciteerd en trouwens heb mijn boeken van Nederlands als tweede taal allemaal uit de oude doos gehaald en 2 avonden per week probeer ik weer wat te leren. Wilde ook gaan weer studeren maar mijn schoonzus die heel eerlijk heeft me geadviseerd eerst jouw Nederland verbeteren en dan wel een opleiding volgen.

Cateautje schreef: ↑

10-01-2020 17:09

Ik snap die kritiek op Colombia helemaal niet. Het is haar thuisland, ze weet daar tot in het kleinste detail de weg, dus info van kennissen is helemaal niet relevant, zij weet waar ze voor kiest en weet wat ze kan verwachten, net zoals wij dat weten over Nederland.

Echt waanzinnig om iemands thuisland af te kraken en het af te raden daar naartoe te gaan.

Dank je wel!! ik vond het altijd iets, toen ik hier net aangekomen was, mensen die me feliciteren omdat ik hier was, en zeiden niet gemeen bedoeld of zo, oh ja maar het is goed dat je toch uit Colombia ben hihi en ik zei altijd dezelfde Colombia is niet beter of slechter, het is gewoon anders.

Maar snap wel hoor , het nieuws de toen uit mijn land kwamen waren niet altijd het beste nieuws en soms hebben de mensen een slechte imago van een land zonder daar ooit een keer geweest te zijn, nu vind ik zo leuk als ik steeds meer mensen hoor die iemand kennen die in Colombia geweest is of dat zelf geweest zijn die zeggen oh wat een fantastische land heel anders dat we hadden verwacht

S-Meds schreef: ↑

10-01-2020 15:20

natuurlijk kan je je kind niet meenemen naar de andere kant van de wereld. Het kind heeft hier zijn vader en zijn familie. Als jij zo graag naar Colombia wil dan zal je je kind achter moeten laten bij vader

zijn vader woon niet in Nederlands en hij heeft duidelijk zelf in de convenant en de ouderschaap plan duidelijk gezegd dat voor hem naar Nederland komen is helemaal geen optie. En nee voor mij is geen optie zonder mijn kinderen total niet maar ook niet op een manier die niet legaal is naar mijn land te gaan. Ik ben aan het kijken Colombia is geen land waar mensen geen toekomst hebben dat is niet zo, maar ik ben aan het kijken en zo wat is dan de beste optie voor mij en mijn kinderen.