Geld & Recht
alle pijlers
Rechten werkende moeder bij scheiding
dinsdag 23 februari 2010 om 20:24
Wie weet raad? Ik ga scheiden maar weet niet wat mijn rechten zijn mbt tot het gezag over onze kinderen van 7 en 10.
Ben sinds 2,5 jaar de kostwinner met een baan van 40 uur en man werkt 20 uur. Vrees dat hij gezag/voogdij krijgt, terwijl ik bereid ben een stapje terug te doen in mijn werk. Heeft iemand hier ervaring mee?
Ben sinds 2,5 jaar de kostwinner met een baan van 40 uur en man werkt 20 uur. Vrees dat hij gezag/voogdij krijgt, terwijl ik bereid ben een stapje terug te doen in mijn werk. Heeft iemand hier ervaring mee?
dinsdag 23 februari 2010 om 20:30
Het ouderlijk gezag raak je niet kwijt, maar de kans zit erin dat je, als vader en jij het niet eens worden over de verdeling van zorg, niet de hoofdzorg krijgt toegewezen omdat vader hiervoor meer uren beschikbaar heeft.
Ga met je soon-to-be exman om tafel en probeer samen een goed zorgplan te maken. Als je iets kan maken waar je beiden achter kunt staan, dan is dat alleen maar goed voor de kinderen. Als je bereid bent een stap terug te doen in werkuren kun je wellicht gaan voor een co-ouderschap, waarin jullie gelijkelijk de zorg verdelen.
Ga met je soon-to-be exman om tafel en probeer samen een goed zorgplan te maken. Als je iets kan maken waar je beiden achter kunt staan, dan is dat alleen maar goed voor de kinderen. Als je bereid bent een stap terug te doen in werkuren kun je wellicht gaan voor een co-ouderschap, waarin jullie gelijkelijk de zorg verdelen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 23 februari 2010 om 20:42
Sinds 1 maart 2009 zijn ouders verplicht om bij scheiding een ouderschapsplan op te stellen. Het plan bevat afspraken over de zorgverdeling, kinderalimentatie en informatie-uitwisseling tussen de voormalige partners.
De kinderrechter zal je indien er geen ouderschapsplan is opgesteld gewoon doorverwijzen naar een mediator. De zaak wordt dan aangehouden voor 3 of 6 maanden. Indien jullie er dan nog niet uit zijn zal de rechtbank beschikken.
De kinderrechter zal je indien er geen ouderschapsplan is opgesteld gewoon doorverwijzen naar een mediator. De zaak wordt dan aangehouden voor 3 of 6 maanden. Indien jullie er dan nog niet uit zijn zal de rechtbank beschikken.
woensdag 24 februari 2010 om 22:43
Als jullie getrouwd zijn en de kinderen in het huwelijk geboren zijn hebben jullie gezamelijk gezag en dat blijf je ook na de scheiding houden.
Wat veel gecompliceerder gaat worden is de verdeling van de zorgtaken (co-ouderschap of een omgangsregeling) en het geld. De alimentatie is afhankelijk van beide inkomens en op dit moment verdien jij meer. Afhankelijk van de verdeling van de kinderen zal ook een alimentatieberekening worden gemaakt (vaak gaat dit naar percentage van het aantal dagen dat de kinderen er zijn).
Als je man op dit moment minder werkt heeft hij trouwens wel een sterke positie!
Wat veel gecompliceerder gaat worden is de verdeling van de zorgtaken (co-ouderschap of een omgangsregeling) en het geld. De alimentatie is afhankelijk van beide inkomens en op dit moment verdien jij meer. Afhankelijk van de verdeling van de kinderen zal ook een alimentatieberekening worden gemaakt (vaak gaat dit naar percentage van het aantal dagen dat de kinderen er zijn).
Als je man op dit moment minder werkt heeft hij trouwens wel een sterke positie!
donderdag 25 februari 2010 om 09:28
Hou er wel rekening mee dat een stapje terugdoen in je werk misschien niet zomaar kan in verband met alimentatieverplichtingen.
Voor de kinderen ( en ook voor aanstaande ex) moet de levensstandaard gelijkblijven, en die is gebaseerd op jouw fulltime inkomen. dat betekend dat KA en eventuele PA gebaseerd gaan worden op je huidige inkomen, en dat jouw minder ga erken jkan gezien worden als een poging om onder je alimenatieverplichting uit te komen.
Mooiste zou idd zijn als je co-ouderschap kunt regelen.
Waarom zou het eigenlijk zo erg zijn als de kinderen aan hun vader toegewezen worden? Neemt hij niet nu al het grootste deel van de zorg op zich?
Voor de kinderen ( en ook voor aanstaande ex) moet de levensstandaard gelijkblijven, en die is gebaseerd op jouw fulltime inkomen. dat betekend dat KA en eventuele PA gebaseerd gaan worden op je huidige inkomen, en dat jouw minder ga erken jkan gezien worden als een poging om onder je alimenatieverplichting uit te komen.
Mooiste zou idd zijn als je co-ouderschap kunt regelen.
Waarom zou het eigenlijk zo erg zijn als de kinderen aan hun vader toegewezen worden? Neemt hij niet nu al het grootste deel van de zorg op zich?
donderdag 25 februari 2010 om 10:21
ik weet dat bij mijn schoonzusje en haar exman, hij de kinderen toegewezen heeft gekregen omdat hij huisman was en zij volledig werkte (wat ergens ook wel logisch is, andersom werkt het net zo!) Zij zijn nog naar de rechter gegaan maar dat heeft niks geholpen. Zij heeft de kids nu 3 weekenden per maand en helft(?) van de vakanties. Daarnaast betaalt ze idd ook nog flinke alimentatie voor de kinderen.
donderdag 25 februari 2010 om 10:25
Is het dan zo erg als je ex de hoofdzorg over de kinderen krijgt? Bij het gros van de scheidingen is het andersom en daar hoor je doorgaans iemand over.
Als je het samen eens kunt worden over een goed omgangsregeling (bv 1 dag extra bij jou, omdat je een dag minder gaat werken), dan is het toch prima?
Als je het samen eens kunt worden over een goed omgangsregeling (bv 1 dag extra bij jou, omdat je een dag minder gaat werken), dan is het toch prima?
donderdag 25 februari 2010 om 11:24
donderdag 25 februari 2010 om 12:21
Ik heb het er toch over dat ze best een andere omgangsregeling kunnen bedenken? (elk weekend bijvoorbeeld of co-ouderschap).
Is zoiets heel moeilijk voor elkaar te krijgen dan? Van de meeste gescheiden mannen (ken er ook weer niet zo heel veel) hoor ik alleen maar dat ze dat standaard weekend per 14 dagen krijgen.
Is zoiets heel moeilijk voor elkaar te krijgen dan? Van de meeste gescheiden mannen (ken er ook weer niet zo heel veel) hoor ik alleen maar dat ze dat standaard weekend per 14 dagen krijgen.
donderdag 25 februari 2010 om 12:34
Elk weekend gaat meestal niet, de kinderen hebben er echt op om vrije tijd met beide ouders door te brengen. Co-ouderschap kan alleen als je goed afspraken met elkaar kan maken.
De hoofdzorg over je kind verliezen betekent dat je veel van je kind gaat missen. En ja, dat geldt voor beide ouders. Maar dat maakt het niet minder pijnlijk. Dat het niet zo erg is als de andere ouder de hoofdzorg krijgt omdat hij toch al de meeste zorg deed: Dat is het wel! Je raakt je kinderen voor een groot deel kwijt en dat is een persoonlijk drama.
Dat het logisch is dat de voor de scheiding zorgende ouder ook na de scheiding de hoofdzorg krijgt, is wat anders. Want ja, dat is vrij logisch. Voor de kinderen betekent dit zoveel mogelijk continuïteit in het dagelijks leven.
Maar dat het niet erg is? Ja dat is het wel.
De hoofdzorg over je kind verliezen betekent dat je veel van je kind gaat missen. En ja, dat geldt voor beide ouders. Maar dat maakt het niet minder pijnlijk. Dat het niet zo erg is als de andere ouder de hoofdzorg krijgt omdat hij toch al de meeste zorg deed: Dat is het wel! Je raakt je kinderen voor een groot deel kwijt en dat is een persoonlijk drama.
Dat het logisch is dat de voor de scheiding zorgende ouder ook na de scheiding de hoofdzorg krijgt, is wat anders. Want ja, dat is vrij logisch. Voor de kinderen betekent dit zoveel mogelijk continuïteit in het dagelijks leven.
Maar dat het niet erg is? Ja dat is het wel.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 25 februari 2010 om 16:59
Ik heb ook niet de indruk dat jij dat vindt, maar wel dat dat een beetje de tendens is. Uit statistieken blijkt ook dat rechters vaker de kinderen toewijzen aan de moeder, zelfs als beide ouders evenveel werken, omdat op een of andere manier men er toch van overtuigd lijkt dat moederschap zwaarder weegt dan vaderschap.
donderdag 25 februari 2010 om 22:24
vrijdag 26 februari 2010 om 08:25
quote:dubiootje schreef op 25 februari 2010 @ 22:24:
Kreng, in een aantal veel gevallen vraagt de vader niet om toewijzing van de kinderen en de moeder wel. Daar zou je ook de statistieken van moeten kennen om een oordeel te vormen.Plus dat moeders, net als to, vaak direct al kijken naar wijzigen van hun werktijden en vaders veelal roepen dat dat met hun baan onmogelijk is. "Ja maar ik werk fulltime" is de meest gehoorde reden van vaders om niet te co-ouderen of de hoofdzorg te nemen over de kinderen. Ook als ze hun exvrouw beschuldigen van waardeloos moederschap of zelfs mishandeling, vechten vaders niet vaak de hoofdverblijfplaats van de kinderen aan met dit als reden. Daar verbaas ik me keer op keer weer over. Vaders vragen vaak wél toewijzing van de kinderen als er sprake is van een nieuwe partner.
Een andere reden is dat ook al is er sprake van gelijke banen, moeders toch vaak de hoofdzorg hebben over de kinderen.
In veruit de meeste gevallen tegenwoordig waarin vaders bewezen de hoofdzorg voerden voor de scheiding en ook om hoofdverblijfplaats bij hen vragen, zie je dat de rechter de kinderen aan vader toevertrouwt als er geen contra-indicaties zijn.
Kreng, in een aantal veel gevallen vraagt de vader niet om toewijzing van de kinderen en de moeder wel. Daar zou je ook de statistieken van moeten kennen om een oordeel te vormen.Plus dat moeders, net als to, vaak direct al kijken naar wijzigen van hun werktijden en vaders veelal roepen dat dat met hun baan onmogelijk is. "Ja maar ik werk fulltime" is de meest gehoorde reden van vaders om niet te co-ouderen of de hoofdzorg te nemen over de kinderen. Ook als ze hun exvrouw beschuldigen van waardeloos moederschap of zelfs mishandeling, vechten vaders niet vaak de hoofdverblijfplaats van de kinderen aan met dit als reden. Daar verbaas ik me keer op keer weer over. Vaders vragen vaak wél toewijzing van de kinderen als er sprake is van een nieuwe partner.
Een andere reden is dat ook al is er sprake van gelijke banen, moeders toch vaak de hoofdzorg hebben over de kinderen.
In veruit de meeste gevallen tegenwoordig waarin vaders bewezen de hoofdzorg voerden voor de scheiding en ook om hoofdverblijfplaats bij hen vragen, zie je dat de rechter de kinderen aan vader toevertrouwt als er geen contra-indicaties zijn.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 26 februari 2010 om 10:37
Vanwege wat je in de eerste alinea schrijft Poez, heb ik inderdaad vaak de indruk dat vaders het wel best vinden dat hun ex-vrouw de hoofdzorg op zich neemt. En zolang er een omgangsregeling is (de standaard of iets zelfbedachts), vinden ze het ook allemaal niet vreselijk blijkbaar.
Persoonlijk zou ik 1 weekend per 14 dagen te weinig vinden, maar overal zijn oplossingen en alternateiven voor te bedenken. Het al eerder genoemde co-ouderschap, of spreek af (leg het desnoods contractueel vast) dat beide ouders in dezelfde wijk of dorp blijven wonen. De kinderen kunnen dan op eigen initiatief bij de een of de ander langs.
Voorwaarde is natuurlijk wel dat beide ouders meewerken.
Persoonlijk zou ik 1 weekend per 14 dagen te weinig vinden, maar overal zijn oplossingen en alternateiven voor te bedenken. Het al eerder genoemde co-ouderschap, of spreek af (leg het desnoods contractueel vast) dat beide ouders in dezelfde wijk of dorp blijven wonen. De kinderen kunnen dan op eigen initiatief bij de een of de ander langs.
Voorwaarde is natuurlijk wel dat beide ouders meewerken.
vrijdag 26 februari 2010 om 12:45
Vaders zien zelf vaak geen mogelijkheden en vragen er daarom niet om. Of denken dat moeder dat toch wel zal winnen.. Parttime werken is vaak iets wat ze niet als mogelijkheid voor zichzelf zien. Maar daarom doet het nog wel zeer dat ze na scheiding hun kinderen niet meer zoveel zien.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 26 februari 2010 om 12:54
Haha, Poez, dat woord had ik wel 4 keer heen en weer veranderd, maar ik ken de getallen niet dus heb me een beetje op de vlakte gehouden 
Mijn indruk is ook dat het een meerderheid is en jij kan dit vanuit de praktijk bevestigen. Ik vind het best triest dat zo weinig mannen, zelfs als ze de hoofdzorg voor de kinderen hadden tijdens het huwelijk, die zorg na het huwelijk nog willen blijven dragen.
Mijn indruk is ook dat het een meerderheid is en jij kan dit vanuit de praktijk bevestigen. Ik vind het best triest dat zo weinig mannen, zelfs als ze de hoofdzorg voor de kinderen hadden tijdens het huwelijk, die zorg na het huwelijk nog willen blijven dragen.
Ga in therapie!
woensdag 3 maart 2010 om 23:32
Hoi Maaza,
Jouw vraag heeft als kop: "Rechten werkende moeder bij scheiding".
Aan de ene kant begrijp ik heel goed dat jij er bezorgd over bent om het contact met jouw kinderen (voor een deel) kwijt te raken, maar aan de andere kant denk ik dat het mooi zou zijn als jouw aanstaande ex en jij er in zouden slagen om niet al teveel te denken vanuit de rechten van moeder dan wel vader, maar meer vanuit de rechten van de kinderen.
Als het jullie zou lukken om samen te bekijken wat het beste en het minst belastend voor de kinderen zou zijn (zoals jullie denk ik ook vroeger samen over de kinderen beslisten), dan komen er misschien oplossingen naar voren waaraan je niet zo snel zou hebben gedacht als je uitgaat van "welke ouder heeft recht op hoeveel uren/dagen met de kinderen".
Bij co-ouderschap (en ook bij andere ouderschapsplannen) wordt soms eindeloos gevochten over een uurtje meer of een uurtje minder bij de ene ouder of de andere ouder.
Dat zijn gevechten van ouders, die niet veel te maken hebben met wat goed is voor de kinderen. Heel vaak maakt het voor de kinderen niets uit of ze een uurtje meer of minder bij vader of moeder zijn, als vader en moeder het maar ergens over eens worden en alles een beetje vredig verloopt.
Ik hoop dat het jullie lukt om de zaken die kant op te sturen. Veel sterkte daarbij!
Jouw vraag heeft als kop: "Rechten werkende moeder bij scheiding".
Aan de ene kant begrijp ik heel goed dat jij er bezorgd over bent om het contact met jouw kinderen (voor een deel) kwijt te raken, maar aan de andere kant denk ik dat het mooi zou zijn als jouw aanstaande ex en jij er in zouden slagen om niet al teveel te denken vanuit de rechten van moeder dan wel vader, maar meer vanuit de rechten van de kinderen.
Als het jullie zou lukken om samen te bekijken wat het beste en het minst belastend voor de kinderen zou zijn (zoals jullie denk ik ook vroeger samen over de kinderen beslisten), dan komen er misschien oplossingen naar voren waaraan je niet zo snel zou hebben gedacht als je uitgaat van "welke ouder heeft recht op hoeveel uren/dagen met de kinderen".
Bij co-ouderschap (en ook bij andere ouderschapsplannen) wordt soms eindeloos gevochten over een uurtje meer of een uurtje minder bij de ene ouder of de andere ouder.
Dat zijn gevechten van ouders, die niet veel te maken hebben met wat goed is voor de kinderen. Heel vaak maakt het voor de kinderen niets uit of ze een uurtje meer of minder bij vader of moeder zijn, als vader en moeder het maar ergens over eens worden en alles een beetje vredig verloopt.
Ik hoop dat het jullie lukt om de zaken die kant op te sturen. Veel sterkte daarbij!
donderdag 4 maart 2010 om 09:47
Dubio; in het geval van mijn vriend merk ik dat -waar hij ook aanklopte met zijn zorgen over de kinderen- er niet naar hem geluisterd werd, of dat er iig geen ruimte genomen werd om in te grijpen. Wij kregen sterk het gevoel dat als de situatie andersom zou zijn geweest (en vriend dus moeder), dat de zaak heel anders benaderd zou zijn. Maw, dat het er wel degelijk mee te maken had dat hij de vader was en dat de moeder op op een of andere manier op een "hoger" plan staat. Er werd niet eens overwogen dat de moeder wel eens heel erg fout (lees: schadelijk voor de kinderen) bezig kan zijn. Heel veel instanties zijn de revue gepasseerd. Velen erkennen het probleem, maar niemand kan/wil er iets mee, terwijl de kinderen hardhollend achteruit zijn gegaan. Dat, en de verhalen om ons heen, heeft mij doen beseffen dat er in NL in de regel niet uitgegaan wordt van gelijkheid van rechten van ouders of de rechten van kinderen. Er zijn ongetwijfeld situaties die het tegendeel bewijzen, maar ik heb het gevoel dat het -in de regel- niet best gesteld is met de positie van de vader in het rechtssysteem. Ik denk ook dat dat een beeld is dat velen hebben en dat komt niet uit de lucht vallen. Daardoor kan ik me nu voorstellen dat sommige vaders het gevoel krijgen het "maar" los te laten, omdat ze uiteindelijk toch aan het kortste eind trekken. Nogmaals, het kan ook anders, maar het hangt erg af van de rechter, de advocaten etc.
Justice4all; goede posting. Je kan er alleen helaas weinig mee als 1 van de partijen niet tot het besef komt dat het om de kinderen gaat. Of zijn/haar eigen belangen projecteert op de kinderen en strijden schaart onder "het belang van de kinderen".
Justice4all; goede posting. Je kan er alleen helaas weinig mee als 1 van de partijen niet tot het besef komt dat het om de kinderen gaat. Of zijn/haar eigen belangen projecteert op de kinderen en strijden schaart onder "het belang van de kinderen".
