Geld & Recht
alle pijlers
Reiskosten voor pleegkind eisen?
donderdag 14 mei 2020 om 20:05
Hoi allemaal,
Graag jullie mening over het volgende: Onze minderjarige pleegzoon heeft begin dit jaar compleet onverwacht een ernstige ziekte gekregen, hij werd met spoed opgenomen. Wij zijn de eerste weken constant bij hem geweest, bij evaluaties, afspraken met behandelaren, beoordelingen etc. Hij was heel angstig en onrustig en bleef steeds naar ons vragen, werd pas kalm als we bij hem waren.
Vijf dagen na de crisisopname werd door voogd eenzijdig het pleegzorg contract beëindigd. Wij hebben daarover een klacht ingediend en werden in het gelijk gesteld, het contract werd hersteld en de wettelijk vastgestelde pleegzorg vergoeding (€600-700 p.m.) liep nog twee maanden door. Totdat ik aangaf dat ik het wel redelijk zou vinden als dat bedrag verlaagd werd, aangezien we ook minder kosten van hem hadden (alleen nog zijn zak en kleedgeld, verzorgingsproducten, verjaardagscadeautjes etc) per direct werd het bedrag verlaagd tot €150.
In de loop van 3 maanden ging het beter met hem en konden we hem minder vaak bezoeken. Al met al heeft dit behoorlijk veel van ons gezin en netwerk gevergd om bij te springen.
Na die maanden kwam hij weer terug bij ons wonen, waarvoor mijn partner doorbetaald zorgverlof kreeg van zijn werk. Tot ons en pleegzoon zijn grote verdriet ging hij verder achteruit, ondanks de 24/7 zorg die we hem gaven (dagprogramma, sportmomenten, oefeningen, telefonische ondersteuning, hulp bij eten en drinken, medicatie geven etc) Dit ging ten koste van onze eigen kinderen en verdere praktische ondersteuning kon niet gerealiseerd worden en zo werd hij opnieuw opgenomen en is het pleegzorg contract nu definitief beeindigd.
Praktisch: In het contract staat beschreven dat reiskosten aan GGZ etc vergoed worden aan pleegouders.
Ik heb aan voogd aangegeven dat ik het zeer op prijs zou stellen als we de reiskosten nog vergoed krijgen. Het gaat in totaal om een bedrag van bijna €500.
Nu heb ik een mail gekregen waarin ze zegt dat we uit coulance al zoveel geld van hun hebben gekregen dat dat onze reiskosten ruimschoots dekt.
Natuurlijk hebben we pleegzoon niet voor het geld opgevangen (we hebben een potje van €800 voor hem klaarliggen voor een start voor zijn rijbewijs), maar eerlijk gezegd steekt het me enorm dat er zo weinig oog en erkenning is voor alles wat we gedaan hebben.
Ik begin nu toch aan mezelf te twijfelen, ben ik nu onredelijk? Wat zouden jullie in deze situatie doen?
Graag jullie mening over het volgende: Onze minderjarige pleegzoon heeft begin dit jaar compleet onverwacht een ernstige ziekte gekregen, hij werd met spoed opgenomen. Wij zijn de eerste weken constant bij hem geweest, bij evaluaties, afspraken met behandelaren, beoordelingen etc. Hij was heel angstig en onrustig en bleef steeds naar ons vragen, werd pas kalm als we bij hem waren.
Vijf dagen na de crisisopname werd door voogd eenzijdig het pleegzorg contract beëindigd. Wij hebben daarover een klacht ingediend en werden in het gelijk gesteld, het contract werd hersteld en de wettelijk vastgestelde pleegzorg vergoeding (€600-700 p.m.) liep nog twee maanden door. Totdat ik aangaf dat ik het wel redelijk zou vinden als dat bedrag verlaagd werd, aangezien we ook minder kosten van hem hadden (alleen nog zijn zak en kleedgeld, verzorgingsproducten, verjaardagscadeautjes etc) per direct werd het bedrag verlaagd tot €150.
In de loop van 3 maanden ging het beter met hem en konden we hem minder vaak bezoeken. Al met al heeft dit behoorlijk veel van ons gezin en netwerk gevergd om bij te springen.
Na die maanden kwam hij weer terug bij ons wonen, waarvoor mijn partner doorbetaald zorgverlof kreeg van zijn werk. Tot ons en pleegzoon zijn grote verdriet ging hij verder achteruit, ondanks de 24/7 zorg die we hem gaven (dagprogramma, sportmomenten, oefeningen, telefonische ondersteuning, hulp bij eten en drinken, medicatie geven etc) Dit ging ten koste van onze eigen kinderen en verdere praktische ondersteuning kon niet gerealiseerd worden en zo werd hij opnieuw opgenomen en is het pleegzorg contract nu definitief beeindigd.
Praktisch: In het contract staat beschreven dat reiskosten aan GGZ etc vergoed worden aan pleegouders.
Ik heb aan voogd aangegeven dat ik het zeer op prijs zou stellen als we de reiskosten nog vergoed krijgen. Het gaat in totaal om een bedrag van bijna €500.
Nu heb ik een mail gekregen waarin ze zegt dat we uit coulance al zoveel geld van hun hebben gekregen dat dat onze reiskosten ruimschoots dekt.
Natuurlijk hebben we pleegzoon niet voor het geld opgevangen (we hebben een potje van €800 voor hem klaarliggen voor een start voor zijn rijbewijs), maar eerlijk gezegd steekt het me enorm dat er zo weinig oog en erkenning is voor alles wat we gedaan hebben.
Ik begin nu toch aan mezelf te twijfelen, ben ik nu onredelijk? Wat zouden jullie in deze situatie doen?
anoniem_64458991dc931 wijzigde dit bericht op 16-06-2020 16:44
Reden: Geen
Reden: Geen
0.41% gewijzigd
vrijdag 15 mei 2020 om 11:33
Kom hier altijd terug om erover te praten als je daar behoefte aan hebt.Mevrouwdeoptimist schreef: ↑15-05-2020 10:33Bedankt allemaal voor alle eerlijke, lieve en niet-lieve reacties! Dat heeft me geholpen om de zaken voor mezelf helderder te krijgen en daar is dit forum voor bedoeld denk ik
Ik heb de voogd een berichtje gestuurd dat we het hier verder bij laten. Ik heb ook benoemd dat ik het geld en hoe wij deze periode beleefd hebben beter niet aan elkaar had kunnen koppelen.
Hiermee is nu blijkbaar de kous af..
Nogmaals, bedankt dat jullie een klankbord zijn geweest!
Ik vind het wel jammer dat je geen gesprek hebt aangevraagd (kan nog) om uit te leggen hoe jij dit beleeft hebt. Dit is echt belangrijk. Stel ze vragen. Vertel hoe jij dit alles beleeft hebt en wat jij had verwacht van de instelling.
Misschien is het een misverstand?
Weten ze helemaal niet hoe jij dit hebt beleefd en denken ze (net zoals meerdere hier in het begin) dat het een geldkwestie is. Dat zou zo jammer zijn.
vrijdag 15 mei 2020 om 11:39
Communicatie is ontzettend belangrijk en vooral in deze situaties.Maduixa schreef: ↑15-05-2020 10:55Ik kan het niet meer met je eens zijn! Het ging er mij om dat iemand (ik weet niet meer of jij dat was) zei dat TO er met een verkeerd idee aan begonnen is, en dat kwam nogal verwijtend naar haar toe over. Daar was ik het niet mee eens, in ieder geval niet als iets wat haar aan te rekenen zou zijn op dit moment, in deze situatie.
Ook crisisopvang kan trouwens helemaal verkeerd gaan natuurlijk, ik denk daar voor wat betreft verwachtingen en intensiteit, helemaal geen verschil in zit.
Als je een probleem aankaart over geld dan krijg je antwoord over geld. Als je wil dat mensen je begrijpen zal je goed moeten uitleggen wat je precies bedoelt.
Dat klinkt misschien harder dan ik bedoel maar als je verkeerd wordt begrepen terwijl je het goed bedoelt is dat zo ontzettend jammer.
Je kan daar zelf problemen van gaan krijgen.
vrijdag 15 mei 2020 om 12:15
Je hebt helemaal gelijk hoor, ik zou het een ander geadviseerd kunnen hebben. Alles ligt uitgebreider en complexer dan wat ik hier beschreven heb. Dit is wel ongeveer de kern. Het berichtje wat ik heb gestuurd heb ik concrete punten genoemd waar wij tegenaan gelopen zijn en dat dit voor pleegouders in de toekomst belangrijk is.lindaatje1900 schreef: ↑15-05-2020 11:39Communicatie is ontzettend belangrijk en vooral in deze situaties.
Als je een probleem aankaart over geld dan krijg je antwoord over geld. Als je wil dat mensen je begrijpen zal je goed moeten uitleggen wat je precies bedoelt.
Dat klinkt misschien harder dan ik bedoel maar als je verkeerd wordt begrepen terwijl je het goed bedoelt is dat zo ontzettend jammer.
Je kan daar zelf problemen van gaan krijgen.
Voor nu heb ik vooral behoefte om met ons gezin tot rust te komen, we houden contact met pleegzoon, die band blijft en ik ben blij dat we van de voogdij instelling af zijn.
vrijdag 15 mei 2020 om 12:31
Verschil bij crisisopvang is natuurlijk wel dat het voor een relatief korte periode is. Ongewenst gedrag is dan makkelijker "uit te zingen" dan dat je een kind met flinke problemen opneemt in je gezin en je ook wat met het ongewenste gedrag moet omdat het voor een lange periode is. Persoonlijk vind ik dat wel een verschil.Maduixa schreef: ↑15-05-2020 10:55Ik kan het niet meer met je eens zijn! Het ging er mij om dat iemand (ik weet niet meer of jij dat was) zei dat TO er met een verkeerd idee aan begonnen is, en dat kwam nogal verwijtend naar haar toe over. Daar was ik het niet mee eens, in ieder geval niet als iets wat haar aan te rekenen zou zijn op dit moment, in deze situatie.
Ook crisisopvang kan trouwens helemaal verkeerd gaan natuurlijk, ik denk daar voor wat betreft verwachtingen en intensiteit, helemaal geen verschil in zit.
TO begon dit topic over geld, waardering. En zei dat ze dacht dat het gezelligheid zou brengen een extra broertje welke mee kon draaien in het gezin. Ik denk dat daar de reacties vandaan komen. Persoonlijk denk dat dat niet de juiste instelling is om aan zoiets ingrijpends te beginnen. Een goede begeleiding is zo belangrijk. Nu zijn het jongetje en pleegouders de dupe van het verkeerd handelen van deze organisatie.
vrijdag 15 mei 2020 om 12:41
We hebben eerst een aantal weekenden op proef gedraaid voordat pleegzoon definitief in huis kwam, het was en is absoluut geen jongen met gedragsproblemen. De matching en keuze is welbewust gegaan, de voogdij organisatie en wijzelf hadden dit niet verwacht. Het is een waanzinnig lieve jongen, slim, vriendelijk. Het erge is dat zo'n ziekte iemand compleet overneemt en overdonderd, het was een uitzonderlijke situatie waarin we gewoon meer backup hadden moeten krijgen van de organisatie.Tess1981 schreef: ↑15-05-2020 12:31Verschil bij crisisopvang is natuurlijk wel dat het voor een relatief korte periode is. Ongewenst gedrag is dan makkelijker "uit te zingen" dan dat je een kind met flinke problemen opneemt in je gezin en je ook wat met het ongewenste gedrag moet omdat het voor een lange periode is. Persoonlijk vind ik dat wel een verschil.
TO begon dit topic over geld, waardering. En zei dat ze dacht dat het gezelligheid zou brengen een extra broertje welke mee kon draaien in het gezin. Ik denk dat daar de reacties vandaan komen. Persoonlijk denk dat dat niet de juiste instelling is om aan zoiets ingrijpends te beginnen. Een goede begeleiding is zo belangrijk. Nu zijn het jongetje en pleegouders de dupe van het verkeerd handelen van deze organisatie.
In eerste plaats wilden we pleegzoon gewoon een stabiele plek bieden, en natuurlijk hoop en verwacht je dan dat dat voor je gezin ook een verrijking zal zijn. Als je van te voren weet dat je kinderen daardoor juist allerlei ellende meekrijgen, dan zou je er niet eens aan beginnen.
Wel bedankt voor je input, ook voor Apiejapie in het bijzonder, Dankjulliewel!
vrijdag 15 mei 2020 om 13:17
Jou valt absoluut niks te verwijten. Snap alleen wel wel waar sommige reacties niet in eerste instantie vandaan kwamen. Maar mee een past post van jou is mee inmiddels wel duidelijk dat je het echt alleen maar goed bedoelde.Mevrouwdeoptimist schreef: ↑15-05-2020 12:41We hebben eerst een aantal weekenden op proef gedraaid voordat pleegzoon definitief in huis kwam, het was en is absoluut geen jongen met gedragsproblemen. De matching en keuze is welbewust gegaan, de voogdij organisatie en wijzelf hadden dit niet verwacht. Het is een waanzinnig lieve jongen, slim, vriendelijk. Het erge is dat zo'n ziekte iemand compleet overneemt en overdonderd, het was een uitzonderlijke situatie waarin we gewoon meer backup hadden moeten krijgen van de organisatie.
In eerste plaats wilden we pleegzoon gewoon een stabiele plek bieden, en natuurlijk hoop en verwacht je dan dat dat voor je gezin ook een verrijking zal zijn. Als je van te voren weet dat je kinderen daardoor juist allerlei ellende meekrijgen, dan zou je er niet eens aan beginnen.
Wel bedankt voor je input, ook voor Apiejapie in het bijzonder, Dankjulliewel!
Verbaasd mee alleen echt over de organisatie wat jullie mee te maken hebben gehad. Als ik zo tussen de regels door lees hebben zij aardig wat steken laten vallen een dan kom je als pleegouders zonder enige vorm van zeggenschap nergens.
vrijdag 15 mei 2020 om 13:26
Gedragsproblemen komen altijd daarna.Mevrouwdeoptimist schreef: ↑15-05-2020 12:41We hebben eerst een aantal weekenden op proef gedraaid voordat pleegzoon definitief in huis kwam, het was en is absoluut geen jongen met gedragsproblemen. De matching en keuze is welbewust gegaan, de voogdij organisatie en wijzelf hadden dit niet verwacht. Het is een waanzinnig lieve jongen, slim, vriendelijk. Het erge is dat zo'n ziekte iemand compleet overneemt en overdonderd, het was een uitzonderlijke situatie waarin we gewoon meer backup hadden moeten krijgen van de organisatie.
In eerste plaats wilden we pleegzoon gewoon een stabiele plek bieden, en natuurlijk hoop en verwacht je dan dat dat voor je gezin ook een verrijking zal zijn. Als je van te voren weet dat je kinderen daardoor juist allerlei ellende meekrijgen, dan zou je er niet eens aan beginnen.
Wel bedankt voor je input, ook voor Apiejapie in het bijzonder, Dankjulliewel!
Ik blijf de indruk houden dat je een verkeerd en een te positief beeld had.
Hoe goed bedoeld ook. Je weet nooit, de instelling ook niet, wat er allemaal precies speelt bij een kind.
Dat wordt ook eerlijk gezegd.
vrijdag 15 mei 2020 om 13:31
Laat het gaan en geef zoveel liefde als je kunt. Wat fijn dat hij jullie heeft.Mevrouwdeoptimist schreef: ↑14-05-2020 20:26Hij krijgt dat sowieso, we houden gewoon contact met hem, hij ziet ons gezin echt als zijn familie en we houden van die jongen..
vrijdag 15 mei 2020 om 14:14
Tja, wat is een te positief beeld? Wellicht dat to dit beter had kunnen handelen met de juiste begeleiding. We hebben hier een pleegkind met forse problematiek, die echter door anderen niet zo gezien wordt altijd omdat ze het vooral thuis laat zien. Dit is echt heftig geweest voor ons gezin, maar met de juiste therapie en vooral met de eindeloze inzet, begeleiding en oprechte betrokkenheid van onze pleegzorgwerker komen we hier doorheen. Het gaat met ups en downs, maar de lijn is stijgend. Als je dan eens kan sparren, geeft dat alleen al lucht. Zo te lezen heeft to dat zó zelf uit moeten vogelen, maar gelukkig wel een fantastisch netwerk. En dat is goud waard, weet zonder twijfelen dat to daar ook zo over denkt. Maar een goede professionele begeleiding is echt nodig.lindaatje1900 schreef: ↑15-05-2020 13:26Gedragsproblemen komen altijd daarna.
Ik blijf de indruk houden dat je een verkeerd en een te positief beeld had.
Hoe goed bedoeld ook. Je weet nooit, de instelling ook niet, wat er allemaal precies speelt bij een kind.
Dat wordt ook eerlijk gezegd.
Dat het te rooskleurig/positief is que beeld vooraf, is menselijk. Zoals eerder beschreven geldt dat voor 99% van de pleegouders. Achteraf is makkelijk praten dat je dingen beter had moeten beseffen. Maar weet je dat bij eigen kinderen, als je een zwangerschap hebt? Dingen komen toch op je pad, en bij de een wel en de ander niet. Het leven is dag voor dag kijken wat er komt, je kunt van tevoren niet alle scenario's bedenken. Dat het gaat om een getraumatiseerd kind, dat weet je. En toch uit dat zich ook op vele manieren, waardoor je er niet echt op voorbereid kunt zijn.
Bij ons een pasgeboren baby, wat pas jaren later duidelijk werd dat er toch sprake is van trauma. Dat ze veel meegemaakt heeft is duidelijk, maar dat het pas jaren later zó heftig naar boven komt, is voor velen echt niet voor te stellen. Zelfs als ik het uitleg, geloven sommigen me niet eens. Dat is prima, ik leg het ook echt niet aan iedereen uit. Maar voor mij is wel duidelijk dat het onvoorstelbaar is, totdat je er zelf mee te maken hebt. Je begint veelal (netwerkpleegzorg over het algemeen uitgezonderd) aan pleegzorg omdat je iets wilt doen voor een kind dat het nodig heeft. Daar hoort een flinke screening en flink aantal cursusavonden bij (wat ik overigens heel interessant vond!). Maar echt voorbereid kun je niet zijn. Want welke ouder van eigen kinderen was achteraf gezien al écht voorbereid op hun kind, en dan heb ik het nog niet eens over een getraumatiseerd kind. Daarom is de begeleiding ook echt broodnodig. Ik weet best wat van kinderen, gedrag, trauma's enz. En toch had onze pleegdochter nog steeds lopen te verdrinken in emoties als we haar fantastische therapeute niet had gehad (en wij ook trouwens, therapie doe je als gezin, niet individueel). Maar voorbereid zijn? In mijn ogen en met mijn ervaring zeg ik: 100% voorbereid zijn kún je niet....
to: mocht je ooit behoefte hebben om je verhaal te verstellen, en je vindt het prettig dat dit anoniem kan, dan mag je me een pb sturen.
zaterdag 16 mei 2020 om 09:15
Dankjewel Apiejapie, alles is alweer wat gezakt en we hebben goed nieuws gehad over pleegzoon en hoe het met hem gaat. Dat luchtte me erg op! Bedankt voor jouw posts, waarin je de kant van de pleegouder zo helder belicht! Dat waardeer ik, ik zat inderdaad nogal hoog in mijn emoties door de gebeurtenissen van de afgelopen week en vanuit die emoties start je dan een topic.apiejapie schreef: ↑15-05-2020 14:14Tja, wat is een te positief beeld? Wellicht dat to dit beter had kunnen handelen met de juiste begeleiding. We hebben hier een pleegkind met forse problematiek, die echter door anderen niet zo gezien wordt altijd omdat ze het vooral thuis laat zien. Dit is echt heftig geweest voor ons gezin, maar met de juiste therapie en vooral met de eindeloze inzet, begeleiding en oprechte betrokkenheid van onze pleegzorgwerker komen we hier doorheen. Het gaat met ups en downs, maar de lijn is stijgend. Als je dan eens kan sparren, geeft dat alleen al lucht. Zo te lezen heeft to dat zó zelf uit moeten vogelen, maar gelukkig wel een fantastisch netwerk. En dat is goud waard, weet zonder twijfelen dat to daar ook zo over denkt. Maar een goede professionele begeleiding is echt nodig.
Dat het te rooskleurig/positief is que beeld vooraf, is menselijk. Zoals eerder beschreven geldt dat voor 99% van de pleegouders. Achteraf is makkelijk praten dat je dingen beter had moeten beseffen. Maar weet je dat bij eigen kinderen, als je een zwangerschap hebt? Dingen komen toch op je pad, en bij de een wel en de ander niet. Het leven is dag voor dag kijken wat er komt, je kunt van tevoren niet alle scenario's bedenken. Dat het gaat om een getraumatiseerd kind, dat weet je. En toch uit dat zich ook op vele manieren, waardoor je er niet echt op voorbereid kunt zijn.
Bij ons een pasgeboren baby, wat pas jaren later duidelijk werd dat er toch sprake is van trauma. Dat ze veel meegemaakt heeft is duidelijk, maar dat het pas jaren later zó heftig naar boven komt, is voor velen echt niet voor te stellen. Zelfs als ik het uitleg, geloven sommigen me niet eens. Dat is prima, ik leg het ook echt niet aan iedereen uit. Maar voor mij is wel duidelijk dat het onvoorstelbaar is, totdat je er zelf mee te maken hebt. Je begint veelal (netwerkpleegzorg over het algemeen uitgezonderd) aan pleegzorg omdat je iets wilt doen voor een kind dat het nodig heeft. Daar hoort een flinke screening en flink aantal cursusavonden bij (wat ik overigens heel interessant vond!). Maar echt voorbereid kun je niet zijn. Want welke ouder van eigen kinderen was achteraf gezien al écht voorbereid op hun kind, en dan heb ik het nog niet eens over een getraumatiseerd kind. Daarom is de begeleiding ook echt broodnodig. Ik weet best wat van kinderen, gedrag, trauma's enz. En toch had onze pleegdochter nog steeds lopen te verdrinken in emoties als we haar fantastische therapeute niet had gehad (en wij ook trouwens, therapie doe je als gezin, niet individueel). Maar voorbereid zijn? In mijn ogen en met mijn ervaring zeg ik: 100% voorbereid zijn kún je niet....
to: mocht je ooit behoefte hebben om je verhaal te verstellen, en je vindt het prettig dat dit anoniem kan, dan mag je me een pb sturen.
Bedankt iedereen!
zaterdag 16 mei 2020 om 10:51
Fijn dat ik op afstand een beetje heb kunnen helpen. En nog véél fijner om te lezen dat je opgelucht bent omdat je weet hoe t met pleegzoon gaat. Alleen dat geeft al wat lucht.Mevrouwdeoptimist schreef: ↑16-05-2020 09:15Dankjewel Apiejapie, alles is alweer wat gezakt en we hebben goed nieuws gehad over pleegzoon en hoe het met hem gaat. Dat luchtte me erg op! Bedankt voor jouw posts, waarin je de kant van de pleegouder zo helder belicht! Dat waardeer ik, ik zat inderdaad nogal hoog in mijn emoties door de gebeurtenissen van de afgelopen week en vanuit die emoties start je dan een topic.
Bedankt iedereen!
Het is met tijden heel zwaar om pleegouder te zijn, en jullie situatie is dan ook nog eens extra zwaar geweest. Logisch dat je dan in emoties schiet en even niet helder hebt wat nu precies de zaken zijn die voor jou de meeste pijn doen. Een mooie eigenschap is om te kunnen praten over je onzekerheden, je angsten, frustraties enz. Als je dat kunt, kun je emoties gaan loskoppelen van feiten waardoor je weer helderder naar de situatie kunt kijken. En dat heb je met deze post heel mooi gedaan. Je stond open voor feedback en durfde te kijken naar de eigen gevoelens/belevingen. Daardoor kon je zien dat je financiële vraag helemaal niet het punt was. Dat vind ik mooi. Mooi als mensen kwetsbaar durven te zijn en vooral zo waardevol voor hunzelf als ze durven te veranderen van gedachte/mening.
Ik hoop oprecht dat je op termijn rust kunt vinden in de situatie. En je mag best zien wat je allemaal gedaan hebt voor jullie pleegzoon, jouw rol kan van onschatbare waarde zijn. Neem de tijd om alles te verwerken en accepteer dat daar emoties bij horen. Ze mogen er zijn....
dinsdag 1 december 2020 om 19:35
Ik weet niet of apiejapie ondertussen nog op viva "rondleest", maar een kleine update:
Het gaat redelijk goed met pleegzoon, die is bezig met trauma behandeling en waar wij dachten dat de psychose heftig was, komen er nu nog veel meer dingen naar boven waar hij nooit over gepraat heeft.
We hebben regelmatig belcontact en hij heeft zijn draai gevonden op de plek waar hij nu woont. Hij blijft ons als zijn ouders zien en wil in de toekomst vlak bij ons komen wonen.
De voogdij instelling heeft nooit meer iets van zich laten horen.
Zelf kijken we, ondanks de heftigheid en emoties van de situatie toen, met tevredenheid terug op hoe die tijd geweest is. Vooral omdat pleegzoon zelf ook aangeeft zich nauwelijks wat te kunnen herinneren van die periode, behalve dat wij er waren en dat we een stabiele factor voor hem waren en nog zijn. Dat maakt alles dubbel en dwars goed!
Nogmaals dank voor alle steun destijds!
Het gaat redelijk goed met pleegzoon, die is bezig met trauma behandeling en waar wij dachten dat de psychose heftig was, komen er nu nog veel meer dingen naar boven waar hij nooit over gepraat heeft.
We hebben regelmatig belcontact en hij heeft zijn draai gevonden op de plek waar hij nu woont. Hij blijft ons als zijn ouders zien en wil in de toekomst vlak bij ons komen wonen.
De voogdij instelling heeft nooit meer iets van zich laten horen.
Zelf kijken we, ondanks de heftigheid en emoties van de situatie toen, met tevredenheid terug op hoe die tijd geweest is. Vooral omdat pleegzoon zelf ook aangeeft zich nauwelijks wat te kunnen herinneren van die periode, behalve dat wij er waren en dat we een stabiele factor voor hem waren en nog zijn. Dat maakt alles dubbel en dwars goed!
Nogmaals dank voor alle steun destijds!
donderdag 3 december 2020 om 02:14
Wat ontzettend fijn om te lezen dat de band tussen jullie is blijven bestaand nadat de officiële pleegzorgsituatie zo verdrietig ten einde kwam. De heftige tijd is voor hem nog niet ten einde zo te lezen, dapper dat hij dit traject aangaat (al heeft hij waarschijnlijk niet echt een keuze gezien de hevigheid van zijn klachten...) Ik hoop voor hem dat het hem zal helpen.
En ik lees dit topic voor het eerst en bewonder je reflectievermogen in het eerste deel, TO!
En ik lees dit topic voor het eerst en bewonder je reflectievermogen in het eerste deel, TO!
donderdag 3 december 2020 om 04:06
Werk in het Jeugdveld. Ik heb hier ruim 10 jaar geleden voor gekozen omdat ik kinderen fantastisch vind en graag wil bijdragen aan n betere wereld, iets wil betekenen voor n ander.
Ik denk dat ik deze motivatie/passie deel met TO, op basis van wat ik van haar heb gelezen.
Na 10 jaar ben ik vele illusies armer (maar ook mooie ervaringen rijker). Ik vind kinderen nog steeds fantastisch en wil nog steeds bijdragen aan n beter leven, waarbij ik inmiddels weet dat ik niet te hoge verwachtingen moet hebben. Je moet genoegen nemen met een 5,5... situaties waar je je eigen kind nooit aan zou willen blootstellen want je wilt voor je kind toch minstens een 7. Maar voor veel gezinnen is een 5,5 het hoogst haalbare. Ik haal voldoening uit alle bijzondere, unieke mensen die ik tegenkom in mijn werk. Maar voldoening uit het resultaat van keihard werken, zowel vanuit mij als de gezinnen, die ervaar ik slechts zelden.
Kinderen komen niet zo maar in een pleeggezin. Er is altijd sprake van kiezen uit twee kwaden:
- laten we t kind thuiswonen waar allerlei ernstige problemen spelen die verre van goed zijn voor t kind
- laten we het kind uit huis plaatsen, wat traumatisch is want een gezin wordt uit elkaar gerukt. Kinderen zijn ongelooflijk loyaal aan hun ouders, het zijn hun hechtingsfiguren. Ook een onveilige hechting, is toch n hechting.
Een pleegkind is m.i. per definitie (in meer of mindere mate) "gehandicapt"
- het heeft grote problemen thuis gehad, met allerlei gevolgen van dien (lichamelijk emotioneel, psychisch)
- het is weggerukt uit het gezin, wat traumatisch is.
Het kan zijn dat TO tijdens de procedure om pleegouder te worden hier door instantues beter op gewezen had moeten worden. Maar vind het niet oke om alleen n vinger naar de instanties te wijzen. TO heeft zelf ook n inspanningsverplichting om naar informatie te zoeken. Internet staat vol met pleegzorg-ervaringen. Ik vraag me anderzijds af of er uberhaupt naar iemand gewezen moet worden: je kunt nog zo veel informatie zoeken en tot je nemen, er kunnen wel overwogen matches worden gemaakt...maar het leven laat zich niet voorspellen.
Tegenwoordig wordt alle Jeugdhulp vanuit gemeenten gefinancieerd.
-Fulltime pleegzorg is een 24-uurs voorziening
- Opname in een kliniek is een 24-uur voorziening
-----> computers en financiele mensen (die alleen maar in cijfers kunnen denken anders waren ze wel hulpverlener geworden, en andersom
) lopen vast als er 2x een 24-uurs voorziening naast elkaar lopen. In theorie kan dat niet... in de praktijk werkt het natuurlijk anders maar daar heeft bureaucratie geen boodschap aan.
Dat het pleegzorgcontract werd ontbonden zodra pleegzoon was opgenomen, heeft dus niks persoonlijks met pleegouders te maken. In theorie hadden medewerkers van de opname de opvang overgenomen en zat de taak van pleegouders erop. Dat pleegouders hun handen niet van pleegzoon hebben afgetrokken en dat de pleegzorgvergoeding weer is gaan lopen, naast de opname, is sociaal en ethisch gezien meer dan logisch. Maar wettelijk en bureaucratisch gezien, verwacht ik dat de instelling deze pleegzorgvergoeding uit eigen zak heeft betaald en niet kan declareren bij de gemeente (waar de computers en financiele medewerkers anders van de leg raken )
Deze uitleg praat niks goed. Situaties zoals deze vragen om maatwerk, werken buiten de kaders. Sommige instellingen/gemeenten hebben potjes hiervoor, anderen (nog) niet. In mijn gemeente zijn er fondsen die in dit soort gevallen de pleegzorgvergoeding bijleggen uit ethisch en maatschappelijk oogpunt.
Ik vind het op basis van bovenstaande echter niet terecht om hoog spel te spelen bij de voogdij/pleegzorginstelling qua declaraties, voor hen is dit ook overmacht en zijn we allen slachtoffer van het systeem.
Ik heb zelf (nog) geen kinderen, dus precies weten doe ik het niet, maar mijn indruk is dat kinderen voornamelijk veel geld/inzet kosten. Ja "je krijgt er zo veel voor terug"... dat zijn vooral de momentjes die je een glimlach bezorgen, een knuffel, een opmerking. Maar rijk en uitgerust wordt je er meestal niet van
Dat geldt ook voor pleegkinderen en door hun "handicap" vraagt het vaak zelfs meer. Als wij of ons gezin een "handicap" hebben (depressie, gekneusde voet) dan krijgen we veel, maar lang niet alles, vanuit de verzekering vergoed. Ook de kinderbijslag dekt bij lange na de kosten niet.
(Pleeg)ouder (en hulpverlener) wordt je vooral met je hart. Financieel wordt je niet rijk, maar persoonlijk voel ik mij rijker door levenservaringen en bijzondere contacten dan door geld. En ik ben ervan overtuigd dat bij TO dit ook speelt.
Ik denk dat ik deze motivatie/passie deel met TO, op basis van wat ik van haar heb gelezen.
Na 10 jaar ben ik vele illusies armer (maar ook mooie ervaringen rijker). Ik vind kinderen nog steeds fantastisch en wil nog steeds bijdragen aan n beter leven, waarbij ik inmiddels weet dat ik niet te hoge verwachtingen moet hebben. Je moet genoegen nemen met een 5,5... situaties waar je je eigen kind nooit aan zou willen blootstellen want je wilt voor je kind toch minstens een 7. Maar voor veel gezinnen is een 5,5 het hoogst haalbare. Ik haal voldoening uit alle bijzondere, unieke mensen die ik tegenkom in mijn werk. Maar voldoening uit het resultaat van keihard werken, zowel vanuit mij als de gezinnen, die ervaar ik slechts zelden.
Kinderen komen niet zo maar in een pleeggezin. Er is altijd sprake van kiezen uit twee kwaden:
- laten we t kind thuiswonen waar allerlei ernstige problemen spelen die verre van goed zijn voor t kind
- laten we het kind uit huis plaatsen, wat traumatisch is want een gezin wordt uit elkaar gerukt. Kinderen zijn ongelooflijk loyaal aan hun ouders, het zijn hun hechtingsfiguren. Ook een onveilige hechting, is toch n hechting.
Een pleegkind is m.i. per definitie (in meer of mindere mate) "gehandicapt"
- het heeft grote problemen thuis gehad, met allerlei gevolgen van dien (lichamelijk emotioneel, psychisch)
- het is weggerukt uit het gezin, wat traumatisch is.
Het kan zijn dat TO tijdens de procedure om pleegouder te worden hier door instantues beter op gewezen had moeten worden. Maar vind het niet oke om alleen n vinger naar de instanties te wijzen. TO heeft zelf ook n inspanningsverplichting om naar informatie te zoeken. Internet staat vol met pleegzorg-ervaringen. Ik vraag me anderzijds af of er uberhaupt naar iemand gewezen moet worden: je kunt nog zo veel informatie zoeken en tot je nemen, er kunnen wel overwogen matches worden gemaakt...maar het leven laat zich niet voorspellen.
Tegenwoordig wordt alle Jeugdhulp vanuit gemeenten gefinancieerd.
-Fulltime pleegzorg is een 24-uurs voorziening
- Opname in een kliniek is een 24-uur voorziening
-----> computers en financiele mensen (die alleen maar in cijfers kunnen denken anders waren ze wel hulpverlener geworden, en andersom
) lopen vast als er 2x een 24-uurs voorziening naast elkaar lopen. In theorie kan dat niet... in de praktijk werkt het natuurlijk anders maar daar heeft bureaucratie geen boodschap aan.Dat het pleegzorgcontract werd ontbonden zodra pleegzoon was opgenomen, heeft dus niks persoonlijks met pleegouders te maken. In theorie hadden medewerkers van de opname de opvang overgenomen en zat de taak van pleegouders erop. Dat pleegouders hun handen niet van pleegzoon hebben afgetrokken en dat de pleegzorgvergoeding weer is gaan lopen, naast de opname, is sociaal en ethisch gezien meer dan logisch. Maar wettelijk en bureaucratisch gezien, verwacht ik dat de instelling deze pleegzorgvergoeding uit eigen zak heeft betaald en niet kan declareren bij de gemeente (waar de computers en financiele medewerkers anders van de leg raken
)Deze uitleg praat niks goed. Situaties zoals deze vragen om maatwerk, werken buiten de kaders. Sommige instellingen/gemeenten hebben potjes hiervoor, anderen (nog) niet. In mijn gemeente zijn er fondsen die in dit soort gevallen de pleegzorgvergoeding bijleggen uit ethisch en maatschappelijk oogpunt.
Ik vind het op basis van bovenstaande echter niet terecht om hoog spel te spelen bij de voogdij/pleegzorginstelling qua declaraties, voor hen is dit ook overmacht en zijn we allen slachtoffer van het systeem.
Ik heb zelf (nog) geen kinderen, dus precies weten doe ik het niet, maar mijn indruk is dat kinderen voornamelijk veel geld/inzet kosten. Ja "je krijgt er zo veel voor terug"... dat zijn vooral de momentjes die je een glimlach bezorgen, een knuffel, een opmerking. Maar rijk en uitgerust wordt je er meestal niet van
Dat geldt ook voor pleegkinderen en door hun "handicap" vraagt het vaak zelfs meer. Als wij of ons gezin een "handicap" hebben (depressie, gekneusde voet) dan krijgen we veel, maar lang niet alles, vanuit de verzekering vergoed. Ook de kinderbijslag dekt bij lange na de kosten niet.
(Pleeg)ouder (en hulpverlener) wordt je vooral met je hart. Financieel wordt je niet rijk, maar persoonlijk voel ik mij rijker door levenservaringen en bijzondere contacten dan door geld. En ik ben ervan overtuigd dat bij TO dit ook speelt.
