Geld & Recht
alle pijlers
Reiskosten voor pleegkind eisen?
donderdag 14 mei 2020 om 20:05
Hoi allemaal,
Graag jullie mening over het volgende: Onze minderjarige pleegzoon heeft begin dit jaar compleet onverwacht een ernstige ziekte gekregen, hij werd met spoed opgenomen. Wij zijn de eerste weken constant bij hem geweest, bij evaluaties, afspraken met behandelaren, beoordelingen etc. Hij was heel angstig en onrustig en bleef steeds naar ons vragen, werd pas kalm als we bij hem waren.
Vijf dagen na de crisisopname werd door voogd eenzijdig het pleegzorg contract beëindigd. Wij hebben daarover een klacht ingediend en werden in het gelijk gesteld, het contract werd hersteld en de wettelijk vastgestelde pleegzorg vergoeding (€600-700 p.m.) liep nog twee maanden door. Totdat ik aangaf dat ik het wel redelijk zou vinden als dat bedrag verlaagd werd, aangezien we ook minder kosten van hem hadden (alleen nog zijn zak en kleedgeld, verzorgingsproducten, verjaardagscadeautjes etc) per direct werd het bedrag verlaagd tot €150.
In de loop van 3 maanden ging het beter met hem en konden we hem minder vaak bezoeken. Al met al heeft dit behoorlijk veel van ons gezin en netwerk gevergd om bij te springen.
Na die maanden kwam hij weer terug bij ons wonen, waarvoor mijn partner doorbetaald zorgverlof kreeg van zijn werk. Tot ons en pleegzoon zijn grote verdriet ging hij verder achteruit, ondanks de 24/7 zorg die we hem gaven (dagprogramma, sportmomenten, oefeningen, telefonische ondersteuning, hulp bij eten en drinken, medicatie geven etc) Dit ging ten koste van onze eigen kinderen en verdere praktische ondersteuning kon niet gerealiseerd worden en zo werd hij opnieuw opgenomen en is het pleegzorg contract nu definitief beeindigd.
Praktisch: In het contract staat beschreven dat reiskosten aan GGZ etc vergoed worden aan pleegouders.
Ik heb aan voogd aangegeven dat ik het zeer op prijs zou stellen als we de reiskosten nog vergoed krijgen. Het gaat in totaal om een bedrag van bijna €500.
Nu heb ik een mail gekregen waarin ze zegt dat we uit coulance al zoveel geld van hun hebben gekregen dat dat onze reiskosten ruimschoots dekt.
Natuurlijk hebben we pleegzoon niet voor het geld opgevangen (we hebben een potje van €800 voor hem klaarliggen voor een start voor zijn rijbewijs), maar eerlijk gezegd steekt het me enorm dat er zo weinig oog en erkenning is voor alles wat we gedaan hebben.
Ik begin nu toch aan mezelf te twijfelen, ben ik nu onredelijk? Wat zouden jullie in deze situatie doen?
Graag jullie mening over het volgende: Onze minderjarige pleegzoon heeft begin dit jaar compleet onverwacht een ernstige ziekte gekregen, hij werd met spoed opgenomen. Wij zijn de eerste weken constant bij hem geweest, bij evaluaties, afspraken met behandelaren, beoordelingen etc. Hij was heel angstig en onrustig en bleef steeds naar ons vragen, werd pas kalm als we bij hem waren.
Vijf dagen na de crisisopname werd door voogd eenzijdig het pleegzorg contract beëindigd. Wij hebben daarover een klacht ingediend en werden in het gelijk gesteld, het contract werd hersteld en de wettelijk vastgestelde pleegzorg vergoeding (€600-700 p.m.) liep nog twee maanden door. Totdat ik aangaf dat ik het wel redelijk zou vinden als dat bedrag verlaagd werd, aangezien we ook minder kosten van hem hadden (alleen nog zijn zak en kleedgeld, verzorgingsproducten, verjaardagscadeautjes etc) per direct werd het bedrag verlaagd tot €150.
In de loop van 3 maanden ging het beter met hem en konden we hem minder vaak bezoeken. Al met al heeft dit behoorlijk veel van ons gezin en netwerk gevergd om bij te springen.
Na die maanden kwam hij weer terug bij ons wonen, waarvoor mijn partner doorbetaald zorgverlof kreeg van zijn werk. Tot ons en pleegzoon zijn grote verdriet ging hij verder achteruit, ondanks de 24/7 zorg die we hem gaven (dagprogramma, sportmomenten, oefeningen, telefonische ondersteuning, hulp bij eten en drinken, medicatie geven etc) Dit ging ten koste van onze eigen kinderen en verdere praktische ondersteuning kon niet gerealiseerd worden en zo werd hij opnieuw opgenomen en is het pleegzorg contract nu definitief beeindigd.
Praktisch: In het contract staat beschreven dat reiskosten aan GGZ etc vergoed worden aan pleegouders.
Ik heb aan voogd aangegeven dat ik het zeer op prijs zou stellen als we de reiskosten nog vergoed krijgen. Het gaat in totaal om een bedrag van bijna €500.
Nu heb ik een mail gekregen waarin ze zegt dat we uit coulance al zoveel geld van hun hebben gekregen dat dat onze reiskosten ruimschoots dekt.
Natuurlijk hebben we pleegzoon niet voor het geld opgevangen (we hebben een potje van €800 voor hem klaarliggen voor een start voor zijn rijbewijs), maar eerlijk gezegd steekt het me enorm dat er zo weinig oog en erkenning is voor alles wat we gedaan hebben.
Ik begin nu toch aan mezelf te twijfelen, ben ik nu onredelijk? Wat zouden jullie in deze situatie doen?
anoniem_64458991dc931 wijzigde dit bericht op 16-06-2020 16:44
Reden: Geen
Reden: Geen
0.41% gewijzigd
donderdag 14 mei 2020 om 22:50
Ik kan het me echt niet voorstellen dat knelpunten niet benoemd worden en dat het beeld van maneschijn en rozengeur niet vakkundig wordt weerlegd voordat iemand start als pleegouder. Ze willen toch mensen die stabiel zijn en met hun voeten stevig in de schoenen staan? Je wordt niet zomaar geaccepteerd als pleegouder alleen maar om je goede bedoelingen, dus of het nou echt niet besproken is of TO het niet wilde horen weet ik niet, maar ik heb mijn gedachten hierover.apiejapie schreef: ↑14-05-2020 22:22Daar gaat t to helemaal niet om.
Er zit pijn, pijn om het gebrek aan begeleiding,pijn om slechte match, pijn om break down, pijn om het moeten loslaten van een droom. Dat zijn nogal wat dingen. Dingen die niet genoeg belicht zijn voor to tijdens de informatie/voorbereidings avonden. Waarmee ik niet aangeef dat t niet behandeld is, dat weet ik niet want ik was er niet bij, maar to had een ander beeld van pleegzorg, zo te lezen.
Een mail sturen lost dit niet op...
Die pijn uit zich in een vraag over reiskostenvergoeding. Dan komt dat op mij over als: en nu wil ik hier iets voor terug.
Ze hebben twee maanden teveel vergoeding ontvangen. Ik ontkom dan niet aan het idee dat het toch om geld gaat. En als dat niet zo is dan speelt de manier waarop TO communiceert misschien wel een hele grote rol in wat er is misgegaan.
donderdag 14 mei 2020 om 22:50
apiejapie schreef: ↑14-05-2020 22:32Laat je niks aanpraten. Mijn ervaring is dat mensen bewondering hebben voor pleegzorg als alles goed gaat. En gauw de "heb je zelf voor gekozen dus nu niet over klagen"- kaart trekken op het moment dat t niet goed gaat.
Ik lees een pleegouder die met de beste bedoelingen hieraan begonnen is. Maar niet eerlijk is voorbereid en een casus voor een ervaren gezinshuisouder heeft gekregen ipv een onervaren pleegouder. En dat is onwijs verdrietig. Voor jullie pleegzoon, maar ook voor jullie.
Dankjewel
donderdag 14 mei 2020 om 22:51
Wie weet wat de toekomst brengt als hij therapie gehad heeft. Lief dat jullie zo met hem begaan zijn.Mevrouwdeoptimist schreef: ↑14-05-2020 22:48Dankjewel, lieve reactie. Het voelde gewoon echt heel rot om hem naar een andere plek te brengen, dat was heel erg moeilijk en dat geeft dt gevoel van falen. Misschien dat dat gevoel zoals je dat beschrijft in de toekomst nog komt, nu overheerst het onvoldane gevoel nog, vooral omdat we hem missen en hij ons.
Maar echt bedankt dat je het zo verwoord..
donderdag 14 mei 2020 om 22:52
Denk dat je het vanuit een afstand heel zwart wit bekijkt, terwijl er voor to juist veel emoties aan vast zitten.Meprim schreef: ↑14-05-2020 22:50Ik kan het me echt niet voorstellen dat knelpunten niet benoemd worden en dat het beeld van maneschijn en rozengeur niet vakkundig wordt weerlegd voordat iemand start als pleegouder. Ze willen toch mensen die stabiel zijn en met hun voeten stevig in de schoenen staan? Je wordt niet zomaar geaccepteerd als pleegouder alleen maar om je goede bedoelingen, dus of het nou echt niet besproken is of TO het niet wilde horen weet ik niet, maar ik heb mijn gedachten hierover.
Die pijn uit zich in een vraag over reiskostenvergoeding. Dan komt dat op mij over als: en nu wil ik hier iets voor terug.
Ze hebben twee maanden teveel vergoeding ontvangen. Ik ontkom dan niet aan het idee dat het toch om geld gaat. En als dat niet zo is dan speelt de manier waarop TO communiceert misschien wel een hele grote rol in wat er is misgegaan.
donderdag 14 mei 2020 om 23:01
Maar het is heel belangrijk om goed en zuiver te communiceren.
De indruk wordt/werd wel gewekt dat het gaat om geld omdat er per saldo teveel geld is gegeven.
Als er iets anders aan de hand blijkt te zijn is dat wel heel jammer.
donderdag 14 mei 2020 om 23:05
Lees de reacties van to nog eens terug. Vanuit verdriet kwam de vraag van t geld, maar eigenlijk zit er iets heel anders onder. Communicatie is belangrijk inderdaad. Zowel om duidelijk aan te kunnen geven wat er speelt/aan de hand is, als om te luisteren wat er 'onder' de woorden/achter gedrag zit....lindaatje1900 schreef: ↑14-05-2020 23:01Maar het is heel belangrijk om goed en zuiver te communiceren.
De indruk wordt/werd wel gewekt dat het gaat om geld omdat er per saldo teveel geld is gegeven.
Als er iets anders aan de hand blijkt te zijn is dat wel heel jammer.
Dus soms begin je met een vraag en gaandeweg kom je erachter dat je échte vraag om iets anders draait. Dat heet inzicht krijgen en hoe mooi is dat?
donderdag 14 mei 2020 om 23:05
Ja, je hebt gelijk, ik was me er zelf niet bewust van wat er zat onder mijn gevoel van "recht willen halen dmv reiskostenvergoeding zat"... Fijn om dat dan wel op zo'n forum te kunnen plempen waar je allerlei eerlijke reacties krijgt van mensenlindaatje1900 schreef: ↑14-05-2020 23:01Maar het is heel belangrijk om goed en zuiver te communiceren.
De indruk wordt/werd wel gewekt dat het gaat om geld omdat er per saldo teveel geld is gegeven.
Als er iets anders aan de hand blijkt te zijn is dat wel heel jammer.
donderdag 14 mei 2020 om 23:10
Ook ik sluit me aan bij de meningen dat je helaas niet goed begeleid bent. Een acute Jeugd- of kinder)psychose is een heel ernstige ziekte. Voor professionals al moeilijk laat staan voor een gezin die hier opeens mee heeft moeten dealen.
Ik denk ook dat je jullie gezin veel te kort doet in wat jullie hebben gedaan. Je hebt dit kind een veilige plek gegeven en hem dat zelfs tijdens zijn opname verder geboden. Je hebt hem gesteund in een "helse" tijd. En dat doen jullie nog. Je bent nog steeds in zijn leven en je geeft hem steun. Dat is heel belangrijk. Ook al voelt het als weinig, dat is niet weinig.
Vergeet hierbij jezelf niet. Het is heel moeilijk en zwaar om een jeugdige of kind zo te zien. Dit doet wat met je. En dat moet je verwerken.
En dan het schuldgevoel naar je eigen kinderen. Die hebben iets meegemaakt wat moeilijk te begrijpen is. Een kind/ jeugdige gezien die ernstig verward was, misschien ook al wel depressief (en ernstig depressief).
Je schrijft dat je het moeilijk vond dat je kinderen vaak bij de oppas moesten zijn, zodat jullie naar je pleegkind konden gaan.
Je kinderen hebben hier ook wel iets door geleerd. Namelijk dat jullie er onvoorwaardelijk zijn voor iemand. Ze hebben geleerd dat het niet vanzelfsprekend is om gezond te zijn. Moeilijke maar wel waardevolle lessen. Misschien zijn er ook dingen gebeurd waartegen je je eigen kinderen eigenlijk had willen beschermen. Een psychose is een heftige ervaring, voor diegene die het heeft maar ook voor de mensen in de nabije omgeving.
Jouw pleegkind heeft helaas een aandoening die niet makkelijk te genezen of te verhelpen is. Ik hoop dat jullie begeleiding gaan krijgen of via de kinderpsychiatrie afdeling of bijvoorbeeld via de huisarts.
Heel veel sterkte!
Ik denk ook dat je jullie gezin veel te kort doet in wat jullie hebben gedaan. Je hebt dit kind een veilige plek gegeven en hem dat zelfs tijdens zijn opname verder geboden. Je hebt hem gesteund in een "helse" tijd. En dat doen jullie nog. Je bent nog steeds in zijn leven en je geeft hem steun. Dat is heel belangrijk. Ook al voelt het als weinig, dat is niet weinig.
Vergeet hierbij jezelf niet. Het is heel moeilijk en zwaar om een jeugdige of kind zo te zien. Dit doet wat met je. En dat moet je verwerken.
En dan het schuldgevoel naar je eigen kinderen. Die hebben iets meegemaakt wat moeilijk te begrijpen is. Een kind/ jeugdige gezien die ernstig verward was, misschien ook al wel depressief (en ernstig depressief).
Je schrijft dat je het moeilijk vond dat je kinderen vaak bij de oppas moesten zijn, zodat jullie naar je pleegkind konden gaan.
Je kinderen hebben hier ook wel iets door geleerd. Namelijk dat jullie er onvoorwaardelijk zijn voor iemand. Ze hebben geleerd dat het niet vanzelfsprekend is om gezond te zijn. Moeilijke maar wel waardevolle lessen. Misschien zijn er ook dingen gebeurd waartegen je je eigen kinderen eigenlijk had willen beschermen. Een psychose is een heftige ervaring, voor diegene die het heeft maar ook voor de mensen in de nabije omgeving.
Jouw pleegkind heeft helaas een aandoening die niet makkelijk te genezen of te verhelpen is. Ik hoop dat jullie begeleiding gaan krijgen of via de kinderpsychiatrie afdeling of bijvoorbeeld via de huisarts.
Heel veel sterkte!
donderdag 14 mei 2020 om 23:32
Wat een ontzettende lieve, invoelende reactie, dankjewel! Er zijn veel heftige dingen gebeurd die ik hier op het forum niet wil delen en we zijn (incl pleegzoon) door ons netwerk, buren, werk, familie etc enorm gesteund, praktisch en ook met bemoedigende woorden. Het lijkt nu alsof we heel ontevreden zijn, het is nu gewoon dit moment dat moeilijk is. Zulke reacties doen me toch wel heel goed als je zo'n slecht gevoel over jezelf hebt even, dankjewel..paperlantern schreef: ↑14-05-2020 23:10Ook ik sluit me aan bij de meningen dat je helaas niet goed begeleid bent. Een acute Jeugd- of kinder)psychose is een heel ernstige ziekte. Voor professionals al moeilijk laat staan voor een gezin die hier opeens mee heeft moeten dealen.
Ik denk ook dat je jullie gezin veel te kort doet in wat jullie hebben gedaan. Je hebt dit kind een veilige plek gegeven en hem dat zelfs tijdens zijn opname verder geboden. Je hebt hem gesteund in een "helse" tijd. En dat doen jullie nog. Je bent nog steeds in zijn leven en je geeft hem steun. Dat is heel belangrijk. Ook al voelt het als weinig, dat is niet weinig.
Vergeet hierbij jezelf niet. Het is heel moeilijk en zwaar om een jeugdige of kind zo te zien. Dit doet wat met je. En dat moet je verwerken.
En dan het schuldgevoel naar je eigen kinderen. Die hebben iets meegemaakt wat moeilijk te begrijpen is. Een kind/ jeugdige gezien die ernstig verward was, misschien ook al wel depressief (en ernstig depressief).
Je schrijft dat je het moeilijk vond dat je kinderen vaak bij de oppas moesten zijn, zodat jullie naar je pleegkind konden gaan.
Je kinderen hebben hier ook wel iets door geleerd. Namelijk dat jullie er onvoorwaardelijk zijn voor iemand. Ze hebben geleerd dat het niet vanzelfsprekend is om gezond te zijn. Moeilijke maar wel waardevolle lessen. Misschien zijn er ook dingen gebeurd waartegen je je eigen kinderen eigenlijk had willen beschermen. Een psychose is een heftige ervaring, voor diegene die het heeft maar ook voor de mensen in de nabije omgeving.
Jouw pleegkind heeft helaas een aandoening die niet makkelijk te genezen of te verhelpen is. Ik hoop dat jullie begeleiding gaan krijgen of via de kinderpsychiatrie afdeling of bijvoorbeeld via de huisarts.
Heel veel sterkte!
vrijdag 15 mei 2020 om 06:20
Volgens mij gaat die helemaal niet over geld. Ik heb een familielid met schizofrenie en het blijft altijd zorgen en opletten. Je hebt helaas geen garantie op gezondheid. Niet met je eigen kind en niet met een pleegkind. Psychoses zijn inderdaad heftig maar de organisatie en de voogd hebben hem niet ziek gemaakt en ze hebben je ook niet expres voor een ziek kind laten zorgen. Soms lopen dingen zoals ze lopen.
Bijna geen enkel gezin wordt goed begeleid bij dit soort situaties. De aandacht gaat altijd naar het stabiliseren van het kind uit, De overige familieleden kunnen bij Ipsilon en andere organisatie terecht. Het is misschien hard om te zeggen en jullie verliezen je pleegzoon. De andere kant is dat je niet je hele leven voor hem hoeft te zorgen en dat hebben families met een bloedband wel en er is niemand die ze compenseert omdat leed nu eenmaal hoort bij het leven.
Bijna geen enkel gezin wordt goed begeleid bij dit soort situaties. De aandacht gaat altijd naar het stabiliseren van het kind uit, De overige familieleden kunnen bij Ipsilon en andere organisatie terecht. Het is misschien hard om te zeggen en jullie verliezen je pleegzoon. De andere kant is dat je niet je hele leven voor hem hoeft te zorgen en dat hebben families met een bloedband wel en er is niemand die ze compenseert omdat leed nu eenmaal hoort bij het leven.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 15 mei 2020 om 08:16
Ik vind het ook volkomen terecht dat alle aandacht naar het zieke kind uitgaat en dat is ook gebeurd. Als hij mijn eigen kind was geweest, dan was dit ook niet houdbaar geweest in een gezin, maar dan hadden wij tenminste wel andere beslissingen kunnen nemen dan die nu genomen zijn door voogd. Het lgit complexer dan ik nu beschrijf.viva-amber schreef: ↑15-05-2020 06:20Volgens mij gaat die helemaal niet over geld. Ik heb een familielid met schizofrenie en het blijft altijd zorgen en opletten. Je hebt helaas geen garantie op gezondheid. Niet met je eigen kind en niet met een pleegkind. Psychoses zijn inderdaad heftig maar de organisatie en de voogd hebben hem niet ziek gemaakt en ze hebben je ook niet expres voor een ziek kind laten zorgen. Soms lopen dingen zoals ze lopen.
Bijna geen enkel gezin wordt goed begeleid bij dit soort situaties. De aandacht gaat altijd naar het stabiliseren van het kind uit, De overige familieleden kunnen bij Ipsilon en andere organisatie terecht. Het is misschien hard om te zeggen en jullie verliezen je pleegzoon. De andere kant is dat je niet je hele leven voor hem hoeft te zorgen en dat hebben families met een bloedband wel en er is niemand die ze compenseert omdat leed nu eenmaal hoort bij het leven.
In deze situatie liggen de feiten nou eenmaal zo dat het ons pleegkind was en ik had verwacht dat de verantwoordelijke organisatie alles zou doen om ons te ondersteunen. Als ouder kan je de regie nemen over zaken als behandeling, welke zorg je noodzakelijk acht etc. Als pleegouder heb je daarin niets te vertellen en heeft een voogd alleen de beslissingsbevoegdheid.
Leed hoort bij het leven en dat is me niet onbekend. Maar het is onjuist wat je zegt dat biologische familie daar niet voor gecompenseerd wordt, daar zijn allerlei regelingen voor en daar kom je als pleegouder niet voor in aanmerking, want dat zijn dingen die de voogd moet aanvragen als ze dat passend vinden.
Maar nogmaals, ik kom er zelf in de loop van dit topic achter dat dat geld los staat van de heftige periode waar we doorheen zijn gegaan en de nasleep daarvan.
vrijdag 15 mei 2020 om 08:53
Mevrouwdeoptimist schreef: ↑15-05-2020 08:16
Leed hoort bij het leven en dat is me niet onbekend. Maar het is onjuist wat je zegt dat biologische familie daar niet voor gecompenseerd wordt, daar zijn allerlei regelingen voor en daar kom je als pleegouder niet voor in aanmerking, want dat zijn dingen die de voogd moet aanvragen als ze dat passend vinden.
Maar nogmaals, ik kom er zelf in de loop van dit topic achter dat dat geld los staat van de heftige periode waar we doorheen zijn gegaan en de nasleep daarvan.
Dit bedoelde ik al met mijn eerste post. Het gaat je om (het gebrek aan) erkenning en niet om het geld.
Ik heb ongelooflijk veel bewondering voor pleegouders. Een vriendin van mij is pleegouder en dat is nog een 'makkelijk kind', maar als ik zie waar zij tegenaanloop.
Je kunt als pleegouder nooit genoeg geven, de situatie van het pleegkind blijft schrijnend. Niettemin is wat je wel doet van onschatbare waarde.
vrijdag 15 mei 2020 om 08:56
Welke regelingen bedoel je dan voor biologische ouders? Want zijn ouders hebben niet verdiend aan zijn ziekte in tegendeel.Mevrouwdeoptimist schreef: ↑15-05-2020 08:16Ik vind het ook volkomen terecht dat alle aandacht naar het zieke kind uitgaat en dat is ook gebeurd. Als hij mijn eigen kind was geweest, dan was dit ook niet houdbaar geweest in een gezin, maar dan hadden wij tenminste wel andere beslissingen kunnen nemen dan die nu genomen zijn door voogd. Het lgit complexer dan ik nu beschrijf.
In deze situatie liggen de feiten nou eenmaal zo dat het ons pleegkind was en ik had verwacht dat de verantwoordelijke organisatie alles zou doen om ons te ondersteunen. Als ouder kan je de regie nemen over zaken als behandeling, welke zorg je noodzakelijk acht etc. Als pleegouder heb je daarin niets te vertellen en heeft een voogd alleen de beslissingsbevoegdheid.
Leed hoort bij het leven en dat is me niet onbekend. Maar het is onjuist wat je zegt dat biologische familie daar niet voor gecompenseerd wordt, daar zijn allerlei regelingen voor en daar kom je als pleegouder niet voor in aanmerking, want dat zijn dingen die de voogd moet aanvragen als ze dat passend vinden.
Maar nogmaals, ik kom er zelf in de loop van dit topic achter dat dat geld los staat van de heftige periode waar we doorheen zijn gegaan en de nasleep daarvan.
Dit is voor jou iets tijdelijks voor familie met een bloedband is de financiele en emotionele verantwoordelijkheid tot de dood. Indien je wel beslissingsbevoegdheid had dan zou je die verantwoordelijkheid dragen tot je einde dus jaren en jaren. Nu maar een paar maanden.
Wanneer je niet kunt leven met het feit dat je geen voogdijschap hebt dan zijn deze regelingen het misschien wel niet voor jou.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 15 mei 2020 om 09:07
Tess1981 schreef: ↑14-05-2020 21:46
Het lijkt erop dat je bij de keuze voor een pleegkind de gevolgen niet overdacht hebben. Een pleegkind is vaak beschadigd door de dingen die het heeft meegemaakt. Een pleegkind kost veel energie en tijd en is echt niet alleen maar leuk en hup we nemen er gewoon 1 bij in het gezin.
Je moet het ook niet zien als werk waar je wat aan verdient. Het kost veel tijd en de kosten voor onderhoudt zijn gedekt en de rest doe je met je hart en niet van de pleegzorgvergoeding. Ik denk dat je met het verkeerde idee aan begonnen bent.
Misschien ben ik mosterd, maar ik vind het niet zo gek dat TO teleurgesteld is of zelfs enigszins in shock over hoe dit gelopen is. Mijn ouders hebben vroeger jaren en jaren pleegkinderen gehad, altijd korte termijn opvang. Ik denk dat ik wel 12 pleegbroers- en zussen langs heb zien komen, van 1 week, tot anderhalf jaar in huis. Zo iets extreems als dit verhaal, hebben wij nog nooit meegemaakt. Ik wil ook heel graag ooit aan pleegzorg doen, maar zou dit nooit en te nimmer verwachten. Hier kun je je ook niet op voorbereiden volgens mij. Dus ik zou dan ook 'met het verkeerde idee' er aan beginnen.
vrijdag 15 mei 2020 om 09:14
Eens met deze post!Meprim schreef: ↑14-05-2020 20:54Die zorg die er wel gewoon is geweest was al voor een groot deel overgenomen door de instelling waar hij opgenomen was.
Daarnaast is het normaal om hulp en ondersteuning te bieden, dat je evaluaties en afspraken met behandelaren bij woont, hem mee neemt naar huis om op te bouwen en kleding en verzorgingsproducten aanschaft. En heel normaal dat je vaak belt. Dat is pleegzorg, zorgen voor een kind. Wat had jij gedacht? Een portie extra koken, een bed in een hoek wegmoffelen en geld opstrijken?
Ik krijg de indruk dat je het meer doet om op je borst te kunnen kloppen en schouderklopjes van anderen te krijgen dan uit liefde voor kinderen. Bah.
'I don't need an inspirational quote. I Just need coffee.
vrijdag 15 mei 2020 om 09:37
Wil je nou zeggen dat pleegouders verdienen aan een pleegkind, of lees ik het anders dan jij bedoelt?viva-amber schreef: ↑15-05-2020 08:56Welke regelingen bedoel je dan voor biologische ouders? Want zijn ouders hebben niet verdiend aan zijn ziekte in tegendeel.
Dit is voor jou iets tijdelijks voor familie met een bloedband is de financiele en emotionele verantwoordelijkheid tot de dood. Indien je wel beslissingsbevoegdheid had dan zou je die verantwoordelijkheid dragen tot je einde dus jaren en jaren. Nu maar een paar maanden.
Wanneer je niet kunt leven met het feit dat je geen voogdijschap hebt dan zijn deze regelingen het misschien wel niet voor jou.
En Hoe lang is pleegkind al bij deze pleegouders? Je kunt gruwelijk veel van je pleegkinderen gaan houden, waarbij er soms geen onderscheid is tussen eigen kinderen en pleegkinderen in liefde. Om dan maar te stellen dat t niet zo belangrijk is omdat er geen bloedband is, is te kort door de bocht. Wanneer je veel van een pleegkind houdt en er komt een break down (vroegtijdig afbreken van de plaatsing) dan kan dat als oprechte rouw voelen. Naast nog veel meer emoties.
To is duidelijk te weinig begeleid. Misschien was ze ook wat naïef over wat ze kon verwachten,maar in de info avonden die ik geef aan aspirant-pleegouders zie ik dat dat een normaal beeld is. Niks vreemd aan. Wel is deze situatie uitzonderlijk. En al onwijs zwaar als je wél begeleiding krijgt. To moest t maar uitzoeken en daarnaast heeft ze zelf 0 beslissingsbevoegdheid.
vrijdag 15 mei 2020 om 09:43
Vraag me oprecht af of je alles gelezen hebt. Hoe zwaar deze tijd voor to was en hoe slecht de begeleiding. Daarnaast laat ze weten nu in te zien dat t helemaal niet gaat om die reiskosten maar om het verdriet om alles wat er (niet) gebeurd is. Soms kom je daar gaandeweg pas achter, zoals to. Een hart onder de riem helpt dan meer dan een trap na.
vrijdag 15 mei 2020 om 09:48
Maar jij hebt het over crisispleegzorg en is niet te vergelijken met langdurige pleegzorg.Maduixa schreef: ↑15-05-2020 09:07Misschien ben ik mosterd, maar ik vind het niet zo gek dat TO teleurgesteld is of zelfs enigszins in shock over hoe dit gelopen is. Mijn ouders hebben vroeger jaren en jaren pleegkinderen gehad, altijd korte termijn opvang. Ik denk dat ik wel 12 pleegbroers- en zussen langs heb zien komen, van 1 week, tot anderhalf jaar in huis. Zo iets extreems als dit verhaal, hebben wij nog nooit meegemaakt. Ik wil ook heel graag ooit aan pleegzorg doen, maar zou dit nooit en te nimmer verwachten. Hier kun je je ook niet op voorbereiden volgens mij. Dus ik zou dan ook 'met het verkeerde idee' er aan beginnen.
Ik heb zelf een vriendinnetje gehad op school die een paar weken in een crisispleeggezin heeft gezeten bij ons in de buurt. Kinderen komen daar over het algemeen tot rust tot ze naar een andere plek gaan en laten in die paar weken zichzelf nog niet echt zien. Wanneer een kindje in langdure pleegzorg komt dan is het besef dat ze echt niet meer naar huis terug kunnen. Begint de verwerking en behandeling van de dingen die ze hebben meegemaakt en dan komen meestal de problemen. Daar hoort een goede begeleiding bij.
Ik vind het heel bizar dat TO niet begeleidt werd door een pleegzorgorganisatie. Soms zit dit bij een voogdijinstelling onder hetzelfde dak maar zou een andere medewerker moeten zijn. Een pleegzorgorganisatie screent pleegouders, bereidt ze voor op de problemen waar je tegenaan kan lopen en is er voor vragen. Dit lijkt bij TO niet het geval. Een kindje waarbij een voogdijmaatregel is uitgesproken heeft een hoop meegemaakt. Ouders uit de ouderlijke macht zetten is wel het laatste middel wat wordt aangegrepen.
vrijdag 15 mei 2020 om 10:33
Bedankt allemaal voor alle eerlijke, lieve en niet-lieve reacties! Dat heeft me geholpen om de zaken voor mezelf helderder te krijgen en daar is dit forum voor bedoeld denk ik
Ik heb de voogd een berichtje gestuurd dat we het hier verder bij laten. Ik heb ook benoemd dat ik het geld en hoe wij deze periode beleefd hebben beter niet aan elkaar had kunnen koppelen.
Hiermee is nu blijkbaar de kous af..
Nogmaals, bedankt dat jullie een klankbord zijn geweest!
Ik heb de voogd een berichtje gestuurd dat we het hier verder bij laten. Ik heb ook benoemd dat ik het geld en hoe wij deze periode beleefd hebben beter niet aan elkaar had kunnen koppelen.
Hiermee is nu blijkbaar de kous af..
Nogmaals, bedankt dat jullie een klankbord zijn geweest!
vrijdag 15 mei 2020 om 10:36
Dankjewel, erg lief!Konijnmetbril schreef: ↑15-05-2020 08:53Dit bedoelde ik al met mijn eerste post. Het gaat je om (het gebrek aan) erkenning en niet om het geld.
Ik heb ongelooflijk veel bewondering voor pleegouders. Een vriendin van mij is pleegouder en dat is nog een 'makkelijk kind', maar als ik zie waar zij tegenaanloop.
Je kunt als pleegouder nooit genoeg geven, de situatie van het pleegkind blijft schrijnend. Niettemin is wat je wel doet van onschatbare waarde.
vrijdag 15 mei 2020 om 10:41
Jazeker heb ik alles gelezen.apiejapie schreef: ↑15-05-2020 09:43Vraag me oprecht af of je alles gelezen hebt. Hoe zwaar deze tijd voor to was en hoe slecht de begeleiding. Daarnaast laat ze weten nu in te zien dat t helemaal niet gaat om die reiskosten maar om het verdriet om alles wat er (niet) gebeurd is. Soms kom je daar gaandeweg pas achter, zoals to. Een hart onder de riem helpt dan meer dan een trap na.
'I don't need an inspirational quote. I Just need coffee.
vrijdag 15 mei 2020 om 10:51
Ik hoop dat jullie nu als gezin toekomen aan verwerken wat er gebeurd is. Sterkte daarmee. En mocht je willen: je bent van harte welkom in de pleegouder-groep op FacebookMevrouwdeoptimist schreef: ↑15-05-2020 10:33Bedankt allemaal voor alle eerlijke, lieve en niet-lieve reacties! Dat heeft me geholpen om de zaken voor mezelf helderder te krijgen en daar is dit forum voor bedoeld denk ik
Ik heb de voogd een berichtje gestuurd dat we het hier verder bij laten. Ik heb ook benoemd dat ik het geld en hoe wij deze periode beleefd hebben beter niet aan elkaar had kunnen koppelen.
Hiermee is nu blijkbaar de kous af..
Nogmaals, bedankt dat jullie een klankbord zijn geweest!
vrijdag 15 mei 2020 om 10:55
Tess1981 schreef: ↑15-05-2020 09:48Maar jij hebt het over crisispleegzorg en is niet te vergelijken met langdurige pleegzorg.
Ik heb zelf een vriendinnetje gehad op school die een paar weken in een crisispleeggezin heeft gezeten bij ons in de buurt. Kinderen komen daar over het algemeen tot rust tot ze naar een andere plek gaan en laten in die paar weken zichzelf nog niet echt zien. Wanneer een kindje in langdure pleegzorg komt dan is het besef dat ze echt niet meer naar huis terug kunnen. Begint de verwerking en behandeling van de dingen die ze hebben meegemaakt en dan komen meestal de problemen. Daar hoort een goede begeleiding bij.
Ik vind het heel bizar dat TO niet begeleidt werd door een pleegzorgorganisatie. Soms zit dit bij een voogdijinstelling onder hetzelfde dak maar zou een andere medewerker moeten zijn. Een pleegzorgorganisatie screent pleegouders, bereidt ze voor op de problemen waar je tegenaan kan lopen en is er voor vragen. Dit lijkt bij TO niet het geval. Een kindje waarbij een voogdijmaatregel is uitgesproken heeft een hoop meegemaakt. Ouders uit de ouderlijke macht zetten is wel het laatste middel wat wordt aangegrepen.
Ik kan het niet meer met je eens zijn! Het ging er mij om dat iemand (ik weet niet meer of jij dat was) zei dat TO er met een verkeerd idee aan begonnen is, en dat kwam nogal verwijtend naar haar toe over. Daar was ik het niet mee eens, in ieder geval niet als iets wat haar aan te rekenen zou zijn op dit moment, in deze situatie.
Ook crisisopvang kan trouwens helemaal verkeerd gaan natuurlijk, ik denk daar voor wat betreft verwachtingen en intensiteit, helemaal geen verschil in zit.
