Geld & Recht
alle pijlers
Uitkering aanvragen ivm scheiding.. wat kan/mag wel en niet
donderdag 23 april 2020 om 21:33
Tja..daar zit ik dan..
Man heeft besloten zijn eigen plan te trekken en wil bij me weg.
Daar ga ik nog een topic over maken bij relaties.
Ik zal een bijstandsuitkering moeten aanvragen, want geen werk.
Uiteraard ben ik al aan het solliciteren.
We komen vanuit het buitenland alwaar wij een paar jaar gewoond hebben, maar zijn altijd ingeschreven gebleven in NL, want wintermaanden zijn we in NL.
Ons huis hadden we vorig jaar verkocht, met de bedoeling een ander huis elders in het land weer te kopen.
Weinig overwaarde aan ons huis overgehouden.
In maart zijn we terug gekomen, en nog geen huis.
We verblijven in een klein chaletje van vrienden.
De situatie is onhoudbaar, en ik ben vertrokken naar mijn ouders.
Dus..op kamers bij mijn ouders, hoe diep kan ik zinken, zo voelt dat.
De vraag is..hoe zit het met het krijgen van een uitkering?
Ik begrijp dat je die pas krijgt nadat de scheiding erdoor is.
Maar hoe zit het als je tijdelijk bij iemand(mijn ouders) in huis zit?
De kans op een woning is voorlopig nihil.
Ik heb zoveel vragen, maar mijn hoofd loopt om.
Dat komt gaandeweg in dit topic wel.
Man heeft besloten zijn eigen plan te trekken en wil bij me weg.
Daar ga ik nog een topic over maken bij relaties.
Ik zal een bijstandsuitkering moeten aanvragen, want geen werk.
Uiteraard ben ik al aan het solliciteren.
We komen vanuit het buitenland alwaar wij een paar jaar gewoond hebben, maar zijn altijd ingeschreven gebleven in NL, want wintermaanden zijn we in NL.
Ons huis hadden we vorig jaar verkocht, met de bedoeling een ander huis elders in het land weer te kopen.
Weinig overwaarde aan ons huis overgehouden.
In maart zijn we terug gekomen, en nog geen huis.
We verblijven in een klein chaletje van vrienden.
De situatie is onhoudbaar, en ik ben vertrokken naar mijn ouders.
Dus..op kamers bij mijn ouders, hoe diep kan ik zinken, zo voelt dat.
De vraag is..hoe zit het met het krijgen van een uitkering?
Ik begrijp dat je die pas krijgt nadat de scheiding erdoor is.
Maar hoe zit het als je tijdelijk bij iemand(mijn ouders) in huis zit?
De kans op een woning is voorlopig nihil.
Ik heb zoveel vragen, maar mijn hoofd loopt om.
Dat komt gaandeweg in dit topic wel.
maandag 27 april 2020 om 09:32
Goh..toen ik dit las begon ik spontaan te huilen, en ik huil nooit, deed ik dat maar eens, maar dit raakte mij.juf_deetje schreef: ↑26-04-2020 10:37Heel herkenbaar. Die afspraken hadden wij ook toen we naar het buitenland vertrokken. Hij de carrière, ik zorgde voor de kinderen en het huis. Ik heb hem al die jaren gesteund zodat hij 12 uur per dag kon werken. Want dat moest volgens hem, dat werd van hem verwacht.
Terug in Nederland wilde hij al snel scheiden en verweet hij mij van alles: ik had geen ambitie, teerde op zijn zak, weigerde werk te zoeken. Ik was eind 30 en geen enkele werkervaring......Gelukkig betaalde hij wel alimentatie en hadden we overwaarde op het huis. Ik had een goede advocaat die me geholpen heeft een eerlijke verdeling te krijgen.
Ik heb toen heel zuinig geleefd, een baan onder mijn niveau gevonden, een studie ernaast gedaan. Het was heel zwaar, werken, studeren en mijn puberende kinderen opvoeden. Maar binnen een paar jaar was ik onafhankelijk van de alimentatie met een prima baan. Ik ben er veel sterker uitgekomen.
Idd, hij de carrière, ik de rest, en nu lijkt het alsof dat te verwaarlozen is.
Altijd ben ik met hem meegegaan in de dingen die hij deed, alle vrijheid, hij kon gaan en staan waar en wat hij mar wilde.
En idd, nu heb ik geen ambitie's teer op zijn geld, kan best werk zoeken(zodra we naar NL zouden gaan, begonnen met solliciteren)
En weet je..ik heb dit zelf laten gebeuren, ik heb laten gebeuren dat ik mijzelf altijd opzij heb gezet, En nu vraag ik mij af waarom?
Gemak? Veilig?
Goed van je dat je dit hebt bereikt, en idd je komt hier sterker uit, ik weet het, maar ik vind het heel moeilijk om stappen te ondernemen, waarvan ik weet dat te moeten doen.
Misschien dat ik bang en onzeker ben dat het mij niet gaat lukken, en dat ik best een sterke vrouw ben, maar nu even niet.
maandag 27 april 2020 om 09:34
Ik weet zeker dat het je wel gaat lukken, en weet je hoe sterk jij je dan gaat voelen? Je gaat echt beter uit deze scheiding komen als je wel stappen onderneemt, je gaat geestelijk nog meer groeien.
maandag 27 april 2020 om 11:21
nadanni schreef: ↑27-04-2020 09:32Goh..toen ik dit las begon ik spontaan te huilen, en ik huil nooit, deed ik dat maar eens, maar dit raakte mij.
Idd, hij de carrière, ik de rest, en nu lijkt het alsof dat te verwaarlozen is.
Altijd ben ik met hem meegegaan in de dingen die hij deed, alle vrijheid, hij kon gaan en staan waar en wat hij mar wilde.
En idd, nu heb ik geen ambitie's teer op zijn geld, kan best werk zoeken(zodra we naar NL zouden gaan, begonnen met solliciteren)
En weet je..ik heb dit zelf laten gebeuren, ik heb laten gebeuren dat ik mijzelf altijd opzij heb gezet, En nu vraag ik mij af waarom?
Gemak? Veilig?
Goed van je dat je dit hebt bereikt, en idd je komt hier sterker uit, ik weet het, maar ik vind het heel moeilijk om stappen te ondernemen, waarvan ik weet dat te moeten doen.
Misschien dat ik bang en onzeker ben dat het mij niet gaat lukken, en dat ik best een sterke vrouw ben, maar nu even niet.
Zo herkenbaar dit. Toen mijn ex me op straat zette, moest hij ook iedereen vertellen hoe hij al die jaren voor mij zorgde, want zijn koophuis waar we woonden. Dat ik al die jaren ook fulltime werkte en zijn schulden afbetaalde, zijn hobbies financierde en hem duizenden euro's geleend heb om een eigen zaak op te zetten vergat hij voor het gemak....
Nu, 4 jaar later, woon ik samen met een man die me op handen draagt
, heb ik een hele leuke vaste baan en ik heb meer vrienden overgehouden dan ik toen dacht te hebben.
Hou de wet van drie in ere, driemaal zullen je daden wederkeren. Leer de wet en leer ook goed, dat wat je zaait je ook oogsten moet!
Disclaimer: alles wat ik schrijf is mijn mening, ongeacht de overeenkomsten met waarheid....
Disclaimer: alles wat ik schrijf is mijn mening, ongeacht de overeenkomsten met waarheid....
maandag 27 april 2020 om 13:27
Je weet dus niet wat er op die zakelijke rekening staat, waarvan de helft ook van jou is. Ik neem aan dat er voor de corona-crisis wel vermogen opgebouwd is en dat hij dat nu weg wil sluizen. Het lijkt mij stug dat hij al die jaren niets verdiend heeft met zijn bedrijf. Hierbij moet je toch echt je advocaat inschakelen.nadanni schreef: ↑27-04-2020 09:26Er zit geen vermogen in het bedrijf, dat ligt nu stil ivm corona.
Hij heeft inmiddels eendere job, wellicht tijdelijk, dat is nog niet duidelijk.
Ik ben erachter gekomen dat hij een andere zakelijke rekening heeft geopend en daar alles op laat storten, ik kan daar dus niet bij.
Dat vermoeden had ik al een tijdje.
Ik vond het al zo vreemd dat er niks meer bij kwam, onder het mom het wordt nog gestort door opdrachtgevers.
Ik elke dag kijken, en er gebeurde niks.
Er waren nota's die betaald moesten worden, dus achterstand..ik had online het eea besteld, die mij nu op de huid zitten.
Dus ik moet hem om geld vragen om die aankopen te betalen, en dat voelt echt waardeloos.
Nu probeer ik dat mooi te verpakken, anders gebeurd er niks, dit kan toch niet?
Hij heeft dit gedaan om zakelijke redenen waar hij zeker een punt mee heeft.
Maar dat hij niet overlegd in deze, neem ik hem ten zeerste kwalijk.
Ik zal proberen vandaag een topic te openen bij relaties, maar weet niet of ik dat wel moet doen.
Ik twijfel nog, anderzijds wel fijn om van mij af te "schrijven".
maandag 27 april 2020 om 14:18
Ik weet het, het gaat ook niet meteen. Je zult het tijd moeten gevennadanni schreef: ↑27-04-2020 09:32Goh..toen ik dit las begon ik spontaan te huilen, en ik huil nooit, deed ik dat maar eens, maar dit raakte mij.
Idd, hij de carrière, ik de rest, en nu lijkt het alsof dat te verwaarlozen is.
Altijd ben ik met hem meegegaan in de dingen die hij deed, alle vrijheid, hij kon gaan en staan waar en wat hij mar wilde.
En idd, nu heb ik geen ambitie's teer op zijn geld, kan best werk zoeken(zodra we naar NL zouden gaan, begonnen met solliciteren)
En weet je..ik heb dit zelf laten gebeuren, ik heb laten gebeuren dat ik mijzelf altijd opzij heb gezet, En nu vraag ik mij af waarom?
Gemak? Veilig?
Goed van je dat je dit hebt bereikt, en idd je komt hier sterker uit, ik weet het, maar ik vind het heel moeilijk om stappen te ondernemen, waarvan ik weet dat te moeten doen.
Misschien dat ik bang en onzeker ben dat het mij niet gaat lukken, en dat ik best een sterke vrouw ben, maar nu even niet.
Ik wilde je niet aan het huilen brengen, maar dat deed ik zelf ook bijna na het lezen van jouw bericht. Het is zó herkenbaar. Ik snap mezelf ook niet achteraf, toen we elkaar leerden kennen studeerden we allebei. Ik was net zo ontwikkeld als hij, maar toch cijferde ik mezelf weg, werd ontzettend afhankelijk. Waarom, ik weet het niet. Ik zou het nu nooit meer zo doen, maar ik heb dan ook een hele andere man nu gevonden. En ik ben heel anders dan toen.
Maar goed, daar heb je niets aan. Dus neem de tips aan die hier gegeven zijn: zoek een goede advocaat. Die van mij lachte mij ex in zijn gezicht uit toen hij met zijn ideeën over een verdeling kwam. En ze zorgde voor voldoende alimentatie, een goede bezoekregeling en een juiste verdeling van geld en spullen.
Voordat ik weer op eigen benen stond ging er echt een hele tijd overheen. Ik had een psychiater nodig om mezelf weer op de been te krijgen.
Maar ook jij gaat er komen hoor, geef het tijd, praat erover. Neem niet te snel beslissingen en denk na over wat je ex je (niet) aanbiedt.
Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid
maandag 27 april 2020 om 17:36
We hebben geen vermogen opgebouwd met het werken in het buitenland.
Daar liggen de lonen vele malen lager.
Het was bijna bedelen om je geld binnen te krijgen.
1 vd redenen dat hier ook geen toekomst in zit.
We hebben geïnvesteerd met het wonen daar, en daar zijn onze spaarcenten grotendeels aan op gegaan, ja niet handig.
Ik denk dat hij geen opening van zaken gaat geven betreft de andere rekening.
En zeker ga ik achter een avocaat/jurist aan.
Ben me overal al aan het inlezen, en wil een plan voor mijzelf gaan opstellen.
Mij zo afhankelijk opstellen moet ik nu bezuren.
Nu kan ik als excuus gebruiken dat we naar het buitenland gingen zodat hij voor zijn carrière kon gaan, gezien ik.
Waarom heb ik dat laten gebeuren vraag ik mij telkens af.
Miss krijg ik daar nog antwoord op door dat zelf uit te vinden.
Ik weet dat ik hier sterker uit zal komen, alleen is dat overzicht voor mijn gevoel nog heel ver weg.
Ik zal dat aan moeten gaan, maar het liefst hard weg willen lopen.
Daar liggen de lonen vele malen lager.
Het was bijna bedelen om je geld binnen te krijgen.
1 vd redenen dat hier ook geen toekomst in zit.
We hebben geïnvesteerd met het wonen daar, en daar zijn onze spaarcenten grotendeels aan op gegaan, ja niet handig.
Ik denk dat hij geen opening van zaken gaat geven betreft de andere rekening.
En zeker ga ik achter een avocaat/jurist aan.
Ben me overal al aan het inlezen, en wil een plan voor mijzelf gaan opstellen.
Mij zo afhankelijk opstellen moet ik nu bezuren.
Nu kan ik als excuus gebruiken dat we naar het buitenland gingen zodat hij voor zijn carrière kon gaan, gezien ik.
Waarom heb ik dat laten gebeuren vraag ik mij telkens af.
Miss krijg ik daar nog antwoord op door dat zelf uit te vinden.
Ik weet dat ik hier sterker uit zal komen, alleen is dat overzicht voor mijn gevoel nog heel ver weg.
Ik zal dat aan moeten gaan, maar het liefst hard weg willen lopen.
maandag 27 april 2020 om 17:43
Veel sterkte, maar het komt uiteindelijk allemaal weer goed. Daar heb je nu misschien niet veel aan, maar jezelf verwijten maken is ook niet nodig. Je begint aan zo'n avontuur in het buitenland met iemand van wie je denkt dat je hem goed kent. Dat het nu zo eindigt, had je zelf ook nooit kunnen bedenken. Bespreek het morgen met je advocaat en deze zal weten wat je volgende stappen zijn. Daar heb je echt iemand met juridische kennis voor nodig. Ondertussen op zoek gaan naar een baan en bij de gemeente langsgaan over wat je mogelijkheden zijn.nadanni schreef: ↑27-04-2020 17:36We hebben geen vermogen opgebouwd met het werken in het buitenland.
Daar liggen de lonen vele malen lager.
Het was bijna bedelen om je geld binnen te krijgen.
1 vd redenen dat hier ook geen toekomst in zit.
We hebben geïnvesteerd met het wonen daar, en daar zijn onze spaarcenten grotendeels aan op gegaan, ja niet handig.
Ik denk dat hij geen opening van zaken gaat geven betreft de andere rekening.
En zeker ga ik achter een avocaat/jurist aan.
Ben me overal al aan het inlezen, en wil een plan voor mijzelf gaan opstellen.
Mij zo afhankelijk opstellen moet ik nu bezuren.
Nu kan ik als excuus gebruiken dat we naar het buitenland gingen zodat hij voor zijn carrière kon gaan, gezien ik.
Waarom heb ik dat laten gebeuren vraag ik mij telkens af.
Miss krijg ik daar nog antwoord op door dat zelf uit te vinden.
Ik weet dat ik hier sterker uit zal komen, alleen is dat overzicht voor mijn gevoel nog heel ver weg.
Ik zal dat aan moeten gaan, maar het liefst hard weg willen lopen.
maandag 27 april 2020 om 18:14
Omdat je hem vertrouwde en jullie op elkáár konden bouwen. Neem dat jezelf niet kwalijk, er is geen andere manier om gezond in een relatie te staan. Met de kennis van nu had je het anders gedaan, maar daar heb je nu niks aan.nadanni schreef: ↑27-04-2020 17:36
Mij zo afhankelijk opstellen moet ik nu bezuren.
Nu kan ik als excuus gebruiken dat we naar het buitenland gingen zodat hij voor zijn carrière kon gaan, gezien ik.
Waarom heb ik dat laten gebeuren vraag ik mij telkens af.
Miss krijg ik daar nog antwoord op door dat zelf uit te vinden.
Ik ken het gevoel.Ik weet dat ik hier sterker uit zal komen, alleen is dat overzicht voor mijn gevoel nog heel ver weg.
Ik zal dat aan moeten gaan, maar het liefst hard weg willen lopen.
Je kan het en je wordt er supersterk van. Stapje voor stapje.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
dinsdag 28 april 2020 om 08:12
De 1e stap is gezet, contact gezocht met een advocaat.
En dat voelt eng.
Man vroeg of ik bij hem wilde komen, dat heb ik gedaan.
Ik wilde ook in gesprek met hem.
Maar liep uit op verwijten van zijn kant, waardoor de gemoederen hoog op liepen.
Hij wil ineens evt wel verder met mij, maar dat ik om geld vraag als ik iets nodig heb, bijv een jas????
Dus ik moet bedelen om "zijn" geld wanneer ik iets nodig heb?
Dat je met grote aankopen overlegd snap ik, maar niet om een jas, tenzij die 500 kost.
En hij WIL dat ik een baan zoek.
Maar dat was al de bedoeling en ben ik mee bezig, maar de manier waarop dit gaat is echt niet oke.
Dus het gesprek met de advocaat gaat sowieso door, want ik heb hier weinig vertrouwen in.
En dat voelt eng.
Man vroeg of ik bij hem wilde komen, dat heb ik gedaan.
Ik wilde ook in gesprek met hem.
Maar liep uit op verwijten van zijn kant, waardoor de gemoederen hoog op liepen.
Hij wil ineens evt wel verder met mij, maar dat ik om geld vraag als ik iets nodig heb, bijv een jas????
Dus ik moet bedelen om "zijn" geld wanneer ik iets nodig heb?
Dat je met grote aankopen overlegd snap ik, maar niet om een jas, tenzij die 500 kost.
En hij WIL dat ik een baan zoek.
Maar dat was al de bedoeling en ben ik mee bezig, maar de manier waarop dit gaat is echt niet oke.
Dus het gesprek met de advocaat gaat sowieso door, want ik heb hier weinig vertrouwen in.
dinsdag 28 april 2020 om 17:43
Tuurlijk, en dat snap ik ook heel goed. Je zit in een emotionele tijd en dan is het fijn dat mensen naar je luisteren en met advies komen. Over specifieke juridische zaken zou ik wel echt een professional inschakelen. De meeste advocaten hebben uiteraard ook oog voor de emotionele kant van de zaak, maar kunnen je wel aan de hand door het juridische moeras leiden. En de Participatiewet (plus eventuele beleidsregels, richtlijnen en andere specifieke regels die alleen voor jouw gemeente gelden) is een modderpoelnadanni schreef: ↑26-04-2020 08:40Dank je wel, ik ga hier wat mee doen.
Goede informatie.
Ik begrijp ook zeker wel dat op een forum niet alles omvattend is, maar er zijn altijd tips/adviezen etc.
Grotendeels zal ik zelf op onderzoek moeten gaan, maar ik heb nu wel richtlijnen.
Dus dank iedereen hier.
...Ik wens je heel veel sterkte en succes.
dinsdag 28 april 2020 om 20:41
Misschien is dit al als optie gekomen: Als jij alleen de wintermaanden in Nederland bent, en de rest van het jaar in het buitenland. Is het dan niet veel logischer dat je niet hier maar dáár een uitkering aanvraagt? Op dit moment is Nederland alleen je vakantieadres en vangnet, dat kan ook niet helemaal kloppen.
dinsdag 28 april 2020 om 21:00
Je schrijft dat je kinderen volwassen zijn en in NL wonen. Wat heb jij toen je kinderen ouder werden gedaan? Alleen in jullie bedrijf gewerkt? Hebben we het over een horecabedrijf in het buitenland? Je bent getrouwd in gemeenschap in goederen schrijf je. Waar heb je ooit je handtekening onder gezet? Huur van een pand of woning? Is er niks waarmee je kunt bewijzen wat je allemaal gedaan hebt daar? Berekenend van hem dat hij nu pas gaat scheiden, de voorwaarden zijn per 1 januari 2020 qua partneralimentatie gewijzigd. Maar pak qua werk nu alles aan wat je kan pakken, je moet zo snel mogelijk financieel onafhankelijk worden. Zorg dat je kopieën van belangrijke documenten hebt. En inzage van rekeningen. Zowel jij als hij hebben recht/plicht op/tot 10(!) jaar onderhoudsplicht. Dus het kan ook zo zijn dat als jij een inkomen hebt, jij hem partneralimentatie moet betalen.nadanni schreef: ↑27-04-2020 09:32Idd, hij de carrière, ik de rest, en nu lijkt het alsof dat te verwaarlozen is.
Altijd ben ik met hem meegegaan in de dingen die hij deed, alle vrijheid, hij kon gaan en staan waar en wat hij mar wilde.
En idd, nu heb ik geen ambitie's teer op zijn geld, kan best werk zoeken(zodra we naar NL zouden gaan, begonnen met solliciteren)
En weet je..ik heb dit zelf laten gebeuren, ik heb laten gebeuren dat ik mijzelf altijd opzij heb gezet, En nu vraag ik mij af waarom?
Gemak? Veilig?
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
woensdag 29 april 2020 om 09:58
Ja ik heb mijn man bijgestaan in zijn werk, en nee geen horeca.SweetFirefly schreef: ↑28-04-2020 21:00Je schrijft dat je kinderen volwassen zijn en in NL wonen. Wat heb jij toen je kinderen ouder werden gedaan? Alleen in jullie bedrijf gewerkt? Hebben we het over een horecabedrijf in het buitenland? Je bent getrouwd in gemeenschap in goederen schrijf je. Waar heb je ooit je handtekening onder gezet? Huur van een pand of woning? Is er niks waarmee je kunt bewijzen wat je allemaal gedaan hebt daar? Berekenend van hem dat hij nu pas gaat scheiden, de voorwaarden zijn per 1 januari 2020 qua partneralimentatie gewijzigd. Maar pak qua werk nu alles aan wat je kan pakken, je moet zo snel mogelijk financieel onafhankelijk worden. Zorg dat je kopieën van belangrijke documenten hebt. En inzage van rekeningen. Zowel jij als hij hebben recht/plicht op/tot 10(!) jaar onderhoudsplicht. Dus het kan ook zo zijn dat als jij een inkomen hebt, jij hem partneralimentatie moet betalen.
Ik laat hier even niets over los wat hij doet.
Geen handtekening waar dan ook ondergezet.
We hebben geen pand meer voor werk, omdat hij op lokatie werkt.
Inmiddels probeer ik kopieen te bemachtigen en kan ik alleen in de gezamenlijke rekening, waar tot op heden niks op staat.
Solliciteren doe ik elke dag.
woensdag 29 april 2020 om 10:00
Nee in het buitenland kan ik geen uitkering aanvragen, daar staan wij niet ingeschreven.Meprim schreef: ↑28-04-2020 20:41Misschien is dit al als optie gekomen: Als jij alleen de wintermaanden in Nederland bent, en de rest van het jaar in het buitenland. Is het dan niet veel logischer dat je niet hier maar dáár een uitkering aanvraagt? Op dit moment is Nederland alleen je vakantieadres en vangnet, dat kan ook niet helemaal kloppen.
Daarnaast woonden of verbleven wij deels in het buitenland.. dat is beter omschreven.
Nederland is niet ons vakantie adres..en blijft onze basis, want ook hier genereert man zijn werk, en gaat dus op en neer.
We staan ook in NL ingeschreven, en niet in het buitenland.
Man is zzp'r en freelancer.
woensdag 29 april 2020 om 10:19
Ik heb hier afgelopen weken al een paar keer een man voorbij zien komen die zei: ik wil het wel weer samen proberen, als jij maar verandert en zus-en-zo doet. dat is natuurlijk gewoon een hele goedkope manier om een scheiding op jouw bordje te kunnen schuiven, want hé, hij wilde nog wel, maar jij niet meer. Dat is uiteraard onzin, want die ‘voorwaarden’ hebben niks in een relatie te zoeken. Hij wil nog wel als jij elke aankoop met hem overlegd?? Eh, sorry? De enige reden die daarvoor nog een beetje valide zou zijn, is als jullie problemen voortkomen uit een shop verslaving van jou, en daardoor financiële problemen. Onder alle andere omstandigheden is dat toch niet de manier om een relatie te hebben? Dat is een manier om volledige controle over jou te krijgen. Ik kan me niet voorstellen dat je dat wilt, zeker aangezien je nu weet hoe betrouwbaar hij blijkt te zijn.
woensdag 29 april 2020 om 10:31
nadanni schreef: ↑27-04-2020 17:36Mij zo afhankelijk opstellen moet ik nu bezuren.
Nu kan ik als excuus gebruiken dat we naar het buitenland gingen zodat hij voor zijn carrière kon gaan, gezien ik.
Waarom heb ik dat laten gebeuren vraag ik mij telkens af.
Miss krijg ik daar nog antwoord op door dat zelf uit te vinden.
Hij heeft zich net zo goed afhankelijk opgesteld. Jij hebt zíjn kinderen opgevoed en grootgebracht. Jij hebt al zíjn gezinstaken op je genomen, zodat hij kon doen wat hij graag wilde doen. Hij was in het kunnen uitvoeren van zijn wensen compleet van jou afhankelijk. Zelf had hij immers nooit èn dat werk kunnen doen èn zijn deel van zijn gezinstaken op zich kunnen nemen.
Het nadeel is nu dat de kinderen groot zijn en al het werk, alle tijd en alle energie die jij in ze gestoken hebt, niet alleen niet meer zichtbaar zijn, maar ook niets tastbaars hebben nagelaten, anders dan een paar zelfstandige mensen. En dat die zelfstandige mensen zo geworden zijn door jóu, niet door je man die twaalf uur per dag afwezig was, is makkelijk te vergeten. Pas op dat je dat niet doet: jij was niet alleen compleet afhankelijk, hij was dat net zo goed. Je hebt niets laten gebeuren, jullie hebben samen deze verdeling gemaakt, die weliswaar niet evenwichtig was, maar wèl eerlijk in wederzijdse afhankelijkheid. Laat je niet aanpraten dat je van hem hebt geprofiteerd. Hij heeft net zo hard van jou geprofiteerd.
woensdag 29 april 2020 om 10:39
Potver daar ging m'n theehavermout1 schreef: ↑29-04-2020 10:09In dit geval is zijn ‘niet willen’ toch echt apenbillen! Hij is het gewoon verplicht, wettelijk en moreel.
Wat een lul van een man TO. Je bent niet de enige die dit overkomt. Voel je niet waardeloos, hij gedraagt zich waardeloos! Jij hebt hem je leven lang vertrouwd, ondersteund, en voor de kinderen gezorgd. Als hij daar TOEN een probleem mee had, had hij dat TOEN moeten zeggen. Nu ben je chronisch ziek en je deed al je best een baan te zoeken, dat wil je ook gewoon schrijf je, dus hij speelt dit heel gemeen. Wat nou op zijn zak teren? Dat is geld dat hij kan en kon verdienen omdat jij het thuis draaiende houdt. Tenzij je geld over de balk smijt aan nutteloze dingen snap ik niet wat hij te zeiken heeft.
Goed dat je een advocaat gaat benaderen. Laat je helpen TO, zoek alles rustig uit. Bel ondertussen met gemeente, UWV (ben je gekeurd? Aangezien je chronisch ziek bent heb je misschien wel recht op een gedeeltelijke ziekte uitkering zoals WIA?) en andere instanties om te kijken waar je eventueel recht op hebt in deze situatie. Schrijf je in voor sociale huur van de gemeente van je kinderen, zodat -mocht het bedrijf e.d. geen vermogen hebben- je in ieder geval op den duur bij hen in de buurt kunt gaan wonen.
Ik las dat je man nu opeens een handreiking deed: je kan blijven als je zijn geld niet uitgeeft, alles overlegt en een baan zoekt. Uiteraard moet je zelf beslissen of je een relatie op deze termen een prettige relatie vindt. Ik denk er het mijne van. Je gaf eerder aan al langer relatieproblemen te hebben, en deze streek van hem zal er ook wel flink inhakken. Ik zou kiezen voor alleen verder gaan in dat opzicht, hij schat jou niet op waarde en maakt jou ondergeschikt aan hem. En dat en je niet! Kom op voor jezelf!
Toevoeging:
Heeft 1 van je kinderen zelf al kinderen? Je zou dan kunnen overwegen in overleg met hen bij hen in te trekken en de zorg voor je kleinkinderen tijdelijk te doen als zij werken. Dat scheelt in kinderopvang voor hen, en jij kan bij hen leven. Zo deed een vriendin van mij dit toen haar moeder op straat geflikkerd werd door haar vader, die ook echt op inhumane wijze haar de deur gewezen had van de ene dag op de andere. Haar moeder kon bij haar op een kamertje en voor de kids zorgen terwijl zij en haar man werkte. Inmiddels heeft haar moeder een eigen huisje in dezelfde regio en heeft ook werk gevonden en doet een opleiding. Zij was ook in de 50 toentertijd, gedeeltelijk afgekeurd, en is er 1000x sterker uitgekomen.
woensdag 29 april 2020 om 15:29
Hij zegt dat ik hem wil veranderen.nausicaa schreef: ↑29-04-2020 10:19Ik heb hier afgelopen weken al een paar keer een man voorbij zien komen die zei: ik wil het wel weer samen proberen, als jij maar verandert en zus-en-zo doet. dat is natuurlijk gewoon een hele goedkope manier om een scheiding op jouw bordje te kunnen schuiven, want hé, hij wilde nog wel, maar jij niet meer. Dat is uiteraard onzin, want die ‘voorwaarden’ hebben niks in een relatie te zoeken. Hij wil nog wel als jij elke aankoop met hem overlegd?? Eh, sorry? De enige reden die daarvoor nog een beetje valide zou zijn, is als jullie problemen voortkomen uit een shop verslaving van jou, en daardoor financiële problemen. Onder alle andere omstandigheden is dat toch niet de manier om een relatie te hebben? Dat is een manier om volledige controle over jou te krijgen. Ik kan me niet voorstellen dat je dat wilt, zeker aangezien je nu weet hoe betrouwbaar hij blijkt te zijn.
Dat is natuurlijk niet zo, ik vraag om wat aanpassingen zodat we het leuk hebben en beter met elkaar om kunnen gaan.
Hij is extravert en ik introvert, dat botst nu heel erg..(ja tijd voor topic relaties, wat ik steeds uitstel)
Ik loop al jaren tegen dingen aan, en in de hoop dat het verbeterd, en laat ik het zelf versloffen, dat is ook niet goed natuurlijk.
Maar op een gegeven moment is het klaar.. en vroeg ik om wat ruimte voor mijzelf, en nu word ik afgestraft, want ik heb hem in de steek gelaten, wat niet zo is natuurlijk, dat was mijn intensieve niet.
Het was om erachter te komen waar ik nu sta in mijn huwelijk, mijn leven, wat wil ik nog etc..
Nee ik ben niet shop verslaafd, en hebben daardoor ook geen schulden.
Hij vindt ineens dat ik moet overleggen als er nota's etc betaald moet worden, want hij heeft geen overzicht meer.
Maar dat heeft hij in zijn hele leven nog nooit gehad, ik regelde de financiele zaken en betalingen, en ineens mag dat niet meer..shoot me..
Ik denk de laatste tijd heel veel na, en eigenlijk heeft hij altijd wel de controle willen hebben, en altijd onder het mom van een grap of zijn humor.
Derden zeggen dat ook tegen mij..controle..
woensdag 29 april 2020 om 15:33
Dank je wel..dat doet mij even goed..Pandax schreef: ↑29-04-2020 10:31Hij heeft zich net zo goed afhankelijk opgesteld. Jij hebt zíjn kinderen opgevoed en grootgebracht. Jij hebt al zíjn gezinstaken op je genomen, zodat hij kon doen wat hij graag wilde doen. Hij was in het kunnen uitvoeren van zijn wensen compleet van jou afhankelijk. Zelf had hij immers nooit èn dat werk kunnen doen èn zijn deel van zijn gezinstaken op zich kunnen nemen.
Het nadeel is nu dat de kinderen groot zijn en al het werk, alle tijd en alle energie die jij in ze gestoken hebt, niet alleen niet meer zichtbaar zijn, maar ook niets tastbaars hebben nagelaten, anders dan een paar zelfstandige mensen. En dat die zelfstandige mensen zo geworden zijn door jóu, niet door je man die twaalf uur per dag afwezig was, is makkelijk te vergeten. Pas op dat je dat niet doet: jij was niet alleen compleet afhankelijk, hij was dat net zo goed. Je hebt niets laten gebeuren, jullie hebben samen deze verdeling gemaakt, die weliswaar niet evenwichtig was, maar wèl eerlijk in wederzijdse afhankelijkheid. Laat je niet aanpraten dat je van hem hebt geprofiteerd. Hij heeft net zo hard van jou geprofiteerd.
Het zijn niet zijn kinderen trouwens.
Ik ben eerder getrouwd geweest, was ook een lange relatie, evenals deze.
Maar hij heeft ze wel "opgevoed" als zijnde zijn kinderen, en zij zijn ook altijd gek met hem geweest.
Maar dan nog was het onze beide keus om het op deze wijze te doen.
woensdag 29 april 2020 om 15:53
En jij bent nr zoveel die mij de ogen opent, het gekke is dat ik het ook wel weet, maar de stap knopen door te hakken gewoon moeilijk vindt.Violet-Nebula schreef: ↑29-04-2020 10:39Potver daar ging m'n thee
Wat een lul van een man TO. Je bent niet de enige die dit overkomt. Voel je niet waardeloos, hij gedraagt zich waardeloos! Jij hebt hem je leven lang vertrouwd, ondersteund, en voor de kinderen gezorgd. Als hij daar TOEN een probleem mee had, had hij dat TOEN moeten zeggen. Nu ben je chronisch ziek en je deed al je best een baan te zoeken, dat wil je ook gewoon schrijf je, dus hij speelt dit heel gemeen. Wat nou op zijn zak teren? Dat is geld dat hij kan en kon verdienen omdat jij het thuis draaiende houdt. Tenzij je geld over de balk smijt aan nutteloze dingen snap ik niet wat hij te zeiken heeft.
Goed dat je een advocaat gaat benaderen. Laat je helpen TO, zoek alles rustig uit. Bel ondertussen met gemeente, UWV (ben je gekeurd? Aangezien je chronisch ziek bent heb je misschien wel recht op een gedeeltelijke ziekte uitkering zoals WIA?) en andere instanties om te kijken waar je eventueel recht op hebt in deze situatie. Schrijf je in voor sociale huur van de gemeente van je kinderen, zodat -mocht het bedrijf e.d. geen vermogen hebben- je in ieder geval op den duur bij hen in de buurt kunt gaan wonen.
Ik las dat je man nu opeens een handreiking deed: je kan blijven als je zijn geld niet uitgeeft, alles overlegt en een baan zoekt. Uiteraard moet je zelf beslissen of je een relatie op deze termen een prettige relatie vindt. Ik denk er het mijne van. Je gaf eerder aan al langer relatieproblemen te hebben, en deze streek van hem zal er ook wel flink inhakken. Ik zou kiezen voor alleen verder gaan in dat opzicht, hij schat jou niet op waarde en maakt jou ondergeschikt aan hem. En dat en je niet! Kom op voor jezelf!
Toevoeging:
Heeft 1 van je kinderen zelf al kinderen? Je zou dan kunnen overwegen in overleg met hen bij hen in te trekken en de zorg voor je kleinkinderen tijdelijk te doen als zij werken. Dat scheelt in kinderopvang voor hen, en jij kan bij hen leven. Zo deed een vriendin van mij dit toen haar moeder op straat geflikkerd werd door haar vader, die ook echt op inhumane wijze haar de deur gewezen had van de ene dag op de andere. Haar moeder kon bij haar op een kamertje en voor de kids zorgen terwijl zij en haar man werkte. Inmiddels heeft haar moeder een eigen huisje in dezelfde regio en heeft ook werk gevonden en doet een opleiding. Zij was ook in de 50 toentertijd, gedeeltelijk afgekeurd, en is er 1000x sterker uitgekomen.
Ik heb 2 lange relaties in mijn leven gehad, met de vader van mijn kinderen, en deze relatie, en nu moet ik deze relatie ook aan de wilgen hangen wat ik helemaal niet wil.
Beseffende dat dit echt respectloos naar mij toe is.
Hij heeft destijds voor mij en mijn kinderen gekozen, zij zijn wijs met hem, en hij houdt van hen.
En nog houden ze van hem, maar ze vinden wel dat ik eens voor mijzelf moet kiezen.
Ja..dan krijg je adviezen van je kinderen.
Ik ben al chronisch ziek vanaf mijn jeugd, gaande weg zijn er allerlei klachten bij gekomen.
Het is een heel gevecht geweest met WIA, en Wajong, krijg geen van beide, pis net naast de pot.
Ben ooit eens gedeeltelijk arbeidsgehandicapt verklaard, maar na 5jr werd dat opgeheven, ik heb mijn dossier opgevraagd inmiddels.
En ja, ik wil zeker werken, denk ook dat dat goed voor mij is.
Inmiddels gevraagd hoe het zit betreft uitkering.
Ik kan bij geen van beide kinderen in huis, dit betreft dat 1 met starterslening zit, en de ander een huis huurt bij een partiiculier iemand die het weer aan haar verhuurd.
Zij mag 1 extra huurder erbij in hebben, en ze gaat binnenkort samenwonen.
Dus ik moet in mijn eigen woonplaats uitkering aanvragen, inschrijven in de plaats waar kind woont, en dan maar hopen dat ik na 8jr een huisje aangeboden krijg.
De wachttijden zijn bizar.
Ja man heeft een mooie handreiking gedaan.
Alles op zijn voorwaarde, hij praat alleen maar in de ik vorm, en wat hij wil.
We hebben idd al wat langer problemen, waarbij ik al 2x hulp in heb gezocht.
Vermoedens zijn dat hij adhd heeft, hij roept al 2jr dat hij zich laat testen, maar nog steeds niet gedaan.
Hoe het ook went of keert, er moet iets in zijn gedrag veranderen want ik trek het niet meer.
Lang verhaal.
Natuurlijk stop ik ook hand in eigen boezem, en heb getracht er anders mee om te gaan, maar als het eenzijdig is, dan is het dweilen met de kraan open.
Kijk, ik weet het wel allemaal, nu de rest nog.
Dank voor je input..
En sorry voor de thee:)
woensdag 29 april 2020 om 16:55
Juist omdat je al kinderen had uit een eerdere relatie en omdat je chronisch ziek bent snap ik niet dat je niet beter voor jezelf gezorgd hebt in financieel opzicht. Je kunt het nu niet meer op hem afschuiven; je was jarenlang overal bij en hebt het ook zelf laten gebeuren. Daar heb je nu van geleerd. Ook kun je het je kind niet aandoen om bij haar in te trekken nu ze samen gaat wonen, zij heeft recht op haar eigen leven. Je bent volwassen, je zult zelf je broek op moeten gaan houden, misschien in het begin met financiële hulp, dat is geen schande. Ga kijken voor eigen woonruimte, desnoods op kamers of een eigen chaletje. Of dan maar niet in de woonplaats van dochter maar ergens waar je sneller aan de beurt bent. Maak een overzicht met een tijdlijn voor je advocaat wat er gespeeld heeft, wat er aan bezit is/was etc. Zorg dat je weet wat er aan levensverzekeringen/polissen/lijfrente etc. loopt. Maar ook wat de schulden zijn, want daar ben jij nu nog steeds mede verantwoordelijk voor.nadanni schreef: ↑29-04-2020 15:53Ik ben al chronisch ziek vanaf mijn jeugd, gaande weg zijn er allerlei klachten bij gekomen.
Het is een heel gevecht geweest met WIA, en Wajong, krijg geen van beide, pis net naast de pot.
Ben ooit eens gedeeltelijk arbeidsgehandicapt verklaard, maar na 5jr werd dat opgeheven, ik heb mijn dossier opgevraagd inmiddels.
En ja, ik wil zeker werken, denk ook dat dat goed voor mij is.
Inmiddels gevraagd hoe het zit betreft uitkering.
Ik kan bij geen van beide kinderen in huis, dit betreft dat 1 met starterslening zit, en de ander een huis huurt bij een partiiculier iemand die het weer aan haar verhuurd.
Zij mag 1 extra huurder erbij in hebben, en ze gaat binnenkort samenwonen.
Dus ik moet in mijn eigen woonplaats uitkering aanvragen, inschrijven in de plaats waar kind woont, en dan maar hopen dat ik na 8jr een huisje aangeboden krijg.
De wachttijden zijn bizar.
We hebben idd al wat langer problemen, waarbij ik al 2x hulp in heb gezocht.
Vermoedens zijn dat hij adhd heeft, hij roept al 2jr dat hij zich laat testen, maar nog steeds niet gedaan.
Natuurlijk stop ik ook hand in eigen boezem, en heb getracht er anders mee om te gaan, maar als het eenzijdig is, dan is het dweilen met de kraan open.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
