Geld & Recht
alle pijlers
Uitvaartwens niet gerespecteerd
zondag 30 maart 2025 om 17:08
Ik verwacht niet dat ik op korte termijn overlijd. Maar door het overlijden van leeftijdsgenoten de afgelopen jaren, vaak door ongelukken of plotselinge zeer korte ziektebedden, ben ik mij bewust geworden van dat het leven zomaar ineens afgelopen kan zijn.
Mijn ouders zijn Marokkaans, maar hebben mij niet bepaald gelovig opgevoed. Want wij waren thuis er helemaal niet mee bezig. Ik heb wel familie in de buurt die de moskee bezoekt. Daarnaast is het in "mijn cultuur" wel zo dat iedereen elkaar in de gaten houdt. Als ik een keer in een andere stad de AH bezoek, en iemand daar mij herkent, wordt ik gebeld door weer iemand anders met "heeyy je bent daar gezien he". Ik heb dan ook een hele lange lijst van geblokte nummers van mensen die mij interessant vinden alleen maar vanwege mijn etniciteit/achternaam.
Ik heb de afgelopen jaren, vooral doordat leeftijdsgenoten overleden, zelf weleens uitvaarten bezocht. Gewoon hier in Nederland. Daar ben ik met name geschrokken van hoe verwaarloosd de graven daar er vaak uit zien. Daarnaast heb ik vaak als ik een graf bezoek ook helemaal niet het gevoel dat ik dan de dode bezoek. Ik had al heel snel dat ik ging nadenken over hoeveel botjes er misschien nog in het graf liggen. En of de dode er nog wel ligt als er alleen nog maar drie botjes over zijn.
Voor mijzelf heb ik eigenlijk vrij stellig bedacht dat ik gecremeerd wil worden. Als je een dode vogel niet opruimt, zie je een week later al dat het lichaam eigenlijk een soort van uit elkaar is gevallen. Voor mij gebeurt met cremeren eigenlijk hetzelfde. Een andere beweegreden is dat ik de ruimte die een graf van een begrafenis inneemt enorm zonde vindt. Ook is geen enkel graf voor altijd, er komt een einde aan. Eeuwige grafrust echt voor altijd eisen kan natuurlijk helemaal niet, onder meer omdat een natuurramp al het graf kan vernietigen.
(Ik heb ook vernomen dat in Den Haag momenteel op meerdere begraafplaatsen graven worden vernield. Dat vind ik ontzettend respectloos. Van mij mag mijn as dan ook direct op zee worden uitgestrooid. En als de as al naar een begraafplaats gaat, dan liever daarom een klein, goedkoop en bescheiden grafje.)
Thuis heb ik vaak ruzie hierover. Soms vertel ik dat een bekende van mij, of iemand anders in ons gezin, is overleden en dat de crematie al heeft plaatsgevonden. Mijn ouders worden dan laaiend, ze vinden dat je dode mensen met rust moet laten en dat crematie alleen mag als het de dode zijn of haar eigen wil was. Of ze houden een betoog van dat crematie een vreselijke moderne praktijk is.
Ik heb eigenlijk nooit durven uitspreken dat ik helemaal niet begraven zou willen worden. Zij zijn er zo duidelijk resoluut tegen.
Nu is de kans natuurlijk wel heel groot dat ik mijn ouders overleef. Maar dan zit ik nog met dat mijn omgeving mijn uitvaartwens niet zal respecteren. Het gebeurt regelmatig dat er rechtszaken door buitenstaanders worden aangespannen, omdat zij menen dat de overledene echt niet gecremeerd wilde worden. Dat baseren ze dan vaak op alleen maar zijn of haar Islamitische achternaam.
Als ik dood ben kan het niet meer, dus ik wil dat heel duidelijk voor iedereen is dat ik absoluut geen begrafenis wil maar een crematie. Hoe doe ik dat het beste?
Mijn ouders zijn Marokkaans, maar hebben mij niet bepaald gelovig opgevoed. Want wij waren thuis er helemaal niet mee bezig. Ik heb wel familie in de buurt die de moskee bezoekt. Daarnaast is het in "mijn cultuur" wel zo dat iedereen elkaar in de gaten houdt. Als ik een keer in een andere stad de AH bezoek, en iemand daar mij herkent, wordt ik gebeld door weer iemand anders met "heeyy je bent daar gezien he". Ik heb dan ook een hele lange lijst van geblokte nummers van mensen die mij interessant vinden alleen maar vanwege mijn etniciteit/achternaam.
Ik heb de afgelopen jaren, vooral doordat leeftijdsgenoten overleden, zelf weleens uitvaarten bezocht. Gewoon hier in Nederland. Daar ben ik met name geschrokken van hoe verwaarloosd de graven daar er vaak uit zien. Daarnaast heb ik vaak als ik een graf bezoek ook helemaal niet het gevoel dat ik dan de dode bezoek. Ik had al heel snel dat ik ging nadenken over hoeveel botjes er misschien nog in het graf liggen. En of de dode er nog wel ligt als er alleen nog maar drie botjes over zijn.
Voor mijzelf heb ik eigenlijk vrij stellig bedacht dat ik gecremeerd wil worden. Als je een dode vogel niet opruimt, zie je een week later al dat het lichaam eigenlijk een soort van uit elkaar is gevallen. Voor mij gebeurt met cremeren eigenlijk hetzelfde. Een andere beweegreden is dat ik de ruimte die een graf van een begrafenis inneemt enorm zonde vindt. Ook is geen enkel graf voor altijd, er komt een einde aan. Eeuwige grafrust echt voor altijd eisen kan natuurlijk helemaal niet, onder meer omdat een natuurramp al het graf kan vernietigen.
(Ik heb ook vernomen dat in Den Haag momenteel op meerdere begraafplaatsen graven worden vernield. Dat vind ik ontzettend respectloos. Van mij mag mijn as dan ook direct op zee worden uitgestrooid. En als de as al naar een begraafplaats gaat, dan liever daarom een klein, goedkoop en bescheiden grafje.)
Thuis heb ik vaak ruzie hierover. Soms vertel ik dat een bekende van mij, of iemand anders in ons gezin, is overleden en dat de crematie al heeft plaatsgevonden. Mijn ouders worden dan laaiend, ze vinden dat je dode mensen met rust moet laten en dat crematie alleen mag als het de dode zijn of haar eigen wil was. Of ze houden een betoog van dat crematie een vreselijke moderne praktijk is.
Ik heb eigenlijk nooit durven uitspreken dat ik helemaal niet begraven zou willen worden. Zij zijn er zo duidelijk resoluut tegen.
Nu is de kans natuurlijk wel heel groot dat ik mijn ouders overleef. Maar dan zit ik nog met dat mijn omgeving mijn uitvaartwens niet zal respecteren. Het gebeurt regelmatig dat er rechtszaken door buitenstaanders worden aangespannen, omdat zij menen dat de overledene echt niet gecremeerd wilde worden. Dat baseren ze dan vaak op alleen maar zijn of haar Islamitische achternaam.
Als ik dood ben kan het niet meer, dus ik wil dat heel duidelijk voor iedereen is dat ik absoluut geen begrafenis wil maar een crematie. Hoe doe ik dat het beste?
maandag 31 maart 2025 om 08:45
Dit zeg je wel heel stellig. Hier heb ik werkelijk nog nooit iets over gehoord. Kun je daar voorbeelden van geven?madein2002 schreef: ↑30-03-2025 17:08
Het gebeurt regelmatig dat er rechtszaken door buitenstaanders worden aangespannen, omdat zij menen dat de overledene echt niet gecremeerd wilde worden. Dat baseren ze dan vaak op alleen maar zijn of haar Islamitische achternaam.
Zelf geef ik de voorkeur aan crematie maar laatst had ik het erover met mijn jongste kind en die zou begraven op een natuurbegraafplaats wel mooi vinden. Die graven worden trouwens ook niet geruimd.
Zelf ben ik er niet meer bij dus mijn kinderen mogen die beslissing nemen. Verder heeft niemand anders zich daarmee te bemoeien.
Laat je innerlijke tokkie stralen (gepikt van Explorista)
maandag 31 maart 2025 om 09:55
Dit soort situaties ontstaat vooral tussen partners en de familie. Als de partner niet geregistreerd is en eigenlijk geen zeggenschap heeft, maar de overledene vaak toch beter kent (denkt te kennen) dan familie.Strelizia schreef: ↑31-03-2025 08:45Dit zeg je wel heel stellig. Hier heb ik werkelijk nog nooit iets over gehoord. Kun je daar voorbeelden van geven?
Zelf geef ik de voorkeur aan crematie maar laatst had ik het erover met mijn jongste kind en die zou begraven op een natuurbegraafplaats wel mooi vinden. Die graven worden trouwens ook niet geruimd.
Zelf ben ik er niet meer bij dus mijn kinderen mogen die beslissing nemen. Verder heeft niemand anders zich daarmee te bemoeien.
Dat zie je ook weleens bij het doneren van organen. Dat er bijvoorbeeld opeens religieuze familie tegen is, terwijl de partner een andere mening over de wens van de overleden heeft.
Rechtszaken lijkt me sterk. Op een bepaald moment beslist men iets en daar ben je verdrietig over of niet, maar een rechtszaak aanspannen? Lijkt me sterk, wat valt daar nou nog te bereiken? Rechtszaken zijn eerder voor testamenten en nalatenschappen.
Dus mensen: zorg vooral dat degenen van wie je wil dat ze mogen beslissen dat ook juridisch zijn. Sommige mensen wonen zelfs samen, maar beland je in het ziekenhuis, dan zijn de ouders degenen die beslissingen moeten nemen.
maandag 31 maart 2025 om 10:04
mijn wensen zijn duidelijk voor mijn man en zussen (en kinderen, al zijn die nu nog relatief jong om hier echt een duidelijk beeld bij te vormen).
Mijn man staat er hetzelfde in als ik, en ook mijn zussen hebben dat zelfde beeld.
Wel vind ik dat mochten zij tzt anders besluiten om welke redenen dan ook, ik het toch niet meer weet.. ik ben er immers niet meer.
Mijn man staat er hetzelfde in als ik, en ook mijn zussen hebben dat zelfde beeld.
Wel vind ik dat mochten zij tzt anders besluiten om welke redenen dan ook, ik het toch niet meer weet.. ik ben er immers niet meer.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
maandag 31 maart 2025 om 10:18
Ik denk dat je toch moet beginnen met je naasten op de hoogte te brengen van je wensen. Als jij het er nooit over hebt, dan zullen mensen je wensen voor je gaan invullen. Als je je hebt uitgesproken, kunnen ze iig niet doen alsof ze het niet weten.
Ik snap niet zo goed in jouw openingszin waarom je ouders laaiend zijn als iemand is gecremeerd. Gaan ze er vanuit dat dit dat tegen iemands uitdrukkelijke wens is gegaan? Want volgens mij is de standaard in Nederland bij niet weten noch altijd begraven boven cremeren. Ik kan me moeilijk voorstellen dat iemand uitdrukkelijk tegen zijn of haar wens in wordt gecremeerd.
Maar dit is zo'n onderwerp dat alleen maar doorbroken kan worden als mensen vanuit hun culturele achtergrond toch steeds opnieuw het gesprek durven aangaan. Hoe meer en vaker dat gebeurd, hoe makkelijker het uiteindelijk zal worden. Als iedereen vanuit angst niet het achterste van hun tong durf te laten zien, zal je waarschijnlijk begraven worden.
Daarom: spreek je uit en neem iemand in vertrouwen die voor jouw wens zal opkomen als het zover is. Heb je een broer of zus, neef of nicht die je daarmee vertrouwd? Zet je wensen (in jouw handschrift) op papier en geef dat in vertrouwen aan de ander. Je zult het vast ook nog wettig kunnen laten vastleggen. Maar ik weet niet of dat in die paar korte dagen tussen overlijden en uitvaart nog gechecked wordt. Zeker als niemand weet wat je waar hebt laten vastleggen en wat contactgegevens zijn van die persoon (ik denk dan aan bijv. een notaris).
Ik snap niet zo goed in jouw openingszin waarom je ouders laaiend zijn als iemand is gecremeerd. Gaan ze er vanuit dat dit dat tegen iemands uitdrukkelijke wens is gegaan? Want volgens mij is de standaard in Nederland bij niet weten noch altijd begraven boven cremeren. Ik kan me moeilijk voorstellen dat iemand uitdrukkelijk tegen zijn of haar wens in wordt gecremeerd.
Maar dit is zo'n onderwerp dat alleen maar doorbroken kan worden als mensen vanuit hun culturele achtergrond toch steeds opnieuw het gesprek durven aangaan. Hoe meer en vaker dat gebeurd, hoe makkelijker het uiteindelijk zal worden. Als iedereen vanuit angst niet het achterste van hun tong durf te laten zien, zal je waarschijnlijk begraven worden.
Daarom: spreek je uit en neem iemand in vertrouwen die voor jouw wens zal opkomen als het zover is. Heb je een broer of zus, neef of nicht die je daarmee vertrouwd? Zet je wensen (in jouw handschrift) op papier en geef dat in vertrouwen aan de ander. Je zult het vast ook nog wettig kunnen laten vastleggen. Maar ik weet niet of dat in die paar korte dagen tussen overlijden en uitvaart nog gechecked wordt. Zeker als niemand weet wat je waar hebt laten vastleggen en wat contactgegevens zijn van die persoon (ik denk dan aan bijv. een notaris).
maandag 31 maart 2025 om 10:25
Hier ook. Maar goed, ik heb geen zeer uitgesproken mening over wat men met mijn lichaam moet doen. Ik ben niet gelovig en mijn lichaam breekt linksom of rechtsom toch weer af naar de natuurkundige basiselementen. Als het voor mijn nabestaanden beter voelt om dit op die of die manier te doen, dan maakt het mij niet uit. Zij moeten leven met de herinnering van mijn uitvaart, niet ik. Maar dat is hoe ik erin sta. Ik vind het vooral belangrijk om een beetje rekening met elkaar proberen te houden. Ik zou het ook moeilijk vinden als ik als nabestaande een opdracht zou krijgen 1 grote circus te moeten houden met muziek, feest en dans, terwijl ik het liefst verdrietig zou willen zijn. Ik denk altijd dat je een beetje rekening met elkaar probeert te houden.
maandag 31 maart 2025 om 11:52
Ik kan me een rechtszaak herinneren over de crematie/begrafenis van een jonge vrouw, die zich had bekeerd tot de islam.Strelizia schreef: ↑31-03-2025 08:45Dit zeg je wel heel stellig. Hier heb ik werkelijk nog nooit iets over gehoord. Kun je daar voorbeelden van geven?
Zelf geef ik de voorkeur aan crematie maar laatst had ik het erover met mijn jongste kind en die zou begraven op een natuurbegraafplaats wel mooi vinden. Die graven worden trouwens ook niet geruimd.
Zelf ben ik er niet meer bij dus mijn kinderen mogen die beslissing nemen. Verder heeft niemand anders zich daarmee te bemoeien.
Na haar overlijden wilden haar ouders hun dochter cremeren, maar de moskee startte een kort geding om dit te voorkomen. Uiteindelijk is zij begraven op een natuurbegraafplaats.
Zie deze link:
https://www.rd.nl/artikel/1070761-opste ... oot-belang
maandag 31 maart 2025 om 11:56
Ik heb er ook wel eens van gehoord, maar niet regelmatig. Het is iets wat wel voorkomt.Strelizia schreef: ↑31-03-2025 08:45Dit zeg je wel heel stellig. Hier heb ik werkelijk nog nooit iets over gehoord. Kun je daar voorbeelden van geven?
Zelf geef ik de voorkeur aan crematie maar laatst had ik het erover met mijn jongste kind en die zou begraven op een natuurbegraafplaats wel mooi vinden. Die graven worden trouwens ook niet geruimd.
Zelf ben ik er niet meer bij dus mijn kinderen mogen die beslissing nemen. Verder heeft niemand anders zich daarmee te bemoeien.
Verder met je eens. Ik heb een voorkeur voor cremeren, maar ik heb in mijn omgeving gezien, juist bij jong overlijden, hoe emotioneel zo'n keuze kan zijn voor de nabestaanden. Daarom hebben ook bij mij mijn kinderen het laatste woord. Ik weet er toch niets meer van.
maandag 31 maart 2025 om 12:14
Hieronder de tekst van Artikel 18 van de Wet op de Lijkbezorging.
1
In de lijkbezorging wordt voorzien door degene, die het in artikel 11 bedoelde verlof aanvraagt, dan wel door degene, die redelijkerwijze geacht kan worden in diens plaats te zijn getreden. De lijkbezorging geschiedt overeenkomstig de wens of de vermoedelijke wens van de overledene, tenzij dat redelijkerwijs niet gevergd kan worden.
2
Onder lijkbezorging wordt voor de toepassing van deze paragraaf begrepen het geven van bestemming aan de as van een gecremeerd lijk.
Ik denk dat duidelijk vastleggen wat je wensen zijn inderdaad al een stap in de goede richting is. Misschien dat je tzt ook al iemand testamentair kan aanwijzen die het allemaal gaat regelen. Zo timmer je het een beetje dicht.
1
In de lijkbezorging wordt voorzien door degene, die het in artikel 11 bedoelde verlof aanvraagt, dan wel door degene, die redelijkerwijze geacht kan worden in diens plaats te zijn getreden. De lijkbezorging geschiedt overeenkomstig de wens of de vermoedelijke wens van de overledene, tenzij dat redelijkerwijs niet gevergd kan worden.
2
Onder lijkbezorging wordt voor de toepassing van deze paragraaf begrepen het geven van bestemming aan de as van een gecremeerd lijk.
Ik denk dat duidelijk vastleggen wat je wensen zijn inderdaad al een stap in de goede richting is. Misschien dat je tzt ook al iemand testamentair kan aanwijzen die het allemaal gaat regelen. Zo timmer je het een beetje dicht.
dinsdag 1 april 2025 om 09:18
dinsdag 1 april 2025 om 09:44
Het komt dus wel eens voor maar gelukkig niet met regelmaat. Ik vind het wel bijzonder dat de moskee meer te zeggen heeft over jouw overleden kind dan de ouders. Tenzij de dochter zelf de keuze tot begraven kenbaar had gemaakt.Teardrop2 schreef: ↑31-03-2025 11:52Ik kan me een rechtszaak herinneren over de crematie/begrafenis van een jonge vrouw, die zich had bekeerd tot de islam.
Na haar overlijden wilden haar ouders hun dochter cremeren, maar de moskee startte een kort geding om dit te voorkomen. Uiteindelijk is zij begraven op een natuurbegraafplaats.
Zie deze link:
https://www.rd.nl/artikel/1070761-opste ... oot-belang
Laat je innerlijke tokkie stralen (gepikt van Explorista)
dinsdag 1 april 2025 om 13:24
Ik snap het sentiment. Maar andersom geldt dat net zo. Dat ouders dan ook te zeggen hebben dat to desondanks toch begraven moet worden, ook al is ze niet gelovend.
Wat dat betreft denk ik dan ook dat als je kiest voor een religie, je ook kiest voor de regels (tenzij je duidelijk anders hebt uitgesproken/laten vastleggen). Doe je dat niet, dan hoort in deze situatie ook begraven daarbij. Ongeacht wat de ouders daarvan vinden. Je mag aannemen dat je volwassen kind wist waar ze voor koos.
dinsdag 1 april 2025 om 23:18
TO, Je zegt dat je heel stellig bent in de wens om gecremeerd te worden.
Je kunt je ouders en familie inlichten, maar als ik het zo lees, dan zullen zij je wens waarschijnlijk niet respecteren, en stel dat ze dat wel zouden doen, dan is er een reëele kans dat de moskee zich ermee gaat bemoeien en een crematie tegen gaat houden.
Ik denk dat je dit zelf ook wel al aanvoelt en dat je ook wel weet dat je dit echt moet gaan vastleggen, wellicht iemand aanwijzen via testament. Als dit tenminste echt is wat je wil. Je omgeving zal je wens niet respecteren en zal in shock zijn, maar dat is dan maar zo. Als je het goed hebt geregeld dan kunnen ze er niets tegen doen.
Je kunt je ouders en familie inlichten, maar als ik het zo lees, dan zullen zij je wens waarschijnlijk niet respecteren, en stel dat ze dat wel zouden doen, dan is er een reëele kans dat de moskee zich ermee gaat bemoeien en een crematie tegen gaat houden.
Ik denk dat je dit zelf ook wel al aanvoelt en dat je ook wel weet dat je dit echt moet gaan vastleggen, wellicht iemand aanwijzen via testament. Als dit tenminste echt is wat je wil. Je omgeving zal je wens niet respecteren en zal in shock zijn, maar dat is dan maar zo. Als je het goed hebt geregeld dan kunnen ze er niets tegen doen.
woensdag 2 april 2025 om 20:26
Hoe regel je dat dan goed? Als de nabestaanden de begrafenisondernemer een opdracht tot een begrafenis geven, dan heeft die geen verplichting om ergens te checken of dat wel volgens de wil van de overledene was toch?
Je kunt vastleggen wat je wilt, als niemand op het juiste moment daarnaar kijkt dan heb je er niets aan. Het gaat te snel, het regelen van de uitvaart. Ik zat steeds pas royaal na de uitvaart bij de notaris. Maar gaan ze je dan ‘o oeps’ opgraven en alsnog cremeren?
Tenzij er op dat moment dan iemand heel snel in actie komt en voor jou en jouw wensen gaat vechten. Maar die moet dan wel goed op de hoogte, alert en daadkrachtig zijn.
Je kunt vastleggen wat je wilt, als niemand op het juiste moment daarnaar kijkt dan heb je er niets aan. Het gaat te snel, het regelen van de uitvaart. Ik zat steeds pas royaal na de uitvaart bij de notaris. Maar gaan ze je dan ‘o oeps’ opgraven en alsnog cremeren?
Tenzij er op dat moment dan iemand heel snel in actie komt en voor jou en jouw wensen gaat vechten. Maar die moet dan wel goed op de hoogte, alert en daadkrachtig zijn.
vrijdag 11 april 2025 om 16:50
Ik snap wel dat je je zorgen maakt over wat je nabestaanden gaan doen als je bent overleden. Waarschijnlijk zal je het niet 100% dicht kunnen timmeren. 
Zelf heb ik op mijn telefoon in notities 1 document waarin het volgende staat:
- mijn abonnementen
- waar ik persoonlijke online accounts heb
- mijn uitvaartwensen
(Nu moet ik wel zeggen dat het mij vooral gaat om de dienst zelf. Ik wil bijvoorbeeld geen speeches, van niemand. En zo snel mogelijk de uitvaart. Maar de manier van lijkbezorging en waar staat er ook zeker in.)
Ik heb zelf een paar jaar geleden een pijnlijke confrontatie gehad. Mijn opa was overleden, en was al jaren dement. Toen hij nog “gezond” was vertelde hij, waar zijn vrouw bij was, enthousiast waar hij begraven wilde worden als dit onderwerp ter sprake kwam.
Toen opa dood was is er echt ENORME ruzie geweest. Zijn vrouw wilde dat hij in een graf gaat waar sinds iets van 1800 al 10 familieleden van haar in zijn begraven.
Er kwam een compromis omdat er tegenover dat graf 1 graf vrij was. Zijn vrouw kwam heel kort na zijn overlijden ook daarin te liggen. Zo gaan die dingen nou eenmaal.
(Heel slecht maar hier moet ik spontaan om lachen: dat familiegraf van mijn stiefoma is 2 jaar later geruimd omdat er geen rechthebbende meer was en de laatste overledene er al meer dan 10 jaar lag. Ik heb daarvoor al gezien dat er een prikstokje met een kaartje “neem contact op” was gekomen.)
Nadat ze beiden waren overleden zei de notaris dat er testamenten opgevraagd MOETEN worden ook al zeiden ze beiden dat ze die niet hebben. Toen kwam er van hun beiden naar boven dat ze wel testamenten hebben. En dat opa 1 familielid dat ook nog leefde had aangewezen om de uitvaart te regelen. Die had dus met dat testament kunnen beslissen dat we opa’s wens gaan volgen ipv dagenlang ruzie maken over het graf
Het advies wat ik hier in dit topic zie over dat testament vind ik dus niet goed. Een briefje bovenaan in je bureau met je wensen waar je regelmatig je handtekening en de datum onder zet is nog beter.
Zelf heb ik op mijn telefoon in notities 1 document waarin het volgende staat:
- mijn abonnementen
- waar ik persoonlijke online accounts heb
- mijn uitvaartwensen
(Nu moet ik wel zeggen dat het mij vooral gaat om de dienst zelf. Ik wil bijvoorbeeld geen speeches, van niemand. En zo snel mogelijk de uitvaart. Maar de manier van lijkbezorging en waar staat er ook zeker in.)
Ik heb zelf een paar jaar geleden een pijnlijke confrontatie gehad. Mijn opa was overleden, en was al jaren dement. Toen hij nog “gezond” was vertelde hij, waar zijn vrouw bij was, enthousiast waar hij begraven wilde worden als dit onderwerp ter sprake kwam.
Toen opa dood was is er echt ENORME ruzie geweest. Zijn vrouw wilde dat hij in een graf gaat waar sinds iets van 1800 al 10 familieleden van haar in zijn begraven.
Er kwam een compromis omdat er tegenover dat graf 1 graf vrij was. Zijn vrouw kwam heel kort na zijn overlijden ook daarin te liggen. Zo gaan die dingen nou eenmaal.
(Heel slecht maar hier moet ik spontaan om lachen: dat familiegraf van mijn stiefoma is 2 jaar later geruimd omdat er geen rechthebbende meer was en de laatste overledene er al meer dan 10 jaar lag. Ik heb daarvoor al gezien dat er een prikstokje met een kaartje “neem contact op” was gekomen.)
Nadat ze beiden waren overleden zei de notaris dat er testamenten opgevraagd MOETEN worden ook al zeiden ze beiden dat ze die niet hebben. Toen kwam er van hun beiden naar boven dat ze wel testamenten hebben. En dat opa 1 familielid dat ook nog leefde had aangewezen om de uitvaart te regelen. Die had dus met dat testament kunnen beslissen dat we opa’s wens gaan volgen ipv dagenlang ruzie maken over het graf
Het advies wat ik hier in dit topic zie over dat testament vind ik dus niet goed. Een briefje bovenaan in je bureau met je wensen waar je regelmatig je handtekening en de datum onder zet is nog beter.
l1997 wijzigde dit bericht op 11-04-2025 17:05
15.89% gewijzigd
vrijdag 11 april 2025 om 16:56
Ik heb weleens krantenartikelen hierover gelezen zoals deze: https://www.ad.nl/binnenland/als-een-jo ... gle.com%2F
En dan ook nog eens dit over een demente vraag die toen ze al ziek was is bekeerd naar de islam: https://uitspraken.rechtspraak.nl/detai ... :2022:9482
Ik snap dat zelf niet helemaal. Gebruiken moskees dan geld van hun donateurs om dit soort zaken te voeren?
In Mekka of zo is er misschien ruimte zat om iedere overledene in 1 graf “voor altijd” te leggen. Maar hier in Nederland heeft het een reden dat in sommige graven wel 10 of meer mensen liggen en dat als er geen rechthebbende is de graven zelfs worden geruimd.
zaterdag 12 april 2025 om 12:52
Wat ontzettend vervelend dat je ouders zoveel emotie richting jou uiten over wat zij vinden van crematie. En dat jij door jouw etniciteit na jouw dood object kunt worden van ideologische opvattingen over lijkbezorgingen.
Ik denk dat het enige wat je kunt doen om te zorgen dat jouw wens gerespecteerd wordt, is door die zo bekend mogelijk te maken. We hebben in Nederland geen soort donorregister voor uitvaartwensen. Het zou momenteel ook niet te doen zijn, omdat in Nederland de aangifte van overlijden meestal pas 1 dag voor de uitvaart wordt gedaan, dus zo'n register kan als dit zo blijft niet eens op tijd bekeken worden. Dus dan moet je maar ergens, op een plek die na je dood niet door je ouders maar door andere gezaghebbende personen wordt bekeken, je wensen vastleggen.
Ik weet dat Google Gmail iets heeft met toegang geven tot aangewezen personen na je dood tot je account, dus wellicht zit daar de oplossing. ^^
Wat betreft je ouders kan ik het volgende meegeven.
Ik heb zelf een Turks/Nederlandse vader en een Poolse moeder. Toen ik een jaar of 11 was, heb ik voor het eerst een uitvaart na een crematie bijgewoond. Dat was in de zomer op vakantie in Polen. Op dat moment was ik zelf misschien net als je ouders: ik kende uit mijn eigen omgeving tot dan alleen begraven worden, en ik vond het idee dat een lichaam verbrand wordt verschrikkelijk.
De uitvaart in Polen is bij een crematie het wegbrengen van de urn naar een graf. (as mag je in Polen niet mee naar huis nemen of uitstrooien)
De weg naar de uitvaart was spannend, maar eenmaal tijdens en na de uitvaart merkte ik dat ik crematie eigenlijk wel prima vind. Een urn op het altaar voor in de kerk komt voor mij veel minder intimiderend over dan een grote kist. Idem voor het bijzetten van de urn in het graf. Dat gaat ook veel makkelijker dan een grote, zware kist met een lijk erin.
Jouw ouders zijn misschien niet zozeer tegen cremeren vanwege een geloof of traditie, maar vanwege dat zij nog nooit een crematie bijgewoond hebben en het hun dus onbekend is.
En wat betreft de ideologen in jouw omgeving kan ik jou hierover het volgende meegeven.
Geen enkele traditie is ooit hetzelfde gebleven. Dit geldt ook voor tradities binnen de Islam.
Mijn vader is inmiddels overleden, en omdat er een familiegraf is in Turkije hebben we besloten dat hij daar bijgezet wordt. Islamitische graven mogen eigenlijk geen platte, liggende, grote steen op het graf hebben, omdat de ziel omhoog moet kunnen gaan. Maar in Turkije zie je toch vaak dat er een steen van 2 vierkante meter op het graf ligt. Islamitische graven mogen eigenlijk niet worden geruimd. Dat gebeurt in Islamitische landen toch wegens ruimtegebrek op de begraafplaatsen, zeker als intussen het graf zo oud is dat niemand meer weet wie er ligt. En in de Islam is een familiegraf eigenlijk niet toegestaan, omdat er maar één persoon in een graf mag liggen. Toch zijn er in Turkije zat (islamitische) familiegraven, en dan niet dat alle familieleden naast maar juist boven elkaar liggen.
Als je kijkt naar begraafplaatsen in Nederland, zie je op Oud Eik en Duinen en Nieuw Eykenduynen in beide Den Haag ook veel mogelijke Islamieten in allerlei soort (huur)graven. Eigenlijk moet een Moslim op een veld met andere moslims liggen, op de zij met het gezicht naar Mekka, wat niet kan als ze kriskras alle richtingen op zijn begraven tussen de andere mensen. Ik weet ook dat veel Moslims in Nederland in een kist worden begraven, wat eigenlijk ook niet mag.
Het is zelfs zo dat veel moslims hier in Nederland zelf lachen om dat nieuwe Nederlandse Islamitische begraafplaatsen zoals Riyad Al Jannah in Zuidlaren conservatiever/meer ouderwets zijn dan die in menig Islamitisch land. (lijken begraven in witte doeken, berg aarde op graf i.p.v. een steen)
maandag 14 april 2025 om 16:05
Hier ben ik het tot op zekere hoogte wel mee eens. Ik denk hier ook veel over na. Soms denk ik er over om een bedrag, bijvoorbeeld 15.000 euro in uitvaartfonds te stoppen. Omdat ik het een prettig idee zou vinden om wel enigszins aandacht te besteden aan een uitvaart en omdat het voordeel van het fonds is dat het geld dat de "verzekerde" (niet helemaal hetzelfde als een verzekering) aan de uitvaart wordt besteed.
Wordt er minder geld aan besteed, dan moet het resterende geld op de een of andere manier alsnog voor iets met betrekking tot de uitvaart worden besteed.
Wat ik alleen een moeilijke gedachte vind is dat mijn nabestaanden mij een snob vinden dat de erfenis er dan aan gaat en dat ik niet voor het allergoedkoopste van het goedkoopste heb gekozen. Dan voel ik mij op voorhand best wel veeleisend. Of met andere woorden: ik weet niet zo goed wat ik met betrekking tot dit voor mijzelf mag "opeisen". Hetzelfde geldt ook wel een beetje voor opmaken bij leven aan dingen die ik leuk vind.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
