Geld & Recht
alle pijlers
Wanneer recht op een Wajong??
zondag 21 februari 2010 om 20:39
Hallo....
Na bij een goede vriendin van mij te zijn geweest, kwamen wij ineens op een gesprek betreft werk, uitkeringen etc..
Het volgende.
Mijn vriendin(noem haar maar even T)is sinds haar 13e chronisch ziek.
Vele ziekenhuizen heeft ze van binnen gezien, en weken lang erin gelegen..operaties gehad etc.
Op haar 18e is ze fulltime gaan werken. Op haar 21e part-time omdat ze het niet volhield.
Toen is ze ook gaan samenwonen met nu haar ex-man.
Ze is nooit achter een uitkering of wajong ofzo aangegaan, omdat ze denk ik niet wist dat ze daar wel recht op had, ivm haar ziekte.
Na de komst van haar 1e kind heeft ze een jaar of 2 thuis gezeten, en is wederom aan het werk gegaan, maar het zijn steeds baantjes geweest die ze nauwelijks volhield. Na haar 2e kind is ze wederom 2jaar gestopt om te herstellen(heeft een langere periode nodig dan normaal)
Dit zijn natuurlijk ook eigen keuze's geweest.
Ze heeft keer op keer geprobeerd om te werken en na een periode van 1 of 2jr stopte ze er weer mee.Omdat ze het niet redde.
Na haar scheiding kwam ze tijdelijk in de bijstand, vond weer een partner, ging samenwonen, ging ook weer werken, wat weer niet lukte, ze kwam in de ww, is zelfs een periode deels arbeidsongeschikt verklaard geweest. Een reintegratietraject ingeweest, kon zich laten omscholen, en belande weer in het ziekenhuis, waardoor die omscholing niet doorging.
En het ook verjaard was..
Toch is ze weer gaan werken, contract werd niet verlengd kreeg een korte tijd een ww. Kwam na 5jr na die 2e relatie die verbroken werd weer in de bijstand..
Maar....ze kwam 2x met spoed in het ziekenhuis terecht,2 operaties gehad, en een zeer lange periode van herstel..
Van de bijstand hebben ze die tijd ook gegeven, maar er volgde op n gegeven moment een traject om haar weer de arbeidsmarkt op te laten gaan.
En dat lukte niet meer. Ze redt het allemaal niet meer.
De energie die ze heeft is minimaal.
Op een gegeven moment kreeg T weer een relatie, en dat was een schot in de roos. Fijne man etc..
Ze heeft eerlijk bij de instantie aangekaart dat ze een relatie heeft(stom)
Uiteindelijk vonden ze daar dat ze van 2 walletjes at, en zelf een huis, en een vriend met een woning. Belachelijk zo'n insinuatie..want van 2 walletjes eten heeft T nog nooit gedaan.
En dus moest ze kiezen. Of samenwonen met vriend of weer een reintegratietraject in.
Ze had al aangekaart dat ze het niet meer trok, en waarom ze haar niet arbeidsongeschikt laten afkeuren.
Want bij de instantie wisten ze absoluut dat werken niet meer haalbaar was.
Om alle stress weg te halen, hebben T en vriend uiteindelijk besloten om te gaan samenwonen. Die relatie duurde al een jaar of 3, dus ze wilden ook wel graag.
Wat ik mij afvraag..Heeft T geen recht op een wajong?Nu heeft ze niets, ze voelt zich daar wel eens rot onder t.a.v haar partner.
Die maakt daar geen probleem van, maar heeft ook zoiets van "dit had volgens mij anders geregeld kunnen worden".
Ze zal nooit zomaar ergens geld vragen, en zelfs ook niet als ze er recht op heeft.
Haar partner heeft een eigen bedrijf, en hij wil haar de kans geven om hem te helpen, maar hij heeft daar niets aan, want bij een opdracht is ze binnen een uur of 2 al moe.
Ze heeft toen ze een ww had ook wel eens bij instanties zoals ww gevraagd hoe dat zit met een wajong, maar ze liep steeds tegen de lamp aan en werd ook vaak van t kastje naar de muur gestuurd.
Ik denk dat ze toen uiteindelijk de moed heeft opgegeven ofzo, helemaal helder heb ik dat niet.
Wat ik wel raar vindt, is dat een chronisch zieke die zich wel voor 100% wil inzetten, maar niets kan, helemaal niks krijgt..
Klopt dat wel?
Iemand tips/adviezen/antwoorden?
Na bij een goede vriendin van mij te zijn geweest, kwamen wij ineens op een gesprek betreft werk, uitkeringen etc..
Het volgende.
Mijn vriendin(noem haar maar even T)is sinds haar 13e chronisch ziek.
Vele ziekenhuizen heeft ze van binnen gezien, en weken lang erin gelegen..operaties gehad etc.
Op haar 18e is ze fulltime gaan werken. Op haar 21e part-time omdat ze het niet volhield.
Toen is ze ook gaan samenwonen met nu haar ex-man.
Ze is nooit achter een uitkering of wajong ofzo aangegaan, omdat ze denk ik niet wist dat ze daar wel recht op had, ivm haar ziekte.
Na de komst van haar 1e kind heeft ze een jaar of 2 thuis gezeten, en is wederom aan het werk gegaan, maar het zijn steeds baantjes geweest die ze nauwelijks volhield. Na haar 2e kind is ze wederom 2jaar gestopt om te herstellen(heeft een langere periode nodig dan normaal)
Dit zijn natuurlijk ook eigen keuze's geweest.
Ze heeft keer op keer geprobeerd om te werken en na een periode van 1 of 2jr stopte ze er weer mee.Omdat ze het niet redde.
Na haar scheiding kwam ze tijdelijk in de bijstand, vond weer een partner, ging samenwonen, ging ook weer werken, wat weer niet lukte, ze kwam in de ww, is zelfs een periode deels arbeidsongeschikt verklaard geweest. Een reintegratietraject ingeweest, kon zich laten omscholen, en belande weer in het ziekenhuis, waardoor die omscholing niet doorging.
En het ook verjaard was..
Toch is ze weer gaan werken, contract werd niet verlengd kreeg een korte tijd een ww. Kwam na 5jr na die 2e relatie die verbroken werd weer in de bijstand..
Maar....ze kwam 2x met spoed in het ziekenhuis terecht,2 operaties gehad, en een zeer lange periode van herstel..
Van de bijstand hebben ze die tijd ook gegeven, maar er volgde op n gegeven moment een traject om haar weer de arbeidsmarkt op te laten gaan.
En dat lukte niet meer. Ze redt het allemaal niet meer.
De energie die ze heeft is minimaal.
Op een gegeven moment kreeg T weer een relatie, en dat was een schot in de roos. Fijne man etc..
Ze heeft eerlijk bij de instantie aangekaart dat ze een relatie heeft(stom)
Uiteindelijk vonden ze daar dat ze van 2 walletjes at, en zelf een huis, en een vriend met een woning. Belachelijk zo'n insinuatie..want van 2 walletjes eten heeft T nog nooit gedaan.
En dus moest ze kiezen. Of samenwonen met vriend of weer een reintegratietraject in.
Ze had al aangekaart dat ze het niet meer trok, en waarom ze haar niet arbeidsongeschikt laten afkeuren.
Want bij de instantie wisten ze absoluut dat werken niet meer haalbaar was.
Om alle stress weg te halen, hebben T en vriend uiteindelijk besloten om te gaan samenwonen. Die relatie duurde al een jaar of 3, dus ze wilden ook wel graag.
Wat ik mij afvraag..Heeft T geen recht op een wajong?Nu heeft ze niets, ze voelt zich daar wel eens rot onder t.a.v haar partner.
Die maakt daar geen probleem van, maar heeft ook zoiets van "dit had volgens mij anders geregeld kunnen worden".
Ze zal nooit zomaar ergens geld vragen, en zelfs ook niet als ze er recht op heeft.
Haar partner heeft een eigen bedrijf, en hij wil haar de kans geven om hem te helpen, maar hij heeft daar niets aan, want bij een opdracht is ze binnen een uur of 2 al moe.
Ze heeft toen ze een ww had ook wel eens bij instanties zoals ww gevraagd hoe dat zit met een wajong, maar ze liep steeds tegen de lamp aan en werd ook vaak van t kastje naar de muur gestuurd.
Ik denk dat ze toen uiteindelijk de moed heeft opgegeven ofzo, helemaal helder heb ik dat niet.
Wat ik wel raar vindt, is dat een chronisch zieke die zich wel voor 100% wil inzetten, maar niets kan, helemaal niks krijgt..
Klopt dat wel?
Iemand tips/adviezen/antwoorden?
zondag 21 februari 2010 om 22:44
Je moet op je 17e arbeidsongeschikt zijn, en daardoor geen kans gehad hebben om een arbeidsverleden opgebouwd te hebben.
Daar gaat het om bij WaJong volgens mij.
Als je vriendin 3 jaar fulltime gewerkt heeft, hoe arbeidsongeschikt was ze dan?
Maar naar het UWV gaan om te laten keuren en vragen hoe of wat kan sowiezo, en een WaJong aanvragen kost ook niets.
Hoogstens een stapeltje papier invullen.
Wat ik me wel afvraag is hoe het kan dat ze nooit gewoon arbeidsongeschikt verklaard is, als ze continue vastloopt vanwege ziekte etc.
Daar gaat het om bij WaJong volgens mij.
Als je vriendin 3 jaar fulltime gewerkt heeft, hoe arbeidsongeschikt was ze dan?
Maar naar het UWV gaan om te laten keuren en vragen hoe of wat kan sowiezo, en een WaJong aanvragen kost ook niets.
Hoogstens een stapeltje papier invullen.
Wat ik me wel afvraag is hoe het kan dat ze nooit gewoon arbeidsongeschikt verklaard is, als ze continue vastloopt vanwege ziekte etc.
zondag 21 februari 2010 om 23:01
ik heb de OP gelezen, maar niet alle reacties, maar ik wil graag T waarschuwen. Op latere leeftijd een Wajong aanvragen levert behoorlijk veel stress op. Het UWV zal er alles aan doen om het niet toe te kennen. In mijn geval werd er simpel gezegd: leef maar gewoon op 1 inkomen, terwijl diverse expertises volledig AO aangaven. Het is nu gewoon veeeel strenger dan 10 jaar geleden (en het is ook maar net wie je voor je hebt als verzekeringsarts en arbeidsdeskundige).
zondag 21 februari 2010 om 23:36
quote:Wurmpje schreef op 21 februari 2010 @ 22:44:
Je moet op je 17e arbeidsongeschikt zijn, en daardoor geen kans gehad hebben om een arbeidsverleden opgebouwd te hebben.
Daar gaat het om bij WaJong volgens mij.
Als je vriendin 3 jaar fulltime gewerkt heeft, hoe arbeidsongeschikt was ze dan?
Zover ik weet moet je voor je 27e arbeidsongeschikt zijn geraakt.
Op het UWV is in ieder geval absoluut geen pijl te trekken, je kunt het altijd aanvragen. Je moet je er wel op voorbereiden dat ze absoluut niet aardig zijn en op een emotieloze manier scherpe vragen stellen. Dat doen ze niet om je te pesten (nouja, van mijn ad vraag ik het me af...) maar omdat ze alles heel duidelijk willen hebben.
Zeker wanneer je een ziekte hebt die met periodes komt en gaat kun je best arbeidsongeschikt zijn. Ik heb de ziekte van Crohn en ben gedeeltelijk arbeidsongeschikt. Ik ben student, ik werk nu niet naast mijn studie, maar heb dat in het verleden wel gedaan toen het met mijn ziekte beter ging. Dat is nooit een probleem geweest. Gewoon proberen zou ik zeggen!
Je moet op je 17e arbeidsongeschikt zijn, en daardoor geen kans gehad hebben om een arbeidsverleden opgebouwd te hebben.
Daar gaat het om bij WaJong volgens mij.
Als je vriendin 3 jaar fulltime gewerkt heeft, hoe arbeidsongeschikt was ze dan?
Zover ik weet moet je voor je 27e arbeidsongeschikt zijn geraakt.
Op het UWV is in ieder geval absoluut geen pijl te trekken, je kunt het altijd aanvragen. Je moet je er wel op voorbereiden dat ze absoluut niet aardig zijn en op een emotieloze manier scherpe vragen stellen. Dat doen ze niet om je te pesten (nouja, van mijn ad vraag ik het me af...) maar omdat ze alles heel duidelijk willen hebben.
Zeker wanneer je een ziekte hebt die met periodes komt en gaat kun je best arbeidsongeschikt zijn. Ik heb de ziekte van Crohn en ben gedeeltelijk arbeidsongeschikt. Ik ben student, ik werk nu niet naast mijn studie, maar heb dat in het verleden wel gedaan toen het met mijn ziekte beter ging. Dat is nooit een probleem geweest. Gewoon proberen zou ik zeggen!
zondag 21 februari 2010 om 23:56
Ik ken verhalen (uit de eerste hand) van mensen die fulltime hebben gewerkt en wel een wajong hebben gekregen. Wat de bepalende factor hierin was is of de fulltimebaan vol te houden was. In dit geval lees ik dat ze fulltime werk inderdaad niet kon aanhouden. Het is dus zaak dit duidelijk te maken aan het UWV. Als de connectie met de ziekte duidelijk gemaakt kan worden en degene die de keuring doet redelijk (gestemd) is, is de kans op een wajong zeker reëel.
maandag 22 februari 2010 om 14:19
Ik zou zeker proberen een Wajong aan te vragen als ik je vriendin was. Niet geschoten is altijd mis, en gezien het feit dat ze in haar werk steeds vastloopt denk ik dat ze best een kans maakt. Ze moet dan wel kunnen aantonen dat ze die problemen al op jonge leeftijd had, dus ik hoop dat ze nog wat documentatie van het ziekenhuis heeft ofzo. Bereid haar er wel maar op voor dat het UWV haar compleet door de mangel zal halen. Dat proces zal ontzettend veel energie vergen en veel stress opleveren. Daar moet ze dus wel tegen kunnen.
maandag 22 februari 2010 om 14:26
quote:YetiMan schreef op 21 februari 2010 @ 23:56:
Ik ken verhalen (uit de eerste hand) van mensen die fulltime hebben gewerkt en wel een wajong hebben gekregen. Wat de bepalende factor hierin was is of de fulltimebaan vol te houden was. In dit geval lees ik dat ze fulltime werk inderdaad niet kon aanhouden. Het is dus zaak dit duidelijk te maken aan het UWV. Als de connectie met de ziekte duidelijk gemaakt kan worden en degene die de keuring doet redelijk (gestemd) is, is de kans op een wajong zeker reëel.Klopt. Mijn eerste aanvraag werd afgewezen. Ik ben wegens psychische problemen met de middelbare school gestopt toen ik zeventien was. Daarna een poosje thuisgezeten en daarna viavia aan een fulltime baantje gekomen. In die periode heb ik Wajong aangevraagd (ook wegens lichamelijke beperkingen) maar die werd niet toegekend omdat ik werk had. Dat werk hield ik na een half jaar echter niet meer vol en ik heb alsnog de Wajong met terugwerkende kracht toegekend gekregen. Inmiddels ben ik bij herkeuringen al drie keer 80-100 % arbeidsongeschikt verklaard. Belangrijkste reden: iedere poging tot reintegratie (hetzij werk, hetzij opleiding) loopt stuk. Ben nu op zoek naar een ander goed reintegratiebureau waardoor ik hopelijk wel iets kan gaan doen wat vol te houden is. Laatste herkeuring is vijf maanden geleden.
Ik ken verhalen (uit de eerste hand) van mensen die fulltime hebben gewerkt en wel een wajong hebben gekregen. Wat de bepalende factor hierin was is of de fulltimebaan vol te houden was. In dit geval lees ik dat ze fulltime werk inderdaad niet kon aanhouden. Het is dus zaak dit duidelijk te maken aan het UWV. Als de connectie met de ziekte duidelijk gemaakt kan worden en degene die de keuring doet redelijk (gestemd) is, is de kans op een wajong zeker reëel.Klopt. Mijn eerste aanvraag werd afgewezen. Ik ben wegens psychische problemen met de middelbare school gestopt toen ik zeventien was. Daarna een poosje thuisgezeten en daarna viavia aan een fulltime baantje gekomen. In die periode heb ik Wajong aangevraagd (ook wegens lichamelijke beperkingen) maar die werd niet toegekend omdat ik werk had. Dat werk hield ik na een half jaar echter niet meer vol en ik heb alsnog de Wajong met terugwerkende kracht toegekend gekregen. Inmiddels ben ik bij herkeuringen al drie keer 80-100 % arbeidsongeschikt verklaard. Belangrijkste reden: iedere poging tot reintegratie (hetzij werk, hetzij opleiding) loopt stuk. Ben nu op zoek naar een ander goed reintegratiebureau waardoor ik hopelijk wel iets kan gaan doen wat vol te houden is. Laatste herkeuring is vijf maanden geleden.
maandag 22 februari 2010 om 14:45
Had er niet meer aan gedacht dat de wetgeving rondom Wajong sinds dit jaar is veranderd. Weet even niet hoe ze dat tegenwoordig doen met maatmanloon enzo en heb nu geen tijd om het op te zoeken. Link voor vriendin:
http://www.uwv.nl/wajong/
http://www.uwv.nl/wajong/
