Geld & Recht
alle pijlers
Wat is wijs?
zaterdag 15 december 2018 om 23:21
Sinds een tijdje is de scheiding er door en in het ouderschapsplan legden we vast om de verjaardag van zoon gezamenlijk te vieren op een plek naar keuze met zowel door vader als moeder op te stellen lijst van genodigden. Het vorige feest van zoon in deze opstelling is me vies tegengevallen: veel spanning, ex die weinig deed en bijdehand zat te doen met gezamenlijke vrienden, heel druk. Kortom, deze afspraak in het ouderschapsplan had ik niet zo moeten maken. Vorig jaar al aangegeven dat ik het zo niet meer wilde en nu verjaardag dichterbij komt nog eens. Hij wil het afdwingen want zo afgesproken. Noch ik, noch mijn familie of vrienden zitten op een gezamenlijk feest te wachten gezien de spanning die het geeft. Hij wil het wel want een gezamenlijk feest zou voor zoon het beste zijn. Als ik me niet aan het plan hou wil hij naar de mediator. Ik baal dat ik destijds uitging van een ideaal wat niet houdbaar blijkt. Er is inmiddels ook een nieuwe partner, waar ik open naar ben, maar ik zie niet in waarom we niet net al de Sint twee feesten kunnen houden op een ontspannen manier. Wat is nu wijsheid? Hij dreigt met een mediator.
zondag 16 december 2018 om 09:48
Ik zou naar de mediator gaan. Die is er toch juist om er samen uit te komen. Misschien zijn er wel meer dingen in het convenant waar je ex of jij achteraf nog eens over willen praten. Kan maar gebeurd zijn en een neutraal persoon erbij is echt niet verkeerd. Een mediator gaat, als het goed is, niet één kant kiezen.
zondag 16 december 2018 om 09:51
Om wie draait het nou op de verjaardag? Niet om de families toch? Onbegrijpelijk dat volwassen mensen zich niet een paar uurtjes kunnen gedragen om een kind een plezier te doen. En vind je het moeilijk om te vragen door zijn loyaliteit of omdat je bang bent dat hij zijn verjaardag samen wil vieren?
zondag 16 december 2018 om 09:54
Dit stukje geeft aan dat je hem geen eigen keuze geeft maar hem jouw keuze opdringt.qol schreef: ↑16-12-2018 01:09Dus voor de verheldering:
-kinderfeest samen geen enkel probleem
-op de dag zelf samen er aandacht aan besteden, samen mee voor traktatie, prima
-maar de dynamiek van twee inmiddels niet neutrale families en vrienden hanteren die elkaar verder weinig meer zien: dat geeft alleen maar spanning. Hij heeft zich tav mijn familie heel negatief uitgelaten, hem mee krijgen naar welk feest van mijn kant was altijd een probleem en nu wil hij toch vast houden aan dat gezamenlijke feest.
Mijn zoon vragen wat hij wil vind ik moeilijk: hij is loyaal naar allebei, gelukkig ook maar, daar zal ik nooit tussen komen. Maar het is een keuze die hij moeilijk kan overzien. Ik ga hem niet aan zijn neus hangen dat het samen vieren voor iedereen veel vraagt.
Wat hier zeker mee speelt is dat deel van de problematiek in mijn huwelijk was dat mijn grenzen niet gerespecteerd werden en nu lijkt hij opnieuw af te willen dwingen dat het zo gaat als hij wil. Alsof daardoor de beladenheid niet nog groter wordt?
Ik vraag me af dat als het in het ouderschapsplan staat het effectief afdwingbaar is want ik kan me voorstellen dat hij kan eisen dat ik er ben, maar niemand van mijn naasten heeft mee getekend natuurlijk
Op mij komt het over dat je nu jouw wensen wil doordrukken, juist omdat hij ze in de relatie onderdrukte.
Persoonlijk zou ik het vieren met hem en zijn gasten. Eventueel met jouw ouders erbij en daarna op een andere dag bij jou thuis met jouw gasten.
zondag 16 december 2018 om 09:56
nerdopviva schreef: ↑16-12-2018 09:51Om wie draait het nou op de verjaardag? Niet om de families toch? Onbegrijpelijk dat volwassen mensen zich niet een paar uurtjes kunnen gedragen om een kind een plezier te doen. En vind je het moeilijk om te vragen door zijn loyaliteit of omdat je bang bent dat hij zijn verjaardag samen wil vieren?
Naïef om te denken dat het kind geen last zal hebben van de spanningen en onbezorgd zal kunnen genieten van zijn verjaardag. Het kind doe je met dit soort constructies echt geen plezier hoor. En inderdaad, als je een kind vraagt wat hij wil zal hij altijd antwoorden dat hij een groot feest met papa en mama samen wil omdat hij loyaal is naar beide ouders. Het kind zal niet zeggen wat het zelf het liefste wil. Een kind dit soort dingen vragen werkt alleen maar een loyaliteitsconflict in de hand. Daarbij heeft het ook niks te maken met of de volwassenen zich wel of niet gedragen. Iedereen doet geforceerd opgewekt, blij en aardig. Dát is wat de spanning veroorzaakt, wat zo’n kind feilloos oppikt. Het is echt niet zo zwart wit als sommigen hier denken. Er komt zo veel meer bij kijken.
zondag 16 december 2018 om 10:07
Nou TO heeft het over een kind wat zwemles heeft en naar school gaat. Mijn net vijfjarige kan prima aangeven of ze haar verjaardag leuk vond. TO zou volgens mij prima neutraal kunnen voorleggen dat ze nog niet weet of ze de verjaardag samen apart met papa en mama te vieren. En kunnen vragen wat hij leuk zou vinden/of hij apart vervelend zou vinden. Maar goed het ene kind is het andere niet, dus als TO inschat dat hij dat niet kan beantwoorden is dat misschien zo.Stampertje12 schreef: ↑16-12-2018 01:40Dit is toch moeilijk te vergelijken. Je hebt het hier over een kind van 13. Die kan zich al goed uiten, heeft een eigen mening en dan kun je veel makkelijker als ouders de keuze bij het kind leggen. In geval van TO gaat het om een kind dat te jong is om uberhaupt aan te vragen of hij zijn verjaardag leuk vond.
zondag 16 december 2018 om 10:12
Jake, jij verwoordt het precies zoals ik het aanvoel. Hetgeen wat ik raar vind ik dat hij door psychologen aan te halen zegt dat het beter is voor onze zoon om het samen te vieren, maar ik dat dus niet onderschrijf. Inderdaad als ik dat vraag zal iedereen van mijn kant zijn beste best doen maar het blijft geforceerd en nep en dat is niet wat ik voor hem wil. Dat zal hij fijngevoelig als hij is prima inschatten. Zijn verjaardag valt door de week en op de dag zelf vind ik het heel logisch om er samen iets fijns van te maken, maar krampachtig net te doen of er niets veranderd is voor het feest voelt niet goed
zondag 16 december 2018 om 10:20
Vergeten erbij te vermelden, de tweede verjaardag na de scheiding wad idd mijn 13 jarige zoon. Zijn zusje van 10 was eerst en de verjaardag van zijn zusje die 7 werd erna.Stampertje12 schreef: ↑16-12-2018 01:40Dit is toch moeilijk te vergelijken. Je hebt het hier over een kind van 13. Die kan zich al goed uiten, heeft een eigen mening en dan kun je veel makkelijker als ouders de keuze bij het kind leggen. In geval van TO gaat het om een kind dat te jong is om uberhaupt aan te vragen of hij zijn verjaardag leuk vond.
Ik snap sommige standpunten hier wel maar het moet wel haalbaar zijn. Wanneer je de spanning tussen ouders voelt ook andere gasten voelt (zaad in mijn situatie? vraag ik me af of het nog wel zo'n goed idee is. Zekers als ik naar mijn eigen situatie kijk toen mijn ouders uit elkaar gingen, vreselijk!
Als je als ouders er echt voor gekozen heb om op een vriendschappelijke manier uit elkaar te gaan heeft het vast kans van slagen. Maar om de meeste gevangen zoekt er na een bepaalde tijd ook jaloezie op een dan wordt het lastig. In mijn geval wilde mijn familie het liever ook niet meer na die eerste keer. Gezamenlijke vrienden gaven aan dat ze het werk echt heel knap vinden dat ik het deed maar gaven wil aan dat ze het om deze situatie zelf ook niet meer gedaan hadden. Ex probeerde iedereen voor zich te winnen waardoor het een ongelofelijk vervelende ervaring was.
zondag 16 december 2018 om 10:25
qol schreef: ↑16-12-2018 10:12Jake, jij verwoordt het precies zoals ik het aanvoel. Hetgeen wat ik raar vind ik dat hij door psychologen aan te halen zegt dat het beter is voor onze zoon om het samen te vieren, maar ik dat dus niet onderschrijf. Inderdaad als ik dat vraag zal iedereen van mijn kant zijn beste best doen maar het blijft geforceerd en nep en dat is niet wat ik voor hem wil. Dat zal hij fijngevoelig als hij is prima inschatten. Zijn verjaardag valt door de week en op de dag zelf vind ik het heel logisch om er samen iets fijns van te maken, maar krampachtig net te doen of er niets veranderd is voor het feest voelt niet goed
Ik heb onze zoon afgelopen jaar gevraagd of hij papa en zijn familie uit wilde nodigen op zijn verjaardag. Wij zijn ondertussen al 6 jaar uit elkaar en al die tijd voelde het niet goed om dit samen te doen. Voordat ik ook maar een dergelijk voorstel wilde doen naar mijn ex heb ik zoon gevraagd wat hij wilde. Zijn antwoord was duidelijk en helder: liever niet, ik kan dan niet ontspannen. (Hij is 10 jaar)
zondag 16 december 2018 om 10:44
Wij doen een aantal dingen samen, zoals sportwedstrijden enz. Maar verjaardagen vieren we toch echt apart. Zijn vader komt meestal wel even langs voor een stukje taart. Maar op voorhand. Of op dag zelf, feest is in het weekend. Twee feesten, 1 bij vader, 1 bij mij. Dat is net 1 van de weinige voordelen van gescheiden ouders, vindt mijn zoon.
I can keep my mouth shut, but you can read the subtitles on my face.
zondag 16 december 2018 om 15:37
Ik zou het erg vinden als we moeten gaan communiceren met een mediator erbij. Ik vind het armoedig. Ik wil niet dat alles wat met geven en nemen op te lossen zou zijn, verzand in dan gaan we wel naar de mediator omdat er geen compromis mogelijk is enkel datgeen wat hij wil zonder te zien wat er allemaal wel kan en tot waar het voor de ander prettig is.
zondag 16 december 2018 om 15:52
*Niet alles gelezen*
Zeg tegen je ex dat, als hij een gezamelijk feest wil, hij dat mag regelen, inclusief de uitnodigingen en het mag wat jou betreft bij hem thuis maar hij mag uiteraard ook voor een aparte locatie kiezen.
Daarna jezelf optutten en fijn naar dat feestje gaan. Rustig afwachten, want persoonlijk zou ik op een dergelijk feestje niet eens komen opdagen, tenzij ik directe familie ben.
Ik snap nooit zo goed wat mijn vriendinnen op de verjaardag van mijn kind moeten. Best kans dat een hoop mensen afhaken.
Vier ook geen aparte verjaardag bij jou thuis, in elk geval dit jaar niet. En draait het in de soep; niet jouw probleem.
Zeg tegen je ex dat, als hij een gezamelijk feest wil, hij dat mag regelen, inclusief de uitnodigingen en het mag wat jou betreft bij hem thuis maar hij mag uiteraard ook voor een aparte locatie kiezen.
Daarna jezelf optutten en fijn naar dat feestje gaan. Rustig afwachten, want persoonlijk zou ik op een dergelijk feestje niet eens komen opdagen, tenzij ik directe familie ben.
Ik snap nooit zo goed wat mijn vriendinnen op de verjaardag van mijn kind moeten. Best kans dat een hoop mensen afhaken.
Vier ook geen aparte verjaardag bij jou thuis, in elk geval dit jaar niet. En draait het in de soep; niet jouw probleem.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zondag 16 december 2018 om 16:28
TO zegt zelf dat haar kind dit niet kan...sprietgras schreef: ↑16-12-2018 10:07Nou TO heeft het over een kind wat zwemles heeft en naar school gaat. Mijn net vijfjarige kan prima aangeven of ze haar verjaardag leuk vond. TO zou volgens mij prima neutraal kunnen voorleggen dat ze nog niet weet of ze de verjaardag samen apart met papa en mama te vieren. En kunnen vragen wat hij leuk zou vinden/of hij apart vervelend zou vinden. Maar goed het ene kind is het andere niet, dus als TO inschat dat hij dat niet kan beantwoorden is dat misschien zo.
zondag 16 december 2018 om 16:30
Of ben je bang dat hij gelijk gaat krijgen?qol schreef: ↑16-12-2018 15:37Ik zou het erg vinden als we moeten gaan communiceren met een mediator erbij. Ik vind het armoedig. Ik wil niet dat alles wat met geven en nemen op te lossen zou zijn, verzand in dan gaan we wel naar de mediator omdat er geen compromis mogelijk is enkel datgeen wat hij wil zonder te zien wat er allemaal wel kan en tot waar het voor de ander prettig is.
Immers is het voor hem vrij makkelijk om met argumenten te komen waarom hij het niet wil: jullie hebben het pas één keer geprobeerd, kind heeft er nog geen mening over, het is vooraf zo afgesproken, de enige met een probleem is de moeder.
zondag 16 december 2018 om 16:53
qol schreef: ↑16-12-2018 15:37Ik zou het erg vinden als we moeten gaan communiceren met een mediator erbij. Ik vind het armoedig. Ik wil niet dat alles wat met geven en nemen op te lossen zou zijn, verzand in dan gaan we wel naar de mediator omdat er geen compromis mogelijk is enkel datgeen wat hij wil zonder te zien wat er allemaal wel kan en tot waar het voor de ander prettig is.
Een goede mediator trekt geen partij, maar doet juist zijn best om beide partijen naar elkaars argumenten te laten luisteren en bij beiden begrip voor de ander te kweken.
Uit de manier waarop hij je ex beschrijft denk ik dat een mediator juist in jouw voordeel is omdat jouw ex naar jou zal gaan moeten luisteren en de mediator gaat ingrijpen als jouw ex zonder te luisteren dat zijn zin wil doordrammen.
Hou de wet van drie in ere, driemaal zullen je daden wederkeren. Leer de wet en leer ook goed, dat wat je zaait je ook oogsten moet!
Disclaimer: alles wat ik schrijf is mijn mening, ongeacht de overeenkomsten met waarheid....
Disclaimer: alles wat ik schrijf is mijn mening, ongeacht de overeenkomsten met waarheid....
zondag 16 december 2018 om 21:17
Maar hij kan je toch niet dwingen om het samen te vieren, in de zin van dat jouw familie verplicht is om te komen?
Ik zou er inderdaad niet een groot punt van maken, jij hebt vorig jaar het meeste werk ervan gehad dus dan is hij nu aan de beurt.
Misschien een paar familieleden uitnodigen en als je daar geen zin in hebt dan ga je er alleen zelf even heen en vier je het met je eigen familie nog een keer bij jezelf.
Ik zou er inderdaad niet een groot punt van maken, jij hebt vorig jaar het meeste werk ervan gehad dus dan is hij nu aan de beurt.
Misschien een paar familieleden uitnodigen en als je daar geen zin in hebt dan ga je er alleen zelf even heen en vier je het met je eigen familie nog een keer bij jezelf.
maandag 17 december 2018 om 00:56
Ik vind om hulp vragen niet armoedig maar moedig.qol schreef: ↑16-12-2018 15:37Ik zou het erg vinden als we moeten gaan communiceren met een mediator erbij. Ik vind het armoedig. Ik wil niet dat alles wat met geven en nemen op te lossen zou zijn, verzand in dan gaan we wel naar de mediator omdat er geen compromis mogelijk is enkel datgeen wat hij wil zonder te zien wat er allemaal wel kan en tot waar het voor de ander prettig is.
Op dit moment vind jij je ex stug en je ex vindt waarschijnlijk hetzelfde van jou. Hij heeft vorig jaar zo te lezen geen problemen ervaren en wil het daarom weer zo doen. Jij ziet het anders. Jullie komen samen niet dichter bij elkaar en juist daarbij kan een mediator helpen. En dat doe je dan ook voor jullie kind. Met een beetje hulp blijven jullie misschien beter met elkaar communiceren. Is voor jullie kind ook fijn!
Ik vroeg me wel nog af of je vorig jaar na de verjaardag met je ex besproken hebt wat jullie van het feest vonden en hoe jullie het ervaren hebben. Misschien dat toen goed communiceren voor dit jaar voor minder problemen had gezorgd. Maar goed. Ook dit soort dingen kunnen bij een mediator aan bod komen. Een mediator is er niet om één van jullie je zin te geven. Die is er om jullie echt naar elkaar te laten luisteren en zo dichter bij elkaar te laten komen. Jullie zijn natuurlijk nog altijd samen ouders dus kan toch nooit kwaad (en als dit het eerste struikelblok is en het voorheen goed ging is het toch goed om dit serieus op te pakken. Heb je in de toekomst misschien ook nog wat aan)
