Gezondheid
alle pijlers
2 x aangereden in 2 maanden tijd
vrijdag 24 september 2021 om 21:09
Hallo,
Ik ben de afgelopen 2 maanden 2 keer aangereden.
Daarvoor had ik nog nooit in het ziekenhuis gelegen of een eerste hulp bezocht.
Ja een mazzelaar.
Maar nu is alles opeens zo anders.
Beide aanrijdingen gebeurden ook op dezelfde korte route naar mijn werk. Binnen 1 km.
De eerste keer liep in een hersenschudding op, de 2e keer ben ik met mijn gezicht over het asfalt geschuurd.
Ik ben het type ‘het glas is halfvol’
Maar wanneer ik nu in de spiegel kijk zie ik een litteken en een dikke onderhuidse knobbel op mijn wang die maar niet weg wil gaan.
Waarschijnlijk een verhard bloedstolsel.
Vandaag ging ik op het werk ook nog eens door mijn rug.
En het was alsof mijn ziel knakte.
De afgelopen 2 maanden waren er weinig pijnvrije dagen.
En ik moet eerlijk bekennen dat ik nu ik niet meer op deze route durf te fietsen en ben gaan lopen.
Maar ik telkens bevries wanneer ik moet oversteken.
Ik vertrouw mezelf en andere weggebruikers niet meer.
Tot 2 keer toe stopte auto’s, draaide ze het raampje open en zeiden ze ‘loop maar mevrouw! Lichtelijk geirriteerd’
Is er iemand die iets vergelijkbaars meegemaakt heeft en woorden van hoop voor me heeft?
Vandaag voel ik me erg down en teneergeslagen.
Ik ben de afgelopen 2 maanden 2 keer aangereden.
Daarvoor had ik nog nooit in het ziekenhuis gelegen of een eerste hulp bezocht.
Ja een mazzelaar.
Maar nu is alles opeens zo anders.
Beide aanrijdingen gebeurden ook op dezelfde korte route naar mijn werk. Binnen 1 km.
De eerste keer liep in een hersenschudding op, de 2e keer ben ik met mijn gezicht over het asfalt geschuurd.
Ik ben het type ‘het glas is halfvol’
Maar wanneer ik nu in de spiegel kijk zie ik een litteken en een dikke onderhuidse knobbel op mijn wang die maar niet weg wil gaan.
Waarschijnlijk een verhard bloedstolsel.
Vandaag ging ik op het werk ook nog eens door mijn rug.
En het was alsof mijn ziel knakte.
De afgelopen 2 maanden waren er weinig pijnvrije dagen.
En ik moet eerlijk bekennen dat ik nu ik niet meer op deze route durf te fietsen en ben gaan lopen.
Maar ik telkens bevries wanneer ik moet oversteken.
Ik vertrouw mezelf en andere weggebruikers niet meer.
Tot 2 keer toe stopte auto’s, draaide ze het raampje open en zeiden ze ‘loop maar mevrouw! Lichtelijk geirriteerd’
Is er iemand die iets vergelijkbaars meegemaakt heeft en woorden van hoop voor me heeft?
Vandaag voel ik me erg down en teneergeslagen.
vrijdag 24 september 2021 om 21:15
kan ik je niet bieden.
vrijdag 24 september 2021 om 21:16
Hoi!
Wat naar om dit te lezen. Ik ben zelf 4,5 jaar geleden aangereden en nog geen dag pijnvrij geweest. Afgelopen jaar weer geopereerd. Naast lichamelijke klachten ook flinke mentale klachten gekregen die in de loop van de tijd steeds erger werden. Ik zal je dan ook adviseren om met deze angst hulp te zoeken, ik heb dat in die tijd na een jaar gedaan en het heeft me heel veel geholpen met angst in het verkeer en vertrouwen in het algemeen.
Ik hoop dat alles goed met je komt, maar zoek in elk geval hulp voor de angsten, het neemt niet altijd af als er tijd overheen gaat namelijk (soms misschien wel, maar het is gewoon zonde van je tijd) Maandag dus even de huisarts bellen!
Wat naar om dit te lezen. Ik ben zelf 4,5 jaar geleden aangereden en nog geen dag pijnvrij geweest. Afgelopen jaar weer geopereerd. Naast lichamelijke klachten ook flinke mentale klachten gekregen die in de loop van de tijd steeds erger werden. Ik zal je dan ook adviseren om met deze angst hulp te zoeken, ik heb dat in die tijd na een jaar gedaan en het heeft me heel veel geholpen met angst in het verkeer en vertrouwen in het algemeen.
Ik hoop dat alles goed met je komt, maar zoek in elk geval hulp voor de angsten, het neemt niet altijd af als er tijd overheen gaat namelijk (soms misschien wel, maar het is gewoon zonde van je tijd) Maandag dus even de huisarts bellen!
vrijdag 24 september 2021 om 21:19
Nee, niet meegemaakt, dus kan je wat dat betreft niet helpen. Aangereden worden is al naar, maar zelfs tweemaal in zo’n korte tijd hakt er wel in, dat snap ik.
Zou het je helpen als een vriendin of familie een aantal keren met jou de route loopt en (daarna) fietst? Dat jij onderweg over jouw angst vertelt en zo hopelijk een beetje van je afpraat?
Zou het je helpen als een vriendin of familie een aantal keren met jou de route loopt en (daarna) fietst? Dat jij onderweg over jouw angst vertelt en zo hopelijk een beetje van je afpraat?
vrijdag 24 september 2021 om 21:19
Ik vind het niet gek dat jij je zo voelt nu. Het is ook niet niks.
Woorden van hoop: na een auto-ongeluk ben ik de eerste tijd alleen gaan rijden met iemand naast mij om ‘erin te blijven’. En na verloop van tijd sleet het en verdween het naar de achtergrond.
Als jij je langer somber blijft voelen zou ik ook naar de HA gaan. Dat jij je nu somber en teneergeslagen voelt is denk ik vrij normaal. Zeker als je nooit iets aan de hand hebt gehad en nu ineens littekens hebt, die angst en dan ook nog eens door je rug gegaan. Heel veel sterkte en beterschap.
Woorden van hoop: na een auto-ongeluk ben ik de eerste tijd alleen gaan rijden met iemand naast mij om ‘erin te blijven’. En na verloop van tijd sleet het en verdween het naar de achtergrond.
Als jij je langer somber blijft voelen zou ik ook naar de HA gaan. Dat jij je nu somber en teneergeslagen voelt is denk ik vrij normaal. Zeker als je nooit iets aan de hand hebt gehad en nu ineens littekens hebt, die angst en dan ook nog eens door je rug gegaan. Heel veel sterkte en beterschap.
vrijdag 24 september 2021 om 21:21
Dankjewel voor jullie lieve reacties.
Had ik echt even nodig.
De tranen komen even los nu.
Ik heb hele lieve vrienden.
En eigenlijk heb ik me zo kranig geweerd en ben ik optimistisch gebleven tot vandaag.
Ik woon alleen en heb geen relatie.
Dat stoort me normaal nooit.
Maar nu was het even heel moeilijk.
Ook om toe te geven aan mezelf.
Daarom heel erg veel dank.
Ik zal contact met de huisarts opnemen.
En vandaag even wegzwelgen in de ellende.
Ik denk dat dat effe nodig is.
Had ik echt even nodig.
De tranen komen even los nu.
Ik heb hele lieve vrienden.
En eigenlijk heb ik me zo kranig geweerd en ben ik optimistisch gebleven tot vandaag.
Ik woon alleen en heb geen relatie.
Dat stoort me normaal nooit.
Maar nu was het even heel moeilijk.
Ook om toe te geven aan mezelf.
Daarom heel erg veel dank.
Ik zal contact met de huisarts opnemen.
En vandaag even wegzwelgen in de ellende.
Ik denk dat dat effe nodig is.
vrijdag 24 september 2021 om 21:25
Dat is een goed idee.eva-luna schreef: ↑24-09-2021 21:19Nee, niet meegemaakt, dus kan je wat dat betreft niet helpen. Aangereden worden is al naar, maar zelfs tweemaal in zo’n korte tijd hakt er wel in, dat snap ik.
Zou het je helpen als een vriendin of familie een aantal keren met jou de route loopt en (daarna) fietst? Dat jij onderweg over jouw angst vertelt en zo hopelijk een beetje van je afpraat?
Ik weet niet of het helpt.
Maar het proberen waard.
vrijdag 24 september 2021 om 22:16
Vandaag even zwelgen in de ellende klinkt als een goed plan! Eventueel morgen en overmorgen ook (toch weekend), en dan maandag even bellen met de huisarts. Er zijn echt mensen (professionals) die je hiermee kunnen helpen.
En een ervaring met schaafwonden in het gezicht: het kan echt helemaal wegtrekken. Mijn broer heeft jaren terug een aanrijding gehad en daarmee een keer van de straat mee proberen te slepen met zijn gezicht. Het was echt naar om te zien hoe open alles lag. En dat heeft echt een tijd geduurd, maar nu zie je er amper iets van. Paar kleine plekjes die ook littekens van acne hadden kunnen zijn.
Ik heb zelf
En een ervaring met schaafwonden in het gezicht: het kan echt helemaal wegtrekken. Mijn broer heeft jaren terug een aanrijding gehad en daarmee een keer van de straat mee proberen te slepen met zijn gezicht. Het was echt naar om te zien hoe open alles lag. En dat heeft echt een tijd geduurd, maar nu zie je er amper iets van. Paar kleine plekjes die ook littekens van acne hadden kunnen zijn.
Ik heb zelf
Adem in, adem uit, en herhaal indien nodig 
zaterdag 25 september 2021 om 01:42
Wat naar dat je je zo voelt. Ergens herken ik het wel.
Jaren geleden heb ik een ongeluk gehad met de fiets. Het had flink gevroren. Ik had groen licht, maar moest uitwijken voor een auto die niet kon stoppen vanwege de gladheid. Ik ben met mijn gezicht op de stoeprand gevallen. Met spoed naar de EHBO, mijn gezicht moest op meerdere plekken worden gehecht. Door verschillende oorzaken een traumatische ervaring. Het heeft heel lang geduurd voor mijn gezicht een beetje herstel was, al gaan sommige littekens nooit meer weg.
Net na het ongeluk durfde ik niet meer te fietsen. Bij elke hoek stapte ik af, ook als het niet gevroren had. Het heeft weken geduurd voor ik stapvoets en met mij benen net boven de grond weer bochten durfde te nemen en durfde over te steken.
Inmiddels zijn we jaren verder en ik race weer als vanouds door de straten. Maar dat had echt tijd nodig, ik moest het vertrouwen in mijzelf en andere weggebruikers weer terugkrijgen. Mijn tip: ga wel weer de weg op. Maar stapje voor stapje, en gun jezelf de tijd die je nodig hebt.
Jaren geleden heb ik een ongeluk gehad met de fiets. Het had flink gevroren. Ik had groen licht, maar moest uitwijken voor een auto die niet kon stoppen vanwege de gladheid. Ik ben met mijn gezicht op de stoeprand gevallen. Met spoed naar de EHBO, mijn gezicht moest op meerdere plekken worden gehecht. Door verschillende oorzaken een traumatische ervaring. Het heeft heel lang geduurd voor mijn gezicht een beetje herstel was, al gaan sommige littekens nooit meer weg.
Net na het ongeluk durfde ik niet meer te fietsen. Bij elke hoek stapte ik af, ook als het niet gevroren had. Het heeft weken geduurd voor ik stapvoets en met mij benen net boven de grond weer bochten durfde te nemen en durfde over te steken.
Inmiddels zijn we jaren verder en ik race weer als vanouds door de straten. Maar dat had echt tijd nodig, ik moest het vertrouwen in mijzelf en andere weggebruikers weer terugkrijgen. Mijn tip: ga wel weer de weg op. Maar stapje voor stapje, en gun jezelf de tijd die je nodig hebt.
zaterdag 25 september 2021 om 07:30
zaterdag 25 september 2021 om 22:01
Dankje! Dat geeft me echt hoop.PietjePuk_WeetIkVeel schreef: ↑25-09-2021 01:42ga wel weer de weg op. Maar stapje voor stapje, en gun jezelf de tijd die je nodig hebt.
Ik ben altijd een snelle fietser geweest die allert en zorgeloos zich overal doorheen manoeuvreerde.
Dat gevoel ben ik kwijt, maar jou ervaring sterkt me enorm!
zaterdag 25 september 2021 om 22:29
Dat heb ik gedaan, op advies van de getuigen, vrienden en politie.valisa schreef: ↑25-09-2021 07:30Wat ontzettend vervelend.
1 tip...schakel een goede letstel schade advocaat in.
Ik ken iemand die is aangereden op zijn fiets en die daardoor enige dagen niet kon werken en wat gebroken had.
Hij heeft echt flink wat geld gekregen.
Deze advocaten heb je ook op no cure no pay basis.
En voor mij gaat het eigenlijk meer om dat stukje controle hebben over wat me overkomen is.
Alleen heb ik nu net de pech dat de persoon die me aangereden heeft, en zei dat hij volledig mee zou werken, nu telkens verzuimd het schadeformulier op te sturen.
Hij zegt ‘ik heb het ondertekend en stuur het op’
Maar na 2 tekstberichtjes gestuurd te hebben omdat mijn verzekeraar ze nog niet binnen had, moest ik vernemen dat hij het vergeten had.
Omdat ik met de ambulance afgevoerd was heb ik het niet ter plaatse kunnen invullen.
De dagen erna was ik zodanig verwond en geschrokken dat ik hem ook niet wou zien.
Maar ik heb zijn adres en telefoonnummer.
Dus in goed vertrouwen stuurde ik hem het schadeformulier op.
Mijn verzekering zei nog ‘doe dit samen met hem, onze ervaring leert dat mensen vaak verzuimen.
Maar ik was nog te zwak en weet ook niet of ik zo ver wil gaan als hem op te zoeken.
Ik ervaar er stress van omdat ik door zijn geschrokken reactie echt dacht ‘hij laat me niet in de steek’
Maar nu durf ik daar niet meer op te vertrouwen.
Vind het heftig om dat te plaatsen.
De letselschade specialist zei dat ik als fietser sowieso door de wet beschermd ben.
En we zijn adres, kenteken en verzekeringsgegevens hebben.
Ik merk dat ik bang ben teleurgesteld te worden.
En ik op dit moment nog zo hoop dat alle ellende niet voor niks was.
Maar ik mezelf niet moet spitsen op een erkenning of vergoeding voor het leed.
Eigenlijk gewoon ‘vertrouwen’ hebben in de algemene zin.
zaterdag 25 september 2021 om 23:05
Heel vervelend dat die persoon niet meewerkt.
Maar: dat heb je niet nodig om zijn verzekeraar aansprakelijk te stellen, dat weet je? Dan zorgt die verzekeraar er wel voor dat hij het schadeformulier wèl invult.
Je hebt het over jouw verzekering. Is dat een fietsverzekering of een rechtsbijstandsverzekering?
Weet je of deze de tegenpartij al aansprakelijk heeft gesteld?
Zo niet, direct laten doen!
Hoe teleurstellend ook, de veroorzaker werkt niet altijd mee
Wacht daar daarom ook niet op en zorg dat zijn verzekering het nu al oppakt. Dan kun je dat stukje (deels) loslaten.
Maar: dat heb je niet nodig om zijn verzekeraar aansprakelijk te stellen, dat weet je? Dan zorgt die verzekeraar er wel voor dat hij het schadeformulier wèl invult.
Je hebt het over jouw verzekering. Is dat een fietsverzekering of een rechtsbijstandsverzekering?
Weet je of deze de tegenpartij al aansprakelijk heeft gesteld?
Zo niet, direct laten doen!
Hoe teleurstellend ook, de veroorzaker werkt niet altijd mee
Wacht daar daarom ook niet op en zorg dat zijn verzekering het nu al oppakt. Dan kun je dat stukje (deels) loslaten.
zaterdag 25 september 2021 om 23:15
Ik had ook pas later het schadeformulier omdat ik met ambulance weg was. Ik heb iemand gevraagd om te helpen, die heeft de persoon gebeld en gezegd dat die langs moest komen om het in orde te maken. Is ook voor mij opgekomen. Persoon is geweest, ik kon hem niet luchten of zien (hij reed zeer onverantwoord, was niet zomaar een ongeluk) en heb gezorgd dat ik niet alleen was (dat was ik sowieso niet in die periode want dat kon nog niet, woon zelf normaal wel alleen).
Dus mijn tip zou zijn om iemand te vragen die je vertrouwd die je hierbij helpt, ook inderdaad om het samen in te vullen. Heel erg belangrijk om het te doen, bij mij is de schade al in de tonnen (ook werkgevers en ziektekosten worden verhaald) en het is nu echt even belangrijk om door te zetten. Dat je zelf helemaal op en emotioneel bent kan ik heel goed begrijpen, vraag of iemand je wil helpen voor de praktische zaken zoals in eerste instantie het schadeformulier.
Dus mijn tip zou zijn om iemand te vragen die je vertrouwd die je hierbij helpt, ook inderdaad om het samen in te vullen. Heel erg belangrijk om het te doen, bij mij is de schade al in de tonnen (ook werkgevers en ziektekosten worden verhaald) en het is nu echt even belangrijk om door te zetten. Dat je zelf helemaal op en emotioneel bent kan ik heel goed begrijpen, vraag of iemand je wil helpen voor de praktische zaken zoals in eerste instantie het schadeformulier.
zaterdag 25 september 2021 om 23:21
O dat vind ik ontzettend fijn om te horen! Dat wist ik niet!eva-luna schreef: ↑25-09-2021 23:05Heel vervelend dat die persoon niet meewerkt.
Maar: dat heb je niet nodig om zijn verzekeraar aansprakelijk te stellen, dat weet je? Dan zorgt die verzekeraar er wel voor dat hij het schadeformulier wèl invult.
Je hebt het over jouw verzekering. Is dat een fietsverzekering of een rechtsbijstandsverzekering?
Weet je of deze de tegenpartij al aansprakelijk heeft gesteld?
Zo niet, direct laten doen!
Hoe teleurstellend ook, de veroorzaker werkt niet altijd mee
Maar..
Het letselschade bureau waarmee ik in zee ging heeft me inderaad geinformeerd dat ze de tegenpartij aansprakelijk hebben gesteld.
Hun hebben alle benodigde gegevens van de tegenpartij van mij ontvangen en het politierapport met getuigenverklaringen en telefoonnummers.
Alleen heeft de politie geen officiële verklaring van schuld kunnen afnemen omdat de daadwerkelijke snelheid waar de automobilist mee reed niet bewezen is.
Alleen getuigenverklaringen dat hij met forse snelheid gezien werd de rotonde te naderen.
Ik heb geen rechtsbijstand verzekering.
Maar mijn eigen verzekeraar verwees me door naar dit letselschade bureau.
Alleen dacht ik dat hun geen poot hadden om op te staan zonder dat ik hun dit letselschade formulier ondertekend door de tegenpartij zou aanleveren.
zaterdag 25 september 2021 om 23:30
Jeetje dat was ook een mega heftige ervaring voor jou zo te lezen! Een schade in tonnen.MoaningMyrtle schreef: ↑25-09-2021 23:15Ik had ook pas later het schadeformulier omdat ik met ambulance weg was. Ik heb iemand gevraagd om te helpen, die heeft de persoon gebeld en gezegd dat die langs moest komen om het in orde te maken. Is ook voor mij opgekomen. Persoon is geweest, ik kon hem niet luchten of zien (hij reed zeer onverantwoord, was niet zomaar een ongeluk) en heb gezorgd dat ik niet alleen was (dat was ik sowieso niet in die periode want dat kon nog niet, woon zelf normaal wel alleen).
Dus mijn tip zou zijn om iemand te vragen die je vertrouwd die je hierbij helpt, ook inderdaad om het samen in te vullen. Heel erg belangrijk om het te doen, bij mij is de schade al in de tonnen (ook werkgevers en ziektekosten worden verhaald) en het is nu echt even belangrijk om door te zetten. Dat je zelf helemaal op en emotioneel bent kan ik heel goed begrijpen, vraag of iemand je wil helpen voor de praktische zaken zoals in eerste instantie het schadeformulier.
Wat een impact moet dat dan op jou dagelijks leven gehad hebben.
Wat fijn dat jij iemand had die jou daar zo in hielp!
Mag ik vragen hoe je daarmee om bent gegaan, en wellicht nog gaat in afwachting op de afhandeling?
Of is het inmiddels afgehandeld?
Het is toch pijnlijk dat je na zo’n ongeluk eigenlijk zo op zoek gaat naar een stukje afsluiting.
Maar dat zo’n onzeker traject bij de verzekering je nog lang in de greep blijft houden van het ongeval en daarmee ook de afsluiting ervan.
Heb jij degene die je ongeval veroorzaakte dus nog gezien?
Hoe was dat voor je?
Ik ben er namelijk angstig voor.
zaterdag 25 september 2021 om 23:33
Gelukkig werkt het zo niet 
Uiteraard beoordeelt zijn verzekeringsmaatschappij of jij ook een stukje schuld hebt.
Maar het is niet zo dat omdat je niet samen het schadeformulier hebt ingevuld en zijn snelheid niet vaststaat het niet wordt opgepakt.
Ook fijn dat er getuigen zijn.
De letseladvocaat zal je verder helpen. Probeer jij je daar niet druk over te maken en probeer wat tot rust te komen.
Uiteraard beoordeelt zijn verzekeringsmaatschappij of jij ook een stukje schuld hebt.
Maar het is niet zo dat omdat je niet samen het schadeformulier hebt ingevuld en zijn snelheid niet vaststaat het niet wordt opgepakt.
Ook fijn dat er getuigen zijn.
De letseladvocaat zal je verder helpen. Probeer jij je daar niet druk over te maken en probeer wat tot rust te komen.
zaterdag 25 september 2021 om 23:52
eva-luna schreef: ↑25-09-2021 23:33Gelukkig werkt het zo niet
Uiteraard beoordeelt zijn verzekeringsmaatschappij of jij ook een stukje schuld hebt.
Maar het is niet zo dat omdat je niet samen het schadeformulier hebt ingevuld en zijn snelheid niet vaststaat het niet wordt opgepakt.
Ook fijn dat er getuigen zijn.
De letseladvocaat zal je verder helpen. Probeer jij je daar niet druk over te maken en probeer wat tot rust te komen.
Dankjewel!
Loslaten… ja dat is het thema.
Ik heb gisteren een gedichtje proberen te schrijven waar ik mijn onrust in probeerde te verwoorden.
Jullie warme lieve reacties helpen ook ENORM.
Al het opgekropte komt er nu uit.
En ondanks mijn vertrouwen een deuk heeft opgelopen….ben ik inmens dankbaar voor een forum als deze. Dat doet echt wel iets bijzonders.
zaterdag 25 september 2021 om 23:52
Je hoeft de veroorzaker niet te zien hoor als je dat niet wil. Laat de advocaat maar alles afhandelen. Daar hoef je zelf niet achteraan te gaan. Hij heeft zijn kans gehad om het netjes af te handelen, dat heeft hij nagelaten. Hoe langer hij nu traineert des te hoger zijn ‘eindafrekening’.
Diegene die mijn ongeluk had veroorzaakt ging er snel tussenuit. Die is door de politie uit een vergadering getrokken. En dan via bureau Slachtofferhulp maanden later de vraag om een gesprek. En toen ik dat niet wilde (geen zin in krokodillentranen zodat hij voor de rechter dat kon aanvoeren als ‘kijk mij vol schuldbesef zijn’) heb ik ook zijn excuusbrief geweigerd. Met zijn gejank over zijn ‘gezinnetje’ en zijn Enorm Belangrijke Baan.
Zulke mensen voegen niets toe aan afsluiting voor jezelf. En het is oké om daar een professional voor in te zetten en zelf je handen aftrekken van formulieren.
Diegene die mijn ongeluk had veroorzaakt ging er snel tussenuit. Die is door de politie uit een vergadering getrokken. En dan via bureau Slachtofferhulp maanden later de vraag om een gesprek. En toen ik dat niet wilde (geen zin in krokodillentranen zodat hij voor de rechter dat kon aanvoeren als ‘kijk mij vol schuldbesef zijn’) heb ik ook zijn excuusbrief geweigerd. Met zijn gejank over zijn ‘gezinnetje’ en zijn Enorm Belangrijke Baan.
Zulke mensen voegen niets toe aan afsluiting voor jezelf. En het is oké om daar een professional voor in te zetten en zelf je handen aftrekken van formulieren.
zaterdag 25 september 2021 om 23:53
Hier is nog geen afhandeling, ben dit jaar nog weer een keer geopereerd en kan nog niet werken e.d.
Het eerste jaar was voor mij een en al adrenaline, eigenlijk wilde ik geen afscheid van mijn oude leven nemen en vond ik het moeilijk te erkennen dat er iets was. Maar goed, fysiek kon ik niet meer mee komen. Mentale klachten werden steeds erger, ik heb via de huisarts hulp gevraagd. Met EMDR zijn bij mij de angsten in het verkeer en de nachtmerries grotendeels opgelost gelukkig, met die ervaring zou ik dus adviseren om veel eerder hulp te vragen, bij mij werd het echt niet minder in de loop van de tijd. Nu nog steeds heb ik regelmatig een hulptraject omdat ik in veel vastloop, vertrouwen om ooit weer te werken, mensen en het accepteren van wat niet meer kan. Hier heb ik veel aan. Verder is het echt zwaar, heb na 2 jaar ontslag gekregen omdat ik mijn werk niet meer kan doen. Heb nu een lage uitkering en hoge zorgkosten.
Ik vond het heel lastig om hem te zien, heb ook niet veel tegen hem gezegd. Hij was ook alleen maar bezig met hoe moeilijk het voor hem was… Ben nog steeds erg boos. Dat ik hem toen wel gezien had was puur zakelijk om alles te regelen, en gelukkig was ik niet alleen.
De echte afhandeling vindt plaats bij een eindsituatie. Toch probeert een verzekering je onder druk te zetten om eerder een schikking te treffen. Ik vind het allemaal erg stressvol en vraag vaak of mensen mij willen helpen en het contact willen doen. Inmiddels ben ik al bijna 5 jaar verder en ben ik sinds dit jaar (ook door uitstel operatie vanwege Corona en de eenzaamheid die omstond na de operatie, avondklok e.d., ik mocht zelf niets voor ruim 3 maanden) helemaal op en overprikkeld door alles. Ik heb nog steeds elke dag pijn.
Ik hoop dat je goede ondersteuning krijgt en als je een keer vragen hebt over hoe dingen bij mij gegaan zijn mag je me wel een pb sturen. Elke situatie is anders maar ik had er denk ik wel wat aan gehad als ik soms iets kon vragen aan iemand die zo’n traject heeft doorlopen.
Het eerste jaar was voor mij een en al adrenaline, eigenlijk wilde ik geen afscheid van mijn oude leven nemen en vond ik het moeilijk te erkennen dat er iets was. Maar goed, fysiek kon ik niet meer mee komen. Mentale klachten werden steeds erger, ik heb via de huisarts hulp gevraagd. Met EMDR zijn bij mij de angsten in het verkeer en de nachtmerries grotendeels opgelost gelukkig, met die ervaring zou ik dus adviseren om veel eerder hulp te vragen, bij mij werd het echt niet minder in de loop van de tijd. Nu nog steeds heb ik regelmatig een hulptraject omdat ik in veel vastloop, vertrouwen om ooit weer te werken, mensen en het accepteren van wat niet meer kan. Hier heb ik veel aan. Verder is het echt zwaar, heb na 2 jaar ontslag gekregen omdat ik mijn werk niet meer kan doen. Heb nu een lage uitkering en hoge zorgkosten.
Ik vond het heel lastig om hem te zien, heb ook niet veel tegen hem gezegd. Hij was ook alleen maar bezig met hoe moeilijk het voor hem was… Ben nog steeds erg boos. Dat ik hem toen wel gezien had was puur zakelijk om alles te regelen, en gelukkig was ik niet alleen.
De echte afhandeling vindt plaats bij een eindsituatie. Toch probeert een verzekering je onder druk te zetten om eerder een schikking te treffen. Ik vind het allemaal erg stressvol en vraag vaak of mensen mij willen helpen en het contact willen doen. Inmiddels ben ik al bijna 5 jaar verder en ben ik sinds dit jaar (ook door uitstel operatie vanwege Corona en de eenzaamheid die omstond na de operatie, avondklok e.d., ik mocht zelf niets voor ruim 3 maanden) helemaal op en overprikkeld door alles. Ik heb nog steeds elke dag pijn.
Ik hoop dat je goede ondersteuning krijgt en als je een keer vragen hebt over hoe dingen bij mij gegaan zijn mag je me wel een pb sturen. Elke situatie is anders maar ik had er denk ik wel wat aan gehad als ik soms iets kon vragen aan iemand die zo’n traject heeft doorlopen.
zaterdag 25 september 2021 om 23:59
Jezus MoaningMyrtle… na vijf jaar nog geen zekerheid. Wat een drama. En het zuigt ook nog dat beetje energie wat je hebt helemaal weg. Ik hoop dat je een goede advocaat hebt. Hopelijk komt er voor jou snel afsluiting voor het financiële gedeelte. Ik weet niet in hoeverre jij nog herstel kunt verwachten maar ik wil je beterschap (in hoeverre dat kan) en sterkte wensen. 
zondag 26 september 2021 om 00:02
Jeetje ik kom door al deze verhalen van lotgenoten steeds meer tot besef dat er wel een vangnet bestaat.lemoos2 schreef: ↑25-09-2021 23:52Je hoeft de veroorzaker niet te zien hoor als je dat niet wil. Laat de advocaat maar alles afhandelen. Daar hoef je zelf niet achteraan te gaan. Hij heeft zijn kans gehad om het netjes af te handelen, dat heeft hij nagelaten. Hoe langer hij nu traineert des te hoger zijn ‘eindafrekening’.
Diegene die mijn ongeluk had veroorzaakt ging er snel tussenuit. Die is door de politie uit een vergadering getrokken. En dan via bureau Slachtofferhulp maanden later de vraag om een gesprek. En toen ik dat niet wilde (geen zin in krokodillentranen zodat hij voor de rechter dat kon aanvoeren als ‘kijk mij vol schuldbesef zijn’) heb ik ook zijn excuusbrief geweigerd. Met zijn gejank over zijn ‘gezinnetje’ en zijn Enorm Belangrijke Baan.
Zulke mensen voegen niets toe aan afsluiting voor jezelf. En het is oké om daar een professional voor in te zetten en zelf je handen aftrekken van formulieren.
En gerechtigheid.
Superfijn om te lezen dat je niet afhankelijk was van zijn schulderkenning.
En je daadwerkelijk beschermd werd!
En hij er niet mee weg kwam en jij hem ook niet nodig had.
Ik had er geen besef van!
En me steeds verantwoordelijk gevoeld het zelf te moeten oplossen.
Maar wat ik hier telkens lees is dat onze belangen wel behartigt worden.
Het verbaasd me zo!
In a good way!!
