Gezondheid
alle pijlers
50 gepasseerd en ik weet niet wat me overkomt.
woensdag 2 december 2020 om 10:22
Oké, dat is een hele dramatische titel maar het dekt voor mij wel de lading op dit moment. Zowel fysiek als geestelijk begrijp ik niet wat me overkomt. Waar ik tot vorig jaar de kleding nog paste die ik al 30 jaar pas, ook na het krijgen van kinderen, zitten me nu opeens te strak. Mijn bh’s zitten te strak en het lijkt wel of mijn kuiten steeds meer zakken in mijn enkels. Mijn taille word steeds breder net als mijn heupen. Het lijkt ook wel of mijn huid steeds dikker word. Maar ik weeg nog wel steeds hetzelfde als de afgelopen 10 a 15 jaar, 60 kilo. Ik was altijd heel erg fit maar nu schiet het constant in mijn nek of in een andere spier. Om moedeloos van te worden.
Opeens valt het me op dat mijn mondhoeken zijn gaan zakken waardoor ik geen zin meer heb om me bv op te maken want het maakt toch niet uit. Mijn haar wil ook niet meer zitten. Waar ik eerst nog veel haar had lijkt het wel of mijn haren steeds dunner worden. Mijn bovenbenen worden steeds dikker en voor het eerst zie ik ook putjes.
En hoe ik me tegenwoordig voel. Ik heb bijna aan 1 stuk door nare gedachten en focus me daarop op slechte herinneringen. Iedere nacht word ik wakker met hartkloppingen door nachtmerries nat van het zweet. Mijn grote hobby mountainbiken heb ik opgegeven omdat ik niet eens de puf heb om me om te kleden, laat staan te gaan fietsen. Ik ben opeens bang geworden voor andere mensen, bang dat er een conflict ontstaat. Ik moet mezelf ertoe zetten om in de auto te stappen. Ik ben de hele tijd bang dat ik het andere verkeer niet zie zodat er een aanrijding ontstaat.
Waar ik mijn werk altijd geweldig vond moet ik me er tegenwoordig naar toeslepen. Ik trek het haast niet om de verhalen van andere collega’s aan te moeten horen. Zonder te overdrijven voel ik me ’s ochtends soms misselijk van ellende. Op mijn werk heb ik een nieuwe functie gekregen met daarbij een opleiding. Mijn hele werkbare leven heb ik met veel plezier opleidingen gevolgd en ging het me goed af. Nu heb ik geen puf meer om weer iets nieuws te moeten leren. Ik ben het overzicht kwijt. Ik ben al langere tijd de oudste op het werk. Dat was nooit een issue maar opeens heb ik het gevoel dat ik niemand meer kan bijbenen.
Ik ben gewoon helemaal de kluts kwijt. Mijn zelfvertrouwen is weg en ik vraag me af of ik nog wel van toegevoegde waarde ben. Ik moet het weer op een rijtje krijgen maar ik weet alleen niet hoe. Dus alle al dan niet kritische (ervarings) adviezen zijn welkom!
Opeens valt het me op dat mijn mondhoeken zijn gaan zakken waardoor ik geen zin meer heb om me bv op te maken want het maakt toch niet uit. Mijn haar wil ook niet meer zitten. Waar ik eerst nog veel haar had lijkt het wel of mijn haren steeds dunner worden. Mijn bovenbenen worden steeds dikker en voor het eerst zie ik ook putjes.
En hoe ik me tegenwoordig voel. Ik heb bijna aan 1 stuk door nare gedachten en focus me daarop op slechte herinneringen. Iedere nacht word ik wakker met hartkloppingen door nachtmerries nat van het zweet. Mijn grote hobby mountainbiken heb ik opgegeven omdat ik niet eens de puf heb om me om te kleden, laat staan te gaan fietsen. Ik ben opeens bang geworden voor andere mensen, bang dat er een conflict ontstaat. Ik moet mezelf ertoe zetten om in de auto te stappen. Ik ben de hele tijd bang dat ik het andere verkeer niet zie zodat er een aanrijding ontstaat.
Waar ik mijn werk altijd geweldig vond moet ik me er tegenwoordig naar toeslepen. Ik trek het haast niet om de verhalen van andere collega’s aan te moeten horen. Zonder te overdrijven voel ik me ’s ochtends soms misselijk van ellende. Op mijn werk heb ik een nieuwe functie gekregen met daarbij een opleiding. Mijn hele werkbare leven heb ik met veel plezier opleidingen gevolgd en ging het me goed af. Nu heb ik geen puf meer om weer iets nieuws te moeten leren. Ik ben het overzicht kwijt. Ik ben al langere tijd de oudste op het werk. Dat was nooit een issue maar opeens heb ik het gevoel dat ik niemand meer kan bijbenen.
Ik ben gewoon helemaal de kluts kwijt. Mijn zelfvertrouwen is weg en ik vraag me af of ik nog wel van toegevoegde waarde ben. Ik moet het weer op een rijtje krijgen maar ik weet alleen niet hoe. Dus alle al dan niet kritische (ervarings) adviezen zijn welkom!
"The secret of getting ahead is getting started."
- Agatha Christie
- Agatha Christie
woensdag 2 december 2020 om 10:37
Klinkt echt heel ellendig. Ben zelf van ‘88, dus overgang duurt nog tijdje. Maar wat ik van vriendinnen van mijn moeder hoor, was het echt geen pretje (die zijn er allemaal net weer uit).
Zou sowieso stap nemen richting huisarts. Gebruik je iets van pil etc? Ook heb je care for woman (Google maar eens). Zij kunnen ook helpen (dacht ik), met overgangsklachten.
En anders zou je via de huisarts je ook nog kunnen laten doorverwijzen naar psycholoog. Puur om meer handvaten te creëren voor meer energie.
Zou sowieso stap nemen richting huisarts. Gebruik je iets van pil etc? Ook heb je care for woman (Google maar eens). Zij kunnen ook helpen (dacht ik), met overgangsklachten.
En anders zou je via de huisarts je ook nog kunnen laten doorverwijzen naar psycholoog. Puur om meer handvaten te creëren voor meer energie.
woensdag 2 december 2020 om 10:41
Hoewel ik totaal niet uit ervaring kan spreken, en ook zo snel geen advies zou weten voor je, wil ik je wel even een digitale knuffel geven 
Het lijkt me erg rot om je zo te voelen! En misschien helpt het als ik zeg dat ik als jonkie van 30+ juist veel vijftigers prettig in de omgang vind?
Op professioneel gebied vanwege ervaring, zich niet meer druk maken om stomme kleine dingetjes maar het grote geheel overzien. Wetende dat alles op zijn pootjes terecht komt. Een stabiele factor. Op persoonlijk gebied omdat ze over het algemeen meer bezig zijn met hun omgeving en persoonlijke ontwikkeling. Bredere interesses dan de meeste dertigers en veertigers die ik ontmoet. Daar staat vaak het gezin centraal en dat is prima en logisch, maar voor mij als kinderloze is het vaak interessanter om het over andere dingen te hebben.
Het lijkt me erg rot om je zo te voelen! En misschien helpt het als ik zeg dat ik als jonkie van 30+ juist veel vijftigers prettig in de omgang vind?
Op professioneel gebied vanwege ervaring, zich niet meer druk maken om stomme kleine dingetjes maar het grote geheel overzien. Wetende dat alles op zijn pootjes terecht komt. Een stabiele factor. Op persoonlijk gebied omdat ze over het algemeen meer bezig zijn met hun omgeving en persoonlijke ontwikkeling. Bredere interesses dan de meeste dertigers en veertigers die ik ontmoet. Daar staat vaak het gezin centraal en dat is prima en logisch, maar voor mij als kinderloze is het vaak interessanter om het over andere dingen te hebben.
woensdag 2 december 2020 om 10:42
woensdag 2 december 2020 om 10:48
Welkom! Welkom liefje, in de ouwe mutsenkroeg. 
Het is allemaal een kwestie van acclimatiseren, je opnieuw thuis leren voelen in je nieuwe oude vel en dat komt, dat gebeurt, echt.
Het zou kunnen dat je je diep van binnen verzet tegen alles dat nieuw voor je is en je daarom zulke rare gedachten hebt en nachtmerries. De overgang is de overgang, daar moet je gewoon doorheen, eventueel met wat hulp, maar voor de rest zal je het allemaal moeten leren omhelzen. Een ander silhouet, een ander hoofd, een andere jij. Dit wordt en is de nieuwe jij, relax! Komt goed.
Het is allemaal een kwestie van acclimatiseren, je opnieuw thuis leren voelen in je nieuwe oude vel en dat komt, dat gebeurt, echt.
Het zou kunnen dat je je diep van binnen verzet tegen alles dat nieuw voor je is en je daarom zulke rare gedachten hebt en nachtmerries. De overgang is de overgang, daar moet je gewoon doorheen, eventueel met wat hulp, maar voor de rest zal je het allemaal moeten leren omhelzen. Een ander silhouet, een ander hoofd, een andere jij. Dit wordt en is de nieuwe jij, relax! Komt goed.
woensdag 2 december 2020 om 10:51
Op zich is het een hele lieve reactie die je geeft, alleen als je in de overgang bent neemt de angst het soms van je over. Daar valt niet tegenop te redeneren, dat is op dat moment vaak een hormonale kwestie.LieverLustDanLiefde schreef: ↑02-12-2020 10:41Hoewel ik totaal niet uit ervaring kan spreken, en ook zo snel geen advies zou weten voor je, wil ik je wel even een digitale knuffel geven
Het lijkt me erg rot om je zo te voelen! En misschien helpt het als ik zeg dat ik als jonkie van 30+ juist veel vijftigers prettig in de omgang vind?
Op professioneel gebied vanwege ervaring, zich niet meer druk maken om stomme kleine dingetjes maar het grote geheel overzien. Wetende dat alles op zijn pootjes terecht komt. Een stabiele factor. Op persoonlijk gebied omdat ze over het algemeen meer bezig zijn met hun omgeving en persoonlijke ontwikkeling. Bredere interesses dan de meeste dertigers en veertigers die ik ontmoet. Daar staat vaak het gezin centraal en dat is prima en logisch, maar voor mij als kinderloze is het vaak interessanter om het over andere dingen te hebben.
woensdag 2 december 2020 om 10:52
woensdag 2 december 2020 om 10:53
Ja, de overgang. Ik ben er (afkloppen) tot nu toe redelijk makkelijker doorheen gehobbeld, maar heb een tijd psychisch minder goed in mijn vel gezeten en dat wijt ik daar ook aan.
Meerdere vriendinnen hebben veel klachten. Een werd echt niet goed van zichzelf en is naar de huisarts gegaan, ze heeft nu medicatie en voelt zich vele malen beter.
Meerdere vriendinnen hebben veel klachten. Een werd echt niet goed van zichzelf en is naar de huisarts gegaan, ze heeft nu medicatie en voelt zich vele malen beter.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 2 december 2020 om 10:53
Dat is de overgang, die zwaar onderschat wordt ook door artsen.
Wat helpt , volgens mijn huisarts, is hormonen
Ik heb mijn huisarts gevraagd om hormoon vervangende therapie, maar zo lang ik nog menstruatie heb wil hij alleen anticonceptiepil voorschrijven☹
Wat helpt , volgens mijn huisarts, is hormonen
Ik heb mijn huisarts gevraagd om hormoon vervangende therapie, maar zo lang ik nog menstruatie heb wil hij alleen anticonceptiepil voorschrijven☹
kerst wijzigde dit bericht op 02-12-2020 13:56
5.26% gewijzigd
woensdag 2 december 2020 om 10:54
Wat herkenbaar. Het klinkt inderdaad als de overgang.
Naast het slechte slapen, nergens zin in enz weet ik hoe moeilijk het is voorgoed afscheid te nemen van je lijf waar je blij mee was.
Ik sportte altijd 3x per week maar door de gewrichtspijn lukt dat niet meer.
Je gezicht wat verouderd, haar wat dunner wordt. Vreselijk vond ik het.
Ik ben nu 58. Overgang achter de rug. Langzaam accepteer ik mijn veranderde eigen ik. Het kost tijd, ik wert hoe je je voelt, zoek hulp eventueel overgangsconsulent.
Echt het wordt beter.
Naast het slechte slapen, nergens zin in enz weet ik hoe moeilijk het is voorgoed afscheid te nemen van je lijf waar je blij mee was.
Ik sportte altijd 3x per week maar door de gewrichtspijn lukt dat niet meer.
Je gezicht wat verouderd, haar wat dunner wordt. Vreselijk vond ik het.
Ik ben nu 58. Overgang achter de rug. Langzaam accepteer ik mijn veranderde eigen ik. Het kost tijd, ik wert hoe je je voelt, zoek hulp eventueel overgangsconsulent.
Echt het wordt beter.
woensdag 2 december 2020 om 10:54
woensdag 2 december 2020 om 10:58
Ga anders eens naar een overgangspoli in het ziekenhuis. Huisartsen weten er vaak ook weinig vanaf.
woensdag 2 december 2020 om 10:59
Klopt er wordt in de opleiding amper aandacht aan besteed.minnimouse schreef: ↑02-12-2020 10:58Ga anders eens naar een overgangspoli in het ziekenhuis. Huisartsen weten er vaak ook weinig vanaf.
woensdag 2 december 2020 om 11:01
Mijn huisarts is een vrouw en een jaar of tien ouder dan ikminnimouse schreef: ↑02-12-2020 10:58Ga anders eens naar een overgangspoli in het ziekenhuis. Huisartsen weten er vaak ook weinig vanaf.
Die snapte eerder dan ik, dat mijn bijna psychotische klachten door hormonen kwamen, ze kwam ook direct met een oplossing. Niks geen "dat hoort erbij mevrouwtje".
ben haar echt dankbaar, verschil van dag & nacht
woensdag 2 december 2020 om 11:23
Jeetje, wat een ontzettende lieve leuke reacties. Ik heb er de tranen van in mijn ogen staan. Ja hoor, daar ga ik weer. 
En dat ik in de overgang ben dat kon ook haast niet anders. Ik ga jullie reacties zometeen op mijn gemak doorlezen en dan zal ik natuurlijk reageren. 
En dat ik in de overgang ben dat kon ook haast niet anders. Ik ga jullie reacties zometeen op mijn gemak doorlezen en dan zal ik natuurlijk reageren.
"The secret of getting ahead is getting started."
- Agatha Christie
- Agatha Christie
woensdag 2 december 2020 om 11:48
lilalinda schreef: ↑02-12-2020 10:54ga eens met je huisarts praten, wellicht kan het slikken van hormonen je helpen om je humeur weer goed te krijgen
En met een beter humeur, kun je weer lekker sporten. Wordt je lichaam weer strak(ker). En met een lekker lichaam en een goed humeur... gaan je mondhoeken ook weer omhoog.
succes!
Behalve dan die hangwangetjes vlak náást je mondhoeken
Succes en kop op TO! Ik snap hoe je je voelt en het gaat een keer over. Hulp zoeken is een goed tip.
woensdag 2 december 2020 om 11:51
Wat een fijne, leuke constructieve reactie. En top dat je met een grapje begint.Cateautje schreef: ↑02-12-2020 10:48Welkom! Welkom liefje, in de ouwe mutsenkroeg.
Het is allemaal een kwestie van acclimatiseren, je opnieuw thuis leren voelen in je nieuwe oude vel en dat komt, dat gebeurt, echt.
Het zou kunnen dat je je diep van binnen verzet tegen alles dat nieuw voor je is en je daarom zulke rare gedachten hebt en nachtmerries. De overgang is de overgang, daar moet je gewoon doorheen, eventueel met wat hulp, maar voor de rest zal je het allemaal moeten leren omhelzen. Een ander silhouet, een ander hoofd, een andere jij. Dit wordt en is de nieuwe jij, relax! Komt goed.
"The secret of getting ahead is getting started."
- Agatha Christie
- Agatha Christie
