Gezondheid
alle pijlers
Aan het eind van mijn latijn.
woensdag 7 april 2021 om 14:35
Ik weet even niet waar te beginnen! Het voelt alsof ik aan het eind van mijn latijn ben. Volledig opgebrand!
Ben aan het werk, thuis achter mn laptop. Maar er komt niks uit mn vingers. Zit naar het scherm te staren. Kan me niet concentreren en het lijkt alsof ik niks opneem.
Het is me snel te veel afgelopen weken. Ik heb een kort londje en schiet van kleine dingen uit mn slof.
Ik ben moe! Zelfs na een goede nacht slapen wordt ik niet uitgerust wakker.
Hoe kom ik weer in de positieve flow? Ik herken mezelf bijna niet terug.
Ik vind het thuiswerken helemaal niks en alles waarvan ik normaal zo kon genieten gaat niet door de Corona maatregelen (een uurtje banen trekken in t zwembad, een kop koffie in het park terwijl de kids lekker speen, dagje winkelen of wellness met vriendinnen).
Misschien herkent iemand het? En hebben jullie tips.
Ben aan het werk, thuis achter mn laptop. Maar er komt niks uit mn vingers. Zit naar het scherm te staren. Kan me niet concentreren en het lijkt alsof ik niks opneem.
Het is me snel te veel afgelopen weken. Ik heb een kort londje en schiet van kleine dingen uit mn slof.
Ik ben moe! Zelfs na een goede nacht slapen wordt ik niet uitgerust wakker.
Hoe kom ik weer in de positieve flow? Ik herken mezelf bijna niet terug.
Ik vind het thuiswerken helemaal niks en alles waarvan ik normaal zo kon genieten gaat niet door de Corona maatregelen (een uurtje banen trekken in t zwembad, een kop koffie in het park terwijl de kids lekker speen, dagje winkelen of wellness met vriendinnen).
Misschien herkent iemand het? En hebben jullie tips.
woensdag 7 april 2021 om 18:01
Bedankt voor jullie reacties! Ben vanmiddag wat eerder gestopt met werken en heb even geslapen.
Ergens weet ik dat het meer is dan even een dipje. Maar ik vind het moeilijk om dat toe te geven. Het voelt als falen en misschien een stukje schaamte dat meespeelt?
Ziekmelden of naar de huisarts? Waar begin ik. Ik zie er enorm tegen op om me ziek te melden. Denk dat meer collega’s zich zo voelen en wil ze niet ook nog opschepen met mijn taken.
Ik ga in iedergeval morgen kijken of ik een afspraak kan maken met mijn manager. Zodat hij op de hoogte is wat er speelt. Al voel ik hierin ook een drempel.
Met betrekking tot het thuiswerken? Naar kantoor is echt geen optie. Werk voor een groot bedrijf dat zich gedraagt als het braafste jongetje uit de klas. Zolang de overheid vraagt om zoveel mogelijk thuis te werken wordt er bij ons 100% thuis gewerkt.
Ergens weet ik dat het meer is dan even een dipje. Maar ik vind het moeilijk om dat toe te geven. Het voelt als falen en misschien een stukje schaamte dat meespeelt?
Ziekmelden of naar de huisarts? Waar begin ik. Ik zie er enorm tegen op om me ziek te melden. Denk dat meer collega’s zich zo voelen en wil ze niet ook nog opschepen met mijn taken.
Ik ga in iedergeval morgen kijken of ik een afspraak kan maken met mijn manager. Zodat hij op de hoogte is wat er speelt. Al voel ik hierin ook een drempel.
Met betrekking tot het thuiswerken? Naar kantoor is echt geen optie. Werk voor een groot bedrijf dat zich gedraagt als het braafste jongetje uit de klas. Zolang de overheid vraagt om zoveel mogelijk thuis te werken wordt er bij ons 100% thuis gewerkt.
woensdag 7 april 2021 om 18:07
Feliz1990 schreef: ↑07-04-2021 18:01Bedankt voor jullie reacties! Ben vanmiddag wat eerder gestopt met werken en heb even geslapen.
Ergens weet ik dat het meer is dan even een dipje. Maar ik vind het moeilijk om dat toe te geven. Het voelt als falen en misschien een stukje schaamte dat meespeelt?
waarom ?? niets om je voor te schamen. Het is juist falen als je nu niet aan jezelf denkt
Ziekmelden of naar de huisarts? Waar begin ik. Ik zie er enorm tegen op om me ziek te melden. Denk dat meer collega’s zich zo voelen en wil ze niet ook nog opschepen met mijn taken.
niet jouw probleem
Ik ga in ieder geval morgen kijken of ik een afspraak kan maken met mijn manager. Zodat hij op de hoogte is wat er speelt. Al voel ik hierin ook een drempel. waarom? gewoon ziekmelden en je klachten met de bedrijfsarts bespreken
woensdag 7 april 2021 om 18:09
Lees deze blogs eens: https://www.isamupsychologen.nl/blog/
woensdag 7 april 2021 om 19:08
Dat gevoel van falen herken ik ook. Ik ging dus ook dom door totdat ik niet eens meer normaal kon denken en alle controle kwijt leek. Met lood in m'n schoenen stapte ik naar m'n teamleider maar het leek alsof iets in me me over die drempel duwde. Ik kon niet eens meer een normaal gesprek voeren. Ik was van plan om aan te geven dat ik er "even een paar dagen uit wilde", maar dat kreeg ik er niet eens uit. Met als gevolg dat ze me gewoon echt naar huis stuurde. Gelukkig was ik er nog redelijk op tijd bij en is een burn out me bespaard gebleven, maar het scheelde niet veel. Nu weet ik dat je grenzen aangeven niet falen is. Falen is eerder om jezelf gewoon keihard voorbij te lopen.
En als je aan het bedrijf wil denken: wat denk je dat beter is? En werknemer die dom doorgaat met gevolg langdurig verzuim , of een werknemer die op tijd aan de bel trekt en dat verzuim mogelijk kan inkorten?
Je huidige houding gaat alleen maar verliezers opleveren.
En als je aan het bedrijf wil denken: wat denk je dat beter is? En werknemer die dom doorgaat met gevolg langdurig verzuim , of een werknemer die op tijd aan de bel trekt en dat verzuim mogelijk kan inkorten?
Je huidige houding gaat alleen maar verliezers opleveren.
woensdag 7 april 2021 om 20:51
Kittenxx ik zou een ander ook heel goed kunnen vertellen dat het niet om falen gaat een schaamte niet nodig is. Maar ik voel het wel zo.
Ik voel enorm veel verantwoordelijkheid over mijn werk. Dus wil graag alles goed afronden en kunnen overdragen. Dus dacht daarom eerst gesprek met de manager. Misschien is tijdelijk wat kortere dagen werken ook voldoende om er boven op te komen?
Ik voel enorm veel verantwoordelijkheid over mijn werk. Dus wil graag alles goed afronden en kunnen overdragen. Dus dacht daarom eerst gesprek met de manager. Misschien is tijdelijk wat kortere dagen werken ook voldoende om er boven op te komen?
woensdag 7 april 2021 om 21:00
Ik zou echt die blog even lezen. Heel verhelderend. Ik heb er veel aan.Feliz1990 schreef: ↑07-04-2021 20:51Kittenxx ik zou een ander ook heel goed kunnen vertellen dat het niet om falen gaat een schaamte niet nodig is. Maar ik voel het wel zo.
Ik voel enorm veel verantwoordelijkheid over mijn werk. Dus wil graag alles goed afronden en kunnen overdragen. Dus dacht daarom eerst gesprek met de manager. Misschien is tijdelijk wat kortere dagen werken ook voldoende om er boven op te komen?
Ik klapte in december in elkaar. En ik begin langzaam aan wat vooruitgang te zien.
Zorg dat je zsm rust neemt. Rigoureus.
woensdag 7 april 2021 om 21:01
Eerst een tijdje er helemaal uit. Daarna minder gaan werken en helaas was dat ook niet genoeg en ben ik nu deels ziekgemeld. Moet er wel bij zeggen dat ik zwanger ben en daarom absoluut geen stress wil. Als ik niet zwanger was was ik nog wel doorgegaan vrees ik.
En ik heb ontspanningstherapie gehad en nog een ander traject (wat eigenlijk ergens anders voor was) waarin ik keihard geconfronteerd werd met mezelf en dat het overmatige verantwoordelijkheidsgevoel, gebrek aan grenzen, willen pleasen, me alleen maar nekten in plaats van helpend waren. En het grappige is dat ik dat soort eigenschappen nooooit aan mezelf had gekoppeld. Maar blijkbaar ben ik ergens in een fuik gezwommen.
Het is nog niet opgelost, maar ik kan wel blijven functioneren. Ik zal zelf een duurzame verandering moeten aanbrengen anders beland ik er over een tijdje gewoon weer in. Maar bewustwording is echt de eerste stap.
woensdag 7 april 2021 om 21:04
Ik denk dat kortere dagen niet gaan helpen omdat je er al best diep in zit. Ook denk ik dat de optie "kortere dagen" voortkomt uit het feit dat je zo denkt een compromis te vinden tussen je grenzen bewaken en je verantwoordelijkheid voor je werk te nemen. Maar eigenlijk doe je nog steeds alleen dat laatste, want je grenzen bewaken is je tot nu toe niet gelukt. dat gaat dus ook niet lukken als je ondertussen gewoon weer gezellig over die grenzen heen walst.
woensdag 7 april 2021 om 22:29
Ik heb de blog gelezen! Heel erg bedankt voor de tip. Het geeft herkenning en inzichten. Ik moet nu actie ondernemen om verdere schade te beperken. Ik ga morgen direct de huisarts bellen voor een afspraak.
Wat heftig airesopure, dat je dit mee maakt in je zwangerschap. Hoe ver ben je?
Onze jongste is 1. Na mn kraamweek kwam al snel de lockdown. In mn verlof voelde ik me niet goed, ik voelde me enorm opgejaagd en had het gevoel constant aan te staan. Had mezelf opgelegd dat ik moest genieten van mn verlof ondanks dat ik vooraf een ander beeld had van deze periode. De opvang ging dicht, kraamvisite deden we niet omdat er nog veel angst en onduidelijkheid over was en ook er even uit voor me time was lastig omdat veel gesloten was. Ik heb na mn verlof langzaam de werkzaamheden weer opgepakt en opgebouwd. Dit is denk ik ook waarom het voelt als falen. Ik heb de kans gekregen om rustig op te bouwen en mn eigen tempo te volgen. Dit ging heel goed, maar toch voel ik me nu slecht.
Na het lezen van de blog die wattenbolleke stuurde denk ik dat toen eigenlijk de klachten er al waren. Ik heb constant mn grenzen verlegd en ben ze ook veelvuldig over gegaan omdat ik vond dat ik weer aan t werk moest, want had immers net 16 weken verlof gehad.
Wat heftig airesopure, dat je dit mee maakt in je zwangerschap. Hoe ver ben je?
Onze jongste is 1. Na mn kraamweek kwam al snel de lockdown. In mn verlof voelde ik me niet goed, ik voelde me enorm opgejaagd en had het gevoel constant aan te staan. Had mezelf opgelegd dat ik moest genieten van mn verlof ondanks dat ik vooraf een ander beeld had van deze periode. De opvang ging dicht, kraamvisite deden we niet omdat er nog veel angst en onduidelijkheid over was en ook er even uit voor me time was lastig omdat veel gesloten was. Ik heb na mn verlof langzaam de werkzaamheden weer opgepakt en opgebouwd. Dit is denk ik ook waarom het voelt als falen. Ik heb de kans gekregen om rustig op te bouwen en mn eigen tempo te volgen. Dit ging heel goed, maar toch voel ik me nu slecht.
Na het lezen van de blog die wattenbolleke stuurde denk ik dat toen eigenlijk de klachten er al waren. Ik heb constant mn grenzen verlegd en ben ze ook veelvuldig over gegaan omdat ik vond dat ik weer aan t werk moest, want had immers net 16 weken verlof gehad.
donderdag 8 april 2021 om 08:34
Zet je laptop uit. Die extra uurtjes werken gaan je niet helpen.
En de huisarts zal ook geen quick fix hebben zodat je morgen weer aan het werk kunt. Dus het levert je weinig op.
donderdag 8 april 2021 om 12:16
Heel goed!
Ik had dit ook, in september zat ik in de situatie waar jij nu in zit als ik het zo lees.
Toen heb ik contact opgenomen met de werkgever en aangegeven graag preventief in gesprek te willen met de bedrijfsarts. Hieruit kwam dat ik beter een stap terug kon doen, maar het advies was op dat moment niet helemaal te stoppen.
Uiteindelijk bleek bij mij een stap terug niet voldoende en ben ik uiteindelijk eind oktober helemaal uitgevallen. Heb zo'n 2,5 maand volledig rust gehad ben sinds eind januari beetje bij beetje weer wat aan het opbouwen.
Mijn advies is wel om te kijken wat de reden is waarom het bij jou zo ver is gekomen. Ik lees bv dat het bedrijf waar je werkt erg prestatiegericht is, ik vermoed dat jij hier erg gevoelig voor bent (perfectionistisch, teveel verantwoordelijkheidsgevoel?).
Het is namelijk de bedoeling dat het straks niet weer zo ver komt, dus het kan verstandig zijn om een afspraak te maken met een coach of therapeut om te leren hier in de toekomst toch anders mee om te gaan.
Voor nu wens ik je veel rust en ontspanning toe.
donderdag 8 april 2021 om 13:50
Gesprek met de huisarts vond ik best heftig en confronterend. Maar ben blij dat ik gegaan ben en heb er een goed gevoel aan over gehouden.
Ze stelde veel vragen en bleef ook doorvragen. Ik brak vrijwel direct en werd erg emotioneel. Haar conclusie is een burn-out. Dat kwam wel even binnen.
Ik heb direct bloed geprikt omdat ze een aantal waardes wil checken zoals vitamine D, B12 maar ook de schildklierwaardes.
Daarnaast een afspraak gemaakt bij de POH GGZ. Ik kan volgende week terecht.
Was blij dat mn man mee was! Ik was echt niet in staat om zelf naar huis te rijden. Daarna is man aan het werk gegaan en heb ik even geslapen.
Man heeft me gevraagd na te denken hoe hij mij t best kan helpen/ondersteunen de komende periode. Fijn dat hij t vraagt maar ik vind het moeilijk hier een goed antwoord op te geven.
Hoe ging dit bij jullie?
Ze stelde veel vragen en bleef ook doorvragen. Ik brak vrijwel direct en werd erg emotioneel. Haar conclusie is een burn-out. Dat kwam wel even binnen.
Ik heb direct bloed geprikt omdat ze een aantal waardes wil checken zoals vitamine D, B12 maar ook de schildklierwaardes.
Daarnaast een afspraak gemaakt bij de POH GGZ. Ik kan volgende week terecht.
Was blij dat mn man mee was! Ik was echt niet in staat om zelf naar huis te rijden. Daarna is man aan het werk gegaan en heb ik even geslapen.
Man heeft me gevraagd na te denken hoe hij mij t best kan helpen/ondersteunen de komende periode. Fijn dat hij t vraagt maar ik vind het moeilijk hier een goed antwoord op te geven.
Hoe ging dit bij jullie?
donderdag 8 april 2021 om 14:46
Ik vond dat ook moeilijk. Vooral omdat mijn hersenen zo’n brei waren/zijn dat ik echt niet in staat was om beslissingen te nemen.
Ik vond dat ‘stilvallen’ echt heel moeilijk. Dat lukte me gewoon niet. En het is nog steeds een beetje tegen wil en dank. Het moet.
Ik vond dat ‘stilvallen’ echt heel moeilijk. Dat lukte me gewoon niet. En het is nog steeds een beetje tegen wil en dank. Het moet.
wattenbolleke wijzigde dit bericht op 08-04-2021 16:42
60.56% gewijzigd
donderdag 8 april 2021 om 15:21
Lena12 ik denk dat het een combinatie is van factoren. Pittige zwangerschap en de Corona toestanden in mn verlof maar inderdaad ook mijn verantwoordelijkheidsgevoel en perfectionisme op t werk waarbij het 100% thuiswerken ook niet meehelpt.
Fijn dat je ondertussen weer een beetje kan gaan opbouwen. Heb je goede begeleiding van uit de arbo arts?
Ik heb volgende week een afspraak bij de praktijkondersteuner. Nu eerst proberen om alles wat los te laten een rust te pakken.
Fijn dat je ondertussen weer een beetje kan gaan opbouwen. Heb je goede begeleiding van uit de arbo arts?
Ik heb volgende week een afspraak bij de praktijkondersteuner. Nu eerst proberen om alles wat los te laten een rust te pakken.
donderdag 8 april 2021 om 15:23
Ja, precies! Ik voel me vandaag zo moe. Alsof ik niet kan nadenken. Echt lamgeslagen.
Dit zijn inderdaad praktische dingen waarmee hij kan helpen. Het zal voor ons even zoeken zijn naar een nieuwe balans hierin.
Hoe oud zijn jou kinderen Wattenbolleke? Heftig om te constateren dat het gezinsgerelateerd is lijkt me. Ben jij onder behandeling bij een psycholoog of praktijkondersteuner oid?
Dit zijn inderdaad praktische dingen waarmee hij kan helpen. Het zal voor ons even zoeken zijn naar een nieuwe balans hierin.
Hoe oud zijn jou kinderen Wattenbolleke? Heftig om te constateren dat het gezinsgerelateerd is lijkt me. Ben jij onder behandeling bij een psycholoog of praktijkondersteuner oid?
donderdag 8 april 2021 om 15:35
Precies. Probeer dat denken even naast je neer te leggen en beslissingen aan iemand anders over te laten. Even de regie uit handen.Feliz1990 schreef: ↑08-04-2021 15:23Ja, precies! Ik voel me vandaag zo moe. Alsof ik niet kan nadenken. Echt lamgeslagen.
Dit zijn inderdaad praktische dingen waarmee hij kan helpen. Het zal voor ons even zoeken zijn naar een nieuwe balans hierin.
Hoe oud zijn jou kinderen Wattenbolleke? Heftig om te constateren dat het gezinsgerelateerd is lijkt me. Ben jij onder behandeling bij een psycholoog of praktijkondersteuner oid?
Zijn jouw klachten voornamelijk werk gerelateerd? En je hebt ook kinderen, toch?
Ik hoop dat je een goede klik hebt met de poh en ze je goed kan helpen! Fijn dat je man bereid is dingen over te nemen.
Graag niet quoten. Dit wil ik weer weghalen.
wattenbolleke wijzigde dit bericht op 08-04-2021 16:41
36.41% gewijzigd
donderdag 8 april 2021 om 16:23
Ja, de regie uit handen geven moet ik echt gaan leren. Dat vind ik wel moeilijk.
Nee, dat geloof ik ook! Dat het altijd een combinatie van factoren is. Hier dus inderdaad een pittige zwangerschap en de lockdown na de kraamweek waardoor oudste niet naar de opvang kon, man die begin van de Corona niet lekker in z’n vel zat (nu gelukkig weer helemaal de oude) en het thuiswerken met strakke deadlines. Zeg het maar, ik denk alles bij elkaar.
Onze kinderen zijn bijna 3 en net 1. Ik merk dat ik een korter lontje heb naar ze maar dit staat los van het ouderschap. Ze zijn heel makkelijk, slapen erg goed en kunnen heerlijk samen spelen. Ik kan gelukkig wel echt genieten van ze. Als de oudste zegt: meisje, niet huilen en z’n zusje een dikke kus geeft als ze is gevallen. Of als hij in de houten poppenwagen gaat zitten en z’n zusje laat duwen (terwijl ze nog niet los loop).
Afgelopen periode is dat soms ook wel eens lastig geweest. Als het weer eens bijna de hele dag regende en ik dacht hoe komen we de dag door. Gelukkig hadden ze er zelf weinig last van.
Ik wil vandaag van alles maar het lukt me niet en het hoeft ook niet. Maar ik vind t lastig om op de bank te liggen niks doen.
Nee, dat geloof ik ook! Dat het altijd een combinatie van factoren is. Hier dus inderdaad een pittige zwangerschap en de lockdown na de kraamweek waardoor oudste niet naar de opvang kon, man die begin van de Corona niet lekker in z’n vel zat (nu gelukkig weer helemaal de oude) en het thuiswerken met strakke deadlines. Zeg het maar, ik denk alles bij elkaar.
Onze kinderen zijn bijna 3 en net 1. Ik merk dat ik een korter lontje heb naar ze maar dit staat los van het ouderschap. Ze zijn heel makkelijk, slapen erg goed en kunnen heerlijk samen spelen. Ik kan gelukkig wel echt genieten van ze. Als de oudste zegt: meisje, niet huilen en z’n zusje een dikke kus geeft als ze is gevallen. Of als hij in de houten poppenwagen gaat zitten en z’n zusje laat duwen (terwijl ze nog niet los loop).
Afgelopen periode is dat soms ook wel eens lastig geweest. Als het weer eens bijna de hele dag regende en ik dacht hoe komen we de dag door. Gelukkig hadden ze er zelf weinig last van.
Ik wil vandaag van alles maar het lukt me niet en het hoeft ook niet. Maar ik vind t lastig om op de bank te liggen niks doen.
donderdag 8 april 2021 om 17:15
Die blog schrijft: Een vaak gehoorde uitspraak geldt ten zeerste voor burn-out: het gedrag dat je in een probleem heeft gebracht (zeer langdurige wilskracht) zal nooit het gedrag zijn dat jou er ook uit zal kunnen halen. Het gaat vooral om het loslaten van het vechten en omarmen van een andere mindset of benadering naar jezelf en je klachten. Allereerst om gewoon te kunnen herstellen en uit die hoge versnelling van gespannenheid te kunnen komen. Dit is een noodzakelijke tussenstap die niet overgeslagen kan worden. En natuurlijk zit hier ergens ook een wezenlijke verandering in verborgen.
En dat klopt echt heel erg.
En dat klopt echt heel erg.
donderdag 8 april 2021 om 17:58
En dat is het ook. Maar dat komt. Het kost echt tijd. Ik heb nu pas sinds een paar weken het gevoel dat ik me er een beetje aan kan overgeven.
Geef jezelf de tijd. Het hoeft ook niet in 1 dag.
Maar ik herken je gevoel wel. Je wilt het liefst gelijk het juiste doen en beginnen met herstellen. En waar doe je goed aan? En waar niet aan? Er is zoveel over te vinden op internet, en iedereen zegt iets anders.
