Alles gezien/gedaan, depressie?

Ik voel me de laatste tijd (eigenlijk al 2 jaar, met pieken en dalen) zo moedeloos, zo doelloos. Ik heb het gevoel dat ik alles al een keer gedaan heb, dat ik het gehad heb. Ik heb voor mijn gevoel niks om naar uit te kijken. De gevoelens zijn vooral sterk na een feestje ofzo, zoals gisteren. Koninginnedag, hartstikke leuk, met z'n achten de stad in, kom bekenden tegen, etc. etc. En dan thuis denk ik toch weer van, pfff, dat was weer Koninginnedag 2007, hebben we ook weer gehad. Ik voel me ook onzeker over de keuzes die ik in mijn leven heb gemaakt. Heb ik wel de juiste studie gedaan, heb ik qua banen wel het juiste pad gekozen, etc. Ook op relatiegebied vraag ik me soms af wat ik al die tijd heb gedaan. Heb inmiddels zoveel 'kansen' gehad, maar heb me nooit echt voor langere tijd kunnen binden. Aan de andere kant, waarom zou ik genoegen nemen met iets waar ik niet 100% achter sta...Heb vooral op relationeel gebied het gevoel dat ik volledig out of touch ben, dat ik niet (meer) meedoe in 'het spel'. Van verliefd zijn weet ik bv niet eens wat het precies is. Ik wil zo graag weer het gevoel hebben dat ik iets voorstel in de maatschappij, dat ik weer energiek ben en dingen aanpak ipv. thuis gaan zitten kniezen en niksen en dan naar buiten toe vrolijk en leuk doen. Want dit houd ik niet lang meer vol, ben zo moe gewoon. Ik ben trouwens 29 jaar, ook iets waar ik me rot over voel. Als ik kijk naar leeftijdgenoten vind ik dat zij het altijd beter doen (mooier huis, betere baan, relatie, kinderen). Dan heb ik het gevoel dat ik heb gefaald. En dat, terwijl ik bv. niet eens kinderen wil. Maar gewoon het idee van, zij hebben een doel in hun leven. Soms uit ik deze gevoelens weleens naar mijn zus. Die probeert me dan te motiveren en op te vrolijken, zo van: schrijf je in voor een cursus, doe dit, doe dat, je bent leuk/lief/mooi/slim, je kunt alles doen wat je wilt, en niet zo zeuren! Dat helpt tijdelijk. Wat blijft is mijn negatieve basisgevoel. Ik ben niks, ik heb het verknald, ik heb nergens zin in, etc. Ik realiseer me nu dat ik hier niet nog jaren mee door wil blijven lopen en dat het wellicht tijd wordt om eens hulp te gaan zoeken. Want ik denk niet dat dit negatieve gevoel normaal is en dat ik maar een zeur ben. Ik denk dat het best wel eens een depressie zou kunnen zijn. Wat kan ik nu het beste doen? Alle tips, adviezen, ervaringen zijn welkom.