Altijd lichamelijk moe

Vorig jaar heb ik Pfeiffer en CMV gehad met alle complicaties die mogelijk waren. In het ziekenhuis gelegen en daarna elke week in het ziekenhuis een afspraak gehad en bloed laten prikken. Sinds september afgelopen jaar ben ik alles weer gaan oppakken. Studie, bijbaan. Op dat moment ging dat na een paar maanden niet meer en ben ik gestopt met de bijbaan omdat ik dacht dat dat voor verbetering zou gaan zorgen.

Maar de klachten hielden helaas aan, ondanks dat ik maanden lang niks gedaan heb en uitgeziekt heb. Meerdere malen teruggegaan naar de huisarts (waar ik voor dat ik pfeiffer kreeg nooooooit heen ging), bloed geprikt, longonderzoek, longfoto's maar alles is daar gelukkig oke. Maar ik blijf gewoon zo ongelofelijk moe. Het is niet te vergelijken met gewone ''slaap'' vermoeidheid. Het is echt het niet kunnen opstaan van de bank, kapot zijn na het douchen, moeten gaan liggen na het stofzuigen, kapot na een klein stukje fietsen. Alsof ik weer van voor af aan begin, net als vorig jaar. Ik ben na alles heel kortademig en echt lichamelijk gesloopt. Zware benen, verhoogde hartslag.

Ik wil niet weer naar de huisarts gaan want ik voel me echt een aansteller maar jemig ik begin het echt wel zat te worden. Ik ben hartstikke jong, zou vol met energie moeten zitten maar ik voel me 90. Elke maand sinds dat ik pfeiffer gehad heb, heb ik een keel/amandel ontsteking te pakken en ook dat begint me echt te irriteren. Er heersen zeldzame longziektes in de familie maar mijn longfunctie test en longfoto waren prima.

Pff. Blij dat ik hier even kan klagen en me mag aanstellen. Is dit voor iemand herkenbaar? Moet ik nou weer terug naar de huisarts? En dan vervolgens weer naar huis met een verwijzing voor bloedprikken waar niks uit komt?