baarmoederhalskanker

:hug:Dit verhaal raakt me wel heel veel sterkte.

Hoi Sabine,

Bij mij is een paar jaar geleden ook baarmoederhalskaker geconstateerd.

Aleen hebben ze mij een jaar lang laten doorlopen met de hoogste uitslag van een uitstrijkje, het lab had er zelfs bij vermeld dat het al kanker in wording was,en dat een invasief proces niet ui te sluiten was, maar de gyn dacht dat het wel meeviel.

Hij, de huisarts, en het lab hebben een jaar lang tal van fouten gemaakt.

Na een paar jaar strijden met de verzekering van het ziekenhuis heb ik maar de schikking aangenomen die ze me voorstelde.

Ze hebben bij mij mijn baarmoeder na 2 conisatie's moeten verwijderen.

Ik kreeg deze conisatie's omdat ik zo graag een kindje wilde, maar helaas zit dit er nu nooit meer in.

IK heb mijn ouders ook heel jong verloren aan kanker, dus daarom wilde ik voor mezelf zo graag een gezinnetje.

Gelukkig heb jij een baarmoederbesparende operatie gehad., die was er in mijn tijd nog niet, maar als dat bij mij mogelijk was geweest had ik dat zeker gedaan.



Sabine heel veel sterkte, en misschien hoor ik nog wat van je!!!.



Liefs

Marinka.

Hoi Sabine,



Bij mij zijn 6 uitstrijkjes verkeerd beoordeeld, ik had ook een keer zelfs een pap 1!!!! terwijl het al kanker was.

Ik ben doorvewezen door mijn huisarts die ook vegat te melden dat mijn uitstrijkje van 1994 toendertijd ook al een pap 3 inplaats een van en pap 1 was die ze toe vermeld hadden, die was dus ook al een paar jaar geleden verkeerd beoordeeld.

De gyn dacht dat het zo erg wel niet zou zijn en maakte weer een uitstrijkje terwijl hij meteen een bioptie had moeten doen, en een kweekje voor geslachtsziekte!!!!!.

Hij heeft het verkeerde materiaal gebruikt, een spatel inplaats van een brusch, daardoor kunnen uitstrijkjes verkeerd beoordeeld worden.

Ik bloedde telkens heel erg en hij gaf me ewoon een maandverbandje!!!.

Ik ben na een jaar omdat ik het niet meer vertrouwde naar een ander ziekenhuis gegaan waar ze na mijn verhaal te hebben gehoord meteen een biopt afnamen, en deze beek dus kankercellen te bevatteneen CIN 3.

Ik ben in allerlei medische boeken gaa neuzen en toen besloot ik een advocaat te nemen.

Zijn medisch-adviseur heeft al die fouten vermeld aan de verzekering van het ziekenhuis.

Dit heeft zo'n 5 jaar geduurd, toen boden ze een schikking aan.

Het ergse vond ik dat ik geen kinderen meer kon krijgen en dat zal ik nooit helemaal kunnen accepteren of verwerken.

Ik ben dit jaar het laatst op controle geweest en alles was goed.

Ik ben vooral de eerste 2 jaar heel bang geweest dat het terug zou komen.

Bij mij vonden ze ook steeds wat waar dan weer een biopt of een uitstrijkje van werd gemaakt en dan zit je weer 2 weken in spanning.

Ik heb ook een tijdje cystes op mijn eierstok gehad en dan krijg je meteen weer een bloedonderzoek en inwendige echo;s.

Het herstel van de operatie duurt normaal zo;n 6 weken maar bij mij is dat wel heel snel gegaan, het vervelendste was het grote trekkende lidteken op mijn buik.

De gynaecoloog die de fouten heeft gemaakt was binnen een jaar weg, ik hoorde op vervroegd pensioen maar zo oud was hij niet.

Het verdriet over mijn kinderloosheid is wel iets dragelijker dan eerst omdat ik het probeer niet te ver naar boven te laten komen, maar je word er overal mee geconfronteerd.



Ik ben ook benieuwd hoe het bij jou allemaal is gegaan, en wanneer ze het ontdekt hadden

Bij mij was het bij het eerste bevolkingsonderzoek, daarvoor was het 4 jaar geleden ik had toen pap 1 wat ze 4 jaar daarna opnieuw hebben bekeken en toen bleek hetzelfde uitstrijkje opeens niet pap 1 maar pap 3 te zijn, dus toen is het al mis gegaan.





Groetjes Marinka.

Hoi Sabine,



Jeetje dat bij jou ook zoveel uitstrijkjes verkeerd of veel te laag zijn beoordeeld!!!.

Ik voel me net zoals jij me daar heel erg verdrietig over.

Het is ook zoals je zegt heel confronterend om je eigen verhaal te schrijven en dan terug te lezen, je denkt dan ben ik deze vrouw die dit allemaa heeft meegemaakt.

Ik heb voor mijn verwerking ook mijn verhaal laten plaatsen in de Viva, en de Sante.

Ik heb doordat ik een advocaat had ook al mijn medische gegevens kunnen bekijken, en daar werd ik ook heel verdrietig en boos van.

Het proces tegen het ziekenhuis heeft zo'n 5 jaar geduurd, en ik heb uiteindelijk een schikking aangenomen.

Het was best een moeilijke tijd ie 5 jaar, maar ik moest er gewoon wat aan doen, ik kon dit niet over me heen laten komen en niets doen.

Het is wel heel emotioneel als je telkens weer de berichten van de verzekering van het ziekenhuis thuis krijgt, daar staan zoveel onwaarheden in.

De verzekering doet er echt alles aan om niet uit te betalen, en ze gaan heel ver, maar ik heb er absoluut geen spijt van.

Aan de baarmoederhalskanker en mijn kinderloosheid daar kon ik niets meer mee doen, dus hierdoor had ik toch nog een beetje het gevoel dat ik nog ergens tegen kon vechten.



Liefs

Marinka.

Hoi Sabine,



Mijn herstel heeft niet lang geduurt, ik denk zo'n 6 weken, maar geestelijk tot nu aan toe. Ik ben zoveel informatie op gaan zoeken in de bieb en kwam er steeds meer achter hoe verkeerd ik behandeld was, of eigelijk niet behandeld!!!.

Door al mijn verdriet en boosheid heb ik snel besloten om er eens met een advocaat over te praten.

Ik wilde gewoon mijn gelijk, en dat de gynaecoloog werd aangepakt.

Ik heb met de gynaecoloog ook nog gesproken, maar hij zei als we alles achteraf wisten. Dat maakte me nog verdrietiger en strijdbaarder want hij wist toch al dat ik kanker inwording had, en dat een invasief proces niet was uit te sluiten!!!!, hoezo dan achteraf!!!!.

Ik had ook de meest agresieve vorm van baarmoederhalskanker namelijk een adeno-carsinoom en deze is moeilijker te zien tijdens onderzoek van de baarmoederhals.

Ik heb hem ook verteld dat ik het ziekenhuis ging aanklagen, maar hij wilde niets toegeven.

Bij elk onderzoek bloedde ik heel erg en hij heeft dit zelfs vermeld in zijn "status"van 1 kantje, er stond CAVE bloedt gemakkelijk.

Voor mij was mijn leven ook zo veranderd mijn toekomst was kapot, dus ik moest er voor mijzelf wat aandoen, en dat deed ik door het ziekehuis aan te klagen en mijn gelijk te halen, want ik voelde me er zo rot onder dat ik gewoon niet gehoord werd.

Ik heb ook nog 5 jaar bij de maatschappelijk-werkster van het ziekenhuis gelopen, omdat ik bij niemand mijn verhaal kwijt kon.

Sabine ik hoop echt van harte voor jou dat je nog zwanger kunt worden, en dat je alles op jou eigen manier een beetje kan verwerken.

Ik hoop nog van je te horen!!!!.



Voor nu wil ik je alle kracht toewensen en heel veel liefs,



Marinka.

Hoi Sabine



Ik kan mijn 2 verhalen wel als je een fax hebt na je toe sturen.

Hoi dames,

Ik ben Simone 31 jaar en heb 9 weken geleden mijn laatste bestraling gehad, en 10 wkn geleden mijn laatste chemo.

Op 8 januari waren we erachter gekomen dat ik in verwachting was, na lang klussen en oefenen. Op 11 maart kreeg ik een bloeding en ben toen naar het ziekenhuis gegaan, en is er een uitstrijkje gemaakt. Ik zei toen dat ik hpv had.

Ik zei ook gelijk dat ik altijd pap1 had dus ik maakte me ook niet druk verder.

2 wkn later voor controle naar gyn. Met het kindje was alles goed maar er waren onrustige cellen gevonden. Ik hoefde me niet druk te maken maar kon 2 dgn later al bij de gyn. terecht voor een colposcopie. 2 dgn later vroeg ik de gyn. dus om wat voor pap het ging, en hij zei pap4 dus schrok ik heel erg.

Toen hij het speculum plaatste vroeg hij al of ik vaak last van contactbloedingen had. Ik antwoorde soms en dat verbaasde hem omdat het heel erg bloede. Er zijn die dag 3 stukjes weggenomen. Die nacht daarop volgend ben ik opgenomen met ernstige buikpijnen en bloedverlies. Helaas was een paar dagen later onze angst bewaarheid geworden, mijn vliezen waren gebroken en in had 4 cm ontsluiting. Op 3 april j.l. ben ik na precies 17 wkn zwangerschap bevallen van onze Tim*. Ee mooi ventje die hier niet heeft mogen leven. Op 19 april is er een conisatie gedaan en helaas zat er op de snijrand nog kwaadaardigheid, en zat ik 1 mei in de Daniel den Hoed kliniek.

Op 19 mei na alle scans en onderzoeken werd ik gefeliciteerd omdat ik geen uitzaaiingen had, en 7 juni zou mijn baarmoeder verwijderd worden, met alle omliggende klieren (wertheim operatie). Tijdens de operatie waren er al verdikte klieren zichtbaar en had ik helaas wel uitzaaiingen. De baarmoeder is toen blijven zitten, en zijn er 16 klieren weggehaald waarvan in 3 uitzaaiing zat. Er is toen besloten dat het een andere behandeling werd. 5 chemo's en 23 uitwendige en 2 inwendige bestralingen.

Achteraf gezien ben ik vaak genoeg naar de huisarts geweest met klachten, veel geurende afscheiding, met als antwoord dat de ene vrouw daar meer last van heeft dan de ander, onderbuikpijn met als antwoord dat ik een dikke buik heb en het gewicht aan mijn spieren hangt. Contact bloedingen, maar alleen als ik bovenop zat en ook daarvan werd gezegt dat sommige vrouwen daar wel eens last van hebben. Op een gegeven moment ben ik naar de huisarts gegaan om te vragen of ik incontinent was, want ik had hele plekken in mijn broek, maar ook dit was niet zo...................................

Het is gewoon bizar allemaal, ik heb zoveel uitstrijkjes gehad, zelfs 3mndn voor mijn zwangerschap en alles was goed??????????

Mijn mazzel is geweest dat ik zwanger was en er toen een goed uitstrijkje gemaakt is, anders hed ik het nu niet meer na kunnen vertellen misschien.

Niemand geeft antwoord op de vragen............ Hoe kan het in een half jaar?

Heeft mijn zwangerschap invloed gehad? Hoe snel groeit het? als je 19 mei geen uitzaaiingen hebt en 3 weken later ineens wel. Ik voelde me een wandelende tijdbom.

Ik zie ons kindje als mijn reddende engeltje. Het heeft zo moeten zijn dat hij het niet gered heeft( door infectie in mijn baarmoeder trouwens). Als ik hem wel voldragen had zat ik helemaal onder denk ik en kon ik niet behandeld meer worden. Wij hebben ook bewust gekozen om niks besparend te doen, en ook dat heeft zo moeten zijn want als ze dan alleen inwendig geopereerd hadden, hadden ze de verdikte klieren nooit gezien.....................

Wij vonden het risico te groot, een besparende operatie, met kans dat het niet helemaal weg zou zijn, en dan tijdens een e.v. zwangerschap het verhoogde risico op een vroeggeboorte. Dit wilden wij niet nog eens meemaken. En ik had zoiets van" dalijk hebben we kosten wat kost een kindje en word ik toch weer ziek..................... Mijn zus is 12 jaar geleden overleden aan huidkanker en heeft een kind achtergelaten, dit wilde ik ook niet weer meemaken bij een eigen kindje dan.

De behandeling zelf is goed gegaan, ben niet ziek geweest van de chemo's en niet kaal geworden. Het bestralen was een ander verhaal, op een gegeven moment kon ik bijna niet meer lopen van de pijn in de liezen, en ook mijn darmen hadden het zwaar. Maar gelukkig is dat allemaal goed gekomen. de nacontrole is nu om de 3 mndn een inwendig onderzoek......... waar ik het gevoelsmatig niet mee eens ben.( Maak gewoon een mri scan ofzo) maar zo gaat dat niet. Dus nu is het gewoon weer vertrouwen krijgen in je lichaam, maar het valt niet mee. Het fijt dat ik medisch gezien geen kinderen meer kan krijgen is pijnlijk en soms denk je dan ook wat voor zin heeft het leven zonder een eigen koter, maar ander zijds mag ik blijven leven, en kon ik nog behandeld worden.

Al met al valt het niet mee. veel liefs Simone

Hoi Simone,



Wat een verdrietig verhaal van jou ook zeg!!!!.

Het gebeurd helaas nog steeds dat er verkeerde uitstrijkjes worden gemaakt, en/of verkeerd worden beoordeeld.

Ik kon hier allemaal geen genoegen mee nemen en daarom heb ik het ziekenhuis dan ook aangeklaagd.

Ik was ook net gestopt met de pil omdat ik graag een kindje hoopte te krijgen. Door al die fouten en nalatigheden van de gynaecoloog kan ik mijn sterke kinderwens ook wel vergeten.

Ik heb het hier al jaren heel moeilijk mee, ik had zo graag een gezinnetje willen hebben.

Ik heb mijn ouders ook heel jong aan kanker verloren, ik was 12 jaar toen mijn moeder overleed.

Ik probeer al jaren contact met kinderloze vroewen te krijgen maar dit valt niet mee, want de meeste hadden al kinderen voor dat ze kanker kregen.

Toen ik in het ziekenhuis lag voor mijn operatie is er een hele lieve vrouw die ik alleen telefonisch had gesproken ij mij op bezoek geweest. Zij was ook zwanger toen bij haar baarmoederhalskanker was gevonden.

Ze is toen ook geopereerd en bij haar is de kanker snel teruggekomen, en moest haar blaas en haar darmen verwijderd worden, en heeft ze nu 2 stoma's.

Ze zij ook tegen mij dat de kankercellen veel sneller delen als je in verwachting bent.

Simone heel veel sterke en kracht, ik weet wat je moet doormaken en dat is verschikkeijk zwaar.



Heel veel liefs

Marinka.

Halloo ladies,



Allereerst wil ik iedereen heel veel sterkte wensen hier....



Val maar meteen met de deur in huis..ik woon op dit moment in het buitenland en heb al een aantal maanden heel erg last gehad van bloedingen na gemeenschap met mn vriend..Nou was het in het begin heel erg pijn, het leek net alsof ik allemaal snijwondjes had (geen bloed) maar nu is de pijn weg en alleen nog maar bloed, iedere keer weer..ik wordt er echt schijt ziek van en ja, hij ook natuurlijk..



Ook merk ik dat mijn ontlasting heel erg is veranderd maar ik heb verder geen pijn in mijn onderbuik ofzo of abnormaal bloedverlies tijdens menstruatie..Maar goed, het zal nog wel even duren voordat ik weer terug ben in Nederland (een aantal weekjes), ik heb me namelijk nog niet uitgeschreven en ook mijn verzekering loopt nog...



Nu ga ik dus zsm naar de dokter hier, of beter gezegd direct naar een gynecoloog maar kan ik dan ook direct vragen of ze meteen willen controleren of ik iets met mijn baarmoeder heb? Sorry als het heel naif of stom klinkt maar ben de laatste tijd zo bezig in mijn hoofd hiermee ik weet niet waarom..ik kom het overal tegen en dan die bloedingen Las gisteren nog in de krant over dat de pil ook baarmoederkanker veroorzaakt en ik slik de pil, ik rook en heb het nu even niet heel gemakkelijk hier, beetje teveel stress en verdrietigheid dus dan ga je van het ergste uit automatisch (ik dan)..



ik hoop niet dat ik overkom als een kneusje, ik weet ook niet hoe ik het anders kan vragen wil gewoon zo snel mogelijk weten wat er allemaal aan de hand is daar beneden..



Nogmaals wens ik iedereen hier heeeeel veel sterkte en succes met alles...



Veel liefs...



(de letter i op dit toetsenbord is een beetje vreemd vandaar dat ik de zinnen die beginnen met 'ik' niet met hoofdletter schrijf)

Hallo dames



Ik ben tot nu toe een passieve bezoeker van dit forum maar ook bij mij is sinds een paar weken baarmoederhalskanker geconstateerd, vandaar.

Ik vind het heel vervelend, Sabine, Simone en Marinka, dat het bij jullie zo lang heeft moeten duren voordat de diagnose gesteld is.

Gelukkig is dat bij mij anders gegaan, gezien jullie verhaal realiseer ik me dat dit zeker niet vanzelfsprekend is en heb de betrokken hulpverleners dan ook meermaals bedankt voor hun snelle en doortastende handelingen.

Ik kreeg, toen ik net 29 was, een oproep voor het bevolkingsonderzoek. Ik vond dat nogal aan de vroege kant omdat ik wist dat je normaal gesproken zo'n oproep op je 30e krijgt. Ik dacht 'dat doe ik wel als ik 30 ben'.

Daarna begon ik sowieso te twijfelen aan het nut van zo'n uitstrijkje, ik dacht dat het erfelijk was en in mijn familie komt baarmoederhalskanker niet voor. Bovendien heb ik op mijn 23e een uitstrijkje gehad voor SOA-onderzoek en dat vond ik toen niet bepaald een pretje.

Totdat ik, in de Viva nota bene, een interview met Angela Groothuijsen las, waarin zij aangaf dat baarmoederhalskanker niet per definitie erfelijk is en het is dus erg belangrijk is om dat uitstrijkje te laten maken.

Toen ben ik wel van gedachten veranderd en heb uiteindelijk een afspraak voor een uitstrijkje gemaakt. Dat ging al erg vlot, binnen een uur kon ik terecht ('ben je er ook gelijk maar vanaf' zei de assistente er nog bij).

Ze heeft het uitstrijkje op een veel behoedzamere manier gemaakt dan mijn eerste uitstrijkje dat op een nogal pijnlijke manier gebeurde.

Na een paar weken stond mijn huisarts tot 2 keer toe op mijn voicemail, of ik haar terug wilde bellen. De volgende dag hoorde ik dat de uitslag pap 3b was, niet alarmerend maar het was toch goed om voor de zekerheid de onrustige cellen met een lisexcisie weg te laten halen. Dat kon al binnen een week in het ziekenhuis. Dat was wel even schrikken maar door de uitgebreide informatie vanuit het ziekenhuis was ik niet super in paniek.

Ook deze ingreep verliep op een prettige manier, niet pijnlijk en ik werd ook niet als nummer behandeld. Ik zou 2 weken later de uitslag krijgen van het weefselonderzoek. Een week later kreeg ik een brief dat de afspraak voor de uitslag 2 dagen vervroegd was. Dat was even minder, ik wist niet wat de reden was en ik kreeg daar ook niet direct antwoord op toen ik naar het ziekenhuis belde. Uiteindelijk kwam als antwoord dat de planning van de spreekuren en operaties was omgegooid en het spreekuur die week dus op een andere dag gehouden zou worden. Enigszins gepikeerd maar toch gerustgesteld ging ik naar de verschoven afspraak. Daar kwam de aap uit de mouw: het bleek toch kanker te zijn maar ze hadden me niet te lang in spanning en verwarring daarover willen laten zitten en het me dus niet al telefonisch willen vertellen. Dat was een goede inschatting van hun kant want daardoor kon ik op een nog ontspannen manier aan mijn nieuwe baan beginnen. Ik heb uiteindelijk op mijn 4e werkdag moeten vertellen dat ik kanker heb, dat was wel bizar. Gelukkig wordt er op mijn werk heel goed gereageerd, dat is echt heel prettig.

Twee dagen na de uitslag zat ik in het LUMC. Helaas kan ik niet zo snel geopereerd worden als jij, Sabine, het schijnt op dit moment een soort 'epidemie' te zijn dus zal bij mij de operatie waarschijnlijk volgende week plaatsvinden, ruim 4 weken na de diagnose.

Ook bij mij wordt het waarschijnlijk een baarmoederbesparende operatie tenzij tijdens de operatie toch zal blijken dat de kanker al verder ontwikkeld is dan nu gedacht wordt. Het blijft dus voorlopig nog wel even spannend.

Ik kan er tot nu toe wel redelijk mee omgaan. Ik vind het heel rot voor jullie om te lezen dat er bij jullie zo laks mee omgegaan is. Ik merk zelf dat het me helpt dat ik het gevoel heb dat de medici hun best voor me hebben gedaan en nog gaan doen.

Het is voor mij nog heel onwerkelijk allemaal vooral doordat ik geen klachten heb. Mijn diagnose is dus puur door het bevolkingsonderzoek boven komen drijven. Ik voel me juist heel goed, mijn conditie is (op die tumor na dus) beter dan ooit en heb alleen een half jaar geleden tussen 2 menstruaties in wat bloed verloren, voor de rest regelmatige menstruaties en nooit (menstruatie)pijn.

Sabine, Marinka en Simone, hoe gaat het nu met jullie?

Ik hoop dat jullie al weer wat beter voelen en daarbij ook steun van partners, vrienden en familie krijgen. Het lijkt me extra moeilijk en zuur dat door inschattingsfouten jullie kinderwens naar de haaien is geholpen, Marinka en Simone.

Welk kankerstadium is bij jullie geconstateerd?

Simone, hoe heb je de behandeling in het LUMC ervaren dus zowel de puur medische behandeling als de behandeling van jou als mens?

Bij mij is stadium 1B1 geconstateerd, helaas niet het vroegste stadium maar ook niet zeer vergevorderd. Hopelijk dat er uit de operatie geen onaangename verrassingen komen.



Istanbul, het topic 'uitstrijkjes...hoe nu verder?' is voor mij erg nuttig geweest op het moment dat ik uitslag pap 3b heb gehad en de site www.nvog.nl van de beroepsvereniging van gyneacologen. Jouw ongemakken hoeven niet direct kanker te betekenen maar het lijkt me inderdaad goed om hier wel een gynaecoloog naar te laten kijken.

Zover ik heb begrepen, is er geen direct verband tussen pilgebruik en baarmoederhalskanker gevonden. Roken kan wel schadelijk zijn maar goed, ik kan me voorstellen dat in tijden van stress het erg lastig is om met roken te stoppen. Ik wens je veel succes en sterkte met je zoektocht naar duidelijkheid!



Liefs

Josee

Lieve J1976,



Jeetje dat is ook even schrikken voor jou.. ik zal inderdaad even kijken bij het topic wat voor jou ook nuttig is geweest en ik wens je heel veel sterkte toe met je operatie, laat je nog wel even weten hoe het is gegaan? ppfff epidemie?



Veel liefs...

Hallo Dames,



Graag wil ik jullie heel veel sterkte wensen in de moeilijke tijd. Kop op! (Ik weet het: ik heb makkelijk praten.) Helaas dacht ik begin dit jaar in een soortgelijke situatie te zitten (eierstok kanker), maar gelukkig is het bij mij met een sisser afgelopen (geen kanker; wel een operatie). Ik ben dus een beetje op de hoogte van de eerste periode die jullie meemaken/meegemaakt hebben (onzekerheid).



Dit heeft mij heel erg aan het denken gezet en mede daarom doe ik nu mee aan een onderzoek naar het HPV van het Radboud UMC. (Misschien een manier waarop andere lezeressen een steentje kunnen bijdragen???)



Sterkte!!

Hallo dames,



Ik ben hier aan het lezen over de klachten die mensen hebben m.b.t. bmhk.

Ik heb veel last van donkere afscheiding, jeuk en licht roodbloedverlies. Nou ben ik aan de pil en heb twee weken geleden een pil vergeten in te nemen. Wat denken jullie?



Ik wil iedereen trouwens heel veel sterkte wensen.

Hallo dames



Het is al een tijdje behoorlijk rustig op dit topic maar goed, ik dacht laat ik toch nog even een update geven.

Allereerst, Carmel, het lijkt me met jouw symptomen zeker verstandig om naar de huisarts te gaan. Het hoeft zeker geen baarmoederhalskanker te zijn maar dit zijn wel symptomen die op baarmoederhalskanker kunnen wijzen.

Het lijkt me verstandig om naar de huisarts te gaan en om een uitstrijkje te vragen. Zoals je van de verhalen van de andere dames kunt lezen, laat je niet met vage excuzen afschepen maar blijf volhouden dat je een uitstrijkje wilt, grote kans dat alles in orde is maar liever maar het zekere voor het onzekere nemen.

Ik heb inmiddels de operatie achter de rug en ben daarvan aan het herstellen.

Tijdens de operatie werd duidelijk dat het er dusdanig goed uitzag dat een baarmoederbesparende operatie mogelijk was maar helaas, de onderzoeken van na de operatie gaven een ander resultaat: er zijn toch kankercellen in één van de 17 verwijderde lymfeklieren gevonden en de snijrand richting de baarmoeder was weliswaar schoon maar de marge met het tumorgebied bleek minimaal te zijn.

Ik ben dus nog niet klaar: ik word voor een tweede keer geopereerd waarbij mijn baarmoeder er alsnog uit moet. Verder wordt mijn eierstok hoger in mijn lichaam opgehangen en worden middels een vetschort mijn darmen afgeschermd zodat mijn eierstok en darmen zo min mogelijk geraakt worden door de bestraling. Want ja, ook dat staat nog te gebeuren: in- en uitwendige bestraling, joehoe.

Jullie kunnen je voorstellen dat dit een enorme domper was zeker na de juichende berichten van vlak na de operatie. Dacht ik er net allemaal vanaf te zijn, begint het hele 'feest' weer van voren af aan.

Bovendien zie ik tegen de gevolgen van de bestraling op. Dat die baarmoeder eruit moet, vind ik ook erg maar ik had al geen sterke kinderwens dus dat scheelt. Het blijft hoe dan ook zuur dat ik nu helemaal geen keuze meer heb en het is een raar idee dat ik op mijn 30e voor het laatst van mijn leven ongesteld was (ik ben net voor de operatie 31 geworden).

Maar goed, ik ga er weer voor mijn genezingskansen zijn gelukkig nog steeds behoorlijk goed dus het is het proberen zeker waard.



Liefs

Josée

ik heb es een vraagje, ik ben een meisje van 15 bijna 16 en heb twee maanden een relatie met een jongen van 17.

ik krijg een vaccinatie tegen baarmoederhalskanker. Het bestaat uit 3 vaccinaties.

Ik heb mijn eerste vaccinatie gehad, maar ik heb na deze eerste prik gevreeen met mijn jongen. Over een week of twee krijg ik mijn tweede vaccinatie, nu vraag ik of het kwaad kan of ik het heb gedaan met mijn jongen, want voor de eerste vaccinatie mocht je dat niet gedaan hebben.

Ik heb jullie verhalen gelezen, en vind dit echt verschrikkelijk erg, mijn moeder heeft dit ook gehad, enn is helaas tijdens de operatie bezweken door de verdovingsmiddelen. Drm wil ik er echt alles aan doen om dit tog tegen te kunnen houden, ook al heb je nog 75 procent kans op dit soort kanker na de vaccinaties.

Ik wens jullie nog heel veel succes in het verdere leven,

ik hoop dat jullie mij kunnen helpen, en ik hoop dat dit snel zal zijn,.



Joliien

[bewerkt door moderator, ivm oproep]