Bang voor narcose..iemand ervaring??

Ik ben twee jaar geleden gesteriliseerd en dat ging onder algehele narcose. Ik had daarvoor nog nooit in het ziekenhuis gelegen, dus vond het ook spannend. Eerlijk gezegd is het me allemaal zo meegevallen dat ik me niet eens meer kan herinneren of het infuus pijn deed of niet. Het zal van niet. Ik weet alleen nog dat ik een kapje over mijn mond kreeg en me heel zacht voelde wegvallen. Toen ik weer naar huis mocht, kreeg ik nog wat pillen mee om thuis goed te kunnen slapen. Ik ben geloof ik drie dagen stoned geweest:-))

quote:fleurtje schreef op 16 april 2009 @ 19:53:

Narcose is goddelijk.

haha, ik ben dus niet de enige? ik 'mag' volgende week weer, en vind 't stiekem echt heeel lekker, die narcose



maar goed, ik ben dan ook niet bang voor prikken, en nooit echt zenuwachtig voor ingrepen enzo. dus van premedicatie voor de op moet ik ook niks hebben, wil gewoon alles meemaken tot ik echt 'weg' ben.



TO: de meeste adviezen heb je al gekregen. maar zég in ieder geval vantevoren dat je bang bent. vraag ze om voorzichtig te prikken, en laat ze dat doen op een manier die voor jou prettig is (sommige mensen vinden het fijn als ze precies weten wanner de 'prik' komt, anderen kijken liever de andere kant op. geef gewoon aan hoe je het graag wilt). echt, die mensen zijn alles gewend, tot de meest angstige en paniekerige patiënten aan toe. geef aan wáár je bang voor bent, en stel vragen als dat je geruster maakt. vraag om premedicatie als je dat wilt, dan krijg je alvast een tabletje waar je rustig van wordt. dat krijg je al op de afdeling, dus zodra je weggereden wordt naar de OK, voel je je al wat relaxter. en een infuus prikken doet maar heel even zeer, misschien helpt het om jezelf eraan te herinneren dat het écht na tien seconden voorbij is. en zodra ze het narcosemiddel inspuiten en je wat extra zuurstof krijgt door dat kapje, is het een kwestie van twee keer diep zuchten, en dan ben je ook zó weg. je voelt jezelf niet wegzakken ofzo, je bent echt in één keer weg. dus voor de narcose zelf hoef je echt niet bang te zijn. en dat prikken, geef daarbij gewoon goed aan dat je 't eng vindt, ze loodsen je er wel door. komt goed hoor, echt

quote:meds schreef op 17 april 2009 @ 01:05:

Een prik voor een infuus doet echt geen pijn.



Nouououou....ben ik niet helemaal met je eens. Ik vond het alledrie de keren niet echt leuk.



TO, wat wel helpt is bedenken dat het echt maar één prik is. Een niet heel leuke prik, maar op het moment dat je denkt 'au!!!' is het leed ook al geleden.



Sterkte maandag!

quote:setter schreef op 17 april 2009 @ 20:15:

[...]





Nouououou....ben ik niet helemaal met je eens. Ik vond het alledrie de keren niet echt leuk.



TO, wat wel helpt is bedenken dat het echt maar één prik is. Een niet heel leuke prik, maar op het moment dat je denkt 'au!!!' is het leed ook al geleden.



Sterkte maandag!Ik denk dat de "pijn" vooral te maken heeft met de angst, want als je je ontspant doet het echt geen pijn. Maar misschien ben ik wel wat afgehard door de vele medische ingrepen en bevallingen

Ik wil ook niet bagatelliseren, maar misschien plaatst het wel eea in perspectief voor TO: Ik denk dat het er inderdaad ook aan ligt wat je gewend bent.



Ik heb 100x liever een infuus dan een boel andere ingrepen hoor...

Sowieso vind ik prikken nogal mee vallen, mits je maar ontspant. Uitzonderingen als een arteriepunctie (astrup), of verdoving in de bal van je voet met zo'n dikke naald waar we het hier op de pijler vd week over hadden.

Het is sowieso voor iedereen verschillend. Net zoals een klein kind bij een schrammetje al moord en brand kan schreeuwen, terwijl een volwassene die schram pas opmerkt als hij een bloedvlek ziet in zijn mouw, zo is het ook voor ieder mens verschillend hoe hij een prik ervaart.



Ik heb zolang ik me kan herinneren een enorme angst voor naalden gehad, panisch werd ik als ik een naald zag. Zelfs mijn tandarts legt alle spuiten en naalden uit het zicht voordat ik binnenkom (echt waar, dat heeft hij in mijn dossier gezet, 20 jaar geleden!). Tien jaar geleden bleek ik diabetes te hebben, en na 5,5 jaar pillen slikken moest ik toch echt gaan spuiten. Tranen met tuiten heb ik gehuild bij die allereerste prik die ik zelf moest zetten. Vreselijk vond ik het. Maar hee, ik móest wel, anders ging ik versneld dood.

Inmiddels ben ik bijna 5 jaar en ruim 3000 prikken verder. En dat zijn dan alleen nog maar de naalden die ik zelf in mijn vel gestoken heb, de keren dat ik moest bloedprikken tel ik nog niet eens mee.



Ruim een half jaar geleden had ik een acute blindedarmontsteking en moest ik geopereerd worden. Ik lag met ruim 40 graden koorts op een brancard toen er een verpleger langskwam die tussen neus en lippen door meldde dat hij mij even een infuus kwam geven omdat ik snel gehaald zou worden voor de operatie. En zo suf en gloeiend van de koorts als ik was vond ik die prik nog steeds niet fijn. Ik was ontspannen genoeg in mijn hand omdat ik me alleen maar concentreerde op mijn ademhaling en mijn buikpijn (ik was zo slap als een vaatdoek verder), maar toch heeft hij mij behoorlijk pijn gedaan. Tuurlijk was het peanuts vergeleken bij die, inmiddels al 24 uur durende, buikpijn, maar toch.

ik ben afgelopen november en januari onder narcose gegaan en ik vond het ook super eng. Ook omdat ik koos voor een vrijwillige ingreep (lensimplantaten) en ik het voor mij gevoel wel erg opzocht allemaal. het was voor mij ook de eerste keer. De verpleegkundigen waren ontzettend aardig en vertelden steeds wat ze gingen doen, het infuus is heel even geen pretje, maar heb ergere dingen meegemaakt. Daarna kreeg ik kalmeringsmiddel ingespoten en dat helpt! In de OK heeft de anesthesist het spul ingespoten. De eerste keer kreeg ik geen kapje voor de zuurstof, maar de 2e keer wel. Het wakker worden uit de narcose was vreemd, maar ik had het gevoel dat ik heel fijn had gedroomd. Na een uur of 2 kon ik weer naar huis en was ik weer de oude ik.

Al met al is het ontzettend meegevallen!

Ik ben twee weken geleden geopereerd en was ook ontzettend bang voor de narcose.



Ik vind prikken eng, maar ben ook heel bang voor het verliezen van 'controle'.



Ik kreeg dus van te voren een soort slaappil om rustig te worden en alvast wat pijnbestrijding. Dat werkte prima

Totdat ik ook echt daadwerkelijk naar boven ging.

Mijn infuus was al eerder door een verpleegkundige gezet, rustig op kamer. Daar heeft ze echt even de tijd voor genomen.



Eerst kreeg ik wat spul ingespoten waar je een beetje duizelig van wordt pas daarna het slaapspul. Ondertussen wat gebabbeld met de mensen om me heen. Over lekker weer en terrasjes en toen niks....



ha ik voelde me niet eens in slaap vallen of dat het gesprek stopte.



Toen ik wakker werd had ik ook nergens last van en na 2 uurtjes was ik weer helemaal bij.



Het is me dus echt 100% meegevallen. Ik had me zo druk gemaakt en zoveel stress, achteraf gezien heb ik daar veel meer last van gehad dan het inzettend van het infuus of het in slaap vallen.

Wat voor operatie is het? Ik heb wel eens een kleine operatie aan mijn hand gehad. Ik had namelijk een stuk glas in mijn hand gekregen en dat zat zo diep dat de huid erover was dicht gegroeid. Toen heb ik een aantal plaatselijke verdovingen gehad en daarna voelde ik er eigenlijk niks meer van. Ik voelde wel dat ze in mijn hand zaten te frutten, maar geen pijn. Succes!

Ik heb niet zoveel aanvulling, ik denk alleen dat je, als je je overgeeft aan het idee dat je onder narcose bent geweest en dus tijd nodig hebt, niet zoveel last hebt van je toestand achteraf. Leg je erbij neer dat je niet direct op en top bent, en slaap lekker na, net zo lang tot je weer gewoon wakker kunt blijven. Ik heb de afgelopen drie maanden twee operaties gehad, en ik heb gewoon een middagje veel geslapen direct na de operatie. Dan ben je er ook vrij snel doorheen

Succes!

Sher, hoe is het nu met je? Is het je mee- of tegengevallen?

Ik kreeg voor mijn operatie een pilletje dormicon daar werd ik al heel slaperig/suf van.



Ik weet nog wel dat de dame heel haastig het infuus in ging brengen vlak voordat ik naar de OK ging en natuurlijk ook "misprikte" het enige wat ik toen dacht was: dat heb ik weer maar ik was al te suf om mij er echt druk om te maken.



Misschien kan je vragen of je ook zo'n pilletje kan krijgen. In het ziekenhuis waar ik het over heb was dat een standaard-procedure.



En inderdaad aangeven bij het ochtendgesprek dat je hebt met een verpleegster/verpleegkundige vlak voor de operatie.



Sterkte in ieder geval!

ik kreeg geen pilletje vooraf.

infuus prikken deed bij mij erg zeer, maar ik was met 1 seconde weg. en voor je gevoel word je 1 sec. later weer wakker.