Gezondheid
alle pijlers
Burn-out of Reuma
dinsdag 2 juli 2019 om 00:19
Ik lees al jaren mee en weet niet eens wat ik met topic wil; misschien mijn hart luchten of de hoop dat dit herkenbaar is voor iemand.
Situatie: getrouwd, begin 30, 3 schatten van kinderen. Zelf last van epilepsie maar met medicatie goed onder controle.
Sinds 2 jaar ben ik voor mezelf begonnen. Dit is qua uren werk een beetje uit de hand gelopen. Ik heb steeds 1 normale werkweek van ongeveer 32a40 uur, met wel veel checken van mail, contact klanten etc in avonduren, weekenden en vakanties. De andere week is gekkenwerk met zeker meer dan 60 uur. Misschien wel 80 af en toe. Door het soort werkzaamheden van mijn bedrijf is dit het ritme. 1 week normaal, 1 week heel druk.
Nu ben ik een beetje de balans verloren in alle opzichten. Wij wonen groot, ook mijn man is ondernemer waardoor veel taken privé en met de kinderen toch op mijn schouders terecht kwamen. Eigenlijk is het beetje bij beetje steeds minder goed met me gegaan. Eetbuien, 15 kilo eraan in 1 jaar. Veel schouder en nekklachten, vermoeidheid, moodswings. Vanaf eind december loop ik al de deur plat bij fysios die allemaal aangeven dat mijn lichaam
1 groot stressblok is. Vanaf maart werd het me echt allemaal een beetje te veel en ben ik ook in therapie gegaan. Met als conclusie je zit voor 90% in een burn-out. Kijk uit! Nog even en je komt je bed niet uit. Het klonk allemaal zo herkenbaar. Al die stress en onzekerheid, faalangst vanaf mijn jeugd plus het veel te hard werken afgelopen 2 jaar hadden dit prima kunnen veroorzaken. Wij zijn opgegroeid in een religieus en liefdeloos gezin. Ik ben door dat we niet gehoord of gezien werden, alleen beladen werden met verwijten en negativiteit heel hard geworden voor mezelf. Altijd over de grens gaan om mensen te pleasen. Haar zie ik nog steeds iedere 2 weken om rust te krijgen in mijn hoofd.
Ik ben dus vanaf april begonnen met inschakelen van hulp. Zakelijk en privé om zelf meer te kunnen rusten. Vanaf dat moment kreeg ik allerlei lichamelijk klachten. Te beginnen met ontstoken polsen. Met flink zichtbare ontstekingen. In 1e instantie volgens HA peesontstekingen (die is daar later op teruggekomen en dacht aan iets reumatisch dus afspraak ziekenhuis gepland), en volgens therapeut eerst het teken dat mijn lichaam ging herstellen nu ik zoveel stappen terug had gedaan. Maar vanaf daar werd het alleen maar erger. De nekklachten sowieso, maar die zijn al een jaar vreselijk. Ik kon er nu niet meer van slapen, kan niet bewegen in bed. Daar komen nu ook nog eens allemaal ontstekingen bij in alle gewrichten. Tenen, enkels, knieën, ellebogen, zere bovenarmen. Momenteel heb ik zoveel pijn, in de ochtend heel erg stijf. En die intense vermoeidheid. Vreselijk.
Het beperkt me echt in alles. Ik heb pas over 3 weken een afspraak bij de reumatoloog. Ik weet niet meer waar welke klachten vandaan komen, en wil niets liever dan gewoon weer normaal kunnen functioneren. Deze ontstekingen lijken me ook niks meer te maken hebben met de overspannenheid. Misschien de pech dat het net samenvalt.
Situatie: getrouwd, begin 30, 3 schatten van kinderen. Zelf last van epilepsie maar met medicatie goed onder controle.
Sinds 2 jaar ben ik voor mezelf begonnen. Dit is qua uren werk een beetje uit de hand gelopen. Ik heb steeds 1 normale werkweek van ongeveer 32a40 uur, met wel veel checken van mail, contact klanten etc in avonduren, weekenden en vakanties. De andere week is gekkenwerk met zeker meer dan 60 uur. Misschien wel 80 af en toe. Door het soort werkzaamheden van mijn bedrijf is dit het ritme. 1 week normaal, 1 week heel druk.
Nu ben ik een beetje de balans verloren in alle opzichten. Wij wonen groot, ook mijn man is ondernemer waardoor veel taken privé en met de kinderen toch op mijn schouders terecht kwamen. Eigenlijk is het beetje bij beetje steeds minder goed met me gegaan. Eetbuien, 15 kilo eraan in 1 jaar. Veel schouder en nekklachten, vermoeidheid, moodswings. Vanaf eind december loop ik al de deur plat bij fysios die allemaal aangeven dat mijn lichaam
1 groot stressblok is. Vanaf maart werd het me echt allemaal een beetje te veel en ben ik ook in therapie gegaan. Met als conclusie je zit voor 90% in een burn-out. Kijk uit! Nog even en je komt je bed niet uit. Het klonk allemaal zo herkenbaar. Al die stress en onzekerheid, faalangst vanaf mijn jeugd plus het veel te hard werken afgelopen 2 jaar hadden dit prima kunnen veroorzaken. Wij zijn opgegroeid in een religieus en liefdeloos gezin. Ik ben door dat we niet gehoord of gezien werden, alleen beladen werden met verwijten en negativiteit heel hard geworden voor mezelf. Altijd over de grens gaan om mensen te pleasen. Haar zie ik nog steeds iedere 2 weken om rust te krijgen in mijn hoofd.
Ik ben dus vanaf april begonnen met inschakelen van hulp. Zakelijk en privé om zelf meer te kunnen rusten. Vanaf dat moment kreeg ik allerlei lichamelijk klachten. Te beginnen met ontstoken polsen. Met flink zichtbare ontstekingen. In 1e instantie volgens HA peesontstekingen (die is daar later op teruggekomen en dacht aan iets reumatisch dus afspraak ziekenhuis gepland), en volgens therapeut eerst het teken dat mijn lichaam ging herstellen nu ik zoveel stappen terug had gedaan. Maar vanaf daar werd het alleen maar erger. De nekklachten sowieso, maar die zijn al een jaar vreselijk. Ik kon er nu niet meer van slapen, kan niet bewegen in bed. Daar komen nu ook nog eens allemaal ontstekingen bij in alle gewrichten. Tenen, enkels, knieën, ellebogen, zere bovenarmen. Momenteel heb ik zoveel pijn, in de ochtend heel erg stijf. En die intense vermoeidheid. Vreselijk.
Het beperkt me echt in alles. Ik heb pas over 3 weken een afspraak bij de reumatoloog. Ik weet niet meer waar welke klachten vandaan komen, en wil niets liever dan gewoon weer normaal kunnen functioneren. Deze ontstekingen lijken me ook niks meer te maken hebben met de overspannenheid. Misschien de pech dat het net samenvalt.
chanel_coco wijzigde dit bericht op 02-07-2019 00:58
4.75% gewijzigd
dinsdag 2 juli 2019 om 00:33
Je nek, rug en pols klachten klinken als te gespannen en de hele dag achter de computer. niet lullig bedoeld maar waarom een eigen bedrijf als je man ook geen tijd heeft om de boel op te vangen. is dat geld het waard om naar de knoppen te gaan. We willen maar meer en meer maar ten kosten van alles. Dit hou je niet vol. Ga in gesprek met je man. succes.
dinsdag 2 juli 2019 om 01:00
dinsdag 2 juli 2019 om 01:06
dinsdag 2 juli 2019 om 05:56
Je kan niet alle ballen de lucht inhouden.....
Met dat vele werk wat je doet verdien je daar ook nog wat mee? Ben je blij met het jaarlijkse financiële resultaat? Of is het hard werken voor weinig en levert het weinig op? Kan je dingen door iemand anders laten doen? Of is daar geen geld voor?
Mijn vriendin heeft fibromyalgie en heeft ook zulke klachten die jij benoemt. Chemische Suikers en koolhydraten verergeren de klachten, bewegen (zwemmen ed) helpt juist weer.
https://reumazorgnederland.nl/minder-la ... a-voeding/
Goed dat je naar een arts gaat, kijk hoe je thuis meer vrije tijd kan hebben. Een schoonmaakster, glazenwasser, man laten stofzuigen, vaatwasser en afval laten regelen.
Sterkte
Met dat vele werk wat je doet verdien je daar ook nog wat mee? Ben je blij met het jaarlijkse financiële resultaat? Of is het hard werken voor weinig en levert het weinig op? Kan je dingen door iemand anders laten doen? Of is daar geen geld voor?
Mijn vriendin heeft fibromyalgie en heeft ook zulke klachten die jij benoemt. Chemische Suikers en koolhydraten verergeren de klachten, bewegen (zwemmen ed) helpt juist weer.
https://reumazorgnederland.nl/minder-la ... a-voeding/
Goed dat je naar een arts gaat, kijk hoe je thuis meer vrije tijd kan hebben. Een schoonmaakster, glazenwasser, man laten stofzuigen, vaatwasser en afval laten regelen.
Sterkte
dinsdag 2 juli 2019 om 07:02
Ik heb beide gehad: overspannen en reuma (RA) alleen op verschillende momenten. De RA gaat natuurlijk niet weg, maar is nu beter onder controle dan in het begin.
De overeenkomsten in wat je zelf kunt doen buiten de behandeling van beide zijn best treffend (therapie voor de burn-out/medicijnen voor de RA) een lijstje wat mij geholpen heeft:
- voel je eigen grenzen aan en stop dan ook en pak je rust
- doseren van je energie (activiteit-rust-activiteit-rust)
- bewegen
- leuke dingen doen voor jezelf i.p.v. alleen maar werken, reizen, eten, slapen
- goed voor je lijf zorgen door goede voeding
- hulp vragen en taken delegeren.
- tijdelijk een stap terug doen in werk (overspannen helemaal ziek moeten melden en een jaar erover gedaan om te reintegreren/bij start reuma 12 weken 30 uur gewerkt om bij te komen en daarna weer opgebouwd)
Dus wat de link ook is, als die er is, je zal naast behandeling ook iets willen veranderen daarbuiten, om je leven meer in balans te krijgen.
De overeenkomsten in wat je zelf kunt doen buiten de behandeling van beide zijn best treffend (therapie voor de burn-out/medicijnen voor de RA) een lijstje wat mij geholpen heeft:
- voel je eigen grenzen aan en stop dan ook en pak je rust
- doseren van je energie (activiteit-rust-activiteit-rust)
- bewegen
- leuke dingen doen voor jezelf i.p.v. alleen maar werken, reizen, eten, slapen
- goed voor je lijf zorgen door goede voeding
- hulp vragen en taken delegeren.
- tijdelijk een stap terug doen in werk (overspannen helemaal ziek moeten melden en een jaar erover gedaan om te reintegreren/bij start reuma 12 weken 30 uur gewerkt om bij te komen en daarna weer opgebouwd)
Dus wat de link ook is, als die er is, je zal naast behandeling ook iets willen veranderen daarbuiten, om je leven meer in balans te krijgen.
dinsdag 2 juli 2019 om 10:17
Wij zijn niet op zo'n hectisch moment ingestapt. Man had net zijn hoofd business verkocht en zou nog 2 dagen actief werken in een andere BV. Wij kwamen iets leuks tegen wat ik kon overnemen. Ik zat niet op mijn plek op mijn werk (parttime baan) En dit leek gewoon zo makkelijk te combineren naast een gezin. Daar heb ik me gewoon flink op verkeken. Financiën waren nooit een drijfveer, wij kunnen goed leven van het inkomen van man. Ik dacht oprecht hier mijn geluk in te vinden. Het is er gewoon zo ingeslopen, man werd gevraagd om als adviseur op te treden binnen vakgebied waar hij uit kwam. Dus geleidelijk aan werden zijn dagen weer langer, en die van mij erbij. Nu na flink wakker geschud te zijn en mijn lichaam gewoon niet meer wil besef ik me pas wat ik gedaan heb en dan het inderdaad gewoon niet te doen is.
Sinds een maand is er wekelijks huishoudelijke hulp, glazenwasser etc. Helpt man actief mee met alles nu, ook heb ik zakelijk veel taken gedelegeerd. Wij hebben de investering er nog niet uit, het is nu of zo doorgaan of stoppen wat betreft het bedrijf. Meer hulp kan ik niet veroorloven, en zelfs met deze hulp blijft het haast te intensief waardoor doorgaan misschien wel niet haalbaar is. Financieel kunnen we het hebben om te stoppen, even balen, en mijn ego opzij, maar een gezond fijn privéleven is veel meer waard. Had ik dat maar wat eerder ingezien en vanaf het begin mezelf serieus genomen. En niet nu pas hulp te aanvaarden en vragen.
Ik was gewoon vooral benieuwd of iemand het herkende dat juist op het moment wanneer je rust neemt je lichaam zo'n heftige reactie geeft. Of dat bij het proces hoort van herstellen. Dit zal ook voor iedereen anders zijn natuurlijk.
Ik zal inderdaad zeker de afspraak bij reumatoloog moeten afwachten, daar ben ik me ook zeker bewust van. Ik word even gek van die onzekerheid nu, wat is die moeheid? Is dat de reuma? De overspannenheid? Nog aantal weken geduld.
Zijn bij jou de reumatische klachten meer naar de achtergrond verdwenen @brownie84? ook heftig hoor..
Sinds een maand is er wekelijks huishoudelijke hulp, glazenwasser etc. Helpt man actief mee met alles nu, ook heb ik zakelijk veel taken gedelegeerd. Wij hebben de investering er nog niet uit, het is nu of zo doorgaan of stoppen wat betreft het bedrijf. Meer hulp kan ik niet veroorloven, en zelfs met deze hulp blijft het haast te intensief waardoor doorgaan misschien wel niet haalbaar is. Financieel kunnen we het hebben om te stoppen, even balen, en mijn ego opzij, maar een gezond fijn privéleven is veel meer waard. Had ik dat maar wat eerder ingezien en vanaf het begin mezelf serieus genomen. En niet nu pas hulp te aanvaarden en vragen.
Ik was gewoon vooral benieuwd of iemand het herkende dat juist op het moment wanneer je rust neemt je lichaam zo'n heftige reactie geeft. Of dat bij het proces hoort van herstellen. Dit zal ook voor iedereen anders zijn natuurlijk.
Ik zal inderdaad zeker de afspraak bij reumatoloog moeten afwachten, daar ben ik me ook zeker bewust van. Ik word even gek van die onzekerheid nu, wat is die moeheid? Is dat de reuma? De overspannenheid? Nog aantal weken geduld.
Zijn bij jou de reumatische klachten meer naar de achtergrond verdwenen @brownie84? ook heftig hoor..
dinsdag 2 juli 2019 om 18:53
Die moeheid kan idd van beide komen en waar precies vandaan zal je nooit precies weten, het enige wat je kan doen is je aanpassen aan je grenzen en er af en toe eroverheen om je grenzen te leren kennen en uit te rekken. Het vinden van een balans is het toverwoord: in werk, huishouden, bewegen, sociale activiteiten enzenzenz.
Bij mij is de RA nu idd een stuk rustiger, maar dat is buiten het slikken van medicijnen wel hard werken, om de balans te vinden en ook dingen te zoeken die mij helpen. (Trainen onder begeleiding, zooltjes voor m’n voeten, supplementen) ik lees ook mee op de Facebook groep van reuma Nederland, daar zie ik dat niet iedereen naar deze status terug komt na de diagnose, er zijn mensen die permanent beperkingen houden, in welke vorm dan ook.
Ik zou het stap voor stap aanpakken en vooral niet teveel tegelijk willen. Ik sluit me aan bij andere reacties: jou beschrijving van jullie situatie daar krijg ik het al moe van als ik er alleen aan denk. Heel veel succes en sterkte!
Bij mij is de RA nu idd een stuk rustiger, maar dat is buiten het slikken van medicijnen wel hard werken, om de balans te vinden en ook dingen te zoeken die mij helpen. (Trainen onder begeleiding, zooltjes voor m’n voeten, supplementen) ik lees ook mee op de Facebook groep van reuma Nederland, daar zie ik dat niet iedereen naar deze status terug komt na de diagnose, er zijn mensen die permanent beperkingen houden, in welke vorm dan ook.
Ik zou het stap voor stap aanpakken en vooral niet teveel tegelijk willen. Ik sluit me aan bij andere reacties: jou beschrijving van jullie situatie daar krijg ik het al moe van als ik er alleen aan denk. Heel veel succes en sterkte!
maandag 8 juli 2019 om 08:38
Bedankt. Goed om te horen dat het bij jou zoveel rustiger is, al is dat dan inderdaad toch nog hard werken zo om de juiste balans te vinden.brownie84 schreef: ↑02-07-2019 18:53Die moeheid kan idd van beide komen en waar precies vandaan zal je nooit precies weten, het enige wat je kan doen is je aanpassen aan je grenzen en er af en toe eroverheen om je grenzen te leren kennen en uit te rekken. Het vinden van een balans is het toverwoord: in werk, huishouden, bewegen, sociale activiteiten enzenzenz.
Bij mij is de RA nu idd een stuk rustiger, maar dat is buiten het slikken van medicijnen wel hard werken, om de balans te vinden en ook dingen te zoeken die mij helpen. (Trainen onder begeleiding, zooltjes voor m’n voeten, supplementen) ik lees ook mee op de Facebook groep van reuma Nederland, daar zie ik dat niet iedereen naar deze status terug komt na de diagnose, er zijn mensen die permanent beperkingen houden, in welke vorm dan ook.
Ik zou het stap voor stap aanpakken en vooral niet teveel tegelijk willen. Ik sluit me aan bij andere reacties: jou beschrijving van jullie situatie daar krijg ik het al moe van als ik er alleen aan denk. Heel veel succes en sterkte!
Ik moet gewoon afwachten waar het bij mij naar toe gaat. Nu ik weer paar dagen aaneengesloten diclofenac heb genomen gaan de nachten iets beter. Het is al heel fijn dat het net iets minder overheersend is al blijft het flink aanwezig allemaal.
En wat het uiteindelijk ook is, het is nu duidelijk dat ik mijn leven echt anders moet gaan inrichten. Daar werken we al hard aan. Ook dat gaat met vallen en opstaan, ineens is alles anders en het voelt nog niet comfortabel zoveel uit handen te geven al heb ik geen keuze nu.
