Burnout - wie ook?

Afgelopen week telefonisch contact gehad met leidinggevende. Dit geeft mij steeds heel veel stress, heb er dagen hoofdpijn van en sta letterlijk stram van de stress. Ben heel erg op mijn hoede en bij elke vraag die gesteld wordt gaat het in mijn hoofd van: wat zeg ik hier op of gewoon niets zeggen? Er is totaal geen vertrouwen in leidinggevende en dat maakt het moeilijk communiceren.

Huilebalk schreef: ↑

18-10-2025 12:24

Afgelopen week telefonisch contact gehad met leidinggevende. Dit geeft mij steeds heel veel stress, heb er dagen hoofdpijn van en sta letterlijk stram van de stress. Ben heel erg op mijn hoede en bij elke vraag die gesteld wordt gaat het in mijn hoofd van: wat zeg ik hier op of gewoon niets zeggen? Er is totaal geen vertrouwen in leidinggevende en dat maakt het moeilijk communiceren.

Weet dat je niet verplicht ben om informatie over je ziekte te geven. Leidinggevende mag alleen vragen of je nog denkt lang ziek te zijn. De rest is aan bedrijfsarts om verslag te maken.
Ik herken het wel dat je geen vertrouwen heb in Leidinggevende.

Knuffel van mij.

derooiekater schreef: ↑

18-10-2025 12:30

Weet dat je niet verplicht ben om informatie over je ziekte te geven. Leidinggevende mag alleen vragen of je nog denkt lang ziek te zijn. De rest is aan bedrijfsarts om verslag te maken.
Ik herken het wel dat je geen vertrouwen heb in Leidinggevende.

Knuffel van mij.

Dat weet ik en ik hou het ook zeer oppervlakkig. Toch wordt er door vragen geprobeerd iets los te krijgen bij me. Tenminste dat idee heb ik. Deze telefoontjes en bezoeken aan POH en nog andere hulpverleners (hou het ivm herkennen wat vaag) kosten me bakken energie. Alhoewel ik zeker aan de POH heel veel steun heb.

Huilebalk schreef: ↑

18-10-2025 12:42

Dat weet ik en ik hou het ook zeer oppervlakkig. Toch wordt er door vragen geprobeerd iets los te krijgen bij me. Tenminste dat idee heb ik. Deze telefoontjes en bezoeken aan POH en nog andere hulpverleners (hou het ivm herkennen wat vaag) kosten me bakken energie. Alhoewel ik zeker aan de POH heel veel steun heb.

Kan je POH je misschien helpen met een sterkt antwoord om deze leidinggevende de mond te snoeren en vragen aan de bedrijfsarts of die leidinggevende je met rust kan laten.

Mijn eerste bericht moest nog goedgekeurd worden en staat daarom wat verder terug. Ik citeer het even helemaal onderaan mijn post voor wie nog wil teruglezen.

Wat een gedoe met al die leidinggevenden! Die van mij deed ook even raar, maar is nu bijgedraaid. Dat is precies gedoe wat je er niet bij kunt hebben. Ik had zelf gelukkig een heel goed gesprek met de bedrijfsarts.

Ik vind het zelf vooral moeilijk dat ik niet weet "hoe dit werkt". Wat precies de bedoeling is, wat er van me wordt verwacht, hoe het allemaal zal gaan. Ik ben niet anders gewend dan overal dwars doorheen pushen, want emoties zijn onzin, mijn lichaam is niet te vertrouwen en ik moet me niet aanstellen. Ik ben me ervan bewust dat dat allemaal anders moet, en ik vind het ook tijd voor verandering. Maar man wat is dit een proces.

Wat doen jullie zoal op een dag nu? Ik heb een periode met heel veel stress (hyperarousal zei mijn boek) gehad, waarbij ik steeds meerdere dingen tegelijk wilde doen en me overal druk om maakte. Ik moest van mijn psycholoog accepteren wat er aan de hand is (wat dat dan ook precies is) en rust nemen, ook al voelt dat ongemakkelijk. Ik ben maar gaan luisteren en na een hoop ongemak kwam er héél véél vermoeidheid. Ik heb nu nachten met 10 uur slaap en slaap soms overdag ook nog. Deze week "mag" ik weer naar mijn psycholoog (ik mocht een paar weken geen afspraak, omdat ik eerst rust moest nemen en moest accepteren), ik ben benieuwd hoe het nu verder gaat.

Boek tip, voor mensen die willen weten wat er nou biologisch/medisch gezien allemaal gebeurt in je hoofd en in je lijf (mij helpt dat heel erg): "Over de kop" van Brankele Frank. Alles over cortisol, adrenaline, alle hersengebieden en hoe die op elkaar reageren. Voor mij fijn om te lezen, in hele kleine stukjes dan, want concentratie is weg.

@loulou39: Wat gebeurt er een hoop bij jou, heel veel sterkte. Hier ook ervaring met depressie, misschien is er nu ook wat overlap. Wil ik met psycholoog gaan bespreken binnenkort.

@Bo-Katan: Wat ontzettend balen dat je een slecht gesprek met de BA had, die ook ASS niet goed lijkt te begrijpen. Geen tips helaas, lijkt me heel lastig. Misschien is er advies mogelijk vanuit je hulpverlening, als je die hebt?

Bo-Katan schreef: ↑

08-10-2025 09:47

Dit is heel herkenbaar. Ik was ook best teleurgesteld dat ik een diagnose ass kreeg na mijn vorige burn out. Het ging dus niet over en daarmee klaar. Nee, een levenslange worsteling.
Ik vond opmerkingen van bepaalde mensen als: oh ik kan ook niet tegen prikkels dus dan heb ik ook autisme of ach, iedereen is wel een beetje autistisch dan ook zo vervelend. . Wees maar blij dst je het niet hebt.

Ja heel herkenbaar! Ik heb ook verschillende collega's die dingen zeggen als: "oh wacht even jongens, mijn autisme kan hier niet tegen" en dan iets recht gaan leggen of zo. Ik zeg wel eens "Oh heb je autisme?" En dan is het altijd "haha nee joh". Waarom zou je dan iets op die manier zeggen? Je zegt toch ook niet "Hihi mijn schizofrenie vind dit even verwarrend hoor!" Ik vind het interessant. Ze weten trouwens niet van mijn ASS, op een paar na.

@Streepjesbehang: Je schreef dat je sinds maart thuis zit, en nu met reïntegreren een flinke terugval had/hebt. Hoe ziet dat er voor jou uit? Ik ben nog niet begonnen met reïntegreren en ben benieuwd hoe dat dan werkt. Als je wilt vertellen uiteraard.

@Nadinexxx: bedankt voor je lijstje en tips!

@Arriebabs: zo herkenbaar allemaal.

Arriebabs schreef: ↑

15-10-2025 19:27

Volgende week staat er een afspraak gepland met een aantal mensen om het over de situatie te hebben en tot die tijd hoef ik niet te werken.

Ik was benieuwd wat je hiermee bedoelde, wat voor gesprek is er gepland, met wie en waarover? Als je wil vertellen natuurlijk, en misschien heb ik het gemist hoor.

Dinocorn schreef: ↑

13-10-2025 15:14

Wow wat een herkenning. Vooral hele stukken die Arriebabs schrijft had ik kunnen schrijven.

Hier nu 5 weken thuis, ook ASS, diagnose sinds 2 jaar. Een jaar geleden daarbij ook ADHD vastgesteld (@Arriebabs hebben ze bij jou gekeken naar ADHD? dingen die je schrijft herken ik vanuit mijn ADHD).

Ik wilde zeggen: "Ik heb ook een burnout", maar wat mij enorm frustreert is dat NIEMAND dat wil zeggen? Bedrijfsarts, huisarts, psycholoog. Ze zijn het allemaal eens dat ik niet moet werken, maar het woord burnout wordt angstvallig vermeden? Ik vroeg daarom bij de huisarts, omdat ik me ook (weer) depressief voel. De huisarts zei dat als ik geen medicatie wil, dat verschil niet uitmaakt.

Ik voel me moe, gestresst, depressief, overprikkeld, gefrustreerd en stom tegelijk. Mijn werk is echt het allerleukste van de wereld en ik wil heel graag weer terug, maar ik ben stuk.

Ik lees mee, maar weet niet hoe goed het lukt om op mensen te reageren.

Trouwens ik zat te denken, zijn er mensen die interesse hebben in een whatsappgroep om laagdrempelig dagelijkse dingen te delen en je misschien wat minder alleen te voelen? Ik weet zelf niet hélemaal zeker of dat voor mij zou werken, maar misschien zou ik dat wel fijn vinden. Al vind ik dat wel even spannend qua mogelijke herkenning.