Gezondheid
alle pijlers
Chronische pijn - vervolg
zaterdag 16 maart 2019 om 21:02
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Iedereen is welkom mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
donderdag 11 april 2019 om 11:37
Sterkte Dreamer!
En inderdaad goed advies Dreamer, vwb de kat. Het hakte er bij ons ook behoorlijk in! Wij zagen ze dan ook als onderdeel van ons gezin. Gelukkig hebben we lieve mensen gevonden die er helemaal gek op zijn en supergoes voor ze zorgen.
Lise, fijn dat je oma waarschijnlijk niet meer terug hoeft voorlopig. Succes met het interview. Ik had het even gemist. Ga je iemand interviewen of word je geïnterviewd?
En inderdaad goed advies Dreamer, vwb de kat. Het hakte er bij ons ook behoorlijk in! Wij zagen ze dan ook als onderdeel van ons gezin. Gelukkig hebben we lieve mensen gevonden die er helemaal gek op zijn en supergoes voor ze zorgen.
Lise, fijn dat je oma waarschijnlijk niet meer terug hoeft voorlopig. Succes met het interview. Ik had het even gemist. Ga je iemand interviewen of word je geïnterviewd?
donderdag 11 april 2019 om 11:40
Sterkte Dreamer.
De douanedingem zijn denk vooral ivm de brexit. Dus bij havens, grenzen enz.
De havens in Noord-Holland zijn vooral Beverwijk, IJmuiden en Amsterdam.
Dat is niet echt in de buurt helaas.
Ik blijf wel alle vacaturesites goed in de gaten houden. Misschien zit er nog wat bij binnenkort.
Volgens vriendin van zoon benaderen ze ook echt actief degenen wiens cv ze bewaren in het archief. Daar richt ik dan maar een beetje mijn hoop op.
De douanedingem zijn denk vooral ivm de brexit. Dus bij havens, grenzen enz.
De havens in Noord-Holland zijn vooral Beverwijk, IJmuiden en Amsterdam.
Dat is niet echt in de buurt helaas.
Ik blijf wel alle vacaturesites goed in de gaten houden. Misschien zit er nog wat bij binnenkort.
Volgens vriendin van zoon benaderen ze ook echt actief degenen wiens cv ze bewaren in het archief. Daar richt ik dan maar een beetje mijn hoop op.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
donderdag 11 april 2019 om 12:24
Hier afgelopen dagen wat leuke dingen kunnen doen. Nu wel moe, maar neer voldaan moe. Na weken van moe, moe, moe, niet puf om te douchen. Eindelijk weer wat energie.
Dit had ik al gehoopt. In mijn herstel van burn-out al wel vaker mee gemaakt, het lijkt dan alsof je een terugval hebt. Maar daarna heb je ineens een overwinning (stapje voorruit)
Het begint nu echt in de dalen dat ik mij niet meer hoef te verantwoorden aan werk, uwv, arbo. Scheelt enorm veel tijd, die afspraken.
En als ik dan een dag of 2 eindelijk mij durfde te ontspannen, kreeg ik weer post of telefoon van 'drammers', administratieve ellende, zeurende werkgever, manipulatieve arbo en....
Zo kon ik nooit echt ontspannen. Soort van altijd scherp moeten zijn. Want het kwam natuurlijk altijd net allemaal op het verkeerde moment, als je moe en ellendig was.
Ik heb gelukkig wat kunnen genieten van de zon.
Zit vooral best met mijn gewicht. Ik had mezelf terug gezien op een filmpje, dikke vingers en onderkin voor mijn doen.
Terwijl ik mij al dik vond toen ik nog werkte! Terwijl als ik die foto's nu zie! Ingevallen wangen bijna. (ik val helaas altijd in mijn gezicht als eerste af, een nadeel vind ik)
Ik probeer mij zelf te troosten met de gedachte, of ik was dood (had enorme depressie) of ik leef nu nog en jah ben mollig/dik.
Kon door burn-out /cvs. Niet sporten niet koken niet bewegen, niks ondernemen en ook nog medicatie die eetlust verhogen en signaal van vol zitten niet afgeven.
Het is gewoon heel erg, maar ik vind andere dikke mensen soms gewoon onverzorgd en niet mooi. Komt natuurlijk door onze maatschappij, ik leerde dat al van jongs af aan.
Ook mijn collega's vonden mij al dik, toen ik bij hun werkte. Terwijl echt, normaal gewicht. Zij vonden een ondervoede stagiaire een normaal gewicht hebben.
Zucht. Moest ik even kwijt.
Ik kan niets anders doen dan het accepteren en zo goed als het lukt voor mezelf zorgen. Dus af en toe op de fiets, Taartje laten staan, in de zomer ga ik wel weer zwemmen. (eerst nog kijken of ik nog in mijn badkleding pas)
En zal ook weer af en toe zelf koken.
Bij de bloemist zag ik een dik iemand en vond haar er gewoon zo onverzorgd uit zien. Ik vind dat een erge gedachte van mijzelf. Nu zat ze ook onder de vlekken en was haar houding/gedrag wat tokki achtig. Dat helpt natuur ook niet mee. Denken jullie ook welleens dit soort dingen? Hersenen kunnen soms gemene dingen denken.
Dit had ik al gehoopt. In mijn herstel van burn-out al wel vaker mee gemaakt, het lijkt dan alsof je een terugval hebt. Maar daarna heb je ineens een overwinning (stapje voorruit)
Het begint nu echt in de dalen dat ik mij niet meer hoef te verantwoorden aan werk, uwv, arbo. Scheelt enorm veel tijd, die afspraken.
En als ik dan een dag of 2 eindelijk mij durfde te ontspannen, kreeg ik weer post of telefoon van 'drammers', administratieve ellende, zeurende werkgever, manipulatieve arbo en....
Zo kon ik nooit echt ontspannen. Soort van altijd scherp moeten zijn. Want het kwam natuurlijk altijd net allemaal op het verkeerde moment, als je moe en ellendig was.
Ik heb gelukkig wat kunnen genieten van de zon.
Zit vooral best met mijn gewicht. Ik had mezelf terug gezien op een filmpje, dikke vingers en onderkin voor mijn doen.
Terwijl ik mij al dik vond toen ik nog werkte! Terwijl als ik die foto's nu zie! Ingevallen wangen bijna. (ik val helaas altijd in mijn gezicht als eerste af, een nadeel vind ik)
Ik probeer mij zelf te troosten met de gedachte, of ik was dood (had enorme depressie) of ik leef nu nog en jah ben mollig/dik.
Kon door burn-out /cvs. Niet sporten niet koken niet bewegen, niks ondernemen en ook nog medicatie die eetlust verhogen en signaal van vol zitten niet afgeven.
Het is gewoon heel erg, maar ik vind andere dikke mensen soms gewoon onverzorgd en niet mooi. Komt natuurlijk door onze maatschappij, ik leerde dat al van jongs af aan.
Ook mijn collega's vonden mij al dik, toen ik bij hun werkte. Terwijl echt, normaal gewicht. Zij vonden een ondervoede stagiaire een normaal gewicht hebben.
Zucht. Moest ik even kwijt.
Ik kan niets anders doen dan het accepteren en zo goed als het lukt voor mezelf zorgen. Dus af en toe op de fiets, Taartje laten staan, in de zomer ga ik wel weer zwemmen. (eerst nog kijken of ik nog in mijn badkleding pas)
En zal ook weer af en toe zelf koken.
Bij de bloemist zag ik een dik iemand en vond haar er gewoon zo onverzorgd uit zien. Ik vind dat een erge gedachte van mijzelf. Nu zat ze ook onder de vlekken en was haar houding/gedrag wat tokki achtig. Dat helpt natuur ook niet mee. Denken jullie ook welleens dit soort dingen? Hersenen kunnen soms gemene dingen denken.
donderdag 11 april 2019 om 12:28
Heftig GS. Maar ik kan me echt voorstellen hoe bevrijdend het is dat de beslissing van het UWV een feit is en dat traject is afgerond. Ik kijk er naar uit bij mezelf.
Over gewicht, het gaat erom dat je jezelf er prettig bij voelt. Ik vind gewicht en uiterlijke verzorging niet per se bij elkaar horen, maar ik begrijp je gedachtengang wel een beetje.
Over gewicht, het gaat erom dat je jezelf er prettig bij voelt. Ik vind gewicht en uiterlijke verzorging niet per se bij elkaar horen, maar ik begrijp je gedachtengang wel een beetje.
donderdag 11 april 2019 om 13:27
Herkenbaar van dat overgewicht GeleSuikerspin. Ik ben opgevoed door een gewichtsconsulente.
Toen ik de diagnose fibromyalgie kreeg woog ik echt teveel, 99,8 kg. Ik had zoiets van, het minste wat ik kan doen is afvallen. En als ik de kolder in mijn kop heb. Ik woog uiteindelijk 56 kg...
Bij 1’75, mensen begonnen zich zorgen over me te maken, maar ik at heel gezond, sportte redelijk wat, en als ik te weinig at was dat door stress niet omdat ik mezelf zat uit te hongeren.
En mijn moeder doen kon niet ophouden over mijn platte buik. Die ging zelfs mijn broeken passen op een bepaald punt, en toen ze er niet in pastte wilde ze afvallen. EHHHH HALLOO ik ben je dochter, je hoort mijn broeken niet te passen.
Maarja, ik had 24/7 spierpijn. Dus het hielp helemaal niks voor mijn fibromyalgie dus op gegeven moment was ik klaar met het sporten. En toen kwam ik iets aan maar bleef ik zo mooi rond de 65 kg hangen. Dikke prima.
Maar er zijn vorig jaar veranderingen in mijn medicatie gedaan.. en ik dacht dat ik wist wat honger was. Maar Holy fuck nee. Vaak heb ik echt het idee dat ik neer ga als ik niks eet, of is mijn buik zo van streek. Maar dan heb ik echt niet te weinig gegeten die dag.
En nu heb ik dus weer een plofkop. Het is nog niet zo erg. Maar ik voel me gewoon minder verzorgd. En ik hield al niet van douchen en nu haat ik het helemaal. Mijn make-up zit minder mooi op mijn gezicht...
Terwijl ik zie wel vaak genoeg andere vollere vrouwen met een vlotte kledingstijl en dan vind ik dat eigenlijk juist wel mooi. Dus bij mij is het ook echt nog eens op mezelf gericht van, IK mag niet zo zijn.
Toen ik de diagnose fibromyalgie kreeg woog ik echt teveel, 99,8 kg. Ik had zoiets van, het minste wat ik kan doen is afvallen. En als ik de kolder in mijn kop heb. Ik woog uiteindelijk 56 kg...
Bij 1’75, mensen begonnen zich zorgen over me te maken, maar ik at heel gezond, sportte redelijk wat, en als ik te weinig at was dat door stress niet omdat ik mezelf zat uit te hongeren. En mijn moeder doen kon niet ophouden over mijn platte buik. Die ging zelfs mijn broeken passen op een bepaald punt, en toen ze er niet in pastte wilde ze afvallen. EHHHH HALLOO ik ben je dochter, je hoort mijn broeken niet te passen.
Maarja, ik had 24/7 spierpijn. Dus het hielp helemaal niks voor mijn fibromyalgie dus op gegeven moment was ik klaar met het sporten. En toen kwam ik iets aan maar bleef ik zo mooi rond de 65 kg hangen. Dikke prima.
Maar er zijn vorig jaar veranderingen in mijn medicatie gedaan.. en ik dacht dat ik wist wat honger was. Maar Holy fuck nee. Vaak heb ik echt het idee dat ik neer ga als ik niks eet, of is mijn buik zo van streek. Maar dan heb ik echt niet te weinig gegeten die dag.
En nu heb ik dus weer een plofkop. Het is nog niet zo erg. Maar ik voel me gewoon minder verzorgd. En ik hield al niet van douchen en nu haat ik het helemaal. Mijn make-up zit minder mooi op mijn gezicht...
Terwijl ik zie wel vaak genoeg andere vollere vrouwen met een vlotte kledingstijl en dan vind ik dat eigenlijk juist wel mooi. Dus bij mij is het ook echt nog eens op mezelf gericht van, IK mag niet zo zijn.
donderdag 11 april 2019 om 15:25
Ik zie inderdaad ook mooie volle vrouwen, alleen denk ik dat ik die lelijke onverzorgde vrouw ben.
Terwijl ik mezelf zo goed mogelijk verzorg. En ook passende kleding koop. Dit is trouwens wel echt een tip; jezelf passende kleding bij je lijf/gewicht kopen.
Lijkt mij heftig met een gewichtsconsulente als moeder op te groeien. Ging jij nu hulp zoeken voor jou eet(probleem)? Weet even niet meer zeker wie het was.
Ik ben vooral bang voor anderen, dan dat ik mezelf echt lelijk vind. Ik weet ook niet of ik mezelf realistisch zie. Want ik heb ook altijd al gedacht dat ik een olifant was. Terwijl ik dan maat m had. Nu zag ik mezelf ergens in de spiegel, ik leek wel een heel dik iemand.
Ik heb volgens mij altijd al een verkeerd beeld van mijn lijf gehad. Als ik mezelf zou moeten tekenen in lijn. Teken ik mij waarschijnlijk groter dan als ik ben.
Of eerder in ieder geval. Nu weet ik het niet. Komt ook, sommige kleding pas je maat 44. Terwijl van andere maat 42 of zelfs 46/48.
Ik ben ook lang en heb borsten. Haha, daar is gewoon ook ruimte voor nodig. Sorry, echt vrouwen onderwerp dit
Terwijl ik mezelf zo goed mogelijk verzorg. En ook passende kleding koop. Dit is trouwens wel echt een tip; jezelf passende kleding bij je lijf/gewicht kopen.
Lijkt mij heftig met een gewichtsconsulente als moeder op te groeien. Ging jij nu hulp zoeken voor jou eet(probleem)? Weet even niet meer zeker wie het was.
Ik ben vooral bang voor anderen, dan dat ik mezelf echt lelijk vind. Ik weet ook niet of ik mezelf realistisch zie. Want ik heb ook altijd al gedacht dat ik een olifant was. Terwijl ik dan maat m had. Nu zag ik mezelf ergens in de spiegel, ik leek wel een heel dik iemand.
Ik heb volgens mij altijd al een verkeerd beeld van mijn lijf gehad. Als ik mezelf zou moeten tekenen in lijn. Teken ik mij waarschijnlijk groter dan als ik ben.
Of eerder in ieder geval. Nu weet ik het niet. Komt ook, sommige kleding pas je maat 44. Terwijl van andere maat 42 of zelfs 46/48.
Ik ben ook lang en heb borsten. Haha, daar is gewoon ook ruimte voor nodig. Sorry, echt vrouwen onderwerp dit
donderdag 11 april 2019 om 15:57
Gele Suikerspin: ik vind onverzorgd totaal los staan van gewicht. Dat komt bij dikke én dunne mensen voor. En dat zit hem voor mij vooral in of mensen schoon zijn en hun tanden verzorgen bv.
En inderdaad, zorg dat kleding passend is. Ik merk vaak dat mensen een totaal verkeerd plaatje van zichzelf hebben, onnodig en jammer.
En inderdaad, zorg dat kleding passend is. Ik merk vaak dat mensen een totaal verkeerd plaatje van zichzelf hebben, onnodig en jammer.
donderdag 11 april 2019 om 17:08
Nartjie, Sterkte!
Gele suikerspin, ik denk nooit iets bij hele dikke mensen. Heb ook een vriendin die wel 2,5 keer zo fors is. En ik ben al niet echt mager. ( zeg masr rustig stevig en vol, grote borsten en ik ben klein, BMI van 31 dus niet echt gezond)
Vind het wel jammer dat mijn vriendin het probleem niet ziet van het forse overgewicht, ze heeft pijn in knieën, rug en ga zo maar door.
Ik maak me daar wel zorgen om , haar moeder is ook niet oud geworden dankzij overgewicht.
Maar zij zit er dus niet mee.
Ook prima, het maakt haar geen minder mens ofzo
Ik heb er dus eigenlijk nooit gedachten bij, bij dikke, dunne, knappe of lelijke mensen. Soms zie ik bijvoorbeeld iemand met paars haar, en rode broek en gele blouse. Of onder de tattoos.
Tsja, ik vind het niet mooi, en ik zou er niet zo bij willen lopen, maar ieder moet alles maar voor zichzelf beslissen.
Dus wat dat betreft herken ik me niet in jouw gedachtengang.
Gele suikerspin, ik denk nooit iets bij hele dikke mensen. Heb ook een vriendin die wel 2,5 keer zo fors is. En ik ben al niet echt mager. ( zeg masr rustig stevig en vol, grote borsten en ik ben klein, BMI van 31 dus niet echt gezond)
Vind het wel jammer dat mijn vriendin het probleem niet ziet van het forse overgewicht, ze heeft pijn in knieën, rug en ga zo maar door.
Ik maak me daar wel zorgen om , haar moeder is ook niet oud geworden dankzij overgewicht.
Maar zij zit er dus niet mee.
Ook prima, het maakt haar geen minder mens ofzo
Ik heb er dus eigenlijk nooit gedachten bij, bij dikke, dunne, knappe of lelijke mensen. Soms zie ik bijvoorbeeld iemand met paars haar, en rode broek en gele blouse. Of onder de tattoos.
Tsja, ik vind het niet mooi, en ik zou er niet zo bij willen lopen, maar ieder moet alles maar voor zichzelf beslissen.
Dus wat dat betreft herken ik me niet in jouw gedachtengang.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
donderdag 11 april 2019 om 17:11
donderdag 11 april 2019 om 18:07
Nouja, bij ons in de stad rijden ook autootjes van de douane. Ik weet niet waarom, maar het is niet altijd specifiek bij havens dus, vandaar.lientje69 schreef: ↑11-04-2019 11:40Sterkte Dreamer.
De douanedingem zijn denk vooral ivm de brexit. Dus bij havens, grenzen enz.
De havens in Noord-Holland zijn vooral Beverwijk, IJmuiden en Amsterdam.
Dat is niet echt in de buurt helaas.
Ik blijf wel alle vacaturesites goed in de gaten houden. Misschien zit er nog wat bij binnenkort.
Volgens vriendin van zoon benaderen ze ook echt actief degenen wiens cv ze bewaren in het archief. Daar richt ik dan maar een beetje mijn hoop op.
Duimen dat ze inderdaad je nog eens bellen.
En denk toch eens andere winkels. Ik kan me zo voorstellen dat je in een hema of zeeman wel moet slepen, maar minder zware spullen en je hoeft ook niet modebewust rond te lopen. Bij Mss Etam ook niet, trouwens.
Later is nu
donderdag 11 april 2019 om 18:33
Haha, ik zie Nijn al gaan. Een bolletje wol is heel leuk.
Ik haak, dan kan ik niet zoveel steken verliezen
Niet te ingewikkeld en het is een leuke bezigheid.GS, jezelf accepteren zoals je bent is het mooiste wat er is.
Ik heb ook nog een weg te gaan
donderdag 11 april 2019 om 19:09
Goeie!
Mijn vorige hond heeft ook een keer uit boosheid (een teckel, ik weet zeker dat ze het expres deed, want ze was even wat meer alleen geweest) mijn breiwerk verwoest. Maar leuk, breien! Ik krijg er pijn van
Over dik zijn en je lelijk voelen: Ik ben ook te dik. Afgelopen jaar wel afgevallen, maar nog steeds te dik. En ik vind mezelf niet lelijk. Loop altijd, dun of dik, in een (spijker-)broek met t-shirt en (spijker-)jasje, ook niet echt afgestemd op m'n figuur, denk ik. Ik koop kleding vooral op "hoeraa het is katoen!" Tot mijn verdriet zelfs bloemen, want daar houd ik niet zo van. Maar ik voel me eigenlijk niet lelijk. Ik was me vrijwel elke dag, dus onverzorgd vind ik mezelf ook niet.
Net als Lientje denk ik niet echt wat bij een dik iemand. Soms kan ik iemand enorm bewonderen, omdat diegene er zo goed uitziet. Ik heb wel eens naar iemand zitten kijken, vol bewondering, die mij uiteindelijk kwaad aankeek. Die dacht misschien wel dat ik om een heel andere reden keek. Wel jammer.
Maar laat je niet door jezelf in een hoekje duwen, omdat je denkt dat mensen je misschien wel dit of dat was.
Later is nu
donderdag 11 april 2019 om 19:17
Dat is precies wat ik nu ga breien Lise.
In een ver verleden heb ik nog wel eens een trui gebreid ook voor mezelf. Misschien dat dat mijn volgende project wordt .
Ik heb sinds mijn verjaardag ( door schoonmoeder betaald als cadeau) een paarse winterjas.
Nu zag een leuke kleur wol ( multicolor) waar de kleur van mijn jas in zit.
Dus ik dacht, kom, laat ik weer eens iets gaan breien. Iets redelijk simpels waar ik niet zo bij hoef na te denken.
De boord is af. Nu gewoon hele pennen recht om aanrecht. Mooie dikke wol en dikke pennen. Opschieters dus.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
