Gezondheid
alle pijlers
Depressie op jonge leeftijd
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:33
Lieve allemaal,
Ik zou graag mijn hart uit willen storten. Alvast bedankt voor je tijd.
Ik ben een vrouw van 21 en ik ben al depressief sinds ik 13 ben, dit was een van mijn langere fases dat ik depressief was, dit duurde zo’n 3 jaar. Hierna ging het een tijdje beter, had ik hoge pieken, maar zakte uiteindelijk weer terug. In mijn depressieve fases zie ik niks meer zitten, ik denk dat ik toch niks van mijn leven maak en dat een goed en succesvol leven er voor mij niet inzit. Dit patroon herhaalt zich al mijn hele leven (een tijdje blij, gemotiveerd, en dan weer in zak en as komen te zitten als mijn depressie terug komt). Begrijp me niet verkeerd ik probeer echt mezelf te zetten, maar het voelt voor mij steeds zo zwaar. Ik ben bij behandeling bij de psycholoog en slik anti depressiva. Wat zou ik kunnen doen om te zorgen dat mijn depressie niet meer terug komt of in ieder geval, minder heftig? Ik heb niet erg veel baat bij mijn psycholoog, elke keer als ik terug kom van een afspraak voel ik me alleen nog maar ellendiger. Is dit normaal? Ik voel me anders, het voelt alsof ik niet normaal ben. Ik voel me al jaren ellendig terwijl ik weet dat dit niet hoeft. Ik voel me schuldig tegenover mijn familie. Ik heb wel mijn middelbare school afgemaakt, maar in de tijd dat ik naar mijn vervolg studie zou gaan overleed mijn oudere zus aan zelfdoding. Ik heb hier tot op vandaag nog last van, maar kan er nu wel over praten. Ik droom nog vaak over haar en in mijn droom leeft ze nog en probeer ik haar te redden voor wat ze in de toekomst gaat doen. Ik denk dat dit voorkomt omdat ik me voel alsof ik gefaald heb als zus. Dit gebeurde toen ik 16 was. Hierdoor zal ik ook nooit een einde maken aan mijn eigen leven omdat ik heb gezien hoeveel verdriet dit mijn familie zou doen. Hierdoor ben ik bang dat depressie toch in mijn familie zit. Ik studeer op dit moment via een thuisstudie, in mijn periode dat ik niet depressief was heb ik veel kunnen doen dus ik ben al een eindje. En nu ik depressief bent lijkt het onmogelijk. Ik voel me een mislukkeling en een teleurstelling. Ik hoop dat ik op een dag mijn opleiding haal, werk heb wat ik leuk vind, een huisje. Maar het voelt alsof ik dit nooit ga krijgen door hoe depressief ik vaak ben. Ik voel me erg tot last bij mijn familie die weer mijn verhaal zou moeten aanhoren als ik hierover begin, vandaar dat ik jullie schrijf.
Liefs
Ik zou graag mijn hart uit willen storten. Alvast bedankt voor je tijd.
Ik ben een vrouw van 21 en ik ben al depressief sinds ik 13 ben, dit was een van mijn langere fases dat ik depressief was, dit duurde zo’n 3 jaar. Hierna ging het een tijdje beter, had ik hoge pieken, maar zakte uiteindelijk weer terug. In mijn depressieve fases zie ik niks meer zitten, ik denk dat ik toch niks van mijn leven maak en dat een goed en succesvol leven er voor mij niet inzit. Dit patroon herhaalt zich al mijn hele leven (een tijdje blij, gemotiveerd, en dan weer in zak en as komen te zitten als mijn depressie terug komt). Begrijp me niet verkeerd ik probeer echt mezelf te zetten, maar het voelt voor mij steeds zo zwaar. Ik ben bij behandeling bij de psycholoog en slik anti depressiva. Wat zou ik kunnen doen om te zorgen dat mijn depressie niet meer terug komt of in ieder geval, minder heftig? Ik heb niet erg veel baat bij mijn psycholoog, elke keer als ik terug kom van een afspraak voel ik me alleen nog maar ellendiger. Is dit normaal? Ik voel me anders, het voelt alsof ik niet normaal ben. Ik voel me al jaren ellendig terwijl ik weet dat dit niet hoeft. Ik voel me schuldig tegenover mijn familie. Ik heb wel mijn middelbare school afgemaakt, maar in de tijd dat ik naar mijn vervolg studie zou gaan overleed mijn oudere zus aan zelfdoding. Ik heb hier tot op vandaag nog last van, maar kan er nu wel over praten. Ik droom nog vaak over haar en in mijn droom leeft ze nog en probeer ik haar te redden voor wat ze in de toekomst gaat doen. Ik denk dat dit voorkomt omdat ik me voel alsof ik gefaald heb als zus. Dit gebeurde toen ik 16 was. Hierdoor zal ik ook nooit een einde maken aan mijn eigen leven omdat ik heb gezien hoeveel verdriet dit mijn familie zou doen. Hierdoor ben ik bang dat depressie toch in mijn familie zit. Ik studeer op dit moment via een thuisstudie, in mijn periode dat ik niet depressief was heb ik veel kunnen doen dus ik ben al een eindje. En nu ik depressief bent lijkt het onmogelijk. Ik voel me een mislukkeling en een teleurstelling. Ik hoop dat ik op een dag mijn opleiding haal, werk heb wat ik leuk vind, een huisje. Maar het voelt alsof ik dit nooit ga krijgen door hoe depressief ik vaak ben. Ik voel me erg tot last bij mijn familie die weer mijn verhaal zou moeten aanhoren als ik hierover begin, vandaar dat ik jullie schrijf.
Liefs
anoniem_64b95b2e7426f wijzigde dit bericht op 02-10-2020 22:12
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
33.31% gewijzigd
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:41
Ach lieverd, ik weet niet of er een permanente oplossing is. Het lijkt me ontzettend k*t om dit al op zulke invloedrijke momenten (in je kwetsbare ontwikkeling naar volwassene) mee te maken.
Maar geloof me, als er met jouw familie niets grondig mis is, zullen ze altijd liever horen hoe het met je gaat en meevoelen dan jou er alleen mee laten zitten. Ze zijn blij dat je er bent.
Houd vol.
Maar geloof me, als er met jouw familie niets grondig mis is, zullen ze altijd liever horen hoe het met je gaat en meevoelen dan jou er alleen mee laten zitten. Ze zijn blij dat je er bent.
Houd vol.
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:42
In mijn gezin ook 2 personen met zware depressies. Ik weet nog steeds geen oplossing en hulp bieden lukt mij niet. Heb het vaak geprobeerd. Om toch meer te begrijpen over hun depressies heb ik het boek van Fabian Ruigrok gekocht.
Ik moet er nog aan beginnen, maar misschien dat dit boek iets voor jou is.
Het heet van overleven naar leven.
Ik moet er nog aan beginnen, maar misschien dat dit boek iets voor jou is.
Het heet van overleven naar leven.
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:44
Wat vervelend dat je hier al zo lang mee zit! Als je je niet goed voelt bij je psych, ga dan eens langs je huisarts en ga op zoek naar een nieuwe psych, want hier kom je dan denk ik niet verder mee.
Ik weet niet hoe lang je anti depressiva slikt, maar misschien kan een ander soort ook verschil maken, de ene pil kan een ander effect op je hebben dan een ander.
Hopelijk gaat het snel de goede kant op
Ik weet niet hoe lang je anti depressiva slikt, maar misschien kan een ander soort ook verschil maken, de ene pil kan een ander effect op je hebben dan een ander.
Hopelijk gaat het snel de goede kant op
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:45
Wat helpt de meeste mensen om gelukkig te zijn
- vrienden opzoeken
- hobbie's
- succes (werk, een tuinhek maken, een voetbalwedstrijd winnen)
Dat zijn allemaal dingen die moeilijker zijn als u depressief bent.
Mijn advies zou zijn:
- maak elke dag een wandeling (van minstens een half uur)
- zoek welke dingen u leuk vindt om te doen.
(en dan bedoel ik niet: dronken worden voor de televisie, maar iets waar u tevreden aan terugdenkt. tuineren, kleding naaien, schilderen, fietsen, muziek maken, of zoiets. Een denksport mag ook, maar is waarschijnlijk moeilijker vol te houden in een depressieve periode).
- vrienden opzoeken
- hobbie's
- succes (werk, een tuinhek maken, een voetbalwedstrijd winnen)
Dat zijn allemaal dingen die moeilijker zijn als u depressief bent.
Mijn advies zou zijn:
- maak elke dag een wandeling (van minstens een half uur)
- zoek welke dingen u leuk vindt om te doen.
(en dan bedoel ik niet: dronken worden voor de televisie, maar iets waar u tevreden aan terugdenkt. tuineren, kleding naaien, schilderen, fietsen, muziek maken, of zoiets. Een denksport mag ook, maar is waarschijnlijk moeilijker vol te houden in een depressieve periode).
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:45
Wat onzettend naar dat je je zo voelt, en ook al zo lang. Het lijkt me erg lastig om als volwassene een goede mindset te vinden, als je in je belangrijke ontwikkelingsfase naar volwassenheid (de puberteit) al dezelfde klachten had.
Heb je wel eens contact met lotgenoten? Jongvolwassenen die echt weten hoe jij je voelt, die dat herkennen?
Voor depressies zegt men dat hardlopen en sporten heel goed is, maar als je echt depressief bent is dat best een opgave. Misschien is op zoek gaan naar een (goede) coach een idee, In plaats van een therapeut? Iemand die je helpt met hoe je dat doet, leven met depressies in plaats van die je probeert te genezen?
Heb je wel eens contact met lotgenoten? Jongvolwassenen die echt weten hoe jij je voelt, die dat herkennen?
Voor depressies zegt men dat hardlopen en sporten heel goed is, maar als je echt depressief bent is dat best een opgave. Misschien is op zoek gaan naar een (goede) coach een idee, In plaats van een therapeut? Iemand die je helpt met hoe je dat doet, leven met depressies in plaats van die je probeert te genezen?
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:46
Depressie is ontzettend zwaar. Ik heb helaas geen advies voor je, maar houd je aan de lichtpuntjes vast, aan de periodes dat het beter gaat.
Ik hoop dat je medicatie of therapie zal vinden waar je baat bij hebt.
Ik ben overigens rond jouw leeftijd en ben van mijn depressie afgekomen door medicatie.
anoniem_363002 wijzigde dit bericht op 02-10-2020 21:47
16.76% gewijzigd
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:47
docotrandus schreef: ↑02-10-2020 21:45Wat helpt de meeste mensen om gelukkig te zijn
- vrienden opzoeken
- hobbie's
- succes (werk, een tuinhek maken, een voetbalwedstrijd winnen)
Dat zijn allemaal dingen die moeilijker zijn als u depressief bent.
Mijn advies zou zijn:
- maak elke dag een wandeling (van minstens een half uur)
- zoek welke dingen u leuk vindt om te doen.
(en dan bedoel ik niet: dronken worden voor de televisie, maar iets waar u tevreden aan terugdenkt. tuineren, kleding naaien, schilderen, fietsen, muziek maken, of zoiets. Een denksport mag ook, maar is waarschijnlijk moeilijker vol te houden in een depressieve periode).
Het je er toe aanzetten is al moeilijk voor iemand met depressies, laat staan het uitvoeren ervan.
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:48
Ik slik de pil, ik was ooit 6 maanden gestopt om te kijken of dit me zou helpen maar het veranderde niks. Ik slik nu een pil met weinig hormonen, heb niet het idee dat het door mijn pil komt.
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:52
Dankjewel. Ik zal kijken naar een nieuwe psych. Ik slik bijna een jaar a.d ik begon met 10 mg en zit nu op 15 mg. toen ik op de 10 mg zat had ik vaak last van van stress momenten, dit hoefde om niet eens iets ergs te gaan en ik begon te trillen en kreeg last van hartkloppingen, alsof stress me overheerste. Terwijl het om niks ergs hoefde te gaan. Nu op 15 mg heb ik dit niet meer wel kan ik nu niet meer huilen, soms voel ik me leeg, vaker verdrietig maar kan het niet uiten door te huilen. Maar dit moet ik maar voor lief nemen denk ik.Panda1987 schreef: ↑02-10-2020 21:44Wat vervelend dat je hier al zo lang mee zit! Als je je niet goed voelt bij je psych, ga dan eens langs je huisarts en ga op zoek naar een nieuwe psych, want hier kom je dan denk ik niet verder mee.
Ik weet niet hoe lang je anti depressiva slikt, maar misschien kan een ander soort ook verschil maken, de ene pil kan een ander effect op je hebben dan een ander.
Hopelijk gaat het snel de goede kant op
vrijdag 2 oktober 2020 om 22:00
He wat naar.
Hier begon het met 22 jaar. Heb een vrij normale middelbare schooltijd doorgemaakt, waar ik achteraf heel dankbaar voor ben.
Hoe ziet je leven er verder uit? Kun je iets doen overdag? (werk/opleiding)
En heb je wat vrienden?
In mijn moeilijkste periodes soms te zwak geweest om iets te doen of om mensen te zien (behalve familie). Ik hoop dat dat voor jou anders is
Hier begon het met 22 jaar. Heb een vrij normale middelbare schooltijd doorgemaakt, waar ik achteraf heel dankbaar voor ben.
Hoe ziet je leven er verder uit? Kun je iets doen overdag? (werk/opleiding)
En heb je wat vrienden?
In mijn moeilijkste periodes soms te zwak geweest om iets te doen of om mensen te zien (behalve familie). Ik hoop dat dat voor jou anders is
Je kunt méér.
vrijdag 2 oktober 2020 om 22:03
Ik zie opzich ook een hormonaal verband (mede door de startleeftijd etc).
En de pil met weinig hormone was voor mij trouwens echt de meest heftigste pil ever.
Verder een dikke knuffel.
Ik heb zelf nooit echt te dealen gehad met depressies. Maar wel andere mentale issues.
vrijdag 2 oktober 2020 om 22:07
Ik weet dat dit advies absoluut goed bedoeld is, en ik bedoel dit ook echt niet negatief of aanvallend, maar iemand met een depressie vertellen om maar leuke dingen te gaan doen helpt niet. Mijn persoonlijke ervaring hiermee is dat het overkomt alsof depressie aanstellerij is (joh ga gewoon wat leuks doen dan is het wel over).docotrandus schreef: ↑02-10-2020 21:45Wat helpt de meeste mensen om gelukkig te zijn
- vrienden opzoeken
- hobbie's
- succes (werk, een tuinhek maken, een voetbalwedstrijd winnen)
Dat zijn allemaal dingen die moeilijker zijn als u depressief bent.
Mijn advies zou zijn:
- maak elke dag een wandeling (van minstens een half uur)
- zoek welke dingen u leuk vindt om te doen.
(en dan bedoel ik niet: dronken worden voor de televisie, maar iets waar u tevreden aan terugdenkt. tuineren, kleding naaien, schilderen, fietsen, muziek maken, of zoiets. Een denksport mag ook, maar is waarschijnlijk moeilijker vol te houden in een depressieve periode).
Nogmaals ik weet dat het niet zo bedoeld is maar dit advies kan heel verkeerd overkomen, let daar wel op.
vrijdag 2 oktober 2020 om 22:09
Het kan soms even duren voordat antidepressiva goed werken. Denk dat een andere (voor jou betere) psych al een goede eerste stap is. Mocht het nog niet veel verschil maken kun je altijd later nog kijken of Een andere antidepressiva een optie zou zijnnori66 schreef: ↑02-10-2020 21:52Dankjewel. Ik zal kijken naar een nieuwe psych. Ik slik bijna een jaar a.d ik begon met 10 mg en zit nu op 15 mg. toen ik op de 10 mg zat had ik vaak last van van stress momenten, dit hoefde om niet eens iets ergs te gaan en ik begon te trillen en kreeg last van hartkloppingen, alsof stress me overheerste. Terwijl het om niks ergs hoefde te gaan. Nu op 15 mg heb ik dit niet meer wel kan ik nu niet meer huilen, soms voel ik me leeg, vaker verdrietig maar kan het niet uiten door te huilen. Maar dit moet ik maar voor lief nemen denk ik.
vrijdag 2 oktober 2020 om 22:11
nori66 schreef: ↑02-10-2020 21:33Lieve allemaal,
Ik zou graag mijn hart uit willen storten. Alvast bedankt voor je tijd.
Ik ben een vrouw van 21 en ik ben al depressief sinds ik 13 ben, dit was een van mijn langere fases dat ik depressief was, dit duurde zo’n 3 jaar. Hierna ging het een tijdje beter, had ik hoge pieken, maar zakte uiteindelijk weer terug. In mijn depressieve fases zie ik niks meer zitten, ik denk dat ik toch niks van mijn leven maak en dat een goed en succesvol leven er voor mij niet inzit. Dit patroon herhaalt zich al mijn hele leven (een tijdje blij, gemotiveerd, en dan weer in zak en as komen te zitten als mijn depressie terug komt). Begrijp me niet verkeerd ik probeer echt mezelf te zetten, maar het voelt voor mij steeds zo zwaar. Ik ben bij behandeling bij de psycholoog en slik anti depressiva. Wat zou ik kunnen doen om te zorgen dat mijn depressie niet meer terug komt of in ieder geval, minder heftig? Ik heb niet erg veel baat bij mijn psycholoog, elke keer als ik terug kom van een afspraak voel ik me alleen nog maar ellendiger. Is dit normaal? Ik voel me anders, het voelt alsof ik niet normaal ben. Ik voel me al jaren ellendig terwijl ik weet dat dit niet hoeft. Ik voel me schuldig tegenover mijn familie. Ik heb wel mijn middelbare school afgemaakt, maar in de tijd dat ik naar mijn vervolg studie zou gaan overleed mijn oudere zus aan zelfdoding. Ik heb hier tot op vandaag nog last van, maar kan er nu wel over praten. Ik droom nog vaak over haar en in mijn droom leeft ze nog en probeer ik haar te redden voor wat ze in de toekomst gaat doen. Ik denk dat dit voorkomt omdat ik me voel alsof ik gefaald heb als zus. Dit gebeurde toen ik 16 was. Hierdoor zal ik ook nooit een einde maken aan mijn eigen leven omdat ik heb gezien hoeveel verdriet dit mijn familie zou doen. Hierdoor ben ik bang dat depressie toch in mijn familie zit. Ik studeer op dit moment via een thuisstudie, in mijn periode dat ik niet depressief was heb ik veel kunnen doen dus ik ben al een eindje. En nu ik depressief bent lijkt het onmogelijk. Ik voel me een mislukkeling en een teleurstelling. Ik hoop dat ik op een dag mijn opleiding haal, werk heb wat ik leuk vind, een huisje. Maar het voelt alsof ik dit nooit ga krijgen door hoe depressief ik vaak ben. Ik voel me erg tot last bij mijn familie die weer mijn verhaal zou moeten aanhoren als ik hierover begin, vandaar dat ik jullie schrijf.
Liefs
vrijdag 2 oktober 2020 om 22:15
vrijdag 2 oktober 2020 om 22:17
Heb je het zo slecht getroffen dan vergeleken met anderen?
Je krijgt van het leven wat je toegeworpen krijgt en daar moet je het mee doen. Als je voortdurend verlangt naar meer dan ben je altijd ontevreden. En een ontevreden persoon trekt negatief respons aan.
Ik zou de huisarts consulteren TO. Misschien dat er iets is, een kleinigheid, wat je verhindert ten volle voor je leven te gaan en ervan te genieten.
Je krijgt van het leven wat je toegeworpen krijgt en daar moet je het mee doen. Als je voortdurend verlangt naar meer dan ben je altijd ontevreden. En een ontevreden persoon trekt negatief respons aan.
Ik zou de huisarts consulteren TO. Misschien dat er iets is, een kleinigheid, wat je verhindert ten volle voor je leven te gaan en ervan te genieten.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
vrijdag 2 oktober 2020 om 22:22
Ja. Dat heet een depressie. Is alleen geen kleinigheid.retrostar schreef: ↑02-10-2020 22:17Heb je het zo slecht getroffen dan vergeleken met anderen?
Je krijgt van het leven wat je toegeworpen krijgt en daar moet je het mee doen. Als je voortdurend verlangt naar meer dan ben je altijd ontevreden. En een ontevreden persoon trekt negatief respons aan.
Ik zou de huisarts consulteren TO. Misschien dat er iets is, een kleinigheid, wat je verhindert ten volle voor je leven te gaan en ervan te genieten.
