Gezondheid
alle pijlers
Depressie op jonge leeftijd
vrijdag 2 oktober 2020 om 21:33
Lieve allemaal,
Ik zou graag mijn hart uit willen storten. Alvast bedankt voor je tijd.
Ik ben een vrouw van 21 en ik ben al depressief sinds ik 13 ben, dit was een van mijn langere fases dat ik depressief was, dit duurde zo’n 3 jaar. Hierna ging het een tijdje beter, had ik hoge pieken, maar zakte uiteindelijk weer terug. In mijn depressieve fases zie ik niks meer zitten, ik denk dat ik toch niks van mijn leven maak en dat een goed en succesvol leven er voor mij niet inzit. Dit patroon herhaalt zich al mijn hele leven (een tijdje blij, gemotiveerd, en dan weer in zak en as komen te zitten als mijn depressie terug komt). Begrijp me niet verkeerd ik probeer echt mezelf te zetten, maar het voelt voor mij steeds zo zwaar. Ik ben bij behandeling bij de psycholoog en slik anti depressiva. Wat zou ik kunnen doen om te zorgen dat mijn depressie niet meer terug komt of in ieder geval, minder heftig? Ik heb niet erg veel baat bij mijn psycholoog, elke keer als ik terug kom van een afspraak voel ik me alleen nog maar ellendiger. Is dit normaal? Ik voel me anders, het voelt alsof ik niet normaal ben. Ik voel me al jaren ellendig terwijl ik weet dat dit niet hoeft. Ik voel me schuldig tegenover mijn familie. Ik heb wel mijn middelbare school afgemaakt, maar in de tijd dat ik naar mijn vervolg studie zou gaan overleed mijn oudere zus aan zelfdoding. Ik heb hier tot op vandaag nog last van, maar kan er nu wel over praten. Ik droom nog vaak over haar en in mijn droom leeft ze nog en probeer ik haar te redden voor wat ze in de toekomst gaat doen. Ik denk dat dit voorkomt omdat ik me voel alsof ik gefaald heb als zus. Dit gebeurde toen ik 16 was. Hierdoor zal ik ook nooit een einde maken aan mijn eigen leven omdat ik heb gezien hoeveel verdriet dit mijn familie zou doen. Hierdoor ben ik bang dat depressie toch in mijn familie zit. Ik studeer op dit moment via een thuisstudie, in mijn periode dat ik niet depressief was heb ik veel kunnen doen dus ik ben al een eindje. En nu ik depressief bent lijkt het onmogelijk. Ik voel me een mislukkeling en een teleurstelling. Ik hoop dat ik op een dag mijn opleiding haal, werk heb wat ik leuk vind, een huisje. Maar het voelt alsof ik dit nooit ga krijgen door hoe depressief ik vaak ben. Ik voel me erg tot last bij mijn familie die weer mijn verhaal zou moeten aanhoren als ik hierover begin, vandaar dat ik jullie schrijf.
Liefs
Ik zou graag mijn hart uit willen storten. Alvast bedankt voor je tijd.
Ik ben een vrouw van 21 en ik ben al depressief sinds ik 13 ben, dit was een van mijn langere fases dat ik depressief was, dit duurde zo’n 3 jaar. Hierna ging het een tijdje beter, had ik hoge pieken, maar zakte uiteindelijk weer terug. In mijn depressieve fases zie ik niks meer zitten, ik denk dat ik toch niks van mijn leven maak en dat een goed en succesvol leven er voor mij niet inzit. Dit patroon herhaalt zich al mijn hele leven (een tijdje blij, gemotiveerd, en dan weer in zak en as komen te zitten als mijn depressie terug komt). Begrijp me niet verkeerd ik probeer echt mezelf te zetten, maar het voelt voor mij steeds zo zwaar. Ik ben bij behandeling bij de psycholoog en slik anti depressiva. Wat zou ik kunnen doen om te zorgen dat mijn depressie niet meer terug komt of in ieder geval, minder heftig? Ik heb niet erg veel baat bij mijn psycholoog, elke keer als ik terug kom van een afspraak voel ik me alleen nog maar ellendiger. Is dit normaal? Ik voel me anders, het voelt alsof ik niet normaal ben. Ik voel me al jaren ellendig terwijl ik weet dat dit niet hoeft. Ik voel me schuldig tegenover mijn familie. Ik heb wel mijn middelbare school afgemaakt, maar in de tijd dat ik naar mijn vervolg studie zou gaan overleed mijn oudere zus aan zelfdoding. Ik heb hier tot op vandaag nog last van, maar kan er nu wel over praten. Ik droom nog vaak over haar en in mijn droom leeft ze nog en probeer ik haar te redden voor wat ze in de toekomst gaat doen. Ik denk dat dit voorkomt omdat ik me voel alsof ik gefaald heb als zus. Dit gebeurde toen ik 16 was. Hierdoor zal ik ook nooit een einde maken aan mijn eigen leven omdat ik heb gezien hoeveel verdriet dit mijn familie zou doen. Hierdoor ben ik bang dat depressie toch in mijn familie zit. Ik studeer op dit moment via een thuisstudie, in mijn periode dat ik niet depressief was heb ik veel kunnen doen dus ik ben al een eindje. En nu ik depressief bent lijkt het onmogelijk. Ik voel me een mislukkeling en een teleurstelling. Ik hoop dat ik op een dag mijn opleiding haal, werk heb wat ik leuk vind, een huisje. Maar het voelt alsof ik dit nooit ga krijgen door hoe depressief ik vaak ben. Ik voel me erg tot last bij mijn familie die weer mijn verhaal zou moeten aanhoren als ik hierover begin, vandaar dat ik jullie schrijf.
Liefs
anoniem_64b95b2e7426f wijzigde dit bericht op 02-10-2020 22:12
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
33.31% gewijzigd
vrijdag 2 oktober 2020 om 22:26
Ik heb een jonger zusje, en nog 2 half zussen (zij zijn uit huis). we delen dezelfde vader, maar waren wel met z’n alle op gegroeid. Mijn half zussen woonde om de week bij ons. De zus die overleden is was een van mijn half zussen. Het voelt voor mij als zussen. Helaas is na het overleden de band verwaterd.Moon-Alisa schreef: ↑02-10-2020 22:15Lieve Nori, dat is heel heftig van je zus. Daar ben je ook niet in een paar jaar overheen...
Als ik het lees denk ik ook dat er mogelijk iets genetisch is waardoor jullie aanleg hebben voor depressie.
Waren je zus en jij met zijn tweeën? Of nog meer broers/zussen?
vrijdag 2 oktober 2020 om 22:28
Ben jij wel helemaal goed? Als je niks van depressie weet, hou dan je reacties voor je.retrostar schreef: ↑02-10-2020 22:17Heb je het zo slecht getroffen dan vergeleken met anderen?
Je krijgt van het leven wat je toegeworpen krijgt en daar moet je het mee doen. Als je voortdurend verlangt naar meer dan ben je altijd ontevreden. En een ontevreden persoon trekt negatief respons aan.
Ik zou de huisarts consulteren TO. Misschien dat er iets is, een kleinigheid, wat je verhindert ten volle voor je leven te gaan en ervan te genieten.
Types zoals jij zijn er debet aan dat depressie nog steeds niet altijd serieus wordt genomen. En wat denk je dat dat verhaaltje van jou doet met iemand die een depressie heeft?
vrijdag 2 oktober 2020 om 22:36
Wat enorme kut reactie!retrostar schreef: ↑02-10-2020 22:17Heb je het zo slecht getroffen dan vergeleken met anderen?
Je krijgt van het leven wat je toegeworpen krijgt en daar moet je het mee doen. Als je voortdurend verlangt naar meer dan ben je altijd ontevreden. En een ontevreden persoon trekt negatief respons aan.
Ik zou de huisarts consulteren TO. Misschien dat er iets is, een kleinigheid, wat je verhindert ten volle voor je leven te gaan en ervan te genieten.
Je hebt géén idee! En dat geeft niet maar houdt dan gewoon je veroordelende reactie voor jezelf zeg!
TO:
Wat naar is dit dit! Ik herken het. Zelfde leeftijd ook begonnen met depressies.
De suïcide van je zus is ook wel enorm heftig!
Een psycholoog kan je niet van een depressie afhelpen maar het is wel belangrijk dat jij je prettig bij je hulpverlener voelt!
Wat niet hetzelfde is dan dat je je perse prettiger voelt na een sessie. Soms juist ff niet omdat het een heftig gesprek was maar geeft het op de langere termijn wel een positief effect.
Sterkte!
En ik las het al ergens.. Zoek lotgenoten op. Op internet zijn er vast fora waar jongeren met dezelfde problematiek worstelen.
Ik voelde mij toen ik jouw leeftijd had heel erg alleen. Het idee dat iedereen het goed heeft en zich goed voelt.
Dit is, helaas, niet zo. Er zijn best veel jongeren die worstelen met depressie.
vrijdag 2 oktober 2020 om 22:50
Nori, ik kan me voorstellen dat na het overlijden van je zus alles anders is geworden. Misschien dat sommigen ook meer afstand nemen.
Wat moeilijk allemaal. Ik weet van mezelf dat ik het heel fijn vond om bij Viva te gaan schrijven omdat er zoveel vrouwen zijn die psychisch vastlopen, en soms ook er weer uit komen. Paar heel fijne topics met jonge vrouwen gehad. Dus blijf vooral hier schrijven.
Vrij algemeen is dat het gezond is om naar buiten te gaan en te bewegen. Liefst rond het middaguur ivm het daglicht dat je dan opvangt. En als je er niet van geniet, ben je iig nog een soort van blij als het weer klaar is.
Wat moeilijk allemaal. Ik weet van mezelf dat ik het heel fijn vond om bij Viva te gaan schrijven omdat er zoveel vrouwen zijn die psychisch vastlopen, en soms ook er weer uit komen. Paar heel fijne topics met jonge vrouwen gehad. Dus blijf vooral hier schrijven.
Vrij algemeen is dat het gezond is om naar buiten te gaan en te bewegen. Liefst rond het middaguur ivm het daglicht dat je dan opvangt. En als je er niet van geniet, ben je iig nog een soort van blij als het weer klaar is.
Je kunt méér.
vrijdag 2 oktober 2020 om 22:52
Wat heftig dat je zoiets hebt mee gemaakt. Dan vind ik het heel logisch dat dit een depressie alleen nog maar eens versterkt. Ik zou het wel bij je psycholoog aangeven en ene kant is het soms ook wel "normaal" dat je je wat slechter voelt erna. Want je hebt het tenslotte wel over persoonlijke heftige dingen.
Maar ik herken je verhaal, ik ben op mijn 14e depressief geworden en er nooit helemaal uitgekomen tot dit jaar. Nu ben ik 29 en heb ongeveer 14 jaar in een depressie gezeten. Natuurlijk soms wel met periodes dat het minder heftig was, maar er nooit helemaal uit.
Waar je ook eens aan kan denken is het wisselen van medicatie. Er zijn zoveel AD's en niet elke AD is voor jou passend. Bij mij is er heel lang naar een goede combinatie gezocht. Ik ben persoonlijk sterker geworden, goede dosis medicatie en gestopt met de pil. Deze dingen hebben bij mij wel mee gespeeld om eruit te komen. Nu ben ik een half jaar stabiel. En ik heb hiervoor ook heel veel AD geprobeerd en combinaties van medicijnen. Misschien kan jij zoiets ook eens aandragen bij je psychiater.
Maar ik herken je verhaal, ik ben op mijn 14e depressief geworden en er nooit helemaal uitgekomen tot dit jaar. Nu ben ik 29 en heb ongeveer 14 jaar in een depressie gezeten. Natuurlijk soms wel met periodes dat het minder heftig was, maar er nooit helemaal uit.
Waar je ook eens aan kan denken is het wisselen van medicatie. Er zijn zoveel AD's en niet elke AD is voor jou passend. Bij mij is er heel lang naar een goede combinatie gezocht. Ik ben persoonlijk sterker geworden, goede dosis medicatie en gestopt met de pil. Deze dingen hebben bij mij wel mee gespeeld om eruit te komen. Nu ben ik een half jaar stabiel. En ik heb hiervoor ook heel veel AD geprobeerd en combinaties van medicijnen. Misschien kan jij zoiets ook eens aandragen bij je psychiater.
vrijdag 2 oktober 2020 om 22:59
Ik zou ook eens gaan praten over ander soort therapie en medicatie, dit werkt ook niet voor je. En als het iets chronisch is dan is een vorm van rouwtherapie ( niet alleen voor je zus die je verloren bent) om te leren accepteren dat jouw leven anders is en dat er misschien een ander toekomst dan gedacht voor je ligt, misschien een idee?
vrijdag 2 oktober 2020 om 23:22
Mwha zeg dat niet als vaststaand feit. Ik verafschuw mezelf, vervloek mijzelf, walg van mijzelf en hou intens van mijn man en andere familieleden. Het leven voor jezelf is leuker als je van jezelf houd maar het is geen voorwaarde om liefde te voelen voor een ander of zelf geliefd te zijn door anderen.Jasper78 schreef: ↑02-10-2020 22:20Mijn vriendin was manisch depressief helaas hield onze relatie geen stand.
Wel is ze in therapie gegaan waardoor ze nu sterker in het leven staat.
Probeer van jezelf te houden want als je niet van jezelf houd zou je ook niet van een ander kunnen houden.
Veel sterkte
Snap dat je het goed bedoeld hoor maar gelukkig is mijn ervaring totaal anders.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
vrijdag 2 oktober 2020 om 23:24
Jij maakt je leven "maakbaar" door je eetstoornis te voeden en hier op het forum te verspreiden als een olievlek dus ik zou toch denken dat je wat meer respect/meeleven zou hebben met iemand die op een andere manier psychisch kwetsbaar is.retrostar schreef: ↑02-10-2020 22:17Heb je het zo slecht getroffen dan vergeleken met anderen?
Je krijgt van het leven wat je toegeworpen krijgt en daar moet je het mee doen. Als je voortdurend verlangt naar meer dan ben je altijd ontevreden. En een ontevreden persoon trekt negatief respons aan.
Ik zou de huisarts consulteren TO. Misschien dat er iets is, een kleinigheid, wat je verhindert ten volle voor je leven te gaan en ervan te genieten.
TO heeft een depressie dat is geen kleinigheidje en los je absoluut niet op door meer tevreden te zijn of jezelf te vergelijken met mensen die het "slechter hebben".
ibiopviva wijzigde dit bericht op 02-10-2020 23:30
0.73% gewijzigd
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
vrijdag 2 oktober 2020 om 23:29
TO,
Ik herken veel van wat je schrijft, ook in mijn gezin komen veel depressies en andere psychische klachten voor. Ikzelf ben in behandeling sinds ik 13 was en sindsdien slik ik ook AD. Zoals andere al aangaven kan het even zoeken zijn totdat je een AD vind die goed werkt.
Als je echt merkt dat je psycholoog eerder bijdraagt aan je depressie dan je ondersteund zou ik dat zeker aangeven. Wellicht kan hij/zij net met een andere technieken komen die wel werkt en zo niet dan kan je wellicht beter elders terecht.
Wat knap van je dat je in een betere periode veel aan een zelfstudie hebt gedaan daar is echt wel doorzettingsvermogen voor nodig!
Hopelijk komt er snel weer een betere periode voor jou aan.
Nog gecondoleerd met je zus, wat verschrikkelijk verdrietig voor jou/jullie. Weet dat er hier altijd wel iemand is die luistert en met je mee wil denken, zelfs midden in de nacht.
Ik herken veel van wat je schrijft, ook in mijn gezin komen veel depressies en andere psychische klachten voor. Ikzelf ben in behandeling sinds ik 13 was en sindsdien slik ik ook AD. Zoals andere al aangaven kan het even zoeken zijn totdat je een AD vind die goed werkt.
Als je echt merkt dat je psycholoog eerder bijdraagt aan je depressie dan je ondersteund zou ik dat zeker aangeven. Wellicht kan hij/zij net met een andere technieken komen die wel werkt en zo niet dan kan je wellicht beter elders terecht.
Wat knap van je dat je in een betere periode veel aan een zelfstudie hebt gedaan daar is echt wel doorzettingsvermogen voor nodig!
Hopelijk komt er snel weer een betere periode voor jou aan.
Nog gecondoleerd met je zus, wat verschrikkelijk verdrietig voor jou/jullie. Weet dat er hier altijd wel iemand is die luistert en met je mee wil denken, zelfs midden in de nacht.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
vrijdag 2 oktober 2020 om 23:55
Ik denk dat je met een fijne andere therapeut over je jeugd en het daaruit voortvloeiend negatieve zelfbeeld moet gaan hebben. Je depressie is een gevolg van wat je hebt meegemaakt en wat dat destijds met jouw vorming heeft gedaan.
Trauma's uit je vroege jeugd en je late jeugd moet je nog goed 'verwerken'. Je moet als het ware je slecht gebouwde basis afbreken en weer stevig opbouwen. Dan ga je beseffen waarom je je zo voelt, waarom je bepaalde gedachtes hebt en kun je begrip gaan krijgen voor je (vroegere) zelf. Gevolg is dat je milder naar jezelf wordt en jezelf eigenlijk pas echt leert kennen. Ook de negatieve druk die je nu voelt valt dan steeds meer weg waardoor je automatisch vrijer gaat leven.
Trauma's uit je vroege jeugd en je late jeugd moet je nog goed 'verwerken'. Je moet als het ware je slecht gebouwde basis afbreken en weer stevig opbouwen. Dan ga je beseffen waarom je je zo voelt, waarom je bepaalde gedachtes hebt en kun je begrip gaan krijgen voor je (vroegere) zelf. Gevolg is dat je milder naar jezelf wordt en jezelf eigenlijk pas echt leert kennen. Ook de negatieve druk die je nu voelt valt dan steeds meer weg waardoor je automatisch vrijer gaat leven.
zaterdag 3 oktober 2020 om 00:38
Lieve TO, gecondoleerd met het verlies van je zus.
Ik heb zelf gelukkig geen ervaring met een depressie, maar ik hoop dat je een weg omhoog zult vinden. Het is erg zwaar, ik weet het vanuit mijn nabije omgeving.
Een andere hulpverlener zoeken kan een goed idee zijn.
Heel veel sterkte op je pad.
Ik heb zelf gelukkig geen ervaring met een depressie, maar ik hoop dat je een weg omhoog zult vinden. Het is erg zwaar, ik weet het vanuit mijn nabije omgeving.
Een andere hulpverlener zoeken kan een goed idee zijn.
Heel veel sterkte op je pad.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
zaterdag 3 oktober 2020 om 07:29
Is er geen achterliggende psygologische oorzaak?
(bijvoorbeeld angststoornis, te hoog perfectionisme, onverwerkte dingen etc)
Zou je eens kunnen kijken of dit uitgezocht kan worden om eventueel een beter passende behandling te krijgen?
In de tussentijd, hetgene wat mij verder het beste helpt is veel bewegen en gezond eten.
En ook: je bent geen mislukkeling hoor. Veel mensen op jouw leeftijd doen maar wat, en jij doet je best om een studie te doen. Genoeg mensen van midden-achterin de twintig die om allerlei redenen nog niet afgestudeerd zijn. Volgens mij leg je de lat veel te hoog voor jezelf en ga je dan lijden omdat je jezelf steeds aanpraat dat je dingen niet goed doet
(bijvoorbeeld angststoornis, te hoog perfectionisme, onverwerkte dingen etc)
Zou je eens kunnen kijken of dit uitgezocht kan worden om eventueel een beter passende behandling te krijgen?
In de tussentijd, hetgene wat mij verder het beste helpt is veel bewegen en gezond eten.
En ook: je bent geen mislukkeling hoor. Veel mensen op jouw leeftijd doen maar wat, en jij doet je best om een studie te doen. Genoeg mensen van midden-achterin de twintig die om allerlei redenen nog niet afgestudeerd zijn. Volgens mij leg je de lat veel te hoog voor jezelf en ga je dan lijden omdat je jezelf steeds aanpraat dat je dingen niet goed doet
zaterdag 3 oktober 2020 om 08:34
Vergeleken met mij wel. Mijn zus leeft namelijk nog.
Mafkees.
zaterdag 3 oktober 2020 om 08:41
zaterdag 3 oktober 2020 om 10:09
Door zulke reacties blijft psychische problemen bespreken een taboe. Want door reacties als deze durven mensen er niet voor uitkomen. Vooral als je al zo met jezelf in de knoop zit. Iets begripsvoller reageren zou je sieren en als je dat niet kan, reageer dan gewoon niet in dit topic.retrostar schreef: ↑02-10-2020 22:17Heb je het zo slecht getroffen dan vergeleken met anderen?
Je krijgt van het leven wat je toegeworpen krijgt en daar moet je het mee doen. Als je voortdurend verlangt naar meer dan ben je altijd ontevreden. En een ontevreden persoon trekt negatief respons aan.
Ik zou de huisarts consulteren TO. Misschien dat er iets is, een kleinigheid, wat je verhindert ten volle voor je leven te gaan en ervan te genieten.
zaterdag 3 oktober 2020 om 11:45
Snap ik ook niet.Luci_Morgenster schreef: ↑03-10-2020 10:11Ik snap ook niet dat die reactie niet weggehaald word. Ik heb hem gestaft. Maar niets.
Zal wel niet " genoeg" op de man zijn ofzo.
Het is slechts een mening.
Een kwetsende en mogelijk zelfs schadelijke. Maar het mag blijkbaar.
Hoop dat TO de reacties op deze reactie van Retro meer op waarde schat.
zaterdag 3 oktober 2020 om 13:59
