Gezondheid
alle pijlers
Drugs, maar welke?
zondag 24 augustus 2008 om 16:23
Mijn vriend gebruikt al jaren, met tussenpozen, drugs. Ik ben het hier absoluut niet mee eens en dat weet hij ook. Voor zo ver ik weet was dat altijd cocaïne en ik merkte het altijd aan hem als hij gebruikt had. Nu is hij volgens mij (want wanneer weet je zoiets zeker bij een verslaafde) een poos clean geweest, maar recent blijft hij avonden en soms nachten weg. Hij drinkt geen of weinig alcohol dan, dat ruik ik altijd aan hem, maar hij is een beetje in trance als hij thuis komt en praat met een dubbele tong. Ook ruikt zijn adem een beetje plastic-achtig, chemisch.
Tegen mij zegt hij rustig dat hij overgewerkt heeft (administratieve baan en dan tot 1 uur 's nachts, jaja) en helemaal geen drugs gebruikt heeft. Wie heeft een idee of herkent dit gedrag?
Tegen mij zegt hij rustig dat hij overgewerkt heeft (administratieve baan en dan tot 1 uur 's nachts, jaja) en helemaal geen drugs gebruikt heeft. Wie heeft een idee of herkent dit gedrag?
zondag 24 augustus 2008 om 21:47
quote:ayra xx schreef op 24 augustus 2008 @ 18:38:
Maar als je inzicht hebt in zijn bankzaken dan zou ik daarin kijken of hij geen rare uitgave's doet daar merk je het sneller aan denk ik.
Heb ervaring uit vroegere relatie's helaas.
Maar waarom denk je nou echt persé dat het drugs is?
Inzicht in zijn bankzaken heb ik helemaal niet! Dat houdt hij angstvallig verborgen. Zo kan hij alleen maar inloggen op telebanking op zijn werk, want daar liggen zijn code's. Hij vergeet ze altijd mee naar huis te nemen. (totale onzin natuurlijk) Papieren afschriften komen niet meer, die heeft hij afgezegd. Komt heel goed uit voor hem.
Waarom ik aan drugs denk als hij hele nachten weg blijft? Ja, je zou eerder aan vreemdgaan denken. Nou, was het maar vreemdgaan. Dan kon hij daar mooi intrekken met z'n boeltje! Hij is alleen nooit in sex geïnteresseerd geweest, wél in porno. Ik zou het daarom bijna verbazingwekkend verrassend vinden als er "een ander" in het spel was.
Tja, als ik dit zo lees denk ik natuurlijk ook wel dat ik hartstikke gek ben om met zo iemand te leven. Hoe blind kun je zijn?
Maar als je inzicht hebt in zijn bankzaken dan zou ik daarin kijken of hij geen rare uitgave's doet daar merk je het sneller aan denk ik.
Heb ervaring uit vroegere relatie's helaas.
Maar waarom denk je nou echt persé dat het drugs is?
Inzicht in zijn bankzaken heb ik helemaal niet! Dat houdt hij angstvallig verborgen. Zo kan hij alleen maar inloggen op telebanking op zijn werk, want daar liggen zijn code's. Hij vergeet ze altijd mee naar huis te nemen. (totale onzin natuurlijk) Papieren afschriften komen niet meer, die heeft hij afgezegd. Komt heel goed uit voor hem.
Waarom ik aan drugs denk als hij hele nachten weg blijft? Ja, je zou eerder aan vreemdgaan denken. Nou, was het maar vreemdgaan. Dan kon hij daar mooi intrekken met z'n boeltje! Hij is alleen nooit in sex geïnteresseerd geweest, wél in porno. Ik zou het daarom bijna verbazingwekkend verrassend vinden als er "een ander" in het spel was.
Tja, als ik dit zo lees denk ik natuurlijk ook wel dat ik hartstikke gek ben om met zo iemand te leven. Hoe blind kun je zijn?
zondag 24 augustus 2008 om 21:50
quote:watervrouw2 schreef op 24 augustus 2008 @ 18:48:
[...]
In een eerdere reactie zeg je dat je gewend bent dingen alleen te doen. Wat voor toegevoegde waarde heeft je relatie dan??
Mijn moeder had een verslaafde partner en daarmee een extra kind. Als je met zo'n partner alles alleen moet doen is het zonder partner echt een stuk rustiger!Ik weet de toegevoegde waarde inmiddels niet meer...ja de ellende. Het is nooit saai, altijd is er wel iets....
[...]
In een eerdere reactie zeg je dat je gewend bent dingen alleen te doen. Wat voor toegevoegde waarde heeft je relatie dan??
Mijn moeder had een verslaafde partner en daarmee een extra kind. Als je met zo'n partner alles alleen moet doen is het zonder partner echt een stuk rustiger!Ik weet de toegevoegde waarde inmiddels niet meer...ja de ellende. Het is nooit saai, altijd is er wel iets....
zondag 24 augustus 2008 om 21:56
quote:SuiteP schreef op 24 augustus 2008 @ 20:59:
Eens met voorgaande reacties, snel die spullen naar zijn ouders brengen. Mooi dat hij daar nu zit, is hij niet meer jouw probleem maar dat van zijn ouders.
Hoe zit het met jou, heb jij wel een vriendenkring die je op kan vangen? Die zul je denk ik wel goed kunnen gebruiken...
Maar kies voor je dochtertje en jezelf. En als je hem zo belangrijk vindt: hem help je echt niet door hem terug te laten komen...
Ik heb wel een paar mensen die me helpen en die van deze problemen weten. Punt is dat deze problemen er al zooooveel jaar zijn. Ik durf daar bijna niet meer over te beginnen. Ze zullen wel denken "daar heb je haar weer met d'r never ending story." Begrijp je?
Is het wel zo eerlijk om de spullen gewoon bij zijn ouders te brengen? Hij is bijna 40 hè. Nog iets. Vaak heb ik, als dit weer escaleerde, de hulp van zijn ouders ingeroepen. Eerst waren ze nog 100% behulpzaam, maar langzamerhand kreeg ik vaker te horen "dat ze hier ook geen zin meer in hadden." Ik heb me daar weleens over verbaasd. En ik dan? Had ik er soms wel zin in? Ook een reactie van zijn ouders naar mij toe was dat ik er dan maar mee moest stoppen, de relatie werkte toch niet. Ik vond dat zo'n rare reactie, er sprak helemaal geen verwijt in. Als ouders zou je je toch de ogen uit je hoofd schamen voor het gedrag van je kind, ook al gaat het dan om een volwassen kind? Of denk ik nu echt zo raar? Door deze reacties ben ik ook zo aan mezelf en de situatie gaan twijfelen.
Eens met voorgaande reacties, snel die spullen naar zijn ouders brengen. Mooi dat hij daar nu zit, is hij niet meer jouw probleem maar dat van zijn ouders.
Hoe zit het met jou, heb jij wel een vriendenkring die je op kan vangen? Die zul je denk ik wel goed kunnen gebruiken...
Maar kies voor je dochtertje en jezelf. En als je hem zo belangrijk vindt: hem help je echt niet door hem terug te laten komen...
Ik heb wel een paar mensen die me helpen en die van deze problemen weten. Punt is dat deze problemen er al zooooveel jaar zijn. Ik durf daar bijna niet meer over te beginnen. Ze zullen wel denken "daar heb je haar weer met d'r never ending story." Begrijp je?
Is het wel zo eerlijk om de spullen gewoon bij zijn ouders te brengen? Hij is bijna 40 hè. Nog iets. Vaak heb ik, als dit weer escaleerde, de hulp van zijn ouders ingeroepen. Eerst waren ze nog 100% behulpzaam, maar langzamerhand kreeg ik vaker te horen "dat ze hier ook geen zin meer in hadden." Ik heb me daar weleens over verbaasd. En ik dan? Had ik er soms wel zin in? Ook een reactie van zijn ouders naar mij toe was dat ik er dan maar mee moest stoppen, de relatie werkte toch niet. Ik vond dat zo'n rare reactie, er sprak helemaal geen verwijt in. Als ouders zou je je toch de ogen uit je hoofd schamen voor het gedrag van je kind, ook al gaat het dan om een volwassen kind? Of denk ik nu echt zo raar? Door deze reacties ben ik ook zo aan mezelf en de situatie gaan twijfelen.
maandag 25 augustus 2008 om 08:40
quote:mamzelle schreef op 24 augustus 2008 @ 22:04:
Je weet niet wat die ouders allemaal al met hem meegemaakt hebben, daar word je vanzelf moe en gelaten van.
Denk dat jij aan jezelf moet denken, en niet aan wat eerlijk is.
Is hij zo eerlijk naar jou toe dan?
Toch zou ik dat als moeder nooit zo doen. Ik zou altijd mijn verantwoordelijkheid nemen en hem eens flink onder handen nemen en zeggen wat ik ervan vind. Of het helpt is een tweede, maar ik zou zeker zijn vriendin niet in haar sop laten gaarkoken.
Vannacht heb ik heel slecht geslapen en veel nagedacht. Ook ik denk niet echt dat hij ooit zal veranderen. Zijn gedrag is er zo ingesleten, liegen is iets geworden wat hij gewoontegetrouw doet, te pas en te onpas. Zelf vindt hij alleen maar dat ik gek doe als ik weer eens door het lint ga. Die kalmte van hem bij zulk totaal onvolwassen gedrag, maakt dat ik ga flippen. Eigenlijk houdt hij alleen van zichzelf en al helemaal niet van mij.
Ik ga die stap nemen en voor mezelf kiezen. Ik kan het en eigenlijk kan ik geen enkel pluspunt in deze relatie noemen. Ik lijk wel gek dat ik dit al zolang gepikt heb.
Je weet niet wat die ouders allemaal al met hem meegemaakt hebben, daar word je vanzelf moe en gelaten van.
Denk dat jij aan jezelf moet denken, en niet aan wat eerlijk is.
Is hij zo eerlijk naar jou toe dan?
Toch zou ik dat als moeder nooit zo doen. Ik zou altijd mijn verantwoordelijkheid nemen en hem eens flink onder handen nemen en zeggen wat ik ervan vind. Of het helpt is een tweede, maar ik zou zeker zijn vriendin niet in haar sop laten gaarkoken.
Vannacht heb ik heel slecht geslapen en veel nagedacht. Ook ik denk niet echt dat hij ooit zal veranderen. Zijn gedrag is er zo ingesleten, liegen is iets geworden wat hij gewoontegetrouw doet, te pas en te onpas. Zelf vindt hij alleen maar dat ik gek doe als ik weer eens door het lint ga. Die kalmte van hem bij zulk totaal onvolwassen gedrag, maakt dat ik ga flippen. Eigenlijk houdt hij alleen van zichzelf en al helemaal niet van mij.
Ik ga die stap nemen en voor mezelf kiezen. Ik kan het en eigenlijk kan ik geen enkel pluspunt in deze relatie noemen. Ik lijk wel gek dat ik dit al zolang gepikt heb.
maandag 25 augustus 2008 om 09:44
quote:Martie schreef op 24 augustus 2008 @ 21:56:
[...]
Is het wel zo eerlijk om de spullen gewoon bij zijn ouders te brengen? Hij is bijna 40 hè. Nog iets. Vaak heb ik, als dit weer escaleerde, de hulp van zijn ouders ingeroepen. Eerst waren ze nog 100% behulpzaam, maar langzamerhand kreeg ik vaker te horen "dat ze hier ook geen zin meer in hadden." Ik heb me daar weleens over verbaasd. En ik dan? Had ik er soms wel zin in?
Jij kan toch bij hem weg gaan. Je hoeft er geen zin in te hebben. Zijn ouders zullen altijd zijn ouders blijven, jij hoef zijn vriendin niet te blijven.
Ook een reactie van zijn ouders naar mij toe was dat ik er dan maar mee moest stoppen, de relatie werkte toch niet. Ik vond dat zo'n rare reactie, er sprak helemaal geen verwijt in.
Ik vind dat zijn ouders wel gelijk hebben.
Als ouders zou je je toch de ogen uit je hoofd schamen voor het gedrag van je kind, ook al gaat het dan om een volwassen kind? Of denk ik nu echt zo raar? Door deze reacties ben ik ook zo aan mezelf en de situatie gaan twijfelen.
Waarom moeten zij zich schamen? Zij doen toch niks verkeerd?
Ik snap dat het niet leuk is voor je maar het is je eigen verantwoordelijkheid. Als je niet meer gelukkig bent met je vriend, of als het vertrouwen weg is, ga dan bij hem weg. Het heeft geen zin om in een slachtofferrol te duiken.
Kom op meid, je verdient toch beter?
[...]
Is het wel zo eerlijk om de spullen gewoon bij zijn ouders te brengen? Hij is bijna 40 hè. Nog iets. Vaak heb ik, als dit weer escaleerde, de hulp van zijn ouders ingeroepen. Eerst waren ze nog 100% behulpzaam, maar langzamerhand kreeg ik vaker te horen "dat ze hier ook geen zin meer in hadden." Ik heb me daar weleens over verbaasd. En ik dan? Had ik er soms wel zin in?
Jij kan toch bij hem weg gaan. Je hoeft er geen zin in te hebben. Zijn ouders zullen altijd zijn ouders blijven, jij hoef zijn vriendin niet te blijven.
Ook een reactie van zijn ouders naar mij toe was dat ik er dan maar mee moest stoppen, de relatie werkte toch niet. Ik vond dat zo'n rare reactie, er sprak helemaal geen verwijt in.
Ik vind dat zijn ouders wel gelijk hebben.
Als ouders zou je je toch de ogen uit je hoofd schamen voor het gedrag van je kind, ook al gaat het dan om een volwassen kind? Of denk ik nu echt zo raar? Door deze reacties ben ik ook zo aan mezelf en de situatie gaan twijfelen.
Waarom moeten zij zich schamen? Zij doen toch niks verkeerd?
Ik snap dat het niet leuk is voor je maar het is je eigen verantwoordelijkheid. Als je niet meer gelukkig bent met je vriend, of als het vertrouwen weg is, ga dan bij hem weg. Het heeft geen zin om in een slachtofferrol te duiken.
Kom op meid, je verdient toch beter?
maandag 25 augustus 2008 om 09:50
quote:Martie schreef op 25 augustus 2008 @ 08:40:
[...]
Toch zou ik dat als moeder nooit zo doen. Ik zou altijd mijn verantwoordelijkheid nemen en hem eens flink onder handen nemen en zeggen wat ik ervan vind. Of het helpt is een tweede, maar ik zou zeker zijn vriendin niet in haar sop laten gaarkoken.
Hoeveel kinderen met een drugsprobleem heb je zelf?
De broer van een vroeger vriendje van mij was een drugsverslaafde en geloof me, op een gegeven moment ben je ook als moeder klaar met verantwoordelijkheid nemen.
Ik snap dat je je in de steek gelaten voelt, maar zijn ouders zijn niet verantwoordelijk. De man is bijna 40. Kom op zeg!
[...]
Toch zou ik dat als moeder nooit zo doen. Ik zou altijd mijn verantwoordelijkheid nemen en hem eens flink onder handen nemen en zeggen wat ik ervan vind. Of het helpt is een tweede, maar ik zou zeker zijn vriendin niet in haar sop laten gaarkoken.
Hoeveel kinderen met een drugsprobleem heb je zelf?
De broer van een vroeger vriendje van mij was een drugsverslaafde en geloof me, op een gegeven moment ben je ook als moeder klaar met verantwoordelijkheid nemen.
Ik snap dat je je in de steek gelaten voelt, maar zijn ouders zijn niet verantwoordelijk. De man is bijna 40. Kom op zeg!
maandag 25 augustus 2008 om 10:12
Ik vind dat inderdaad ook een rare uitspraak je zegt zelf "de man is veertig" vind het al knap die ouders hem nog binnen laten hoe oud zijn die mensen wel niet?
Jij bent op, zeg je maar zijn ouders dan die hebben er al veel langer mee te maken als jij tenminste dat haal ik uit jou berichten het is maar één zijn verantwoordelijkheid en dat is uit de man zelf!!
En jij krijgt pas rust wanneer je de beslissing maakt die voor jou goed is en dat zal zijn wanneer je toegeeft dat die relatie niet gebasseerd is op gelijkwaardigheid!
Wens er verder sterkte.
Jij bent op, zeg je maar zijn ouders dan die hebben er al veel langer mee te maken als jij tenminste dat haal ik uit jou berichten het is maar één zijn verantwoordelijkheid en dat is uit de man zelf!!
En jij krijgt pas rust wanneer je de beslissing maakt die voor jou goed is en dat zal zijn wanneer je toegeeft dat die relatie niet gebasseerd is op gelijkwaardigheid!
Wens er verder sterkte.
maandag 25 augustus 2008 om 10:38
quote:Martie schreef op 24 augustus 2008 @ 17:28:
De vader van mijn kindje is nauwelijks in beeld, draagt financieel ook niets bij en ik mis hem ook echt niet.
Dan weet je dus wél al dat niet alle relaties voor het leven zijn...
Kom op, je hebt lang genoeg je best gedaan om hier iets van te maken. Kies nu voor jezelf en gooi die vent er uit.
De vader van mijn kindje is nauwelijks in beeld, draagt financieel ook niets bij en ik mis hem ook echt niet.
Dan weet je dus wél al dat niet alle relaties voor het leven zijn...
Kom op, je hebt lang genoeg je best gedaan om hier iets van te maken. Kies nu voor jezelf en gooi die vent er uit.
maandag 25 augustus 2008 om 14:17
@Chardonnay, ik zou me als moeder zeker schamen wanneer mijn kind dergelijk gedrag zou hebben. Stel jouw kind pest andere kinderen op school, daar schaam je je toch ook voor? Ik weet dat het anders is bij een volwassen kind. Zijn ouders vinden mij echter het probleem, niet hun zoon. Die indruk krijg ik meer en meer. Op een gegeven moment voel je je dan zo minderwaardig.
Maar jullie hebben gelijk, ik moet uit die slachtofferrol. Mijn eerste relatie/huwelijk was niet voor het leven, jammer genoeg niet. Deze relatie is in zekere zin nog beroerder dan de eerste.
Hij is in ieder geval de deur al uit, dat is de eerste stap.
Maar jullie hebben gelijk, ik moet uit die slachtofferrol. Mijn eerste relatie/huwelijk was niet voor het leven, jammer genoeg niet. Deze relatie is in zekere zin nog beroerder dan de eerste.
Hij is in ieder geval de deur al uit, dat is de eerste stap.
maandag 25 augustus 2008 om 20:51
Hee Martie je komt toch niet uit het noorden? Je vriendje doet me erg denken aan de ex van een vriendin van mij... Ex gelukkig dus.
Ik moet toegeven dat diee vriendschap aardig bekoeld is geraakt door haar liefdesperikelen met die l*l, maar toen ze er definitief een eind aan maakte met hem stond ik zeker achter haar, en ook haar andere vrienden waar ze nog maar weinig contact mee had waren er wel voor haar.
Bel een vriendin of ze samen met je die spullen weg brengt, en ga leuke dingen doen!
En die ouders van hem moet je je niet druk om maken, natuurlijk ben jij een geweldig vangnet voor hun zoon, dat willen ze niet kwijtraken... Of misschien willen ze gewoon niet zien hoe hun zoon is, en geven ze daarom liever jou de schuld.
Ik moet toegeven dat diee vriendschap aardig bekoeld is geraakt door haar liefdesperikelen met die l*l, maar toen ze er definitief een eind aan maakte met hem stond ik zeker achter haar, en ook haar andere vrienden waar ze nog maar weinig contact mee had waren er wel voor haar.
Bel een vriendin of ze samen met je die spullen weg brengt, en ga leuke dingen doen!
En die ouders van hem moet je je niet druk om maken, natuurlijk ben jij een geweldig vangnet voor hun zoon, dat willen ze niet kwijtraken... Of misschien willen ze gewoon niet zien hoe hun zoon is, en geven ze daarom liever jou de schuld.
dinsdag 26 augustus 2008 om 01:14
quote:SuiteP schreef op 25 augustus 2008 @ 20:51:
En die ouders van hem moet je je niet druk om maken, natuurlijk ben jij een geweldig vangnet voor hun zoon, dat willen ze niet kwijtraken... Of misschien willen ze gewoon niet zien hoe hun zoon is, en geven ze daarom liever jou de schuld.
Nee, kom niet uit het Noorden. Deze was op z'n dertigste nog helemaal vers , 'k had kunnen weten dat er iets goed mis mee was!
Ik ben idd een prettig vangnet in de ogen van zijn ouders, maar ik wil een echte kerel, geen zorgenkind!
En die ouders van hem moet je je niet druk om maken, natuurlijk ben jij een geweldig vangnet voor hun zoon, dat willen ze niet kwijtraken... Of misschien willen ze gewoon niet zien hoe hun zoon is, en geven ze daarom liever jou de schuld.
Nee, kom niet uit het Noorden. Deze was op z'n dertigste nog helemaal vers , 'k had kunnen weten dat er iets goed mis mee was!
Ik ben idd een prettig vangnet in de ogen van zijn ouders, maar ik wil een echte kerel, geen zorgenkind!
