Een niet werkend hoofd.. Hoe dan..

Tijdens en na mijn zwangerschap is er iets misgegaan in mijn hoofd.

Ik heb een zware zwangerschap gehad, enorm veel stress omdat er dingen niet helemaal oké waren (uiteindelijk goed gekomen), andere gezondheidsproblemen (ik ben al een aantal jaar aan een oor doof en het andere begon ook, gelukkig was het ziekenhuis er optijd bij en was dit weer hersteld), en stress en druk op het werk.
Ik begon fouten te maken, werd erg moe en angstig dus ben eerder met verlof gegaan.
Nadat m'n kind geboren was, ging het langzaam beter. Voelde me meer ontspannen.

Buiten het zorgen en buidelen met mijn baby kon ik niks meer. Wist niet meer hoe ik een boterham moest smeren. Geen avondeten kunnen maken. Buiten compleet de weg kwijt raken. Niet meer weten hoe ik ergens gekomen was of wat ik er deed. Wist gewoon niet hoe. Paniekaanvallen daardoor, zo angstig.
Ik heb me toen ziekgemeld op het werk, tijdens mijn verlof.
Want werken zou echt niet gaan.

Kwam in een depressie terecht, omdat ik van alleskunner naar nietskunner ging. Alles was ook te veel. Veel slapen overdag. 4 uur wakker en m'n brein wilde niet meer. Ook ik wilde even niet meer.. Gelukkig goed opgevangen en ben ik er nog.

De huisarts dacht aan zwangerschapsdementie. Alle andere bloedwaarden waren goed. Van alles getest.

Ik heb halverwege dit jaar de diagnoses adhd en ASS gekregen. Het verklaart voor mij een hoop. Heb altijd zo veel moeite gehad met dingen, op het werk moest ik zo hard m'n best doen om mee te kunnen. Niemand die dat zag, en zelf zag ik dat toen ook nog niet. Omdat dat normaal was voor mij om altijd heel erg m'n best te doen. Niet voor niks al 4x in m'n leven in burnout gezeten (1x tijdens studie en 3x in m'n werkende leven).

En nu meer dan een jaar ziek, en nogsteeds gaat het niet goed. Kan me niet goed concentreren, mijn hoofd trilt en zoemt na een paar minuten. Focus is zo enorm vermoeiend.
Gelukkig lukken boodschappen al weer.

Helaas sinds begin dit jaar veel gehoorproblemen aan mijn horende oor, ik hoor wisselend licht tot zwaar gehoorverlies. Oorzaak krijgen ze niet gevonden. Prednisonkuur doet telkens even wwonderen als het weer gek gaat doen maarja, dat kan je niet blijven doen. Oorsuizen.

Ik weet niet wat er met mijn hoofd aan de hand is. Niemand kan iets vinden of ze willen niet onderzoeken (huisarts doet moeilijk met doorverwijzen omdat uit mijn bloedwaarden niet blijkt dat er iets mis is). Mijn hoofd laat me in de steek.

Sociale gesprekken lukken goed, zit best goed in m'n vel. Alleen altijd erna zo enorm moe. Simpele taken die enorm veel focus kosten. Zo moe.
Ik heb laatst rumikub gespeeld. Voor de eerste keer in een jaar, lukt het om stappen vooruit te denken en stenen te wisselen. Zo blij dat ik die stapjes in m'n hoofd kon maken. Maar erna zo moe.

Ik snap het niet. Ik denk echt dat er iets mis is met mijn brein. De wil is er, de motivatie is er, maar het lukt gewoon niet. Ik probeer om dingen te blijven doen, mijn hoofd uit te dagen. Maar het gaat allemaal zo traag. Ik vergeet veel.

Ik ben al heel blij dat ik geen paniekaanvallen meer heb in de supermarkt. Dat ik geen donkere gedachten meer heb. Dat er een stijgende lijn in lijkt te zitten. Dat ik weer kan koken. Niet volgens recept maar wel volgens iets wat in m'n hoofd zit. Via recept is heel moeilijk, kost focus.
Ik raak wel snel overbelast. Belachelijk snel. Een tripje met het gezin naar de ikea kan al heftig zijn. Waar ik van moet bijkomen. Als ik iets sociaals ga doen moet ik rust vooraf en achteraf inbouwen en tijdens het bezoek even pauze nemen (naar het toilet om even stilte te hebben).
Als mensen me spreken lijkt er niks aan de hand omdat ik vrij vrolijk ben. Maar mijn hoofd..

Herkennen mensen dit? Wat kan ik nog doen om beter te worden? Ik wil zo graag weer m'n oude brein terug. Dat snel kon schakelen, dat intelligent was. Waar niks te veel was en alles aankon... Het duurt zo lang..

Het is sowieso fijn om even van me af te schrijven

@zanahoria, de kno arts weet het niet meer, ook omdat het gehoor zo wisselt en op scans is niks afwijkends te zien. Er is niks stuk, maar iets werkt niet optimaal. Waar wat, dat is een mysterie. Hij kan niks meer doen, behalve als de klachten erger worden, dan kan hij behandelen.

@attraverso, 4x eerder burnout geweest, maar nog nooit zo veel klachten als nu. Vorige keren kon ik nog iets en ging rustig opbouwen goed en na een maand of 3 weer up and running. Alleen ik kan nu niet meer goed denken en simpele taken kosten enorm veel energie. Het lijkt anders dit keer. En het wordt niet beter of in elk geval heeeeeel traag te traag..

@Friezin, ik heb al contact met een mesoloog en wekelijkse fysio behandelingen, waar mijn schouders en nek los worden gemaakt helpen naar mijn idee. Ik heb gezocht naar iets van reiki maar is niet te vinden in de buurt die ook via zorgverzekering werk. Of bedoel je dat niet?

@seesharp, er is autisme en adhd vastgesteld. Die hebben veel overlap met hsp, maar net niet helemaal.

@attraverso, ik realiseer me dat ik iets te kort door de bocht was met die 3 maanden. Het was 3 maanden na starten met opbouwen. Dus totaal een maand of 5 denk ik. En misschien een paar keer eerder overspannen, want toen lag ik er niet perse uit, maar heb ik me vooruit kunnen slepen door het wat rustiger aan te doen (tijdens studie bijv bewust een half jaar studievertraging opgelopen omdat het te veel was, en zo mijn vakken kunnen spreiden).
Maar heb vaker gezeten dat ik heel hard moest huilen omdat bijv mijn pen viel en ik dat zo erg vond. Rationeel natuurlijk volkomen onzin. Als ik niet meer tegen dat soort dingen kon, was dat voor mij een signaal dat ik snel rustiger aan moest gaan doen. Daardoor wellicht erger voorkomen. Ik weet het niet.

Friezin, ik heb een psycholoog en we zijn heel erg bezig met gevoel en emoties en ervaren en loslaten. Dat helpt enorm. Ik bouw minder spanning op merk ik, behalve als iets even mis gaat en er meteen 5 dingen extra achteraan komen. Maar heb geleerd dan maar even hard te gaan huilen en uit te spreken wat het met me doet. En dat helpt. Hoewel ik liever niet in die situatie was gekomen en ik daar nog een paar dagen van moet bijkomen.
Ik stap over naar een andere psycholoog waar ik extra psycho educatie ga krijgen. Want dat was een beetje misgegaan bij de club waar ik nu zit. En dit houdt op ivm betaald door werkgever.

@aliva, bedankt voor de tip! Ga ik zoeken.

Ondertussen bij de internist geweest. Bloed laten prikken en een echo gehad van mijn schildklier. Er lijkt iets mis te zijn met mijn bijschildklier(en), bepaalde waarden zijn niet in balans. En daardoor een calcium tekort. Ik wist al dat ik een paar knobbels op m'n schildklier had (goedaardige aandoening) maar deze zijn gegroeid.

Tijdens mijn zwangerschap was mijn calcium ook al te laag, maar de internist heeft daar toen verder niks mee gegdaa, wantja: zwanger.

Als ik zoek op calcium tekort ,kan dit ook een deel van mijn klachten verklaren.


Ik ben alleen zo ontzettend moe overal van. Probeer sterk te zijn, maar mijn belastbaarheid is echt zwaar ruk..

Ik zie niet in hoe ik ooit weer goed kan functioneren, als ik nu al 1,5 jaar niks kan en telkens onderuit ga als er iets mis gaat. Ik geloof ook niet dat zoiets als dit calcium tekort alles verklaard. Zou mooi zijn, maar verlies af en toe de hoop..