Gezondheid
alle pijlers
En dan is je vader ongeneeslijk ziek
dinsdag 2 februari 2021 om 04:42
Het is nu half 5 in de nacht en ik zit beneden, klaarwakker in de woonkamer. Gisteren hebben we gehoord dat mijn vader uitgezaaide keelkanker heeft. Het is uitgezaaid naar zijn longen. En nu....nu wordt mijn vader niet beter. Het gesprek met de oncoloog moet nog plaatsvinden. Stelt de oncoloog nog bestraling, chemo of immuuntherapie voor of wordt er besloten niks meer te doen? Deze onzekerheid duurt nog 1-2 weken voordat hij bij de oncoloog terecht kan. Maar hij wordt sowieso niet beter.
Ik ben zo angstig om mijn vader, mijn held, te verliezen. Ik weet gewoon niet hoe ik hier mee om moet gaan. Waarom ik hier schrijf, geen idee, maar ik moest nu even mijn verhaal kwijt....
Ik ben zo angstig om mijn vader, mijn held, te verliezen. Ik weet gewoon niet hoe ik hier mee om moet gaan. Waarom ik hier schrijf, geen idee, maar ik moest nu even mijn verhaal kwijt....
dinsdag 2 februari 2021 om 09:17
Wat naar, sterkte. Ik heb in de laatste fase van mijn vaders leven veel gehad aan de stukjes van Sander de Hosson over palliatieve zorg. Ik vond het heel fijn om te weten wat er kan, wat er niet kan en hoe het zou kunnen lopen.
Misschien nog wat vroeg voor jou maar dan heb je het linkje vast: https://shosson.webnode.nl/news/slotcouplet/
Misschien nog wat vroeg voor jou maar dan heb je het linkje vast: https://shosson.webnode.nl/news/slotcouplet/
dinsdag 2 februari 2021 om 09:21
Hier ben ik het wel mee eens hoor. Ik wil mijn vader niet verliezen, maar niet ten koste van alles. Het lijkt mij nog erger als ik hem helemaal zie wegkwijnen met heel veel pijn. Maar dat zal idd zijn eigen keuze zijn. Op dit moment zegt hij dat hij alles wil aanpakken.Because schreef: ↑02-02-2021 08:43Mijn vader heeft dezelfde diagnose op zijn 73e gekregen. Hij heeft alles aangepakt wat mogelijk was en achteraf had ik het hem zo willen besparen. Wat een lijdensweg was dat. Ik had hem liever zes mooie maanden gegund dan die 12 maanden alleen maar ziek en moe van de behandelingen. Maar ja, hij wilde het zo
Het is voor mij een les geweest.
Heel veel sterkte!
Het zit trouwens in één long.
dinsdag 2 februari 2021 om 09:22
Respect voor ieders gevoel. Dat doe normaal is niet nodig Melofkim. Geef liever waardevolle tips.
Ik herken het gevoel van bodem onder me weggeslagen ook niet, vooral omdat mijn vader vanaf zn 14e flink heeft gerookt. Die kans zat er flink in.
Daarbij ben ik ook realistisch dat ik me besef dat je ouders een keer dood gaan maar ik had hem graag nog 10 of 15 jaar erbij willen geven.
Wat ik als tip wil meegeven dat het behandelplan van de oncoloog niet leidend is. Wij waren veel te volgzaam. Achteraf dus veel beter voor kwaliteit moeten gaan ipv altijd maar dealen met die ellendige gevolgen van chemo en operaties. Sta daar ook bij stil.
Vraag desnoods een second opinion als jullie dat helpt. Doe het op de manier waarop jullie je goed voelen.
En...aanvaard dat er een afscheid komt.
Dat had ik achteraf ook veel liever gezien. Mijn vader heeft gestreden tot het eind omdat hij dacht Dat het zo moest. Eigenlijk was het alleen maar zielig...En zijn dood ronduit naar (Ik wil hier verder niet op in gaan).
Daar heb ik nu het meeste verdriet om.
Ik herken het gevoel van bodem onder me weggeslagen ook niet, vooral omdat mijn vader vanaf zn 14e flink heeft gerookt. Die kans zat er flink in.
Daarbij ben ik ook realistisch dat ik me besef dat je ouders een keer dood gaan maar ik had hem graag nog 10 of 15 jaar erbij willen geven.
Wat ik als tip wil meegeven dat het behandelplan van de oncoloog niet leidend is. Wij waren veel te volgzaam. Achteraf dus veel beter voor kwaliteit moeten gaan ipv altijd maar dealen met die ellendige gevolgen van chemo en operaties. Sta daar ook bij stil.
Vraag desnoods een second opinion als jullie dat helpt. Doe het op de manier waarop jullie je goed voelen.
En...aanvaard dat er een afscheid komt.
Dat had ik achteraf ook veel liever gezien. Mijn vader heeft gestreden tot het eind omdat hij dacht Dat het zo moest. Eigenlijk was het alleen maar zielig...En zijn dood ronduit naar (Ik wil hier verder niet op in gaan).
Daar heb ik nu het meeste verdriet om.
dinsdag 2 februari 2021 om 09:25
Dank je wel.-Rosings- schreef: ↑02-02-2021 09:17Wat naar, sterkte. Ik heb in de laatste fase van mijn vaders leven veel gehad aan de stukjes van Sander de Hosson over palliatieve zorg. Ik vond het heel fijn om te weten wat er kan, wat er niet kan en hoe het zou kunnen lopen.
Misschien nog wat vroeg voor jou maar dan heb je het linkje vast: https://shosson.webnode.nl/news/slotcouplet/
dinsdag 2 februari 2021 om 09:25
Werkelijk. Doe even normaal. Natuurlijk weet je dat je ouders ooit overlijden, mijn moeder is 73, al 2 keer door het oog van de naald gekropen. Ik weet dat ze een tijdbom is wat betreft haar gezondheid, maar ik wil haar niet missen. Ik zou hetzelfde voelen als peertje26.
Melofkim
Sterkte peertje26
Melofkim
Sterkte peertje26
moderatorviva wijzigde dit bericht op 02-02-2021 11:44
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
42.43% gewijzigd
dinsdag 2 februari 2021 om 09:27
Ach ja, daar heb je natuurlijk ook gelijk in. Ik heb gewoon een allergie voor over-dramatiseren en helemaal in shock zijn omdat je 76-jarige vader terminaal is, vind ik heel raar.Because schreef: ↑02-02-2021 09:22Respect voor ieders gevoel. Dat doe normaal is niet nodig Melofkim. Geef liever waardevolle tips.
Ik herken het gevoel van bodem onder me weggeslagen ook niet, vooral omdat mijn vader vanaf zn 14e flink heeft gerookt. Die kans zat er flink in.
Daarbij ben ik ook realistisch dat ik me besef dat je ouders een keer dood gaan maar ik had hem graag nog 10 of 15 jaar erbij willen geven.
Maar goed: ieder z’n gevoel.
Lastige aan die chemo’s enzo is, dat je vooraf niet weet hoe ze gaan ‘bevallen’. Mijn vader heeft er uiteindelijk nog jaren bij gekregen. Soms geen leuke extra tijd. Maar vaak ook wel. Denk dat hij toch wel blij is met die extra jaren. Maar ik hoor idd ook heeeel vaak familie achteraf zeggen ‘als we het geweten hadden, hadden we al die chemo’s niet gedaan’.
dinsdag 2 februari 2021 om 09:29
De schok van het besef kan heel groot zijn. Ik wist ook dat mijn ouders ooit zouden overlijden en toen het daadwerkelijk gebeurde (ongeluk, dus heel onverwachts), had ik wel degelijk het gevoel dat de grond onder mijn voeten weggeslagen werd.
Als je altijd hebt gedacht dat iemand beter wordt en zo'n diagnose niet verwacht, kan de schok heel heftig zijn. Net zo heftig als een onverwacht overlijden.
Als je altijd hebt gedacht dat iemand beter wordt en zo'n diagnose niet verwacht, kan de schok heel heftig zijn. Net zo heftig als een onverwacht overlijden.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 02-02-2021 11:44
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
33.22% gewijzigd
dinsdag 2 februari 2021 om 09:32
Herkenbaar, Peertje. Iets meer dan 3 jaar geleden ook zo gezeten. Het leek wel alsof ik in een nare film terecht gekomen was. Heel veel sterkte, het is niet niks.
En w.b. Melofkim, ik mag echt hopen dat als jij als arts ook patiënten ziet dat je iets meer empatisch vermogen kan opbrengen. Wat een nare reactie op iemand die er echt even helemaal doorheen zit. Bah.
En w.b. Melofkim, ik mag echt hopen dat als jij als arts ook patiënten ziet dat je iets meer empatisch vermogen kan opbrengen. Wat een nare reactie op iemand die er echt even helemaal doorheen zit. Bah.
lady_day wijzigde dit bericht op 02-02-2021 09:38
0.27% gewijzigd
dinsdag 2 februari 2021 om 09:33
Dat jij er zo nuchter in staat is prima maar ik vind het ook heel goed in te denken dat TO hier anders in staat. Toen mijn oma overleed was dat voor mijn vader ook heel moeilijk. Alsof er een basis wegviel. Hij heeft daar echt wel een tijdje mee geworsteld. En mijn oma was ver in de 90, mijn vader al lang en breed volwassen met volwassen kinderen, het was voor haar beter en ze had er vrede mee. Mijn vader had er ook vrede mee maar tegelijk vond hij het wel moeilijk. Hij kon nooit meer naar 'ons moeder'. Dat mag ook naast elkaar bestaan toch?
Nogmaals sterkte TO. Geef jezelf ook wat tijd. Kun je het met je leidinggevende bespreken als werken vandaag even niet lukt?
duizel wijzigde dit bericht op 02-02-2021 20:49
0.27% gewijzigd
dinsdag 2 februari 2021 om 09:34
Tuurlijk weet ik ook dat mijn ouders niet het eeuwige leven hebben. We weten het alleen pas sinds gisteren. Ik moet het een plekje gaan geven, het aanvaarden inderdaad. Voor nu heb ik daar nog moeite mee.Because schreef: ↑02-02-2021 09:22
Wat ik als tip wil meegeven dat het behandelplan van de oncoloog niet leidend is. Wij waren veel te volgzaam. Achteraf dus veel beter voor kwaliteit moeten gaan ipv altijd maar dealen met die ellendige gevolgen van chemo en operaties. Sta daar ook bij stil.
Vraag desnoods een second opinion als jullie dat helpt. Doe het op de manier waarop jullie je goed voelen.
En...aanvaard dat er een afscheid komt.
Dat had ik achteraf ook veel liever gezien. Mijn vader heeft gestreden tot het eind omdat hij dacht Dat het zo moest. Eigenlijk was het alleen maar zielig...En zijn dood ronduit naar (Ik wil hier verder niet op in gaan).
Daar heb ik nu het meeste verdriet om.
Nu is het ook nog de onzekerheid. Gaat de oncoloog nog wel iets doen? Wat wordt dan idd de kwaliteit van leven? Dat wachten op het gesprek met de oncoloog vind ik lastig. Het liefst ga ik gelijk van gesprek naar gesprek, maar ja zo werkt het helaas niet.
dinsdag 2 februari 2021 om 09:38
Ik ben 40 en ben pas geleden een ouder verloren...ik voelde me weer een klein kind dat niet zonder zijn ouders kan! Dat is ontzettend vreemd, ben al jaren zelfstandig, heb mijn eigen gezin, ik zorgde juist meer voor mijn ouders dan zij voor mij maar op dat monent voel je je zo verloren...Ik had een innige band met mijn ouders, zag ze dagelijks, de klap komt dan keihard aan. Nu maanden later heb ik het er nog steeds moeilijk mee.
Lieve TO ik weet helaas wat je meemaakt. Bij ons is het snel gegaan ik heb spijt dat we het niet over de dood gehad hebben. Klinkt raar naar ik had graag gehoord dat we ‘door moesten gaan’ ofzoiets. Wij hebben het daar nooit over gehad omdat dat te moeilijk was. Breng veel tijd met je vader door, knuffel hem, blijf hen steunen. Heel veel sterkte
Lieve TO ik weet helaas wat je meemaakt. Bij ons is het snel gegaan ik heb spijt dat we het niet over de dood gehad hebben. Klinkt raar naar ik had graag gehoord dat we ‘door moesten gaan’ ofzoiets. Wij hebben het daar nooit over gehad omdat dat te moeilijk was. Breng veel tijd met je vader door, knuffel hem, blijf hen steunen. Heel veel sterkte
dinsdag 2 februari 2021 om 09:39
Natuurlijk moet je het nog een plekje geven, dat is logisch. Het is allemaal niet niks. Geef jezelf de tijd om het te verwerken. Heel veel sterkte ermee.peertje26 schreef: ↑02-02-2021 09:34Tuurlijk weet ik ook dat mijn ouders niet het eeuwige leven hebben. We weten het alleen pas sinds gisteren. Ik moet het een plekje gaan geven, het aanvaarden inderdaad. Voor nu heb ik daar nog moeite mee.
Nu is het ook nog de onzekerheid. Gaat de oncoloog nog wel iets doen? Wat wordt dan idd de kwaliteit van leven? Dat wachten op het gesprek met de oncoloog vind ik lastig. Het liefst ga ik gelijk van gesprek naar gesprek, maar ja zo werkt het helaas niet.
dinsdag 2 februari 2021 om 09:41
Getver, wat een harde, nare post. Onder de gordel ook. Heb gewoon respect voor andermans verdriet zeg...
TO, ik heb het helaas 2x mee moeten maken met beide ouders, ook kanker, en ik snap dat alles tolt en je even niet weet waar je het moet zoeken. Ik wens je heel veel sterkte.
TO, ik heb het helaas 2x mee moeten maken met beide ouders, ook kanker, en ik snap dat alles tolt en je even niet weet waar je het moet zoeken. Ik wens je heel veel sterkte.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 02-02-2021 11:45
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
49.41% gewijzigd
dinsdag 2 februari 2021 om 09:45
Voel je je hier beter door? Mij nog even een slechter gevoel geven dan dat ik me al voel? Wow, ik heb er geen woorden voor. Ik hoopte hier mijn verdriet van me af te kunnen schrijven, maar dankzij jou helemaal geen behoefte meer aan.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 02-02-2021 11:46
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
26.50% gewijzigd
dinsdag 2 februari 2021 om 09:51
Jeetje wat een naar niet empatisch persoon ben jij zeg... wat zul jij een steun zijn voor jouw vriendinnen/man/collega’s maar niet heus! Blij dat ik personen zoals jij niet in mijn leven heb, van zulke mensen zou ik snel afscheid nemen en nee, daar zou ik dan weer geen moeite mee hebben.
Oh en probeer TO dan in ieder geval 1 plezier te doen en stop met reageren in haar topic.
Oh en probeer TO dan in ieder geval 1 plezier te doen en stop met reageren in haar topic.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 02-02-2021 11:46
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
18.06% gewijzigd
The problem is people are being hated when they are real, and are being loved when they are fake.
dinsdag 2 februari 2021 om 09:53
In aanvulling op hierboven. Mijn vader heeft ook alles aangepakt maar mijn hemel wat heeft die man moeten lijden. Achteraf gezien...
Toch begrijp ik volkomen dat je vader er zo in staat en jullie moeten doen wat goed voelt. Anders blijf je misschien altijd rondlopen met “wat als”.
Wat mij hielp, na de eerste paniek, is de boel relativeren. Ja het is klote maar het hoort ook bij het leven dat je ouders dood gaan. Dat afgewisseld met af en toe een flink potje janken en zelfmedelijden hield me het beste op de been.
Toch begrijp ik volkomen dat je vader er zo in staat en jullie moeten doen wat goed voelt. Anders blijf je misschien altijd rondlopen met “wat als”.
Wat mij hielp, na de eerste paniek, is de boel relativeren. Ja het is klote maar het hoort ook bij het leven dat je ouders dood gaan. Dat afgewisseld met af en toe een flink potje janken en zelfmedelijden hield me het beste op de been.
dinsdag 2 februari 2021 om 09:53
Halleluja.
TO, ik hoop dat je vooral de steun, het begrip en de herkenning uit dit topic mee kunt nemen, en dit hierboven naast je neer kunt leggen. Take care vandaag en de komende periode, en ik hoop dat als het je helpt, je weer de ruimte voelt van je af te schrijven.
