Gezondheid
alle pijlers
En dan is je vader ongeneeslijk ziek
dinsdag 2 februari 2021 om 04:42
Het is nu half 5 in de nacht en ik zit beneden, klaarwakker in de woonkamer. Gisteren hebben we gehoord dat mijn vader uitgezaaide keelkanker heeft. Het is uitgezaaid naar zijn longen. En nu....nu wordt mijn vader niet beter. Het gesprek met de oncoloog moet nog plaatsvinden. Stelt de oncoloog nog bestraling, chemo of immuuntherapie voor of wordt er besloten niks meer te doen? Deze onzekerheid duurt nog 1-2 weken voordat hij bij de oncoloog terecht kan. Maar hij wordt sowieso niet beter.
Ik ben zo angstig om mijn vader, mijn held, te verliezen. Ik weet gewoon niet hoe ik hier mee om moet gaan. Waarom ik hier schrijf, geen idee, maar ik moest nu even mijn verhaal kwijt....
Ik ben zo angstig om mijn vader, mijn held, te verliezen. Ik weet gewoon niet hoe ik hier mee om moet gaan. Waarom ik hier schrijf, geen idee, maar ik moest nu even mijn verhaal kwijt....
dinsdag 2 februari 2021 om 09:55
Doe normaal zeg. Niet iedereen is zo stoer als jij.
Toen mijn oma overleed op haar 75ste heb ik de hele nacht liggen huilen en was ik de eerste dagen erna echt niet tot werken in staat hoor.
Je kan ook respecteren dat iedereen anders met dit soort dingen omgaat. Je reacties zijn onnodig hard en respectloos naar iemand die net vreselijk nieuws te verwerken krijgt.
Toen mijn oma overleed op haar 75ste heb ik de hele nacht liggen huilen en was ik de eerste dagen erna echt niet tot werken in staat hoor.
Je kan ook respecteren dat iedereen anders met dit soort dingen omgaat. Je reacties zijn onnodig hard en respectloos naar iemand die net vreselijk nieuws te verwerken krijgt.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 02-02-2021 11:47
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
18.58% gewijzigd
dinsdag 2 februari 2021 om 09:58
Dit werkte voor mij ook het best.
dinsdag 2 februari 2021 om 10:01
Mijn tante had dat ook, die ging voor een dotterbehandeling en zagen ze dat ze een tumor in de linkerlong had. Die hebben ze een paar weken later verwijderd. Ze hoeft dus ook geen chemo.Biebeltje schreef: ↑02-02-2021 08:43Ik leef met je mee
Wij kregen van de zomer te horen dat mijn moeder (begin 60) longkanker heeft, met uitzaaiingen. Totaal onverwacht want ze heeft geen klachten en ging voor iets heel anders naar het ziekenhuis.
Vooral dat wachten op meer nieuws vond ik killing...
En dan idd die coronabeperkingen er bovenop die het ook niet makkelijker maken...
Zelf zit ik nog steeds in een soort ontkenningsfase.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
dinsdag 2 februari 2021 om 10:07
Wat een vreselijk nieuws heb je gekregen, Peertje. Het is een naar gevoel als je een van je ouders gaat verliezen. Niet alleen vanwege jouw eigen verlies, maar het verdriet en de angst van je vader en het verdriet tussen je ouders wetende dat ze elkaar gaan verliezen is erg naar om mee te maken als kind van. Dat gevoel moet even indalen en het is logisch dat je je nu verslagen voelt.
Helaas spreek ik uit ervaring. 10 jaar geleden kregen wij het nieuws dat mijn vader ongeneeslijk ziek was en anderhalf jaar later is hij overleden.
Doe vooral datgene wat je gevoel je ingeeft wat je moet doen. Het is een heel proces waar je doorheen gaat.
Heel veel sterkte!
Helaas spreek ik uit ervaring. 10 jaar geleden kregen wij het nieuws dat mijn vader ongeneeslijk ziek was en anderhalf jaar later is hij overleden.
Doe vooral datgene wat je gevoel je ingeeft wat je moet doen. Het is een heel proces waar je doorheen gaat.
Heel veel sterkte!
dinsdag 2 februari 2021 om 10:10
Mijn moeder kreeg eierstokkanker en het was echt overal uitgezaaid. Zo erg dat de artsen bij de operatie waarbij ze het eea zouden verwijderen, haar weer dichtgenaaid hebben. Geen doen op die manier. (Door haar hele buik heen, alle organen waren aangetast).
Eerst maar chemo dan. Ze heeft 3 kuren gehad en toen kon ze wel geopereerd worden. Ze hebben toen vetschort, milt, een nier, eierstokken en baarmoeder en een stukje lever weggehaald.
Daarna weer 3 chemo’s en toen was ze schoon.
Ze is er later alsnog aan overleden maar heeft tussendoor nog een goede tijd kunnen hebben.
Ik vond het ook een enorme schok. Mijn moeder die nooit echt iets had. Ik was toen 7 mnd zwanger van mijn vierde en ze zeiden toen zelfs dat het de vraag was of ze de geboorte zou redden. Er is toen zelfs geregeld dat ik evt eerder ingeleid zou kunnen worden. Was gelukkig niet nodig. Ze heeft mijn vijfde nooit gezien. Ze overleed toen ik toen 6 mnd zwanger was. Maar toen hadden we er vrede mee. Het was toen duidelijk.
Idd die onzekerheid is zo lastig.
Hier zat twee weken tussen diagnose en behandeling en ik dacht echt: waarom beginnen jullie niet meteen! Eruit met die zooi!
Eerst maar chemo dan. Ze heeft 3 kuren gehad en toen kon ze wel geopereerd worden. Ze hebben toen vetschort, milt, een nier, eierstokken en baarmoeder en een stukje lever weggehaald.
Daarna weer 3 chemo’s en toen was ze schoon.
Ze is er later alsnog aan overleden maar heeft tussendoor nog een goede tijd kunnen hebben.
Ik vond het ook een enorme schok. Mijn moeder die nooit echt iets had. Ik was toen 7 mnd zwanger van mijn vierde en ze zeiden toen zelfs dat het de vraag was of ze de geboorte zou redden. Er is toen zelfs geregeld dat ik evt eerder ingeleid zou kunnen worden. Was gelukkig niet nodig. Ze heeft mijn vijfde nooit gezien. Ze overleed toen ik toen 6 mnd zwanger was. Maar toen hadden we er vrede mee. Het was toen duidelijk.
Idd die onzekerheid is zo lastig.
Hier zat twee weken tussen diagnose en behandeling en ik dacht echt: waarom beginnen jullie niet meteen! Eruit met die zooi!
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
dinsdag 2 februari 2021 om 10:16
Mijn wereld stortte in op de dag dat ik hoorde dat mijn vader uitgezaaide darmkanker had. Nu bijna 4 jaar geleden. Hij heeft nog 10 maanden geleeft, waarvan zeker 9 nog met hoge kwaliteit van leven omdat hij (en wij) er samen nog alles uit haalden. Je ouders verliezen is m.i. het meest vreselijke wat je kan overkomen in het leven.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 02-02-2021 11:47
Reden: Quote verwijderd
Reden: Quote verwijderd
45.03% gewijzigd
dinsdag 2 februari 2021 om 10:25
Fijn dat jij en de anderen dit ook vinden.
dinsdag 2 februari 2021 om 10:27
Ach TO wat rot 
Voor mij inmiddels 10 jaar geleden dat we te horen kregen dat mijn vader niet meer lang zou hebben. Ik was toen nog wel erg jong maar ik denk eerlijk gezegd dat het nu net zo hard de grond onder m’n voeten vandaan zou slaan hoor. Moet er echt niet aan denken dat mijn moeder dood zou gaan iig. En ik mis mijn vader nog steeds.
Voor nu, ik kan je alleen maar veel sterkte wensen. Het is een rare tijd, en in mijn ervaring heel intens. Daarom soms heel mooi en soms heel moeilijk. Geef jezelf de tijd en wees mild naar elkaar.
Voor mij inmiddels 10 jaar geleden dat we te horen kregen dat mijn vader niet meer lang zou hebben. Ik was toen nog wel erg jong maar ik denk eerlijk gezegd dat het nu net zo hard de grond onder m’n voeten vandaan zou slaan hoor. Moet er echt niet aan denken dat mijn moeder dood zou gaan iig. En ik mis mijn vader nog steeds.
Voor nu, ik kan je alleen maar veel sterkte wensen. Het is een rare tijd, en in mijn ervaring heel intens. Daarom soms heel mooi en soms heel moeilijk. Geef jezelf de tijd en wees mild naar elkaar.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
dinsdag 2 februari 2021 om 10:29
Daarbij zit er natuurlijk een heel verschil in ratio en gevoel... Rationeel weet je wel dat iedereen een keer dood gaat, alleen sta je daar in de dagelijkse gang van zaken niet bij stil. Dan voelt het als een ver van je bed show. Wanneer je dan zo'n bericht krijgt hakt dat besef van sterfelijkheid er in een keer heel hard in. En ja, dat kan je dan even totaal onderuit halen.
Dat iemand ziek is, is niet leuk om te horen. Maar dan heb je nog de hoop dat iemand weer beter wordt. Het is toch anders om te horen dat er geen genezing meer mogelijk is en dat de tijd ineens veel harder aan het aftikken is dan je had gedacht. Dat je dacht nog heel veel jaren met elkaar te hebben ineens gereduceerd wordt tot misschien maanden...
Mijn moeder zal nooit meer beter worden. Ze slikt nu medicijnen die voorlopig goed aan lijken te slaan. Hierdoor hoeft ze nog geen andere behandelingen zoals chemo etc. Lichamelijk voelt ze zich meestal top. Maar geestelijk hakt het er enorm in.
Dat iemand ziek is, is niet leuk om te horen. Maar dan heb je nog de hoop dat iemand weer beter wordt. Het is toch anders om te horen dat er geen genezing meer mogelijk is en dat de tijd ineens veel harder aan het aftikken is dan je had gedacht. Dat je dacht nog heel veel jaren met elkaar te hebben ineens gereduceerd wordt tot misschien maanden...
Mijn moeder zal nooit meer beter worden. Ze slikt nu medicijnen die voorlopig goed aan lijken te slaan. Hierdoor hoeft ze nog geen andere behandelingen zoals chemo etc. Lichamelijk voelt ze zich meestal top. Maar geestelijk hakt het er enorm in.
dinsdag 2 februari 2021 om 10:32
Ik stortte letterlijk in toen mijn vader die diagnose kreeg en ben in de ziektewet beland. Dat was het beste wat me kon overkomen. Zo konden we samen naar het afscheid toe leven en ondertussen nog veel leuke dingen doen naast de ziekenhuisbehandelingen. Deze tijd kun je nooit meer over doen, dus gebruik 'm wijs.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:20
Ja mijn leidinggevende weet ervan. Vandaag hoefde ik ook niet te werken, zodat ik het even kan laten bezinken. Dus dat is heel aardig van haar
dinsdag 2 februari 2021 om 11:20
Peertje26; trek je niets aan van een verdwaalde empathieloze op je topic.
Gelukkig zijn er meer dan genoeg normale schrijvers, die er voor je willen zijn.
Als je een goede band met een ouder hebt, is het volkomen normaal dat de grond even onder je voeten lijkt te verdwijnen. Je basis, daar waar jij uit opgegroeid bent, die er altijd voor je is geweest, gaat wegvallen. En dat doet pijn. En dat mag ook pijn doen.
Ik weet dat ik toentertijd een paar dagen op een soort parallelle planeet heb gezeten ofzo. Totaal wezenloos, paniekerig, verdrietig, etc. Daarna gaat het leven gewoon weer door. Met de goede kanten en de slechte kanten. Dag voor dag. Blijf goed communiceren met elkaar, kijk wat er nog mogelijk is als er wensen zijn en doe waar jullie behoefte aan hebben.
Mocht het werken niet lukken, overleg met je leidinggevende of je tijdelijk wat verlof op kan nemen. In dagen of in uren. De meeste leidinggevenden zijn net mensen, met dezelfde ervaringen in het leven.
Sterkte met alles.
Gelukkig zijn er meer dan genoeg normale schrijvers, die er voor je willen zijn.
Als je een goede band met een ouder hebt, is het volkomen normaal dat de grond even onder je voeten lijkt te verdwijnen. Je basis, daar waar jij uit opgegroeid bent, die er altijd voor je is geweest, gaat wegvallen. En dat doet pijn. En dat mag ook pijn doen.
Ik weet dat ik toentertijd een paar dagen op een soort parallelle planeet heb gezeten ofzo. Totaal wezenloos, paniekerig, verdrietig, etc. Daarna gaat het leven gewoon weer door. Met de goede kanten en de slechte kanten. Dag voor dag. Blijf goed communiceren met elkaar, kijk wat er nog mogelijk is als er wensen zijn en doe waar jullie behoefte aan hebben.
Mocht het werken niet lukken, overleg met je leidinggevende of je tijdelijk wat verlof op kan nemen. In dagen of in uren. De meeste leidinggevenden zijn net mensen, met dezelfde ervaringen in het leven.
Sterkte met alles.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:26
Voor mij niet. Oudere mensen "horen" eerst te gaan. Dat is een natuurlijk proces en dat kon ik na een jaar rouwen goed accepteren.redbulletje schreef: ↑02-02-2021 10:16Mijn wereld stortte in op de dag dat ik hoorde dat mijn vader uitgezaaide darmkanker had. Nu bijna 4 jaar geleden. Hij heeft nog 10 maanden geleeft, waarvan zeker 9 nog met hoge kwaliteit van leven omdat hij (en wij) er samen nog alles uit haalden. Je ouders verliezen is m.i. het meest vreselijke wat je kan overkomen in het leven.
Een kind verliezen lijkt mij een leven lang verdriet. Ik zie dat ook in mijn omgeving.
dinsdag 2 februari 2021 om 11:28
Ook heel veel sterkte voor jou. Hopelijk blijft je moeder nog lang bij jullie
dinsdag 2 februari 2021 om 11:31
daar is de negeerknop uiterst geschikt voor. Die gebruik ik zelden maar vind ik nu wel even passend.
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
