Gezondheid
alle pijlers
Ernstige slapeloosheid na bevalling
dinsdag 12 november 2024 om 03:34
Begin juni ben ik bevallen. Sinds mijn bevalling kom ik slecht of niet meer in slaap. Soms 2 uur, soms haal ik ook nachten door. En zo ineens slaap ik een hele nacht. In het begin had ik geen last van zorgen en piekerde niet. Het was stil in mijn hoofd, maar slapen deed ik niet. Inmiddels zijn mijn gedachten ‘s nachts gitzwart en zie ik het leven niet meer zitten en voel ik mij vreselijk eenzaam.
Ben na enkele weken na de bevalling naar de huisarts geweest omdat ik me erg slecht voelde. Behalve slaapmedicatie konden ze niets voor mij betekenen. En nog steeds niet. Sterkere slaapmedicatie kan ik krijgen maar ik moet ook kunnen zorgen voor mijn jonge kinderen. Ook de nacontrole bij de gynaecoloog kreeg ik alleen sterkte te horen en geen tips. Er is geen plek voor mij bij ggz of andere instantie.
Temazepam/droomsap/zolpidem heb ik inmiddels geprobeerd. Alleen ervaarde ik plotseling ook oorsuizen bij het gebruik van de medicijnen en ben ik als de dood dat dit er nu bij gaat komen. Meditatie kan ik mijn aandacht niet aan vasthouden.
Minste of geringste stress moment houd ik dagenlang ongewenst vast. Ik heb geen mentale weerstand meer. Inmiddels ben ik ook niet meer aan het werk. Nadat ik het wel geprobeerd heb na een korte periode van beterschap.
Ik ben radeloos. Ik weet niet wat ik moet. Ik hoop hier ervaringsdeskundigen tegen te komen die mij misschien op het juiste pad kunnen helpen.
Ik sta elke dag weer positief op maar ik merk dat het me steeds meer moeite kost om nog positief te kunnen blijven. Ik probeer de gedachtes mij niet aan te laten grijpen, maar ook dat kost enorm veel energie. Ik weet dat het een keer ophoudt en dat houdt me op de been. Maar ondertussen ben ik ook op.
Ben na enkele weken na de bevalling naar de huisarts geweest omdat ik me erg slecht voelde. Behalve slaapmedicatie konden ze niets voor mij betekenen. En nog steeds niet. Sterkere slaapmedicatie kan ik krijgen maar ik moet ook kunnen zorgen voor mijn jonge kinderen. Ook de nacontrole bij de gynaecoloog kreeg ik alleen sterkte te horen en geen tips. Er is geen plek voor mij bij ggz of andere instantie.
Temazepam/droomsap/zolpidem heb ik inmiddels geprobeerd. Alleen ervaarde ik plotseling ook oorsuizen bij het gebruik van de medicijnen en ben ik als de dood dat dit er nu bij gaat komen. Meditatie kan ik mijn aandacht niet aan vasthouden.
Minste of geringste stress moment houd ik dagenlang ongewenst vast. Ik heb geen mentale weerstand meer. Inmiddels ben ik ook niet meer aan het werk. Nadat ik het wel geprobeerd heb na een korte periode van beterschap.
Ik ben radeloos. Ik weet niet wat ik moet. Ik hoop hier ervaringsdeskundigen tegen te komen die mij misschien op het juiste pad kunnen helpen.
Ik sta elke dag weer positief op maar ik merk dat het me steeds meer moeite kost om nog positief te kunnen blijven. Ik probeer de gedachtes mij niet aan te laten grijpen, maar ook dat kost enorm veel energie. Ik weet dat het een keer ophoudt en dat houdt me op de been. Maar ondertussen ben ik ook op.
dinsdag 12 november 2024 om 08:47
Vandaag weer terug naar de huisarts.
Dit is niet goed, zowel voor jezelf als je baby.
Vertel dan al je symptomen, niet alleen de slapeloosheid, waar je het meeste last van hebt. Zo kan de huisarts samen met jou een voorlopige diagnose stellen en kijken waar je hulp kunt vinden.
Want dit houdt geen mens vol.
Dit is niet goed, zowel voor jezelf als je baby.
Vertel dan al je symptomen, niet alleen de slapeloosheid, waar je het meeste last van hebt. Zo kan de huisarts samen met jou een voorlopige diagnose stellen en kijken waar je hulp kunt vinden.
Want dit houdt geen mens vol.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
dinsdag 12 november 2024 om 08:48
dinsdag 12 november 2024 om 09:31
Loef, vreselijk....ik heb dit precies ook gehad na mijn eerste bevalling. Of tenminste, iets wat er erg op leek. Overdag voelde ik me vreselijk opgenaaid en gejaagd (terwijl; niks aan de hand en baby deed het ook prima). Ik kon 's nachts gewoon niet in slaap komen, zonder enige aanleiding.
In het begin uiteraard zonder piekeren, maar als het dagen, weken duurt...dan word je gewoon gek.
Bij mij was het zeer waarschijnlijk een hormonaal probleem; het werd erger naarmate ik borstvoeding gaf (dochter was te vroeg, moest eerst kolven en na 4 weken kon ze pas aan de borst). Op een gegeven moment had ik een afspraak staan om een spiraaltje te plaatsen, totaal niet om deze situatie beter te maken maar gewoon als anticonceptie. En werkelijk waar, ik sliep van de ene op de andere dag weer normaal. Ik zat ook aan de temazepam en haalde dan misschien 5 uur per nacht en na het spiraaltje ging ik naar 8, 9 of 10 uur.
Verloskundigen en gyneacoloog (later in ziekenhuis omdat ze PND vermoedden, wat het niet bleek te zijn) hadden er nog nooit van gehoord. Hopelijk helpt het jou ook, want ik ben geweest waar jij nu bent en het is echt verschrikkelijk.
In het begin uiteraard zonder piekeren, maar als het dagen, weken duurt...dan word je gewoon gek.
Bij mij was het zeer waarschijnlijk een hormonaal probleem; het werd erger naarmate ik borstvoeding gaf (dochter was te vroeg, moest eerst kolven en na 4 weken kon ze pas aan de borst). Op een gegeven moment had ik een afspraak staan om een spiraaltje te plaatsen, totaal niet om deze situatie beter te maken maar gewoon als anticonceptie. En werkelijk waar, ik sliep van de ene op de andere dag weer normaal. Ik zat ook aan de temazepam en haalde dan misschien 5 uur per nacht en na het spiraaltje ging ik naar 8, 9 of 10 uur.
Verloskundigen en gyneacoloog (later in ziekenhuis omdat ze PND vermoedden, wat het niet bleek te zijn) hadden er nog nooit van gehoord. Hopelijk helpt het jou ook, want ik ben geweest waar jij nu bent en het is echt verschrikkelijk.
dinsdag 12 november 2024 om 10:09
Ik heb dit gehad na de geboorte van mijn jongste zoon. Dit was gewoon een zware post natale depressie. Ik was somber, had paniekaanvallen en sliep niet meer. Ik heb meer dan een jaar zware slaappillen geslikt, anti depressiva geslikt, therapie en niet gewerkt.
Heel langzaam kroop ik uit het gat. Het positieve van een dnp is dat het als het goed is vanzelf ook weer over gaat.
Die slaappillen zijn mijn redding geweest. Ik sliep in ieder geval wat en ik kon mij staande houden.
Slaap is zo belangrijk… ik deed met slaappillen gewoon nachtvoedingen (flesje), maar geen co sleeping uiteraard!
Echt ga naar de huisarts, praat erover en neem die slaappillen.
Heel langzaam kroop ik uit het gat. Het positieve van een dnp is dat het als het goed is vanzelf ook weer over gaat.
Die slaappillen zijn mijn redding geweest. Ik sliep in ieder geval wat en ik kon mij staande houden.
Slaap is zo belangrijk… ik deed met slaappillen gewoon nachtvoedingen (flesje), maar geen co sleeping uiteraard!
Echt ga naar de huisarts, praat erover en neem die slaappillen.
dinsdag 12 november 2024 om 10:21
Ik heb precies hetzelfde gehad na de geboorte van mijn oudste.
Kind was helemaal prima en sliep al vroeg door, maar ik lag wakker en hoe minder ik sliep hoe paniekeriger ik werd, zeker toen ik weer aan het werk moest want ik móest slapen want anders…
Huisarts heeft me Remeron(mirtazapine) voorgeschreven en dat hielp als een tierelier. Ik was er in het begin suf van, maar toen de dosering verlaagd werd en ik uitvond op welk tijdstip ik het het beste kon nemen ging het goed.
Ik heb het een jaar gebruikt, daarna afgebouwd en de slaapproblemen zijn eigenlijk nooit terug gekomen, ook niet na de bevallingen daarna.
Die cirkel moet eerst verbroken worden.
Kind was helemaal prima en sliep al vroeg door, maar ik lag wakker en hoe minder ik sliep hoe paniekeriger ik werd, zeker toen ik weer aan het werk moest want ik móest slapen want anders…
Huisarts heeft me Remeron(mirtazapine) voorgeschreven en dat hielp als een tierelier. Ik was er in het begin suf van, maar toen de dosering verlaagd werd en ik uitvond op welk tijdstip ik het het beste kon nemen ging het goed.
Ik heb het een jaar gebruikt, daarna afgebouwd en de slaapproblemen zijn eigenlijk nooit terug gekomen, ook niet na de bevallingen daarna.
Die cirkel moet eerst verbroken worden.
dinsdag 12 november 2024 om 12:27
Wat ontzettend vervelend dat je kraamtijd hiermee begonnen is, je bent niet de enige voor wie het geen roze wolk is maar er moet nu wel iets gebeuren.
Inderdaad vandaag nog de huisarts bellen voor een afspraak en heel eerlijk zijn over je hele eerste alinea.
Niet stoer doen of verbloemen.
Je huisarts kan (moet) je doorverwijzen, liefst naar een gynaecoloog die gespecialiseerd is in deze klachten na de bevalling (bijvoorbeeld pop-poli) en anders spoed-ggz om te kijken wat nu nodig is.
Heb je iemand die met je mee kan?
Heel veel sterkte!
Inderdaad vandaag nog de huisarts bellen voor een afspraak en heel eerlijk zijn over je hele eerste alinea.
Niet stoer doen of verbloemen.
Je huisarts kan (moet) je doorverwijzen, liefst naar een gynaecoloog die gespecialiseerd is in deze klachten na de bevalling (bijvoorbeeld pop-poli) en anders spoed-ggz om te kijken wat nu nodig is.
Heb je iemand die met je mee kan?
Heel veel sterkte!
dinsdag 12 november 2024 om 13:22
Heel erg bedankt voor alle lieve en steunende reacties. Ben ‘blij’ te lezen dat ik niet ‘gek’ ben en dat er meerdere zijn waarbij dit voorgevallen is. Ook heel fijn om begrip te lezen. 
Ik voel me gauw een aansteller. Ik wil dolgraag gewoon door met het leven en dit achter me laten waardoor ik het en daarbij mezelf ook ontzettend verwaarloos. Moet maar weer door door door. Leuke moeder, leuke partner, leuke collega, leuke vriendin. Maar dat gaat allemaal niet. Mijn lichaamsgeur is ontzettend chemisch geworden. Heb ik nog nooit eerder bij iemand geroken. Waardoor ik eigenlijk ook wel weet dat het helemaal niet goed gaat met me.
Met mijn beide kinderen is alles goed. De laatste bevalling is opgewekt middels misoprostol (pillen) en daarna syntocinon (weeënopwekkers). Geen pijnstilling gehad. De bevalling ging van 0 naar 100, maar ervaar het als zeer positief.
In het begin heb ik zo’n 3 maanden op de bank geslapen omdat ik het geluid van de baby in de nacht er niet bij kon hebben. En ook was de baby in het begin veel ziek (benauwd) waardoor we co-sleepen (in wieg op onze kamer) wel belangrijk vonden. Mijn man zorgde in de nacht. De baby slaapt inmiddels op eigen kamer, en van 19 tot 7 slapen beide kinderen door. Óók de baby al een paar maanden. Wat dat betreft ben ik gezegend. Ik heb nooit borstvoeding gegeven.
Als ik zo lees dat een spiraal misschien wel de oplossing zou kunnen zijn ben ik geneigd vandaag nog 1 te laten zetten. Heel veel dank voor deze reactie ook. Geeft de mens moed. Ook sta ik open voor AD. Echter ben ik zo bang van het ene probleem in het ander te komen.
Mijn man heeft vandaag de huisarts gebeld om de ernst aan te stippen dat het zo niet langer kan en morgen hebben we een langdurig consult om alles door te lopen.
Ik voel me gauw een aansteller. Ik wil dolgraag gewoon door met het leven en dit achter me laten waardoor ik het en daarbij mezelf ook ontzettend verwaarloos. Moet maar weer door door door. Leuke moeder, leuke partner, leuke collega, leuke vriendin. Maar dat gaat allemaal niet. Mijn lichaamsgeur is ontzettend chemisch geworden. Heb ik nog nooit eerder bij iemand geroken. Waardoor ik eigenlijk ook wel weet dat het helemaal niet goed gaat met me. Met mijn beide kinderen is alles goed. De laatste bevalling is opgewekt middels misoprostol (pillen) en daarna syntocinon (weeënopwekkers). Geen pijnstilling gehad. De bevalling ging van 0 naar 100, maar ervaar het als zeer positief.
In het begin heb ik zo’n 3 maanden op de bank geslapen omdat ik het geluid van de baby in de nacht er niet bij kon hebben. En ook was de baby in het begin veel ziek (benauwd) waardoor we co-sleepen (in wieg op onze kamer) wel belangrijk vonden. Mijn man zorgde in de nacht. De baby slaapt inmiddels op eigen kamer, en van 19 tot 7 slapen beide kinderen door. Óók de baby al een paar maanden. Wat dat betreft ben ik gezegend. Ik heb nooit borstvoeding gegeven.
Als ik zo lees dat een spiraal misschien wel de oplossing zou kunnen zijn ben ik geneigd vandaag nog 1 te laten zetten. Heel veel dank voor deze reactie ook. Geeft de mens moed. Ook sta ik open voor AD. Echter ben ik zo bang van het ene probleem in het ander te komen.
Mijn man heeft vandaag de huisarts gebeld om de ernst aan te stippen dat het zo niet langer kan en morgen hebben we een langdurig consult om alles door te lopen.
dinsdag 12 november 2024 om 14:39
Dat geen AD willen of slaappillen willen had ik ook. Ik kreeg ook een tijd oxazepam voorgeschreven en dat nam ik dan niet omdat ik het niet als een oplossing zag. Maar medicijnen hebben mij geholpen op de korte termijn om eruit te komen. En uiteindelijk was het na een tijd ook weer makkelijk om ermee te stoppen en heb ik mij voor niks zorgen gemaakt.
dinsdag 12 november 2024 om 14:59
Wat onwijs naar TO. Slapeloosheid is verschrikkelijk en s nachts nog kunnen relativeren gewoon niet mogelijk.
Ik zou ook zeker terug gaan naar HA en hormonen maar ook schildklier bespreken nog voorliggend op andere slaapmedicatie of AD.
Wellicht is dit al gecheckt maar je schildklier kan na bevalling ook flink van slag zijn wat voor slapeloosheid kan zorgen;
https://schildklier.nl/schildklieraando ... bevalling/
Ik zou ook zeker terug gaan naar HA en hormonen maar ook schildklier bespreken nog voorliggend op andere slaapmedicatie of AD.
Wellicht is dit al gecheckt maar je schildklier kan na bevalling ook flink van slag zijn wat voor slapeloosheid kan zorgen;
https://schildklier.nl/schildklieraando ... bevalling/
donderdag 14 november 2024 om 09:02
Heel goed, ik ben eindelijk gehoord. Wat ontzettend fijn is. Zij vermoed ook een hormonaal probleem, dus er is licht dat dit ook een keer ophoudt. Ze heeft me gelijk doorverwezen naar de GGZ en ben daar gisteravond geweest. Ik krijg nu een heel traject aan huis en medicatie. Het voelt een beetje overdadig. Maar blijkbaar is het nodig aangezien er in het reguliere circuit geen plek voor mij is. Pff vind het allemaal wat!
donderdag 14 november 2024 om 09:57
donderdag 14 november 2024 om 14:04
Ik belde voor de lunch naar de arts destijds en toen maakten ze direct een spoedplek vrij. Overdreven dacht ik, maar zij zien natuurlijk ook situaties waarbij het echt, echt misgaat.
En vergis je niet, dit is echt heel erg niet normaal en echt heel erg zwaar. Dat merk je pas als je eruit bent, maar geloof me.
Mijn schildklier is destijds ook onderzocht, niks geks.
Overigens liep het psychische traject iets langer door, toen sliep ik al weer. Voor mezelf was dat wel een fijne "bevestiging" dat het alleen het slaapgebrek was, en niet toch een pnd.
donderdag 14 november 2024 om 20:06
Goed te horen Loef, zo hoort het.
En ook al voelt het als 'overdaad', in een situatie met een baby en alle risico's die op de loer liggen beter een beetje meer zorg dan te weinig.
En als het allemaal echt te veel blijkt dan wordt het gewoon weer afgebouwd toch?
Succes, ik hoop dat je snel beter slaapt en bij kan tanken!
En ook al voelt het als 'overdaad', in een situatie met een baby en alle risico's die op de loer liggen beter een beetje meer zorg dan te weinig.
En als het allemaal echt te veel blijkt dan wordt het gewoon weer afgebouwd toch?
Succes, ik hoop dat je snel beter slaapt en bij kan tanken!
donderdag 14 november 2024 om 21:42
Mijn bloedwaarden heb ik enkele maanden geleden laten controleren. Ook de TSH waarde was geprikt 3.08. Dit was overigens ook op aandringen. Daar kwam niets uit dus.
Hoe is dat bij jou verder gegaan nooit1blijvenzitten? Hoe lang heeft het traject geduurd en wat hebben ze allemaal gedaan? Kan me voorstellen dat het voor jou hetzelfde voelde als voor mij idd.
MissJohnson je hebt ook gelijk hoor. Het is ook zo weer afgebouwd natuurlijk.
Er is vandaag al iemand langs geweest. We gaan een signaleringsplan opstellen. Een stoplicht model om beter inzicht te krijgen wanneer het wel oké gaat en wanneer niet. Voor mij voelt het nu heel zwart wit. Als ik een nacht slaap dan voel ik me het vrouwtje die alles wil ondernemen en als ik een nacht niet slaap dan is het gelijk een groot diep dal. En niets ertussen in. Ik heb het idee dat mijn standaard ook verlaagt is naar een nieuw normaal. Is dat herkenbaar voor iemand?
Ik wil gewoon graag weer doorgaan met ‘normaal’ leven
Hoe is dat bij jou verder gegaan nooit1blijvenzitten? Hoe lang heeft het traject geduurd en wat hebben ze allemaal gedaan? Kan me voorstellen dat het voor jou hetzelfde voelde als voor mij idd.
MissJohnson je hebt ook gelijk hoor. Het is ook zo weer afgebouwd natuurlijk.
Er is vandaag al iemand langs geweest. We gaan een signaleringsplan opstellen. Een stoplicht model om beter inzicht te krijgen wanneer het wel oké gaat en wanneer niet. Voor mij voelt het nu heel zwart wit. Als ik een nacht slaap dan voel ik me het vrouwtje die alles wil ondernemen en als ik een nacht niet slaap dan is het gelijk een groot diep dal. En niets ertussen in. Ik heb het idee dat mijn standaard ook verlaagt is naar een nieuw normaal. Is dat herkenbaar voor iemand?
Ik wil gewoon graag weer doorgaan met ‘normaal’ leven
donderdag 14 november 2024 om 22:24
Ik ben 1x bij de praktijkondersteuner geweest. Dat was denk ik 1 of 2 weken na huisartsen bezoek. Kreeg advies om kamille thee te drinken en schermen te vermijden 2 uur voor bedtijd. Was heel lief bedoeld.
Overigens werd er ook direct al gesproken over AD. Dat wilde ik niet in eerste instantie vanwege 1) het wordt eerst erger voor het beter wordt en dat trok ik in die toestand echt niet en 2) ik wilde eerst weten of het te maken had met borstvoeding/ hormonen. Als dat niet gewerkt had, was ik aan AD gegaan.
Ik heb zo denk ik 3 weken aangemodderd met Temazepam terwijl ik de borstvoeding aan het afbouwen was. Toen spiraal (en instant slaap) en ik dacht dat ik toen 1 week later het eerste gesprek had bij de ziekenhuis psychiater (ofzo, ik was nog niet helemaal boven Jan). Ik heb daar toen na 1 maand nog een terugkomgesprek gehad, ook op mijn verzoek. Wilde zeker weten dat het echt alleen het slaapgebrek was, en niet iets anders. Na die maand ook met gerust hart van zowel psychiater als mij het traject afgesloten.
Bij kind 2 hebben we er 1x met de verloskundige over gesproken, maar ik stond niet onder verscherpte curatele ofzo
En ja, je verlaagt wat normaal is heel erg. Mijn periode was zo te lezen korter dan de jouwe, ik had alleen geen goede nachten. Alleen 2 uur nachten of 4 uur nachten.
Maar accepteer dat nieuwe normaal niet tot jij en de artsen echt alles gedaan hebben. Het is niet normaal. En je kunt nu geen leuke alles zijn. Eerst overleven en beter worden. I know, it sucks.
En, als het straks hopelijk weer normaal is, schrik dan niet als je later een keer een slechte nacht hebt, dat je hersens dan onmiddellijk de gekke geitenpaadjes nemen die jou nu helpen te overleven. Bijvoorbeeld rondom dromen.
Overigens werd er ook direct al gesproken over AD. Dat wilde ik niet in eerste instantie vanwege 1) het wordt eerst erger voor het beter wordt en dat trok ik in die toestand echt niet en 2) ik wilde eerst weten of het te maken had met borstvoeding/ hormonen. Als dat niet gewerkt had, was ik aan AD gegaan.
Ik heb zo denk ik 3 weken aangemodderd met Temazepam terwijl ik de borstvoeding aan het afbouwen was. Toen spiraal (en instant slaap) en ik dacht dat ik toen 1 week later het eerste gesprek had bij de ziekenhuis psychiater (ofzo, ik was nog niet helemaal boven Jan). Ik heb daar toen na 1 maand nog een terugkomgesprek gehad, ook op mijn verzoek. Wilde zeker weten dat het echt alleen het slaapgebrek was, en niet iets anders. Na die maand ook met gerust hart van zowel psychiater als mij het traject afgesloten.
Bij kind 2 hebben we er 1x met de verloskundige over gesproken, maar ik stond niet onder verscherpte curatele ofzo
En ja, je verlaagt wat normaal is heel erg. Mijn periode was zo te lezen korter dan de jouwe, ik had alleen geen goede nachten. Alleen 2 uur nachten of 4 uur nachten.
Maar accepteer dat nieuwe normaal niet tot jij en de artsen echt alles gedaan hebben. Het is niet normaal. En je kunt nu geen leuke alles zijn. Eerst overleven en beter worden. I know, it sucks.
En, als het straks hopelijk weer normaal is, schrik dan niet als je later een keer een slechte nacht hebt, dat je hersens dan onmiddellijk de gekke geitenpaadjes nemen die jou nu helpen te overleven. Bijvoorbeeld rondom dromen.
donderdag 14 november 2024 om 23:09
vrijdag 15 november 2024 om 08:53
Dat alles of niets herken ik ook. Ik lijd af en toe aan slapeloosheid. Als ik 3 nachteb niet slaap is de wereld al inktzwart voor mij. Het is voor mij ook een fobie geworden, mijn grootste angst is eigenlijk niet slapen. Ik ben dan zo opgefokt, dat ik echt helemaal niet slaap. En daar raak ik dan nog meer opgefokt van.
Wel is het zo dat als je eenmaal weer gaat slapen je ook meer vertrouwen krijgt en zo ook weer beter slaapt. Ik slik zelf overigens al 2 jaar elke avond een lage dosering anti psychotica. Dat klinkt heel heftig maar dat stopt eigenlijk je dopamine aanmaak ( wat mij dus zo opgefokt maakt). Ik lig dan wel wakker maar het boeit mij niet meer, waardoor ik dus ook weer rust vind om te gaan slapen.
Wel is het zo dat als je eenmaal weer gaat slapen je ook meer vertrouwen krijgt en zo ook weer beter slaapt. Ik slik zelf overigens al 2 jaar elke avond een lage dosering anti psychotica. Dat klinkt heel heftig maar dat stopt eigenlijk je dopamine aanmaak ( wat mij dus zo opgefokt maakt). Ik lig dan wel wakker maar het boeit mij niet meer, waardoor ik dus ook weer rust vind om te gaan slapen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
