Gezondheid
alle pijlers
Ervaring met anti-depressiva?
dinsdag 29 mei 2007 om 00:24
Hallo forummers,
Ik ben benieuwd of er hier mensen zijn (en ik geloof zeker dat jullie er zijn) die ervaring hebben met anti-depressiva.
Ik kan inmiddels wel het stempeltje depressief op mezelf plaatsen. Al maanden geen dag zonder diepongelukkige tranen, niet slapen (het laatst dat ik meer dan 5 uur geslapen heb in een nacht kan ik me niet heugen), mijn huis verslonst, rekeningen achterstallig en ga zo maar door. Alle pit is helemaal weg. Vier dagen vrij geweest nu en vier dagen op het hoekje van de bank doorgebracht. Dat alles in een notendopje.
De stap naar de huisarts gaat gemaakt worden (zodra ik het drempeltje over durf om ook daar toe te geven dat ik het niet alleen kan) maar ben op voorhand nieuwsgierig naar mensen die ervaring hebben met anti-depressiva.
Schreef de huisarts die 'gewoon' voor of moet je eerst naar andersoortige hulpverlening? Heb je er iets aan gehad? Voor/nadelen? etc etc.
Alvast bedankt!
Isabellebelle
Ik ben benieuwd of er hier mensen zijn (en ik geloof zeker dat jullie er zijn) die ervaring hebben met anti-depressiva.
Ik kan inmiddels wel het stempeltje depressief op mezelf plaatsen. Al maanden geen dag zonder diepongelukkige tranen, niet slapen (het laatst dat ik meer dan 5 uur geslapen heb in een nacht kan ik me niet heugen), mijn huis verslonst, rekeningen achterstallig en ga zo maar door. Alle pit is helemaal weg. Vier dagen vrij geweest nu en vier dagen op het hoekje van de bank doorgebracht. Dat alles in een notendopje.
De stap naar de huisarts gaat gemaakt worden (zodra ik het drempeltje over durf om ook daar toe te geven dat ik het niet alleen kan) maar ben op voorhand nieuwsgierig naar mensen die ervaring hebben met anti-depressiva.
Schreef de huisarts die 'gewoon' voor of moet je eerst naar andersoortige hulpverlening? Heb je er iets aan gehad? Voor/nadelen? etc etc.
Alvast bedankt!
Isabellebelle
woensdag 30 mei 2007 om 13:49
Ik ben iemand die chronisch niet de juiste stoffen in mijn hoofd aanmaakt, helaas duurde het jaren en jaren voordat ze erachter kwamen, daarna duurde het nog eens bijna 3 jaar voordat het juiste middel werd gevonden. Wat ik nu slik is een 3-in-1-pil namelijk: Zyprexa.
Het is tevens het eerste middel waarmee ik me echt heel erg goed voel, ik heb weinig bijwerkingen, word wel een klein beetje afgevlakt maar ik zit aan een lage dosering dus dit is niet erg.
Ik functioneer weer normaal sinds ik dit middel slik, heb weer genoeg energie om allerlei dingen te doen en heb eigenlijk haast geen klachten meer. Ik slik het nog niet ontzettend lang dus ik weet nog niet het op den duur teveel bijwerkingen gaat geven, ik hoop zo van niet.
Wat ik hiermee wil zeggen is dit: Heb je dus al therapie en werkt dit niet en blijf je depressief (wat overigens niet wil zeggen dat je iedere dag huilt want als je lang genoeg depressief bent geweest dan went het soort van waardoor je er dus niet eens meer om huilt) of je klote voelen, bedenk je dan eens dat wat je hebt weleens iets lichamelijks (stofjes aanmaken wat fout gaat) zou kunnen zijn in plaats van psychisch.
Tegen een depressie die te maken heeft met het verkeerd aanmaken van stofjes helpt geen enkele therapie is mijn ervaring.
Het is tevens het eerste middel waarmee ik me echt heel erg goed voel, ik heb weinig bijwerkingen, word wel een klein beetje afgevlakt maar ik zit aan een lage dosering dus dit is niet erg.
Ik functioneer weer normaal sinds ik dit middel slik, heb weer genoeg energie om allerlei dingen te doen en heb eigenlijk haast geen klachten meer. Ik slik het nog niet ontzettend lang dus ik weet nog niet het op den duur teveel bijwerkingen gaat geven, ik hoop zo van niet.
Wat ik hiermee wil zeggen is dit: Heb je dus al therapie en werkt dit niet en blijf je depressief (wat overigens niet wil zeggen dat je iedere dag huilt want als je lang genoeg depressief bent geweest dan went het soort van waardoor je er dus niet eens meer om huilt) of je klote voelen, bedenk je dan eens dat wat je hebt weleens iets lichamelijks (stofjes aanmaken wat fout gaat) zou kunnen zijn in plaats van psychisch.
Tegen een depressie die te maken heeft met het verkeerd aanmaken van stofjes helpt geen enkele therapie is mijn ervaring.
woensdag 30 mei 2007 om 14:52
Ik slik al 1,5 jaar medicijnen, varërend van de AD Lexapro, Cymbalta en Zoloft, tot Orap (anti-psychoticum).
Vanochtend ben ik weer bij m'n psychiater geweest en in overleg ga ik nu afbouwen. In 6 weken van 100 mg Zoloft naar 0.
Mij hebben die pillen geholpen om overeind te blijven. Maar wel in combinatie met therapie/praten. De eerste weken zijn k*t, veel duizeligheid en misselijk zijn, maar dat gaat over en is bij iedereen anders.
En dan de andere langdurige bijwerkingen, die zijn natuurlijk ook bij iedereen verschillend. Ik ben in deze 1,5 jaar ruim 20 kilo aangekomen. Nu begint met het afbouwen ook het gevecht om al die kilo's weer kwijt te raken
Vanochtend ben ik weer bij m'n psychiater geweest en in overleg ga ik nu afbouwen. In 6 weken van 100 mg Zoloft naar 0.
Mij hebben die pillen geholpen om overeind te blijven. Maar wel in combinatie met therapie/praten. De eerste weken zijn k*t, veel duizeligheid en misselijk zijn, maar dat gaat over en is bij iedereen anders.
En dan de andere langdurige bijwerkingen, die zijn natuurlijk ook bij iedereen verschillend. Ik ben in deze 1,5 jaar ruim 20 kilo aangekomen. Nu begint met het afbouwen ook het gevecht om al die kilo's weer kwijt te raken
woensdag 30 mei 2007 om 19:45
Zoveel verschillende mensen, zoveel verschillende ervaringen. Denk dat dat wel de conclusie mag zijn. Ik moet er maar eens goed over na gaan denken. Al neig ik momenteel erg naar het (eerst) proberen van het St. Janskruid. Ik slik ook al andere 'reguliere' medicijnen drie maal daags voor een chronische darmaandoening dus als er niet nog meer 'troep' bij hoeft is dat meegenomen.
Kijken of het me in ieder geval helpt de scherpe randjes eraf te krijgen (zoals hier een aantal keer door mensen zo mooi verwoord is). Als ik weer een beetje terug ga naar weer normaal functioneren in de zin van gewoon mijn huisje bijhouden, beetje concentratie/enthousiastme voor mijn werk dan ben ik al een heel eind!
Nogmaals bedankt voor jullie reacties!
Isabellebelle X
Kijken of het me in ieder geval helpt de scherpe randjes eraf te krijgen (zoals hier een aantal keer door mensen zo mooi verwoord is). Als ik weer een beetje terug ga naar weer normaal functioneren in de zin van gewoon mijn huisje bijhouden, beetje concentratie/enthousiastme voor mijn werk dan ben ik al een heel eind!
Nogmaals bedankt voor jullie reacties!
Isabellebelle X
donderdag 31 mei 2007 om 11:51
Hoi Isabellebelle,
Zelf ben ik ook lange tijd depressief (geweest) en in eerste instantie wilde ik geen pillen. Heb eerst gesprekken gehad bij riagg en zij wilden wel graag dat ik aan de ad ging. Omdat het toen echt heel slecht ging, toch gedaan. De eerste 2 weken zijn een hel, allemaal bijwerkingen, maar daarna ging het echt beter. Omdat ik wel telkens terugviel, telkens nieuwe ad geprobeerd en uiteindelijk beland bij nortrilen en daar ben ik zeer tevreden over. Dit medicijn in combinatie met dagbehandeling hebben mij echt doen opknappen. O ja, dat je van ad dik wordt, hoeft niet hoor. Komt misschien bij 1 op de 1000 mensen voor ofzo. Zelf hele reeks geprobeerd en werd van geen 1 dikker.
Zelf ben ik ook lange tijd depressief (geweest) en in eerste instantie wilde ik geen pillen. Heb eerst gesprekken gehad bij riagg en zij wilden wel graag dat ik aan de ad ging. Omdat het toen echt heel slecht ging, toch gedaan. De eerste 2 weken zijn een hel, allemaal bijwerkingen, maar daarna ging het echt beter. Omdat ik wel telkens terugviel, telkens nieuwe ad geprobeerd en uiteindelijk beland bij nortrilen en daar ben ik zeer tevreden over. Dit medicijn in combinatie met dagbehandeling hebben mij echt doen opknappen. O ja, dat je van ad dik wordt, hoeft niet hoor. Komt misschien bij 1 op de 1000 mensen voor ofzo. Zelf hele reeks geprobeerd en werd van geen 1 dikker.
donderdag 31 mei 2007 om 12:12
groentje, dit is dus echt niet zo. Je hoeft zeker niet dik te worden van Ad, maar er zijn vele soorten waarbij de kans groter is dan 50%. Dat si echt andere koek dan 1 op 1000.
Alleen fluoxetine oftewel prozac schijnt die bijwerking vele malen minder te hebben en wordt dan ook vaker bij mensen voorgeschreven die echt een rpobleem hebben met dikker worden (bijvoorbeeld mensen met een eetstoornis). Maar prozac kent weer andere bijwerkingen.
En ik heb me echt echt echt heel erg verdiept in heel veel AD, omdat ik helemaal in kaart wilde brengen wat me te wachten stond (kijk maar eens wat pagina's terug, misschien dat mijn topic er nog staat...)
Alleen fluoxetine oftewel prozac schijnt die bijwerking vele malen minder te hebben en wordt dan ook vaker bij mensen voorgeschreven die echt een rpobleem hebben met dikker worden (bijvoorbeeld mensen met een eetstoornis). Maar prozac kent weer andere bijwerkingen.
En ik heb me echt echt echt heel erg verdiept in heel veel AD, omdat ik helemaal in kaart wilde brengen wat me te wachten stond (kijk maar eens wat pagina's terug, misschien dat mijn topic er nog staat...)
donderdag 31 mei 2007 om 22:41
Hier een positieve ervaring met ad.gebruik. Ik ben heel erg depressief
geweest, sliep niet meer, huilde de hele dag, had paniekaanvallen en
voelde me de hele dag ellendig. Ook ik was op de één of andere manier
bang om pillen te slikken. Dacht ook dat ik me er heel raar en ziek
door zou gaan voelen. Omdat ik me op een gegeven moment zo ellendig
voelde dat ik het er wel op wilde wagen (gesprekstherapie werd me niet
eens aangeboden omdat ik er te erg aan toe was en ik had er ook
absoluut geen behoefte aan, wist niet eens wat het probleem was
waarover ik zou moeten praten) ben ik toch begonnen met ad., ik had
Fevarin (Fluvoxamine). Dit hielp zeer goed! Eerst gingen de
paniekaanvallen weg en later het slechte slapen. Ik heb me wel een hele
tijd vlak gevoeld maar volgens mijn psychiater was dit een uitloop van
de depressie en dat geloof ik zelf eigenlijk ook wel. Veel mensen
hebben tijdens het gebruik van ad. een vlak gevoel omdat hun depressie
nog niet helemaal over is. De bijwerkingen die ik had waren verstopping
en ik kon nauwelijks meer klaarkomen (wel veel zin in sex, dus sexueel
gefrustreerd). Dit vond ik vervelend en vooral toen het weer beter met
me ging, maar nog altijd 1000* beter dan het alternatief: weer
depressief worden! De vlakke gevoelens werden na verloop van tijd
vanzelf minder. Nu (na een jaar) ben ik begonnen met afbouwen en de
vlakke gevoelens zijn nog verder verminderd en ik kan gelukkig ook weer
klaarkomen. Dat het nu zo goed gaat heeft echter te maken met het feit
dat ik op het juiste moment (en dus niet te vroeg zoals heel veel
mensen!) stop!
Mijn advies als ik jullie verhaal zo lees is dat je er in jullie
situatie zeker op vooruit zult gaan bij het gebruik van ad., dus ik zou
het sowieso een kans geven. Ga niet aanmodderen met therapieën als je
helemaal niet weet waarover je moet praten, je voelt zelf wel als geen
ander aan of je behoefte hebt aan therapie of niet. St-janskruid heb ik
geen ervaring mee, maar volgens mij heeft dit niet zoveel effect bij
zwaardere depressies.
Als je nog vragen hebt, vraag maar raak!
Groetjes, Muis
geweest, sliep niet meer, huilde de hele dag, had paniekaanvallen en
voelde me de hele dag ellendig. Ook ik was op de één of andere manier
bang om pillen te slikken. Dacht ook dat ik me er heel raar en ziek
door zou gaan voelen. Omdat ik me op een gegeven moment zo ellendig
voelde dat ik het er wel op wilde wagen (gesprekstherapie werd me niet
eens aangeboden omdat ik er te erg aan toe was en ik had er ook
absoluut geen behoefte aan, wist niet eens wat het probleem was
waarover ik zou moeten praten) ben ik toch begonnen met ad., ik had
Fevarin (Fluvoxamine). Dit hielp zeer goed! Eerst gingen de
paniekaanvallen weg en later het slechte slapen. Ik heb me wel een hele
tijd vlak gevoeld maar volgens mijn psychiater was dit een uitloop van
de depressie en dat geloof ik zelf eigenlijk ook wel. Veel mensen
hebben tijdens het gebruik van ad. een vlak gevoel omdat hun depressie
nog niet helemaal over is. De bijwerkingen die ik had waren verstopping
en ik kon nauwelijks meer klaarkomen (wel veel zin in sex, dus sexueel
gefrustreerd). Dit vond ik vervelend en vooral toen het weer beter met
me ging, maar nog altijd 1000* beter dan het alternatief: weer
depressief worden! De vlakke gevoelens werden na verloop van tijd
vanzelf minder. Nu (na een jaar) ben ik begonnen met afbouwen en de
vlakke gevoelens zijn nog verder verminderd en ik kan gelukkig ook weer
klaarkomen. Dat het nu zo goed gaat heeft echter te maken met het feit
dat ik op het juiste moment (en dus niet te vroeg zoals heel veel
mensen!) stop!
Mijn advies als ik jullie verhaal zo lees is dat je er in jullie
situatie zeker op vooruit zult gaan bij het gebruik van ad., dus ik zou
het sowieso een kans geven. Ga niet aanmodderen met therapieën als je
helemaal niet weet waarover je moet praten, je voelt zelf wel als geen
ander aan of je behoefte hebt aan therapie of niet. St-janskruid heb ik
geen ervaring mee, maar volgens mij heeft dit niet zoveel effect bij
zwaardere depressies.
Als je nog vragen hebt, vraag maar raak!
Groetjes, Muis
vrijdag 1 juni 2007 om 00:23
Hallo allemaal,
Ik slik inmiddels twee jaar paroxetine (seroxat).
Ik ben na 15 jaar sukkelen behoorlijk depressief geworden.
Ik heb baat gehad bij de AD omdat mijn paniekaanvallen en angsten afvlakte.
Ik ben wel van mening dat alleen starten met AD niet de oplossing is. Ik vind dat het wel gepaard moet gaan met therapie. Zeker als je traumatische ervaringen in je leven hebt meegemaakt.
De AD heeft mij erg geholpen bij het aanpakken van de oorzaken van mijn problemen.
Ik heb 1 jaar lang opgenomen gezeten in een psychotherapeutisch centrum.
Nu ga ik misschien langzaam aan afbouwen (zit al op 10 mg). Vind ik wel erg spannend. Ik voel me toch afhankelijk van dit middel en ben bang dat ik het niet 'alleen' aan kan.
En daarbij heb ik last van afkickverschijnselen....Ook niet zo'n fijn vooruitzicht...
Groetjes Marieke
Ik slik inmiddels twee jaar paroxetine (seroxat).
Ik ben na 15 jaar sukkelen behoorlijk depressief geworden.
Ik heb baat gehad bij de AD omdat mijn paniekaanvallen en angsten afvlakte.
Ik ben wel van mening dat alleen starten met AD niet de oplossing is. Ik vind dat het wel gepaard moet gaan met therapie. Zeker als je traumatische ervaringen in je leven hebt meegemaakt.
De AD heeft mij erg geholpen bij het aanpakken van de oorzaken van mijn problemen.
Ik heb 1 jaar lang opgenomen gezeten in een psychotherapeutisch centrum.
Nu ga ik misschien langzaam aan afbouwen (zit al op 10 mg). Vind ik wel erg spannend. Ik voel me toch afhankelijk van dit middel en ben bang dat ik het niet 'alleen' aan kan.
En daarbij heb ik last van afkickverschijnselen....Ook niet zo'n fijn vooruitzicht...
Groetjes Marieke
vrijdag 1 juni 2007 om 00:29
Sorry, vergeet helemaal te reagere op de topicplaatster:P
Ik was ook ontzettend tegen het slikken van chemische troep!
Ik vind het dus heel slim van je om eerst andere dingen te proberen.
Mocht je ooit beslissen om aan de AD te gaan, dan sta je er ook meer achter denk ik.
De bijwerkingen zijn bij mij niet prettig geweest, maar ik ken genoeg mensen die nergens last van hebben gehad! Dus ik zal je mijn verhalen over bijwerkingen besparen, het is voor iedereen anders.
Op een gegeven moment kwam ik tot het besef dat ik zo diep in de put zat, dat ik bereid was alles aan te pakken. Achteraf gezien was dit wel wat te laat vond ik, de scherpe randjes hadden er veel eerder af gekunt!
Vertrouw op je gevoel en dan maak je de keuze die het beste bij je past!!!
Succes,
Groetjes Marieke
Ik was ook ontzettend tegen het slikken van chemische troep!
Ik vind het dus heel slim van je om eerst andere dingen te proberen.
Mocht je ooit beslissen om aan de AD te gaan, dan sta je er ook meer achter denk ik.
De bijwerkingen zijn bij mij niet prettig geweest, maar ik ken genoeg mensen die nergens last van hebben gehad! Dus ik zal je mijn verhalen over bijwerkingen besparen, het is voor iedereen anders.
Op een gegeven moment kwam ik tot het besef dat ik zo diep in de put zat, dat ik bereid was alles aan te pakken. Achteraf gezien was dit wel wat te laat vond ik, de scherpe randjes hadden er veel eerder af gekunt!
Vertrouw op je gevoel en dan maak je de keuze die het beste bij je past!!!
Succes,
Groetjes Marieke
dinsdag 5 juni 2007 om 00:29
Oke, wat ik ervan weet (theorie en een beetje praktijk ervaring met mensen).
St Janskruid van Perika helpt weldegelijk. Onderzoek dat meldde dat dit niet zo was, was van Pfizer (de maker van ZOloft). Alle andere 20 zijn duidelijk en het nieuwste, grootschalige niet-gesponsorde onderzoek uit Engeland uitik geloof 2005 geeft aan dat het ook in zware depressie werkt.
Iedereen heeft zijn eigen biochemische make-up. Werkt Prozac wel maar met veel bijwerkingen, dan kun je Zoloft nemen, of Seroxat. Dit zijn SSRI's, die vaak het sexleven beinvloeden. Je wordt er vaak ook duf van.
Andere AD's zijn bijv. de SNRI's als Effexor of Cymbalta. Effexor heeft in dosis voor depressie vaak dikworden als bijwerkingen. Maar sexleven wordt in de regel minder aangetast. Remeron is weer anders, maar ook een dikmaker.
Sommige mensen die ik ken hebben Stablon gebruikt. Dit is een vreemd middel omdat het precies het tegenovergestelde doet van SSRI's, maar aantoonbaar net zo goed werkt. Ook spanning neemt heel snel af. Dat zie je ook vaak bij depressies. Er zijn bovendien geen aanloopdoses nodig en je raakt ook niet verslaafd. Dus geen afkick of zo.
De mensen die ik ken konden ze zo stoppen. Geen punt. Het prettigste aan dit middel, dat uit Frankrijk komt, is dat er gewoon geen bijwerkingen zijn (nou, sommigen hebben in het begin hoofdpijn en een droge mond). Bovendien beschermt Stablon als enige middel je hersenen tegen stress en herstelt het de aangetaste delen in je hersenen (door stress en depressie). Zeker bij langdurige stress/depressie is dit wel handig.
Nadeeltje: niet in NL te krijgen! Meeste mensen importeren het uit diverse landen, wat legaal is. Het is niet verboden in NL, gewoon niet op de markt.
Bij een zware depressie zou ik altijd naar mijn huisarts gaan. Bij een lichtere vorm is St Janskruid een goede optie, maar dan wel een goed product.
Als je al wat geprobeerd hebt en de bijwerkingen waren te erg zou je, in overleg met je arts, kunnen overwegen Stablon te importeren.
St Janskruid van Perika helpt weldegelijk. Onderzoek dat meldde dat dit niet zo was, was van Pfizer (de maker van ZOloft). Alle andere 20 zijn duidelijk en het nieuwste, grootschalige niet-gesponsorde onderzoek uit Engeland uitik geloof 2005 geeft aan dat het ook in zware depressie werkt.
Iedereen heeft zijn eigen biochemische make-up. Werkt Prozac wel maar met veel bijwerkingen, dan kun je Zoloft nemen, of Seroxat. Dit zijn SSRI's, die vaak het sexleven beinvloeden. Je wordt er vaak ook duf van.
Andere AD's zijn bijv. de SNRI's als Effexor of Cymbalta. Effexor heeft in dosis voor depressie vaak dikworden als bijwerkingen. Maar sexleven wordt in de regel minder aangetast. Remeron is weer anders, maar ook een dikmaker.
Sommige mensen die ik ken hebben Stablon gebruikt. Dit is een vreemd middel omdat het precies het tegenovergestelde doet van SSRI's, maar aantoonbaar net zo goed werkt. Ook spanning neemt heel snel af. Dat zie je ook vaak bij depressies. Er zijn bovendien geen aanloopdoses nodig en je raakt ook niet verslaafd. Dus geen afkick of zo.
De mensen die ik ken konden ze zo stoppen. Geen punt. Het prettigste aan dit middel, dat uit Frankrijk komt, is dat er gewoon geen bijwerkingen zijn (nou, sommigen hebben in het begin hoofdpijn en een droge mond). Bovendien beschermt Stablon als enige middel je hersenen tegen stress en herstelt het de aangetaste delen in je hersenen (door stress en depressie). Zeker bij langdurige stress/depressie is dit wel handig.
Nadeeltje: niet in NL te krijgen! Meeste mensen importeren het uit diverse landen, wat legaal is. Het is niet verboden in NL, gewoon niet op de markt.
Bij een zware depressie zou ik altijd naar mijn huisarts gaan. Bij een lichtere vorm is St Janskruid een goede optie, maar dan wel een goed product.
Als je al wat geprobeerd hebt en de bijwerkingen waren te erg zou je, in overleg met je arts, kunnen overwegen Stablon te importeren.
dinsdag 5 juni 2007 om 00:51
jeetje, top zeg, deze info!
Ik wilde al overstappen op een andere vorm van St janskruid, want de homeopatische druppels van vogel doen niks bij mij. Vogel zegt uberhaupt zelf dat er geen aantoonbaar werkende substantie inzit en wél in hun pilletjes. Waarom dan uberhaupt verkopen :??
Dankje voor je info, vogel vliegt er maar mee weg. Ga mooi dat andere spul proberen...
Ik wilde al overstappen op een andere vorm van St janskruid, want de homeopatische druppels van vogel doen niks bij mij. Vogel zegt uberhaupt zelf dat er geen aantoonbaar werkende substantie inzit en wél in hun pilletjes. Waarom dan uberhaupt verkopen :??
Dankje voor je info, vogel vliegt er maar mee weg. Ga mooi dat andere spul proberen...
dinsdag 5 juni 2007 om 09:09
dinsdag 5 juni 2007 om 10:05
Haai,
Ik heb (helaas) ruime ervaring met AD's. Sinds dat ik een jaar of 14 ben heb ik regelmatig last van langere periodes van depressie en angsten. In 2001 heb ik voor het eerst medicijnen gebruikt, toen remeron, voorgeschreven door huisarts. Kwam ik 15 kilo van aan, wat geen ramp was want ik was te licht. Maar toch ellendig want het middel werkte verder niet echt- ik werd er alleen een soort zombie van
Na twee jaar ben ik gestopt en het ging een tijdje ok.
Eenjaar later zakte ik er weer diep in weg, en belandde ik met urgentie bij Altrecht (riagg achtig). Sliep niet, huilde aan één stuk door, was constant in paniek. Vanwege mijn slechte ervaring heb ik in eerste instantie medicijnen geweigerd. Maar na een paar gesprekken met een psychiater ben ik met Efexor begonnen. Op de één of andere manier werkte dit middel een heel stuk beter. Ik kon beter met therapie verder, iets beter eten en slapen, en ik kon er na een half jaar weer af. Onlangs ben ik na acht maanden gestopt met een tweede keer Efexor. De opbouw en afbouw met Efexor is veel erger dan die met Remeron, maar, raar om te zeggen, het is de ellende wel waard. ADs zijn niet een oplossing maar een hulpmiddel op weg naar beterschap. Ik beschouw mijn depressies als een soort sluimerende ziekte- maar medicijnen zijn er niet de genezende factor in. Elke keer leer je opnieuw waar de handgrepen zitten (door therapie of een combinatie van therapie en medicatie).
Meis, heelveel sterkte. Ik hoop dat jouw donkere dagen snel een paar zonnestralen krijgen. Het is ellendig, maar als je het zelf erkent en hulp zoekt kom je er absoluut uit.
Ilha
Ik heb (helaas) ruime ervaring met AD's. Sinds dat ik een jaar of 14 ben heb ik regelmatig last van langere periodes van depressie en angsten. In 2001 heb ik voor het eerst medicijnen gebruikt, toen remeron, voorgeschreven door huisarts. Kwam ik 15 kilo van aan, wat geen ramp was want ik was te licht. Maar toch ellendig want het middel werkte verder niet echt- ik werd er alleen een soort zombie van
Na twee jaar ben ik gestopt en het ging een tijdje ok. Eenjaar later zakte ik er weer diep in weg, en belandde ik met urgentie bij Altrecht (riagg achtig). Sliep niet, huilde aan één stuk door, was constant in paniek. Vanwege mijn slechte ervaring heb ik in eerste instantie medicijnen geweigerd. Maar na een paar gesprekken met een psychiater ben ik met Efexor begonnen. Op de één of andere manier werkte dit middel een heel stuk beter. Ik kon beter met therapie verder, iets beter eten en slapen, en ik kon er na een half jaar weer af. Onlangs ben ik na acht maanden gestopt met een tweede keer Efexor. De opbouw en afbouw met Efexor is veel erger dan die met Remeron, maar, raar om te zeggen, het is de ellende wel waard. ADs zijn niet een oplossing maar een hulpmiddel op weg naar beterschap. Ik beschouw mijn depressies als een soort sluimerende ziekte- maar medicijnen zijn er niet de genezende factor in. Elke keer leer je opnieuw waar de handgrepen zitten (door therapie of een combinatie van therapie en medicatie).
Meis, heelveel sterkte. Ik hoop dat jouw donkere dagen snel een paar zonnestralen krijgen. Het is ellendig, maar als je het zelf erkent en hulp zoekt kom je er absoluut uit.
Ilha
woensdag 6 juni 2007 om 22:39
Oke, allereerst die hoge dosis St Janskruid. Omdat dit middel in allerlei vormen en doseringen per tablet/dragee voorkomt, kun je niet zeggen hoeveel je slikken moet. De hoeveelheden die ik noem komen uit de literatuur, maar dan nog verschilt het per persoon. Proberen en geduld hebben. Bij mijn vriendin hielp het in 1 week. Anderen inderdaad pas na 5-6 weken.
Wat wetenschap over depressie zegt is dit: stress en langere perioden van stress tasten delen van de hersenen aan. Als dit op jonge leeftijd gebeurt, kan dit leiden tot persoonlijkheidsstoornissen. Achter schizofrenie, borderline en bipolaire stoornis zit heel vaak stress/spanning als trigger.
Als stress tot een depressie leidt, is er wel degelijk wat veranderd aan de hersenen wat zonder medicatie niet (nooit) herstellen zal. Deze beschadiging leidt ertoe dat ook 10-20 jaar na een depressie, een persoon bij een volgende stressvolle situatie sneller dan voorhen weer een depressie krijgt.
Een bepaald type mens (tobbers met name) isn meer geneigd depressief te worden dan de vrolijkere onder ons. Ik ga ervan uit dat dit ook met de stoffen in de hersenen samnhangt (let maar eens op hoe vrolijk een tobber onder invloed van drank en of drugs kan worden).
Van diverse medicijnen wordt vermoed dat ze de beschadiging in de hersenen herstellen.Prozac in vrij hoge dosis lijkt dit te doen. Het is alleen met zekerheid bewezen door Tianeptine (niet te krijgen in NL, helaas) en Phenytoine (maar dat is geen AD en heeft zware bijwerkingen).
Ook lithium doet dit (bijwerkingen).
Vandaar dat langer doorslikken van antidepressiva belangrijk is, om een terugval ook vele jaren later te voorkomen. In NL zijn dat met name SSRI's als Zoloft, Prozac, Seroxat, Venlafaxine (Efexor). Efexor is wel heel erg moeilijk af te bouwen en tot een bepaalde dosis vaak een dikmaker! Zou voor een depressie niet de eerste keuze zijn in mijn ogen.
Voor tobbers is, nadat medicatie is aangeslagen therapie (cognitieve therapie met name) soms handig.
Wat wetenschap over depressie zegt is dit: stress en langere perioden van stress tasten delen van de hersenen aan. Als dit op jonge leeftijd gebeurt, kan dit leiden tot persoonlijkheidsstoornissen. Achter schizofrenie, borderline en bipolaire stoornis zit heel vaak stress/spanning als trigger.
Als stress tot een depressie leidt, is er wel degelijk wat veranderd aan de hersenen wat zonder medicatie niet (nooit) herstellen zal. Deze beschadiging leidt ertoe dat ook 10-20 jaar na een depressie, een persoon bij een volgende stressvolle situatie sneller dan voorhen weer een depressie krijgt.
Een bepaald type mens (tobbers met name) isn meer geneigd depressief te worden dan de vrolijkere onder ons. Ik ga ervan uit dat dit ook met de stoffen in de hersenen samnhangt (let maar eens op hoe vrolijk een tobber onder invloed van drank en of drugs kan worden).
Van diverse medicijnen wordt vermoed dat ze de beschadiging in de hersenen herstellen.Prozac in vrij hoge dosis lijkt dit te doen. Het is alleen met zekerheid bewezen door Tianeptine (niet te krijgen in NL, helaas) en Phenytoine (maar dat is geen AD en heeft zware bijwerkingen).
Ook lithium doet dit (bijwerkingen).
Vandaar dat langer doorslikken van antidepressiva belangrijk is, om een terugval ook vele jaren later te voorkomen. In NL zijn dat met name SSRI's als Zoloft, Prozac, Seroxat, Venlafaxine (Efexor). Efexor is wel heel erg moeilijk af te bouwen en tot een bepaalde dosis vaak een dikmaker! Zou voor een depressie niet de eerste keuze zijn in mijn ogen.
Voor tobbers is, nadat medicatie is aangeslagen therapie (cognitieve therapie met name) soms handig.
donderdag 7 juni 2007 om 21:00
Hoi demichaelis,ik las ergens dat je (vooral) verstand hebt van borderline? Want ik ben benieuwd wat jouw ervaring is van borderline en medicatie. Ik heb nl. een gesprek gehad met psychiater over medicijngebruik en hij had een hele waslijst van m.n. antidepressiva (maar ook stemmingstabilisatorlithium en anti epileptica (depakine?). Nu denk ik zelf niet (en psychiater) dat ik momenteel last heb van een depressie.Maar mijn beeld kan wel heel erg wisselen en het gaat weer een klein stukje minder met mij (glijdende schaal) en weet nog niet waar het gaat eindigen. Als het goed is niet al te diep,want ik heb mijn trucjes van therapie nog goed onder handbereik. Maar het glijdende gevoel is al erg vervelend,want dat duurt doorgaans weer een tijd voordat ik er weer helemaal bovenop ben. Het resultaat is lange tijd een overspannen, huilerige en compleet overprikkelde Intiem.Niet enrstig gelukkig,maar ook niet leuk.Anyhow,ik ga (opnieuw) beginnen met St janskruid (heb Vogel weggedaan en hooggedoseerde pillen gekocht),maar vroeg me af of je meerdere tips hebt voor borderline gerelateerde klachten?Thanx voor je wijsheid (waarom zit je eigenlijk op viva als ik zo nieuwsgierig mag zijn,want volgens mij ben je een man en die zie je hier doorgaans niet haha)
vrijdag 8 juni 2007 om 00:11
Beste,
Ik kan je persoonlijk niks adviseren omdat ik niks van je weet. Bovendien ben je onder behandeling van een psychiater. Ik kan je wel in algemene zin zaken vertellen (medicamenteus en een beetje therapie).
Waarom ik hier ben? Voor dit soort zaken. Zaken die over persoonlijkheidsstoornissen gaan. Borderline, PTSS, bipolariteit (in mindere mate). Nu zijn jullie echt geen studie object. Het is mij echter wel erg opgevallen dat mensen met borderline aan de lopende band totaal verkeerde medicatie gebruiken (voorgeschreven krijgen). Of in veel te lage doses (als een hogere niet geprobeerd wordt). In PTSS zie je dat overigens ook....volledig verkeerde medicatie. Ik kan dat begrijpen, maar ik ben steeds meer de mening toegedaan dat die mensen zichzelf moeten bijspijkeren en als dat niet gebeurd, dat ik ze wat op het goede pad help.
Ik spreek echt op basis van bewijs, op basis van wetenschappelijk onderzoek dat vaak niet eens meer nieuw is, geenszins achterhaald, maar schijnbaar niet wil doordringen.
Mijn overtuiging: borderline is een biochemische stoornis die een medicamenteuze behandeling nodig heeft. Indien nodig levenslang.
Het biochemische deel en afwijkingen in de hersenen zien we door hersenscans en de werking van medicatie.Behandeling met medicatie geeft vaak (een grote) verbetering.
Als je met de medicatie stopt, keren de problemen snel terug. Als je therapie hebt gehad, kun je dit deels toepassen. In elk geval als er een trigger is (vaak stressvolle situaties), is het foute boel.
Daarom is (psycho)therapie als begin, wat heel vaak gedaan wordt, in mijn ogen niet zo slim. Als een arts tegen iemand met suikerziekte zou gaan praten over een ander dieet en geen insuline geeft, wordt die arts aan het kruis genageld als de persoon sterft. Maar in psychische stoornissen is het schijnbaar doodnormaal om te praten en meer niet. Volgens mij is dit zo'n beetje de enige tak in de medische wetenschap waar dit gebeurt. Ik heb nog geen borderliner gezien die alleen met therapie genezen is. Misschien wel wat beter, maar niet genezen. Dat komt omdat het biologische probleem niet is verdwenen.
Cognitive therapieen hebben nut nadat de medicatie is aangeslagen. en ze zorgen er niet voor dat je daarna zonder medicatie kunt. Wel kun je proberen te minderen (onder begeleiding van een arts/psychiater). Therapie helpt net zoals revalidatie iemand weer laat lopen. Het been is hersteld, maar dat wil niet zeggen dat je dan weer perfect kan lopen. Borderline: medicatie houdt je stabiel/beter/goed en therapie helpt je nu verder.
Overigens zijn er ook genoeg psychiaters die er anders over denken hoor!
St Janskruid. Ik vind dat iemand met borderline (of andere stoornis) alle medicatie met zijn arts/psych moet bespreken, ook St Janskruid. Weigert ie zonder uitleg goede medicatie, dan kun je rustig verder kijken. St Janskruid heeft minder bijwerkingen. Ik ken geen onderzoek van borderline+ St Janskruid, maar puur op basis van de theoretische werking kan het wel helpen. St Janskruid voorkomt de afbraak van serotonine en norepineprine en lijkt zo, via een omweg, wat op Efexor. Efexor is een goed medicijn in borderline. Moeilijk af te bouwen. Sommigen worden erg dik.
Waar ik zwaar op tegen ben, is het voorschrijven van benzodiazepinen. Al het onderzoek dat er is, wijst op een negatief effect in borderline. Het is te begrijpen dat men het voorschrijft. Temazepam voor het slapen en Xanax of klonipine voor de rust. Dat werkt prima, maar in borderline is het bijverschijnsel slecht: het gedrag wordt ongeremd. Zelfmoordneigingen nemen toen (laatste ben ik niet 100% zeker). Daarnaast maken ze je zeer afhankelijk. Benzo's hebben in de regel geen plaats in borderline.
Hele volksstammen borderliners krijgen ze echter wel voorgeschreven.
Overigens geldt voor PTSS hetzelfde: benzo maken de symptomen erger en hele massa's krijgen ze gewoon voorgeschreven.
De SSRI Seroxat wordt veel voorgeschreven, maar deksundigen geven aan dat dit zo'n beetje de slechte is die je kunt krijgen. het doet voornamelijk niks. Wellbutrin (niet echt een SSRI) is ook zo'n AD die weinig doet.
Het opvangen van borderliners in een psychatrisch ziekenhuis is ook onderzocht. Ook dit levert een achteruitgang op in de regel. dat is ook niet handig.
SSRI's en met name Prozac zijn effectief. Soms/relematig moet men tot 80 mg (of 100 mg) gaan om alles goed onder controle te houden. Nadeel is natuurlijk wel dat bij deze dosis de kans op bijwerkingen groot worden.
Werkt Prozac niet of geeft het teveel bijwerkingen, dan een andere SSRI zoals Zoloft, werkt Zoloft niet, dan etcetc.
In de regel wordt in borderline echter een dosis gegevn die veel te laag is. Dan heb je vaak wel de bijwerking en niet de werking. In borderline speelt een laag serotonine gehalte een belangrijke rol, in depressies staat die theorie wat op schroeven...
Efexor (SNRI) werkt vaak heel goed, maar ook hier zijn soms hoge dosis nodig waar in NL niemand aan lijkt te beginnen. 300 - 500 mg. Niettemin zijn hier goede resultaten mee behaald.
Lihium is niet handig als stemmingsstabilisator.
Daarentegen neem het gebruik van lamotrigine toe, evenals andere anit-epileptica (Depakine in jouw geval dacht ik?). Depakine lijkt me niet heel handig, omdat veel borderliners wel stabiel maar ook depressief worden). Gabapentin doet heel weinig.
Lamictal geeft bij veel mensen een prima verbetering met weinig bijwerking. Het is juist antidepressief, maar houd ook de stemmingen stabiel. Bij toch vervelende bijwerkingen kan topiramate overwogen worden.
Tenslotte hebben we voor de psychotische (paranoide) verschijnselen laag gedoseerde anitpsychotica. Seroquel (quetiapine) werkt goed, ripseridal ook en clozapine ook. Ook hier zijn de bijwerkingen een mogelijk probleem.
Als slapen een probleem is kun je beter Stilnoct gebruiken. Dat lijkt wel maar is beslist geen ebnzo. In alles lijkt het op temazepam, maar er is een verschil: het heeft niet de kwalijke bijwerking in borderline die benzo's hebben. Sterker: er zijn mensen die het overdag gebruiken en veel beter gaan functioneren.
Als flashbacks en nachtmerries eenprobleem zijn, is topiramate weer een optie. Zelf ben ik de laatste tijd geinteresseerd in Prazosine. Dat lijkt steeds meer zeer effectief in nachtmerries in PTSS, maar als het overdag genomen wordt verbeterd het funtioneren van mensen met PTSS duidelijk.
Prazosine is al heel oud, heeft vrijwel geen bijwerkingen, is niet versuffend en net verslavend. Het verliest zijn werking na vele jaren nog niet. In NL zijn er psychiaters die dit in PTSS al voorschrijven, maar weer in lage doses.
Toch is er effect. Ik verwacht dat dit in borderline, als er flashbakcs/nachtmerries zijn, niet anders is.
Zo, een heel verhaal. Dit is mijn kijk op de zaak in vogelvlucht en algemeen. Ik kan best wat vergeten zijn.
Uitgangspunt is echter dat je niet voor niets een psychiater hebt. Met hem kun je overleggen en hij weet beter wat je nodig hebt dan ik. Bovenstaande zaken zijn echter wel feiten, dus als je zoiets voorgeschreven wordt (wat niet werkt of slecht is) kun je daar gerust vragen over stellen aan hem.
Maar nogmaals: niet op eigen houtje met medicatie aan de slag. Niet om te beginnen en ook niet zomaar stoppen. Alles in overleg.
Ik kan je persoonlijk niks adviseren omdat ik niks van je weet. Bovendien ben je onder behandeling van een psychiater. Ik kan je wel in algemene zin zaken vertellen (medicamenteus en een beetje therapie).
Waarom ik hier ben? Voor dit soort zaken. Zaken die over persoonlijkheidsstoornissen gaan. Borderline, PTSS, bipolariteit (in mindere mate). Nu zijn jullie echt geen studie object. Het is mij echter wel erg opgevallen dat mensen met borderline aan de lopende band totaal verkeerde medicatie gebruiken (voorgeschreven krijgen). Of in veel te lage doses (als een hogere niet geprobeerd wordt). In PTSS zie je dat overigens ook....volledig verkeerde medicatie. Ik kan dat begrijpen, maar ik ben steeds meer de mening toegedaan dat die mensen zichzelf moeten bijspijkeren en als dat niet gebeurd, dat ik ze wat op het goede pad help.
Ik spreek echt op basis van bewijs, op basis van wetenschappelijk onderzoek dat vaak niet eens meer nieuw is, geenszins achterhaald, maar schijnbaar niet wil doordringen.
Mijn overtuiging: borderline is een biochemische stoornis die een medicamenteuze behandeling nodig heeft. Indien nodig levenslang.
Het biochemische deel en afwijkingen in de hersenen zien we door hersenscans en de werking van medicatie.Behandeling met medicatie geeft vaak (een grote) verbetering.
Als je met de medicatie stopt, keren de problemen snel terug. Als je therapie hebt gehad, kun je dit deels toepassen. In elk geval als er een trigger is (vaak stressvolle situaties), is het foute boel.
Daarom is (psycho)therapie als begin, wat heel vaak gedaan wordt, in mijn ogen niet zo slim. Als een arts tegen iemand met suikerziekte zou gaan praten over een ander dieet en geen insuline geeft, wordt die arts aan het kruis genageld als de persoon sterft. Maar in psychische stoornissen is het schijnbaar doodnormaal om te praten en meer niet. Volgens mij is dit zo'n beetje de enige tak in de medische wetenschap waar dit gebeurt. Ik heb nog geen borderliner gezien die alleen met therapie genezen is. Misschien wel wat beter, maar niet genezen. Dat komt omdat het biologische probleem niet is verdwenen.
Cognitive therapieen hebben nut nadat de medicatie is aangeslagen. en ze zorgen er niet voor dat je daarna zonder medicatie kunt. Wel kun je proberen te minderen (onder begeleiding van een arts/psychiater). Therapie helpt net zoals revalidatie iemand weer laat lopen. Het been is hersteld, maar dat wil niet zeggen dat je dan weer perfect kan lopen. Borderline: medicatie houdt je stabiel/beter/goed en therapie helpt je nu verder.
Overigens zijn er ook genoeg psychiaters die er anders over denken hoor!
St Janskruid. Ik vind dat iemand met borderline (of andere stoornis) alle medicatie met zijn arts/psych moet bespreken, ook St Janskruid. Weigert ie zonder uitleg goede medicatie, dan kun je rustig verder kijken. St Janskruid heeft minder bijwerkingen. Ik ken geen onderzoek van borderline+ St Janskruid, maar puur op basis van de theoretische werking kan het wel helpen. St Janskruid voorkomt de afbraak van serotonine en norepineprine en lijkt zo, via een omweg, wat op Efexor. Efexor is een goed medicijn in borderline. Moeilijk af te bouwen. Sommigen worden erg dik.
Waar ik zwaar op tegen ben, is het voorschrijven van benzodiazepinen. Al het onderzoek dat er is, wijst op een negatief effect in borderline. Het is te begrijpen dat men het voorschrijft. Temazepam voor het slapen en Xanax of klonipine voor de rust. Dat werkt prima, maar in borderline is het bijverschijnsel slecht: het gedrag wordt ongeremd. Zelfmoordneigingen nemen toen (laatste ben ik niet 100% zeker). Daarnaast maken ze je zeer afhankelijk. Benzo's hebben in de regel geen plaats in borderline.
Hele volksstammen borderliners krijgen ze echter wel voorgeschreven.
Overigens geldt voor PTSS hetzelfde: benzo maken de symptomen erger en hele massa's krijgen ze gewoon voorgeschreven.
De SSRI Seroxat wordt veel voorgeschreven, maar deksundigen geven aan dat dit zo'n beetje de slechte is die je kunt krijgen. het doet voornamelijk niks. Wellbutrin (niet echt een SSRI) is ook zo'n AD die weinig doet.
Het opvangen van borderliners in een psychatrisch ziekenhuis is ook onderzocht. Ook dit levert een achteruitgang op in de regel. dat is ook niet handig.
SSRI's en met name Prozac zijn effectief. Soms/relematig moet men tot 80 mg (of 100 mg) gaan om alles goed onder controle te houden. Nadeel is natuurlijk wel dat bij deze dosis de kans op bijwerkingen groot worden.
Werkt Prozac niet of geeft het teveel bijwerkingen, dan een andere SSRI zoals Zoloft, werkt Zoloft niet, dan etcetc.
In de regel wordt in borderline echter een dosis gegevn die veel te laag is. Dan heb je vaak wel de bijwerking en niet de werking. In borderline speelt een laag serotonine gehalte een belangrijke rol, in depressies staat die theorie wat op schroeven...
Efexor (SNRI) werkt vaak heel goed, maar ook hier zijn soms hoge dosis nodig waar in NL niemand aan lijkt te beginnen. 300 - 500 mg. Niettemin zijn hier goede resultaten mee behaald.
Lihium is niet handig als stemmingsstabilisator.
Daarentegen neem het gebruik van lamotrigine toe, evenals andere anit-epileptica (Depakine in jouw geval dacht ik?). Depakine lijkt me niet heel handig, omdat veel borderliners wel stabiel maar ook depressief worden). Gabapentin doet heel weinig.
Lamictal geeft bij veel mensen een prima verbetering met weinig bijwerking. Het is juist antidepressief, maar houd ook de stemmingen stabiel. Bij toch vervelende bijwerkingen kan topiramate overwogen worden.
Tenslotte hebben we voor de psychotische (paranoide) verschijnselen laag gedoseerde anitpsychotica. Seroquel (quetiapine) werkt goed, ripseridal ook en clozapine ook. Ook hier zijn de bijwerkingen een mogelijk probleem.
Als slapen een probleem is kun je beter Stilnoct gebruiken. Dat lijkt wel maar is beslist geen ebnzo. In alles lijkt het op temazepam, maar er is een verschil: het heeft niet de kwalijke bijwerking in borderline die benzo's hebben. Sterker: er zijn mensen die het overdag gebruiken en veel beter gaan functioneren.
Als flashbacks en nachtmerries eenprobleem zijn, is topiramate weer een optie. Zelf ben ik de laatste tijd geinteresseerd in Prazosine. Dat lijkt steeds meer zeer effectief in nachtmerries in PTSS, maar als het overdag genomen wordt verbeterd het funtioneren van mensen met PTSS duidelijk.
Prazosine is al heel oud, heeft vrijwel geen bijwerkingen, is niet versuffend en net verslavend. Het verliest zijn werking na vele jaren nog niet. In NL zijn er psychiaters die dit in PTSS al voorschrijven, maar weer in lage doses.
Toch is er effect. Ik verwacht dat dit in borderline, als er flashbakcs/nachtmerries zijn, niet anders is.
Zo, een heel verhaal. Dit is mijn kijk op de zaak in vogelvlucht en algemeen. Ik kan best wat vergeten zijn.
Uitgangspunt is echter dat je niet voor niets een psychiater hebt. Met hem kun je overleggen en hij weet beter wat je nodig hebt dan ik. Bovenstaande zaken zijn echter wel feiten, dus als je zoiets voorgeschreven wordt (wat niet werkt of slecht is) kun je daar gerust vragen over stellen aan hem.
Maar nogmaals: niet op eigen houtje met medicatie aan de slag. Niet om te beginnen en ook niet zomaar stoppen. Alles in overleg.
vrijdag 8 juni 2007 om 08:45
quote:
Hier een positieve ervaring met ad.gebruik. Ik ben heel erg depressief geweest, sliep niet meer, huilde de hele dag, had paniekaanvallen en voelde me de hele dag ellendig. Ook ik was op de één of andere manier bang om pillen te slikken. Dacht ook dat ik me er heel raar en ziek door zou gaan voelen. Omdat ik me op een gegeven moment zo ellendig voelde dat ik het er wel op wilde wagen (gesprekstherapie werd me niet eens aangeboden omdat ik er te erg aan toe was en ik had er ook absoluut geen behoefte aan, wist niet eens wat het probleem was waarover ik zou moeten praten) ben ik toch begonnen met ad., ik had Fevarin (Fluvoxamine). Dit hielp zeer goed! Eerst gingen de paniekaanvallen weg en later het slechte slapen. Ik heb me wel een hele tijd vlak gevoeld maar volgens mijn psychiater was dit een uitloop van de depressie en dat geloof ik zelf eigenlijk ook wel. Veel mensen hebben tijdens het gebruik van ad. een vlak gevoel omdat hun depressie nog niet helemaal over is. De bijwerkingen die ik had waren verstopping en ik kon nauwelijks meer klaarkomen (wel veel zin in sex, dus sexueel gefrustreerd). Dit vond ik vervelend en vooral toen het weer beter met me ging, maar nog altijd 1000* beter dan het alternatief: weer depressief worden! De vlakke gevoelens werden na verloop van tijd vanzelf minder. Nu (na een jaar) ben ik begonnen met afbouwen en de vlakke gevoelens zijn nog verder verminderd en ik kan gelukkig ook weer klaarkomen. Dat het nu zo goed gaat heeft echter te maken met het feit dat ik op het juiste moment (en dus niet te vroeg zoals heel veel mensen!) stop!
Mijn advies als ik jullie verhaal zo lees is dat je er in jullie situatie zeker op vooruit zult gaan bij het gebruik van ad., dus ik zou het sowieso een kans geven. Ga niet aanmodderen met therapieën als je helemaal niet weet waarover je moet praten, je voelt zelf wel als geen ander aan of je behoefte hebt aan therapie of niet. St-janskruid heb ik geen ervaring mee, maar volgens mij heeft dit niet zoveel effect bij zwaardere depressies.
Als je nog vragen hebt, vraag maar raak!
Groetjes, Muis
Ja ik heb een vraagje, ik heb het hier meerdere malen zien staan maar kan mij daar totaal geen voorstelling bij maken...............kun jij of iemand anders uitleggen wat een vlak gevoel is?
Hier een positieve ervaring met ad.gebruik. Ik ben heel erg depressief geweest, sliep niet meer, huilde de hele dag, had paniekaanvallen en voelde me de hele dag ellendig. Ook ik was op de één of andere manier bang om pillen te slikken. Dacht ook dat ik me er heel raar en ziek door zou gaan voelen. Omdat ik me op een gegeven moment zo ellendig voelde dat ik het er wel op wilde wagen (gesprekstherapie werd me niet eens aangeboden omdat ik er te erg aan toe was en ik had er ook absoluut geen behoefte aan, wist niet eens wat het probleem was waarover ik zou moeten praten) ben ik toch begonnen met ad., ik had Fevarin (Fluvoxamine). Dit hielp zeer goed! Eerst gingen de paniekaanvallen weg en later het slechte slapen. Ik heb me wel een hele tijd vlak gevoeld maar volgens mijn psychiater was dit een uitloop van de depressie en dat geloof ik zelf eigenlijk ook wel. Veel mensen hebben tijdens het gebruik van ad. een vlak gevoel omdat hun depressie nog niet helemaal over is. De bijwerkingen die ik had waren verstopping en ik kon nauwelijks meer klaarkomen (wel veel zin in sex, dus sexueel gefrustreerd). Dit vond ik vervelend en vooral toen het weer beter met me ging, maar nog altijd 1000* beter dan het alternatief: weer depressief worden! De vlakke gevoelens werden na verloop van tijd vanzelf minder. Nu (na een jaar) ben ik begonnen met afbouwen en de vlakke gevoelens zijn nog verder verminderd en ik kan gelukkig ook weer klaarkomen. Dat het nu zo goed gaat heeft echter te maken met het feit dat ik op het juiste moment (en dus niet te vroeg zoals heel veel mensen!) stop!
Mijn advies als ik jullie verhaal zo lees is dat je er in jullie situatie zeker op vooruit zult gaan bij het gebruik van ad., dus ik zou het sowieso een kans geven. Ga niet aanmodderen met therapieën als je helemaal niet weet waarover je moet praten, je voelt zelf wel als geen ander aan of je behoefte hebt aan therapie of niet. St-janskruid heb ik geen ervaring mee, maar volgens mij heeft dit niet zoveel effect bij zwaardere depressies.
Als je nog vragen hebt, vraag maar raak!
Groetjes, Muis
Ja ik heb een vraagje, ik heb het hier meerdere malen zien staan maar kan mij daar totaal geen voorstelling bij maken...............kun jij of iemand anders uitleggen wat een vlak gevoel is?
vrijdag 8 juni 2007 om 10:20
Beste,
Allereerst: wat verwacht je van Perika? Wat is werken en wat niet? Bij 30% doet het vrijwel niks of te weinig, bij 70% is de werking er wel. Maar dat betekent niet volledige remissie. Het betekent een afname tot aan een remissie van de depressive verschijnselen.
Ophogen en of het mag. Hangt van de bijwerkingen af. ST Janskruid verhoogt de gevoeligheid voor de zon, met name in erg blanke mensen.
St Janskruid kan doorbraakbloedingen geven bij de pil.
St Janskruid heeft een werking die erg veel lijkt op anitdepressiva, met name MAOI-remmers. Een hogere dosis zal ook leiden tot meer bijwerkingen die lijken op die van antidepressiva.
Oke, er is een onderzoek waarbij (ik dacht Duits), waarbij men tot 1800 mg ging in dezelfde samenstelling als Perika. Ik dacht dat Perika dit ook in de bijsluiter meldde, maar het is al 2 jaar geleden dat ik die heb gelezen.
Dit was om zware depressie te onderzoeken. De resultaten waren goed, bijwerkingen namen zoals verwacht toe, maar bleven duidelijk minder dn Prozac en co. Bovendien was de werking bete rdan een standaarddosis Paxil en Zoloft.
Dopamine is een stof die depressie heel snel kan "genezen". Ooit, in een mooie tijd, was er het middel Amineptine. Met Amineptine waren er mensen met en stevige depressie die binnen 4 uur in remissie waren.
Amineptine werkte sterk op dopamine. het is in 2000 van de markt gehaald, omdat sommigen er verslaafd aan raakten. Dat waren er weinig. Dit is onder druk van de VS gebeurd. Amineptine is Frans....De redenen lijken niet zuiver te zijn geweest. Amineptine had bijna geen bijwerkingen (Tianeptine lijkt er erg op). Punt: dopamine en depressie is een goed idee.
Dus ik als je een depressie hebt en geen persoonlijkheidsstoornis, kun je ophogen naar 1200, dan 1500 en dan 1800 mg als dat nodig is. (Eerst kijken of 1200 werkt, nee: dan 1500). Geleidelijk ophogen verminderd de kans op een aantal bijwerkingen. Als je depressie serieus is en langer dan 3-6 maanden duurt, zou ik een arts raadplegen en niet zelf dokteren.
Overigens kost Perika in de VS (iherb.com) maar 5-6 euro. Als je langdurig wilt gebruiken en meer moet bestellen, zeker als je naar 1800 mg gaat is dat mogelijk, loont het daar te bestellen. Ze leveren vaak ongekend snel.
Eens bestelde ik op een vrijdagavond en werd ik om 10 uur 's-ochtends door de douane gebeld dat het pqakje binnen was!!
Als St Janskruid niet werkt, is een goed (maar duurder) alternatief SAM-e (als je per se geen kunstmatige middelen wilt nemen). De werking is vergelijkbaar en ook SAM-e zorgt voor meer dan alleen serotonine toename. SAM-e werking is aangetoond in diverse onderzoek. Ook hier is bestellen in de VS veel en veel goedkoper. Sommige sites zorgen ervoor dat je geen BTW hoeft te betalen. Vervoerskosten zijn ook laag. Prijs is dan 1/3 van die NL.
Succes.
Allereerst: wat verwacht je van Perika? Wat is werken en wat niet? Bij 30% doet het vrijwel niks of te weinig, bij 70% is de werking er wel. Maar dat betekent niet volledige remissie. Het betekent een afname tot aan een remissie van de depressive verschijnselen.
Ophogen en of het mag. Hangt van de bijwerkingen af. ST Janskruid verhoogt de gevoeligheid voor de zon, met name in erg blanke mensen.
St Janskruid kan doorbraakbloedingen geven bij de pil.
St Janskruid heeft een werking die erg veel lijkt op anitdepressiva, met name MAOI-remmers. Een hogere dosis zal ook leiden tot meer bijwerkingen die lijken op die van antidepressiva.
Oke, er is een onderzoek waarbij (ik dacht Duits), waarbij men tot 1800 mg ging in dezelfde samenstelling als Perika. Ik dacht dat Perika dit ook in de bijsluiter meldde, maar het is al 2 jaar geleden dat ik die heb gelezen.
Dit was om zware depressie te onderzoeken. De resultaten waren goed, bijwerkingen namen zoals verwacht toe, maar bleven duidelijk minder dn Prozac en co. Bovendien was de werking bete rdan een standaarddosis Paxil en Zoloft.
Dopamine is een stof die depressie heel snel kan "genezen". Ooit, in een mooie tijd, was er het middel Amineptine. Met Amineptine waren er mensen met en stevige depressie die binnen 4 uur in remissie waren.
Amineptine werkte sterk op dopamine. het is in 2000 van de markt gehaald, omdat sommigen er verslaafd aan raakten. Dat waren er weinig. Dit is onder druk van de VS gebeurd. Amineptine is Frans....De redenen lijken niet zuiver te zijn geweest. Amineptine had bijna geen bijwerkingen (Tianeptine lijkt er erg op). Punt: dopamine en depressie is een goed idee.
Dus ik als je een depressie hebt en geen persoonlijkheidsstoornis, kun je ophogen naar 1200, dan 1500 en dan 1800 mg als dat nodig is. (Eerst kijken of 1200 werkt, nee: dan 1500). Geleidelijk ophogen verminderd de kans op een aantal bijwerkingen. Als je depressie serieus is en langer dan 3-6 maanden duurt, zou ik een arts raadplegen en niet zelf dokteren.
Overigens kost Perika in de VS (iherb.com) maar 5-6 euro. Als je langdurig wilt gebruiken en meer moet bestellen, zeker als je naar 1800 mg gaat is dat mogelijk, loont het daar te bestellen. Ze leveren vaak ongekend snel.
Eens bestelde ik op een vrijdagavond en werd ik om 10 uur 's-ochtends door de douane gebeld dat het pqakje binnen was!!
Als St Janskruid niet werkt, is een goed (maar duurder) alternatief SAM-e (als je per se geen kunstmatige middelen wilt nemen). De werking is vergelijkbaar en ook SAM-e zorgt voor meer dan alleen serotonine toename. SAM-e werking is aangetoond in diverse onderzoek. Ook hier is bestellen in de VS veel en veel goedkoper. Sommige sites zorgen ervoor dat je geen BTW hoeft te betalen. Vervoerskosten zijn ook laag. Prijs is dan 1/3 van die NL.
Succes.
vrijdag 8 juni 2007 om 16:35
quote:
quote: radijs reageerde
Ik heb ongeveer anderhalf jaar antidepressivum geslikt tegen angsten en depressies. Op het moment dat ik ermee begon, kon het niet anders. Ik had dagelijks paniekaanvallen, kwam niet meer buiten etc. Na ongeveer twee weken begonnen de antidepressiva te werken; mijn nagsten waren weg en ik was niet meer echt depressief. Toch vond ik de bijwerkingen te nadelig; ik was ontzettend afgevlakt. Ik kon me niet meer inleven in een ander. De moeder van mijn beste vriendin is in die tijd overleden en ik kon er nauwelijks zijn voor haar. Verstandelijk weet je dat het erg is, maar het voelde gewoon niet zo. Mijn vriendin heeft het me nooit kwalijk genomen, ze wist dat het door de medicijnen kwam, maar vervelend was het wel. Daarnaast vond ik alles wel best; het maakte mij niet uit of ik een avondje naar de film ging of naar een leuk feest f in mijn eentje op de bank zat.... Ik vond gewoon alles wel prima. Uiteindelijk ben ik om deze reden gestopt met de AD. Sinds ik ze niet meer slik, ben ik weer wat vaker depressief en af en toe angstig. Ik heb hier voor mezelf mee leren omgaan en kan het zonder medicijnen in de hand houden. Het is niet altijd gemakkelijk, maar toch geef ik er de voorkeur aan om op deze manier te leven, dan om zo afgevlakt te zijn. Maar mocht het ooit weer echt heel ernstig worden, dan zal ik de medicijnen toch weer gaan slikken. Als het niet anders kan, dan is het maar even zo... Ik zou wel altijd weer proberen te stoppen na een tijdje. Ik zie het niet als een lange-termijn-oplossing.
Ik weet overigens wel dat de 'afvlakking' die ik ervaarde erg persoonlijk is. Ik ken ook mensen die daar helemaal geen last van hebben gehad of die er maar een beetje last van hebben gehad. In mij geval was het extreem, dat hoeft natuurlijk niet voor iedereen zo te zijn. Een ander bijwerking die ik had, waren grote pupillen. Bij het uitgaan, werd mij wel eens gevraagd of ik soms drugs gebruikte.... hahahaha! Deze bijwerking komt ook niet heel vaak voor en is niet zo erg, maar wel een beetje vreemd.
Nou, hopelijk heb je wat aan mijn ervaring met AD en ik wens je succes met je keuze.
Als je trouwens besluit om de tip over St. Janskruid op te volgen (zie bovenstaand bericht), let er dan wel op dat dit de werking van de pil beinvloedt..... (mocht dit van toepassing zijn). Sinds je ze niet meer slikt komen angsten en zo terug, is logisch toch er is een oorzaak voor je problemen, medicijnen nemen de gevolgen weg of zwakken ze af maar de oorzaak zit er nog. Zoek de oorzaak op en ga daar aan werken....................................
Weet jij íets van geneeskunde af? Alsof depressieve mensen dit niet zélf kunnen bedenken. Je serotonine-aanmaak is bij een ernstige depressie verstoord, dat is toch écht een medische oorzaak.
quote: radijs reageerde
Ik heb ongeveer anderhalf jaar antidepressivum geslikt tegen angsten en depressies. Op het moment dat ik ermee begon, kon het niet anders. Ik had dagelijks paniekaanvallen, kwam niet meer buiten etc. Na ongeveer twee weken begonnen de antidepressiva te werken; mijn nagsten waren weg en ik was niet meer echt depressief. Toch vond ik de bijwerkingen te nadelig; ik was ontzettend afgevlakt. Ik kon me niet meer inleven in een ander. De moeder van mijn beste vriendin is in die tijd overleden en ik kon er nauwelijks zijn voor haar. Verstandelijk weet je dat het erg is, maar het voelde gewoon niet zo. Mijn vriendin heeft het me nooit kwalijk genomen, ze wist dat het door de medicijnen kwam, maar vervelend was het wel. Daarnaast vond ik alles wel best; het maakte mij niet uit of ik een avondje naar de film ging of naar een leuk feest f in mijn eentje op de bank zat.... Ik vond gewoon alles wel prima. Uiteindelijk ben ik om deze reden gestopt met de AD. Sinds ik ze niet meer slik, ben ik weer wat vaker depressief en af en toe angstig. Ik heb hier voor mezelf mee leren omgaan en kan het zonder medicijnen in de hand houden. Het is niet altijd gemakkelijk, maar toch geef ik er de voorkeur aan om op deze manier te leven, dan om zo afgevlakt te zijn. Maar mocht het ooit weer echt heel ernstig worden, dan zal ik de medicijnen toch weer gaan slikken. Als het niet anders kan, dan is het maar even zo... Ik zou wel altijd weer proberen te stoppen na een tijdje. Ik zie het niet als een lange-termijn-oplossing.
Ik weet overigens wel dat de 'afvlakking' die ik ervaarde erg persoonlijk is. Ik ken ook mensen die daar helemaal geen last van hebben gehad of die er maar een beetje last van hebben gehad. In mij geval was het extreem, dat hoeft natuurlijk niet voor iedereen zo te zijn. Een ander bijwerking die ik had, waren grote pupillen. Bij het uitgaan, werd mij wel eens gevraagd of ik soms drugs gebruikte.... hahahaha! Deze bijwerking komt ook niet heel vaak voor en is niet zo erg, maar wel een beetje vreemd.
Nou, hopelijk heb je wat aan mijn ervaring met AD en ik wens je succes met je keuze.
Als je trouwens besluit om de tip over St. Janskruid op te volgen (zie bovenstaand bericht), let er dan wel op dat dit de werking van de pil beinvloedt..... (mocht dit van toepassing zijn). Sinds je ze niet meer slikt komen angsten en zo terug, is logisch toch er is een oorzaak voor je problemen, medicijnen nemen de gevolgen weg of zwakken ze af maar de oorzaak zit er nog. Zoek de oorzaak op en ga daar aan werken....................................
Weet jij íets van geneeskunde af? Alsof depressieve mensen dit niet zélf kunnen bedenken. Je serotonine-aanmaak is bij een ernstige depressie verstoord, dat is toch écht een medische oorzaak.
vrijdag 8 juni 2007 om 16:42
Een vlak gevoel is een bijwerking van een AD, maar ook een kenmerk van een depressie. Een zware depressie neemt de zin in dingen weg, zodat je apathisch in je bed blijft liggen.
Ik heb ervaring met Remergon, hielp wel maar ik ben er mee gestopt. Intensief sporten krikt je serotoninelevel ook omhoog en dat voelt beter. Ik reis veel en logeer veel bij mensen, dan vond ik (heel stompzinnig) een antidepressivum gewoonweg niet leuk om bij te hebben. In het begin maakt je dat geen zak uit: het liefst spring je voor de trein, als je daarvoor je bed niet hoefde uit te komen. Daarom begrijp ik de angst voor pillen nooit: als je echt zwáár depressief bent, dan maakt het je neit uit. Slechter kan het toch niet worden.
Verder: slaapstoornissen heb ik nog steeds door stress (spierspanning, ontstaan door een ongeluk en verergerd door stress) waarvoor ik bij een fysiotherapeut in behandeling ben. Hopelijk helpt dat wat voor het slaapprobleem en de pijn. Ik heb wel Xanax (kalmerend middel), voor vliegangst maar ik neem het ook om te slapen. Niet erg goed, maar slaappillen krijg ik rare bijwerkingen van en werken niet voldoende.
Ik heb ook praattherapie geprobeerd, maar ik ben er wel achter dat dat (in ieder geval met mijn psychiater) niet hielp. Cognitieve therapie lijkt me een betere optie als je depressief bent dan naar je kindertijd terug te gaan en je familiehistorie uitpluizen, omdat dit soort therapie je denken probeert te veranderen. Je geest is in staat om zichzelf voor de gek te houden, dus áls ik ooit de behoefte voel aan therapie, zal ik dat overwegen.
Ik heb ervaring met Remergon, hielp wel maar ik ben er mee gestopt. Intensief sporten krikt je serotoninelevel ook omhoog en dat voelt beter. Ik reis veel en logeer veel bij mensen, dan vond ik (heel stompzinnig) een antidepressivum gewoonweg niet leuk om bij te hebben. In het begin maakt je dat geen zak uit: het liefst spring je voor de trein, als je daarvoor je bed niet hoefde uit te komen. Daarom begrijp ik de angst voor pillen nooit: als je echt zwáár depressief bent, dan maakt het je neit uit. Slechter kan het toch niet worden.
Verder: slaapstoornissen heb ik nog steeds door stress (spierspanning, ontstaan door een ongeluk en verergerd door stress) waarvoor ik bij een fysiotherapeut in behandeling ben. Hopelijk helpt dat wat voor het slaapprobleem en de pijn. Ik heb wel Xanax (kalmerend middel), voor vliegangst maar ik neem het ook om te slapen. Niet erg goed, maar slaappillen krijg ik rare bijwerkingen van en werken niet voldoende.
Ik heb ook praattherapie geprobeerd, maar ik ben er wel achter dat dat (in ieder geval met mijn psychiater) niet hielp. Cognitieve therapie lijkt me een betere optie als je depressief bent dan naar je kindertijd terug te gaan en je familiehistorie uitpluizen, omdat dit soort therapie je denken probeert te veranderen. Je geest is in staat om zichzelf voor de gek te houden, dus áls ik ooit de behoefte voel aan therapie, zal ik dat overwegen.
maandag 11 juni 2007 om 02:04
Ik heb van m'n 18e tot m'n 22e anti-depressiva geslikt; Seroxat.
Op m'n 16e overleed m'n oma en dit maakte bij mij zo'n grote indruk dat ik een angst voor de dood kreeg. Daarnaast kreeg ik last van hyperventilatie etc. ga zo maar door. Alles wat ik in de krant, op internet las betrok ik op mezelf en zat dan ook wekelijks bij de huisarts omdat ik 'dacht' een ziekte te hebben. Voelde me ontzettend ongelukkig...
Op m'n 18e kreeg ik Seroxat voorgeschreven (1 pilletje p/dag) en dit heeft mij echt goed geholpen. Zo rond m'n 22e ging het echt goed met mij en wou ik af gaan bouwen. Dit gaat geleidelijk aan uiteraard... Uiteindelijk een halve per dag, daarna om de dag een halve etc.
Ik ben nu 26 en red het nog steeds prima zonder de anti-depressiva. Uiteindelijk moet je het zelf doen. Natuurlijk heb ik af en toe nog een angst als iemand in m'n nabije omgeving iets ergs heeft gekregen. Maar ga er momenteel anders mee om. Je wordt ouder, kijkt anders naar de dingen in het leven etc. Zo is het tenminste bij mij gegaan.
Overigens schaamde ik me er vroeger zelfs voor dat ik Seroxat slikte, had het amper iemand verteld. Achteraf gezien slaat die schaamte uiteraard nergens op.
Maar bij deze; goede ervaring met Seroxat gehad.
Op m'n 16e overleed m'n oma en dit maakte bij mij zo'n grote indruk dat ik een angst voor de dood kreeg. Daarnaast kreeg ik last van hyperventilatie etc. ga zo maar door. Alles wat ik in de krant, op internet las betrok ik op mezelf en zat dan ook wekelijks bij de huisarts omdat ik 'dacht' een ziekte te hebben. Voelde me ontzettend ongelukkig...
Op m'n 18e kreeg ik Seroxat voorgeschreven (1 pilletje p/dag) en dit heeft mij echt goed geholpen. Zo rond m'n 22e ging het echt goed met mij en wou ik af gaan bouwen. Dit gaat geleidelijk aan uiteraard... Uiteindelijk een halve per dag, daarna om de dag een halve etc.
Ik ben nu 26 en red het nog steeds prima zonder de anti-depressiva. Uiteindelijk moet je het zelf doen. Natuurlijk heb ik af en toe nog een angst als iemand in m'n nabije omgeving iets ergs heeft gekregen. Maar ga er momenteel anders mee om. Je wordt ouder, kijkt anders naar de dingen in het leven etc. Zo is het tenminste bij mij gegaan.
Overigens schaamde ik me er vroeger zelfs voor dat ik Seroxat slikte, had het amper iemand verteld. Achteraf gezien slaat die schaamte uiteraard nergens op.
Maar bij deze; goede ervaring met Seroxat gehad.
maandag 11 juni 2007 om 16:54
quote:
quote: muis80 reageerde
Hier een positieve ervaring met ad.gebruik. Ik ben heel erg depressief geweest, sliep niet meer, huilde de hele dag, had paniekaanvallen en voelde me de hele dag ellendig. Ook ik was op de één of andere manier bang om pillen te slikken. Dacht ook dat ik me er heel raar en ziek door zou gaan voelen. Omdat ik me op een gegeven moment zo ellendig voelde dat ik het er wel op wilde wagen (gesprekstherapie werd me niet eens aangeboden omdat ik er te erg aan toe was en ik had er ook absoluut geen behoefte aan, wist niet eens wat het probleem was waarover ik zou moeten praten) ben ik toch begonnen met ad., ik had Fevarin (Fluvoxamine). Dit hielp zeer goed! Eerst gingen de paniekaanvallen weg en later het slechte slapen. Ik heb me wel een hele tijd vlak gevoeld maar volgens mijn psychiater was dit een uitloop van de depressie en dat geloof ik zelf eigenlijk ook wel. Veel mensen hebben tijdens het gebruik van ad. een vlak gevoel omdat hun depressie nog niet helemaal over is. De bijwerkingen die ik had waren verstopping en ik kon nauwelijks meer klaarkomen (wel veel zin in sex, dus sexueel gefrustreerd). Dit vond ik vervelend en vooral toen het weer beter met me ging, maar nog altijd 1000* beter dan het alternatief: weer depressief worden! De vlakke gevoelens werden na verloop van tijd vanzelf minder. Nu (na een jaar) ben ik begonnen met afbouwen en de vlakke gevoelens zijn nog verder verminderd en ik kan gelukkig ook weer klaarkomen. Dat het nu zo goed gaat heeft echter te maken met het feit dat ik op het juiste moment (en dus niet te vroeg zoals heel veel mensen!) stop!
Mijn advies als ik jullie verhaal zo lees is dat je er in jullie situatie zeker op vooruit zult gaan bij het gebruik van ad., dus ik zou het sowieso een kans geven. Ga niet aanmodderen met therapieën als je helemaal niet weet waarover je moet praten, je voelt zelf wel als geen ander aan of je behoefte hebt aan therapie of niet. St-janskruid heb ik geen ervaring mee, maar volgens mij heeft dit niet zoveel effect bij zwaardere depressies.
Als je nog vragen hebt, vraag maar raak!
Groetjes, Muis
Ja ik heb een vraagje, ik heb het hier meerdere malen zien staan maar kan mij daar totaal geen voorstelling bij maken...............kun jij of iemand anders uitleggen wat een vlak gevoel is?
Hoi Elmotjuh,
Een vlak gevoel is eigenlijk nauwelijks een gevoel. Het is een beetje alsof het leven aan je voorbij trekt en dat je daarnaar kijkt als een film waar je zelf niet in mee speelt. Je wordt dan niet meer echt vrolijk of verdrietig (ook niet bij sterfgevallen). Het gevoel dat je niks zou kunnen schelen als je huis instort, zeg maar. Zoals ik al schreef werd dit bij mij ook minder naarmate ik langer antidpressiva ging gebruiken en merkte ik dat dingen me meer begonnen te raken. Ik toen ik dat vlakke gevoel had ook nog niet beter want ik had toen (en soms nog wel eens) weleens vaker uit het niets een gespannen onrustig gevoel.
Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb kunnen maken voor je.
En Persphone, jij schreef dat je niet begreep waarom mensen bang zijn om ad. te slikken bij zware depressie. Nou bij mij was dat dus omdat ik eigenlijk overal bang voor was. Ik was bang om nog "gekker" te worden (dat kon in de eerste weken gebeuren) of om een psychose te krijgen (komt zelden voor).
Groetjes, Muis
quote: muis80 reageerde
Hier een positieve ervaring met ad.gebruik. Ik ben heel erg depressief geweest, sliep niet meer, huilde de hele dag, had paniekaanvallen en voelde me de hele dag ellendig. Ook ik was op de één of andere manier bang om pillen te slikken. Dacht ook dat ik me er heel raar en ziek door zou gaan voelen. Omdat ik me op een gegeven moment zo ellendig voelde dat ik het er wel op wilde wagen (gesprekstherapie werd me niet eens aangeboden omdat ik er te erg aan toe was en ik had er ook absoluut geen behoefte aan, wist niet eens wat het probleem was waarover ik zou moeten praten) ben ik toch begonnen met ad., ik had Fevarin (Fluvoxamine). Dit hielp zeer goed! Eerst gingen de paniekaanvallen weg en later het slechte slapen. Ik heb me wel een hele tijd vlak gevoeld maar volgens mijn psychiater was dit een uitloop van de depressie en dat geloof ik zelf eigenlijk ook wel. Veel mensen hebben tijdens het gebruik van ad. een vlak gevoel omdat hun depressie nog niet helemaal over is. De bijwerkingen die ik had waren verstopping en ik kon nauwelijks meer klaarkomen (wel veel zin in sex, dus sexueel gefrustreerd). Dit vond ik vervelend en vooral toen het weer beter met me ging, maar nog altijd 1000* beter dan het alternatief: weer depressief worden! De vlakke gevoelens werden na verloop van tijd vanzelf minder. Nu (na een jaar) ben ik begonnen met afbouwen en de vlakke gevoelens zijn nog verder verminderd en ik kan gelukkig ook weer klaarkomen. Dat het nu zo goed gaat heeft echter te maken met het feit dat ik op het juiste moment (en dus niet te vroeg zoals heel veel mensen!) stop!
Mijn advies als ik jullie verhaal zo lees is dat je er in jullie situatie zeker op vooruit zult gaan bij het gebruik van ad., dus ik zou het sowieso een kans geven. Ga niet aanmodderen met therapieën als je helemaal niet weet waarover je moet praten, je voelt zelf wel als geen ander aan of je behoefte hebt aan therapie of niet. St-janskruid heb ik geen ervaring mee, maar volgens mij heeft dit niet zoveel effect bij zwaardere depressies.
Als je nog vragen hebt, vraag maar raak!
Groetjes, Muis
Ja ik heb een vraagje, ik heb het hier meerdere malen zien staan maar kan mij daar totaal geen voorstelling bij maken...............kun jij of iemand anders uitleggen wat een vlak gevoel is?
Hoi Elmotjuh,
Een vlak gevoel is eigenlijk nauwelijks een gevoel. Het is een beetje alsof het leven aan je voorbij trekt en dat je daarnaar kijkt als een film waar je zelf niet in mee speelt. Je wordt dan niet meer echt vrolijk of verdrietig (ook niet bij sterfgevallen). Het gevoel dat je niks zou kunnen schelen als je huis instort, zeg maar. Zoals ik al schreef werd dit bij mij ook minder naarmate ik langer antidpressiva ging gebruiken en merkte ik dat dingen me meer begonnen te raken. Ik toen ik dat vlakke gevoel had ook nog niet beter want ik had toen (en soms nog wel eens) weleens vaker uit het niets een gespannen onrustig gevoel.
Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb kunnen maken voor je.
En Persphone, jij schreef dat je niet begreep waarom mensen bang zijn om ad. te slikken bij zware depressie. Nou bij mij was dat dus omdat ik eigenlijk overal bang voor was. Ik was bang om nog "gekker" te worden (dat kon in de eerste weken gebeuren) of om een psychose te krijgen (komt zelden voor).
Groetjes, Muis
woensdag 13 juni 2007 om 11:11
Ik ben vandaag maar weer eens naar de huisarts geweest. Twee maanden terug heeft ze me lichamelijk onderzocht en kon niets vinden, nu naar aanhoudende klachten heeft ze me doorverwezen naar de psycholoog. Ook omdat ik aangegeven heb liever geen medicijnen te gebruiken omdat het naar mijn idee iets onderdrukt maar niet oplost.
Om de één of andere reden kan ik niet meer genieten van mijn leven. Het is niet zo dat ik diep ongelukkig ben maar het lijkt wel of het lichtje wat eerst in mij brandde nu bijna is uitgedooft, af en toe licht het weer op en gaat het allemaal wel maar vaak heb ik een soort verdoofd gevoel. Ik raak in mezelf gekeerd en zo wil ik gewoon niet zijn. Vorig jaar zag mijn leven er precies hetzelfde uit en toen was ik wel heel gelukkig. Wat is er dan veranderd? En hoe krijg ik het weer terug? Dat hoop ik uit te kunnen vinden met de psycholoog. Ik heb niet zoveel verstand van dit soort dingen en weet ook niet of ik wel echt depressief ben. Als ik sommige verhalen hierboven lees weet ik dat het bij mij allemaal wel meevalt. Maar juist omdat ik wel iemand ben die normaal gesproken altijd vrolijk en enthousiast is en veel energie heeft, maakt dat het moeilijk om erover te praten en er iets aan te doen.
Om de één of andere reden kan ik niet meer genieten van mijn leven. Het is niet zo dat ik diep ongelukkig ben maar het lijkt wel of het lichtje wat eerst in mij brandde nu bijna is uitgedooft, af en toe licht het weer op en gaat het allemaal wel maar vaak heb ik een soort verdoofd gevoel. Ik raak in mezelf gekeerd en zo wil ik gewoon niet zijn. Vorig jaar zag mijn leven er precies hetzelfde uit en toen was ik wel heel gelukkig. Wat is er dan veranderd? En hoe krijg ik het weer terug? Dat hoop ik uit te kunnen vinden met de psycholoog. Ik heb niet zoveel verstand van dit soort dingen en weet ook niet of ik wel echt depressief ben. Als ik sommige verhalen hierboven lees weet ik dat het bij mij allemaal wel meevalt. Maar juist omdat ik wel iemand ben die normaal gesproken altijd vrolijk en enthousiast is en veel energie heeft, maakt dat het moeilijk om erover te praten en er iets aan te doen.
