Gezondheid
alle pijlers
Gang van zaken ziekenhuis, stress
maandag 21 oktober 2024 om 11:48
Mijn moeder is niet in orde. Van een hele sterke, sportieve vrouw die altijd in de weer was is ze veranderd in iemand die nauwelijks nog kan sporten. Ze is ook veel afgevallen.
Reden dus om naar de dokter te gaan. We weten dat ze in potentie multiple myeloom kan krijgen, omdat er een of ander eiwit in haar bloed zit. Eerst bloedonderzoek via huisarts gehad. Daaruit kwam in ieder geval bloedarmoede.
Doorverwezen naar ziekenhuis. Daar zou ze een hele rits onderzoeken krijgen om te kijken of het inderdaad dat myeloom is of een ontsteking.
Ze heeft een pet scan gehad, en zou nog een beenmerkbiopsie, ct scan en bloedonderzoek krijgen.
Op de dag dat ze de biopsie zou krijgen werd meegedeeld dat er een vlek op de longen was ontdekt bij de pet scan en dat alle onderzoeken rondom meyloom gecancelled werden en dat ze opgeroepen zou worden door een longarts. Over bloedarmoede is niets gezegd verder.
Ze kreeg een oproep van longarts. Melden bij ziekenhuis, bloedafname, longfoto, gesprek met longarts, dat zou vandaag zijn.
Maar toen kreeg ze een telefoontje, geen bloedafname, geen longfoto, gesprek met arts assistent. Dit gesprek is zojuist geweest. Er werd meegedeeld dat ze opnieuw zou worden opgeroepen, want het zou longkanker kunnen zijn, maar ook Tuberculose. Toen kon ze weer gaan.
Ze is nu dus al twee keer naar het ziekenhuis geweest voor jan met de korte achternaam. Als ze al weten dat het misschien longkanker of misschien tuberculose is, dan hadden ze toch allang onderzoeken kunnen inplannen? Waarom wordt ze telkens weer naar huis gestuurd zonder enig onderzoek. Wachten, wachten en ondertussen gaat ze zienderogen achteruit. Nu weer maar wachten tot ze opgeroepen wordt.
Ik vind dit een hele nare gang van zaken, want zij (en haar familie) zit nu al weken in spanning, terwijl er helemaal niets duidelijk wordt, er zit totaal geen schot in.
Ik ben totaal gestressed hierdoor. Waarom gebeurt er niks?
Is er iemand die in een ziekenhuis werkt, die me kan vertellen waarom dit zo inefficient en en traag gebeurt?
Reden dus om naar de dokter te gaan. We weten dat ze in potentie multiple myeloom kan krijgen, omdat er een of ander eiwit in haar bloed zit. Eerst bloedonderzoek via huisarts gehad. Daaruit kwam in ieder geval bloedarmoede.
Doorverwezen naar ziekenhuis. Daar zou ze een hele rits onderzoeken krijgen om te kijken of het inderdaad dat myeloom is of een ontsteking.
Ze heeft een pet scan gehad, en zou nog een beenmerkbiopsie, ct scan en bloedonderzoek krijgen.
Op de dag dat ze de biopsie zou krijgen werd meegedeeld dat er een vlek op de longen was ontdekt bij de pet scan en dat alle onderzoeken rondom meyloom gecancelled werden en dat ze opgeroepen zou worden door een longarts. Over bloedarmoede is niets gezegd verder.
Ze kreeg een oproep van longarts. Melden bij ziekenhuis, bloedafname, longfoto, gesprek met longarts, dat zou vandaag zijn.
Maar toen kreeg ze een telefoontje, geen bloedafname, geen longfoto, gesprek met arts assistent. Dit gesprek is zojuist geweest. Er werd meegedeeld dat ze opnieuw zou worden opgeroepen, want het zou longkanker kunnen zijn, maar ook Tuberculose. Toen kon ze weer gaan.
Ze is nu dus al twee keer naar het ziekenhuis geweest voor jan met de korte achternaam. Als ze al weten dat het misschien longkanker of misschien tuberculose is, dan hadden ze toch allang onderzoeken kunnen inplannen? Waarom wordt ze telkens weer naar huis gestuurd zonder enig onderzoek. Wachten, wachten en ondertussen gaat ze zienderogen achteruit. Nu weer maar wachten tot ze opgeroepen wordt.
Ik vind dit een hele nare gang van zaken, want zij (en haar familie) zit nu al weken in spanning, terwijl er helemaal niets duidelijk wordt, er zit totaal geen schot in.
Ik ben totaal gestressed hierdoor. Waarom gebeurt er niks?
Is er iemand die in een ziekenhuis werkt, die me kan vertellen waarom dit zo inefficient en en traag gebeurt?
maandag 21 oktober 2024 om 12:19
Jee TO, wat een ontzettend nare en stressvolle situatie. Ik werk niet in het ziekenhuis en heb dus ook geen antwoord op je vraag, maar wilde je wel even een hart onder de riem steken.
Hoe is je moeder er zelf onder? Lijkt me voor haar heel erg belastend dit. Kan me eigenlijk ook niet voorstellen dat het de normale gang van zaken is.
Hoe is je moeder er zelf onder? Lijkt me voor haar heel erg belastend dit. Kan me eigenlijk ook niet voorstellen dat het de normale gang van zaken is.
maandag 21 oktober 2024 om 12:29
Ik werk niet (meer) in het ziekenhuis maar heb er wel beroepsmatig heel veel mee te maken en merk in ieder geval enorme verschillen tussen verschillende specialismen. Bij de mammapoli gaat alles extreem vlot en patientvriendelijk, bij de urologie (bij ons in de buurt dan) gaat het vaak traag en in ieder geval communicatief onhandig (om vrijdag om 16u bellen dat iemand na het weekend moet komen omdat een uitslag niet goed is en dan niet zeggen wat).
Als je van specialisme naar specialisme hopt, wordt het vaak écht lastig. Zeker bij specialisten die niet vaak samenwerken (oncologie en chirurgie, dat gaat vaak wel goed, maar hematologie en longgeneeskunde, die zijn niet altijd op elkaar ingespeeld). Die gaan bepaalde onderzoeken zelf niet aanvragen (want zit niet binnen het eigen specialisme en vaak is dat dan qua vergoedingen ook weer lastig) en dat is dan weer aan de ander, die er ineens nieuw bijkomt en ook weer tijd moet vinden om er een specialist knopen over door te laten hakken.
Ik zou dit zeker uitspreken, voor zover je dat nog niet gedaan had. Want het is natuurlijk wel erg vervelend.
Als je van specialisme naar specialisme hopt, wordt het vaak écht lastig. Zeker bij specialisten die niet vaak samenwerken (oncologie en chirurgie, dat gaat vaak wel goed, maar hematologie en longgeneeskunde, die zijn niet altijd op elkaar ingespeeld). Die gaan bepaalde onderzoeken zelf niet aanvragen (want zit niet binnen het eigen specialisme en vaak is dat dan qua vergoedingen ook weer lastig) en dat is dan weer aan de ander, die er ineens nieuw bijkomt en ook weer tijd moet vinden om er een specialist knopen over door te laten hakken.
Ik zou dit zeker uitspreken, voor zover je dat nog niet gedaan had. Want het is natuurlijk wel erg vervelend.
maandag 21 oktober 2024 om 12:31
Mijn moeder is redelijk rustig. Maar als je je eigenlijk al een beetje aan het voorbereiden bent op een hele nare ziekte en dan wordt zo even gezegd dat het dat misschien niet is, dan trekt dat wel een wissel.Callmecrazy schreef: ↑21-10-2024 12:19Jee TO, wat een ontzettend nare en stressvolle situatie. Ik werk niet in het ziekenhuis en heb dus ook geen antwoord op je vraag, maar wilde je wel even een hart onder de riem steken.
Hoe is je moeder er zelf onder? Lijkt me voor haar heel erg belastend dit. Kan me eigenlijk ook niet voorstellen dat het de normale gang van zaken is.
maandag 21 oktober 2024 om 12:31
Dank je Roereitje, dat is een goed idee. Mijn moeder is niet zo assertief, die vraagt niet zo goed door.
maandag 21 oktober 2024 om 12:33
Kan ik me goed voorstellen. Fijn dat ze rustig is, maar ik kan me voorstellen dat ze heen en weer geslingerd wordt tussen hoop en vrees. Wat iemand hierboven zegt is trouwens ook een goede: als dochter mag je misschien best even het ziekenhuis bellen om te vragen naar deze gang van zaken?Peperenzout schreef: ↑21-10-2024 12:31Mijn moeder is redelijk rustig. Maar als je je eigenlijk al een beetje aan het voorbereiden bent op een hele nare ziekte en dan wordt zo even gezegd dat het dat misschien niet is, dan trekt dat wel een wissel.
maandag 21 oktober 2024 om 12:35
Dank je voor de uitleg, zo zal het inderdaad wel zijn. Volgende keer ga ik mee naar de afspraak, want ik ben wat assertiever dan mijn moeder en wat minder makkelijk af te schepen. Het is echt naar, niet weten waar je aan toe bent. Al geeft "tuberculose" wel weer wat meer hoop dan "longkanker" Maar toch, wisten we maar wat het was.Charlie591 schreef: ↑21-10-2024 12:29Ik werk niet (meer) in het ziekenhuis maar heb er wel beroepsmatig heel veel mee te maken en merk in ieder geval enorme verschillen tussen verschillende specialismen. Bij de mammapoli gaat alles extreem vlot en patientvriendelijk, bij de urologie (bij ons in de buurt dan) gaat het vaak traag en in ieder geval communicatief onhandig (om vrijdag om 16u bellen dat iemand na het weekend moet komen omdat een uitslag niet goed is en dan niet zeggen wat).
Als je van specialisme naar specialisme hopt, wordt het vaak écht lastig. Zeker bij specialisten die niet vaak samenwerken (oncologie en chirurgie, dat gaat vaak wel goed, maar hematologie en longgeneeskunde, die zijn niet altijd op elkaar ingespeeld). Die gaan bepaalde onderzoeken zelf niet aanvragen (want zit niet binnen het eigen specialisme en vaak is dat dan qua vergoedingen ook weer lastig) en dat is dan weer aan de ander, die er ineens nieuw bijkomt en ook weer tijd moet vinden om er een specialist knopen over door te laten hakken.
Ik zou dit zeker uitspreken, voor zover je dat nog niet gedaan had. Want het is natuurlijk wel erg vervelend.
maandag 21 oktober 2024 om 12:37
Dank je voor de tip Lucifee. Ik zie haar straks en dan kan ik wat uitgebreider navragen hoe en wat. Maar even bellen over de gang van zaken klinkt wel goed, gewoon vanwege de gemoedsrust ofzo. Ik vind mezelf best nuchter, maar merk dat dit toch wel heftig is allemaal.Lucifee2024 schreef: ↑21-10-2024 12:34Ga zeker vragen hoe zo'n traject werkt bij ziekenhuis.
En weet: zij/jullie mogen ook altijd een andere arts of ziekenhuis om een opinie vragen.
Als jullie het redden qua vervoer, ik zou een second opinie vragen bij AVL.
maandag 21 oktober 2024 om 12:47
Er is nog geeneens een first opinion.
Bellen helpt vaak wel om dingen vlot te trekken. Die ziekenhuissystemen zijn niet altijd zo efficiënt, zeker niet als er niet een vaste verantwoordelijke voor is. Dus ik zou je aanraden te bellen, duidelijk te melden dat je moeder nog steeds afvalt (en hoeveel kilo in hoeveel tijd) en vragen hoe ze dat onderzoek zsm kan hebben.
Sterkte, zo wachten helpt niet met de zorgen die je je toch maakt.
Bellen helpt vaak wel om dingen vlot te trekken. Die ziekenhuissystemen zijn niet altijd zo efficiënt, zeker niet als er niet een vaste verantwoordelijke voor is. Dus ik zou je aanraden te bellen, duidelijk te melden dat je moeder nog steeds afvalt (en hoeveel kilo in hoeveel tijd) en vragen hoe ze dat onderzoek zsm kan hebben.
Sterkte, zo wachten helpt niet met de zorgen die je je toch maakt.
maandag 21 oktober 2024 om 12:49
Dank je, ik ga zo naar haar toe en overleg even met haar of ze dat wil. Sowieso ga ik bellen om voor mezelf wat meer info te krijgen over die gang van zaken, want het klopt niet met wat op hun website staat. Daar staat dat afspraken over onderzoeken bij de afsprakenbalie gemaakt kunnen worden, dat gaat in ieder geval sneller.Ravintola schreef: ↑21-10-2024 12:47Er is nog geeneens een first opinion.
Bellen helpt vaak wel om dingen vlot te trekken. Die ziekenhuissystemen zijn niet altijd zo efficiënt, zeker niet als er niet een vaste verantwoordelijke voor is. Dus ik zou je aanraden te bellen, duidelijk te melden dat je moeder nog steeds afvalt (en hoeveel kilo in hoeveel tijd) en vragen hoe ze dat onderzoek zsm kan hebben.
Sterkte, zo wachten helpt niet met de zorgen die je je toch maakt.
maandag 21 oktober 2024 om 12:49
Ik herken het helaas wel van mijn ouder. De fase tussen huisarts en diagnose was heel chaotisch en ongecoordineerd, terwijl ouder duidelijk ziek was en steeds verder aftakelde. Op een gegeven moment hebben wij als kinderen ingegrepen en contact gezocht met huisarts, zorgverzekering en ziekenhuis en toen werd eea duidelijker en kwam er schot in de zaak. Diagnose was kanker, behandeling is daarna wel vlot gestart en eigenlijk vrij goed verlopen, het was echt de periode daarvoor die vreselijk was.
Ik zou je aanraden te proberen om zelf wat duidelijkheid te creëeren. Vraag waarom het zo lang moet duren en waarop je preciesmoet wachten (Dat doen die ouderen niet). Regel meteen een afspraak ipv wachten op een oproep etc. En ga mee naar de gesprekken of laat ze opnemen, mijn ouders interpreteerden de gesprekken vaak anders dan wat er daadwerkelijk was gezegd. Sterkte iig.
Ik zou je aanraden te proberen om zelf wat duidelijkheid te creëeren. Vraag waarom het zo lang moet duren en waarop je preciesmoet wachten (Dat doen die ouderen niet). Regel meteen een afspraak ipv wachten op een oproep etc. En ga mee naar de gesprekken of laat ze opnemen, mijn ouders interpreteerden de gesprekken vaak anders dan wat er daadwerkelijk was gezegd. Sterkte iig.
nootboek wijzigde dit bericht op 21-10-2024 12:56
2.43% gewijzigd
maandag 21 oktober 2024 om 12:56
Wat fijn dat de behandeling bij jouw ouder goed is gegaan!nootboek schreef: ↑21-10-2024 12:49Ik herken het helaas wel van mijn ouder. De fase tussen huisarts en diagnose was heel chaotisch en ongecoordineerd, terwijl ouder duidelijk ziek was en steeds verder aftakelde. Op een gegeven moment hebben wij als kinderen ingegrepen en contact gezocht met huisarts, zorgverzekering en ziekenhuis en toen werd eea duidelijker en kwam er schot in de zaak. Diagnose was kanker, behandeling is daarna wel vlot gestart en eigenlijk vrij goed verlopen, het was echt de periode daarvoor die vreselijk was.
Ik zou je aanraden te proberen om zelf wat duidelijkheid te creëeren. Vraag waarom het zo lang moet duren en waarop je preciesmoet wachten (Dat doen die ouderen niet). Regel meteen een afspraak ipv wachten op een oproep etc. En ga mee naar de gesprekken of laat ze opnemen, mijn ouder interpreteerde de gesprekken vaak anders dan wat er daadwerkelijk was gezegd. Sterkte iig.
Ik ga inderdaad straks maar eens even bellen en er wat meer druk op zetten. Ouder doet dat wat minder en is wat teveel afwachtend. Dank je!
maandag 21 oktober 2024 om 12:57
Sterkte Carnapi!
En ik ga inderdaad zelf maar eens wat actiever er achteraan, want zo is het niks.
maandag 21 oktober 2024 om 13:04
Ik herken het wel, dat de eerste fase, als nog niet precies duidelijk is wat er aan de hand is, heel rommelig is en veel langer duurt dan je zelf zou wensen. Voor jezelf is de teller al gaan lopen en heb je het gevoel dat elke seconde telt en in het ziekenhuis moeten ze eerst alles nog op de rit krijgen, bij de goede artsen en in de agenda. Frustrerend. Ik denk dat het er altijd wel een beetje bij hoort, maar er zelf bovenop zitten kan nooit kwaad
maandag 21 oktober 2024 om 13:09
Wat een ontzettend vervelende en frustrerend situatie. Ik herken het helaas wel: van mijzelf en van een ouder. Soms gaan zaken in het ziekenhuis zo onhandig. Ik kan er een boek over vol schrijven (wat ik niet zal doen hier).
Ik denk dat het al enorm helpt als je meegaat naar een afspraak en om verduidelijking kan vragen.
Sterkte, heel naar om zo in spanning te moeten zitten en geen duidelijk te hebben.
Ik denk dat het al enorm helpt als je meegaat naar een afspraak en om verduidelijking kan vragen.
Sterkte, heel naar om zo in spanning te moeten zitten en geen duidelijk te hebben.
maandag 21 oktober 2024 om 15:44
Het is begrijpelijk dat bij een vlek op de long, de longarts (of arts-assistent longziekten) en de longonderzoeken de prioriteit worden. En dat de andere onderzoeken, naar een op dit moment minder waarschijnlijke diagnose, even worden uitgesteld. Als de vlek op de long de verklaring blijkt voor het ziektebeeld kan je moeder bv een beenmergbiopsie bespaard worden.
Een anemie kan voorkomen bij elke ernstige ziekte (en natuurlijk ook bij minder ernstige ziekte) dus geeft weinig richting.
Waarom er niet even bloedonderzoek en longfoto is gedaan snap ik niet, dat is zo klaar. Je kunt een arts (-assistent) treffen die net ff de urgentie niet goed door heeft. Die ook niet weet dat je moeder zo snel achteruit gaat als hem/haar dat niet verteld wordt. Dus idd assertiever zijn, en dat mag best ook als dochter als je moeder het zelf niet doet. Ik zou nu ook niet gaan wachten op een oproep maar er achteraan bellen, en benadrukken dat het niet goed gaat.
Een anemie kan voorkomen bij elke ernstige ziekte (en natuurlijk ook bij minder ernstige ziekte) dus geeft weinig richting.
Waarom er niet even bloedonderzoek en longfoto is gedaan snap ik niet, dat is zo klaar. Je kunt een arts (-assistent) treffen die net ff de urgentie niet goed door heeft. Die ook niet weet dat je moeder zo snel achteruit gaat als hem/haar dat niet verteld wordt. Dus idd assertiever zijn, en dat mag best ook als dochter als je moeder het zelf niet doet. Ik zou nu ook niet gaan wachten op een oproep maar er achteraan bellen, en benadrukken dat het niet goed gaat.
maandag 21 oktober 2024 om 15:52
maandag 21 oktober 2024 om 16:37
Even een update.
Mijn moeder was een beetje overweldigd door de info in het ziekenhuis, dus ik heb gebeld met de oncologisch verpleegkundige (ze had daar een kaartje van gekregen). Die wist e.e.a. gelukkig wel te verduidelijken. De biopsie wordt gedaan om de diagnose 100% zeker te bevestigen, hij wordt nu ingepland. Daarna volgt nog een gesprek. Een foto en bloedonderzoek waren echter niet meer nodig omdat op de pet scan heel duidelijk te zien is dat het om uitgezaaide longkanker gaat. Dus de biopsie is alleen nog om het 100% zeker te weten, maar de kans dat het iets anders is is eigenlijk nihil. Tuberculose is niet echt belangrijk, alleen voor alle zekerheid willen ze dat nog even testen, mijn moeder moet daarvoor sputum opsturen.
De verpleegkundige was gelukkig heel geduldig en vriendelijk, we kunnen haar altijd bellen voor vragen, dat is fijn. Volgende keer als mijn moeder een afspraak heeft ga ik mee, zodat er meer mensen bij het gesprek zijn.
Fijn dat jullie me aangeraden hebben om gewoon even te bellen!
Mijn moeder was een beetje overweldigd door de info in het ziekenhuis, dus ik heb gebeld met de oncologisch verpleegkundige (ze had daar een kaartje van gekregen). Die wist e.e.a. gelukkig wel te verduidelijken. De biopsie wordt gedaan om de diagnose 100% zeker te bevestigen, hij wordt nu ingepland. Daarna volgt nog een gesprek. Een foto en bloedonderzoek waren echter niet meer nodig omdat op de pet scan heel duidelijk te zien is dat het om uitgezaaide longkanker gaat. Dus de biopsie is alleen nog om het 100% zeker te weten, maar de kans dat het iets anders is is eigenlijk nihil. Tuberculose is niet echt belangrijk, alleen voor alle zekerheid willen ze dat nog even testen, mijn moeder moet daarvoor sputum opsturen.
De verpleegkundige was gelukkig heel geduldig en vriendelijk, we kunnen haar altijd bellen voor vragen, dat is fijn. Volgende keer als mijn moeder een afspraak heeft ga ik mee, zodat er meer mensen bij het gesprek zijn.
Fijn dat jullie me aangeraden hebben om gewoon even te bellen!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
