Hartritmestoornissen

Hallo Trixie,



Ik ben een vrouw van 40, en heb eigenlijk van kinds af aan af en toe last van ritmestoornissen. De huisarts zegt dat het onschuldig is, en het heel vaak voorkomt. Op zich geloof ik ook wel dat hij gelijk heeft, maar het blijft wel een heel vervelend gevoel. Ik heb er trouwens wel pilletjes voor,(propanolol) die ik alleen inneem als het echt irritant begint te worden. Soms neem ik een hele maand geen pilletje, maar er zijn ook wel eens tijden dat ik er 3 in een week heb. Ik sport 3x per week in de sportschool en fiets dagelijks ca. 10 km. Ik drink wel iedere dag een glaasje rode wijn, en in het weekend wat meer. Ik rook niet, en heb dat ook nooit gedaan, dus daar komt het ook niet van.Ik heb me ook nog nooit verder laten onderzoeken, omdat ik maar aanneem dat de huisarts gelijk heeft. Maar soms als het een tijdje weer wat heviger is denk ik er wel eens aan om dat toch maar eens te laten doen. Maar ja, dan gaat het weer een tijdje goed en dan doe ik het toch weer niet. Ik denk dat je man er zelf het beste over kan oordelen of het noodzakelijk is om er eens goed naar te laten kijken, al is het maar voor zijn eigen geruststelling. In ieder geval veel sterkte voor jullie allebei, en bij twijfel zou ik toch een cardioloog bezoeken als ik jullie was. groetjes Annikaquote:Trixie1968 schreef op 02 september 2007 @ 18:18:

Mijn man rookt al sinds z'n 16e zware shag. Sport niet, drinkt weinig (af en toe een biertje). Heeft ook al jaren af en toe last van hartritmestoornissen. Daar is hij ook al diverse keren op onderzocht maar ze konden niets vinden. Het vervelende is alleen dat als het erg druk op z'n werk is hij er meer last van heeft. Begin dit jaar heeft hij op advies van de huisarts z'n cholesterol laten 'opmeten', die was iets te hoog en toen is hij minder gaan roken en nog gezonder gaan eten (minder vet e.d.). Maar niet gaan sporten, daar krijg ik hem gewoon niet aan, wat ik ook probeer. Nu zit hij weer in een stressvolle periode op z'n werk en heeft hij al bijna 4 dagen last van die hartritmestoornissen (vertelde hij me beschroomd even onder het eten tussen neus en lippen door!), z'n hart slaat dan op hol en hij voelt zich erg moe. Na een paar minuten gaat dit weer vanzelf over. Wie heeft hier ervaring mee en wat moeten we hier nou mee? Ik zou hem 't liefst direct naar de huisarts sleuren en een verwijsbrief voor de cardioloog vragen. Hij wil 't het liefst nog een paar dagen aanzien. Ik noem dat struisvogelpolitiek, hij is volgens mij gewoon bang. Nu is hij van schrik weer direct gestopt met roken, ik moest z'n shag en reserve sigaretten meteen weggooien. Wat ik natuurlijk geljk gedaan heb ...

Maar ik zou graag willen weten wat jullie hiervan vinden of dat iemand het ook meegemaakt heeft. Ik maak me zorgen!!



Bedankt in ieder geval!!!

Hoi Trixie,

Nou, als je man hierdoor stopt met roken is dat fijn natuurlijk!



Ik heb ervaring met hartritmestoornissen. Bij mij voelt het net zoals jij het omschrijft, mijn hart gaat dan heel snel slaan en ik voel me moe. Ik heb ook wel eens dat mijn hart heel langzaam gaat slaan en dan krijg ik moeite helder te blijven. En soms wisselt het zich af, het voelt heel vervelend.



Ik weet eigenlijk niet anders of ik had daar zo nu en dan last van, soms meerdere keren per dag, soms weken niet. Ik ben er diverse keren voor onderzocht, heb onder controle gestaan bij cardiologen en tijdens mijn zwangerschappen extra controles gehad. Heb ook wel eens rondgelopen met zo'n ''kastje'' dat alles registreert en fietstesten gedaan, etc. In mijn geval kan het geen kwaad, zo veel is inmiddels wel duidelijk. Lastig is het wel, en stress, drukte, hormoonschommelingen en hevige weersveranderingen hebben bij mij een negatieve invloed. Ik heb trouwens nooit gerookt, drink sporadisch, heb een gezond gewicht, ik sport nu niet maar heb dat in het verleden wel veel gedaan - en toen had ik er net zo veel of weinig last van als nu. Bij mij zit het in de familie, mijn vader heeft het ook en die is inmiddels 77 jaar en nog steeds geen hartpatiënt, dus dat geeft moed!



Hoe dan ook lijkt het me zeker goed het eens te laten onderzoeken. Het feit dat ik dat diverse keren heb laten doen geeft mij rust, ik zie het gewoon als een seintje van mijn lijf dat ik even rustig aan moet doen en als ik dat doe gaat het meestal snel weer goed. Maar dat het bij mij geen kwaad kan, is natuurlijk geen garantie dat dat bij jouw man ook het geval is. Als hij zich heeft laten onderzoeken door een cardioloog en dan net als ik het bericht krijgt dat het niet erg is, zal dat hem en jou vast en zeker rust geven, nu lopen jullie toch te dubben of er niet iets ergs aan de hand zou kunnen zijn. Dat lijkt me op zich al moeilijk genoeg, maar het zou ook nog invloed kunnen hebben op de klacht op zich - als hij in de stress schiet op het moment dat zijn hart onrustig slaat, kan dit de klacht verergeren.



Anyway, lang verhaal, kort samengevat: het kan echt onschuldig zijn, maar laat er toch maar even naar kijken!

Sterkte en succes ermee.

Hai Trixie



Ik ben arts (basisarts, ben aan het solliciteren voor de huisartsopleiding) en heb 2 jaar als arts op een Cardiologie afdeling gewerkt.



Er bestaan goedaardige en kwaadaardige hartritmestoornissen. Je man zal waarschijnlijk een goedaardige hebben, aangezien hij niet flauwvalt of iets dergeljiks. Het is echter wel het beste om het te laten onderzoeken. Het kan zijn dat het hart gewoon overslaat, en dat hij het heel goed voelt, maar dat is iets wat bij iedereen wel eens voorkomt. Het kan echter óók zo zijn dat hij een soort 'kortsluitinkje' in zijn elektrische geleidingssysteem heeft in zijn hart, waardoor het hart ineens op hol slaat. Dit kan soms kort (minuten) soms langer (uren/dagen) aanhouden. Afhankelijk van wáár in het hart precies de kortsluiting zit moet je er wél of géén medicijnen voor gebruiken.



Ik zou zeggen dat het het beste is om via de huisarts een verwijzing naar een cardioloog te vragen, en een 'Holter-onderzoek' te laten doen. Hierbij draagt je man gedurende 24 tot 48 uur een klein kastje bij zich, met plakkertjes op zijn borst, die zijn hartritme registreren. Hiermee kan hij zelfs gewoon naar zijn werk. Je levert het weer in, en de uitslag hoor je van de cardioloog, en dan weet je meteen of er een hartritmestoornis te zien is geweest.



Succes!

Ehm... solicia, ik denk niet dat je kan stellen dat je bij een kwalijke hartritmestoornis wel flauwvalt en bij andere niet.



Ik heb jaren last gehad van ritmestoornissen voordat ik doorhad dat er iets mis was, en toen bleek ik toch een redelijk heftige WPW te hebben. Zo eentje dat er opeens geen wachtlijsten meer zijn voor alle echo's, ecg's, inspanningsecg's en dergelijke. Ben nog nooit flauwgevallen, had geen last van duizeligheid, etc.



Dus om te zeggen dat het niet ernstig is als je niet flauwvalt, lijkt mij geen wijs advies van een arts.

@ Tilalia



Zoals in mijn berichtje ook staat, lijkt het mij het meest waarschijnlijk dat het een onschuldige ritmestoornis betreft. Ook gezien het feit dat onschuldige vaker voorkomen dan potentieel gevaarlijke zoals jij hebt (het zeldzame WPW). Echter zelfs bij WPW bestaan er onschuldige varianten, waar geen behandeling voor nodig is.



Het beste is zoals ik al zei een doorverwijzing te vragen om duidelijkheid te krijgen over wat er wel of niet aan de hand is.

Trizie, denkt je man nu werkelijk dat als hij er al een paar jaar last van heeft, dat het met een weekje goed slapen weggaat? Dat denk ik namelijk niet. En ik denk dat je beter kunt weten wat er wel of niet aan de hand is.



Denken dat het met een weekje overgaat is nogal struisvogel, eerlijk gezegd.

quote:Solicia schreef op 03 september 2007 @ 09:22:

@ Tilalia



Zoals in mijn berichtje ook staat, lijkt het mij het meest waarschijnlijk dat het een onschuldige ritmestoornis betreft. Ook gezien het feit dat onschuldige vaker voorkomen dan potentieel gevaarlijke zoals jij hebt (het zeldzame WPW). Echter zelfs bij WPW bestaan er onschuldige varianten, waar geen behandeling voor nodig is.



Het beste is zoals ik al zei een doorverwijzing te vragen om duidelijkheid te krijgen over wat er wel of niet aan de hand is.



Ik denk dat je als arts niet zomaar mensen gerust moet gaan stellen, als je ze alleen maar kent van de letters van je scherm. Je moet ze ook niet in de paniek laten schieten, maar gerust stellen lijkt me echt onnozel. Ook al heb je de opleiding, je diagnose is nergens op gebaseerd. Vandaar mijn post.

Enneh: in Nederland hebben zo'n 20.000 mensen WPW. Zo zeldzaam is dat dus niet.

Ik wil je niet heel erg de stuipen op het lijf jagen, maar door vergelijkbare struisvogelpolitiek kreeg mijn vriend een zwaar hartinfarct. En toen was het bijna te laat.



Naar de dokter dus zou ik advisieren, beter een keer te veel dan een keer te weinig.

Je kan em beter deze week laten gaan, nu hij nog last heeft. Kan de huisarts misschien ook wel iets echt horen. Bij veel hartritmestoornissen is het ook nog eens zo, dat als je geen last hebt, je ook niks kunt zien op het ecg. Een ecg is dus beter gemaakt met een ritmestoornis: dan kunnen ze namelijk wèl wat zien.





Ik snap het wel hoor, het struisvogelen, want naar de cardioloog moeten is doodeng, want weet jij veel wat ze vinden. (been there, done that )Maar het is ook zo dat stel dat er iets ergs is, eerder naar de dokter gaan beter is. Dan voorkom je eventuele schade aan je hart. En da's best handig, want je hebt je hart zo heel erg nodig.