Gezondheid
alle pijlers
Hormoon-ellende, wie ook?
dinsdag 10 juli 2007 om 00:37
Hai allemaal,
Even van me afschrijven. Ik zit al een tijdje niet zo lekker in mijn vel. Vaak moe, vaak down, opvliegerig, veel migraine, etcetera. Ik heb een drukke baan, ben alleenstaande moeder, mijn zoontje is al een tijdje nogal kwakkelig en vrij recent hebben we nogal een toestand gehad ( eng onderzoek omdat ze dachten dat hij misschien een hele ernstige ziekte had, was het gelukkig niet).
Kortom: een heleboel mensen om me heen, en ikzelf eigenlijk ook, dachten dat ik tegen een burn out aan zat te hikken.
Deze maand was het wel heel erg, en toen ik vorige week ongesteld werd ging me ineens een lichtje op. Volgens mij heeft mijn rotgevoel met mijn cyclus te maken. Ik herken de gevoelens van mijn zwangerschap, en die eindigde in een mega depressie die door hormonen veroorzaakt werd. Na de bevalling was het rotgevoel ook eigenlijk direct weg, het was letterlijk alsof ik de depressie eruit perste tijdens de bevalling.
Ik begin een patroon te zien, de twee weken voordat ik ongesteld moet worden begin ik steeds meer down te raken en vlak voor ik ongesteld ben voel ik me echt depressief, de eerste dagen van mijn menstruatie heb ik nu al een aantal maanden steeds migraine, vervolgens krijg ik tijdens mijn menstruatie een fikse schimmelinfectie en deze maand - dankzij een grieperig kind - ook een soort griepje, en vervolgens gaat het 1 week goed en dan begint de ellende weer van voren af aan. Bovendien heb ik ook steeds meer last van slecht slapen ( niet in slaap kunnen komen en onrustige dromen) en nachtzweten, wat volgens de huisarts ook hormoongerelateerd kan zijn.
Ik ben me ervan bewust dat mijn weerstand volgens mij vrij laag is omdat ik het nu eenmaal gillend druk heb, maar het kan toch niet zo zijn dat ik de komende -tig jaar nog met deze ellende opgescheept zit?
Het vervelende is dat ik door die heftige reactie op hormonen van de gynaecoloog eigenlijk ook geen hormonen-pil ( of andere hormoonhoudende anticonceptie) mag gebruiken, maar wat dan wel?
Bij mijn moeder, die ditzelfde probleem had, is er uiteindelijk voor gekozen om haar hele handel eruit te halen, maar zij was toen wel een stuk ouder dan ik ( wel ook erg jong voor een baarmoederverwijdering, ze was begin 40) en zij was ook al jaren gesteriliseerd. Maar ik ben pas 33, en heb nog wel een latente kinderwens en het lijkt me ook zo drastisch. Maar inmiddels begint het echt mijn leven nogal te vergallen, eigenlijk is de enige periode dat ik hier geen last van had de tijd dat ik borstvoeding gaf geweest. Sinds ik daarmee gestopt ben ben ik weer terug waar ik ooit begonnen ben als pubertje die net ongesteld werd, met hele pijnlijke menstruaties ( tot flauwvallen aan toe), hele erge PMS, depressieve gevoelens, etcetera. Toen was de oplossing om dan maar aan de pil te gaan, maar dat mag dus niet meer.
Mijn vader zei van de week nog grappend "ja, je moeder was altijd 3 weken per maand ongesteld" en datzelfde geldt dus voor mij. Maar wat doe je daar nou aan? Ik heb niet zoveel zin in weer een depressie en ik krijg meer en meer het idee dat de oorzaak dus echt fysiek is, want direct na mijn menstruatie voel ik me wel prima. Maar ondertussen lijdt mijn hele leven ( en niet in de laatste plaats mijn werk, ik lig steeds in de lappenmand en/of ben niet te genieten) onder dit gedoe. Ook mijn zoontje begint er echt onder te lijden, want vooral vlak voor ik ongesteld moet worden kan ik niks van hem hebben en als ik het dan eindelijk ben heb ik migraine en kan ik dus ook al niks van hem hebben.
Lang verhaal, maar wie herkent dit? En vooral: wie weet hier oplossingen voor?
Even van me afschrijven. Ik zit al een tijdje niet zo lekker in mijn vel. Vaak moe, vaak down, opvliegerig, veel migraine, etcetera. Ik heb een drukke baan, ben alleenstaande moeder, mijn zoontje is al een tijdje nogal kwakkelig en vrij recent hebben we nogal een toestand gehad ( eng onderzoek omdat ze dachten dat hij misschien een hele ernstige ziekte had, was het gelukkig niet).
Kortom: een heleboel mensen om me heen, en ikzelf eigenlijk ook, dachten dat ik tegen een burn out aan zat te hikken.
Deze maand was het wel heel erg, en toen ik vorige week ongesteld werd ging me ineens een lichtje op. Volgens mij heeft mijn rotgevoel met mijn cyclus te maken. Ik herken de gevoelens van mijn zwangerschap, en die eindigde in een mega depressie die door hormonen veroorzaakt werd. Na de bevalling was het rotgevoel ook eigenlijk direct weg, het was letterlijk alsof ik de depressie eruit perste tijdens de bevalling.
Ik begin een patroon te zien, de twee weken voordat ik ongesteld moet worden begin ik steeds meer down te raken en vlak voor ik ongesteld ben voel ik me echt depressief, de eerste dagen van mijn menstruatie heb ik nu al een aantal maanden steeds migraine, vervolgens krijg ik tijdens mijn menstruatie een fikse schimmelinfectie en deze maand - dankzij een grieperig kind - ook een soort griepje, en vervolgens gaat het 1 week goed en dan begint de ellende weer van voren af aan. Bovendien heb ik ook steeds meer last van slecht slapen ( niet in slaap kunnen komen en onrustige dromen) en nachtzweten, wat volgens de huisarts ook hormoongerelateerd kan zijn.
Ik ben me ervan bewust dat mijn weerstand volgens mij vrij laag is omdat ik het nu eenmaal gillend druk heb, maar het kan toch niet zo zijn dat ik de komende -tig jaar nog met deze ellende opgescheept zit?
Het vervelende is dat ik door die heftige reactie op hormonen van de gynaecoloog eigenlijk ook geen hormonen-pil ( of andere hormoonhoudende anticonceptie) mag gebruiken, maar wat dan wel?
Bij mijn moeder, die ditzelfde probleem had, is er uiteindelijk voor gekozen om haar hele handel eruit te halen, maar zij was toen wel een stuk ouder dan ik ( wel ook erg jong voor een baarmoederverwijdering, ze was begin 40) en zij was ook al jaren gesteriliseerd. Maar ik ben pas 33, en heb nog wel een latente kinderwens en het lijkt me ook zo drastisch. Maar inmiddels begint het echt mijn leven nogal te vergallen, eigenlijk is de enige periode dat ik hier geen last van had de tijd dat ik borstvoeding gaf geweest. Sinds ik daarmee gestopt ben ben ik weer terug waar ik ooit begonnen ben als pubertje die net ongesteld werd, met hele pijnlijke menstruaties ( tot flauwvallen aan toe), hele erge PMS, depressieve gevoelens, etcetera. Toen was de oplossing om dan maar aan de pil te gaan, maar dat mag dus niet meer.
Mijn vader zei van de week nog grappend "ja, je moeder was altijd 3 weken per maand ongesteld" en datzelfde geldt dus voor mij. Maar wat doe je daar nou aan? Ik heb niet zoveel zin in weer een depressie en ik krijg meer en meer het idee dat de oorzaak dus echt fysiek is, want direct na mijn menstruatie voel ik me wel prima. Maar ondertussen lijdt mijn hele leven ( en niet in de laatste plaats mijn werk, ik lig steeds in de lappenmand en/of ben niet te genieten) onder dit gedoe. Ook mijn zoontje begint er echt onder te lijden, want vooral vlak voor ik ongesteld moet worden kan ik niks van hem hebben en als ik het dan eindelijk ben heb ik migraine en kan ik dus ook al niks van hem hebben.
Lang verhaal, maar wie herkent dit? En vooral: wie weet hier oplossingen voor?
Am Yisrael Chai!
dinsdag 25 maart 2008 om 13:23
Ik ben ook 1 grote hormonenbom..
Laatst kreeg ik een tip van een vriendin die in Engeland woont. Daar nemen vrouwen massaal Evening Rose olie, in Nederland beter bekend als Teunisbloemolie en dan de maximale hoeveelheid; 1000 mg. Ik ben er nu ook mee begonnen..ben benieuwd!
Andere tip: zet jezelf op een dieet van magere zuivel en vette vis. Ik heb op discovery channel een onderzoek gezien bij vrouwen met extreme PMS die hier toch wel verlichting van ervaarden.
Laatst kreeg ik een tip van een vriendin die in Engeland woont. Daar nemen vrouwen massaal Evening Rose olie, in Nederland beter bekend als Teunisbloemolie en dan de maximale hoeveelheid; 1000 mg. Ik ben er nu ook mee begonnen..ben benieuwd!
Andere tip: zet jezelf op een dieet van magere zuivel en vette vis. Ik heb op discovery channel een onderzoek gezien bij vrouwen met extreme PMS die hier toch wel verlichting van ervaarden.
maandag 31 maart 2008 om 21:05
Fashion, ben benieuwd of je dit nog leest. Ben nieuwsgierig hoe of het nu gaat.
Ik ben afgelopen zomer gestopt na 4 jaar borstvoeding. Ik heb nooit erge last gehad van menstruaties en pms, maar nu...mijn hormoonhuishouding is net gif...ik herken mezelf niet gedurende ene paar dagen per maand. Wat een monster. Frustratie, irritatie, onredelijk, depressief, sloperig van het ergste soort, ruzie zoeken...ik zou bang worden van mezelf. Niet bevordelijk voor mijn relatie, mijn kinderen kijken me met argusogen aan en ook slecht voor mijn portemonnee want ik heb de neiging tot gooien en schoppen van dingen. Ik slik nu sinds 1 maand iets dat gebasseerd is op een pollenextract (femal 5) en ik merk nu al verbetering. Ipv 5 dagen heeeeeeeel erg was ik nu maar 1 dag een beetje onredelijk en niet lekker.
Hoop dat t in die richting doorzet.
Ik ben afgelopen zomer gestopt na 4 jaar borstvoeding. Ik heb nooit erge last gehad van menstruaties en pms, maar nu...mijn hormoonhuishouding is net gif...ik herken mezelf niet gedurende ene paar dagen per maand. Wat een monster. Frustratie, irritatie, onredelijk, depressief, sloperig van het ergste soort, ruzie zoeken...ik zou bang worden van mezelf. Niet bevordelijk voor mijn relatie, mijn kinderen kijken me met argusogen aan en ook slecht voor mijn portemonnee want ik heb de neiging tot gooien en schoppen van dingen. Ik slik nu sinds 1 maand iets dat gebasseerd is op een pollenextract (femal 5) en ik merk nu al verbetering. Ipv 5 dagen heeeeeeeel erg was ik nu maar 1 dag een beetje onredelijk en niet lekker.
Hoop dat t in die richting doorzet.
dinsdag 1 april 2008 om 00:09
Hee, dat dit topic er nog is! Was het helemaal vergeten!
Een update van mijn kant:
De antidepressiva heb ik uiteindelijk niet gebruikt. Voelde me er toch niet senang bij, helemaal omdat ik tijdens een echte depressie niet eens aan de anti depressiva wilde.
Wel heb ik een nieuwe baan gezocht, en dat nam een deel van de onvrede die in hormoontijden tot uiting kwam wel weg. Verder ben ik mijn cyclus beter aan het bijhouden, en let ik in PMS tijden beter op mijn voeding en mijn slaap.
Ook ben ik een hoofdpijndagboek gaan bijhouden en heb ik een paar keer fysio gehad voor hoofdpijnoefeningen.
Hoewel ik nog steeds meer dan gemiddeld last hebt van alle PMS verschijnselen helpen deze zaken me om beter met de PMS om te gaan, met name het feit dat ik nu een baan heb waarbij ik weer zelf enigszins mijn ritme in kan delen helpt enorm.
Al met al gaat het dus redelijk, ik heb gemerkt dat er wel degelijk een verband is tussen stress en de mate waarin ik last heb van die hormoonellende. De stress zo goed mogelijk verminderen is tot nu toe dan ook het beste medicijn. En het feit dat ik nu mijn cyclus beter in de gaten hou helpt ook. In mijn oude baan was ik zo vaak gestresst dat ik vaak overvallen werd door mijn menstruatie en dan was het met terugwerkende kracht zo van "ooooh, dus daarom ben ik al dagen zo depri en explosief", nu weet ik dat het eraan zit te komen en kan ik de echte ellende, met name de migraine, enigszins voorkomen.
Hoe is het met jullie allemaal? Nog steeds geregeerd door hormonen?
Een update van mijn kant:
De antidepressiva heb ik uiteindelijk niet gebruikt. Voelde me er toch niet senang bij, helemaal omdat ik tijdens een echte depressie niet eens aan de anti depressiva wilde.
Wel heb ik een nieuwe baan gezocht, en dat nam een deel van de onvrede die in hormoontijden tot uiting kwam wel weg. Verder ben ik mijn cyclus beter aan het bijhouden, en let ik in PMS tijden beter op mijn voeding en mijn slaap.
Ook ben ik een hoofdpijndagboek gaan bijhouden en heb ik een paar keer fysio gehad voor hoofdpijnoefeningen.
Hoewel ik nog steeds meer dan gemiddeld last hebt van alle PMS verschijnselen helpen deze zaken me om beter met de PMS om te gaan, met name het feit dat ik nu een baan heb waarbij ik weer zelf enigszins mijn ritme in kan delen helpt enorm.
Al met al gaat het dus redelijk, ik heb gemerkt dat er wel degelijk een verband is tussen stress en de mate waarin ik last heb van die hormoonellende. De stress zo goed mogelijk verminderen is tot nu toe dan ook het beste medicijn. En het feit dat ik nu mijn cyclus beter in de gaten hou helpt ook. In mijn oude baan was ik zo vaak gestresst dat ik vaak overvallen werd door mijn menstruatie en dan was het met terugwerkende kracht zo van "ooooh, dus daarom ben ik al dagen zo depri en explosief", nu weet ik dat het eraan zit te komen en kan ik de echte ellende, met name de migraine, enigszins voorkomen.
Hoe is het met jullie allemaal? Nog steeds geregeerd door hormonen?
Am Yisrael Chai!
