Hormoon-ellende, wie ook?

Hai allemaal,



Even van me afschrijven. Ik zit al een tijdje niet zo lekker in mijn vel. Vaak moe, vaak down, opvliegerig, veel migraine, etcetera. Ik heb een drukke baan, ben alleenstaande moeder, mijn zoontje is al een tijdje nogal kwakkelig en vrij recent hebben we nogal een toestand gehad ( eng onderzoek omdat ze dachten dat hij misschien een hele ernstige ziekte had, was het gelukkig niet).

Kortom: een heleboel mensen om me heen, en ikzelf eigenlijk ook, dachten dat ik tegen een burn out aan zat te hikken.



Deze maand was het wel heel erg, en toen ik vorige week ongesteld werd ging me ineens een lichtje op. Volgens mij heeft mijn rotgevoel met mijn cyclus te maken. Ik herken de gevoelens van mijn zwangerschap, en die eindigde in een mega depressie die door hormonen veroorzaakt werd. Na de bevalling was het rotgevoel ook eigenlijk direct weg, het was letterlijk alsof ik de depressie eruit perste tijdens de bevalling.



Ik begin een patroon te zien, de twee weken voordat ik ongesteld moet worden begin ik steeds meer down te raken en vlak voor ik ongesteld ben voel ik me echt depressief, de eerste dagen van mijn menstruatie heb ik nu al een aantal maanden steeds migraine, vervolgens krijg ik tijdens mijn menstruatie een fikse schimmelinfectie en deze maand - dankzij een grieperig kind - ook een soort griepje, en vervolgens gaat het 1 week goed en dan begint de ellende weer van voren af aan. Bovendien heb ik ook steeds meer last van slecht slapen ( niet in slaap kunnen komen en onrustige dromen) en nachtzweten, wat volgens de huisarts ook hormoongerelateerd kan zijn.



Ik ben me ervan bewust dat mijn weerstand volgens mij vrij laag is omdat ik het nu eenmaal gillend druk heb, maar het kan toch niet zo zijn dat ik de komende -tig jaar nog met deze ellende opgescheept zit?



Het vervelende is dat ik door die heftige reactie op hormonen van de gynaecoloog eigenlijk ook geen hormonen-pil ( of andere hormoonhoudende anticonceptie) mag gebruiken, maar wat dan wel?



Bij mijn moeder, die ditzelfde probleem had, is er uiteindelijk voor gekozen om haar hele handel eruit te halen, maar zij was toen wel een stuk ouder dan ik ( wel ook erg jong voor een baarmoederverwijdering, ze was begin 40) en zij was ook al jaren gesteriliseerd. Maar ik ben pas 33, en heb nog wel een latente kinderwens en het lijkt me ook zo drastisch. Maar inmiddels begint het echt mijn leven nogal te vergallen, eigenlijk is de enige periode dat ik hier geen last van had de tijd dat ik borstvoeding gaf geweest. Sinds ik daarmee gestopt ben ben ik weer terug waar ik ooit begonnen ben als pubertje die net ongesteld werd, met hele pijnlijke menstruaties ( tot flauwvallen aan toe), hele erge PMS, depressieve gevoelens, etcetera. Toen was de oplossing om dan maar aan de pil te gaan, maar dat mag dus niet meer.



Mijn vader zei van de week nog grappend "ja, je moeder was altijd 3 weken per maand ongesteld" en datzelfde geldt dus voor mij. Maar wat doe je daar nou aan? Ik heb niet zoveel zin in weer een depressie en ik krijg meer en meer het idee dat de oorzaak dus echt fysiek is, want direct na mijn menstruatie voel ik me wel prima. Maar ondertussen lijdt mijn hele leven ( en niet in de laatste plaats mijn werk, ik lig steeds in de lappenmand en/of ben niet te genieten) onder dit gedoe. Ook mijn zoontje begint er echt onder te lijden, want vooral vlak voor ik ongesteld moet worden kan ik niks van hem hebben en als ik het dan eindelijk ben heb ik migraine en kan ik dus ook al niks van hem hebben.



Lang verhaal, maar wie herkent dit? En vooral: wie weet hier oplossingen voor?

Fijn dat er al wat reacties zijn, ook al hebben jullie ook geen oplossing. Ik voel me zo ellendig, dus het helpt dat ik niet de enige ben.



Konijnenzijngezellig ( wat een nick ),



Van de pil word ik ook echt enorm depressief, dus voor mij is dat ook geen optie. En het zal vast zo zijn dat met meer stress het ook erger wordt, maar ik voel me nu een soort halve invalide ofzo. Ik heb al eens geinformeerd of sterilisatie hiertegen helpt, maar dat is niet zo. En eigenlijk zou ik nog wel een tweede kind willen ( of in ieder geval de optie hebben). Maar ik ben er al zo klaar mee dat ik me zelfs zou laten steriliseren als ik dan van die ellende af ben.



Ik zit nu op de laatste dag van mijn menstruatie en ik kan nauwelijks lopen van de pijn, want na de eerste dagen menstruatiepijn en aanhoudende hoofdpijn, is het nu weer tijd voor mijn terugkerende schimmelinfectie. Ik gebruik elke maand preventief Diflucan, maar dat helpt ook nauwelijks, die schimmelinfectie krijg ik toch. Gelukkig dankzij de Diflucan maar 1 dag last van, maar toch. Verder heb ik voor de 8e dag op rij hoofdpijn, vandaag wel beter te doen dan vorige week, maar toch.



Ik word er zo moedeloos van...



Anyway, gelukkig straks een afspraak met de huisarts, hopelijk weet die meer.

Hoi Korenwolf,



Bedankt voor je reactie. Kom net bij de huisarts vandaan en die wist eigenlijk ook niks. Ja, het Mirena spiraal nemen, en dan hopen dat het bij mij zo werkt dat het de hormoon-ellende niet erger maakt. Maar dat is geen garantie, zei ze.



Verder vooral veel over symptoom bestrijding gehad, met name over die schimmelinfecties. Eigenlijk baal ik een beetje, want ze zei vooral dat zij het ook niet wist en of ik zeker wist dat ik geen depressie had. Aangezien ik me rond mijn ovulatie altijd prima voel en ook veel energie heb, kwamen we samen tot de conclusie dat het dus echt hormonaal is allemaal.



Helaas is het bij mij tegenwoordig natuurlijk zo dat ik niet meer de luxe heb om me eraan over te geven, ik realiseerde me door jouw posting dat ik toen ik nog freelancete idd geheel onbewust met mijn cyclus meeging, zeg maar. Ik zat me al af te vragen waarom ik er voor mijn zwangerschap toen ik ook geen pil slikte geen last van had, maar toen was mijn leven natuurlijk veel relaxeder. Op dagen dat ik lamlendig was werkte ik gewoon wat minder. Maar dat kan nu niet meer, en met name over mijn werk maak ik me toch wel zorgen nu. Deze maand was het echt een van de slechtste maanden in tijden, dus ik ben én niet te genieten geweest, én ben nu maar even ziek thuis. Maar dat kan natuurlijk niet elke maand, ze zijn er nu al niet blij mee maar aan iemand die steeds op het randje van in janken uitbarsten of iemand op zijn bek timmeren zit hebben ze natuurlijk ook niks.



Het stomme is dat ik het echt heel erg naar mijn zin heb op mijn werk, en dat zij ook blij zijn met mij, maar als ik me zo rot voel dan word ik ook heel labiel enzo. Alsof je echt een beetje gek aan het worden bent. Niks is dan ook goed, werk stom, collegas stom, haar stom, kind stom, lijf stom, eten niet lekker, slapen lukt niet, ga zo maar door.



ik vind dan eigenlijk dat ik mezelf een schop onder mijn hol moet geven maar daar wordt de depressie dan alleen maar erger van.



Bah, ik kan echt wel janken nu, ik zit er echt even helemaal doorheen.

Korenwolf,



Dat zei mijn huisarts net ook. Maar het is een nogal beginnende huisarts, dus die zit waar ik bij ben in haar boeken te zoeken naar hoe het ook alweer zat met, dus echt veel vertrouwen heb ik niet in haar.



Zij zei dat zij nooit antidepressiva voorschrijft omdat zij geleerd heeft dat je die minimaal 2 weken moet slikken, dus dat vond ze tegenstrijdig met alleen rond de menstruatie slikken. En toen ging ze driftig in haar boek bladeren .



Ze zei dat het dus wel kan, antidepressiva slikken als je veel last hebt van premenstrueel syndroom. Maar hoe of wat wist ze niet.



Ik ben zelf geen voorstander van antidepressiva, maar misschien moet ikme daar toch eens overheen zetten. Dit is namelijk ook niks.

Nee, die slik ik nog niet, ik ga zo maar eens even met jouw lijstje pillen naar de drogist en de tuinen.



Ik heb net maar even een goed gesprek met mijn werk gehad, gelukkig vrouwelijke leidinggevende. Ik heb aangegeven dat ik het zelf vooral ook heel erg vind dat ik er zoveel last van heb en dat het dus geen kwestie van "even niet zoveel zin hebben" is. Was toch bang dat ze dat wellicht zouden denken, zeker gezien het feit dat ik ook zo down was steeds. Ze was al lang blij dat ik niet overspannen ben. Dat ging ik zelf ook al denken, dus zo gek was die gedachte niet. Maar met name die fysieke klachten die vloeren me echt. Heb jij trouwens ook zo'n last van je menstruatie zelf, Korenwolf?



Nou ja, het goede nieuws is dat ik me nu meer bewust ben van waar die rotgevoelens vandaan komen en ik dus niet meer zo in de paniek schiet als ik me zo voel. En dan maar proberen er met wat supplementen en waarschijnlijk toch die Mirena er het beste van te maken.

quote:Als die mirena bij jou helpt, laat je het dan hier nog even weten? Dan moet ik er misschien ook maar aan... Ik durf niet zo goed, ben bang dat alles met hormonen de klachten alleen maar zal verergeren. Maar misschien is dat wel bijgelovigheid.



Ja, ik heb dat ook hoor. Sta echt niet te springen eigenlijk, heb alleen maar slechte ervaringen met hormoonhoudende pillen namelijk en bij het woord "hormonen" word ik al bang.



Mijn huisarts belde net nog even terug, wel netjes van haar. En zij had nog even wat nagevraagd bij collegas en ook even bij de apotheker overlegd over de schimmelinfecties. In ieder geval vwb die Mirena had zij goede hoop, ook gebaseerd op ervaringen van haar collegas dat het zou helpen.



Maar ik laat het je zeker weten, hij gaat er als alle kweken en uitstrijkjes goed zijn dan volgende maand in. Op hoop van zegen dan maar. ( Ik ben heel oppervlakkig ook bang dat ik er dik van ga worden, nog een reden dat ik er niet zo om zit te springen.) Wat wel in mijn geval heel positief klinkt is dat de menstruatie veel minder wordt, daar heb ik namelijk wel heel erg veel last van. Ik vloei echt veel en heb veel pijn.

quote:

Mijn menstruatie is trouwens wel minder hevig en pijnlijk sinds ik mijn tijd zelf kan indelen, realiseer ik me nu. Vroeger ben ik nog wel eens van werk naar huis gegaan, omdat er gewoon niet tegenop te dweilen viel... als ik me even plastisch mag uitdrukken.



Brr, spiraaltje... heb ook nog gehoord dat het bij vrouwen zonder kinderen pijnlijk kan zijn. Of zou dat alweer achterhaald zijn?







Nu je het zegt, bij mij is het ook weer zo hevig nu ik niet meer mijn eigen tijd indeel. Dat was bij mij ook minder toen ik dat nog wel kon. Ik ken dat hoor, dat er niet tegenop te dweilen valt.



Ja, dat klopt volgens mij dat het bij vrouwen zonder kinderen meer pijn doet, dat heb ik ook gehoord. Hij moet ook tijdens de menstruatie ingebracht worden. Lijkt me geen pretje, eigenlijk. Maar goed, hopen dat het helpt maar.

quote:



quote: fashionvictim reageerde



Ik ben heel oppervlakkig ook bang dat ik er dik van ga worden, nog een reden dat ik er niet zo om zit te springen.

van AD word je ook dik...



Ghe. Nog een goede reden om dat traject maar zo lang mogelijk over te slaan.

Trouwens, Korenwolf,



Beetje drastische tip, maar mijn moeder zei altijd dat ze wou dat ze jaren eerder haar baarmoeder en eileiders eruit had laten halen. Bij haar is dat echt gedaan vanwege de vele klachten die ze haar hele leven heeft gehad rondom menstruatie enzo. Ik dacht zelf dat het gedaan was vanwege slechte uitstrijkjes maar mijn vader bezwoer me dat dat niet het geval was en ik kan me dat ook niet herinneren dat ik haar daar ooit over heb gehoord. Wel weet ik dat ze net als ik niet aan de pil mocht, dat ze altijd ellende had, en daarom ook heel jong al gesteriliseerd was ( 26).



Nou ja, ik kan me voorstellen dat jij daar niet aan moet denken, ik bedoel het niet zo van "je gebruikt de boel toch niet" maar volgens mij ben jij net zo oud als mijn moeder toen was toen zij dat deed ( ze was begin 40) en haar klachten begonnen toen namelijk te verergeren. De operatie was niet zwaar, overigens, ze was toen al vrij snel weer op de been.

quote:Maar dan kom je toch vervroegd in de overgang, of niet? Daar zit ik ook niet echt op te wachten...Nee, dat kan ik me voorstellen, zou ik ook niet op zitten wachten. Want ja, dan kom je idd in de overgang. Mijn moeder vond dat niet zo erg, die was blij dat ze van haar boeltje daar binnen af was. Maar goed, haar klachten werden met de jaren ook alleen maar erger, ik hoop niet dat ik ook die kant op ga. Al lijkt het er verdacht veel op dat ik hetzelfde systeem als mijn moeder heb, dus ik hou er wel rekening mee.

quote:

Weet je wat ook (een beetje) helpt? Iemand op je werk zoeken met dezelfde kwaal, en dan samen mopperen.

Op mijn werk loopt een vrouw rond van mijn leeftijd, die echt kamerbreed premenstrueel kan zijn. Wordt half hysterisch als ze de telefoon moet opnemen, scheldt op mannelijke collega's en voegt eraan toe dat ze maar dankbaar moeten zijn dat wij op onze leeftijd nog zo vruchtbaar zijn. Leuk als je tegelijk ongesteld moet worden. Wij doen ook altijd ostentatief pijnstillers uitwisselen en anderen adviseren die besmuikt een paracetamolletje komen vragen.







Ik heb twee lekkere gilnichten op mijn werk die me dan heel zachtjes komen vragen "schat, je moet zeker ongesteld worden?" En als ik dan nee zeg, zeggen zij "jawel hoor, want je bent weer zo erg. En je tieten zijn ook al zo groot vandaag, dus je moet echt ongesteld worden deze week." En dan komen ze me knuffelen of sturen ze me lieve mailtjes enzo.



Dat helpt inderdaad altijd wel een beetje.