Gezondheid
alle pijlers
Iemand weleens geopereerd in JvG? Bang voor narcose?
donderdag 31 mei 2007 om 19:24
hallo,
ik heb een vraag. Een vriendinnetje van me moet binnenkort worden geopereerd, maar ze is heel bang voor de narcose, en ik kan me dat heel goed voorstellen.
Ik zou namelijk ook bang zijn dat ik er niet meer uit zou komen bijv. Je moet je toch overgeven. ..
Vaak lees je hier bij mensen die operaties hebben gehad, hoe ze het ERNA hebben ervaren.. Maar hoe ervaarde je de tijd ervoor, dat je aankwam en onder narcose moest...
dankjulliewel!
ik heb een vraag. Een vriendinnetje van me moet binnenkort worden geopereerd, maar ze is heel bang voor de narcose, en ik kan me dat heel goed voorstellen.
Ik zou namelijk ook bang zijn dat ik er niet meer uit zou komen bijv. Je moet je toch overgeven. ..
Vaak lees je hier bij mensen die operaties hebben gehad, hoe ze het ERNA hebben ervaren.. Maar hoe ervaarde je de tijd ervoor, dat je aankwam en onder narcose moest...
dankjulliewel!
maandag 11 juni 2007 om 08:49
quote:
hallo,
oh please kunnen jullie alleen positieve verhalen plaatsen, aan die negatieve heb ik niets, daardoor wordt het juist erger! Ik ben juist op zoek naar geruststelling .
Bij narcose moet je je overgeven, dat is het moeilijkste. Je hebt op dat moment geen controle meer op je leven.....
Tja qua naald in je hand, je kan toch emla creme gebruiken? Heeft iemand dat hier gedaan?
Weet iemand of je van tevoren valeriaan mag slikken [niet de ochtend ervoor want dan moe tje nuchter zijn, maar de dagen ervoor] of een melatonine slaaptablet? Nee, dat kun je beter niet doen. Je meot 24 uur vantevoren nuchter zijn (of 12 uur, weet niet exact). De anaesthesist bepaalt op grond van allerlei gegevens de narcose, daar wil je toch niet mee interfereren? Als je bang bent, geven ze misschien een extra kalmeringsmiddel. Vroeger kreeg je een kapje op je mond, in Belgie vaak nog steeds maar ik kreeg een infuus. En een pijnlijke prik in mijn bil voor het kalmeringsmiddel wat niet hielp;)
hallo,
oh please kunnen jullie alleen positieve verhalen plaatsen, aan die negatieve heb ik niets, daardoor wordt het juist erger! Ik ben juist op zoek naar geruststelling .
Bij narcose moet je je overgeven, dat is het moeilijkste. Je hebt op dat moment geen controle meer op je leven.....
Tja qua naald in je hand, je kan toch emla creme gebruiken? Heeft iemand dat hier gedaan?
Weet iemand of je van tevoren valeriaan mag slikken [niet de ochtend ervoor want dan moe tje nuchter zijn, maar de dagen ervoor] of een melatonine slaaptablet? Nee, dat kun je beter niet doen. Je meot 24 uur vantevoren nuchter zijn (of 12 uur, weet niet exact). De anaesthesist bepaalt op grond van allerlei gegevens de narcose, daar wil je toch niet mee interfereren? Als je bang bent, geven ze misschien een extra kalmeringsmiddel. Vroeger kreeg je een kapje op je mond, in Belgie vaak nog steeds maar ik kreeg een infuus. En een pijnlijke prik in mijn bil voor het kalmeringsmiddel wat niet hielp;)
maandag 11 juni 2007 om 10:48
Hier een positief verhaal...
Ik ben afgelopen vrijdag onder narcose geweest bij Bergman kliniek voor een neuscorrectie. En ik zag daar natuurlijk enorm tegenop. Je bent toch altijd bang, omdat je je moet overgeven en zelf niet meer de controle over je eigen lichaam hebt.
Je moet sowieso van tevoren altijd een gezondheidslijst invullen, zo krijgt de anesthetist (schrijf je dat zo??) een goed beeld van je. Zo'n persoon helpt je in slaap en blijft tijdens de hele operatie op je letten (je hartslag, ademhaling, bloeddruk noem maar op) en zo kan er eigenlijk niets mis gaan. Hij of zij is er puur alleen om op je te letten.
Maar goed, ik was dus ook super nerveus, ook toen ik op de operatietafel ging. Mijn hart ging tekeer en vroeg of dat niet erg was. Maar dat maakte helemaal niets uit. Ze zei tegen me dat ik aan iets leuks moest denken, dan zou ik daar over gaan dromen. Ook kreeg ik via mijn hand het infuus toegediend en dat deed bij mij geen pijn, een klein prikje. Je moet gewoon aan iets anders liggen denken. Op een gegeven moment werd ik een beetje wazig en dat voelde echt lekker!! En dan ineens word je heel erg slaperig wakker (hier weet je vaak niks meer van) dan word je naar de uitslaapkamer gebracht waar je ook helemaal niks van merkt. En op een gegeven moment ben je gewoon wakker. En ik voelde me goed, echt niet normaal meer. Ik wilde het liefst gelijk opstaan en naar huis gaan. Maar ik moest nog even blijven wachten. Heb gelijk mijn schoonmoeder en zusje zitten bellen en ik was echt super vrolijk. Was ook helemaal niet misselijk of iets.
Beetje lang verhaal he. Maar het is heel normaal dat je er tegenop ziet. Ik kon ook wel huilen. Maar op een gegeven moment moet je je overgeven en dan is het ook zo weer klaar allemaal.
Als ik volgende week weer zou moeten dan ging ik zo weer...
Spanning is gezond. Maar je moet je er niet door laten tegenhouden.
Waarvoor moet je vriendin als ik vragen mag?
Ik ben afgelopen vrijdag onder narcose geweest bij Bergman kliniek voor een neuscorrectie. En ik zag daar natuurlijk enorm tegenop. Je bent toch altijd bang, omdat je je moet overgeven en zelf niet meer de controle over je eigen lichaam hebt.
Je moet sowieso van tevoren altijd een gezondheidslijst invullen, zo krijgt de anesthetist (schrijf je dat zo??) een goed beeld van je. Zo'n persoon helpt je in slaap en blijft tijdens de hele operatie op je letten (je hartslag, ademhaling, bloeddruk noem maar op) en zo kan er eigenlijk niets mis gaan. Hij of zij is er puur alleen om op je te letten.
Maar goed, ik was dus ook super nerveus, ook toen ik op de operatietafel ging. Mijn hart ging tekeer en vroeg of dat niet erg was. Maar dat maakte helemaal niets uit. Ze zei tegen me dat ik aan iets leuks moest denken, dan zou ik daar over gaan dromen. Ook kreeg ik via mijn hand het infuus toegediend en dat deed bij mij geen pijn, een klein prikje. Je moet gewoon aan iets anders liggen denken. Op een gegeven moment werd ik een beetje wazig en dat voelde echt lekker!! En dan ineens word je heel erg slaperig wakker (hier weet je vaak niks meer van) dan word je naar de uitslaapkamer gebracht waar je ook helemaal niks van merkt. En op een gegeven moment ben je gewoon wakker. En ik voelde me goed, echt niet normaal meer. Ik wilde het liefst gelijk opstaan en naar huis gaan. Maar ik moest nog even blijven wachten. Heb gelijk mijn schoonmoeder en zusje zitten bellen en ik was echt super vrolijk. Was ook helemaal niet misselijk of iets.
Beetje lang verhaal he. Maar het is heel normaal dat je er tegenop ziet. Ik kon ook wel huilen. Maar op een gegeven moment moet je je overgeven en dan is het ook zo weer klaar allemaal.
Als ik volgende week weer zou moeten dan ging ik zo weer...
Spanning is gezond. Maar je moet je er niet door laten tegenhouden.
Waarvoor moet je vriendin als ik vragen mag?
maandag 11 juni 2007 om 14:37
Ohnee, ik heb wél een negatieve ervaring. Maar vond het niet zo vervelend. Mijn bloeddruk ging zo enorm omlaag en mijn hartslag was zo laag, dat er algehele paniek ontstond. Opeens tien gezichten boven je bed. Maar: ik maakte me niet druk, ik was toch zo duf als een konijn. Ik kreeg iets ingespoten waardoor ik drie dagen erna nog een hartslag had van 140 in rust;) Maar och, dat woog niet op tegen de pijn die ik had door de operatie (dus niet door de narcose).
maandag 11 juni 2007 om 14:43
quote:Ohnee, ik heb wél een negatieve ervaring.O nee, pers, straks krijg jij ook een standje. Mevrouw wíl geen goedbedoelde adviezen horen als het niet zo leuk blijkt te zijn om narcosezooi in je lijf hebben. Ik had ook erg lage - bijna gevaarlijke bloeddruk en werd elk kwartier gecontroleerd. Ik ben wél nog steeds helemaal onder de indruk van de morfine die ik kreeg; super spul!!! Ik lag daar knetterstoned te giechelen en voelde helemaal geen pijn! hahaha
maandag 11 juni 2007 om 15:32
quote:
quote: persephone83 reageerde
Ohnee, ik heb wél een negatieve ervaring.
O nee, pers, straks krijg jij ook een standje. Mevrouw wíl geen goedbedoelde adviezen horen als het niet zo leuk blijkt te zijn om narcosezooi in je lijf hebben. Ik had ook erg lage - bijna gevaarlijke bloeddruk en werd elk kwartier gecontroleerd. Ik ben wél nog steeds helemaal onder de indruk van de morfine die ik kreeg; super spul!!! Ik lag daar knetterstoned te giechelen en voelde helemaal geen pijn! hahaha
Tja, een narcose is niet leuk. Als je positieve verhalen wil horen, dan moet je naar een heroineverslaafde. Die vinden dat ongetwijfeld fantastisch. Een gezond mens wil niet onder narcose. Mijn bovendruk was heel laag, denk rond de 55 ofzo. Vandaar de paniek. Maar ik was toch high, boeiend. Ik had ook geen pijn en was druk aan het praten. Totdat de zooi uitgewerkt raakte. Had namelijk keeloperatie gehad, en dan moet je helemaal niet praten.
Eerste keer was ik jong en wilde niet geloven dat iets me zomaar onder zeil kon krijgen. Dus vocht ik er tegen, dat was ook niet helemaal tof. Enge nachtmerries en vlak voordat ik wakker werd, wist ik zeker dat ik gewoon thuis was en er niets aan de hand was. Damn I was wrong! Maar goed, het hoort er nu eenmaal bij en het is persoonlijk hoelang je er last van blijft houden. Ik was heel zwak ten tijde van mijn laatste operatie, was al bijna tien kilo afgevallen maar ik ben niet ziek geworden erna. Zelfs niet in de auto naar Nederland, terwijl ik haske wagenziek ben:D Op mijn zesde heb ik wel de taxichauffeur ondergekotst:P
quote: persephone83 reageerde
Ohnee, ik heb wél een negatieve ervaring.
O nee, pers, straks krijg jij ook een standje. Mevrouw wíl geen goedbedoelde adviezen horen als het niet zo leuk blijkt te zijn om narcosezooi in je lijf hebben. Ik had ook erg lage - bijna gevaarlijke bloeddruk en werd elk kwartier gecontroleerd. Ik ben wél nog steeds helemaal onder de indruk van de morfine die ik kreeg; super spul!!! Ik lag daar knetterstoned te giechelen en voelde helemaal geen pijn! hahaha
Tja, een narcose is niet leuk. Als je positieve verhalen wil horen, dan moet je naar een heroineverslaafde. Die vinden dat ongetwijfeld fantastisch. Een gezond mens wil niet onder narcose. Mijn bovendruk was heel laag, denk rond de 55 ofzo. Vandaar de paniek. Maar ik was toch high, boeiend. Ik had ook geen pijn en was druk aan het praten. Totdat de zooi uitgewerkt raakte. Had namelijk keeloperatie gehad, en dan moet je helemaal niet praten.
Eerste keer was ik jong en wilde niet geloven dat iets me zomaar onder zeil kon krijgen. Dus vocht ik er tegen, dat was ook niet helemaal tof. Enge nachtmerries en vlak voordat ik wakker werd, wist ik zeker dat ik gewoon thuis was en er niets aan de hand was. Damn I was wrong! Maar goed, het hoort er nu eenmaal bij en het is persoonlijk hoelang je er last van blijft houden. Ik was heel zwak ten tijde van mijn laatste operatie, was al bijna tien kilo afgevallen maar ik ben niet ziek geworden erna. Zelfs niet in de auto naar Nederland, terwijl ik haske wagenziek ben:D Op mijn zesde heb ik wel de taxichauffeur ondergekotst:P
donderdag 14 juni 2007 om 19:28
bedankt voor jullie verhalen!![fgcolor=#0099ff]
Lieke80[/fgcolor], danku. Ik hoor inderdaad wel vaker dat mensen van te voren op recept pilletjes voorgeschreven krijgen, maar zover ik weet heeft ze nog helemaal niets gehoord. (pilletjes tegen lege gevoel, kalmering, etc]
Had je ook arnica druppels geslikt?
Heb je zelf tampons eruit gehaald?
Oei dat lijkt me naar haha....
Ik zelf ben ook eens geopereerd lang geleden en ik kan me wel herinneren dat vlak voordat ik onder narcose ging (toen het werd ingespoten) ik een rare lucht in mn neus rook en mn mond 'voelde', het leek alsof ik moest stikken ofzo.. herkenbaar?
Hoe gaat het nu met je?
Lieke80[/fgcolor], danku. Ik hoor inderdaad wel vaker dat mensen van te voren op recept pilletjes voorgeschreven krijgen, maar zover ik weet heeft ze nog helemaal niets gehoord. (pilletjes tegen lege gevoel, kalmering, etc]
Had je ook arnica druppels geslikt?
Heb je zelf tampons eruit gehaald?
Oei dat lijkt me naar haha....
Ik zelf ben ook eens geopereerd lang geleden en ik kan me wel herinneren dat vlak voordat ik onder narcose ging (toen het werd ingespoten) ik een rare lucht in mn neus rook en mn mond 'voelde', het leek alsof ik moest stikken ofzo.. herkenbaar?
Hoe gaat het nu met je?
vrijdag 15 juni 2007 om 00:00
Jeetje zeg, wat is er nou zo erg aan dat iemand even wat positieve verhalen wil horen? Als ze nou al wéét dat het ook mis kan gaan, als iemand nou al wéét dat het ook rot kan voelen, maar gewoon even opgebeurd wil worden?!
Stel je voor dat iemand het zou vragen voor een examen: "jongens, ik zit in de rats, wie wil me even moed inspreken?" Dan zou het toch ook niet aardig zijn om te zeggen "oh, maar je kunt ook zakken hoor! Weet je wel dat meer dan de helft zakt voor dat examen? Ik zou er maar op rekenen dat het heel moeilijk wordt!".
On topic: ik heb geen ervaring met narcose, alleen met ruggeprik. Dat voelde heel prima, maar daar heb je waarschijnlijk niks aan
Stel je voor dat iemand het zou vragen voor een examen: "jongens, ik zit in de rats, wie wil me even moed inspreken?" Dan zou het toch ook niet aardig zijn om te zeggen "oh, maar je kunt ook zakken hoor! Weet je wel dat meer dan de helft zakt voor dat examen? Ik zou er maar op rekenen dat het heel moeilijk wordt!".
On topic: ik heb geen ervaring met narcose, alleen met ruggeprik. Dat voelde heel prima, maar daar heb je waarschijnlijk niks aan
vrijdag 15 juni 2007 om 00:43
Ik ben al zo vaak onder narcose geweest dat ik de tel kwijt ben, kan ook zijn dat ik slecht kan tellen. En ik ben iemand die narcose dus heerlijk vind, wegglijden in een dromeloze diepe slaap. Me druk maken om de narcose heb ik nooit gedaan, wel om hoe ik me zou voelen als ik bijkwam of over de operatie an sich. En ik heb altijd een reuze honger na een operatie. Komen ze met een beschuitje aan en heb ik het idee om de pizzalijn te bellen.
De grootste operatie die ik heb gehad was een refertilisatie (herstel operatie na een sterillisatie). Hierbij ben ik lang onder narcose geweest en het duurde flink voor ik weer bij mijn positieven was. Daarna vrijwel direct weer middelen gekregen die mijn bewustzijn beinvloedden, want had door de jodium een mega allergische reactie.
De laatste grote operatie die ik heb gehad was het verwijderen van mijn baarmoeder. Dit is de enige keer dat ik niet prettig uit mijn narcose kwam. Dat lag niet aan de narcose, maar aan het feit dat ik de maanden er voor een morfinepreparaat had geslikt en de pijnstilling achteraf daar niet op was ingesteld. Da's niet fijn als je buik van links naar rechts open is geweest.
Mijn tips zijn om er allereerst met de anesthesist over te praten, je zo goed mogelijk te ontspannen en proberen aan iets prettigs te denken als je onder narcose gaat.
Het is mij wel overkomen dat ik er hardop lachend inging en hardop lachend wakker werd. Een vreemde gewaarwording voor de mensen op de uitslaapkamer.
De grootste operatie die ik heb gehad was een refertilisatie (herstel operatie na een sterillisatie). Hierbij ben ik lang onder narcose geweest en het duurde flink voor ik weer bij mijn positieven was. Daarna vrijwel direct weer middelen gekregen die mijn bewustzijn beinvloedden, want had door de jodium een mega allergische reactie.
De laatste grote operatie die ik heb gehad was het verwijderen van mijn baarmoeder. Dit is de enige keer dat ik niet prettig uit mijn narcose kwam. Dat lag niet aan de narcose, maar aan het feit dat ik de maanden er voor een morfinepreparaat had geslikt en de pijnstilling achteraf daar niet op was ingesteld. Da's niet fijn als je buik van links naar rechts open is geweest.
Mijn tips zijn om er allereerst met de anesthesist over te praten, je zo goed mogelijk te ontspannen en proberen aan iets prettigs te denken als je onder narcose gaat.
Het is mij wel overkomen dat ik er hardop lachend inging en hardop lachend wakker werd. Een vreemde gewaarwording voor de mensen op de uitslaapkamer.
vrijdag 15 juni 2007 om 12:08
Hallo,
Ik ben afgelopen jaar 2x onder narcose geweest. 1 keer kort (3 kwartier) en 1 keer lang (4 1/2 uur). Maar van beide geen last gehad.
Ik was wel heel zenuwachtig voor de eerste keer narcose en dat resulteerde in het feit dat ik hard huilend wakker werd. Ik heb me tussen de huilbuien door ook nog verontschuldigd, haha. Niet misselijk geweest en snel goed wakker. Weet nog dat ik naar de kamer terug werd gereden en dat ik om tijdschriften vroeg, omdat ik me anders maar zou vervelen. Maar nee, dat mocht niet, ik moest nog zeker 3 uur uitslapen. Heb me dus echt liggen vervelen .
Ik heb voor de grote operatie aangegeven dat ik bang was voor misselijkheid en ik heb toen medicijnen gekregen die voorkomen dat je misselijk wordt. Die hebben perfect geholpen, want ook na die operatie niet misselijk geweest.
Voor de operatie kreeg ik een dormicum-tabletje. Dat schijnt bij grote operaties normaal te zijn, zodat je rustig wordt. Ik kreeg eerst een ruggenprik (voor pijnmedicatie) en daarna volledige narcose en ik heb zelfs nog grapjes liggen maken met de chirurg. Volkomen relaxed. Dank u, dormicum. Ben ook heerlijk wakker geworden. En weer snel fit.
Wel heb ik nog zeker een half jaar na dato problemen met oa woorden vinden en concentratie, maar geen pijn meer (voor de operatie enorm veel pijn gehad), dus ik heb het er helemaal voor over gehad!!!!!
Succes! Het valt echt best mee. Het allerbelangrijkste is dat je zo positief mogelijk de operatie in gaat, want dat bepaalt hoe je er uit komt. En bespreek je angsten vooraf met de anesthesist, die kan je gerust stellen.
Liefs,
Majo
Ik ben afgelopen jaar 2x onder narcose geweest. 1 keer kort (3 kwartier) en 1 keer lang (4 1/2 uur). Maar van beide geen last gehad.
Ik was wel heel zenuwachtig voor de eerste keer narcose en dat resulteerde in het feit dat ik hard huilend wakker werd. Ik heb me tussen de huilbuien door ook nog verontschuldigd, haha. Niet misselijk geweest en snel goed wakker. Weet nog dat ik naar de kamer terug werd gereden en dat ik om tijdschriften vroeg, omdat ik me anders maar zou vervelen. Maar nee, dat mocht niet, ik moest nog zeker 3 uur uitslapen. Heb me dus echt liggen vervelen .
Ik heb voor de grote operatie aangegeven dat ik bang was voor misselijkheid en ik heb toen medicijnen gekregen die voorkomen dat je misselijk wordt. Die hebben perfect geholpen, want ook na die operatie niet misselijk geweest.
Voor de operatie kreeg ik een dormicum-tabletje. Dat schijnt bij grote operaties normaal te zijn, zodat je rustig wordt. Ik kreeg eerst een ruggenprik (voor pijnmedicatie) en daarna volledige narcose en ik heb zelfs nog grapjes liggen maken met de chirurg. Volkomen relaxed. Dank u, dormicum. Ben ook heerlijk wakker geworden. En weer snel fit.
Wel heb ik nog zeker een half jaar na dato problemen met oa woorden vinden en concentratie, maar geen pijn meer (voor de operatie enorm veel pijn gehad), dus ik heb het er helemaal voor over gehad!!!!!
Succes! Het valt echt best mee. Het allerbelangrijkste is dat je zo positief mogelijk de operatie in gaat, want dat bepaalt hoe je er uit komt. En bespreek je angsten vooraf met de anesthesist, die kan je gerust stellen.
Liefs,
Majo
zaterdag 16 juni 2007 om 02:10
Hoi Madelief,
Ik ben vorig jaar oktober voor de allereerste keer onder narcose geweest. Ik was hiervoor zó zenuwachtig dat ik een week van tevoren al niet kon slapen van ellende...
Toen ik in het ziekenhuis aankwam, ik mijn kamer kreeg aangewezen en de verpleging zich voorstelde gleed dit voor een gedeelte van me af. Ik had zoiets van; laat maar gebeuren nu dan..
Vanwege mijn nervositeit kreeg ik een kalmerend pilletje wat ik, ik meen een uur voor de operatie, moest slikken. Hiervan werd ik erg relaxed en zelfs een beetje slaperig. Toen men mijn kwam halen voor HET MOMENT liet ik het over me heen komen en was het allemaal redelijk relaxed.
Toen het infuus werd ingebracht voelde ik hiervan eigenlijk niet erg veel, een heel klein prikje maar dat was het dan ook. Het binnenrijden van de OK vond ik een aparte gewaarwording en ik weet nog dat ik dacht.. Téring wat wit! (waarschijnlijk door het pilleke)
De anesthesist dook naast me op, vertelde dat hij de narcose ging inspuiten en het volgende moment wat ik me herinner is dat ik wakker werd. Van het ene op het andere moment was ik compleet van de wereld, een droomloze slaap waarvan je je helemaal niets herinnert.
Heeeeeel apart. Ben niet misselijk geweest of ziek. Eigenlijk viel het echt reuze mee.
Do not worry! Komt echt goed, en valt reuze mee! (en ik ben een schijtert pur sang..)
Ik ben vorig jaar oktober voor de allereerste keer onder narcose geweest. Ik was hiervoor zó zenuwachtig dat ik een week van tevoren al niet kon slapen van ellende...
Toen ik in het ziekenhuis aankwam, ik mijn kamer kreeg aangewezen en de verpleging zich voorstelde gleed dit voor een gedeelte van me af. Ik had zoiets van; laat maar gebeuren nu dan..
Vanwege mijn nervositeit kreeg ik een kalmerend pilletje wat ik, ik meen een uur voor de operatie, moest slikken. Hiervan werd ik erg relaxed en zelfs een beetje slaperig. Toen men mijn kwam halen voor HET MOMENT liet ik het over me heen komen en was het allemaal redelijk relaxed.
Toen het infuus werd ingebracht voelde ik hiervan eigenlijk niet erg veel, een heel klein prikje maar dat was het dan ook. Het binnenrijden van de OK vond ik een aparte gewaarwording en ik weet nog dat ik dacht.. Téring wat wit!
(waarschijnlijk door het pilleke)De anesthesist dook naast me op, vertelde dat hij de narcose ging inspuiten en het volgende moment wat ik me herinner is dat ik wakker werd. Van het ene op het andere moment was ik compleet van de wereld, een droomloze slaap waarvan je je helemaal niets herinnert.
Heeeeeel apart. Ben niet misselijk geweest of ziek. Eigenlijk viel het echt reuze mee.
Do not worry! Komt echt goed, en valt reuze mee! (en ik ben een schijtert pur sang..)
zaterdag 16 juni 2007 om 10:49
Hoi Madelief, hier nog een positief verhaal.
Ik ben afgelopen donderdag geopereerd, was een dagopname. Was ook mijn eerste keer onder algehele narcose en vond het ook doodeng, maar is achteraf allemaal erg meegevallen.
Ik kreeg vlak voordat ik naar de OK moest een valiumpilletje om rustig te worden en 2 para´s, alvast voor de pijn als ik weer wakker zou worden. Verder kreeg ik een spuit in mijn bovenbeen, dit was een hartspierversterker, schijnt standaard te zijn.
Toen werd ik naar de OK gereden, vond het toch ook wel spannend wat ik daar te zien ging krijgen. Ik werd daar goed opgevangen en ze waren allemaal super aardig, de arts die me zou opereren is ook nog langsgekomen en heeft verteld wat ze bij me ging doen. 15 min. later werd ik opgehaald en naar de operatiekamer gereden, moest zelf op de operatietafel gaan liggen, die is trouwens super smal zeg!, en toen kreeg ik een heerlijk verwarmde deken over me heen.
Ondertussen was ik aan het kletsen met de arts en kreeg ik ook een infuus in mijn hand (dat mag je echt geen pijn doen noemen hoor!), daarna vertelde ze me dat ik me heel licht in mijn hoofd ging voelen, is echt een heel apart gevoel, wel lekker hoor, en vanaf toen kan ik me niks meer herinneren...Ik werd voor mijn gevoel 5 min. later wakker in de uitslaapkamer.
Ze controleren daar continue je bloeddruk en hartslag en na een uurtje ofzo ga je terug naar de verpleegafdeling. Ik voelde me echt gelijk alweer tip top hoor. Helemaal niet misselijk geweest ofzo. Heb een uurtje naderhand een beschuitje op en geplast en als dat allemaal goed ging mocht ik naar huis. Ik zat dus ´s avonds alweer thuis op de bank. En nu 2 dagen later vraag ik me echt af waar ik me al die tijd zo druk over heb gemaakt. Heb uiteraard nog wel last van de wond, maar verder gaat alles goed
Zo kan het dus ook!
Succes voor jou en/of je vriendin!
Ik ben afgelopen donderdag geopereerd, was een dagopname. Was ook mijn eerste keer onder algehele narcose en vond het ook doodeng, maar is achteraf allemaal erg meegevallen.
Ik kreeg vlak voordat ik naar de OK moest een valiumpilletje om rustig te worden en 2 para´s, alvast voor de pijn als ik weer wakker zou worden. Verder kreeg ik een spuit in mijn bovenbeen, dit was een hartspierversterker, schijnt standaard te zijn.
Toen werd ik naar de OK gereden, vond het toch ook wel spannend wat ik daar te zien ging krijgen. Ik werd daar goed opgevangen en ze waren allemaal super aardig, de arts die me zou opereren is ook nog langsgekomen en heeft verteld wat ze bij me ging doen. 15 min. later werd ik opgehaald en naar de operatiekamer gereden, moest zelf op de operatietafel gaan liggen, die is trouwens super smal zeg!, en toen kreeg ik een heerlijk verwarmde deken over me heen.
Ondertussen was ik aan het kletsen met de arts en kreeg ik ook een infuus in mijn hand (dat mag je echt geen pijn doen noemen hoor!), daarna vertelde ze me dat ik me heel licht in mijn hoofd ging voelen, is echt een heel apart gevoel, wel lekker hoor, en vanaf toen kan ik me niks meer herinneren...Ik werd voor mijn gevoel 5 min. later wakker in de uitslaapkamer.
Ze controleren daar continue je bloeddruk en hartslag en na een uurtje ofzo ga je terug naar de verpleegafdeling. Ik voelde me echt gelijk alweer tip top hoor. Helemaal niet misselijk geweest ofzo. Heb een uurtje naderhand een beschuitje op en geplast en als dat allemaal goed ging mocht ik naar huis. Ik zat dus ´s avonds alweer thuis op de bank. En nu 2 dagen later vraag ik me echt af waar ik me al die tijd zo druk over heb gemaakt. Heb uiteraard nog wel last van de wond, maar verder gaat alles goed
Zo kan het dus ook! Succes voor jou en/of je vriendin!
maandag 18 juni 2007 om 22:32
dinsdag 19 juni 2007 om 22:52
quote:ellen, dankjewel, jij begrijpt me!
graag gedaan
~Waren jullie ook bang om dood te gaan tijdens de narcose? (even heel hard gezegd)
Ja, die gedachte ging wel even door me heen hoor, je hoort wel eens van die enge verhalen over mensen bij wie het ineens helemaal misgaat. En dat leek me voor mezelf niet erg, maar wel verschrikkelijk voor mijn man (we zijn nogal dol op elkaar ). Maar de anesthesie-assistent was heel erg lief en vriendelijk, en ik bedacht dat de artsen me gewoon heel deskundig leken, en ik besloot gewoon op hun te vertrouwen. Ze zijn ervoor opgeleid, ik ga ervan uit dat ze hun vak verstaan en voor hun is het een heel gewone ingreep. Net zoals ik er in een vliegtuig ook vanuit ga dat de piloot weet wat hij doet. Tuurlijk kun je gruwelverhalen vinden, maar in verreweg de meeste gevallen gaat het gewoon goed.
graag gedaan
~Waren jullie ook bang om dood te gaan tijdens de narcose? (even heel hard gezegd)
Ja, die gedachte ging wel even door me heen hoor, je hoort wel eens van die enge verhalen over mensen bij wie het ineens helemaal misgaat. En dat leek me voor mezelf niet erg, maar wel verschrikkelijk voor mijn man (we zijn nogal dol op elkaar ). Maar de anesthesie-assistent was heel erg lief en vriendelijk, en ik bedacht dat de artsen me gewoon heel deskundig leken, en ik besloot gewoon op hun te vertrouwen. Ze zijn ervoor opgeleid, ik ga ervan uit dat ze hun vak verstaan en voor hun is het een heel gewone ingreep. Net zoals ik er in een vliegtuig ook vanuit ga dat de piloot weet wat hij doet. Tuurlijk kun je gruwelverhalen vinden, maar in verreweg de meeste gevallen gaat het gewoon goed.
donderdag 21 juni 2007 om 13:57
hi, dankje!
Oke, dus jullie dachten het dus wel even.. Waren jullie dan niet bang dat je door het te denken misschien iets over jezelf afroept? Of is dat onzin?
Die arts is heel nuchter, hij 'doet' ook niet aan pilletjes voor de operatie enzo (kalmering).. wel jammer want veel andeen doen dat wel en het heeft toch een psychisch effect..
Oke, dus jullie dachten het dus wel even.. Waren jullie dan niet bang dat je door het te denken misschien iets over jezelf afroept? Of is dat onzin?
Die arts is heel nuchter, hij 'doet' ook niet aan pilletjes voor de operatie enzo (kalmering).. wel jammer want veel andeen doen dat wel en het heeft toch een psychisch effect..
donderdag 21 juni 2007 om 17:15
Madelief,
Pilletjes om te ontspannen voor een operatie kun je ook vragen aan je huisarts. Ben zelf afgelopen dinsdag onder het mes geweest en heb van te voren aan de huisarts om twee slaappillen gevraagd. Is het niet mogelijk, als je zo bang bent voor een narcose, om een plaatselijke verdoving te vragen ?
Gr. puurnatuur
Pilletjes om te ontspannen voor een operatie kun je ook vragen aan je huisarts. Ben zelf afgelopen dinsdag onder het mes geweest en heb van te voren aan de huisarts om twee slaappillen gevraagd. Is het niet mogelijk, als je zo bang bent voor een narcose, om een plaatselijke verdoving te vragen ?
Gr. puurnatuur
