Gezondheid
alle pijlers
Iemand weleens geopereerd in JvG? Bang voor narcose?
donderdag 31 mei 2007 om 19:24
hallo,
ik heb een vraag. Een vriendinnetje van me moet binnenkort worden geopereerd, maar ze is heel bang voor de narcose, en ik kan me dat heel goed voorstellen.
Ik zou namelijk ook bang zijn dat ik er niet meer uit zou komen bijv. Je moet je toch overgeven. ..
Vaak lees je hier bij mensen die operaties hebben gehad, hoe ze het ERNA hebben ervaren.. Maar hoe ervaarde je de tijd ervoor, dat je aankwam en onder narcose moest...
dankjulliewel!
ik heb een vraag. Een vriendinnetje van me moet binnenkort worden geopereerd, maar ze is heel bang voor de narcose, en ik kan me dat heel goed voorstellen.
Ik zou namelijk ook bang zijn dat ik er niet meer uit zou komen bijv. Je moet je toch overgeven. ..
Vaak lees je hier bij mensen die operaties hebben gehad, hoe ze het ERNA hebben ervaren.. Maar hoe ervaarde je de tijd ervoor, dat je aankwam en onder narcose moest...
dankjulliewel!
donderdag 31 mei 2007 om 20:50
hoi Madelief,
Ben zelf pas onder algehele narcose geweest en het is me reuze meegevallen, het was voor een relatief kleine ingreep en ik vond het eigenlijk wel interessant om eens rustig mee te maken wat er ging gebeuren:P.
Het infuus in je hand plaatsen is niet prettig (ook niet heel pijnlijk, maar de huid van je hand is toch vrij dun en daardoor is het gevoelig) eenmaal op de ok werd de narcose vloeistof ingespoten en dat prikte nogal (voelde het infuus ook weer erg) maar op het moment dat ik het merkte en er wat van zei, begon ik ook al weg te zakken.. Hele rare gewaarwording (achteraf dan he) maar niet vervelend of eng.
Personeel was ook heel erg vriendelijk en stellen je enorm gerust.
Meest vervelende was nog eigenlijk dat je nuchter moest zijn.. door spoedgevallen tussendoor duurde het langer voordat ik aan de beurt was en daardoor had ik al bijna 24 uur niet gegeten.
Wakker worden ging trouwens super! geen enkele bijverschijnselen, dus een uur na de operatie zat ik aan een mac hamburger:D
Succes met je vriendin!
Ben zelf pas onder algehele narcose geweest en het is me reuze meegevallen, het was voor een relatief kleine ingreep en ik vond het eigenlijk wel interessant om eens rustig mee te maken wat er ging gebeuren:P.
Het infuus in je hand plaatsen is niet prettig (ook niet heel pijnlijk, maar de huid van je hand is toch vrij dun en daardoor is het gevoelig) eenmaal op de ok werd de narcose vloeistof ingespoten en dat prikte nogal (voelde het infuus ook weer erg) maar op het moment dat ik het merkte en er wat van zei, begon ik ook al weg te zakken.. Hele rare gewaarwording (achteraf dan he) maar niet vervelend of eng.
Personeel was ook heel erg vriendelijk en stellen je enorm gerust.
Meest vervelende was nog eigenlijk dat je nuchter moest zijn.. door spoedgevallen tussendoor duurde het langer voordat ik aan de beurt was en daardoor had ik al bijna 24 uur niet gegeten.
Wakker worden ging trouwens super! geen enkele bijverschijnselen, dus een uur na de operatie zat ik aan een mac hamburger:D
Succes met je vriendin!
donderdag 31 mei 2007 om 21:15
Hoi Madelief,
Zelf ben ik nooit in het JVG geopereerd, wel in andere ziekenhuizen. Op mijn 15e ben ik op een hele nare manier in narcose gegaan (ik heb mij hevig verzet), en er ook heel erg naar uitgekomen. Ik ben sindsdien ontzettend bang voor narcose. Ben niet bang om niet meer wakker te worden ofzo, maar het moment van een prik krijgen en dan wegzakken vind ik heel erg naar. Het controle verlies, daar kan ik niet tegen. Sindsdien heb ik diverse operaties nog ondergaan, en binnenkort sta ik weer op de noninatie voor een operatie, maar heb altijd nog het geluk gehad dat ik me plaatselijk kon laten verdoven of een ruggeprik kon krijgen.
Als je vriendin zo bang is, is het ook mogelijk om te vragen of ze een ruggeprik of plaatselijk verdoofd kan worden. Hangt natuurlijk ook heel sterk af, waar ze aan geopereerd kan worden. Een slaappil een nacht ervoor kan erg goed helpen om de ergste spanning weg te halen. In elk geval wens ik je vriendin heel veel sterkte en succes.
Gr. puurnatuur
Zelf ben ik nooit in het JVG geopereerd, wel in andere ziekenhuizen. Op mijn 15e ben ik op een hele nare manier in narcose gegaan (ik heb mij hevig verzet), en er ook heel erg naar uitgekomen. Ik ben sindsdien ontzettend bang voor narcose. Ben niet bang om niet meer wakker te worden ofzo, maar het moment van een prik krijgen en dan wegzakken vind ik heel erg naar. Het controle verlies, daar kan ik niet tegen. Sindsdien heb ik diverse operaties nog ondergaan, en binnenkort sta ik weer op de noninatie voor een operatie, maar heb altijd nog het geluk gehad dat ik me plaatselijk kon laten verdoven of een ruggeprik kon krijgen.
Als je vriendin zo bang is, is het ook mogelijk om te vragen of ze een ruggeprik of plaatselijk verdoofd kan worden. Hangt natuurlijk ook heel sterk af, waar ze aan geopereerd kan worden. Een slaappil een nacht ervoor kan erg goed helpen om de ergste spanning weg te halen. In elk geval wens ik je vriendin heel veel sterkte en succes.
Gr. puurnatuur
donderdag 31 mei 2007 om 21:33
Laat haar over d'r angst met de arts of anarchist praten. Die kunnen haar vast gerusstellen. Zelf heb ik het ook een keer gehad en het valt echt reuze mee. Je zakt rustig weg en zeker als er een lief iemand naast je zit is dat echt niet naar. 2 tellen later (zo voelt het aan) wordt je weer wakker en is alles achter de rug.
Van 'naweeeen' heb ik ook weinig last gehad. Wat vermoeid, maar verder viel het mee.
Sterkte ermee.
Bedenk dat er dagelijks 1000en mensen onder narcose gaan, die komen er ook allemaal weer uit!!
Van 'naweeeen' heb ik ook weinig last gehad. Wat vermoeid, maar verder viel het mee.
Sterkte ermee.
Bedenk dat er dagelijks 1000en mensen onder narcose gaan, die komen er ook allemaal weer uit!!
donderdag 31 mei 2007 om 21:51
Ik ben 2 keer onder narcose geweest en was vooral bij de eerste keer erg zenuwachtig, 2e keer ook wel maar ietsje minder want je weet dan wat er komt en dat scheelt. Ik heb beide keren vanwege de zenuwen een rustgevend pilletje gehad, maar nu zou ik dat niet meer doen, want dan ben je én suf én zenuwachtig.
Het moment van in slaap vallen vond ik niet vervelend, de zuster zijn zo aardig en begeleiden je goed. Ze zeiden, denk maar dat je lekker op het strand ligt te zonnen en woeps weg was ik.
Bij de eerste keer erna ook geen bijwerkigen gehad, was helemaalfit maar bij de tweede keer wel, terwijl ik toen een nieuw middel had gehad waar mensen over het algemeen erg goed op reageren, maar wat was ik misselijk zeg, aantal keer overgeven en moest langer blijven omdat ik een ernstige bloeddrukdaling had terwijl de ingreep zelf dagopname was. Nou ja, is allemaal goed gekomen.
Maar het moment voor de narcose is echt niet vervelend, wat je zegt, je moet je een beetje overgeven.
Het moment van in slaap vallen vond ik niet vervelend, de zuster zijn zo aardig en begeleiden je goed. Ze zeiden, denk maar dat je lekker op het strand ligt te zonnen en woeps weg was ik.
Bij de eerste keer erna ook geen bijwerkigen gehad, was helemaalfit maar bij de tweede keer wel, terwijl ik toen een nieuw middel had gehad waar mensen over het algemeen erg goed op reageren, maar wat was ik misselijk zeg, aantal keer overgeven en moest langer blijven omdat ik een ernstige bloeddrukdaling had terwijl de ingreep zelf dagopname was. Nou ja, is allemaal goed gekomen.
Maar het moment voor de narcose is echt niet vervelend, wat je zegt, je moet je een beetje overgeven.
vrijdag 1 juni 2007 om 00:07
Toen ik onder narcose ging was de anaesthesist erg aardig, kletste een beetje met me en intussen 'gleed' ik uit het gesprek.
Ik heb van te voren gevraagd of het infuus niet op mijn hand hoefde maar in mijn onderarm mocht. Geen probleem (maar je moet het wel even zelf zeggen!)
Ik had bij een eerdere gelegenheid een paar dagen een infuus op mijn hand gehad en vond dat een erg vervelende locatie.
De kotserdekotsverhalen achteraf heb je geen belangstelling voor?;)
Ik heb van te voren gevraagd of het infuus niet op mijn hand hoefde maar in mijn onderarm mocht. Geen probleem (maar je moet het wel even zelf zeggen!)
Ik had bij een eerdere gelegenheid een paar dagen een infuus op mijn hand gehad en vond dat een erg vervelende locatie.
De kotserdekotsverhalen achteraf heb je geen belangstelling voor?;)
vrijdag 1 juni 2007 om 08:26
Ik ben niet ziek geworden van de narcose...althans..niet misselijk en ik heb ook niet overgegeven. Maar....ik ben daarna wél 7 weken hondsberoerd geweest. De eerste week kon ik niets, terwijl ik wel na 2 dagen naar huis mocht. Ik kon de eerste 2 weken niet eens alleen douchen. Het viel mij dus niet mee...heb de narcose zwaar onderschat. Mijn arts zei hierover..sommigen mensen hebben een hele zware opertaie en zijn na 3 weken weer het haantje...anderen kunnen er niet tegen. Officieel staat er 6 weken voor voordat die troep uit je lijf is...en troep is het. Sorry...maar zo kan het dus ook.
vrijdag 1 juni 2007 om 09:51
Ik heb me eind maart laten steriliseren en dat moest ook onder algehele narcose. Het was voor mij ook de eerste keer dat ik onder narcose ging. Het is me best meegevallen. Anderhalf uur voor de operatie kreeg ik een pilletje om rustig te worden plus wat paracetemol. Toen het zover was werd ik van de zaal weggereden en naar de operatie-afdeling gebracht. Daar moest ik op een ander bed gaan liggen en kreeg ik een infuus. Daarna werd ik de operatiekamer binnengebracht. Nooit geweten dat het zo koud was op een operatiekamer! Toen kreeg ik een kapje over mijn mond heen met zuurstof, dat moest ik diep inademen en op een geven moment voelde ik mezelf wegvallen en was ik weg. Anderhalf uur later werd ik wakker op de uitslaapkamer. Ben wel behoorlijk suf geweest daarna. Heb voor de pijn ook een paar keer morfine gekregen (de napijn voelde als hele heftige menstruatiepijn). Na een aantal uur mocht ik naar huis met mijn vriend. Ik had de hele dag niet gedronken, dus thuis deed ik me tegoed aan een glas verdunde appelsap. Maar dat viel verkeerd en dat was de enige keer dat ik misselijk werd. Ik heb die nacht goed geslapen en de volgende dag voelde ik me weer een stuk beter. Ik had alleen nog wat last van de hechtingen.
zaterdag 2 juni 2007 om 10:17
2 keer ben ik geopereerd en onder narcose geweest. Het is best lang geleden dus ik weet het niet meer precies hoe de narcose is precies gegaan. op mijn 11de moest ik volgens mij gas inademen, op mijn 16de kreeg ik via infuus een spul. Ik was niet misselijk of zo. Wel na de 2de keer huilend wakker geworden met diepe emoties.
Ik ga ook over een paar dagen onder de mes, amandelen er uit. Ik ben niet zo zeer bang van de narcose, meer van de pijn daarna.
Ik ga ook over een paar dagen onder de mes, amandelen er uit. Ik ben niet zo zeer bang van de narcose, meer van de pijn daarna.
zaterdag 2 juni 2007 om 16:19
hallo,
oh please kunnen jullie alleen positieve verhalen plaatsen, aan die negatieve heb ik niets, daardoor wordt het juist erger! Ik ben juist op zoek naar geruststelling .
Bij narcose moet je je overgeven, dat is het moeilijkste. Je hebt op dat moment geen controle meer op je leven.....
Tja qua naald in je hand, je kan toch emla creme gebruiken? Heeft iemand dat hier gedaan?
Weet iemand of je van tevoren valeriaan mag slikken [niet de ochtend ervoor want dan moe tje nuchter zijn, maar de dagen ervoor] of een melatonine slaaptablet?
oh please kunnen jullie alleen positieve verhalen plaatsen, aan die negatieve heb ik niets, daardoor wordt het juist erger! Ik ben juist op zoek naar geruststelling .
Bij narcose moet je je overgeven, dat is het moeilijkste. Je hebt op dat moment geen controle meer op je leven.....
Tja qua naald in je hand, je kan toch emla creme gebruiken? Heeft iemand dat hier gedaan?
Weet iemand of je van tevoren valeriaan mag slikken [niet de ochtend ervoor want dan moe tje nuchter zijn, maar de dagen ervoor] of een melatonine slaaptablet?
zondag 3 juni 2007 om 21:16
Volgens mij hoort dit topic onder de Pijler Gezondheid, daar is dit onderwerp al diverse keren aan de orde geweest.
14x onder narcose geweest in 3 verschillende ziekenhuizen, waarvan eergisteren de laatste keer.
Je krijgt een dag van tevoren een tijd door hoe laat je binnen moet zijn. Vanaf 00.00 uur mag je niet meer eten, dat was overal hetzelfde. Het ligt aan de tijd hoe laat je binnen moet zijn of je 's ochtends nog wat mag eten/drinken. Eergisteren moest ik 9.30 uur binnen zijn en mocht voor 7.30 uur nog m'n medicijnen met water innemen, kopje thee met suiker of zoetje en beschuitje met jam eten.
Eenmaal binnen krijg je een bed toegewezen, soms alleen in kamer soms op zaal van zes. Zalen zijn tegenwoordig vaak gemengd, zowel met mannen en vrouwen en ook verschillende ingrepen.
Een zuster komt intake-gesprekje met je houden. Bloeddruk opmeten etc. Ik kreeg te horen dat ik voor 11.30 uur ingepland stond, maar dat kon ook eerder of later worden. Het wachten kon beginnen. Had wat te lezen bij me en nog wat zitten smsen. Om half 11 werd gezegd dat ik me kon omkleden in operatie-hemd omdat de OK voor de verandering inliep op schema. Vervolgens met bed naar OK-afdeling gereden. Dan kom je eerst in de Holding. In het ene ziekenhuis krijg je infuus op de holding in het andere pas op de OK. Eergisteren werd infuus op de holding geplaatst. Toen weer 10 minuten wachten. Zowel op Holding als OK, is het vaak erg koud. Ene ziekenhuis heeft een soort electrische deken waar je op ligt, andere ziekenhuis legt warme deken uit een soort over over je heen. Ik kreeg er 2;). Op Holding kwam de arts nog even handje geven. Toen naar de OK. Daar stap je over op operatietafel en word je aangekoppeld aan apparaten, een knijper op je vinger, bloeddrukband om je arm en plakkers op je borst voor het ritme. Omdat ik de procedure wel ken, verder niet veel meer gekletst en ging vloeistof in infuus, en met 5 seconden is er geen houden meer aan en zak je weg in een diepe slaap.
Of je nou 10 minuten wordt geopereerd of 3 uur, het moment van wakker worden volgt voor jezelf direct op het in slaap vallen.Je wordt wakker op de recovery. Als je niet misselijk bent krijg je slokje water, zo ja, dan spuiten ze middel tegen misselijkheid in je infuus. Soms heb je ook een vochtinfuus zodat je toch al minder dorst hebt. Verder beginnen ze hier ook met pijnmedicatie. Als je goed wakker bent ga je weer naar de afdeling terug. Daar doezel je nog even verder. Daarna komt zuster vragen of je wat wilt eten en/of drinken. Dit hangt ook een beetje van de ingreep af wat je wel en niet mag hebben. Daarna ging infuus eruit en mocht ik zelf naar wc om te plassen.
Dit is het meest positieve dat ik ervan maken kan. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het met Puurnatuur eens ben. Alleen maar eenzijdige positieve informatie willen weten, is een beetje je kop in het zand steken. Vrijdag had ik geluk en ging alles volgens het boekje, maar er zijn veel neven-factoren: wat voor ingreep onderga je, op wat voor zaal lig je, welke complicaties kunnen optreden etc. die een realistischer beeld geven van hoe je een operatie beleeft.
In ieder geval heel veel sterkte voor jou en je vriendin!
14x onder narcose geweest in 3 verschillende ziekenhuizen, waarvan eergisteren de laatste keer.
Je krijgt een dag van tevoren een tijd door hoe laat je binnen moet zijn. Vanaf 00.00 uur mag je niet meer eten, dat was overal hetzelfde. Het ligt aan de tijd hoe laat je binnen moet zijn of je 's ochtends nog wat mag eten/drinken. Eergisteren moest ik 9.30 uur binnen zijn en mocht voor 7.30 uur nog m'n medicijnen met water innemen, kopje thee met suiker of zoetje en beschuitje met jam eten.
Eenmaal binnen krijg je een bed toegewezen, soms alleen in kamer soms op zaal van zes. Zalen zijn tegenwoordig vaak gemengd, zowel met mannen en vrouwen en ook verschillende ingrepen.
Een zuster komt intake-gesprekje met je houden. Bloeddruk opmeten etc. Ik kreeg te horen dat ik voor 11.30 uur ingepland stond, maar dat kon ook eerder of later worden. Het wachten kon beginnen. Had wat te lezen bij me en nog wat zitten smsen. Om half 11 werd gezegd dat ik me kon omkleden in operatie-hemd omdat de OK voor de verandering inliep op schema. Vervolgens met bed naar OK-afdeling gereden. Dan kom je eerst in de Holding. In het ene ziekenhuis krijg je infuus op de holding in het andere pas op de OK. Eergisteren werd infuus op de holding geplaatst. Toen weer 10 minuten wachten. Zowel op Holding als OK, is het vaak erg koud. Ene ziekenhuis heeft een soort electrische deken waar je op ligt, andere ziekenhuis legt warme deken uit een soort over over je heen. Ik kreeg er 2;). Op Holding kwam de arts nog even handje geven. Toen naar de OK. Daar stap je over op operatietafel en word je aangekoppeld aan apparaten, een knijper op je vinger, bloeddrukband om je arm en plakkers op je borst voor het ritme. Omdat ik de procedure wel ken, verder niet veel meer gekletst en ging vloeistof in infuus, en met 5 seconden is er geen houden meer aan en zak je weg in een diepe slaap.
Of je nou 10 minuten wordt geopereerd of 3 uur, het moment van wakker worden volgt voor jezelf direct op het in slaap vallen.Je wordt wakker op de recovery. Als je niet misselijk bent krijg je slokje water, zo ja, dan spuiten ze middel tegen misselijkheid in je infuus. Soms heb je ook een vochtinfuus zodat je toch al minder dorst hebt. Verder beginnen ze hier ook met pijnmedicatie. Als je goed wakker bent ga je weer naar de afdeling terug. Daar doezel je nog even verder. Daarna komt zuster vragen of je wat wilt eten en/of drinken. Dit hangt ook een beetje van de ingreep af wat je wel en niet mag hebben. Daarna ging infuus eruit en mocht ik zelf naar wc om te plassen.
Dit is het meest positieve dat ik ervan maken kan. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het met Puurnatuur eens ben. Alleen maar eenzijdige positieve informatie willen weten, is een beetje je kop in het zand steken. Vrijdag had ik geluk en ging alles volgens het boekje, maar er zijn veel neven-factoren: wat voor ingreep onderga je, op wat voor zaal lig je, welke complicaties kunnen optreden etc. die een realistischer beeld geven van hoe je een operatie beleeft.
In ieder geval heel veel sterkte voor jou en je vriendin!
zondag 3 juni 2007 om 21:17
quote:
Laat haar over d'r angst met de arts of anarchist praten. Die kunnen haar vast gerusstellen. Zelf heb ik het ook een keer gehad en het valt echt reuze mee. Je zakt rustig weg en zeker als er een lief iemand naast je zit is dat echt niet naar. 2 tellen later (zo voelt het aan) wordt je weer wakker en is alles achter de rug.
Van 'naweeeen' heb ik ook weinig last gehad. Wat vermoeid, maar verder viel het mee.
Sterkte ermee.
Bedenk dat er dagelijks 1000en mensen onder narcose gaan, die komen er ook allemaal weer uit!! dankjel.. dat is een hele goede inderdaad!
Laat haar over d'r angst met de arts of anarchist praten. Die kunnen haar vast gerusstellen. Zelf heb ik het ook een keer gehad en het valt echt reuze mee. Je zakt rustig weg en zeker als er een lief iemand naast je zit is dat echt niet naar. 2 tellen later (zo voelt het aan) wordt je weer wakker en is alles achter de rug.
Van 'naweeeen' heb ik ook weinig last gehad. Wat vermoeid, maar verder viel het mee.
Sterkte ermee.
Bedenk dat er dagelijks 1000en mensen onder narcose gaan, die komen er ook allemaal weer uit!! dankjel.. dat is een hele goede inderdaad!
zondag 3 juni 2007 om 21:20
thanx jaimmi... "leuk" om te lezen!
Ik ken al genoeg horrorverhalen, dus ik vind het een beetje flauw dat mensen, als ik vraag om geruststelling, hier uitgebreid een negatieve ervaring gaan neerzetten.
Maf eigenlijk he, dat, hioe lang je operatie ook duurt,je he tgevoel krijg tdat je meteen wakkeer weer bent.. hoe kan dat?
Ik ken al genoeg horrorverhalen, dus ik vind het een beetje flauw dat mensen, als ik vraag om geruststelling, hier uitgebreid een negatieve ervaring gaan neerzetten.
Maf eigenlijk he, dat, hioe lang je operatie ook duurt,je he tgevoel krijg tdat je meteen wakkeer weer bent.. hoe kan dat?
zondag 3 juni 2007 om 23:09
quote:hallo,
ik heb een vraag. Een vriendinnetje van me moet binnenkort worden geopereerd, maar ze is heel bang voor de narcose, en ik kan me dat heel goed voorstellen.
Ik zou namelijk ook bang zijn dat ik er niet meer uit zou komen bijv. Je moet je toch overgeven. ..
Vaak lees je hier bij mensen die operaties hebben gehad, hoe ze het ERNA hebben ervaren.. Maar hoe ervaarde je de tijd ervoor, dat je aankwam en onder narcose moest...
dankjulliewel!
ik heb een vraag. Een vriendinnetje van me moet binnenkort worden geopereerd, maar ze is heel bang voor de narcose, en ik kan me dat heel goed voorstellen.
Ik zou namelijk ook bang zijn dat ik er niet meer uit zou komen bijv. Je moet je toch overgeven. ..
Vaak lees je hier bij mensen die operaties hebben gehad, hoe ze het ERNA hebben ervaren.. Maar hoe ervaarde je de tijd ervoor, dat je aankwam en onder narcose moest...
dankjulliewel!
zondag 3 juni 2007 om 23:20
quote:hallo,
ik heb een vraag. Een vriendinnetje van me moet binnenkort worden geopereerd, maar ze is heel bang voor de narcose, en ik kan me dat heel goed voorstellen.
Ik zou namelijk ook bang zijn dat ik er niet meer uit zou komen bijv. Je moet je toch overgeven. ..
Vaak lees je hier bij mensen die operaties hebben gehad, hoe ze het ERNA hebben ervaren.. Maar hoe ervaarde je de tijd ervoor, dat je aankwam en onder narcose moest...
dankjulliewel!
Hi!
Ik ben op 9 november 2005 geopereerd aan een hernia. Ook ik was doodsbang voor de narcose, operatie en dat ik niet meer wakker zou worden.
Het infuus werd aangebracht, via een spuitje spoten ze via het infuus wat in m'n lijf, daarna een mondkapje en binnen twee seconden was ik in dromenland. Ging heel snel en ik vond het heerlijk gaan hahaha, heel apart.
Ik ben vlak na de operatie wakker geworden. De chirurg was echt nét klaar. Ik wil je vriendin niet bang maken hoor, maar zelfs ik schrok van dit verhaal. Kan me dat moment en het gesprek dat ik met die chirurg heb gehad niet meer herinneren. Daarna ben ik namelijk weer in slaap gevallen. De chirurg kwam het twee dagen later vertellen. Ik had het liever niet willen weten haha.
Maar van de narcose zelf ben ik erg misselijk geweest. Drie dagen lang alleen maar over moet geven. De één heeft nergens last van en de ander (like me) kan er helemaal niet tegen. Tevens reageerde ik ook slecht op de morfine, kon ik ook al niet tegen. Zo raar is het natuurlijk allemaal niet, toch 'bende' wat je in lijf krijgt. Het hangt dus echt per persoon af hoe iemand daarop reageerd.
Sterkte en succes voor je vriendin!
Liefs,
Lousje1980.
ik heb een vraag. Een vriendinnetje van me moet binnenkort worden geopereerd, maar ze is heel bang voor de narcose, en ik kan me dat heel goed voorstellen.
Ik zou namelijk ook bang zijn dat ik er niet meer uit zou komen bijv. Je moet je toch overgeven. ..
Vaak lees je hier bij mensen die operaties hebben gehad, hoe ze het ERNA hebben ervaren.. Maar hoe ervaarde je de tijd ervoor, dat je aankwam en onder narcose moest...
dankjulliewel!
Hi!
Ik ben op 9 november 2005 geopereerd aan een hernia. Ook ik was doodsbang voor de narcose, operatie en dat ik niet meer wakker zou worden.
Het infuus werd aangebracht, via een spuitje spoten ze via het infuus wat in m'n lijf, daarna een mondkapje en binnen twee seconden was ik in dromenland. Ging heel snel en ik vond het heerlijk gaan hahaha, heel apart.
Ik ben vlak na de operatie wakker geworden. De chirurg was echt nét klaar. Ik wil je vriendin niet bang maken hoor, maar zelfs ik schrok van dit verhaal. Kan me dat moment en het gesprek dat ik met die chirurg heb gehad niet meer herinneren. Daarna ben ik namelijk weer in slaap gevallen. De chirurg kwam het twee dagen later vertellen. Ik had het liever niet willen weten haha.
Maar van de narcose zelf ben ik erg misselijk geweest. Drie dagen lang alleen maar over moet geven. De één heeft nergens last van en de ander (like me) kan er helemaal niet tegen. Tevens reageerde ik ook slecht op de morfine, kon ik ook al niet tegen. Zo raar is het natuurlijk allemaal niet, toch 'bende' wat je in lijf krijgt. Het hangt dus echt per persoon af hoe iemand daarop reageerd.
Sterkte en succes voor je vriendin!
Liefs,
Lousje1980.
maandag 4 juni 2007 om 10:26
Beetje raar Madelief dat je in je openingspost zegt dat het om een vriendin gaat.
In je reacties daarna blijkt toch wel heel duidelijk dat het om jou gaat. Waarom zeg je dat niet eerlijk?
Het heeft geen zin om bang te zijn, zonde van je energie. Kijk gewoon op het moment zelf wat er gaat gebeuren. Bedenk ook dat er per dag zoveel mensen onder narcose gaan, en deze mensen allemaal zonder problemen weer wakker worden. De slechte, negatieve verhalen zijn nog steeds zeldzaam.
In je reacties daarna blijkt toch wel heel duidelijk dat het om jou gaat. Waarom zeg je dat niet eerlijk?
Het heeft geen zin om bang te zijn, zonde van je energie. Kijk gewoon op het moment zelf wat er gaat gebeuren. Bedenk ook dat er per dag zoveel mensen onder narcose gaan, en deze mensen allemaal zonder problemen weer wakker worden. De slechte, negatieve verhalen zijn nog steeds zeldzaam.
maandag 4 juni 2007 om 10:44
maandag 4 juni 2007 om 13:34
Nou ik vind het wel dom om te zeggen dat je alleen positieve verhalen wilt horen. Ik had gewild dat ze tegen mij hadden gezegd dat het wel eens niet zo positief kon zijn..in plaats van ; ach, het valt allemaal wel mee... Het viel me niet mee en ik heb de hele boel zwaar onderschat!
Geruststellen kan immers ook betekenen: verschillende ervaringen horen en je goed voorbereiden om wat er (misschien) komen gaat. Geen struisvogelpolitiek...wat schiet je daarmee op?! Nogmaals...als ze tegen mij hadden gezegd dat het wel eens vervelend kon zijn, had ik hulp geregeld. Nu ben ik een paar keer flauwgevallen, was bang omdat ik alleen woon..etc Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid!!
Geruststellen kan immers ook betekenen: verschillende ervaringen horen en je goed voorbereiden om wat er (misschien) komen gaat. Geen struisvogelpolitiek...wat schiet je daarmee op?! Nogmaals...als ze tegen mij hadden gezegd dat het wel eens vervelend kon zijn, had ik hulp geregeld. Nu ben ik een paar keer flauwgevallen, was bang omdat ik alleen woon..etc Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid!!
zondag 10 juni 2007 om 22:10
dat kan JIJ wel dom vinden, maar dit is MIJN topic. Dus wat heb ik daar voor boodschap aan? Ik wil he tover de inhoud van mijn topic hebben.
Bovendien heb ik toch in begrijpelijk nederlands geschreven dat ik al zoveel horror verhalen heb gehoord, dat ik nu eens positieve verhalen wil horen. En als mensen het dan toch nodig vinden om er nog eens lekker in te wrijven dat ze van 1 narcose wel 573954593 keer zijn flauwgevallen en 5 jaar erna er nóg last van hadden, nee daar zit ik niet op te wachten. Wel heel vervelend voor ze hoor.
Ze weet trouwens dat er de 24 uur iemand aanwezig moet zijn. Als het goed is is het een soort moderne narcose waar je niet misselijk van wordt.
Heeft iemand met deze moderne narcose middelen ervaring?
Bedankt!
Bovendien heb ik toch in begrijpelijk nederlands geschreven dat ik al zoveel horror verhalen heb gehoord, dat ik nu eens positieve verhalen wil horen. En als mensen het dan toch nodig vinden om er nog eens lekker in te wrijven dat ze van 1 narcose wel 573954593 keer zijn flauwgevallen en 5 jaar erna er nóg last van hadden, nee daar zit ik niet op te wachten. Wel heel vervelend voor ze hoor.
Ze weet trouwens dat er de 24 uur iemand aanwezig moet zijn. Als het goed is is het een soort moderne narcose waar je niet misselijk van wordt.
Heeft iemand met deze moderne narcose middelen ervaring?
Bedankt!
maandag 11 juni 2007 om 08:47
Ik ben drie keer onder narcose geweest en moet misschien een vierde keer (vaginale problemen). Eerste keer was ik zes, neusamandelen. Dat was bijzonder onprettig maar meer omdat ze zonder toestemming mijn trommelvliezen hadden doorgeprikt;) Tweede keer was voor een borstvergroting, een uur later zat ik al rechtop. Derde keer was voor keelamandelen verwijderen. Ik voel me nooit slecht erna. Wel vind ik het wakker worden vervelend, ik loop dan nogal te brabbelen en moet het slijm in mijn keel er eventjes uitkotsen. Vaak geven ze je een kalmeringsmiddel vantevoren, wat bij mij niet werkte omdat ik in het dagelijks leven al kalmeringspillen slik (insomnia, vliegangst). Dit waren wel onschuldige ingrepen natuurlijk, ligt volgens mij gewoon aan de duur van de operatie. Bij mij is er nooit langer dan een uur geopereerd en had geen ernstige aandoeningen.
