Gezondheid
alle pijlers
Longfoto gemaakt, zo bang voor slechte uitslag
maandag 3 mei 2021 om 12:49
Ik moet even van me afschrijven, ben aan het werk en alleen dus ik kan mn spanning met niemand delen. Nou vind ik dat ook een beetje lastig, die spanning delen want ik ben bang dat anderen het niet begrijpen en me een aansteller vinden.
Ik heb vanochtend bloed geprikt en een longfoto laten maken. Sinds enkele weken heb ik moeite met goed diep inademen, alsof het in mn keel blijft hangen. Dat heb ik overdag. Loop bij de fysio voor mn onderrug en die zegt dat mijn ribbengebied in mn bovenrug niet lekker beweegt en stug is. Een kleine 3 maanden geleden ben ik heel hard gevallen op het ijs, op mn achterhoofd en mijn rug heeft daar waarschijnlijk een flinke optater gehad. De longfoto is gemaakt om naar de longen/hart te kijken, er wordt ook getest op antistoffen covid, en of er misschien toch een rib fractuur is geweest. Dat laatste lijkt onwaarschijnlijk omdat ik geen pijn heb gehad aan mn ribben. Ik heb het 's nachts niet, ik slaap op zich goed en dat stemt me dag ergens gerust want bij iets ernstigs zou je er ook 's nachts last van hebben zou ik denken.
Dit alles kan ook te maken hebben met mijn gegeneraliseerde angststoornis. Ik heb een enorme angst dat ze iets vinden en dat ik longkanker heb. Of een andere soort kanker die nu te zien gaat zijn op de foto. Ik vind het vreselijk deze angst en mijn hele relativeringsvermogen is nu even weg.
Doordat ik krampachtig probeer diep in te ademen maak ik de klachten misschien alleen maar erger. Ik kan me daar iets bij voorstellen, maar de angst voor iets ergs is zo overheersend, ik sta gewoon stijf van de spanning. Ben aan het analyseren hoe de radiologe reageerde op de foto's, aan het googlen of ze dezelfde dag al bellen bij een slechte uitslag.
Ik ben 38, niet gerookt, de kans op longkanker is misschien klein, maar ik denk altijd "ik kan echt wel diegene zijn die de uitzondering is".
Ik snap dat niemand me hier gerust kan stellen, maar na een paar dagen spanning vind ik het fijn om het ergens kwijt te kunnen.
Ik heb vanochtend bloed geprikt en een longfoto laten maken. Sinds enkele weken heb ik moeite met goed diep inademen, alsof het in mn keel blijft hangen. Dat heb ik overdag. Loop bij de fysio voor mn onderrug en die zegt dat mijn ribbengebied in mn bovenrug niet lekker beweegt en stug is. Een kleine 3 maanden geleden ben ik heel hard gevallen op het ijs, op mn achterhoofd en mijn rug heeft daar waarschijnlijk een flinke optater gehad. De longfoto is gemaakt om naar de longen/hart te kijken, er wordt ook getest op antistoffen covid, en of er misschien toch een rib fractuur is geweest. Dat laatste lijkt onwaarschijnlijk omdat ik geen pijn heb gehad aan mn ribben. Ik heb het 's nachts niet, ik slaap op zich goed en dat stemt me dag ergens gerust want bij iets ernstigs zou je er ook 's nachts last van hebben zou ik denken.
Dit alles kan ook te maken hebben met mijn gegeneraliseerde angststoornis. Ik heb een enorme angst dat ze iets vinden en dat ik longkanker heb. Of een andere soort kanker die nu te zien gaat zijn op de foto. Ik vind het vreselijk deze angst en mijn hele relativeringsvermogen is nu even weg.
Doordat ik krampachtig probeer diep in te ademen maak ik de klachten misschien alleen maar erger. Ik kan me daar iets bij voorstellen, maar de angst voor iets ergs is zo overheersend, ik sta gewoon stijf van de spanning. Ben aan het analyseren hoe de radiologe reageerde op de foto's, aan het googlen of ze dezelfde dag al bellen bij een slechte uitslag.
Ik ben 38, niet gerookt, de kans op longkanker is misschien klein, maar ik denk altijd "ik kan echt wel diegene zijn die de uitzondering is".
Ik snap dat niemand me hier gerust kan stellen, maar na een paar dagen spanning vind ik het fijn om het ergens kwijt te kunnen.
maandag 3 mei 2021 om 15:26
Ik heb ontdekt dat ik ook echt trekjes heb van hypochondrie. Dat wil ik heel hard ontkennen maar het is er wel. Dat heb ik sinds ik kinderen heb, of is het aan het licht gekomen. In mijn therapie is ook naar voren gekomen dat mijn 'thema' verlies en afscheid is. Daardoor ook de enorme angst nu dat ik iets kwaadaardige heb.Amy_Santiago schreef: ↑03-05-2021 15:21Ik heb het ook en is hyperventileren.
Daarnaast ben ik een rasechte hypochonder. Ik heb een lieve huisarts waarbij ik voor alles mag komen en geen gespreksonderwerp te gek is. Dat scheelt. En heb van mezelf geaccepteerd dat uitslagen nu gewoon een heftige trigger is . Ik heb een lieve man en vriendin die het snappen en ik gewoon bij mag stressen. Al heb ik mezelf erop ingekort en sta ik het alleen toe op de dag zelf te mogen stressen.
maandag 3 mei 2021 om 15:28
Waardoor dat opeens komt? Ik kan wel tig dingen bedenken in deze tijd.newspaper schreef: ↑03-05-2021 15:24Ik snapte je goede bedoeling hoor, dus wat mij betreft had je het niet weg hoeven halen. Ik grijp niet zomaar naar medicatie, als dat nodig is dat zal de huisarts me dat vast melden. Momenteel zou ik wel heel graag iets willen wat me rustig maakt, dat ik uit m'n hoofd kom en me gewoon even comfortabel voel.
Hyperventilatie, daar heb ik zelf ook aan gedacht. Het voelt echter niet als Hyperventilatie, ik heb weleens iemand in zo'n bui gezien en dat zag er heel naar uit. Niemand ziet iets aan mij. Mijn ademhaling zit wel vaak hoog, maar dat is zo gewoon dat ik het niet eens door heb. Als ik er bewust bij stil sta merk ik het wel.
Als de uitslag goed is dan ben ik bang dat mijn angst heel heftig aan het opspelen is. Ik kan niet bedenken waardoor dit zomaar ineens komt, ik dacht het onder controle te hebben. Therapie heb ik goed afgesloten oktober vorig jaar, heb ook geen behandelaar meer. Als er dus niets uit de onderzoeken komt dan moet ik terug naar de huisarts en weer met mijn psyche aan de gang. Alweer, en dat vind ik ruk.
Ik had nooit last van angsten en sinds een jaar wel, dus ik kan me niet eens voorstellen hoe het voor mensen nu is die al een angststoornis hebben. Heb je helemaal geen medicatie voor je angststoornis? Al is het maar om even op adem te komen een paar dagen of eens goed door te slapen?
Life is short. Eat dessert first.
maandag 3 mei 2021 om 15:34
Begrijpelijk. Je kunt onderand beter iets fysieks hebben waar je gelijk wat aan kunt doen dan psychische problemen wat vaak lastig is uit te leggen en je ook vaak langer mee bezig bent.newspaper schreef: ↑03-05-2021 15:24Ik snapte je goede bedoeling hoor, dus wat mij betreft had je het niet weg hoeven halen. Ik grijp niet zomaar naar medicatie, als dat nodig is dat zal de huisarts me dat vast melden. Momenteel zou ik wel heel graag iets willen wat me rustig maakt, dat ik uit m'n hoofd kom en me gewoon even comfortabel voel.
Hyperventilatie, daar heb ik zelf ook aan gedacht. Het voelt echter niet als Hyperventilatie, ik heb weleens iemand in zo'n bui gezien en dat zag er heel naar uit. Niemand ziet iets aan mij. Mijn ademhaling zit wel vaak hoog, maar dat is zo gewoon dat ik het niet eens door heb. Als ik er bewust bij stil sta merk ik het wel.
Als de uitslag goed is dan ben ik bang dat mijn angst heel heftig aan het opspelen is. Ik kan niet bedenken waardoor dit zomaar ineens komt, ik dacht het onder controle te hebben. Therapie heb ik goed afgesloten oktober vorig jaar, heb ook geen behandelaar meer. Als er dus niets uit de onderzoeken komt dan moet ik terug naar de huisarts en weer met mijn psyche aan de gang. Alweer, en dat vind ik ruk.
Oxazepam helpt bij mij om de scherpe randjes van het piekeren af te halen wat dus weer helpt met normaler ademhalen. Je kunt eens in gesprek gaan met je huisarts hierover.
Hyperventilatie hoeft niet persé een aanval te zijn. Je zegt zelf dat je hoog in je ademhaling zit, als je dat langer hebt gaat je hele lichaam daarop reageren. Je kunt zelfs pijn aan je ribben krijgen doordat je teveel en te snel je middenrif uitzet. Probeer eens rustig te ademen met een hand op je buik en dan alleen je hand omhoog duwen als je inademt. Dus je borst zo stil mogelijk houden.
En natuurlijk duim ik voor je dat de foto's meevallen. Maar het zou me verbazen, zuurstof en alles is goed.
maandag 3 mei 2021 om 16:06
Ik heb ooit een omgeklapt bovenflapje van de long gehad (klaplong, maar dan alleen een klein stukje). Toen had ik dat ook, dat ik niet helemaal in kon ademen tot onderin. Maar zoals door anderen ook al gezegd, het kan van alles zijn, dus gewoon even afwachten. Kanker zou ik echt niet aals eerste aan denken bij deze klachten.
maandag 3 mei 2021 om 16:14
Nee ik heb nooit medicatie nodig gehad. Heb wel slaappillen gekregen destijds, die gebruik ik misschien 1x per maand als ik een paar slechte nachten heb gehad. Medicijnen wil ik liever ook niet, maar als het moet dan moet het. Antidepressiva wil ik niet, die bijwerkingen wil ik niet en het duurt lang voordat het werkt. Plus ik wil niet blijvend aan Medicijnen zitten.doornroosje9 schreef: ↑03-05-2021 15:28Waardoor dat opeens komt? Ik kan wel tig dingen bedenken in deze tijd.
Ik had nooit last van angsten en sinds een jaar wel, dus ik kan me niet eens voorstellen hoe het voor mensen nu is die al een angststoornis hebben. Heb je helemaal geen medicatie voor je angststoornis? Al is het maar om even op adem te komen een paar dagen of eens goed door te slapen?
Ik zou het wel fijn vinden als er medicatie is wat kortdurend helpt, om tot rust te komen want dat lukt me zelf niet (meer).
maandag 3 mei 2021 om 16:19
newspaper schreef: ↑03-05-2021 15:24Ik snapte je goede bedoeling hoor, dus wat mij betreft had je het niet weg hoeven halen. Ik grijp niet zomaar naar medicatie, als dat nodig is dat zal de huisarts me dat vast melden. Momenteel zou ik wel heel graag iets willen wat me rustig maakt, dat ik uit m'n hoofd kom en me gewoon even comfortabel voel.
Hyperventilatie, daar heb ik zelf ook aan gedacht. Het voelt echter niet als Hyperventilatie, ik heb weleens iemand in zo'n bui gezien en dat zag er heel naar uit. Niemand ziet iets aan mij. Mijn ademhaling zit wel vaak hoog, maar dat is zo gewoon dat ik het niet eens door heb. Als ik er bewust bij stil sta merk ik het wel.
Als de uitslag goed is dan ben ik bang dat mijn angst heel heftig aan het opspelen is. Ik kan niet bedenken waardoor dit zomaar ineens komt, ik dacht het onder controle te hebben. Therapie heb ik goed afgesloten oktober vorig jaar, heb ook geen behandelaar meer. Als er dus niets uit de onderzoeken komt dan moet ik terug naar de huisarts en weer met mijn psyche aan de gang. Alweer, en dat vind ik ruk.
Er bestaan verschillende soorten hyperventilatie/ademstoornissen. Het is niet altijd in aanvallen.
Je hebt ook nog dat je geen heftige aanvallen hebt, maar chronisch verkeerd ademt.
https://www.psyned.nl/stress/stress-sym ... entilatie/
Of dit:
https://www.mmc.nl/longgeneeskunde/aand ... el-ademen/
Zo klinkt het meer toch dan wat jij kent als hyperventilatie?
Zou echt even kijken of iemand dat kan bekijken voor je, huisarts of een specialist?
Mits er niets op de longfoto te zien is. En dat hoop ik.
anoniem_401375 wijzigde dit bericht op 03-05-2021 16:23
3.28% gewijzigd
maandag 3 mei 2021 om 16:22
En dat is net heel heel belangrijk, tot rust komen en slapen. Slecht slapen = meer angsten = nog slechter slapen = nog meer angsten.
Medicatie is er om je te helpen en soms is dat nodig.
Als ik een slechte periode heb, neem ik een paar dagen medicatie (vooral om beter te slapen) en dat helpt enorm. Als je moe bent, lijkt alles 100 keer erger. Bij mij toch.
Medicatie is er om je te helpen en soms is dat nodig.
Als ik een slechte periode heb, neem ik een paar dagen medicatie (vooral om beter te slapen) en dat helpt enorm. Als je moe bent, lijkt alles 100 keer erger. Bij mij toch.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 3 mei 2021 om 16:40
Heb je dan puur slaapmedicatie? Ik ga er vanavond 1 nemen had ik me al bedacht, kan ik een nacht goed doorslapen. Hopelijk geeft dat morgen een positief effect.doornroosje9 schreef: ↑03-05-2021 16:22En dat is net heel heel belangrijk, tot rust komen en slapen. Slecht slapen = meer angsten = nog slechter slapen = nog meer angsten.
Medicatie is er om je te helpen en soms is dat nodig.
Als ik een slechte periode heb, neem ik een paar dagen medicatie (vooral om beter te slapen) en dat helpt enorm. Als je moe bent, lijkt alles 100 keer erger. Bij mij toch.
Gebruik jij in je slechte periode ook medicatie voor overdag? In mijn slechte periodes, zoals nu, lijkt het me zo heerlijk om een pil te slikken die je rustig maakt
maandag 3 mei 2021 om 16:47
Ik heb ook slaappillen, af en toe neem ik een halve om eens even een nacht goed te slapen. Wat doornroosje al zegt, slecht slapen geeft meer angst en ga je meer piekeren.
En als je echt geen sterkere medicatie wilt kun je altijd nog de natuurlijke kant op zoals bijvoorbeeld met Bach Bloesem druppels. Die heb je ook in veel soorten voor verschillende situaties.
En als je echt geen sterkere medicatie wilt kun je altijd nog de natuurlijke kant op zoals bijvoorbeeld met Bach Bloesem druppels. Die heb je ook in veel soorten voor verschillende situaties.
maandag 3 mei 2021 om 16:54
Nee, ook medicatie voor angststoornissen, maar bij mij heeft dat het effect dat ik heel goed slaap als ik dat 's avonds neem. Ik heb sinds een klein jaar last van angsten, eerst gehoopt dat het vanzelf voorbij zou gaan, maar na een rasechte paniekaanval afgelopen zomer naar de huisarts gegaan.newspaper schreef: ↑03-05-2021 16:40Heb je dan puur slaapmedicatie? Ik ga er vanavond 1 nemen had ik me al bedacht, kan ik een nacht goed doorslapen. Hopelijk geeft dat morgen een positief effect.
Gebruik jij in je slechte periode ook medicatie voor overdag? In mijn slechte periodes, zoals nu, lijkt het me zo heerlijk om een pil te slikken die je rustig maakt
Alprazolam gekregen om rustig te worden en dat heb ik toen ook een dikke week overdag genomen. Ik kreeg mezelf niet meer rustig, ik sliep slecht en zat in een vicieuze cirkel. Ik heb ook slaapmedicatie, dat neem ik heel af en toe.
De laatste tijd gaat het oké, maar als ik opgejaagd/angstig word en merk dat ik een paar nachten slechter slaap, neem ik weer even iets om rustiger te worden. Bij mij heeft slecht slapen een enorm effect. 's Avonds en 's nachts lijkt alles trouwens nog 10 keer erger dan overdag. Dan probeer ik mezelf rustig te krijgen met de gedachte dat het avond of nacht is en dat dat de reden is dat het nu zo erg lijkt. Dat helpt soms, maar soms denk ik 'maar mss is het deze keer echt heel erg hoor!'.
Je hoofd kan rare dingen doen hè.
Life is short. Eat dessert first.
maandag 3 mei 2021 om 16:57
maandag 3 mei 2021 om 16:58
Wat rot dat je zo angstig ben, ik heb dat ook wel eens en dan schiet ik in paniek. Weet niet of jij dat ook hebt?
Voor mij werkt het dan heel goed (geleerd in therapie) om te benoemen wat je in de kamer ziet, bv tafel, deur, raam, schilderij enz enz.
Dan wordt het langzaam weer beter, misschien heb je er wat aan.
Sterkte
Voor mij werkt het dan heel goed (geleerd in therapie) om te benoemen wat je in de kamer ziet, bv tafel, deur, raam, schilderij enz enz.
Dan wordt het langzaam weer beter, misschien heb je er wat aan.
Sterkte
maandag 3 mei 2021 om 17:01
Dat had een vriendin van mij ook. Maar zij dissocieerde ook, dat is nog iets anders. Ze moest idd ook benoemen wat ze zag. Dan zakte de paniek vaak. Maar dat helpt niet bij onrustig zijn en angstig zijn, denk ik? Dat vervelende gevoel, dat gewoon niet weg wil gaan?moeras schreef: ↑03-05-2021 16:58Wat rot dat je zo angstig ben, ik heb dat ook wel eens en dan schiet ik in paniek. Weet niet of jij dat ook hebt?
Voor mij werkt het dan heel goed (geleerd in therapie) om te benoemen wat je in de kamer ziet, bv tafel, deur, raam, schilderij enz enz.
Dan wordt het langzaam weer beter, misschien heb je er wat aan.
Sterkte
Life is short. Eat dessert first.
maandag 3 mei 2021 om 17:07
Ik heb dat ook, ik dissocieer ook.doornroosje9 schreef: ↑03-05-2021 17:01Dat had een vriendin van mij ook. Maar zij dissocieerde ook, dat is nog iets anders. Ze moest idd ook benoemen wat ze zag. Dan zakte de paniek vaak. Maar dat helpt niet bij onrustig zijn en angstig zijn, denk ik? Dat vervelende gevoel, dat gewoon niet weg wil gaan?
Ik begrijp nu van jou dat dat niet te vergelijken is met onrust en angstig zijn. Dacht dat het ongeveer het zelfde was
maandag 3 mei 2021 om 17:11
Mss ligt het eraan hoe erg de paniek is? Want als je heel erg dissocieert, lukt het benoemen ook niet meer toch? Wel als je nog niet helemaal 'weg' bent? Als ze helemaal 'weg' was, dan moest ik altijd gaan benoemen om haar proberen terug te halen.
Kan me voorstellen dat het bij paniek ook zo kan werken. Beetje paniek, dan kan je jezelf nog helpen, te erge paniek, dan lukt het niet meer. Zoiets?
Life is short. Eat dessert first.
maandag 3 mei 2021 om 17:11
Is bij mij ook zo gegaan, na de kinderen kwam het. En zo ken ik meer moeders, het is dus echt geen abnormale angst. Je voelt je heel kwetsbaar omdat je kinderen kwetsbaar zijn. Ik geef die angst af en toe gewoon de ruimte, dan mag het er zijn. Dan gaat snel dat scherpe randje eraf. Dat werkt voor mij beter dan het blijven opkroppen, dan wordt het heel groot in mijn hoofd. Ik geef dan aan mezelf toe dat ik bang ben en dan jank ik een potje en dan troost ik mezelf met een muziekje, wat lekkers, of net wat me aanspreekt op dat moment.newspaper schreef: ↑03-05-2021 15:26Ik heb ontdekt dat ik ook echt trekjes heb van hypochondrie. Dat wil ik heel hard ontkennen maar het is er wel. Dat heb ik sinds ik kinderen heb, of is het aan het licht gekomen. In mijn therapie is ook naar voren gekomen dat mijn 'thema' verlies en afscheid is. Daardoor ook de enorme angst nu dat ik iets kwaadaardige heb.
Kun je er thuis ook goed over praten? Je mag me altijd een PB sturen.
maandag 3 mei 2021 om 18:32
Je hoofd kan hele rare dingen doen idd. Ik vind het fijn te weten nu dat er ook andere medicatie is die je incidenteel kan nemen als het dus nodig is. In minn therapie jaar heb ik er weleens om gevraagd, maar los van de slaappil werd daar alleen gesprekken over AD en dat was bij mij niet nodig. Stond ik zelf ook achter.doornroosje9 schreef: ↑03-05-2021 16:54Nee, ook medicatie voor angststoornissen, maar bij mij heeft dat het effect dat ik heel goed slaap als ik dat 's avonds neem. Ik heb sinds een klein jaar last van angsten, eerst gehoopt dat het vanzelf voorbij zou gaan, maar na een rasechte paniekaanval afgelopen zomer naar de huisarts gegaan.
Alprazolam gekregen om rustig te worden en dat heb ik toen ook een dikke week overdag genomen. Ik kreeg mezelf niet meer rustig, ik sliep slecht en zat in een vicieuze cirkel. Ik heb ook slaapmedicatie, dat neem ik heel af en toe.
De laatste tijd gaat het oké, maar als ik opgejaagd/angstig word en merk dat ik een paar nachten slechter slaap, neem ik weer even iets om rustiger te worden. Bij mij heeft slecht slapen een enorm effect. 's Avonds en 's nachts lijkt alles trouwens nog 10 keer erger dan overdag. Dan probeer ik mezelf rustig te krijgen met de gedachte dat het avond of nacht is en dat dat de reden is dat het nu zo erg lijkt. Dat helpt soms, maar soms denk ik 'maar mss is het deze keer echt heel erg hoor!'.
Je hoofd kan rare dingen doen hè.
Ik ga met de huisarts eens overleggen hierover!
Bij mij is het overdag juist erger, omdat ik er dan bewust mee bezig ben. Ik heb 2 nachten gehad waarin ik paniek kreeg, toen dacht ik dat ik een hartaanval kreeg ofzo, om mezelf rustig te krijgen ging ik heel bewust ademhalen en elk lichaamsdeel bewust voelen in mn matras, de focus ergens anders op leggen. Toen ik in de gaten kreeg dat ik na ruim een uur nog niet dood was kon ik mezelf kalmeren dat er waarschijnlijk niets ergs aan de hand was.
Afgelopen nacht had ik het ook, spanning voor vandaag, duurde een stuk langer voor ik rustig werd en in slaap viel, maar omdat ik het herkende raakte ik niet zo erg in paniek als de vorige keer.
Erover praten vind ik moeilijk. Ik vind mezelf een sukkel dat ik dit heb, heb een jaar therapie gevolgd waarin angst voor een deel is behandeld. Het voelt als een terugval, dat wil ik niet en ik baal er enorm van. Ik veroordeel mezelf, en ik weet dat dit me nergens brengt, maar ik baal gewoon van mezelf. Ik heb alles om een fijn leven te hebben, maar de angst beïnvloed zoveel.
En het is doodvermoeiend, ook omdat ik de indruk heb dat dit is wie ik ben en ik het moet accepteren. Tegelijkertijd wil ik dit niet accepteren
maandag 3 mei 2021 om 18:50
O jee, je veroordeelt jezelf idd heel erg. Dit is een verschrikkelijk moeilijke tijd hè? Mensen die nooit last hadden van angsten hebben het afgelopen jaar een angststoornis ontwikkeld. En jij zou een sukkel zijn? Nou, dan zijn we met heel veel hoor.
Je kan jezelf rustig krijgen door bewust te ademen en je lichaam te voelen, dat is toch fantastisch? Dat lukt mij niet hoor.
En medicatie nemen betekent idd niet dat je dat opeens je hele leven lang moet nemen. Fijn dat je gaat overleggen met je huisarts!
Je kan jezelf rustig krijgen door bewust te ademen en je lichaam te voelen, dat is toch fantastisch? Dat lukt mij niet hoor.
En medicatie nemen betekent idd niet dat je dat opeens je hele leven lang moet nemen. Fijn dat je gaat overleggen met je huisarts!
Life is short. Eat dessert first.
maandag 3 mei 2021 om 20:08
Bedankt dat je zo de tijd hebt genomen om te reageren op mijn berichten. Heel fijn om herkenning te vinden (ook bij de andere schrijfsters) en te merken dat ik niet gek ben.doornroosje9 schreef: ↑03-05-2021 18:50O jee, je veroordeelt jezelf idd heel erg. Dit is een verschrikkelijk moeilijke tijd hè? Mensen die nooit last hadden van angsten hebben het afgelopen jaar een angststoornis ontwikkeld. En jij zou een sukkel zijn? Nou, dan zijn we met heel veel hoor.
Je kan jezelf rustig krijgen door bewust te ademen en je lichaam te voelen, dat is toch fantastisch? Dat lukt mij niet hoor.
En medicatie nemen betekent idd niet dat je dat opeens je hele leven lang moet nemen. Fijn dat je gaat overleggen met je huisarts!
donderdag 6 mei 2021 om 09:37
Morgenochtend afspraak met de huisarts om de uitslagen door te nemen. Zowel longfoto als bloedonderzoek is goed! Ik merkte meteen dat mijn klachten minder werden, omdat er een hele bak stress van me afviel. Ik ga morgen wel met de huisarts bespreken wat nu te doen, want ik moet iets doen. Afgelopen weken hebben me ook veel duidelijk gemaakt, dat ik heel goed heb geleerd in therapie waar mijn angst vandaan komt, hoe dat is ontstaan (jeugd) maar dat ik niet goed weet wat te doen op die momenten. Ik wil dat leren, ik ga een ademhalingscursus volgen, omdat die echt verkeerd is en vooral op stress momenten me fysieke klachten geeft.
Daarnaast ga ik een hypnose sessie doen, dat advies heb ik vaker gekregen, maar nooit iets mee gedaan. Ga het nu wel doen, omdat ik uit mn hoofd moet komen. Ik ben zo 'sterk' in verkeerde gedachtes, ik heb altijd onderschat hoeveel invloed dat heeft op mijn hele functioneren.
Kortom, ik ga eraan werken want ik wil en kan zo niet verder.
Voel me momenteel heel erg moe, maar wel goed verder. Ben lang niet zo moe geweest, het is een ontlading denk ik van een paar weken angst en stress.
Lief dat je het vraagt
