Gezondheid
alle pijlers
maagband is geplaatst, en nu verder
woensdag 8 maart 2006 om 12:12
Ik zit in het traject voor een maagband operatie. Maandag moet ik naar het lab, naar de röntgen en naar de internist en komende vrijdag krijg ik de uitslag van de psychologische test. Ondanks dat dit een operatie is die ik heel graag wil (tenminste het eindresultaat) zie ik er ook wel tegen op. Ik zou graag van mensen die ook een maagband hebben willen weten hoe het voor hen is en hoe ze nu met eten omgaan. bewerkt door moderator,
maandag 13 november 2006 om 14:12
Elsje, ben benieuwd hoe het nu met je gaat en of je inmiddels weer thuis bent. Ik hoop dat de pijnen waar je zo'n last van had nu weg zijn en dat je snel weer de oude bent.
Afgelopen donderdag heb ik de Dexa laten maken. Het is een röntgen-onderzoek waarbij je op een bank ligt en een lichtkast langzaam boven je lijf van hoofd tot teen beweegt. In die lichtkast gaat er een camera heen en weer. Het lijkt een beetje op een inktjetprinter. Na het onderzoek kreeg ik een aantal A4-tjes mee met daarop de uitslagen om door te bespreken met de longarts. Daar aangekomen bleek dat hij nog niet op de hoogte gesteld was van de opdracht van de diëtiste om te stoppen met het dieet dat hij me voorgeschreven had. Hij was "not amused" om het maar netjes te zeggen en hij zou met de diëtiste een gesprek voeren, want hij was het er absoluut niet mee eens. Maar goed, hij heeft nu een brief geschreven waarin hij aangeeft dat ik goedgekeurd ben, maar dat hij wel adviseert dat ik nog een aantal kilo's moet afvallen voordat ik geopereerd ga worden. Volgens hem is een ideaal gewicht van 100kg voor mij van toepassing. Ik heb gisteren een e-mail gestuurd naar de coördinator en zij gaat me nu aanmelden bij Opnames en bezien hoe lang de wachtlijst is. Nog heel even afwachten dus...
Vrijdag ga ik voor 5 daagjes naar Rome, dus dan ben ik er even niet.
Afgelopen donderdag heb ik de Dexa laten maken. Het is een röntgen-onderzoek waarbij je op een bank ligt en een lichtkast langzaam boven je lijf van hoofd tot teen beweegt. In die lichtkast gaat er een camera heen en weer. Het lijkt een beetje op een inktjetprinter. Na het onderzoek kreeg ik een aantal A4-tjes mee met daarop de uitslagen om door te bespreken met de longarts. Daar aangekomen bleek dat hij nog niet op de hoogte gesteld was van de opdracht van de diëtiste om te stoppen met het dieet dat hij me voorgeschreven had. Hij was "not amused" om het maar netjes te zeggen en hij zou met de diëtiste een gesprek voeren, want hij was het er absoluut niet mee eens. Maar goed, hij heeft nu een brief geschreven waarin hij aangeeft dat ik goedgekeurd ben, maar dat hij wel adviseert dat ik nog een aantal kilo's moet afvallen voordat ik geopereerd ga worden. Volgens hem is een ideaal gewicht van 100kg voor mij van toepassing. Ik heb gisteren een e-mail gestuurd naar de coördinator en zij gaat me nu aanmelden bij Opnames en bezien hoe lang de wachtlijst is. Nog heel even afwachten dus...
Vrijdag ga ik voor 5 daagjes naar Rome, dus dan ben ik er even niet.
dinsdag 14 november 2006 om 12:45
Dat is dus weer een goede communicatie yvonne. Maar je bent in ieder geval goedgekeurt en mag nu afwachten tot je aan de beurt bent.
Even over mezelf:
Ik ben weer thuis. Operatie is goed gegaan. Lichamelijk herstel gaat voorspoedig. Psychisch knap beroerd. Toen ik donderdag bijkwam uit de narcose bleek ik in een psychose te zitten. Van mijn leven nog nooit een psychose gehad volgens mijn eigen psychiater. Maar goed, nu dus wel. Ik weet me van donderdag dus ook helemaal niks meer te herinneren, alleen wat me naderhand verteld is. Het schijnt dat ik continu mijn vader zag. Daardoor erg bang was en steeds mijn bed uit probeerde te klimmen. Dus continu verpleegkundige bij mijn bed om me in bed te houden. Is met buikwondjes toch niet zo goed om te proberen uit bed te klimmen. Ik heb die dag een aantal injecties met tranqzuene gehad om te slapen. De eerste ('s middags ongeveer 1 uur) heb ik circa 2 uur op geslapen. De angst was sterker dan het middel. Ik was bang voor iedereen, herkende niemand (ook niet personen die ik zou moeten kennen), wantrouwde iedereen (iedereen wil me dood hebben) enz. De ergste dag was donderdag. Daarna ging het bij vlagen langzaam een beetje beter. In overleg met psychiater en huisarts is besloten om me toch naar huis te laten gaan. De huisarts houdt nu vinger aan de pols. Ik was in t ziekenhuis alweer aan de valium gezet (hoezo suf in mijn kop), maar toen de huisarts gisteren kwam heeft hij de dosis ook nog eens verhoogd. Zit nu dus half te slapen achter de pjoeter, maar wilde jullie wel even laten weten dat ik weer thuis ben.
Even over mezelf:
Ik ben weer thuis. Operatie is goed gegaan. Lichamelijk herstel gaat voorspoedig. Psychisch knap beroerd. Toen ik donderdag bijkwam uit de narcose bleek ik in een psychose te zitten. Van mijn leven nog nooit een psychose gehad volgens mijn eigen psychiater. Maar goed, nu dus wel. Ik weet me van donderdag dus ook helemaal niks meer te herinneren, alleen wat me naderhand verteld is. Het schijnt dat ik continu mijn vader zag. Daardoor erg bang was en steeds mijn bed uit probeerde te klimmen. Dus continu verpleegkundige bij mijn bed om me in bed te houden. Is met buikwondjes toch niet zo goed om te proberen uit bed te klimmen. Ik heb die dag een aantal injecties met tranqzuene gehad om te slapen. De eerste ('s middags ongeveer 1 uur) heb ik circa 2 uur op geslapen. De angst was sterker dan het middel. Ik was bang voor iedereen, herkende niemand (ook niet personen die ik zou moeten kennen), wantrouwde iedereen (iedereen wil me dood hebben) enz. De ergste dag was donderdag. Daarna ging het bij vlagen langzaam een beetje beter. In overleg met psychiater en huisarts is besloten om me toch naar huis te laten gaan. De huisarts houdt nu vinger aan de pols. Ik was in t ziekenhuis alweer aan de valium gezet (hoezo suf in mijn kop), maar toen de huisarts gisteren kwam heeft hij de dosis ook nog eens verhoogd. Zit nu dus half te slapen achter de pjoeter, maar wilde jullie wel even laten weten dat ik weer thuis ben.
dinsdag 14 november 2006 om 19:46
Ow Elsje, wat verschrikkelijk zeg. Ik weet niet wat ik zeggen moet. Ik hoop dat je kracht kunt vinden om hier weer uit te komen. Heb je wel voldoende steun thuis? In ieder geval heel veel sterkte.
Vandaag kreeg ik een brief van het ziekenhuis. Donderdag 30 november is er een voorlichtingsbijeenkomst, waar ik bij aanwezig moet zijn. Ze gaan dan meer vertellen over de operatie, de voorbereidingen en het nazorgtraject. Weer stapje verder zullen we maar zeggen.
Vandaag kreeg ik een brief van het ziekenhuis. Donderdag 30 november is er een voorlichtingsbijeenkomst, waar ik bij aanwezig moet zijn. Ze gaan dan meer vertellen over de operatie, de voorbereidingen en het nazorgtraject. Weer stapje verder zullen we maar zeggen.
zaterdag 18 november 2006 om 13:55
Fijn dat het voor jou steeds wat dichterbij komt yvonne. Ik denk veel aan je.
Ik heb een paar mensen in mijn omgeving (niet veel helaas omdat ik wat moeilijk persoonlijk contact leg) die me steunen. Mijn man, 2 vriendinnen (die zich door mijn negatieve gedoe niet weg laten jagen hihi) en de psycholoog en de huisarts. Verder heb ik veel aan het hier van me afschrijven
Ik heb een paar mensen in mijn omgeving (niet veel helaas omdat ik wat moeilijk persoonlijk contact leg) die me steunen. Mijn man, 2 vriendinnen (die zich door mijn negatieve gedoe niet weg laten jagen hihi) en de psycholoog en de huisarts. Verder heb ik veel aan het hier van me afschrijven
vrijdag 24 november 2006 om 13:10
Ik heb al eens eerder gepost dat ook ik in het traject voor een maagband zit. 7 september het eerste gesprek bij een gespecialiseerde kliniek in Beverwijk gehad. Ik moest een drietal onderzoeken laten doen en nu valt er een brief op mijn mat dat ik 6 december al geopereerd kan worden.
Pffff, dat vind ik wel snel hoor. Ik heb het gevoel dat ik meer tijd nodig heb om er na toe te leven. Normaal gesproken is het traject toch ook wel langer? In drie maanden tijd de huisarts, informatie bijeenkomsts, onderzoeken en dan nu al de operatie.... Ik ben een beetje bang geloof ik....
Pffff, dat vind ik wel snel hoor. Ik heb het gevoel dat ik meer tijd nodig heb om er na toe te leven. Normaal gesproken is het traject toch ook wel langer? In drie maanden tijd de huisarts, informatie bijeenkomsts, onderzoeken en dan nu al de operatie.... Ik ben een beetje bang geloof ik....
vrijdag 24 november 2006 om 16:43
Soesa, wat fijn voor je dat je zo snel aan de beurt bent. In dat ziekenhuis waar ik heen gestuurd ben, blijft het maar afwachten. Ik heb ook het idee dat ik veel meer onderzoeken heb moeten ondergaan dan jij. Ben wel blij voor je hoor, maar ik baal ervan dat ik nog steeds niet weet wanneer ik geholpen kan worden. Bij welk ziekenhuis zit jij? Misschien stap ik wel over.
vrijdag 24 november 2006 om 19:41
quote:
Soesa, wat fijn voor je dat je zo snel aan de beurt bent. In dat ziekenhuis waar ik heen gestuurd ben, blijft het maar afwachten. Ik heb ook het idee dat ik veel meer onderzoeken heb moeten ondergaan dan jij. Ben wel blij voor je hoor, maar ik baal ervan dat ik nog steeds niet weet wanneer ik geholpen kan worden. Bij welk ziekenhuis zit jij? Misschien stap ik wel over.
Toen ik de verwijzing van de huisarts heb gekregen heb ik contact op genomen met mijn zorgverzekeraar om te vragen waar ik terecht kon voor gecontracteerde zorg. Ik wilde het namelijk niet 'even' zelf voorschieten. Zij hebben toen aangegeven dat zij contracten hebben afgesloten met RA-Medical. Een gespecialiceerd medisch centrum op dit gebied. Alle voor- en nazorg vindt daar plaats en de operatie in Brugge. De vooronderzoeken kon overigens gewoon bij een ziekenhuis bij mij in de buurt. Die onderzoeken waren een geheel bloedonderzoek, een borst- en slikfoto.
Het is wel allemaal goed geregeld, maar waar jij baalt dat het allemaal zo lang duurt, schrik ik van de snelheid. Gevoelsmatig ben ik er nog niet klaar voor, ik had januari/februari in gedachten. Ik ga maandag bellen om te vragen wat de gevolgen zijn als ik de operatie opnieuw plan. Of er dan ineens een aantal maanden over heen gaan of dat het wellicht ook mogelijk is in januari/februari.
Hoe lang ben jij er al mee bezig en hoelang denk je dat het nog duurt? Ik heb het idee dat wat ik van je gelezen heb, dat je veel intensiever begeleid wordt en inderdaad meer onderzoeken.
Soesa, wat fijn voor je dat je zo snel aan de beurt bent. In dat ziekenhuis waar ik heen gestuurd ben, blijft het maar afwachten. Ik heb ook het idee dat ik veel meer onderzoeken heb moeten ondergaan dan jij. Ben wel blij voor je hoor, maar ik baal ervan dat ik nog steeds niet weet wanneer ik geholpen kan worden. Bij welk ziekenhuis zit jij? Misschien stap ik wel over.
Toen ik de verwijzing van de huisarts heb gekregen heb ik contact op genomen met mijn zorgverzekeraar om te vragen waar ik terecht kon voor gecontracteerde zorg. Ik wilde het namelijk niet 'even' zelf voorschieten. Zij hebben toen aangegeven dat zij contracten hebben afgesloten met RA-Medical. Een gespecialiceerd medisch centrum op dit gebied. Alle voor- en nazorg vindt daar plaats en de operatie in Brugge. De vooronderzoeken kon overigens gewoon bij een ziekenhuis bij mij in de buurt. Die onderzoeken waren een geheel bloedonderzoek, een borst- en slikfoto.
Het is wel allemaal goed geregeld, maar waar jij baalt dat het allemaal zo lang duurt, schrik ik van de snelheid. Gevoelsmatig ben ik er nog niet klaar voor, ik had januari/februari in gedachten. Ik ga maandag bellen om te vragen wat de gevolgen zijn als ik de operatie opnieuw plan. Of er dan ineens een aantal maanden over heen gaan of dat het wellicht ook mogelijk is in januari/februari.
Hoe lang ben jij er al mee bezig en hoelang denk je dat het nog duurt? Ik heb het idee dat wat ik van je gelezen heb, dat je veel intensiever begeleid wordt en inderdaad meer onderzoeken.
vrijdag 24 november 2006 om 21:45
Tja, Ra-Medical daar mocht ik dus niet heen. Ik ben op 28 december vorig jaar bij de huisarts geweest en heb in maart contact opgenomen met de zorgverzekeraar over waar ik terecht kon. Ik zou mijn eerste afspraken eind mei hebben, maar toen ik daar was bleek de afspraken gecancelled te zijn. Ze waren me vergeten te bellen. Ben toen half juni voor het eerst geweest. Ik moest eerst een indicatie krijgen en daarvoor had ik afspraken bij de internist, de diëtist en de psycholoog. Van hun mocht ik door. Toen moest ik naar de chirurg en van hem mocht ik ook door. En toen moest ik pré operatieve onderzoeken laten doen. Die zijn nu afgerond en ik zou gisteren of vandaag meer horen, maar nee dus... niets gehoord. Ik heb a.s. donderdag nog een voorlichtingsbijeenkomst over de operatie en het voortraject en het nazorgtraject en verder volg ik nu een gedragsveranderende training. Anayway, de operatie kan gepland worden. Ik weet niet waar nog op gewacht wordt. Ik ga maandag maar weer bellen, want het schiet gewoon niet op. Eind dit jaar loopt mijn machtiging af en als er dan nog niets gepland staat, dan is alles voor niets geweest.
Toen ik eind december vorig jaar naar de huisarts ging en gehoor kreeg voor mijn gewichtsprobleem, had ik gedacht dat ik binnen een maand of 3 geholpen zou zijn. En dat ik nu... bijna een jaar verder.... al flink afgevallen zou zijn. Ben eigenlijk wel een beetje teleurgesteld.
Toen ik eind december vorig jaar naar de huisarts ging en gehoor kreeg voor mijn gewichtsprobleem, had ik gedacht dat ik binnen een maand of 3 geholpen zou zijn. En dat ik nu... bijna een jaar verder.... al flink afgevallen zou zijn. Ben eigenlijk wel een beetje teleurgesteld.
maandag 27 november 2006 om 12:45
Soesa als jij er nog niet aan toe bent om de operatie te laten doen, zou ik hem zeker opschuiven. Het is niet niks zo'n operatie. Sterkte hiermee
enne dat je je excuus aanbiedt aan mij vanwege je positieve post............niet doen. Ik ben alleen maar blij dat anderen het wel positief beleven. En ondanks mijn problemen val ik wel af. Daar was het me toch om te doen.
nieuwe gewicht 92.2 kilo. Nu precies 35 kilo kwijt
enne dat je je excuus aanbiedt aan mij vanwege je positieve post............niet doen. Ik ben alleen maar blij dat anderen het wel positief beleven. En ondanks mijn problemen val ik wel af. Daar was het me toch om te doen.
nieuwe gewicht 92.2 kilo. Nu precies 35 kilo kwijt
maandag 27 november 2006 om 18:06
dinsdag 28 november 2006 om 19:20
Ik heb de operatie toch kunnen verzetten. Ik sta nu op 10 januari gepland. Spannend Yvonne, dat het nu eindelijk voor je gaat gebeuren. Ik kan me voorstellen dat wanneer het juist weer heel lang duurt dat dát ook vervelend is! Ik zal voor je duimen i.i.g. dat er niets tussen komt!
Zelf kijk er naar uit en tegen op. Ik ben nog nooit onder volledig narcose geweest en daar ben ik best een beetje bang voor. Ik ben bevallen via een keizersnee, alleen dat was via een ruggenprik. Jammer dat het voor deze operatie niet kan. Maar goed, het resultaat van de operatie is belangrijker dan dat kleine beetje angst.
Zelf kijk er naar uit en tegen op. Ik ben nog nooit onder volledig narcose geweest en daar ben ik best een beetje bang voor. Ik ben bevallen via een keizersnee, alleen dat was via een ruggenprik. Jammer dat het voor deze operatie niet kan. Maar goed, het resultaat van de operatie is belangrijker dan dat kleine beetje angst.
dinsdag 28 november 2006 om 22:42
Ja Soesa, jammer dat het niet met een ruggeprik kan. Ik heb ook een keizersnee gehad en die was ook met ruggeprik. Ik ben wel een keertje onder narcose geweest voor het knippen van neusamandelen, maar toen was ik nog een kind. Daar weet ik niet zo heel veel van.
Ik heb dat gevoel wat jij hebt ook wel hoor. Aan de ene kant eng en aan de andere kant iets wat ik echt wil. Ben vooral "angstig" voor het onbekende. Hoe zou het voelen als je hem hebt, hoe gaat het met eten, kan je het reservoir voelen, kan een avondje doorzakken nog wel? Kortom, allemaal van die vraagjes die je eigenlijk alleen maar kan beantwoorden als je hem al hebt.
Elsje, kan jij hier iets over zeggen?
Ik heb dat gevoel wat jij hebt ook wel hoor. Aan de ene kant eng en aan de andere kant iets wat ik echt wil. Ben vooral "angstig" voor het onbekende. Hoe zou het voelen als je hem hebt, hoe gaat het met eten, kan je het reservoir voelen, kan een avondje doorzakken nog wel? Kortom, allemaal van die vraagjes die je eigenlijk alleen maar kan beantwoorden als je hem al hebt.
Elsje, kan jij hier iets over zeggen?
zaterdag 2 december 2006 om 15:11
Soesa, ik heb afgelopen donderdag een voorlichtingsavond gezien met daarbij ook beelden van de operatie. Ik kom er op terug... dat wil je echt niet onder plaatselijke verdoving.
Elsje, waar heb jij direct na de operatie last van gehad? Er zijn nogal wat dingen waar je direct na de operatie last van kan hebben, als pijn in de schouders, misselijkheid, wondpijn etc. En hoe zit het met de littekens? Zie je daar nog veel van? Geneest dat gemakkelijk? Of juist niet? En hoe zit het met het reservoirtje? Voel je dit zitten? En zie je hem ook zitten?
Ik merk dat ik ineens een heleboel vragen heb en ik hoop dat je tijd en zin hebt om ze te beantwoorden.
A.s. vrijdag aansluitend aan de groepstraining heb ik nog een individueel consult met de diëtiste om me verder voor te bereiden op de operatie. Het gaat nu toch echt gebeure en het wordt steeds spannender...
Maar Elsje, hoe is het nu met jou? Voel je je alweer wat beter?
Elsje, waar heb jij direct na de operatie last van gehad? Er zijn nogal wat dingen waar je direct na de operatie last van kan hebben, als pijn in de schouders, misselijkheid, wondpijn etc. En hoe zit het met de littekens? Zie je daar nog veel van? Geneest dat gemakkelijk? Of juist niet? En hoe zit het met het reservoirtje? Voel je dit zitten? En zie je hem ook zitten?
Ik merk dat ik ineens een heleboel vragen heb en ik hoop dat je tijd en zin hebt om ze te beantwoorden.
A.s. vrijdag aansluitend aan de groepstraining heb ik nog een individueel consult met de diëtiste om me verder voor te bereiden op de operatie. Het gaat nu toch echt gebeure en het wordt steeds spannender...
Maar Elsje, hoe is het nu met jou? Voel je je alweer wat beter?
zaterdag 2 december 2006 om 15:14
Oh ja, toen ik de diëtiste sprak en we het nog even over die actie van die longarts spraken, vertelde ze me tussen neus en lippen door dat hij geen mensen die namens het obesitascentrum komen mag behandelen. Hij heeft namelijk sterke eigen ideeën en die passen niet bij wat het obesitascentrum beoogd. Aan de ene kant vind ik het wel grappig dat die eigenwijze kwast op zijn nummer is gezet, aan de andere kant ook wel jammer dat juist ik degene was die last van die man had. Gelukkig ben ik mondig genoeg en laat ik het me allemaal niet gebeuren. Stel je voor dat ik er niets over had gezegd, dan zat ik nu nog aan dat idiote dieet.
maandag 4 december 2006 om 19:22
hoi hoi,
ik zal me even voorstellen:
ik ben sandra en ben bijna 24 jaar.
ik zit in het trajact voor een maagband en ik ben nu een maand op de uitslag aan het wachten of ik een maagband krijgt ja of ten nee.
ondertussen wordt ik helemaal gek van het wachten, maar ik denk dat jullie dat allemaal wel hebben gehad of hebben.
persoonlijk vind ik het super kanp van jullie dat jullie ook deze stap hebben gezet.
en voor jou elsje vind het vreselijk dat het zo moeizaam gaat allemaal.
ik weet nu even niks meer te zeggen omdat ik me even een vreemde eend in de bijt voel hier .
ligt niet aan jullie maar aanmezelf maar dat komt wel goed
groetjes sandra
ik zal me even voorstellen:
ik ben sandra en ben bijna 24 jaar.
ik zit in het trajact voor een maagband en ik ben nu een maand op de uitslag aan het wachten of ik een maagband krijgt ja of ten nee.
ondertussen wordt ik helemaal gek van het wachten, maar ik denk dat jullie dat allemaal wel hebben gehad of hebben.
persoonlijk vind ik het super kanp van jullie dat jullie ook deze stap hebben gezet.
en voor jou elsje vind het vreselijk dat het zo moeizaam gaat allemaal.
ik weet nu even niks meer te zeggen omdat ik me even een vreemde eend in de bijt voel hier .
ligt niet aan jullie maar aanmezelf maar dat komt wel goed
groetjes sandra
dinsdag 5 december 2006 om 12:14
welkom hier sandra. Ik hoop dat je je hier snel een beetje "thuis" gaat voelen en dat je snel weet of je door het voortraject heen bent gekomen.
Yvonne, wat stel je veel vragen, hihi. Allereerst even zeggen dat ik qua gewicht gelijk gebleven ben. Dus nog steeds 35 kilo kwijt.
Na de operatie heb ik last gehad van mijn schouders. Van de operatiewondjes heb ik niet zo veel last gehad. Zijn ook maar kleine sneetjes. Na de eerste operatie voelde ik het reservoir niet. Nu, na zoveel kilo's minder, voel ik het wel zitten. Je ziet hem niet. In het begin vond ik het wel wat eng dat ik nu zelf het reservoir voel. Maar dat heb ik om kunnen draaien. Doordat ik het reservoir nu voel zitten, kan de chirurg er (volgens mij) dus ook makkelijker bij met eventueel bijspuiten.
Heel fijn om hier nu 2 personen te hebben die een datum hebben voor de operatie. Ik zal die dag extra aan jullie denken en een kaarsje voor ondersteuning opsteken
Yvonne, wat stel je veel vragen, hihi. Allereerst even zeggen dat ik qua gewicht gelijk gebleven ben. Dus nog steeds 35 kilo kwijt.
Na de operatie heb ik last gehad van mijn schouders. Van de operatiewondjes heb ik niet zo veel last gehad. Zijn ook maar kleine sneetjes. Na de eerste operatie voelde ik het reservoir niet. Nu, na zoveel kilo's minder, voel ik het wel zitten. Je ziet hem niet. In het begin vond ik het wel wat eng dat ik nu zelf het reservoir voel. Maar dat heb ik om kunnen draaien. Doordat ik het reservoir nu voel zitten, kan de chirurg er (volgens mij) dus ook makkelijker bij met eventueel bijspuiten.
Heel fijn om hier nu 2 personen te hebben die een datum hebben voor de operatie. Ik zal die dag extra aan jullie denken en een kaarsje voor ondersteuning opsteken
dinsdag 5 december 2006 om 14:55
Ik heb vandaag weer gebeld naar het ziekenhuis omdat ik gewoon te graag wil weten waar ik aan toe ben.
Ze vertelde me dat ze het advies van de NOK op 1 december binnen hebben gehad en dat ik als het allemaal mee zit in de loop van de volgende week een positief of en negatief advies krijg.
Als het een positief advies is dan heb ik met een week of zes een maagband.
Ow wat zal ik gelukkig zijn als het een positief advies is, want nog langer leven met het lichaam dat ik nu heb trek ik niet lang meer (niet beledigend bedoeld naar anderen).
Ik zit zeg maar gevangen in het verkeerde lichaam, wordt zo beperkt in de dingen die ik graag wil doen of altijd deed vreselijk gewoon.
Elsje het is toch normaal dat je last van je schouders kunt hebben na de operatie?
Althans dat is mijn vertelt bij de voorlichting.
Heb jij gewoon het trajact gevolgd via het ziekenhuis of via een andere weg?
Ben eigenlijk wel benieuwd welke wegen jullie bewandeld hebben om een maagdband werkelijkheid te laten worden.
Ze vertelde me dat ze het advies van de NOK op 1 december binnen hebben gehad en dat ik als het allemaal mee zit in de loop van de volgende week een positief of en negatief advies krijg.
Als het een positief advies is dan heb ik met een week of zes een maagband.
Ow wat zal ik gelukkig zijn als het een positief advies is, want nog langer leven met het lichaam dat ik nu heb trek ik niet lang meer (niet beledigend bedoeld naar anderen).
Ik zit zeg maar gevangen in het verkeerde lichaam, wordt zo beperkt in de dingen die ik graag wil doen of altijd deed vreselijk gewoon.
Elsje het is toch normaal dat je last van je schouders kunt hebben na de operatie?
Althans dat is mijn vertelt bij de voorlichting.
Heb jij gewoon het trajact gevolgd via het ziekenhuis of via een andere weg?
Ben eigenlijk wel benieuwd welke wegen jullie bewandeld hebben om een maagdband werkelijkheid te laten worden.
