
Man heeft altijd wat

maandag 25 mei 2020 om 13:20
En als er dan weer iets is luister ik naar zijn zorgen, leef ik met hem mee en vertroetel ik hem maar soms wordt ik er zo moe van. Er is altijd wel wat, van haarpijn tot een zere grote teen en alles wat er tussen zit. En dat is nog niet zo erg, maar voor ieder kwaaltje, pijntje of ongemakkelijkheidje wordt de huisarts ingeschakeld. Nu ook weer, man is verkouden (lees: heeft 2 keer geniest) en de huisarts is alweer gebeld met het dringende verzoek om een Corona test. Ik weet niet wat man de huisarts allemaal heeft verteld maar het gevolg is: huisarts komt straks langs voor een test. Die dan ongetwijfeld gaat uitwijzen dat er niks aan de hand is, net zoals bij allerhande andere testen en onderzoeken die man allemaal heeft gehad.
Wat wil ik met dit topic? Geen idee. Normaal gesproken kan ik het redelijk goed handelen maar nu ff niet.
Wat wil ik met dit topic? Geen idee. Normaal gesproken kan ik het redelijk goed handelen maar nu ff niet.

maandag 25 mei 2020 om 13:25

maandag 25 mei 2020 om 13:31
Hier ook een licht hypochondrisch type in huis en overdrijf vaak met hem mee.
Een vlekje? Oh, nee. Moeten we de huisarts even bellen voor een doorverwijzing naar de oncoloog. Bel jij, dan kijk ik ondertussen of onze uitvaartverzekering nog up to date is.
Meestal krijg ik dan een zucht toegeworpen en gaan we weer over tot de orde van de dag.
Niet altijd, ik neem hem ook echt wel eens serieus, maar ik herken de buien. Als hij meer werkstress heeft bijvoorbeeld, dan komen er geheid niet-bestaande kwaaltjes aan
Een vlekje? Oh, nee. Moeten we de huisarts even bellen voor een doorverwijzing naar de oncoloog. Bel jij, dan kijk ik ondertussen of onze uitvaartverzekering nog up to date is.
Meestal krijg ik dan een zucht toegeworpen en gaan we weer over tot de orde van de dag.
Niet altijd, ik neem hem ook echt wel eens serieus, maar ik herken de buien. Als hij meer werkstress heeft bijvoorbeeld, dan komen er geheid niet-bestaande kwaaltjes aan

maandag 25 mei 2020 om 13:33
Huisartsen worden geacht je altijd serieus te nemen. Dat heeft niet zoveel te maken met je laatste zin.vrijenblij20220 schreef: ↑25-05-2020 13:29Oei, ik zou daar echt niet tegen kunnen. Ook niet bij vrouwen hoor die zo flauw zijn met zichzelf. als ik mijn huisarts bel dan weet hij dat er echt wat is.
maandag 25 mei 2020 om 13:34
Hier een tegenbericht tegen al die mensen met calvinistische inslag die vinden dat je niet moet klagen en echt niet altijd wat hebt.misschien zit er onderliggend toch echt iets niet helemaal goed waardoor je man zich heel vaak net niet helemaal in orde voelt, hoe vervelend is het dan om ook van je partner geen steun te krijgen.
Ik ben opgegroeid in een gezin waar ouders ziek zijn en pijn vooral gezeur vonden, heeft mijn mening en verstandhouding met hen niet verbeterd en zou ik van mijn partner niet op prijs stellen. Ergens rond mijn 30e bleek overigens dat ik een zeldzame maar chronische ziekte heb die voordat daadwerkelijke ernstige klachten ontstonden wel allerlei gekwakkel opleverde, waarmee ik niet wil zeggen dat dit het geval is. Ik bedoel eerder te zeggen; er zal een reden zijn voor de kwalen of voor het gevoel niet in orde te zijn, lijkt me nuttiger dat te achterhalen dan de boel te negeren.
Ik ben opgegroeid in een gezin waar ouders ziek zijn en pijn vooral gezeur vonden, heeft mijn mening en verstandhouding met hen niet verbeterd en zou ik van mijn partner niet op prijs stellen. Ergens rond mijn 30e bleek overigens dat ik een zeldzame maar chronische ziekte heb die voordat daadwerkelijke ernstige klachten ontstonden wel allerlei gekwakkel opleverde, waarmee ik niet wil zeggen dat dit het geval is. Ik bedoel eerder te zeggen; er zal een reden zijn voor de kwalen of voor het gevoel niet in orde te zijn, lijkt me nuttiger dat te achterhalen dan de boel te negeren.
maandag 25 mei 2020 om 13:35
Hier wordt geen huisarts ingeschakeld, maar wel elke week iets nieuws dat pijn doet of irriteert. Ik heb wel het idee dat hij ook vaker dan ik wat heeft, want eczeem of een verkoudheid verzin je niet, ik zie dat hij daar echt last van heeft. Toch denk ik dat er vaak wel een andere oorzaak bij zit, in elk geval iets waardoor het je vriend meer opvalt en hij er dus meer over klaagt. Bij mijn vriend is het vaak iets van stress of zorgen. Als die er relatief weinig zijn, dan hoor ik hem ook weinig klagen over al die lichamelijke dingen.
maandag 25 mei 2020 om 13:36
Oh ja, ik zou het geen klagen meer noemen, want zelf ziet hij het niet zo. Het valt ook wel mee, hij vertelt het gewoon een keer en daarna alleen als ik vraag hoe het nu gaat met ...ZoeyMaar schreef: ↑25-05-2020 13:35Hier wordt geen huisarts ingeschakeld, maar wel elke week iets nieuws dat pijn doet of irriteert. Ik heb wel het idee dat hij ook vaker dan ik wat heeft, want eczeem of een verkoudheid verzin je niet, ik zie dat hij daar echt last van heeft. Toch denk ik dat er vaak wel een andere oorzaak bij zit, in elk geval iets waardoor het je vriend meer opvalt en hij er dus meer over klaagt. Bij mijn vriend is het vaak iets van stress of zorgen. Als die er relatief weinig zijn, dan hoor ik hem ook weinig klagen over al die lichamelijke dingen.

maandag 25 mei 2020 om 13:56
Ik heb mezelf ook even geloept en vond idd 3 topics over m'n gezondheid: m'n gebroken middenvoetsbeentje, een oogontsteking waardoor ik uiteindelijk nog een hele tijd met een tranend oog heb gelopen en een topic waarin ik me afvraag of het verstandig is om al snotterend te gaan werken (was de beginperiode van Corona). Persoonlijk vind ik dat best meevallen, zeker in vergelijking met de eindeloze lijst klachten van m'n man waar in de meeste gevallen niets aan de hand was.
maandag 25 mei 2020 om 14:10
Zo herkenbaar!! Al zo vaak hoor ik dat hij ergens last van heeft en dat hij nu echt naar de huisarts gaat. Vervolgens gaat ie helemaal niet. In februari is hij 1 nacht ziek geweest, overgeven en diarree. Overdag ging het weer goed met hem, maar volgens hem heeft een beetje corona gehad. Zijn schoonzus zei vorig jaar al dat hij op zijn moeder begint te lijken en daar heeft ze echt gelijk in.
Ondertussen heeft hij een moedervlek waar ik me wel wat zorgen over maak, maar hij vertikt het om naar de huisarts te gaan.
Ondertussen heeft hij een moedervlek waar ik me wel wat zorgen over maak, maar hij vertikt het om naar de huisarts te gaan.
maandag 25 mei 2020 om 14:12
Is dit gedrag er altijd al geweest?
Zo niet dan zou ik het toch wel serieus nemen.
Mijn man kreeg last van zijn been, tintelingen in zijn kaak, impotentie, beetje afvallen, geen eetlust allemaal een beetje loshangend en steeds als er iets bij kwam dacht ik: jeetje pat nou weet ik het wel. En ja op een gegeven moment werd ik een beetje chagrijnig hiervan en koste het mij moeite om de lieve vrouw voor hem te blijven zijn die ik was en wilde zijn.
Totdat mijn man een diagnose kreeg en plotseling viel alles op zijn plek. Tegen alle verwachtingen in bleek alles met elkaar in verbinding te staan.
Tot de dag van vandaag voel ik me schuldig dat ik niet altijd even lief ben gebleven.
Maar dit was dus nieuw gedrag van mijn man want hij klaagde normaal nooit. Ik weet best dat de kans heel klein is hoor, de kans dat je man gewoon een beetje klagerig is is veel groter maar ik heb mijn les geleerd en neem eventuele klachten serieus.
Zo niet dan zou ik het toch wel serieus nemen.
Mijn man kreeg last van zijn been, tintelingen in zijn kaak, impotentie, beetje afvallen, geen eetlust allemaal een beetje loshangend en steeds als er iets bij kwam dacht ik: jeetje pat nou weet ik het wel. En ja op een gegeven moment werd ik een beetje chagrijnig hiervan en koste het mij moeite om de lieve vrouw voor hem te blijven zijn die ik was en wilde zijn.
Totdat mijn man een diagnose kreeg en plotseling viel alles op zijn plek. Tegen alle verwachtingen in bleek alles met elkaar in verbinding te staan.
Tot de dag van vandaag voel ik me schuldig dat ik niet altijd even lief ben gebleven.
Maar dit was dus nieuw gedrag van mijn man want hij klaagde normaal nooit. Ik weet best dat de kans heel klein is hoor, de kans dat je man gewoon een beetje klagerig is is veel groter maar ik heb mijn les geleerd en neem eventuele klachten serieus.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
