Gezondheid
alle pijlers
Mijn schoonouders hebben ME, moet ik me aanpassen?
vrijdag 13 juli 2007 om 13:41
Hallo,Allereerst wil ik zeggen dat ik niemand voor het hoofd wil stoten, dus als mijn verhaal vervelend is om te lezen of je beledigd, dan is dat niet persoonlijk bedoeld!(Ik weet ook niet zo goed of het wel onder de juiste pijler staat, maar dat zien we dan wel weer. Ik twijfelde tussen relaties en gezondheid)Zoals je in de titel al kan lezen, mijn schoonouders hebben ME.Ik heb het hier nogal moeilijk mee.Zij vinden dat wij (mijn vriend en ik) ons aan hun en hun ziekte aan moeten passen. Ik vind van niet.Laat ik bij het "probleem" wat er nu is beginnen.Komende zondag willen ze langskomen in ons nieuwe huis. Nu is de zondag eigenlijk voor ons heilig. Samen beetje uitslapen, ontbijten, douchen, beetje tutten in huis. Kortom, alles waar we de rest van de week geen tijd voor hebben samen.Nu willen ze langskomen om een cadeau te geven voor het nieuwe huis. Hartstikke lief natuurlijk, maar het moet wel wanneer het hun uitkomt. Ze willen nu langskomen rond koffietijd. Dat betekend dus dat ze stipt om 11 uur voor de deur staan. Ik heb daar eigenlijk niet zoveel trek in.Gisteren heeft dat tot een ruzie(tje) tussen mijn vriend en mij gezorgd. Hij vind dat wij ons aan moeten passen aan hun omdat zij ziek zijn.We wonen niet in dezelfde stad, ongeveer 50km uit elkaar. Is een stukje rijden van 3 kwartier en dat zou voor hem al te veel zijn.Ik vind het allemaal een beetje overtrokken want ze kunnen wel naar de stad, winkelen, naar de Ikea. Die mensen hebben het druk met uitjes en weggaan.Mijn probleem is dus dat dat allemaal wel kan, en niet andersom.Daarbij moet ik heel eerlijk zeggen dat ik het hele ME verhaal van hun met een heleboel korrels zout neem. (om bovenstaande reden)Altijd draait het om hun en hun ziekte. Maar ze vergeten wel dat wij een full time baan hebben allebei en zij willen zich daar niet aan aanpassen.Wie kan me wat meer over ME vertellen en helpen mij hier beter mee om te gaan?Liefs Barbabellap.s. het hebben van een zieke ouder is mij trouwens niet onbekend. Mijn moeder heeft al jaren Reuma en ik ben inmiddels "gewend" om met chronisch zieken in mijn omgeving om te gaan.
vrijdag 13 juli 2007 om 14:54
Ik denk trouwens wel dat hun denkbeelden over wat ze wel en niet kunnen heel erg gevoed worden door de doktoren om hun heen, niet alleen door doktoren, maar ook door de mensen om hun heen die ze nog hebben. Ik denk ook niet dat ze trouwens open staan voor dit soort revalidatie.En niet om iemand voor het hoofd te stoten, want ik geloof echt dat ME een ziekte is en dat het echt niet leuk is, maar als ik dagen achtereen niets doe, word ik ook hondsmoe.En ik slaap ook heel slecht s’nachts als ik iedere dag een uur op bed ga liggen “rusten”.
vrijdag 13 juli 2007 om 14:54
quote:
Voor iemand die ziek is (en of dat nu griep is, bronchitis, chronische zweetvoeten, een dwarslaesie of wat dan ook) zijn sociale contacten héél belangrijk. En al ben je een week lang ziek, zwak en misselijk als gevolg, dan ben je dat liever van iets sociaals dan van een winkelbezoek.
Hier zou ik énorm mee oppassen! Dit is net zo goed een staaltje voor elkaar oordelen dan "ik zie pietje timmeren, dús is hij niet ziek". Elk persoon heeft andere prioriteiten en andere omstandigheden. De keuze die de een maakt staat los van de keuze die een ander maakt. Of anders gezegd; "ja, mij zul je inderdaad zien kiezen voor even de stad in, boven menig familiebezoek." Een ziekte hebben maakt niet in ene dat we allemaal hetzelfde denken, voelen of leven. Gelukkig niet zeg.
Voor iemand die ziek is (en of dat nu griep is, bronchitis, chronische zweetvoeten, een dwarslaesie of wat dan ook) zijn sociale contacten héél belangrijk. En al ben je een week lang ziek, zwak en misselijk als gevolg, dan ben je dat liever van iets sociaals dan van een winkelbezoek.
Hier zou ik énorm mee oppassen! Dit is net zo goed een staaltje voor elkaar oordelen dan "ik zie pietje timmeren, dús is hij niet ziek". Elk persoon heeft andere prioriteiten en andere omstandigheden. De keuze die de een maakt staat los van de keuze die een ander maakt. Of anders gezegd; "ja, mij zul je inderdaad zien kiezen voor even de stad in, boven menig familiebezoek." Een ziekte hebben maakt niet in ene dat we allemaal hetzelfde denken, voelen of leven. Gelukkig niet zeg.
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 13 juli 2007 om 14:58
quote:
quote: Labyrint reageerde
Voor iemand die ziek is (en of dat nu griep is, bronchitis, chronische zweetvoeten, een dwarslaesie of wat dan ook) zijn sociale contacten héél belangrijk. En al ben je een week lang ziek, zwak en misselijk als gevolg, dan ben je dat liever van iets sociaals dan van een winkelbezoek.
Hier zou ik énorm mee oppassen! Dit is net zo goed een staaltje voor elkaar oordelen dan "ik zie pietje timmeren, dús is hij niet ziek". Elk persoon heeft andere prioriteiten en andere omstandigheden. De keuze die de een maakt staat los van de keuze die een ander maakt. Of anders gezegd; "ja, mij zul je inderdaad zien kiezen voor even de stad in, boven menig familiebezoek." Een ziekte hebben maakt niet in ene dat we allemaal hetzelfde denken, voelen of leven. Gelukkig niet zeg. Sorry meis, zo bedoelde ik het niet! Ik ga liever naar de Mac dan dat ik wéér mijn schoonvader op bezoek krijg.... Ik bedoelde alleen dat wanneer je - om wat voor reden dan ook- niet in orde bent (in welke context dan ook) sociale contacten een behoorlijke belangrijke basis vormen. Je kringetje wordt zo snel heel klein, als je niet uit kijkt.
quote: Labyrint reageerde
Voor iemand die ziek is (en of dat nu griep is, bronchitis, chronische zweetvoeten, een dwarslaesie of wat dan ook) zijn sociale contacten héél belangrijk. En al ben je een week lang ziek, zwak en misselijk als gevolg, dan ben je dat liever van iets sociaals dan van een winkelbezoek.
Hier zou ik énorm mee oppassen! Dit is net zo goed een staaltje voor elkaar oordelen dan "ik zie pietje timmeren, dús is hij niet ziek". Elk persoon heeft andere prioriteiten en andere omstandigheden. De keuze die de een maakt staat los van de keuze die een ander maakt. Of anders gezegd; "ja, mij zul je inderdaad zien kiezen voor even de stad in, boven menig familiebezoek." Een ziekte hebben maakt niet in ene dat we allemaal hetzelfde denken, voelen of leven. Gelukkig niet zeg.
Sorry meis, zo bedoelde ik het niet! Ik ga liever naar de Mac dan dat ik wéér mijn schoonvader op bezoek krijg.... Ik bedoelde alleen dat wanneer je - om wat voor reden dan ook- niet in orde bent (in welke context dan ook) sociale contacten een behoorlijke belangrijke basis vormen. Je kringetje wordt zo snel heel klein, als je niet uit kijkt.
vrijdag 13 juli 2007 om 14:58
Roosvrouw, je slaat de spijker op zijn kop. Ik heb er moeite mee dat alles altijd om hen draait en dat ze ondertussen vergeten dat wij ook een leven hebben. En ze verschuilen zich heel makkelijk achter de ME.(en je hebt absoluut gelijk dat ik vanaf de buitenkant niet kan beoordelen hoe en wat, maar het valt wel op dat ze andere dingen wel altijd kunnen doen, maar nooit richting ons)
vrijdag 13 juli 2007 om 15:08
Bar, dat oordelen komt denk ik omdat het gevoel al scheef ís. Ik heb je zo immers nooit horen denken/zien posten als je bij de KE langs kwam of over je eigen moeder eens postte. Ik kan het mis hebben, maar ik denk ook niet dat jij het type bent om te steigeren alleen omdat een vriendin met een chronische ziekte zegt "liever 's morgens, want 's middags is een ramp".
De verhoudingen zullen niet altijd even "gelijk" zijn als een van beide een chronische ziekte heeft. Op sommige gebieden geeft de "gezonde" partij iets meer. Dat kan, mits de rest wél in verhouding is. Die verhouding, die is bij jullie zoek en dan struikel je logischerwijs over het feit dat jij meer input geeft en geen output krijgt.
Om het heel dicht bij mezelf te houden; mijn vriendin vindt het helemaal niet erg om veel vaker naar mij te komen, dan ik naar haar (we wonen helaas ver bij elkaar vandaan). Op dat gebied geeft zij meer omdat ik het niet kan. Op andere gebieden zijn we echter in evenwicht. Een gesprek draait niet alleen om mij, maar om ons allebei (en onze geliefden etc.). We hebben beide oprechte interesse in elkaar, hebben voor elkaar dingen over die in onze macht liggen. Waar nodig heb je voor elkaar over dat je eens over een grens gaat. Naar haar reizen is eigenlijk te zwaar (want je gaat niet met 30 minuten weer weg), maar reken er maar op dat ik hoe dan ook op kraamvisite zal gaan als ze straks bevallen is. Geen idee hoe, want rond die tijd ga ik op vakantie en bij terugkomst krijg ik ook een zware operatie. Maar gaan zal ik! Het is voor haar ongekend belangrijk (haar eerste kind, zo gewenst) en kraamvisite doe je bij de ouders thuis, zij niet bij mij.
Dat is wat jij zult missen. De oprechte gevoelens en interesse. En ja, dan irriteert elk handelen of juist niet handelen erg snel. Logisch ook lijkt me, of ik ben zelf ook een evil human being.
De verhoudingen zullen niet altijd even "gelijk" zijn als een van beide een chronische ziekte heeft. Op sommige gebieden geeft de "gezonde" partij iets meer. Dat kan, mits de rest wél in verhouding is. Die verhouding, die is bij jullie zoek en dan struikel je logischerwijs over het feit dat jij meer input geeft en geen output krijgt.
Om het heel dicht bij mezelf te houden; mijn vriendin vindt het helemaal niet erg om veel vaker naar mij te komen, dan ik naar haar (we wonen helaas ver bij elkaar vandaan). Op dat gebied geeft zij meer omdat ik het niet kan. Op andere gebieden zijn we echter in evenwicht. Een gesprek draait niet alleen om mij, maar om ons allebei (en onze geliefden etc.). We hebben beide oprechte interesse in elkaar, hebben voor elkaar dingen over die in onze macht liggen. Waar nodig heb je voor elkaar over dat je eens over een grens gaat. Naar haar reizen is eigenlijk te zwaar (want je gaat niet met 30 minuten weer weg), maar reken er maar op dat ik hoe dan ook op kraamvisite zal gaan als ze straks bevallen is. Geen idee hoe, want rond die tijd ga ik op vakantie en bij terugkomst krijg ik ook een zware operatie. Maar gaan zal ik! Het is voor haar ongekend belangrijk (haar eerste kind, zo gewenst) en kraamvisite doe je bij de ouders thuis, zij niet bij mij.
Dat is wat jij zult missen. De oprechte gevoelens en interesse. En ja, dan irriteert elk handelen of juist niet handelen erg snel. Logisch ook lijkt me, of ik ben zelf ook een evil human being.
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 13 juli 2007 om 15:12
quote:Sorry meis, zo bedoelde ik het niet! Ik ga liever naar de Mac dan dat ik wéér mijn schoonvader op bezoek krijg.... Ik bedoelde alleen dat wanneer je - om wat voor reden dan ook- niet in orde bent (in welke context dan ook) sociale contacten een behoorlijke belangrijke basis vormen. Je kringetje wordt zo snel heel klein, als je niet uit kijkt.Neem je ook niets kwalijk, hoor. 
Maar dat zijn net te mooie stokpaardjes voor mij. (ook omdat ik weet dat dit soort topics ook net de types ehm... "je stelt je an, als je wilt kun je alles" aantrekt en zo'n uitspraak heerlijk koren op zo'n molen is)
Ik snap heel goed wat je bedoelt. Ik leef op dit moment op de domme dingen als 1 keer per week boodschappen mogen doen, een kwebbel met een vriendin en even het dorp in op zoek naar een bikini. om vervolgens bijna de winkel uitgegooid te worden, maar soit. De dagelijkse kleine dingen kunnen vele malen groter en belangrijker worden als jouw eigen wereldje kleiner wordt.
Maar dat zijn net te mooie stokpaardjes voor mij. (ook omdat ik weet dat dit soort topics ook net de types ehm... "je stelt je an, als je wilt kun je alles" aantrekt en zo'n uitspraak heerlijk koren op zo'n molen is)Ik snap heel goed wat je bedoelt. Ik leef op dit moment op de domme dingen als 1 keer per week boodschappen mogen doen, een kwebbel met een vriendin en even het dorp in op zoek naar een bikini. om vervolgens bijna de winkel uitgegooid te worden, maar soit. De dagelijkse kleine dingen kunnen vele malen groter en belangrijker worden als jouw eigen wereldje kleiner wordt.
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 13 juli 2007 om 15:18
Roosvrouw, Wederom, de spijker op zijn kop (ben je niet een timmervrouw in plaats van Roosvrouw?) De verhoudingen zijn zoek. Klopt helemaal. Sterker nog die zijn er vanaf het begin niet geweest.Toen ik mij daar kwam voorstellen, toen hebben ze niet een keer gevraagd naar mij, maar begonnen ze verhalen tegen mijn lief op te hangen over Tante Toos en Tante Flub en hoe die hun nieuwe gebit toch vergoed hebben gekregen (of zoiets dergelijks)Ik voelde me toen erg overbodig en vond het gewoon naar, want eigenlijk was het gewoon desinteresse naar de vriendin van je zoon toe. Ik dus.En nee, ik steiger niet als mensen tegen me zeggen (wel of geen chronische ziekte) het gaat niet, kan jij hier naartoe komen. Dat lijkt me logisch als je om mensen geeft, anders zou ik niet met die mensen om gaan.Ik wil nog wel even zeggen dat mijn schoonouders ook echt hele leuke kanten hebben hoor. Het zijn niet alleen maar zeurders en zeikers.Maar ik moest het gewoon even kwijt en dan heeft vervelende kant even de overhand.Ik ben blij dat ik even tegen jullie aan heb mogen zeuren.Ik ga zo lekker naar huis.Fijn weekend allemaal en nogmaals bedankt.Liefs Barbabellap.s. Roos, wat is het KE?
vrijdag 13 juli 2007 om 15:22
Timmervrouw moest ik maar niet worden met mijn klungelgehalte.
Laat me raden; jouw schoonouders zijn het type die wellicht de vraag "wat doet Barbabella voor werk en hoe oud is ze" niet kunnen beantwoorden na 10 jaar relatie tussen jou en zoon??
KE staat voor Kreupelen Eenheid. Een koosnaampje die we onszelf in het ra-topic hebben gegeven waar je ook wel eens binnengepiept bent in het verleden.
Laat me raden; jouw schoonouders zijn het type die wellicht de vraag "wat doet Barbabella voor werk en hoe oud is ze" niet kunnen beantwoorden na 10 jaar relatie tussen jou en zoon??
KE staat voor Kreupelen Eenheid. Een koosnaampje die we onszelf in het ra-topic hebben gegeven waar je ook wel eens binnengepiept bent in het verleden.
vandaag ga ik van alles kunnen
vrijdag 13 juli 2007 om 23:37
quote:
.
Wat mij het allermeeste irriteert is dat ze als argument gebruiken om niet in de middag te komen, dat ze de dag erna dan zo moe zijn. Ik denk dan echt, nou en, je hebt de hele dag niets te doen. Dan ga je maar een keertje niet naar Ikea!
Of ben ik nu de egoist door dat te denken? Ik heb ook ME. Ik probeer zoveel mogelijk te kijken naar wat ik kan en zo min mogelijk naar wat ik niet kan. Ik doe alles wat in mijn vermogen ligt om te genezen, en dat werpt trouwens zijn vruchten af. Ik ga in stijgende lijn en kan geleidelijk aan steeds meer.
ME is "die vermoeidheidsziekte". Maar hee, de vermoeidheid die een gezond mens kan voelen is haast niet te vergelijken met de vermoeidheid die bij ME hoort. Als ik over mijn grenzen ga en daardoor "moe" raak, ben ik niet alleen moe, maar ziekmoe. Het is moeilijk dat gevoel te omschrijven, ik ga er niet van uit dat ik het over kan brengen, maar wil een poging doen: Het voelt dan of ik onder stroom sta, ik loop te kokhalzen, heb veel pijn in mijn lichaam, krampen in mijn spieren, en heb het idee dat ik bijna hersendood ben zodat ik halverwege een zin geen flauw idee meer heb wat ik wilde zeggen, en niet meer begrijp wat anderen me vertellen. Ik ben dan in staat in mijn eigen straat te verdwalen, en als ik mijn huis dan toch teruggevonden heb kom ik er bijna niet in omdat ik niet meer weet hoe een sleutel nu ook weer precies werkt.
Ik ben nu zo ver dat als ik goed naar mijn lichaam luister en niet over mijn grenzen ga, ik me godzijdank bijna nooit meer zo hoef te voelen.
Ook ik heb periodes dat ik moeite heb met laat in de middag afspreken, en weet je, ik doe het dan ook niet! Wat dat betreft ben ik egoïstisch, want als ik over de grens ga, voel ik me de dagen erna zoals ik hierboven heb beschreven.
Ik heb geen idee of jouw schoonouders ME echt als excuus gebruiken uit egoïsme of dat ze gedwongen worden rekening te houden met de beperkingen van hun lichaam. Maar het zou zomaar kunnen dat ze zich echt een paar dagen hondsberoerd voelen als ze 's middags niet hebben kunnen slapen.
"En dan denk ik: nou en, je hebt toch de hele dag niets te doen?"
Tja, daar gaat het dus niet om...
.
Wat mij het allermeeste irriteert is dat ze als argument gebruiken om niet in de middag te komen, dat ze de dag erna dan zo moe zijn. Ik denk dan echt, nou en, je hebt de hele dag niets te doen. Dan ga je maar een keertje niet naar Ikea!
Of ben ik nu de egoist door dat te denken? Ik heb ook ME. Ik probeer zoveel mogelijk te kijken naar wat ik kan en zo min mogelijk naar wat ik niet kan. Ik doe alles wat in mijn vermogen ligt om te genezen, en dat werpt trouwens zijn vruchten af. Ik ga in stijgende lijn en kan geleidelijk aan steeds meer.
ME is "die vermoeidheidsziekte". Maar hee, de vermoeidheid die een gezond mens kan voelen is haast niet te vergelijken met de vermoeidheid die bij ME hoort. Als ik over mijn grenzen ga en daardoor "moe" raak, ben ik niet alleen moe, maar ziekmoe. Het is moeilijk dat gevoel te omschrijven, ik ga er niet van uit dat ik het over kan brengen, maar wil een poging doen: Het voelt dan of ik onder stroom sta, ik loop te kokhalzen, heb veel pijn in mijn lichaam, krampen in mijn spieren, en heb het idee dat ik bijna hersendood ben zodat ik halverwege een zin geen flauw idee meer heb wat ik wilde zeggen, en niet meer begrijp wat anderen me vertellen. Ik ben dan in staat in mijn eigen straat te verdwalen, en als ik mijn huis dan toch teruggevonden heb kom ik er bijna niet in omdat ik niet meer weet hoe een sleutel nu ook weer precies werkt.
Ik ben nu zo ver dat als ik goed naar mijn lichaam luister en niet over mijn grenzen ga, ik me godzijdank bijna nooit meer zo hoef te voelen.
Ook ik heb periodes dat ik moeite heb met laat in de middag afspreken, en weet je, ik doe het dan ook niet! Wat dat betreft ben ik egoïstisch, want als ik over de grens ga, voel ik me de dagen erna zoals ik hierboven heb beschreven.
Ik heb geen idee of jouw schoonouders ME echt als excuus gebruiken uit egoïsme of dat ze gedwongen worden rekening te houden met de beperkingen van hun lichaam. Maar het zou zomaar kunnen dat ze zich echt een paar dagen hondsberoerd voelen als ze 's middags niet hebben kunnen slapen.
"En dan denk ik: nou en, je hebt toch de hele dag niets te doen?"
Tja, daar gaat het dus niet om...
zaterdag 14 juli 2007 om 14:46
Pink, wat kut voor je. *;
Maar ik denk dat als Barbs schoonouders zich anders zouden opstellen, minder egocentrisch, meer interesse tonen in anderen, zoals bijv. RV beschrijft in de relatie met haar vriendin, dat ze dan wél meer begrip voor hun ziekte zou kunnen opbrengen. Dan zou ze het misschien helemaal niet erg vinden dat die mensen perse om 11 uur langs willen komen.
Mijn schoonvader is ook chronisch ziek (slecht hart, slechte rug), en in onze ogen (ja ook die van mijn man) heeft hij daar ook een hobby van gemaakt. Bij elke niesbui kruipt hij in bed, brengt hele dagen in bed door maar als er iets is wat zijn interesse heeft, dan kan hij ineens wandelen, zeilen, noem maar op. Hij bemoeit zich met alles en iedereen wat maar in de verste verte met ziek zijn of ziekenhuizen te maken heeft en weet alles beter.
Ondanks dat ik erg veel moeite heb om sympathie voor zijn situatie op te brengen (het is ook gewoon een onaangename man), begrijp ik het wel een beetje. Ziek zijn is zijn wereld, meer is er niet. Daar krijgt hij z´n aandacht mee. Tsja.
Maar ik denk dat als Barbs schoonouders zich anders zouden opstellen, minder egocentrisch, meer interesse tonen in anderen, zoals bijv. RV beschrijft in de relatie met haar vriendin, dat ze dan wél meer begrip voor hun ziekte zou kunnen opbrengen. Dan zou ze het misschien helemaal niet erg vinden dat die mensen perse om 11 uur langs willen komen.
Mijn schoonvader is ook chronisch ziek (slecht hart, slechte rug), en in onze ogen (ja ook die van mijn man) heeft hij daar ook een hobby van gemaakt. Bij elke niesbui kruipt hij in bed, brengt hele dagen in bed door maar als er iets is wat zijn interesse heeft, dan kan hij ineens wandelen, zeilen, noem maar op. Hij bemoeit zich met alles en iedereen wat maar in de verste verte met ziek zijn of ziekenhuizen te maken heeft en weet alles beter.
Ondanks dat ik erg veel moeite heb om sympathie voor zijn situatie op te brengen (het is ook gewoon een onaangename man), begrijp ik het wel een beetje. Ziek zijn is zijn wereld, meer is er niet. Daar krijgt hij z´n aandacht mee. Tsja.
zaterdag 14 juli 2007 om 14:54
quote: pink11 reageerde
Maar het zou zomaar kunnen dat ze zich echt een paar dagen hondsberoerd voelen als ze 's middags niet hebben kunnen slapen.
"En dan denk ik: nou en, je hebt toch de hele dag niets te doen?"
Tja, daar gaat het dus niet om...
Maar het is toch wel wat typisch als ze wél de hele dag kunnen gaan winkelen (dus ook zonder middagslaapje bv), en niet wat later op bezoek kunnen komen.
Maar het zou zomaar kunnen dat ze zich echt een paar dagen hondsberoerd voelen als ze 's middags niet hebben kunnen slapen.
"En dan denk ik: nou en, je hebt toch de hele dag niets te doen?"
Tja, daar gaat het dus niet om...
Maar het is toch wel wat typisch als ze wél de hele dag kunnen gaan winkelen (dus ook zonder middagslaapje bv), en niet wat later op bezoek kunnen komen.
zaterdag 14 juli 2007 om 18:48
Dank je voor de hug, Nijn:R
Ik kan me inderdaad voorstellen dat het uitmaakt hoe iemand zich opstelt. Mijn omgeving lijkt er geen punt van te maken dat er rekening met mijn ME gehouden moet worden. (ik zelf stiekem nog wel) Ik heb ME niet tot topsport verheven, en heb er jarenlang veel moeite mee gehad om de letters "ME" en "ik" in dezelfde zin te gebruiken. En ook in de periode dat ik bijna tot niets in staat was (ik was al blij als ik op een dag óf eten kon halen óf mijn tanden kon poetsen) maar de sores van anderen interesseerde me net zoveel als die van mezelf. Wanneer een vriend van me zijn hart uitstortte en dan beschaamd iets zei over dat het allemaal wel meeviel in verhouding tot waar ik doorheen ging, irriteerde me dat. En dat zei ik ook. Dat ik ME had en heb maakt de problemen van een ander niet minder groot. Ik heb juist liever dat mensen af en toe lekker tegen me aanklagen en ik ze een luisterend oor en advies kan bieden. Voel ik me tenminste ook weer helemaal voor vol aangezien. Ik wil me zoveel mogelijk richten op wat mijn gezonde deel nog kan, en dat is best nog veel :$ . Ik schrijf en schilder in opdracht en zing onder de douche ook nog! Het laatste niet in opdracht .
Maar eh... de reden dat ik wilde omschrijven hoe een ME-patiënt zich kan voelen, is omdat ik weet dat er veel onbegrip voor ME patiënten is. En weet je, ik kan me het onbegrip ook levendig voorstellen!! Ik zie er niet ziek uit, hooguit minder afgetraind dan voor mijn ME. Hollandsch welvaren dus. Ik heb dagdelen dat ik veel kan, dan kan ik zwemmen, ouwehoeren, lachen, rennen, mijn huis soppen, winkelen, tja noem maar op. Meestal doe ik dan ook zoveel mogelijk. Maar er zijn dus ook momenten dat ik écht niet meer kan en het enorm moet bezuren als ik toch over die grens ga. Maar hoe leg je dat uit, als je zelf niet eens precies weet hoe die ziekte werkt? Het is waarschijnlijk juist ook de tegenstelling in goede momenten/slechte momenten die voor onbegrip zorgt. Ik weet dat er mensen zijn de zo vaak tegen dat onbegrip aanlopen dat ze bij voorbaat al een defensieve houding aannemen, wat natuurlijk juist voor nog meer onbegrip kan zorgen.
Wen, ik heb ook nergens gelezen dat de schoonouders van TO een hele dag kunnen winkelen. Wel dat ze soms veel kunnen, maar ook dat ze smiddags moeten rusten.
Ik kan me inderdaad voorstellen dat het uitmaakt hoe iemand zich opstelt. Mijn omgeving lijkt er geen punt van te maken dat er rekening met mijn ME gehouden moet worden. (ik zelf stiekem nog wel) Ik heb ME niet tot topsport verheven, en heb er jarenlang veel moeite mee gehad om de letters "ME" en "ik" in dezelfde zin te gebruiken. En ook in de periode dat ik bijna tot niets in staat was (ik was al blij als ik op een dag óf eten kon halen óf mijn tanden kon poetsen) maar de sores van anderen interesseerde me net zoveel als die van mezelf. Wanneer een vriend van me zijn hart uitstortte en dan beschaamd iets zei over dat het allemaal wel meeviel in verhouding tot waar ik doorheen ging, irriteerde me dat. En dat zei ik ook. Dat ik ME had en heb maakt de problemen van een ander niet minder groot. Ik heb juist liever dat mensen af en toe lekker tegen me aanklagen en ik ze een luisterend oor en advies kan bieden. Voel ik me tenminste ook weer helemaal voor vol aangezien
. Ik wil me zoveel mogelijk richten op wat mijn gezonde deel nog kan, en dat is best nog veel :$ . Ik schrijf en schilder in opdracht en zing onder de douche ook nog! Het laatste niet in opdracht . Maar eh... de reden dat ik wilde omschrijven hoe een ME-patiënt zich kan voelen, is omdat ik weet dat er veel onbegrip voor ME patiënten is. En weet je, ik kan me het onbegrip ook levendig voorstellen!! Ik zie er niet ziek uit, hooguit minder afgetraind dan voor mijn ME. Hollandsch welvaren dus. Ik heb dagdelen dat ik veel kan, dan kan ik zwemmen, ouwehoeren, lachen, rennen, mijn huis soppen, winkelen, tja noem maar op. Meestal doe ik dan ook zoveel mogelijk. Maar er zijn dus ook momenten dat ik écht niet meer kan en het enorm moet bezuren als ik toch over die grens ga. Maar hoe leg je dat uit, als je zelf niet eens precies weet hoe die ziekte werkt? Het is waarschijnlijk juist ook de tegenstelling in goede momenten/slechte momenten die voor onbegrip zorgt. Ik weet dat er mensen zijn de zo vaak tegen dat onbegrip aanlopen dat ze bij voorbaat al een defensieve houding aannemen, wat natuurlijk juist voor nog meer onbegrip kan zorgen.
Wen, ik heb ook nergens gelezen dat de schoonouders van TO een hele dag kunnen winkelen. Wel dat ze soms veel kunnen, maar ook dat ze smiddags moeten rusten.
zaterdag 14 juli 2007 om 22:12
Ik denk dat TO niet alleen problemen heeft met de al-dan-niet bestaande ME van haar BEIDE schoonouders (hebben ze hun ziek-zijn-ritme op elkaar aangepast ? hoe doen ze dat als de één fit is en de ander in bed wil liggen ?) maar ook met hun houding.
Ik erger me ook dood aan mijn schoonloeder als ze zit te zeuren over een familielid dat een stoma moet laten plaatsen, of de kostprijs van de rouwadvertentie die een schoonzus liet zetten. (Mijn schoonloeder hoefde er niet eens aan mee te betalen. De koude kant van de koude kant, waar maak je je druk om ??).
Als je schoonouders je niet liggen, dan heb je een probleem, zeker als je partner enigst kind is. Wij zitten ons ook wel eens af te vragen hoe dat later met onze zoon zal vergaan, we hopen maar dat wijzelf wél leuke schoonouders worden.
Ik erger me ook dood aan mijn schoonloeder als ze zit te zeuren over een familielid dat een stoma moet laten plaatsen, of de kostprijs van de rouwadvertentie die een schoonzus liet zetten. (Mijn schoonloeder hoefde er niet eens aan mee te betalen. De koude kant van de koude kant, waar maak je je druk om ??).
Als je schoonouders je niet liggen, dan heb je een probleem, zeker als je partner enigst kind is. Wij zitten ons ook wel eens af te vragen hoe dat later met onze zoon zal vergaan, we hopen maar dat wijzelf wél leuke schoonouders worden.
zondag 15 juli 2007 om 12:56
Ik zie nergens staan dat ze 's middags rusten, alleen dat TO zegt dat haar schoonouders per se 's ochtends willen komen, omdat ze anders 's middags te moe zijn. En dat die moeheid opeens geen bezwaar is als het niet gaat om een bezoekje aan Barbabella, maar aan de Ikea of een ander uitje. Dan kan het dus wel, 's middags ergens naar toe.
Het lijkt er een beetje op (in mijn ogen, en ik ken de beste mensen natuurlijk niet) dat ze hun moeheid gebruiken of misbruiken om hun zin qua tijdsindeling door te drijven. Zie ik dat goed, Bar?
(de hele dag winkelen heb ik inderdaad ook nergens zien staan, nu ik zo teruglees, mea culpa:R)
Het lijkt er een beetje op (in mijn ogen, en ik ken de beste mensen natuurlijk niet) dat ze hun moeheid gebruiken of misbruiken om hun zin qua tijdsindeling door te drijven. Zie ik dat goed, Bar?
(de hele dag winkelen heb ik inderdaad ook nergens zien staan, nu ik zo teruglees, mea culpa:R)
zondag 15 juli 2007 om 13:02
Wat voor een ziekte/aandoening men ook heeft...het is m.i. niet meer dan netjes en gepast om rekening te houden met de beperkingen die de ziekte met zich meebrengt.
Alleen is het niet zo dat als men ziek is men nooit rekening hoeft te houden met een ander. Ziek zijn is geen excuus om maar te eisen en te willen.
Alleen is het niet zo dat als men ziek is men nooit rekening hoeft te houden met een ander. Ziek zijn is geen excuus om maar te eisen en te willen.
zondag 15 juli 2007 om 13:43
Als ik naar ons kijk, wat een totáál andere situatie is maar toch, dan denk ik dat mensen ook wel eens geïrriteerd zullen zijn.
Afspreken hier of bij anderen doen we de laatste tijd niet zo snel. Hero trekt dat niet. Zich opladen, vrolijk zijn en met name; de kans dat het niet lukt. Hij vind het zo afschuwelijk als hij af moet bellen, of "het feestje verpest" zoals hij zelf zegt, dat hij zich er van te voren al té druk over maakt en het geheid fout gaat. Alleen onder zijn voorwaarden voelt hij zich veilig genoeg om op bezoek te gaan.
Uitstapjes samen doen we echter wel. Heel scheef, maar dan wéét hij dat hij ieder moment aan kan geven dat het niet gaat, dat we zo weer thuis zijn, dat hij niet gezelliger en vrolijker hoeft te zijn dan hij zich voelt...
Het levert dus wel eens scheve gezichten op. Het zij dan zo.
Afspreken hier of bij anderen doen we de laatste tijd niet zo snel. Hero trekt dat niet. Zich opladen, vrolijk zijn en met name; de kans dat het niet lukt. Hij vind het zo afschuwelijk als hij af moet bellen, of "het feestje verpest" zoals hij zelf zegt, dat hij zich er van te voren al té druk over maakt en het geheid fout gaat. Alleen onder zijn voorwaarden voelt hij zich veilig genoeg om op bezoek te gaan.
Uitstapjes samen doen we echter wel. Heel scheef, maar dan wéét hij dat hij ieder moment aan kan geven dat het niet gaat, dat we zo weer thuis zijn, dat hij niet gezelliger en vrolijker hoeft te zijn dan hij zich voelt...
Het levert dus wel eens scheve gezichten op. Het zij dan zo.
Wat wilde ik nou toch typen?
zondag 15 juli 2007 om 15:18
zondag 15 juli 2007 om 15:22
Hoi Meiden,
Ik reageer zometeen op jullie berichtjes hoor, maar moet even wat kwijt.
Vanmorgen hadden we dus afgesproken. Tussen 11 en 11.30 (mijn vriend had het nog wat kunnen rekken).
Stonden ze dus vanmorgen om half 11 voor de deur. Nou ik dacht dat ik gek werd. Ik liep dus nog gewoon in mijn ochtendjas rond.
Niet normaal. Mijn vriend was ook nog bezig met van alles en nogwat en daar zijn we dus ook gewoon mee door gegaan. Hij heeft ook wel laten blijken dat hij hier niet blij mee was. Het antwoord daarop van mijn schoonvader was; "Ja maar 11 uur is nu eenmaal de beste tijd voor mij!".
Mijn vriend werd daar behoorlijk pissig over en zei dat het pas half 11 was. Ik ben toen ze er waren ook nog gewoon gaan douchen en mijn vriend heeft de cavia kooi schoon staan maken.
Durft die vent ook gewoon nog om koffie te vragen. Mijn vriend was er wel behoorlijk klaar mee en zei heel demonstratief, als ik klaar ben, en anders weet je zelf ook wel hoe het apparaat werkt.
Nou, ik was dus echt behoorlijk over de zeik. Geen leuk begin van de dag zo.
xxx Barbabella
Ik reageer zometeen op jullie berichtjes hoor, maar moet even wat kwijt.
Vanmorgen hadden we dus afgesproken. Tussen 11 en 11.30 (mijn vriend had het nog wat kunnen rekken).
Stonden ze dus vanmorgen om half 11 voor de deur. Nou ik dacht dat ik gek werd. Ik liep dus nog gewoon in mijn ochtendjas rond.
Niet normaal. Mijn vriend was ook nog bezig met van alles en nogwat en daar zijn we dus ook gewoon mee door gegaan. Hij heeft ook wel laten blijken dat hij hier niet blij mee was. Het antwoord daarop van mijn schoonvader was; "Ja maar 11 uur is nu eenmaal de beste tijd voor mij!".
Mijn vriend werd daar behoorlijk pissig over en zei dat het pas half 11 was. Ik ben toen ze er waren ook nog gewoon gaan douchen en mijn vriend heeft de cavia kooi schoon staan maken.
Durft die vent ook gewoon nog om koffie te vragen. Mijn vriend was er wel behoorlijk klaar mee en zei heel demonstratief, als ik klaar ben, en anders weet je zelf ook wel hoe het apparaat werkt.
Nou, ik was dus echt behoorlijk over de zeik. Geen leuk begin van de dag zo.
xxx Barbabella
zondag 15 juli 2007 om 15:24
quote:
Wat voor een ziekte/aandoening men ook heeft...het is m.i. niet meer dan netjes en gepast om rekening te houden met de beperkingen die de ziekte met zich meebrengt.
Alleen is het niet zo dat als men ziek is men nooit rekening hoeft te houden met een ander. Ziek zijn is geen excuus om maar te eisen en te willen. Enigme, ik vind het absoluut niet erg om rekening met mensen te houden, of ze nu wel of niet ziek zijn. Dat heeft m.i. niets met ziek zijn te maken, maar met normen en waarden. Maar er is bij mij wel een grens, of je nu wel of niet ziek bent.
Wat voor een ziekte/aandoening men ook heeft...het is m.i. niet meer dan netjes en gepast om rekening te houden met de beperkingen die de ziekte met zich meebrengt.
Alleen is het niet zo dat als men ziek is men nooit rekening hoeft te houden met een ander. Ziek zijn is geen excuus om maar te eisen en te willen. Enigme, ik vind het absoluut niet erg om rekening met mensen te houden, of ze nu wel of niet ziek zijn. Dat heeft m.i. niets met ziek zijn te maken, maar met normen en waarden. Maar er is bij mij wel een grens, of je nu wel of niet ziek bent.
zondag 15 juli 2007 om 15:27
quote:
Ik zie nergens staan dat ze 's middags rusten, alleen dat TO zegt dat haar schoonouders per se 's ochtends willen komen, omdat ze anders 's middags te moe zijn. En dat die moeheid opeens geen bezwaar is als het niet gaat om een bezoekje aan Barbabella, maar aan de Ikea of een ander uitje. Dan kan het dus wel, 's middags ergens naar toe.
Het lijkt er een beetje op (in mijn ogen, en ik ken de beste mensen natuurlijk niet) dat ze hun moeheid gebruiken of misbruiken om hun zin qua tijdsindeling door te drijven. Zie ik dat goed, Bar?
(de hele dag winkelen heb ik inderdaad ook nergens zien staan, nu ik zo teruglees, mea culpa:R)
Wen, volgens mij had ik het wel ergens geschreven hoor, maar weet ik zo ook even niet meer.
Maar, ze doen smiddags een middag slaapje maar op het moment dat ze gaan shoppen of naar ikea of wat dan ook, dan hebben ze het ineens niet nodig en kunnen ze ineens van alles.
Vandaar mijn opmerking ook, als ik de hele dag geen moer doe ben ik ook super moe, en als ik overdag slaap, dan slaap ik snachts niet.
(eigenlijk waar ze over klagen).
Ik zie nergens staan dat ze 's middags rusten, alleen dat TO zegt dat haar schoonouders per se 's ochtends willen komen, omdat ze anders 's middags te moe zijn. En dat die moeheid opeens geen bezwaar is als het niet gaat om een bezoekje aan Barbabella, maar aan de Ikea of een ander uitje. Dan kan het dus wel, 's middags ergens naar toe.
Het lijkt er een beetje op (in mijn ogen, en ik ken de beste mensen natuurlijk niet) dat ze hun moeheid gebruiken of misbruiken om hun zin qua tijdsindeling door te drijven. Zie ik dat goed, Bar?
(de hele dag winkelen heb ik inderdaad ook nergens zien staan, nu ik zo teruglees, mea culpa:R)
Wen, volgens mij had ik het wel ergens geschreven hoor, maar weet ik zo ook even niet meer.
Maar, ze doen smiddags een middag slaapje maar op het moment dat ze gaan shoppen of naar ikea of wat dan ook, dan hebben ze het ineens niet nodig en kunnen ze ineens van alles.
Vandaar mijn opmerking ook, als ik de hele dag geen moer doe ben ik ook super moe, en als ik overdag slaap, dan slaap ik snachts niet.
(eigenlijk waar ze over klagen).
zondag 15 juli 2007 om 15:37
Een hele dag winkelen.... wow :o.
Bar, wat rot dat schoonvader niet 'meewerkt'. Maar het klinkt alsof het dus niet zoveel met ME te maken heeft, hoogstens dat het té vaak als een excuus gebruikt wordt.
Dus is het rottig dat met name blijkbaar schoonvader zich niet aan de afspraak houdt van elf uur, om welke reden dan ook. En daar mag je toch best iets over zeggen? Persoonlijk lijkt me dat er wel een verschil is tussen tegen iemand zeggen dat je het niet leuk vindt dat diegene zich niet aan een gemaakte afspraak houdt, of dat je geen rekening zou houden met een beperking.
(Ahum, mijn schoonvader komt enkel onaangekondigd langs. Meestal nét als ik lig te rusten. En man vindt dan dat ik er toch even gezellig bij moet komen zitten..... of in ieder geval wakker moet worden om gedag te zeggen. Pffffffrt. Ben ik héél slecht dat ik zo nu en dan denk, goh schoonvader al twee weken niet gezien, laten we dan maar nú boodschappen gaan doen...... had hij maar moeten bellen).
Enfin, met de beperking wil je zeker wel rekening houden, maar het daardoor 'gerechtvaardigde' gedrag niet. Formuleer ik het zo goed?
Mimsey, moeilijk is dat hè? Zeker wel willen, maar niet kunnen, bang zijn anderen er lastig mee te vallen, of als lastig gezien te worden..... *;
Liefs, Lab
Bar, wat rot dat schoonvader niet 'meewerkt'. Maar het klinkt alsof het dus niet zoveel met ME te maken heeft, hoogstens dat het té vaak als een excuus gebruikt wordt.
Dus is het rottig dat met name blijkbaar schoonvader zich niet aan de afspraak houdt van elf uur, om welke reden dan ook. En daar mag je toch best iets over zeggen? Persoonlijk lijkt me dat er wel een verschil is tussen tegen iemand zeggen dat je het niet leuk vindt dat diegene zich niet aan een gemaakte afspraak houdt, of dat je geen rekening zou houden met een beperking.
(Ahum, mijn schoonvader komt enkel onaangekondigd langs. Meestal nét als ik lig te rusten. En man vindt dan dat ik er toch even gezellig bij moet komen zitten..... of in ieder geval wakker moet worden om gedag te zeggen. Pffffffrt. Ben ik héél slecht dat ik zo nu en dan denk, goh schoonvader al twee weken niet gezien, laten we dan maar nú boodschappen gaan doen...... had hij maar moeten bellen).
Enfin, met de beperking wil je zeker wel rekening houden, maar het daardoor 'gerechtvaardigde' gedrag niet. Formuleer ik het zo goed?
Mimsey, moeilijk is dat hè? Zeker wel willen, maar niet kunnen, bang zijn anderen er lastig mee te vallen, of als lastig gezien te worden..... *;
Liefs, Lab
zondag 15 juli 2007 om 15:41
quote:
Hoi Meiden,
Ik reageer zometeen op jullie berichtjes hoor, maar moet even wat kwijt.
Vanmorgen hadden we dus afgesproken. Tussen 11 en 11.30 (mijn vriend had het nog wat kunnen rekken).
Stonden ze dus vanmorgen om half 11 voor de deur. Nou ik dacht dat ik gek werd. Ik liep dus nog gewoon in mijn ochtendjas rond.
Niet normaal. Mijn vriend was ook nog bezig met van alles en nogwat en daar zijn we dus ook gewoon mee door gegaan. Hij heeft ook wel laten blijken dat hij hier niet blij mee was. Het antwoord daarop van mijn schoonvader was; "Ja maar 11 uur is nu eenmaal de beste tijd voor mij!".
Mijn vriend werd daar behoorlijk pissig over en zei dat het pas half 11 was. Ik ben toen ze er waren ook nog gewoon gaan douchen en mijn vriend heeft de cavia kooi schoon staan maken.
Durft die vent ook gewoon nog om koffie te vragen. Mijn vriend was er wel behoorlijk klaar mee en zei heel demonstratief, als ik klaar ben, en anders weet je zelf ook wel hoe het apparaat werkt.
Nou, ik was dus echt behoorlijk over de zeik. Geen leuk begin van de dag zo.
xxx Barbabella Heb je verder wel een goed contact met je schoonouders trouwens? Of is er sprake van meer irritatie?
Hoi Meiden,
Ik reageer zometeen op jullie berichtjes hoor, maar moet even wat kwijt.
Vanmorgen hadden we dus afgesproken. Tussen 11 en 11.30 (mijn vriend had het nog wat kunnen rekken).
Stonden ze dus vanmorgen om half 11 voor de deur. Nou ik dacht dat ik gek werd. Ik liep dus nog gewoon in mijn ochtendjas rond.
Niet normaal. Mijn vriend was ook nog bezig met van alles en nogwat en daar zijn we dus ook gewoon mee door gegaan. Hij heeft ook wel laten blijken dat hij hier niet blij mee was. Het antwoord daarop van mijn schoonvader was; "Ja maar 11 uur is nu eenmaal de beste tijd voor mij!".
Mijn vriend werd daar behoorlijk pissig over en zei dat het pas half 11 was. Ik ben toen ze er waren ook nog gewoon gaan douchen en mijn vriend heeft de cavia kooi schoon staan maken.
Durft die vent ook gewoon nog om koffie te vragen. Mijn vriend was er wel behoorlijk klaar mee en zei heel demonstratief, als ik klaar ben, en anders weet je zelf ook wel hoe het apparaat werkt.
Nou, ik was dus echt behoorlijk over de zeik. Geen leuk begin van de dag zo.
xxx Barbabella Heb je verder wel een goed contact met je schoonouders trouwens? Of is er sprake van meer irritatie?
