Gezondheid alle pijlers

Omgaan met ziekte v ouders (kanker)

04-06-2020 14:22 9 berichten
Alle reacties Link kopieren
6 jaar geleden heeft m'n stiefvader endeldarm kanker gekregen. Daardoor is z'n rektum weggehaald en heeft nu een stoma. Het was 'n hele zware tijd want hij wou geen stoma en als hij 't niet zou doen dan had ie nog een jaar te leven. Gelukkig heeft hij het wel gedaan en 't gaat 'm goed af met z'n stoma. 1 jaar erna kreeg m'n moeder een hersentumor je kan je voorstellen dat dat weer zo'n klap is. Ze hebben de tumor weggehaald maar m'n moeder is echt 'n ander mens geworden. Dit moeten we accepteren want m'n moeder kan er ook niks aan doen natuurlijk. Ondertussen heeft m'n stiefmoeder (m'n vaders vrouw) darmkanker gekregen (weer een grote klap) ze heeft dik een jaar stoma gehad maar kon gelukkig weer terug geplaatst worden. Ze is nog steeds kanker vrij. Kort erna kreeg m'n stiefvader longkanker weer de mengelmolen in met veel emoties en veel verdriet. Na behandeling bestraling weer naar een Half jaar scan gehad en wat bleek een tumor v 5 cm in 6 maanden tijd. Weer bestraling en bleek goed aan te slaan. Ondertussen heeft m'n vader helaas ook kanker gekregen z'n romp zat helemaal vol je kan begrijpen dat het verdriet inmiddels zo groot is dat ik zelf een wrak werd veel afgevallen door stress lichamelijk en geestelijk helemaal kapot. Veel verslapen voor werk en ziektewet in gegaan. Ik durft niet meer te slapen omdat ik bang was om me te verslapen. En dat ik zo iets raars wat je echt opbreekt na weken niet normaal te slapen. M'n vader is 1 jaar ziek geweest en is eind juli overleden helaas. Alles netjes geregeld heb 'n goed afscheid gehad en alles kunnen zeggen wat ik wou. M'n vaders vrouw werd daarna erg warrig en maakten we ons erg zorgen om haar. Gaat nu stuk beter moet ik zeggen. Inmiddels werd 't mij allemaal teveel en heb beetje afstand genomen v m'n moeder en stiefvader omdat ze altijd negatief waren. 2 maand geleden werd er bij m'n stiefvader weeer longkanker ontdekt en ditmaal wil de chemo niet echt aanslaan. Dinsdag weer een scan als het niet heeft aangeslaan dan moeten ze helaas de behandeling stoppen en dan is kwestie v aanzien. Ze hebben ong een schatting gedaan hoelang nog re leven en ik zal je zeggen dat is bijzonder kort 3 maanden ong. M'n moeder zit er helemaal doorheen (zelfs aan zelfmoord gedacht) en vaker is besproken voor een opname wat ze niet wil. Ik ben zo bang weer voor alles.. Dat m'n stiefvader dit niet overleefd en hoe dan met m'n moeder?! Ik heb soms 't gevoel 't allemaal niet meer aan te kunnen vandaar afstand gecreëerd naar m'n moeder en stiefvader. Ik weet niet meer wat te doen en hoe met m'n verdriet om tegaan. inmiddels ben ik ook nog weggepest door roddels enzo op m'n werk en liep als 'n kip zonder kop op werk en hebben ze me laten tekenen en in zwakheid heb ik dat gedaan.
Ik had altijd erg last v m'n rug en scan gehad en bleek dat ik op 3 plekken al versleten ben 2de nekkenwervel midden en onderrug waardoor ik niet in staat ben om hele dagen te werken. Zit inmiddels 2 jaar thuis. Vind het zo moeilijk en hard allemaal dat ik geen eens een relatie kan aangaan want als het over gevoel gaat verstoot ik ze op 1 of andere manier.
Alle reacties Link kopieren
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 05-06-2020 11:30
Reden: Ongepast
97.77% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
hannaa45 schreef:
04-06-2020 14:49
Dus, ze hebben je ''laten tekenen", bent weg gepest op je werk en je kunt geen relatie aangaan en dat is allemaal indirect de schuld van je ouders en stiefouders.
Het is me wat.
Huh? Wat lees jij wat ik niet lees?
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
Alle reacties Link kopieren
Heb je al eens overwogen om met een professional te gaan praten?
Alle reacties Link kopieren
hannaa45 schreef:
04-06-2020 14:49
Dus, ze hebben je ''laten tekenen", bent weg gepest op je werk en je kunt geen relatie aangaan en dat is allemaal indirect de schuld van je ouders en stiefouders.
Het is me wat.

:nope:


TO, dit lijkt me allemaal heel erg zwaar. Kan je geen hulp zoeken bij een psycholoog?
Alle reacties Link kopieren
Vooropgesteld: het is heel veel wat jouw ouders en stiefouders te verduren hebben gehad. Daar gaat dit topic over, dat is ook de titel van dit topic. Maar wat de laatste alinea hiermee te maken heeft is me niet helemaal duidelijk: je hebt zelf ook lichamelijke issue's, je bent op je werk weggepest maar zit al twee jaar thuis. Hoe dan?
En wat het aangaan van relaties ermee te maken heeft is al helemaal niet duidelijk.

Ik krijg de indruk dat het je allemaal teveel is geworden, dat is begrijpelijk, en zoals anderen al schreven: zoek hulp. Wellicht ervaar je alle problemen van je (stief)ouders samen met je eigen gezondheids-, werk- en relatieproblemen als één groot zwaar gat, en dan heb je hulp nodig om daar weer uit te komen.

Maar één zinnetje haal ik er even apart uit: 'Ik heb soms 't gevoel 't allemaal niet meer aan te kunnen vandaar afstand gecreëerd naar m'n moeder en stiefvader.'
Deze begrijp ik niet. Je moeder is ernstig ziek geweest en daardoor veranderd, heeft daarbij een partner die binnenkort gaat overlijden, en jij creërt afstand? Waarom? Is het hun eigen schuld dat ze zo ernstig lichamelijk ziek zijn? Mag je moeder dan niet op een héél klein beetje aandacht en ondersteuning rekenen van haar dochter? Is jouw probleem met hun ziekte erger dan hun probleem daarmee?
Doet me toch wel heel erg denken aan een slachtofferrol .....
Alle reacties Link kopieren
Zoek een psycholoog.....En....niemand heeft het ewige leven.
Alle reacties Link kopieren
Joyce48 schreef:
04-06-2020 15:11
Maar één zinnetje haal ik er even apart uit: 'Ik heb soms 't gevoel 't allemaal niet meer aan te kunnen vandaar afstand gecreëerd naar m'n moeder en stiefvader.'
Deze begrijp ik niet. Je moeder is ernstig ziek geweest en daardoor veranderd, heeft daarbij een partner die binnenkort gaat overlijden, en jij creërt afstand? Waarom? Is het hun eigen schuld dat ze zo ernstig lichamelijk ziek zijn? Mag je moeder dan niet op een héél klein beetje aandacht en ondersteuning rekenen van haar dochter? Is jouw probleem met hun ziekte erger dan hun probleem daarmee?
Doet me toch wel heel erg denken aan een slachtofferrol .....
Dit deed mijn broer ook toen onze moeder ernstig ziek was. Hij kon het simpelweg niet handelen, het was te heftig, kwam te dichtbij. Gelukkig heeft hij dat bij onze vader (bewust) anders kunnen doen. De verantwoordelijkheid om voor een zieke ouder te zorgen (al is het alleen emotioneel) kan voor een kind ontzettend heftig zijn. Ik was 28 maar werd echt weer een soort puber, ik trok het slecht dat mijn moeder zo kwetsbaar was en dus niet meer onvoorwaardelijk voor mij kom zorgen ofzo. Ik ben er altijd voor hen geweest hoor, maar ik kan me ook echt voorstellen dat als zo'n situatie langdurig is (en dat is zo te lezen het geval bij TO) je toch ervens afstand neemt om jezelf te beschermen.
Alle reacties Link kopieren
Wat een heftige situatie TO! Ik zou ook zeggen: zoek hulp om dit aan te gaan en dingen die al zijn gebeurd te verwerken. Ik heb toen ik 28 was in korte tijd eerst mijn moeder (5 weken na de diagnose) en daarna mijn vader (5 dagen na de diagnose) verloren aan kanker. Het was een hele heftige tijd, maar ergens ben ik dankbaar dat het geen eindeloos ziekteproces is geweest. Die spanning, de zorgen en het verdriet vond ik heel heftig.

Sterkte TO. Zorg goed voor jezelf.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven