Gezondheid
alle pijlers
Onze dochter snijdt zichzelf
woensdag 14 december 2022 om 17:36
Wij zijn er vandaag achter gekomen dat onze dochter van 12 zichzelf meerdere malen gesneden heeft. De gymdocent op school had vermoedens en toen wij dat vanmiddag met haar bespraken, zei ze dat het waar was.
Wij zijn rustig gebleven, gevraagd waarom ze dit gedaan heeft en aangegeven dat we heel veel van haar houden. Haar verhaal klopt niet in het tijdspad en ze paste stukjes gaandeweg in haar voordeel aan. Uiteindelijk zegt ze 1,5 maand terug 5 dagen achter elkaar gedaan te hebben en daarvoor en daarna nooit meer. Wij hebben twijfels, maar die niet aan haar uitgesproken. We mogen het in ieder geval niet zien en dus hebben we geen idee hoe vaak of hoe recent het echt is.
Ze zegt dat ze is gaan snijden omdat wij ruzie hadden. Nou hebben we heus wel eens ruzie, maar in onze beleving niet heel spannend. Dat kan zij natuurlijk anders zien. Ook bijt ze nagels en heeft ze vaker heftig gepulkt aan haar arm waardoor er kleine (ronde) wondjes kwamen.
Wie heeft er tips? Mensen met kinderen die snijden/sneden, mensen die dat vroeger zelf deden? We neigen er naar school in te schakelen, dat ze daar met iemand kan praten. En verder te benadrukken dat we van haar houden en dat we het fijn zouden vinden als ze met ons komt praten als het haar zo boven het hoofd groeit.
Wij zijn rustig gebleven, gevraagd waarom ze dit gedaan heeft en aangegeven dat we heel veel van haar houden. Haar verhaal klopt niet in het tijdspad en ze paste stukjes gaandeweg in haar voordeel aan. Uiteindelijk zegt ze 1,5 maand terug 5 dagen achter elkaar gedaan te hebben en daarvoor en daarna nooit meer. Wij hebben twijfels, maar die niet aan haar uitgesproken. We mogen het in ieder geval niet zien en dus hebben we geen idee hoe vaak of hoe recent het echt is.
Ze zegt dat ze is gaan snijden omdat wij ruzie hadden. Nou hebben we heus wel eens ruzie, maar in onze beleving niet heel spannend. Dat kan zij natuurlijk anders zien. Ook bijt ze nagels en heeft ze vaker heftig gepulkt aan haar arm waardoor er kleine (ronde) wondjes kwamen.
Wie heeft er tips? Mensen met kinderen die snijden/sneden, mensen die dat vroeger zelf deden? We neigen er naar school in te schakelen, dat ze daar met iemand kan praten. En verder te benadrukken dat we van haar houden en dat we het fijn zouden vinden als ze met ons komt praten als het haar zo boven het hoofd groeit.
Het leven is niet eerlijk
woensdag 14 december 2022 om 17:40
woensdag 14 december 2022 om 17:40
Hoezo school inschakelen? Zit ze op een speciale school ofzo?
O en begin haar eens serieus te nemen:
O en begin haar eens serieus te nemen:
En als ze op TikTok zit, check eens waar ze zich daar mee bezig houdt.Nou hebben we heus wel eens ruzie, maar in onze beleving niet heel spannend.
star⁴ wijzigde dit bericht op 14-12-2022 17:43
15.25% gewijzigd
woensdag 14 december 2022 om 17:41
Ik heb dit vroeger zelf gedaan. Niet in heel heftige vorm dat er iets gehecht moest worden. Maar als kind trok ik al wimperharen uit. Heb ook lichte tics. En hoewel ik al heel lang niet heb gesneden knijp ik mezelf wel in tijden van veel stress.
Bij mij (en voor veel anderen, heb ik destijds gelezen) is het een ongezonde manier om met verdriet/stress om te gaan. Dus op zoek naar een gezonde manier om te ontladen. Dat hoeft niet praten over zijn. Iets als hardlopen, tekenen, nou ja... iets dat bij je dochter past kan helpend zijn.
Bij mij (en voor veel anderen, heb ik destijds gelezen) is het een ongezonde manier om met verdriet/stress om te gaan. Dus op zoek naar een gezonde manier om te ontladen. Dat hoeft niet praten over zijn. Iets als hardlopen, tekenen, nou ja... iets dat bij je dochter past kan helpend zijn.
woensdag 14 december 2022 om 17:45
Professionele zorg inderdaad. Wat ik destijds (met mijn eigen kind) wel lastig vond is dat de psycholoog wilde dat kind eerst stopte met zelfbeschadiging en daarna mocht ze pas therapie starten. Voor mij was dat de omgekeerde wereld. Ik weet niet of alle hulpverlening zo werkt.
Maar goed, ga naar de huisarts met je dochter. Veel sterkte!
Maar goed, ga naar de huisarts met je dochter. Veel sterkte!
woensdag 14 december 2022 om 17:55
Ex-snijder hier. Eens met NoPepsiPlease dat het (in mijn geval) pijn (psychisch) en verdriet was waar ik niet mee kon dealen. Mijn moeder ‘zag’ me niet, ‘hoorde’ me niet, basically, ze moest me niet. Ze was heel onberekenbaar en ik had het gevoel dat ik nergens controle over had. Ben gaan snijden omdat ik op die manier zelf kon voelen hóé en wanneer de pijn kwam, en wanneer ik moest stoppen. Ik verstopte het, maar niet ‘heel erg goed’ , zeg maar en moeder moet het gezien en geweten hebben en toch werd er niks mee gedaan. Ik vraag me nu nog wel eens af of ik het echt voor mezelf deed of dat het toch een schreeuw om hulp was.
Veel sterkte voor jou, het enige wat ik uit ervaring kan zeggen; erken haar gevoel ook al begrijp je het niet, en zorg dat je haar duidelijk maakt dat je er voor haar bent, no matter what!
Veel sterkte voor jou, het enige wat ik uit ervaring kan zeggen; erken haar gevoel ook al begrijp je het niet, en zorg dat je haar duidelijk maakt dat je er voor haar bent, no matter what!
Autism is not a processing error. It’s a different operating system
woensdag 14 december 2022 om 17:58
Huisarts inderdaad. Ik doe dit jammer genoeg nog steeds, al vanaf mijn 15e (ben nu 25) en het is in mijn geval echt een verslaving geworden, dus echt alsjeblieft stuur haar naar de huisarts, ook al zal ze niet willen misschien.
Het is van heel oppervlakkig bij mij, naar heel diep, veel, breed, hechtingen etc. gegaan en weer terug zegmaar, maar de heftigheid zegt niets over hoe 'erg' zoiets is.
Jezelf beschadigen is altijd een foute/verkeerde/niet gezonde coping, maar blijkbaar heeft kind een coping nodig, aangezien er ook nagels gebeten worden.
Tip, mijn ma heeft toen ze er bij mij achter kwam gezegd dat ik meteen moest stoppen, anders werd ze heel verdrietig/teleurgesteld. Nou dit is zoals je kan zien nog niet gelukt maar het werd ook erger naar mate ik het idee had dat ik mijn ma teveel verdriet deed.
Dus zulke woorden kunnen ook averechts werken.
Heel erg veel sterkte <3
Het is van heel oppervlakkig bij mij, naar heel diep, veel, breed, hechtingen etc. gegaan en weer terug zegmaar, maar de heftigheid zegt niets over hoe 'erg' zoiets is.
Jezelf beschadigen is altijd een foute/verkeerde/niet gezonde coping, maar blijkbaar heeft kind een coping nodig, aangezien er ook nagels gebeten worden.
Tip, mijn ma heeft toen ze er bij mij achter kwam gezegd dat ik meteen moest stoppen, anders werd ze heel verdrietig/teleurgesteld. Nou dit is zoals je kan zien nog niet gelukt maar het werd ook erger naar mate ik het idee had dat ik mijn ma teveel verdriet deed.
Dus zulke woorden kunnen ook averechts werken.
Heel erg veel sterkte <3
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
woensdag 14 december 2022 om 18:01
Dit idd, trouwens. Ik heb een hele traumatische jeugd gehad maar dat vinden mijn ouders niet.Roelanje schreef: ↑14-12-2022 17:36
Ze zegt dat ze is gaan snijden omdat wij ruzie hadden. Nou hebben we heus wel eens ruzie, maar in onze beleving niet heel spannend. Dat kan zij natuurlijk anders zien. Ook bijt ze nagels en heeft ze vaker heftig gepulkt aan haar arm waardoor er kleine (ronde) wondjes kwamen.
Beleving is zo ontzettend persoonlijk.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
woensdag 14 december 2022 om 18:06
In november ging het nog behoorlijk slecht met jouw man, kan het zijn dat je dochter vele malen meer stress ervaart dan jij kunt inschatten?
Ik heb mezelf nooit gesneden, wel tot bloedens toe nagels gebeten. Nagels bijten wordt vaak geassocieerd met een lastige relatie met (één van de) ouders. Is dit herkenbaar misschien?
Ik denk dat herkennen, erkennen enz heel belangrijk is. Niet dreigen of wanhopen of steeds maar weer die armen enz controleren op snijerij, tenminste, ik zou dat zelf nooit doen. (en als kind had ik dat vreselijk gevonden!)
Wel in gesprek blijven, kijken wat ze nodig heeft. Denk je dat ze open staat voor professionele hulp?
Ik heb mezelf nooit gesneden, wel tot bloedens toe nagels gebeten. Nagels bijten wordt vaak geassocieerd met een lastige relatie met (één van de) ouders. Is dit herkenbaar misschien?
Ik denk dat herkennen, erkennen enz heel belangrijk is. Niet dreigen of wanhopen of steeds maar weer die armen enz controleren op snijerij, tenminste, ik zou dat zelf nooit doen. (en als kind had ik dat vreselijk gevonden!)
Wel in gesprek blijven, kijken wat ze nodig heeft. Denk je dat ze open staat voor professionele hulp?
.
woensdag 14 december 2022 om 18:07
woensdag 14 december 2022 om 18:23
Ik bijt op mn nagels én ik heb een lastige relatie met een van mn ouders, ik heb nog niet eerder over dat verband gehoord.Rooss4.0 schreef: ↑14-12-2022 18:06In november ging het nog behoorlijk slecht met jouw man, kan het zijn dat je dochter vele malen meer stress ervaart dan jij kunt inschatten?
Ik heb mezelf nooit gesneden, wel tot bloedens toe nagels gebeten. Nagels bijten wordt vaak geassocieerd met een lastige relatie met (één van de) ouders. Is dit herkenbaar misschien?
Ik denk dat herkennen, erkennen enz heel belangrijk is. Niet dreigen of wanhopen of steeds maar weer die armen enz controleren op snijerij, tenminste, ik zou dat zelf nooit doen. (en als kind had ik dat vreselijk gevonden!)
Wel in gesprek blijven, kijken wat ze nodig heeft. Denk je dat ze open staat voor professionele hulp?
Heb je misschien een bron naar meer info? Sorry voor off topic TO.
Wat eten we vanavond?
woensdag 14 december 2022 om 18:25
Dit ook bij mij. Heb het in mijn volwassen leven nog aantal keren gedaan als ik vreselijk escalerende ruzie had met vriend. Kon niet met de heftige emoties omgaan en zo voelde het alsof ik het kon kanaliseren en controleren. Werd er altijd rustig van. Deed het fysiek pijn ipv dat je zo’n bom van emotie voelt dat je bijna ontploft.Witchy schreef: ↑14-12-2022 17:55Ex-snijder hier. Eens met NoPepsiPlease dat het (in mijn geval) pijn (psychisch) en verdriet was waar ik niet mee kon dealen. Mijn moeder ‘zag’ me niet, ‘hoorde’ me niet, basically, ze moest me niet. Ze was heel onberekenbaar en ik had het gevoel dat ik nergens controle over had. Ben gaan snijden omdat ik op die manier zelf kon voelen hóé en wanneer de pijn kwam, en wanneer ik moest stoppen. Ik verstopte het, maar niet ‘heel erg goed’ , zeg maar en moeder moet het gezien en geweten hebben en toch werd er niks mee gedaan. Ik vraag me nu nog wel eens af of ik het echt voor mezelf deed of dat het toch een schreeuw om hulp was.
Veel sterkte voor jou, het enige wat ik uit ervaring kan zeggen; erken haar gevoel ook al begrijp je het niet, en zorg dat je haar duidelijk maakt dat je er voor haar bent, no matter what!
Voelde me er daarna vreselijk kut over omdat ik wist dat het ongezond was en vond me dan een aansteller. Een gezonde volwassene doet dat niet.
Voelde me als kind ook niet gehoord en gezien en mijn basis gevoel is dat ik niet goed genoeg ben (wat tijdens ruzies naar boven komt). Vooral omgang met emoties denk ik. En hier ook schreeuw om aandacht als puber.
Mijn armen zijn nog steeds focus punt als ik me verschrikkelijk voel. Maar ik kan me nu beheersen. Vooral voorkomen dat ik zo diep ga / het escaleert is daarin eigenlijk aandeel, als het eenmaal op dat punt is, is de beheersing alsnog weg.
Zal voor haar wellicht ook altijd zwak punt blijven dus zou serieuze hulp zoeken. Dat ze het zo goed kan verstoppen vind ik geen goed teken. Dan is t niet (all)een schreeuw om aandacht per se maar wellicht echt manier van met emoties omgaan.
Sterkte en neem het serieus. Maar geef het snijden zelf niet te veel aandacht door daar op te focussen, vind haar niet zielig. Ze heeft het meest aan een volwassene die er voor haar is maar wel zelfverzekerd is en er voor haar is hier door te begeleiden. Je wilt dit gedrag niet voeden door haar zielig te vinden maar er voor haar zijn en te leren een gezonde volwassene te worden. Ik weet niet of ik het zo goed omschrijf, maar in mijn geval was mijn moeder zo erg geschrokken en stelde ze zich zelf en mij heel erg als slachtoffer op, ik had toen juist behoefte aan een sterk iemand die zegt, het komt goed, ik ga je helpen, Ipv in paniek te raken en helemaal in zorgen te verdrinken.
Graag niet quoten
stipjepipje wijzigde dit bericht op 14-12-2022 18:36
0.70% gewijzigd
woensdag 14 december 2022 om 18:25
Mijn dochter is begonnen met snijden toen ze vijftien was. Bij haar werd het getriggerd door een angststoornis. Ik schrok natuurlijk enorm toen ze het vertelde en ik heb meteen een afspraak met de huisarts gemaakt. Binnen een paar weken had ze een intakegesprek bij de ggz, en ze heeft ongeveer een jaar therapie gehad. Twee jaar geleden, toen ze negentien was, vertelde ze dat ze nog steeds af en toe sneed. Dat het verslavend was, zoals iemand hierboven ook schreef.
Kortom: naar de huisarts!
Kortom: naar de huisarts!
woensdag 14 december 2022 om 18:46
Honderd procent dit. School erbuiten houden en geschikte hulp zoeken via de huisarts. Niet op zijn beloop laten. School als neutraal terrein houden.huisduif schreef: ↑14-12-2022 17:40Via de huisarts hulp inschakelen.
Ik zou school erbuiten laten en dat als neutrale plek houden in plaats van dat ze er tegenop ziet om daarheen te gaan. School mag best weten dat er wat aan de hand is maar de hulp zou ik elders zoeken waar ze er gespecialiseerd in zijn.
Ik zou school niet meteen informeren.
woensdag 14 december 2022 om 18:57
Hier staat het heel summier omschreven maar wel van een "reguliere" site. Ikzelf heb het eerder uit het alternatieve circuit.
https://www.huisarts.nl/nagelbijten-hoe ... -ervan-af/
.
woensdag 14 december 2022 om 19:00
Ja dit!stipjepipje schreef: ↑14-12-2022 18:25Maar geef het snijden zelf niet te veel aandacht door daar op te focussen, vind haar niet zielig. Ze heeft het meest aan een volwassene die er voor haar is maar wel zelfverzekerd is en er voor haar is hier door te begeleiden. Je wilt dit gedrag niet voeden door haar zielig te vinden maar er voor haar zijn en te leren een gezonde volwassene te worden. Ik weet niet of ik het zo goed omschrijf, maar in mijn geval was mijn moeder zo erg geschrokken en stelde ze zich zelf en mij heel erg als slachtoffer op, ik had toen juist behoefte aan een sterk iemand die zegt, het komt goed, ik ga je helpen, Ipv in paniek te raken en helemaal in zorgen te verdrinken.
Ik denk dat je als ouder snel in de slachtofferrol schiet omdat ouders zich schuldig en wanhopig voelen (niet onlogisch maar wel beschadigend).
.
woensdag 14 december 2022 om 19:01
Huisarts en echt direct. Er zijn wachtlijsten in de GGZ dus misschien kan ze snel terecht bij de POH
Schoolmaatschappelijk werk is echt veel te licht voor dit probleem. Wanneer een kind besluit zichzelf te snijden heeft ze echt GGZ hulp nodig want daar zit veel meer achter.
Als zij aangeeft dat het al 1,5 maand teryg is maar de gymdocenr het gezien heeft, kun je er week vanuit gaan dat het vrij recent gebeurd is. Zeker als ze het niet wil laten zien.
Schoolmaatschappelijk werk is echt veel te licht voor dit probleem. Wanneer een kind besluit zichzelf te snijden heeft ze echt GGZ hulp nodig want daar zit veel meer achter.
Als zij aangeeft dat het al 1,5 maand teryg is maar de gymdocenr het gezien heeft, kun je er week vanuit gaan dat het vrij recent gebeurd is. Zeker als ze het niet wil laten zien.
woensdag 14 december 2022 om 19:05
Eerlijk? Ik moest gewoon, of ik nu wilde of niet.
Niet dat dat de oplossing is, maar dit vraagt wel om een professionele aanpak qua hulp denk ik zo, er kan vanalles achter zitten.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
woensdag 14 december 2022 om 19:26
Meeslepen, ze is 15 en moet gewoon mee
To, ik denk dat er meer spanning in huis is dan jij denkt, zeker gezien je topic; mijn partner heeft het zwaar;
woensdag 14 december 2022 om 19:39
12 zelfs. En net wat je zegt er spelen dingen thuis, zou dit dan ook echt serueus nemen.
noekie-noek wijzigde dit bericht op 14-12-2022 21:22
0.63% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
