
Onze dochter snijdt zichzelf
woensdag 14 december 2022 om 17:36
Wij zijn er vandaag achter gekomen dat onze dochter van 12 zichzelf meerdere malen gesneden heeft. De gymdocent op school had vermoedens en toen wij dat vanmiddag met haar bespraken, zei ze dat het waar was.
Wij zijn rustig gebleven, gevraagd waarom ze dit gedaan heeft en aangegeven dat we heel veel van haar houden. Haar verhaal klopt niet in het tijdspad en ze paste stukjes gaandeweg in haar voordeel aan. Uiteindelijk zegt ze 1,5 maand terug 5 dagen achter elkaar gedaan te hebben en daarvoor en daarna nooit meer. Wij hebben twijfels, maar die niet aan haar uitgesproken. We mogen het in ieder geval niet zien en dus hebben we geen idee hoe vaak of hoe recent het echt is.
Ze zegt dat ze is gaan snijden omdat wij ruzie hadden. Nou hebben we heus wel eens ruzie, maar in onze beleving niet heel spannend. Dat kan zij natuurlijk anders zien. Ook bijt ze nagels en heeft ze vaker heftig gepulkt aan haar arm waardoor er kleine (ronde) wondjes kwamen.
Wie heeft er tips? Mensen met kinderen die snijden/sneden, mensen die dat vroeger zelf deden? We neigen er naar school in te schakelen, dat ze daar met iemand kan praten. En verder te benadrukken dat we van haar houden en dat we het fijn zouden vinden als ze met ons komt praten als het haar zo boven het hoofd groeit.
Wij zijn rustig gebleven, gevraagd waarom ze dit gedaan heeft en aangegeven dat we heel veel van haar houden. Haar verhaal klopt niet in het tijdspad en ze paste stukjes gaandeweg in haar voordeel aan. Uiteindelijk zegt ze 1,5 maand terug 5 dagen achter elkaar gedaan te hebben en daarvoor en daarna nooit meer. Wij hebben twijfels, maar die niet aan haar uitgesproken. We mogen het in ieder geval niet zien en dus hebben we geen idee hoe vaak of hoe recent het echt is.
Ze zegt dat ze is gaan snijden omdat wij ruzie hadden. Nou hebben we heus wel eens ruzie, maar in onze beleving niet heel spannend. Dat kan zij natuurlijk anders zien. Ook bijt ze nagels en heeft ze vaker heftig gepulkt aan haar arm waardoor er kleine (ronde) wondjes kwamen.
Wie heeft er tips? Mensen met kinderen die snijden/sneden, mensen die dat vroeger zelf deden? We neigen er naar school in te schakelen, dat ze daar met iemand kan praten. En verder te benadrukken dat we van haar houden en dat we het fijn zouden vinden als ze met ons komt praten als het haar zo boven het hoofd groeit.
Het leven is niet eerlijk
woensdag 14 december 2022 om 19:53
Mijn dochter deed niet snijden maar wel andere dingen. Nagels bijten tot bloedens toe, haren afknippen. Zichzelf slaan, niet eten en uiteindelijk een ‘zelfmoordpoging’.
Ik heb lang de weg gevolgd zij wil geen hulp dus dat heeft geen zin. Uiteindelijk toch gedwongen of eigenlijk meer ‘omgekocht’
School gaf haar ruimte, ze hoefde niet naar school maar voorwaarde was wel dat ze hulp zocht. Toen stond ze er open voor maar ik had haar eerder moeten dwingen.
Bij haar was het een teken van een angststoornis plus daarbij liep het thuis niet soepel. Het is nu een paar jaar geleden, het gaat 90% van de tijd goed maar het blijft een meid die gevoelig is voor stress en druk
Ik heb lang de weg gevolgd zij wil geen hulp dus dat heeft geen zin. Uiteindelijk toch gedwongen of eigenlijk meer ‘omgekocht’
School gaf haar ruimte, ze hoefde niet naar school maar voorwaarde was wel dat ze hulp zocht. Toen stond ze er open voor maar ik had haar eerder moeten dwingen.
Bij haar was het een teken van een angststoornis plus daarbij liep het thuis niet soepel. Het is nu een paar jaar geleden, het gaat 90% van de tijd goed maar het blijft een meid die gevoelig is voor stress en druk
woensdag 14 december 2022 om 19:58
En praat er open over. Tenminste dat werd ons aangeraden. Als ik merk dat het dus minder gaat vraag ik gewoon. Oké hoe gaat het nu? Heb je angstige gedachten, wil je jezelf wat aandoen. Als dat zo is gaan we ook in gesprek. Jij bent belangrijk voor jij, ik wil niet dat je pijn hebt ik wil je nog niet missen dus gaan wij handelen nu om jou hierdoor heen te helpen. Bij ons betekende dat dat er in die tijd bijna altijd iemand bij haar thuis was.
Maar wees dus eerlijk, stop het onderwerp niet weg.
Maar wees dus eerlijk, stop het onderwerp niet weg.

woensdag 14 december 2022 om 20:19
Ik zou de huisarts inschakelen. School zou ik er wel bij betrekken (die hebben ook gesignaleerd) in de zin van: mentor op de hoogte houden. Niet inhoudelijk maar dat school weet of er hulp is ingeschakeld en wanneer dat opstart, eventuele info over een traject, enz. Mocht er na verloop aanpassingen nodig zijn op school dan is het vaak wel handig als school een beetje meegenomen is in dat proces.
Sterkte
Sterkte


woensdag 14 december 2022 om 20:21
1. Inderdaad hulp regelen.
2. Ze wil het niet laten zien, het tijdspad klopt niet: ze wil dit nu niet met jullie delen.
3. Wees betrouwbaar: reageer meelevend en praktisch. Wat naar. Is er verzorging nodig? Wil je het erover hebben, mag ik je knuffelen of is er iets anders waar je behoefte aan hebt?
4. Ga er niet vanuit dat ze eerlijk is en aangeeft waar ze behoefte aan heeft. Maar als jullie bereikbaar en betrouwbaar blijven kan dat wel komen. Tot die tijd is het belangrijk dat ze een andere volwassen nu vertrouwenspersoon vindt. Een hulpverlener, maar misschien daarnaast ook een tante/oma/buurvrouw/trainer waar ze wel even haar emoties bij kwijt kan/durft.
5. Niet controleren, manipuleren, je eigen emoties erbij halen of preken. Dat maakt je onveilig en onbetrouwbaar.
6. Simpele qualitytime kan helpen. 1 op 1 dingen, hoeven niet heel bijzonder, waarin ze merkt dat ze gezien wordt, gehoord wordt, er ruimte is voor geklets.
Dit gaat om emoties, voelen en delen.
2. Ze wil het niet laten zien, het tijdspad klopt niet: ze wil dit nu niet met jullie delen.
3. Wees betrouwbaar: reageer meelevend en praktisch. Wat naar. Is er verzorging nodig? Wil je het erover hebben, mag ik je knuffelen of is er iets anders waar je behoefte aan hebt?
4. Ga er niet vanuit dat ze eerlijk is en aangeeft waar ze behoefte aan heeft. Maar als jullie bereikbaar en betrouwbaar blijven kan dat wel komen. Tot die tijd is het belangrijk dat ze een andere volwassen nu vertrouwenspersoon vindt. Een hulpverlener, maar misschien daarnaast ook een tante/oma/buurvrouw/trainer waar ze wel even haar emoties bij kwijt kan/durft.
5. Niet controleren, manipuleren, je eigen emoties erbij halen of preken. Dat maakt je onveilig en onbetrouwbaar.
6. Simpele qualitytime kan helpen. 1 op 1 dingen, hoeven niet heel bijzonder, waarin ze merkt dat ze gezien wordt, gehoord wordt, er ruimte is voor geklets.
Dit gaat om emoties, voelen en delen.
woensdag 14 december 2022 om 21:12
Dank jullie wel voor jullie reacties. Zeker de mensen met ervaring, heel erg bedankt voor het delen. Ik herken heel erg de ervaringen waarin het een stress reactie is en ook dat ze dit nu niet echt met ons wil delen. Wat natuurlijk mag, maar dan moet er wel hulp bij komen. Ik vind “school als neutraal gebied” een erg goede overweging. Dank daarvoor.
Het leven is niet eerlijk
woensdag 14 december 2022 om 21:34
No brainer... direct naar de huisarts voor doorverwijzing. DIt zijn geen dingen om zelf mee aan te modderen!
Heb hetzelfde ontdekt bij de oudste op 13 leeftijd. Vond bij toeval scheermesjes in diens tas en wist wel hoe laat het was. Zat al niet lekker in diens vel , trok haren uit diens hoofd als tik in de maanden ervoor. Had boek over geweldloos verzet in huis dus even ingelezen en naar diens kamer gegaan. Kwam lulverhaal over een youtube filmpje over knutselen met een scheermesje. Ben toen echt sterk gaan staan. Dit verhaal geloof ik niet, ik wil nu je armen zien. Idd oppervlakkige snedes (eenmalig had scheermesjes net dag ervoor gekocht zag ik via internetbankieren dus was er heel vlot bij) Dat was voor mij heel duidelijk de grens over. Lieverd dit kan jij en ik niet meer alleen. Ik neem morgen vrij van mijn werk en we gaan hulp zoeken voor jou. Of je nu wil of niet. Het is mijn taak als moeder om je te beschermen en ik heb bij je geboorte beloofd dat ik er altijd voor je zal zijn, en dat ga ik ook doen. Ik heb je kans gegeven om het zelf op te lossen (toen met haren trekken en ongelukkig ogen) maar dit is de grens voorbij dat we dit zelf kunnen doen.
Gelukkig stond kind er toen (voor mij in eerste instantie) voor open en snapte wel dat geen hulp geen optie meer was. Bereid je voor op enorme wachtlijsten van een jaar. Kind heeft ter overbrugging van de tijd dat ie bij een psycholoog terecht kon wel gesprekken gehad met POH jeugd en ik heb zelf ook gesprekken gevraagd en gehad bij de POH (en later POH jeugd omdat mijn vragen eigenlijk enkel zaten in hoe begeleid ik mijn kind hier goed in) Ook om voor te leven dat het OK is om hulp te vragen
.
Uiteindelijk is er veel boven tafel gekomen qua trauma's, diagnoses en genderbeleving en zijn we nu 3 jaar later nog steeds druk ermee bezig maar zit ie zo veel beter in diens vel en is zelf ook heel blij met dat we hulp ingeschakeld hebben.
Heb hetzelfde ontdekt bij de oudste op 13 leeftijd. Vond bij toeval scheermesjes in diens tas en wist wel hoe laat het was. Zat al niet lekker in diens vel , trok haren uit diens hoofd als tik in de maanden ervoor. Had boek over geweldloos verzet in huis dus even ingelezen en naar diens kamer gegaan. Kwam lulverhaal over een youtube filmpje over knutselen met een scheermesje. Ben toen echt sterk gaan staan. Dit verhaal geloof ik niet, ik wil nu je armen zien. Idd oppervlakkige snedes (eenmalig had scheermesjes net dag ervoor gekocht zag ik via internetbankieren dus was er heel vlot bij) Dat was voor mij heel duidelijk de grens over. Lieverd dit kan jij en ik niet meer alleen. Ik neem morgen vrij van mijn werk en we gaan hulp zoeken voor jou. Of je nu wil of niet. Het is mijn taak als moeder om je te beschermen en ik heb bij je geboorte beloofd dat ik er altijd voor je zal zijn, en dat ga ik ook doen. Ik heb je kans gegeven om het zelf op te lossen (toen met haren trekken en ongelukkig ogen) maar dit is de grens voorbij dat we dit zelf kunnen doen.
Gelukkig stond kind er toen (voor mij in eerste instantie) voor open en snapte wel dat geen hulp geen optie meer was. Bereid je voor op enorme wachtlijsten van een jaar. Kind heeft ter overbrugging van de tijd dat ie bij een psycholoog terecht kon wel gesprekken gehad met POH jeugd en ik heb zelf ook gesprekken gevraagd en gehad bij de POH (en later POH jeugd omdat mijn vragen eigenlijk enkel zaten in hoe begeleid ik mijn kind hier goed in) Ook om voor te leven dat het OK is om hulp te vragen

Uiteindelijk is er veel boven tafel gekomen qua trauma's, diagnoses en genderbeleving en zijn we nu 3 jaar later nog steeds druk ermee bezig maar zit ie zo veel beter in diens vel en is zelf ook heel blij met dat we hulp ingeschakeld hebben.
ilselotte wijzigde dit bericht op 14-12-2022 21:49
6.24% gewijzigd
woensdag 14 december 2022 om 21:44
Dit werkte bij mij averechts, ik moest ook naar een psycholoog. Ik heb pas 10 jaar later weer zelf hulp durven zoeken.
¡Apagando las luces!

woensdag 14 december 2022 om 21:51
Wat een mooie en lieve reactie.Ilselotte schreef: ↑14-12-2022 21:34No brainer... direct naar de huisarts voor doorverwijzing. DIt zijn geen dingen om zelf mee aan te modderen!
Heb hetzelfde ontdekt bij de oudste op 13 leeftijd. Vond bij toeval scheermesjes in diens tas en wist wel hoe laat het was. Zat al niet lekker in diens vel , trok haren uit diens hoofd als tik in de maanden ervoor. Had boek over geweldloos verzet in huis dus even ingelezen en naar diens kamer gegaan. Kwam lulverhaal over een youtube filmpje over knutselen met een scheermesje. Ben toen echt sterk gaan staan. Dit verhaal geloof ik niet, ik wil nu je armen zien. Idd oppervlakkige snedes (eenmalig had scheermesjes net dag ervoor gekocht zag ik via internetbankieren dus was er heel vlot bij) Dat was voor mij heel duidelijk de grens over. Lieverd dit kan jij en ik niet meer alleen. Ik neem morgen vrij van mijn werk en we gaan hulp zoeken voor jou. Of je nu wil of niet. Het is mijn taak als moeder om je te beschermen en ik heb bij je geboorte beloofd dat ik er altijd voor je zal zijn, en dat ga ik ook doen. Ik heb je kans gegeven om het zelf op te lossen (toen met haren trekken en ongelukkig ogen) maar dit is de grens voorbij dat we dit zelf kunnen doen.
Gelukkig stond kind er toen (voor mij in eerste instantie) voor open en snapte wel dat geen hulp geen optie meer was. Bereid je voor op enorme wachtlijsten van een jaar. Kind heeft ter overbrugging van de tijd dat ie bij een psycholoog terecht kon wel gesprekken gehad met POH jeugd en ik heb zelf ook gesprekken gevraagd en gehad bij de POH (en later POH jeugd omdat mijn vragen eigenlijk enkel zaten in hoe begeleid ik mijn kind hier goed in) Ook om voor te leven dat het OK is om hulp te vragen.
Uiteindelijk is er veel boven tafel gekomen qua trauma's, diagnoses en genderbeleving en zijn we nu 3 jaar later nog steeds druk ermee bezig maar zit ie zo veel beter in diens vel en is zelf ook heel blij met dat we hulp ingeschakeld hebben.
Ik zou me bijna aanbieden ter adoptie.

Enige toevoeging hierbij: zeggen dat ze het ook niet alleen hoeft te doen.
Dat het oke is.
woensdag 14 december 2022 om 22:21
Kind is inmiddels 16 en ook erg tevreden met mij als opvoeder

En wat ook hielp in de periode erna was verbinding zoeken en wat ze noemen 'verzoeningsgebaren'. Een lekkere reep chocolade meenemen waarvan je weet dat ze die lekker vinden, samen serie kijken die kind leuk vind en jij niet enz.. Niet om om te kopen o.i.d. maar gewoon om te laten merken dat je haar ziet en dat ze geliefd is.
Zou dit boek nog tippen als handvat. https://www.bol.com/nl/nl/p/geweldloos- ... oductTitle. Heb hier wel wat handvatten uitgehaald in die periode.
En veel sterkte Roelanje! Die zorgen vallen niet mee. Maar idd sterk blijven voor je kind nu. (al hebben we ook wel samen gehuild bij dat eerste gesprek, is ook niet erg, als ze zien dat het je raakt denk ik, je bent geen robot. Maar snel herpakken is wel wenselijk denk ik


woensdag 14 december 2022 om 23:06
Ik vind jouw verhaal ook heel heftig. Psychische hulp heeft voor jou dus de drang niet verminderd om te willen snijden? Of zitten er ook periodes tussen dat je jezelf niet beschadigd. En wat is dan de trigger dat je er toch weer mee begint, sorry als ik teveel vraag. Oprechte interesse in het hoe en waarom hierachter.
donderdag 15 december 2022 om 08:06
Ik kwam als 18 jarige in de ggz en ik heb lang met dingen rondgelopen waar later pas een diagnose voor is gekomen. Daar kwam ook de opmerking voor TO 'er kan meer achter zitten' vandaan. Door je onbegrepen voelen in hoe je bent en doet, kan er heel veel getriggerd worden. Bij mij was dat vooral wanhoop.Zena schreef: ↑14-12-2022 23:06Ik vind jouw verhaal ook heel heftig. Psychische hulp heeft voor jou dus de drang niet verminderd om te willen snijden? Of zitten er ook periodes tussen dat je jezelf niet beschadigd. En wat is dan de trigger dat je er toch weer mee begint, sorry als ik teveel vraag. Oprechte interesse in het hoe en waarom hierachter.
Ondertussen heb ik de labels PTSS, ADHD, ASS en Anorexia er aan over gehouden. Door trauma kunnen bepaalde dingen voelen alsof je ze nodig hebt om te overleven. Bij mij is mijn overlevingsmechanisme zelfbeschadiging onder andere.
Al werkt het soms ook averechts aangezien het gevaarlijke situaties op kan leveren.
Er zitten ook periodes tussen dat het minder is, maar dan speelt de anorexia bv meer.
Dus het word eigenlijk afgewisseld. Ondertussen is in mijn behandeling ook niet meer het streven om er mee te stoppen, meer om geen gevaarlijke situaties te creëren.
Het gebeurt nu nog af en toe, 'vroeger'/voorheen wel meerdere keren per dag, dus er zit zeker een bepaalde stijgende lijn in gelukkig, maar weg is het niet dus.
Doe dit maar niet quoten

"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
donderdag 15 december 2022 om 10:21
donderdag 15 december 2022 om 10:58
Sterkte, ik hoop dat je dochter hulp zal willen. Heeft ze de huisarts de snijplekken laten zien?
Van wat ik in mijn omgeving meegemaakt heb wilde het meisje pas hulp toen ze zelf het probleem onder ogen kon zien en toen ook de snijplekken liet zien.
Er is in mijn omgeving een lange wachtlijst, ongeveer een jaar hier.
Mogelijk dat je toch je dochter op de wachtlijst kunt zetten? Hopelijk wil ze hulp aanvaarden tegen de tijd dat ze aan de beurt is.
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
donderdag 15 december 2022 om 11:08
Dank je. Ze heeft de huisarts niets laten zien, hij vroeg er ook niet om. Ik heb geen idee van wachtlijsten op dit gebied. Maar verwacht wel een mailtje terug met wat info. Ik hoop dat ze daar toch wel wil gaan praten. Van harte sowieso niet, maar misschien wel zuchtend en dat is goed genoeg.Muselet schreef: ↑15-12-2022 10:58Sterkte, ik hoop dat je dochter hulp zal willen. Heeft ze de huisarts de snijplekken laten zien?
Van wat ik in mijn omgeving meegemaakt heb wilde het meisje pas hulp toen ze zelf het probleem onder ogen kon zien en toen ook de snijplekken liet zien.
Er is in mijn omgeving een lange wachtlijst, ongeveer een jaar hier.
Mogelijk dat je toch je dochter op de wachtlijst kunt zetten? Hopelijk wil ze hulp aanvaarden tegen de tijd dat ze aan de beurt is.
Het leven is niet eerlijk

donderdag 15 december 2022 om 13:02
Wat vervelend dar ze nu nog niet open staat voor hulp dat maakt het wel ingewikkeld. Ze is alleen pas 12 dus pas erop dat zij het niet alleen voor het zeggen krijgt. Daarnaast kan het heel gied zijn dat ze juist de sturing vanuit jullie nodig heeft omdat ze en nog jing is en het misschien allemaal wel heel spannend vindt. Feit is dat als je er niks mee doet het alleen maar erger zal worden. Want hetgeen er inderliggend aan is zal toch behandeld moeten worden.
TO je mag me PB en, we zitten nu middenin het traject van kind dat geen hulp wilde, zichzelf uiteindelijk ging beschadigen en waarbij het eerst heel erg naar beneden is gegaan tot suicidale gedachtes, voordat de juiste hulp kwam.
TO je mag me PB en, we zitten nu middenin het traject van kind dat geen hulp wilde, zichzelf uiteindelijk ging beschadigen en waarbij het eerst heel erg naar beneden is gegaan tot suicidale gedachtes, voordat de juiste hulp kwam.
donderdag 15 december 2022 om 15:44
donderdag 29 december 2022 om 22:54
pb terug.
Het leven is niet eerlijk
donderdag 23 maart 2023 om 20:37
Hallo, in mijn zoektocht naar herkenning en hulp een account aangemaakt.
Hoe is het bij jullie nu een paar maanden later Roelanje?
Deze week heb ik ontdekt dat ook onze dochter van bijna 12 zichzelf snijdt.
Ik ben me kapot geschrokken.
Het is me gelukt om rustig in gesprek te gaan, maar ik slaap niet van bezorgdheid. Zie de meest vreselijke scenario's voor me, zeker als ik lees over de wachtlijsten overal.
Onze dochter wil eigenlijk niet echt erover praten, maar ik heb wel gezegd dat ik wil dat we hulp voor haar gaan zoeken.
We kunnen naar de huisarts volgende week.
Vraag me af of dit wat oplevert, aangezien onze dochter super gesloten is en voor de buitenwereld zich zo keurig kan presenteren.
Ik hoop dat ik via dit bericht wat tips kan krijgen. Ben zo bang om het verkeerd aan te pakken en het contact nog verder kwijt te raken......
Hoe is het bij jullie nu een paar maanden later Roelanje?
Deze week heb ik ontdekt dat ook onze dochter van bijna 12 zichzelf snijdt.
Ik ben me kapot geschrokken.
Het is me gelukt om rustig in gesprek te gaan, maar ik slaap niet van bezorgdheid. Zie de meest vreselijke scenario's voor me, zeker als ik lees over de wachtlijsten overal.
Onze dochter wil eigenlijk niet echt erover praten, maar ik heb wel gezegd dat ik wil dat we hulp voor haar gaan zoeken.
We kunnen naar de huisarts volgende week.
Vraag me af of dit wat oplevert, aangezien onze dochter super gesloten is en voor de buitenwereld zich zo keurig kan presenteren.
Ik hoop dat ik via dit bericht wat tips kan krijgen. Ben zo bang om het verkeerd aan te pakken en het contact nog verder kwijt te raken......

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in