Gezondheid
alle pijlers
Op reis met een burn- out
vrijdag 1 november 2019 om 13:55
Ik ken iemand die na ruim 1.5 jaar herstellende is van een burn-out/ depressie. Hij heeft geen werkgever meer, zit in de ziektewet en wil een rondreis van 2/3 weken door Azië gaan maken. Hij is al wel in een redelijke mate hersteld, maar kan naar eigen zeggen nog niet werken. Vinden jullie dit kunnen? Mag dit officieel ook? lk gun het hem wel, maar ergens voelt het een beetje krom...
zaterdag 2 november 2019 om 10:22
Ik vind het helemaal geen rare vraag.
Ik ben zo iemand die daar ook 'moeite' mee heeft.
Waarom?
Omdat de duur en de bestemming van de vakantie in mijn ogen in contrast kunnen staan met de moeilijke gezondheidssituatie van de vakantieganger.
Ik zou beter begrijpen dat iemand in eigen land een vakantie neemt. Om even van huis weg te zijn. Maar een rondreis in Azië brengt in mijn ogen indrukken met zich mee die voor een overspannen geest (zelfs al is die geest dan aan de beterhand) misschien té belastend zijn.
Mijn idee.
zaterdag 2 november 2019 om 11:31
Gelukkig ben jij dan niet de arts die daar toestemming voor moet verlenen.mammezel schreef: ↑02-11-2019 10:22Ik vind het helemaal geen rare vraag.
Ik ben zo iemand die daar ook 'moeite' mee heeft.
Waarom?
Omdat de duur en de bestemming van de vakantie in mijn ogen in contrast kunnen staan met de moeilijke gezondheidssituatie van de vakantieganger.
Ik zou beter begrijpen dat iemand in eigen land een vakantie neemt. Om even van huis weg te zijn. Maar een rondreis in Azië brengt in mijn ogen indrukken met zich mee die voor een overspannen geest (zelfs al is die geest dan aan de beterhand) misschien té belastend zijn.
Mijn idee.
zaterdag 2 november 2019 om 11:53
Ik heb deze vraag toevallig afgelopen week ook aan de bedrijfsarts gesteld en kreeg een soortgelijk antwoord. Ze zei dat ze eigenlijk altijd een positief advies gaf t.a.v. een vakantie tijdens ziekte en re-integratie, tenzij ze echt dacht dat het type vakantie te intensief en te belastend zou zijn voor de betreffende persoon.
Tijdens ziekte bouw je gewoon vakantieuren op en als je tijdens ziekte op vakantie gaat dan worden er ook gewoon vakantieuren afgeschreven.
"You are not entitled to your opinion. You are entitled to your informed opinion. No one is entitled to be ignorant."
zaterdag 2 november 2019 om 11:55
Toen ik een burn-out kreeg heb ik Marie Kondo gelezen en vervolgens mijn hele huis onder handen genomen qua opruimen. Elke dag een beetje, maar stap voor stap kreeg ik weer orde in de wereld om me heen en daardoor ook in mijn hoofd. Ik werkte overigens nog 50%, dus kon nog wel enigszins functioneren. Maar bezig zijn/blijven is absoluut goed voor herstel, en daarbij is lichamelijk actief zijn juist ook heel goed. Bezig zijn met je handen, tastbaar resultaat zien en trost zijn op wat je hebt gemaakt is soms exact wat je nodig hebt om weer op te laden. Er zijn heel veel banen waar deze elementen niet aanwezig zijn, en daar kun je ongemerkt helemaal op leeg lopen. En om weer bij te komen moet je dingen doen die dat weer balanceren, en soms is dat iets heel anders dan je zou verwachten vanuit het standaard beeld van 'ziek' zijn.
zaterdag 2 november 2019 om 12:26
mammezel schreef: ↑02-11-2019 10:22Ik vind het helemaal geen rare vraag.
Ik ben zo iemand die daar ook 'moeite' mee heeft.
Waarom?
Omdat de duur en de bestemming van de vakantie in mijn ogen in contrast kunnen staan met de moeilijke gezondheidssituatie van de vakantieganger.
Ik zou beter begrijpen dat iemand in eigen land een vakantie neemt. Om even van huis weg te zijn. Maar een rondreis in Azië brengt in mijn ogen indrukken met zich mee die voor een overspannen geest (zelfs al is die geest dan aan de beterhand) misschien té belastend zijn.
Mijn idee.
Daarom kijkt een (bedrijfs)arts naar de specifieke persoon. Wat jou ontspanning geeft, kan een ander stress geven. En vice versa.
De meeste mensen die een burn-out krijgen, hebben zich juist te veel ingezet voor hun werk. Ze gaan over hun eigen grenzen, er is geen goede balans tussen werk en privé en ze ontspannen juist te weinig. Het is bevorderlijk voor je herstel om activiteiten te doen die je ontspanning, rust en/of energie geven. Dat wordt ook geadviseerd door bijvoorbeeld de huisarts of bedrijfsarts. En als je tijden op pure wilskracht in een lijf vol spanning hebt "gefunctioneerd", dan is ontspannen echt heel moeilijk.
Het is niet bevorderlijk voor je herstel dat mensen in je omgeving - die denken meer kennis te hebben van een burnout dan een arts - je veroordelen en je bestempelen als lui, omdat je het advies van de arts probeert op te volgen. Mensen die echt lui of laks zijn, er met de pet naar gooien en het liefst zo min mogelijk energie in werk stoppen, zullen namelijk hoogstwaarschijnlijk geen burnout krijgen.
"You are not entitled to your opinion. You are entitled to your informed opinion. No one is entitled to be ignorant."
zaterdag 2 november 2019 om 12:33
Dat kan, maar - en niemand mag mij kwalijk nemen dat ik het op deze manier verwoord - ik zie dikwijls dat mensen een totale burn-out hebben, behalve voor dingen die plezant zijn.
Ik vind het bijvb. heel ontspannend om in de tuin bezig te zijn, dat zal ook niet iedereen begrijpen. Maar anderhalf jaar thuis zitten, waarschijnlijk nog niet of niet full-time terug gaan werken, en dan toch de kracht en moed vinden om naar Azië op vakantie te gaan, daar heb ik inderdaad moeite mee.
Voor zover ik het weet, is burn-out tegen de grenzen aanlopen. Alle grenzen, behalve de vakantiegrenzen, moet ik het zo zien?
Zoals ik al schreef, het kan dat iemand uit zijn thuissituatie moet om verder te ontspannen en de burn-out te verwerken. Maar of dat noodzakelijk in Azië moet, dat vraag ik me af.
Hoe onsympathiek het ook moge klinken.
zaterdag 2 november 2019 om 12:45
Het is onsympathiek. En duidelijk dat je vooral veel vooroordelen hebt en het je aan kennis ontbreekt.mammezel schreef: ↑02-11-2019 12:33Dat kan, maar - en niemand mag mij kwalijk nemen dat ik het op deze manier verwoord - ik zie dikwijls dat mensen een totale burn-out hebben, behalve voor dingen die plezant zijn.
Ik vind het bijvb. heel ontspannend om in de tuin bezig te zijn, dat zal ook niet iedereen begrijpen. Maar anderhalf jaar thuis zitten, waarschijnlijk nog niet of niet full-time terug gaan werken, en dan toch de kracht en moed vinden om naar Azië op vakantie te gaan, daar heb ik inderdaad moeite mee.
Voor zover ik het weet, is burn-out tegen de grenzen aanlopen. Alle grenzen, behalve de vakantiegrenzen, moet ik het zo zien?
Zoals ik al schreef, het kan dat iemand uit zijn thuissituatie moet om verder te ontspannen en de burn-out te verwerken. Maar of dat noodzakelijk in Azië moet, dat vraag ik me af.
Hoe onsympathiek het ook moge klinken.
Bovendien, zoals de waard is?
Wat een wantrouwen.
zaterdag 2 november 2019 om 12:50
Moet jij die reis voor die kennis van TO betalen?mammezel schreef: ↑02-11-2019 12:33Dat kan, maar - en niemand mag mij kwalijk nemen dat ik het op deze manier verwoord - ik zie dikwijls dat mensen een totale burn-out hebben, behalve voor dingen die plezant zijn.
Ik vind het bijvb. heel ontspannend om in de tuin bezig te zijn, dat zal ook niet iedereen begrijpen. Maar anderhalf jaar thuis zitten, waarschijnlijk nog niet of niet full-time terug gaan werken, en dan toch de kracht en moed vinden om naar Azië op vakantie te gaan, daar heb ik inderdaad moeite mee.
Voor zover ik het weet, is burn-out tegen de grenzen aanlopen. Alle grenzen, behalve de vakantiegrenzen, moet ik het zo zien?
Zoals ik al schreef, het kan dat iemand uit zijn thuissituatie moet om verder te ontspannen en de burn-out te verwerken. Maar of dat noodzakelijk in Azië moet, dat vraag ik me af.
Hoe onsympathiek het ook moge klinken.
zaterdag 2 november 2019 om 12:53
Deze persoon heeft geen werkgever, net zoals iemand in de WW mag hij/zij ook 4 weken op vakantie betekent niet dat er voor de overige 48 weken van het jaar geen reintegratieplicht geldt. Waarom zou een ziek persoon geen recht hebben op het wettelijk minimum aan vakantiedagen?
Ik denk ook dat het aandoening ligt van iemand die van kanker herstelt zegt niemand dan hij niet op vakantie mag. Maar bij een burnout is het allemaal eigen schuld dikke bult en stel je niet zo aan...zelfs het wettelijk minimum aan vakantie wordt iemand niet gegund. Denk je dat je met die houding iemand beter maakt?
Ik denk ook dat het aandoening ligt van iemand die van kanker herstelt zegt niemand dan hij niet op vakantie mag. Maar bij een burnout is het allemaal eigen schuld dikke bult en stel je niet zo aan...zelfs het wettelijk minimum aan vakantie wordt iemand niet gegund. Denk je dat je met die houding iemand beter maakt?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 2 november 2019 om 13:09
Een vakantie is voor mij toch echt anders dan een baan van 32 of 40 uur met alle stress van dien.
Denk je dat iemand van alleen zielig binnen 4 muren ziek zitten te zijn beter wordt? Daar ga je je alleen maar zieker van voelen. Je moet juist dingen doen waarvan je ontspant. En sommige mensen ontspannen gewoon van reizen.
Daarnaast is deze persoon al anderhalf jaar ziek. Je kunt dus gerust stellen dat het bergopwaarts aan het gaan is. Als iemand net een maand is uitgevallen, vind ik het een ander verhaal.
Denk je dat iemand van alleen zielig binnen 4 muren ziek zitten te zijn beter wordt? Daar ga je je alleen maar zieker van voelen. Je moet juist dingen doen waarvan je ontspant. En sommige mensen ontspannen gewoon van reizen.
Daarnaast is deze persoon al anderhalf jaar ziek. Je kunt dus gerust stellen dat het bergopwaarts aan het gaan is. Als iemand net een maand is uitgevallen, vind ik het een ander verhaal.
anoniem_376079 wijzigde dit bericht op 02-11-2019 13:10
22.54% gewijzigd
zaterdag 2 november 2019 om 13:12
Na anderhalf jaar kun je je best indenken dat iemand neit meer in het diepst van de burn-out zit en dus weer energie heeft toch? Daarbij kan het juist goed zijn om ergens anders dan tussen die 4 muren te ontspannen, die ziet iemand die anderhalf jaar thuis zit namelijk al genoeg.mammezel schreef: ↑02-11-2019 12:33Dat kan, maar - en niemand mag mij kwalijk nemen dat ik het op deze manier verwoord - ik zie dikwijls dat mensen een totale burn-out hebben, behalve voor dingen die plezant zijn.
Ik vind het bijvb. heel ontspannend om in de tuin bezig te zijn, dat zal ook niet iedereen begrijpen. Maar anderhalf jaar thuis zitten, waarschijnlijk nog niet of niet full-time terug gaan werken, en dan toch de kracht en moed vinden om naar Azië op vakantie te gaan, daar heb ik inderdaad moeite mee.
Voor zover ik het weet, is burn-out tegen de grenzen aanlopen. Alle grenzen, behalve de vakantiegrenzen, moet ik het zo zien?
Zoals ik al schreef, het kan dat iemand uit zijn thuissituatie moet om verder te ontspannen en de burn-out te verwerken. Maar of dat noodzakelijk in Azië moet, dat vraag ik me af.
Hoe onsympathiek het ook moge klinken.
En wat maakt het dan uit of het Frankrijk is of Thailand, behalve qua reistijd?
zaterdag 2 november 2019 om 13:21
Ik vind het niet alleen onsympathiek klinken maar ook behoorlijk egocentrisch en beperkt in je denken.mammezel schreef: ↑02-11-2019 12:33
Ik vind het bijvb. heel ontspannend om in de tuin bezig te zijn, dat zal ook niet iedereen begrijpen. Maar anderhalf jaar thuis zitten, waarschijnlijk nog niet of niet full-time terug gaan werken, en dan toch de kracht en moed vinden om naar Azië op vakantie te gaan, daar heb ik inderdaad moeite mee.
Voor zover ik het weet, is burn-out tegen de grenzen aanlopen. Alle grenzen, behalve de vakantiegrenzen, moet ik het zo zien?
Hoe onsympathiek het ook moge klinken.
Ik vind in de tuin werken vreselijk. Wil je me straffen moet je me dat laten doen.
Voor een vakantie naar Azië heb ik totaal geen moed en kracht nodig. Zulk soort reizen gaan mij heel goed af.
Met jouw beperkte blik zou je mij dus horen zeggen: tuurlijk, een burn-out maar wel zware werkzaamheden in de tuin kunnen doen, een planning daarvoor bijhouden (wanneer moet wat), plantjes kopen en zo voorts. Als ze nu lekker op vakantie zou gaan, ver weg van alles, dát kan ik begrijpen.
Maar dat zul je mij niet horen zeggen want ik oordeel niet over andere mensen hun privé situatie waar ik niet in zit.
mariejan wijzigde dit bericht op 02-11-2019 13:24
Reden: Typo
Reden: Typo
0.04% gewijzigd
zaterdag 2 november 2019 om 13:52
Ik heb een paar rondreizen gedaan in Azië en ja dat was vermoeiend, ik heb toen ter plekke ook rustdagen ingelast. Bij thuiskomst was ik ook vooral moe van het reizen maar de reizen hebben me altijd wel een oppepper gegeven. Dus nee die reizen naar Azië zijn niet alleen vermoeiend, je kunt ook lekker je hoofd leeg halen enzo. Ook wel eens fijn met een burn out. Weg uit je dagelijkse sleur in een totaal andere omgeving.
zaterdag 2 november 2019 om 14:17
Dit werkt voor mij inderdaad erg ontspannend, terwijl ik dan fysiek zwaar reis.TsumTsum schreef: ↑02-11-2019 13:52Ik heb een paar rondreizen gedaan in Azië en ja dat was vermoeiend, ik heb toen ter plekke ook rustdagen ingelast. Bij thuiskomst was ik ook vooral moe van het reizen maar de reizen hebben me altijd wel een oppepper gegeven. Dus nee die reizen naar Azië zijn niet alleen vermoeiend, je kunt ook lekker je hoofd leeg halen enzo. Ook wel eens fijn met een burn out. Weg uit je dagelijkse sleur in een totaal andere omgeving.
Maar ik kan me echt wel voorstellen dat mensen vraagtekens zetten bij bepaalde dingen. Kijk, als iemand zegt 'ik ben zo burn out ik kan geen kop koffie meer in schenken en naar de supermarkt' en vervolgens wel op terrasjes zit met vriendinnen, dan geloof ik dat merendeel in dit topic echt wel denkt 'okeeeeeeeee dan.' Ik wel. Dit is overigens een echt voorbeeld van iemand op het werk die dus dat zei en foto's van de terrasjes op FB zette.
Maar ik snap ook dat een burn out grillig kan verlopen. Denk ik, ik heb er geen ervaring mee maar wel met depressie. Ene dag nergens zin in, andere dag weer wel.
Het is gewoon lastig en ja, het is gewoon iets anders dan kanker. En dan nog is dat ook maar een breed begrip want de een fietst letterlijk door de chemo heen terwijl de ander meteen doodziek is. Of iemand houdt rest verschijnselen als vermoeidheid over en daar is ook niet altijd begrip voor.
Ik vind dat iedereen z'n mening mag hebben en uiten ook nog eens, en ik denk dat we allemaal vooroordelen hebben over zaken. Alleen lijkt het me niet zinvol of logisch om dit soort opmerkingen op het werk te uiten of tegen de persoon zelf.
En we weten niet waar om mamezel (goed geschreven?) dit zegt. Misschien heeft ze zelf wel ervaring ergens mee. Ik merk bij mij dat ik soms bitter ben want ik ben eigenlijk chronisch depressief, maar werk altijd door en zal nooit die aai over de bol krijgen. Maar dat is een eigen keuze uiteindelijk, en dat besef ik me goed. Tweestrijd dus, en wie weet hebben anderen zo iets ook.
sorry voor de lange post
zaterdag 2 november 2019 om 14:20
Oh la ....
Er is hier op het forum een topic over zure reacties.
Die van mij mag je onwetend, egocentrisch, .... noemen.
Maar jullie horen dan weer bij de zure reacties.
Het is mijn mening dat iemand die tegen vele grenzen aanloopt (dat mag ik aannemen als je al 1,5 jaar thuiszit) plots wel een grote inspanning kan doen om zo ver op reis te gaan. En het gaat niet over dat verre, maar wel over dat inspannende.
Burn-out wordt dikwijls (altijd misschien) geassocieerd met te veel inspanningen. Vooral geestelijke. Ik heb nog nooit horen zeggen dat iemand een burn-out had omdat ie zoveel maanden lichamelijk hard gewerkt had. En daar zit het mijn scepsis in deze zaak. Kan je nadat je al zo lang met een burn-out kampt (ok, gaat nu blijkbaar beter), je dan wel opladen voor een rondreis in Azië?
Want geef toe, dat is toch nog wat anders dan met je gat in het zand van een strand liggen. Al die indrukken die je opdoet bij zo een rondreis, arme geest die dat allemaal moet verwerken.
En wie vroeg of ik dat moet betalen: neen, ik moet dat niet betalen, maar alles wat je niet moet betalen, daar mag je dan geen afwijzende mening over hebben?
Er is hier op het forum een topic over zure reacties.
Die van mij mag je onwetend, egocentrisch, .... noemen.
Maar jullie horen dan weer bij de zure reacties.
Het is mijn mening dat iemand die tegen vele grenzen aanloopt (dat mag ik aannemen als je al 1,5 jaar thuiszit) plots wel een grote inspanning kan doen om zo ver op reis te gaan. En het gaat niet over dat verre, maar wel over dat inspannende.
Burn-out wordt dikwijls (altijd misschien) geassocieerd met te veel inspanningen. Vooral geestelijke. Ik heb nog nooit horen zeggen dat iemand een burn-out had omdat ie zoveel maanden lichamelijk hard gewerkt had. En daar zit het mijn scepsis in deze zaak. Kan je nadat je al zo lang met een burn-out kampt (ok, gaat nu blijkbaar beter), je dan wel opladen voor een rondreis in Azië?
Want geef toe, dat is toch nog wat anders dan met je gat in het zand van een strand liggen. Al die indrukken die je opdoet bij zo een rondreis, arme geest die dat allemaal moet verwerken.
En wie vroeg of ik dat moet betalen: neen, ik moet dat niet betalen, maar alles wat je niet moet betalen, daar mag je dan geen afwijzende mening over hebben?
zaterdag 2 november 2019 om 14:23
TsumTsum schreef: ↑01-11-2019 15:37Ik zie dat 26% nee aan geeft in de pol. Toch triest dat mensen een ander niks meer gunnen of als buitenstaander zich ermee bemoeien terwijl die persoon in kwestie (de kennis die op vakantie gaat) niks verkeerd doet. En dan nog je gelijk willen halen ook door hier een topic over te openen. Maar je hebt hopelijk niet het UWV gebeld om een klacht in te dienen.
Bij mij wekken dat soort reacties ook altijd een naargeestige beeld op m.b.t. de mensen die zoiets schrijven:
Er zijn mensen die vinden dat zodra je een uitkering ontvangt, je alle rechten verliest op een fijn, gelukkig leven en je je voor iedere scheet moet gaan verantwoorden totdat je dood neervalt. Die mensen vinden iemand met een uitkering minderwaardig en vinden dat je in deze maatschappij alleen meetelt als je betaald werk doet. Ze geloven ook eigenlijk niet echt in psychische klachten, want wat je niet ziet bestaat niet. Psychische aandoeningen zijn ook geen medische diagnoses maar onzinnige stempeltjes of labeltjes en burnout is een modeverschijnsel en aanstelleritis.
Bovendien vinden ze dat zij het beter weten dan een arts en het UWV, ofwel de arts en het UWV vinden ze incompetent. Artsen en het UWV trappen namelijk overal in en zijn dom. Dat je ziek bent, dat door een arts is vastgesteld en door het UWV is bepaald dat je recht hebt op een uitkering is dus totale onzin en onrechtvaardig. Het enige dat relevant is, is het feit dat je geen betaald werk doet. Mensen die betaald werk doen zijn immers waardevol en mensen die een uitkering krijgen (wegens ziekte of anders) zijn waardeloos.
En als je geen betaald werk doet dan mag je niet op vakantie, mag je niet uiteten, mag je niet winkelen, mag je niet naar de kapper, mag je niet op een terrasje zitten, mag je niet sporten of een andere (ontspannende) activiteit doen buiten de deur. Je moet thuis blijven, je leven op pauze zetten, tussen 4 muren zitten en gewoon binnen de tijd uit zitten tot je beter bent, waarbij je het niet moet wagen iets te zeggen over sociaal isolement, eenzaamheid of zingeving van je leven. Had je maar niet zo dom moeten zijn om "ziek" te worden.
Vrijwilligerswerk of op een andere manier zinvol bijdragen aan de maatschappij mag dan nog net wel (bij voorkeur iets met zielige, eenzame bejaarden, want dan kan er tenminste nog gezegd worden dat je een 'goed mens' bent). Maar echt tellen doet het uiteraard niet, want het is geen betaald werk en degene is nog steeds lui en wilskrachtloos, want als je vrijwilligerswerk doet dan kun je dus net zo goed betaald werk doen inclusief grote verantwoordelijkheden, snel tempo, prestatiedruk, etc. Theorieën over fysieke en mentale belasting, over energieniveaus en over belastbaarheid zijn ook onzin.
Ik krijg ook vaak een beetje de indruk dat deze mensen vinden dat iedereen die een uitkering heeft (welke maakt niet uit) per definitie een luie fraudeur is die er geen recht op heeft en dat zij vinden dat het systeem van uitkeringen (en toeslagen) alleen zou moeten bestaan voor het geval dat zij zelf - als hardwerkend mens - het nodig zouden hebben, want zijzelf zijn uiteraard heel anders.
"You are not entitled to your opinion. You are entitled to your informed opinion. No one is entitled to be ignorant."
zaterdag 2 november 2019 om 14:24
In eigen land kom je niet los van alles; zit je nog in de drukte en het kutklimaat. Of Azie de juiste plek is met 'n burnout zal van de persoon zelf afhangen. Zelf heb ik al vaak in Azie gereist, maar het is er voor mij te overprikkelend onder mijn huidige mentale omstandigheden. Roadtrippen in de USA daarentegen werkt wél enorm heilzaam.mammezel schreef: ↑02-11-2019 10:22Ik vind het helemaal geen rare vraag.
Ik ben zo iemand die daar ook 'moeite' mee heeft.
Waarom?
Omdat de duur en de bestemming van de vakantie in mijn ogen in contrast kunnen staan met de moeilijke gezondheidssituatie van de vakantieganger.
Ik zou beter begrijpen dat iemand in eigen land een vakantie neemt. Om even van huis weg te zijn. Maar een rondreis in Azië brengt in mijn ogen indrukken met zich mee die voor een overspannen geest (zelfs al is die geest dan aan de beterhand) misschien té belastend zijn.
Mijn idee.
zaterdag 2 november 2019 om 14:25
Nu moet ik wel zeggen mammezel dat rond reizen in Azië op eigen tempo zonder groepsreis en dergelijke niet echt geestelijk inspannend is om dat je niets MOET. Met een groepsreis MOET je om 7u op staan want ontbijt. De meeste stress ondervind je op het vliegveld als je gewoon zelf rond reist in een ver oord.
ik denk dat het niets moeten het ontspannende is. Ik zou ook eerder voor zo iets kiezen dan een all inclusive Turkije als we 2 uitersten noemen. Maar liever een klooster of zo om je echt af te zonderen, maar dat ben ik.
ik denk dat het niets moeten het ontspannende is. Ik zou ook eerder voor zo iets kiezen dan een all inclusive Turkije als we 2 uitersten noemen. Maar liever een klooster of zo om je echt af te zonderen, maar dat ben ik.
zaterdag 2 november 2019 om 14:29
Het UWV heeft zo zijn manieren om de mate van belastbaarheid uit te vragen. De eerste jaars evaluatie zal wel achter de rug zijn, gezien ziekteverzuim duur.
zaterdag 2 november 2019 om 14:36
Dit vind ik dan ook wel extreem veroordelend. Ik ben zo rechts als iets, maar zo als jij mensen neer zet zo ben ik totaal niet. Daar bij vind ik het niet of/of. Ja ik denk dat burn out deels een mode verschijnsel is. Ja, ik denk dat mensen soms moeten door zetten ook al is alles even ontzettend kut.plumplum schreef: ↑02-11-2019 14:23Bij mij wekken dat soort reacties ook altijd een naargeestige beeld op m.b.t. de mensen die zoiets schrijven:
Er zijn mensen die vinden dat zodra je een uitkering ontvangt, je alle rechten verliest op een fijn, gelukkig leven en je je voor iedere scheet moet gaan verantwoorden totdat je dood neervalt. Die mensen vinden iemand met een uitkering minderwaardig en vinden dat je in deze maatschappij alleen meetelt als je betaald werk doet. Ze geloven ook eigenlijk niet echt in psychische klachten, want wat je niet ziet bestaat niet. Psychische aandoeningen zijn ook geen medische diagnoses maar onzinnige stempeltjes of labeltjes en burnout is een modeverschijnsel en aanstelleritis.
Bovendien vinden ze dat zij het beter weten dan een arts en het UWV, ofwel de arts en het UWV vinden ze incompetent. Artsen en het UWV trappen namelijk overal in en zijn dom. Dat je ziek bent, dat door een arts is vastgesteld en door het UWV is bepaald dat je recht hebt op een uitkering is dus totale onzin en onrechtvaardig. Het enige dat relevant is, is het feit dat je geen betaald werk doet. Mensen die betaald werk doen zijn immers waardevol en mensen die een uitkering krijgen (wegens ziekte of anders) zijn waardeloos.
En als je geen betaald werk doet dan mag je niet op vakantie, mag je niet uiteten, mag je niet winkelen, mag je niet naar de kapper, mag je niet op een terrasje zitten, mag je niet sporten of een andere (ontspannende) activiteit doen buiten de deur. Je moet thuis blijven, je leven op pauze zetten, tussen 4 muren zitten en gewoon binnen de tijd uit zitten tot je beter bent, waarbij je het niet moet wagen iets te zeggen over sociaal isolement, eenzaamheid of zingeving van je leven. Had je maar niet zo dom moeten zijn om "ziek" te worden.
Vrijwilligerswerk of op een andere manier zinvol bijdragen aan de maatschappij mag dan nog net wel (bij voorkeur iets met zielige, eenzame bejaarden, want dan kan er tenminste nog gezegd worden dat je een 'goed mens' bent). Maar echt tellen doet het uiteraard niet, want het is geen betaald werk en degene is nog steeds lui en wilskrachtloos, want als je vrijwilligerswerk doet dan kun je dus net zo goed betaald werk doen inclusief grote verantwoordelijkheden, snel tempo, prestatiedruk, etc. Theorieën over fysieke en mentale belasting, over energieniveaus en over belastbaarheid zijn ook onzin.
Ik krijg ook vaak een beetje de indruk dat deze mensen vinden dat iedereen die een uitkering heeft (welke maakt niet uit) per definitie een luie fraudeur is die er geen recht op heeft en dat zij vinden dat het systeem van uitkeringen (en toeslagen) alleen zou moeten bestaan voor het geval dat zij zelf - als hardwerkend mens - het nodig zouden hebben, want zijzelf zijn uiteraard heel anders.
Maar dat maakt niet dat ik denk dat mensen met een uitkering dom en lui zijn en minderwaardig. Ik denk wel dat de staat het te makkelijk maakt om in een uitkering te raken, of toeslagen te krijgen. En dat dat wel allemaal verband houdt, ook hoe burn out in elk magazine/reclame spotje/weet ik het wordt gezet, dat er automatisch méér gevallen van komen. Zo als eerst met RSI. Maar natuurlijk zijn er mensen die helemaal op zijn en niet meer kunnen. Dat ontkent denk ik echt bijna niemand in het land.
Kom op, wees zelf ook niet zo veroordelend. Ik ken mensen die een burn out hebben gehad, verslavingen, die een 'stempel' hebben en mensen uit die groepen die werken, een uitkering hebben en alles er tussen in. Ik weet dat je het niet per se tegen mij hebt maar ik voel me toch een beetje aangesproken om dat ik ook soms twijfels heb.
(overigens was ik de eerste die het ontzettend privacy schendend vond dat er controleurs van de gemeente tandenborstels gingen tellen en op de loer gingen liggen of mensen samen woonden ivm bijstand, als rechtse rakker)
zaterdag 2 november 2019 om 14:48
Het is allang niet meer makkelijk om een uitkering te krijgen. Er zijn tegenwoordig juist veel mensen die in de bijstand zitten of helemaal geen uitkering krijgen, ondanks dat ze niet in staat zijn te werken. Maar dat is een verschil in mening wat al vaak ter sprake is gekomen op het forum.strikjemetstippels schreef: ↑02-11-2019 14:36Dit vind ik dan ook wel extreem veroordelend. Ik ben zo rechts als iets, maar zo als jij mensen neer zet zo ben ik totaal niet. Daar bij vind ik het niet of/of. Ja ik denk dat burn out deels een mode verschijnsel is. Ja, ik denk dat mensen soms moeten door zetten ook al is alles even ontzettend kut.
Maar dat maakt niet dat ik denk dat mensen met een uitkering dom en lui zijn en minderwaardig. Ik denk wel dat de staat het te makkelijk maakt om in een uitkering te raken, of toeslagen te krijgen. En dat dat wel allemaal verband houdt, ook hoe burn out in elk magazine/reclame spotje/weet ik het wordt gezet, dat er automatisch méér gevallen van komen. Zo als eerst met RSI. Maar natuurlijk zijn er mensen die helemaal op zijn en niet meer kunnen. Dat ontkent denk ik echt bijna niemand in het land.
Kom op, wees zelf ook niet zo veroordelend. Ik ken mensen die een burn out hebben gehad, verslavingen, die een 'stempel' hebben en mensen uit die groepen die werken, een uitkering hebben en alles er tussen in. Ik weet dat je het niet per se tegen mij hebt maar ik voel me toch een beetje aangesproken om dat ik ook soms twijfels heb.
(overigens was ik de eerste die het ontzettend privacy schendend vond dat er controleurs van de gemeente tandenborstels gingen tellen en op de loer gingen liggen of mensen samen woonden ivm bijstand, als rechtse rakker)
zaterdag 2 november 2019 om 14:54
Jij kunt toch niet bepalen wat voor een ander te inspannend is? Ik ontspan bijvoorbeeld totaal niet van op het strand liggen (vind ik echt verschrikkelijk), maar ik ontspan wel van rondlopen en dingen bekijken. Ieders hoofd werkt anders.
Ter bevordering van herstel bij burnout wordt overigens juist aangeraden om niet te ontspannen door te 'hangen', maar te ontspannen door (fysieke) activiteiten. Een fysieke vakantie kan prima onderdeel zijn van het herstel, want ik ga er vanuit dat iemand die al 1,5 jaar herstellende is van een burnout al wat verder is in het herstelproces en geleerd heeft welke dingen wel/niet voor haar positief bijdragen aan haar duurzame herstel.
"You are not entitled to your opinion. You are entitled to your informed opinion. No one is entitled to be ignorant."
