Operatie, scheiding alles even teveel

Weet je dat er bij eenkijkoperatie veel meer fouten worden gemaakt dan met zo'n jaap in je buik. En dat zo'n jaap dan mss het minst erge is. Je kunt die galstenen ook laten zitten tot ze gaan ontsteken en dan heb je geen keus meer.



Enne ja je stelt je aan, wees blij dat ze je kunnen helpen.

Je stelt je niet aan, want jij voelt dit nu zo. Ik kan me voorstellen dat het je gewoon even teveel is. Littekens zijn ook nooit leuk eigenlijk, maar ik moet zeggen dat je er snel aan went, dus als het bij jou toch zo verloopt dan is dat natuurlijk heel rot, maar dan kun je dat vast ook wel weer een plekje geven. Het is dan natuurlijk helemaal niet erg om er dan verdrietig over te zijn. Ik zou me er nu alleen niet te druk over maken, want je weet nog helemaal niet hoe het gaat lopen en het lijkt me zonde om veel energie te stoppen en je zorgen te maken over iets wat uiteindelijk helemaal niet aan de orde is.

Stop die energie maar in overeind blijven in de scheiding en zo goed mogelijk in conditie zijn, geestelijk en lichamelijk, voor de operatie.

Sterkte!

kan me best voorstellen hoor, dat je er tegenop ziet, en zeker met die scheiding enzo. maar je peratie is pas in januari, dus pak ewoon een ding tegelijk en ga je nu geen zorgen aken.



Als je die jaap hebt, dan is dat maar zo, en dan leer je daar ook wel weer mee leven. En mss is het helemaal niet aan de orde en gaat die operatie gewoon goed. het is in ieder geval zonde van je energie om je er nu druk over te maken, zoals iemand anders al schreef. niet doen dus.

een goede litteken ( PCLE) creme na de operatie kan erg helpen met het mooi genezen.

maar begrijp best dat je er even tegenopziet ! soms lijkt er ook echt vanalles tegelijk te komen



succes,

quote:Krengiserweer schreef op 20 november 2007 @ 10:56:

Weet je dat er bij eenkijkoperatie veel meer fouten worden gemaakt dan met zo'n jaap in je buik. En dat zo'n jaap dan mss het minst erge is. Je kunt die galstenen ook laten zitten tot ze gaan ontsteken en dan heb je geen keus meer.



Enne ja je stelt je aan, wees blij dat ze je kunnen helpen.



Ben het niet met je eens. Lap. chollen (verwijderen van je galblaas via een kijkoperatie) worden tegenwoordig zó vaak uitgevoerd, dat artsen er echt wel in 'geoefend' zijn. Als er heel veel complicaties zouden optreden, zouden ze deze ingreep niet eens meer laparoscopisch uitvoeren. Tegenwoordig zien wij eigenlijk bijna alleen nog maar de lapaoscopische ingrepen, hééél af en toe zijn er mensen die nog de klassieke ingreep ondergaan. Heb in 3 jaar tijd misschien 3 x iemand gezien die gepland was voor een laparoscopische ingreep, maar die toch klassiek werd.



De kans dat je 'toch wakker wordt met een jaap in je buik' is altijd aanwezig. Bij elke patiënt. Als jij bv al veel buikoperaties gehad hebt, zul je automatisch verklevingen in je buik hebben, waardoor de ingreep laparoscopisch niet meer mogelijk is. Als er complicaties optreden tijdens de OK, kan het zo zijn dat ze verder gaan op de klassieke methode.

Maar de kans dat ze 'gewoon' laparoscopisch die galblaas eruit halen is eigenlijk nog veel groter! Anders zag ik bij mij op de afdeling niet zo ontzettend veel mensen met een lap.chol! En natuurlijk ken ik jouw persoonlijke situatie/lichaam niet, ik ben ook geen arts...maar als het goed is heb je hierover informatie gehad.



En ik kan het me heel goed voorstellen dat je zult balen als je toch weer een litteken overhoudt, echter die galstenen (galblaas) moet er toch uit! Als je ze laat zitten heb je alleen maar kans op problemen! Pijn, infecties.....in het allerergste geval kan je galblaas zelfs perforeren! Dat betekent een spoedoperatie omdat je erg ziek zult zijn. Reken maar niet dat ze de ingreep dan nog laparoscopisch gaan uitvoeren.....



Dus ik denk niet dat je je aanstelt, maar vind wel dat je moet proberen alles maar op je af te laten komen. Een (evt!!) litteken is balen, maar je gezondheid is natuurlijk nog altijd het allerbelangrijkste! En probeer er gewoon vanuit te gaan dat het een laparoscopische ingreep wordt, met in je achterhoofd de gedachte dat het héél misschien tóch een klassieke ok wordt....



Veel strekte de komende tijd (met je scheiding én het afwachten op de operatie!) Liefs Pien

quote:trikky1 schreef op 20 november 2007 @ 11:50:

zou jij me kunnen vertellen waar die creme verkrijgbaar is?



En wanneer na de operatie mag je die gaan gebruiken?hiermee mag je vaak niet direct beginnen, omdat de wond nog heel vers is, en die creme de wond wat week kan maken. De arts raadt vaak aan om in elk geval te wachten tot de nacontrole, tijdens die controle kun je dan overleggen of je mag beginnen met het smeren van creme.

Bij een bekende van mij is zo'n laproscopische uitvoering dus goed misgegaan. ( en echt goed mis, spoedopname, lange periode ziekenhuis, en daarna alsnog een operatie om de fout van de eerste te herstellen) Toen vertelde de verpleegkundige in dat ziekenhuis ons "off the record" idd dat als ze zelf zou mogen kiezen, ze voor de klassieke manier zou kiezen. Dit is inmiddels bijna 4 jaar geleden, dus mss zijn de technieken verbeterd.



Nu is de kans dat zoiets gebeurt natuurlijk ontzettend klein, maar toch, en dat liiteken is wel het laatste waar je je dan zorgen over maakt. mss vandaar wel mijn ietwat felle reactie.

Ach, zou het niet zo maar eens kunnen zijn dat het litteken an sich geen halszaak is, maar dat het symbool staat voor andere dingen? Voor het gevoel dat Trikky's emmertje eigenlijk al tot de rand gevuld was door de aanstaande scheiding -die komen meestal niet uit de lucht vallen, dus dan speelt er al langer stress en emotionelere tijden-. Dan wordt er nog eens een plons water in die emmer gedondert door de gezondheidsproblemen waar ze tegenop loopt. Hup nog meer water, want je moet onder het mes. Het kan zo maar eens zijn dat het litteken een kleine druppel is, maar voor Trikky de druppel is waardoor haar emmer overstroomt.



Het zou kunnen dat Trikky zich druk maakt over een litteken omdat het relatief veilig is om je daar druk over te maken en niet over alle angstigere zaken waar je rondom een operatie je druk over kunt maken. Een soort bliksemafleider dus.





Trikky, littekens zijn geen leuke dingen zoals naar de kapper gaan dat wel kan zijn -mits goede kapper -. Ervaringen met littekens kan iemand milder maken maar juist ook onverdraagzamer op dat punt. Probeer voor jezelf uit te vogelen waar je precies tegen aan loopt en waaróm. Wat kan voor jou verzachtend werken binnen de opties die er zijn. Dus niet; 'ik wil perse geen litteken' want dat is in dit geval niet realistisch. Maar bijv. 'kan ik voor zover mogelijk niet eens met de arts overleggen wáár het litteken komt' als dat voor jou invloed heeft.



Geef aandacht aan de dingen die je bezig houden, verstoppen is niet gezond en vroeg of laat komt het alsnog terug. Kijk daarnaast ook naar de positieve kanten. OK, je krijgt een litteken, maar de beloning is weg met al die problemen, minder bezig hoeven te zijn met wat je eet en of je afvalt etc. Moet je je indenken dat je die vrijheid weer terug hebt! Wat je dan allemaal weer kan gaan doen, wat dan weer lekker normaal zal worden en dat hopelijk voor decennia lang. Het zal minpunten/angsten/watdanook niet meteen doen verdwijnen, maar het zal ze wel voor jezelf in perspectief plaatsen en je zult makkelijker tot een punt komen waarop je vrede met deze 'ruil' zal hebben.

Trikky, zeg je het niet zelf al zonder het helemaal bewust te zijn?



'maar voor mij is het een teken van een zoveelste operatie'



Zou het kunnen zijn dat het litteken eigenlijk helemaal niet zo belangrijk is? Dat je 'gewoon' moeite hebt met het 'godsamme, ga ik alweer onder het mes' en je dat kotsende beu bent?



Je beseft zelf dat er in elk geval een rol is weggelegd voor pijn, verdriet, onmacht, angst, dingen die nog niet verwerkt zijn. Kennis is macht en dat geldt ook hier in.



Zelf moet ik ook onder het mes, voor mij eigenlijk lopende band werk. Alleen deze operatie is dat bepaald niet emotioneel gezien. Pas als je merkt wat je nu echt dwars zit, kun je er wat mee gaan aanvangen. Kun je het gevoel inperken. Helemaal weg zal het misschien nooit zijn tot na de operatie, maar alles wat het minder groot maakt is natuurlijk erg welkom. Voor mij werkt dat in elk geval wel, voor jou hopelijk ook.

Je maakt het duidelijker dan je denkt, Trikky. Lees hier volgende week nog eens terug, volgende maand ook nog een keer. Dan zul je meer dingen oppikken denk ik. Soms zit je er gewoon even te veel in om alles te overzien.



Je zegt helemaal geen rare of vage dingen. Een gevoel van gemis, afscheid nemen etc. is menselijk. Ongeacht of dat 'terecht' of 'onterecht' is. Een operatie kan dit versterken. Een operatie verandert dingen. Dat kan heel positief zijn (joepie, minder klachten straks!!), maar ook andere gevoelens met zich meebrengen.



Je herkent al een hele hoop redenen bij jezelf. Handig, want dan kun je er wat mee. Kijken in hoeverre je er ruimte aan moet geven of je jezelf moet terugfluiten bijv. Moet je je eens bedenken. Je hebt nu al zoveel dingen opgenoemd, daar is dat litteken heel klein bij. Het litteken staat er misschien zelfs een beetje symbool voor, voor jou. Als je verder in dat verwerken bent, dan komt het vast ook wel goed met dat litteken. Dan heb je immers geen symbool meer nodig, als het dat wel is.



En soms helpt heerlijk negeren, je bewust op leuke dingen storten en jezelf verwennen ook heerlijk. Kun je niet zonder!